Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "paleogeography" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 43
Tytuł:
Comparison of latest Kimmeridgian to Early Volgian ammonite faunas of Polish Lowland and Middle Voga area and its significance for paleogeography
Autorzy:
Rogov, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/183435.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH
Tematy:
paleogeografia
paleogeography
Źródło:
Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie; 2008, 34, 3/1; 201-203
0138-0974
Pojawia się w:
Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tarsal morphology of the pleuraspidotheriid mammal Hilalia from the middle Eocene of Turkey
Autorzy:
METAIS, GREGOIRE
ERDAL, OZAN
ERTURAÇ, KORHAN
BEARD, K. CHRISTOPHER
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945274.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
mammalia
pleuraspidotheriidae
paleogeography
eocene
turkey
anatolia
Opis:
Pleuraspidotheriids are a group of primitive ungulate mammals that, until recently, were thought to be restricted to the late Paleocene of Western Europe. It has been hypothesized that this family actually survived in Central Anatolia until at least the middle Eocene. However, these anachronistically young Anatolian “survivors”, including the genus Hilalia, were previously documented mainly by dental remains. Here, we describe the previously unknown astragalus of Hilalia saribeya, which confirms the pleuraspidotheriid affinities of the genus, and supports phylogenetic reconstructions that place Hilalia as the sister group of Pleuraspidotherium. The morphology of the astragalus suggests sub-cursorial plantigrade locomotion for H. saribeya, although its tarsal morphology remains generalized enough that scansorial capabilities cannot be ruled out. The evolution of Hilalia is addressed in the context of the apparent geographic isolation of Central Anatolia during the Eocene. The endemic character of the mammalian fauna of Central Anatolia during the middle Eocene emphasizes how the complex paleogeography of the northern margin of Neotethys impacted local biotas in a region situated at the crossroads of very distinctive biogeographic zones.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2017, 62, 1; 173-179
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cambrian limestone erratics in the Tertiary glacio-marine sediments of King George Island, West Antarctica
Autorzy:
Wrona, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2052948.pdf
Data publikacji:
1989
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Antarctica
glacial erratics
Cambrian fossils
paleogeography
Źródło:
Polish Polar Research; 1989, 10, 4; 533-553
0138-0338
2081-8262
Pojawia się w:
Polish Polar Research
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Geodynamic evolution of the o rogen: the West Carpathian and Ouachitas case study
Autorzy:
Golonka, J.
Ślączka, A.
Picha, F.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/191485.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Geologiczne
Tematy:
plate tectonics
paleogeography
orogen
accretionary prism
Wilson cycle
Ouachita
Carpathians
Opis:
Twelve time interval maps have been presented which depict the plate tectonic configuration, paleogeography and lithofacies for the circum-arpathian area from the Late Carboniferous through Neogene and for the circum-Ouachita region from Late Cambrian through Early Permian. The following geodynamic evolutionary stages can be distinguished in these two orogens: Stage I - rifting of terranes off the major continent, forming oceanic basins (Triassic-Early Cretaceous in the Carpathian region, Cambrian-Devonian in the Ouachita region); Stage II - formation of subduction zones along the active margin, partial closing of oceanic basin, development of deep-water flysch basin associate with this rifting on the platform (passive margin) with the attenuated continental crust (Late Cretaceous-Paleocene in the Carpathian region, Early Carboniferous in the Ouachitas); Stage III - collision, perhaps terrane-continent, with the accompanying conver- gence of two large continents, development of accretionary prisms, Eocene-Early Miocene time in the Carpathian region, Late Carboniferous in the Ouachitas; and Stage IV - postcollisional, (Miocene-Present-future? in the Carpathians, Permian-Triassic in the Ouachitas). Both, Carpathians and Ouachitas are accretionary prisms formed in response to terrane-continent and continent-continent collision. The paleogeographic approach we have taken shows how these mountain belts were constructed through the orogenic cycle, which reflects complex plate tectonic processes. Carpathians and Ouachitas record complete and homologous Wilson cycle.
Źródło:
Annales Societatis Geologorum Poloniae; 2003, 73, No 3; 145-167
0208-9068
Pojawia się w:
Annales Societatis Geologorum Poloniae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jeszcze raz o terranach w Polsce i ich wędrówce
Once again about terranes in Poland and their wandering
Autorzy:
Nawrocki, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2075320.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
paleogeografia
ewolucja tektoniczna
terrany
Polska
paleogeography
tectonic evolution
terranes
Polska
Opis:
Results of interdisciplinary studies conducted until now lead to a univocal conclusion that Poland should be regarded as a collage of terranes of different ages and provenances of the basement, and different amalgamation and accretion scenarios. Geophysical and tectonic-structural investigations have allowed defining, with different accuracies, the boundaries between particular terranes. Terranes located in the area of Paleozoic platform were subjected to two or three phases of mobility. The first phase of transcontinental scale was manifested by large-scale tectonic transport during rebuilding of global paleogeography. The second mobility phase of regional scaleaffected the Teisseyre-Tornquist terrane assemblage and was linked with the Laurentia and Avalonia collision. This process put in motion the escape tectonics in the earliest Devonian. As its result, some of terranes were reshuffled during their tectonic transportation in the SE direction. The third, Carboniferous phase of mobility of only local scale was related mainly to the dextral strike-slip tectonic activity. Unfortunately, in the case of several tectonostratigraphic units, an answer to the questions concerning their initial location and way of migration is still impossible. It is valid also in the case of the Teisseyre-Tornquist terrane assemblage, now located to the SE of the Moravia and Grójec fault zones. This reticence in geological diagnosis occurs in spite of generally good access to the rocks of the Brunovistulia and Małopolska terranes that could contain substantial information about the earliest stages of evolution of these units. In order to eliminate numerous gaps in our knowledge about the Polish terranes a new interdisciplinary scientific program should be developed.
Źródło:
Przegląd Geologiczny; 2015, 63, 11; 1272--1283
0033-2151
Pojawia się w:
Przegląd Geologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lower Turonian record of belemnite Praeactinocamax from NW Siberia and its palaeogeographic significance
Autorzy:
Kostak, M.
Wiese, F.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21284.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
Lower Turonian
belemnite
Praeactinocamax
Siberia
paleogeography
Belemnitellidae
Turonian
Upper Cretaceous
Russia
Opis:
Specimens of the belemnitellid Praeactinocamax Naidin, 1964 are described from the Upper Cretaceous of NW Siberia (Taimyr Region, Lower Agapa River, Russia). The rostra determined as Praeactinocamax aff. plenus consist of an aragonitic anterior part and a calcitic posterior part with a sharp boundary in between. This boundary surface is referred to as the “alveolar fracture”, and it is a typical morphological feature of early belemnitellids and not a result of diagenetic processes. The occurrence of Praeactinocamax in Arctic areas shows a wider palaeobiogeographical distribution of the genus in the Late Cenomanian–Early Turonian interval than previously known. This finding suggests that migration of the late Cenomanian–early Turonian fauna occurred across Turgai channel. The geographic position of these new records may also explain the occurrence of Praeactinocamax in the Turonian of the US Western Interior Seaway, the origin of which has been hitherto unclear.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2008, 53, 4
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Late Carboniferous-Neogene geodynamic evolution and paleogeography of the circum-Carpathian region and adjacent areas
Późnokarbońsko-neogeńska geodynamiczna ewolucja i peleogeografia rejonu wokółkarpackiego i obszarów przyległych
Autorzy:
Golonka, J.
Oszczypko, N.
Ślączka, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/191280.pdf
Data publikacji:
2000
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Geologiczne
Tematy:
plate tectonics
paleogeography
Tethys
Mediterranean
Carpathians
Carboniferous
Triassic
Jurassic
Cretaceous
neogene clays
Opis:
Twelve time interval maps were constructed which depict the plate tectonic configuration, paleogeography and general lithofacies. The aim of this paper is to provide the geodynamic evolution and position of the major tectonic elements of the area within the global framework. The Hercynian orogeny was concluded with the collision of Gondwana and Laurussia, whereas the Tethys Ocean formed the embayment between the Eurasian and Gondwanian branches of Pangea. The Mesozoic rifting events resulted in the origin of the oceanic type basins like Meliata and Pieniny along the northern margin of the Tethys. Separation of Eurasia from Gondwana resulted in the formation of the Alboran-Ligurian-Pieniny Ocean as a part of the Pangean breakup tectonic system. During the Late Jurassic-Early Cretaceous time, the Outer Carpathian rift had developed. Latest Cretaceous-earliest Paleocene was the time of the closure of the Pieniny Ocean. Adria-Alcapa terranes continued their northward movement during Eocene-Early Miocene time. Their oblique collision with the North European plate led to the development of the accretionary wedge of Outer Carpathians and foreland basin. The formation of the West Carpathian thrusts was completed by the Miocene time. The thrust front was still progressing eastwards in the Eastern Carpathians.
Dla obszaru wokółkarpackiego skonstruowano 12 map przedstawiających konfigurację płyt litosferycznych, paleogeografię i uproszczony rozkład litofacji w okresie od późnego karbonu po neogen. Przedstawiono ewolucję geodynamiczną tego rejonu na tle ruchu płyt i pozycji głównych elementów tektonicznych w globalnym układzie odniesienia. Orogeneza hercyńska zakończyła się kolizją Gondwany i Laurusji, a Ocean Tetydy utworzył zatokę pomiędzy dwom a ramionami Tetydy - Gondwaną i Laurazją. W wyniku mezozoicznych ryftów wzdłuż północnej krawędzi Oceanu Tetydy powstało szereg basenów typu oceanicznego takich jak Meliata i basen pieniński. Ocean alborańsko-liguryjsko-pieniński powstał w wyniku oddzielenia się Gondwany i Laurazji jako fragment tektonicznego sytemu rozpadu Pangei. W okresie od późnej jury do wczesnej kredy rozwinął się ryft Karpat Zewnętrznych. Na przełomie kredy i paleocenu nastąpiło zamknięcie basenu pienińskiego pasa skałkowego. W okresie od eocenu do wczesnego miocenu terany Adri-Alkapy i Karpat Wewnętrznych kontynuowały ruch w kierunku północnym, a ich kolizja z płytą euroazjatycką doprowadziła do powstania pryzmy akrecyjnej Karpat Zewnętrznych i basenu przedgórskiego. Przy końcu miocenu środkowego uformowały się ostatecznie nasunięcia Karpat Zachodnich, podczas gdy w Karpatach Wschodnich ruchy te przetrwały do końca pliocenu.
Źródło:
Annales Societatis Geologorum Poloniae; 2000, 70, 2; 107-136
0208-9068
Pojawia się w:
Annales Societatis Geologorum Poloniae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The lambeosaurine dinosaur Amurosaurus riabinini, from the Maastrichtian of Far Eastern Russia
Autorzy:
Godefroit, P
Bolotsky, Y.L.
Van Itterbeeck, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21185.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
phylogenesis
Late Cretaceous
Dinosauria
Russia
dinosaur
Amurosaurus riabinini
paleogeography
Maastrichtian
paleontology
Lambeosaurinae
Opis:
Amurosaurus riabinini Bolotsky and Kurzanov, 1991 (Dinosauria, Hadrosauridae) is described on the basis of numerous disarticulated bones from the Maastrichtian Udurchukan Formation of Blagoveschensk, Far Eastern Russia. Comparisons with North American palynozones and their well−calibrated ages suggest that this formation is late Maastrichtian in age. It is shown that A. riabinini is a valid species, characterised by cranial and postcranial autapomorphies. A phylogenetic analysis, based on 40 cranial, dental, and postcranial characters, indicates that this taxon occupies a relatively basal position within the lambeosaurine subfamily as the sister−taxon of a monophyletic group formed by the parasauroloph and corythosaur clades. This cladogram also demonstrates that lambeosaurines have an Asian origin. In eastern Asia, lambeosaurine dinosaurs dominate late Maastrichtian dinosaur localities, whereas this group is apparently no longer represented in synchronous localities from western North America.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2004, 49, 4
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Middle Triassic evolution of the northern Peri-Tethys area as influenced by early opening of the Tethys Ocean
Ewolucja środkowotriasowa północnej Paratetydy i jej związki z rozwojem Oceanu Tetydy
Autorzy:
Szulc, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/191262.pdf
Data publikacji:
2000
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Geologiczne
Tematy:
late Scythian-Carnian
Tethys
Peri-Tethys
basin analysis
sequence stratigraphy
paleogeography
paleoenvironments
Opis:
During Middle Triassic times, the Germanic or northern Peri-Tethys Basin pertained to the western Tethys Ocean. The basin was closed from the north and open toward the Tethys by tectonically controlled depressions (gates). The gates were opened in different times. The marine incursions broke first (as early as in late Scythian time) through the eastern gates and from the Polish Basin advanced gradually to the west. Semiclosed disposition of the basin resulted in its distinctive environmental diversification. Open marine environments developed along the southeastern margins which should be regarded as an integrate part of the Tethys Ocean rather than the epicontinental sea. Northward and westward from the Silesian and Carpathian domains the environments became more restricted. This resulted in significant facies diachronity between the western and eastern parts of the basin. As indicated by the faunal diversity, facies variability and geochemical properties of the sediments, during almost entire Anisian time the open marine sedimentation dominated in the eastern part while the western part displayed restricted circulation, typical for the semi-closed, evaporitic basin. The circulation reversed in Ladinian time when the westward shift of the tethyan spreading center gave rise to opening of the western gate. Meanwhile, the eastern and northern parts of the basin were uplifted and underwent emersion by the end of the Ladinian. Evolution of the southern parts of the Germanic Basin (Silesia, Holy Cross Mts., SW Germany) has been directly influenced by the Tethys rifts. The crustal motion was transmitted from the Tethys rift onto its northern periphery by reactivated Hercynian master faults. The Northern Germany and the North Sea basins were controlled by the North Atlantic-Arctic rift system. The central part of the basin was dominated by thermal subsidence. Despite of the intense synsedimentary tectonism affecting the basin, the distinguished 3rd order depositional sequences resulted from eustatic controls. The concordance between the tethyan and peritethyan sequence stratigraphy argues for the overregional, eustatic nature of the sequences. Faunal migration from the Tethys into its northern periphery followed generally the rift-controlled opening of the seaways within the Tethys. The first tethyan faunas which appeared in the south-eastern part of the Polish Basin as early as in Induan time came from the eastern branch of the Tethys Ocean (Paleo-Tethys). The next migration waves proceeded by western branches of the spreading ocean (Neo-Tethys) and entered the Germanic Basin through the Silesian-Moravian Gate (in Anisian time) and through the Western Gate from Ladinian time onward.
W czasie środkowego triasu basen germański należał do północnego obrzeżenia Oceanu Tetydy nazywanego północną Perytetydą. Taka pozycja paleogeograficzna wskazuje że basen germański należy traktować raczej jako integralną część zachodniej Tetydy niż jako typowy basen epikontynentalny. Bezpośrednie połączenie między obszarem germańskim a Tetydą utrzymywane było przez system tektonicznie generowanych obniżeń (bram) rozwiniętych w obrębie speneplenizowanego lądu windelicko-bohemskiego stanowiącego strukturalną barierę między otwartym oceanem i jego strefą peryferyjną. Przez większą część środkowego triasu basen germański wykazywał cechy basenu półzamkniętego o ograniczonej i jednokierunkowej cyrkulacji. Taki układ hydrologiczny powodował ewaporacyjny wzrost zasolenia wód basenu w miarę oddalania się od strefy dopływu wód oceanicznych. Znajduje to potwierdzenie w wyraźnym ubożeniu zespołów fauny zasiedlającej zbiornik jak i w zapisie izotopów stabilnych węgla i tlenu. Otwieranie bram miało charakter diachroniczny i postępowało ze wschodu na zachód. Najwcześniej, bo już w środkowej części wczesnego triasu otwarta była tzw. Brama Wschodniokarpacka. W anizyku głównym połączeniem była Brama Morawsko-Śląska a w ladynie Brama Zachodnia. Diachronizm w otwieraniu bram był pochodną migracji głównej strefy spreadingu tetydzkiego, która przemieszczała się ze wschodu na zachód. Wyróżnione dla basenu germańskiego sekwencje depozycyjne trzeciego rzędu wykazują dobrą korelację z sekwencjami z basenów alpejskich co pozwala stwierdzić, że cykle transgresywno-regresywne w basenie germańskim kontrolowane były głównie przez wahania eustatyczne. Subtropikalna pozycja paleogeograficzna północnej Perytetydy warunkowała jej gorący i półsuchy klimat. Okresowe zwilgotnienia w późnym ladynie i w karniku były pochodną przebudowy tektonicznej i intensywnej działalności wulkanicznej w obrębie Tetydy.
Źródło:
Annales Societatis Geologorum Poloniae; 2000, 70, 1; 1-48
0208-9068
Pojawia się w:
Annales Societatis Geologorum Poloniae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Egzotyki strefy krynickiej (płaszczowina magurska) i ich znaczenie paleogeograficzne
Exotic rocks of the Krynica Zone (Magura nappe) and their palaeogeographic significance
Autorzy:
Oszczypko, N.
Oszczypko-Clowes, M.
Salata, D.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/183561.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH
Tematy:
egzotyki
obszary zasilania
basen magurski
paleogeografia
exotic rocks
source areas
Magura Basin
paleogeography
Opis:
Poziomy egzotykowe w strefie krynickiej grupują się w utworach formacji szczawnickiej, zarzeckiej i magurskiej. Wśród egzotyków skał osadowych strefy krynickiej rozpoznano: pelagiczne wapienie tytonu-neokomu oraz litotamniowe wapienie paleogenu. W egzotykach magmowych większość to wulkanity, natomiast skały metamorficzne to głównie łupki łyszczykowe i gnejsy. Egzotyki skał osadowych i krystalicznych strefy krynickiej różnią się od tych z formacji jarmuckiej (mastrycht--paleocen) jednostki Grajcarka. Egzotyki eocenu i oligocenu strefy krynickiej nie wykazują bezpośredniego związku z pienińskim pasem skałkowym, a skały krystaliczne pochodzą z erozji terranu kontynentalnego. Pochodzenie egzotyków może być związane z eoceńską ekshumacją podłoża basenu magurskiego lub z domeną wewnętrznokarpacką (wewnętrzne Dacydy i/lub terran Cisy (Tisza))
Sedimentary beds containing exotic pebbles occur in the Krynica Subunit. They occur mainly in deposits of the Szczawnica, Zarzecze and Magura fms. Pelagic limestones (Tithonian- -Neocomian) and lithothamnium limestones (Palaeogene) were recognized among sedimentary rocks of the Krynica Zone. Volcanites, rarely granitoides as well as schists, gneisses, quartzites and cataclasites were found in the group of crystalline exotic pebbles. The exotic pebbles from the Eocene--Oligocene beds of the Krynica Zone differ from those found in the Jarmuta Fm (Maastrichtian--Palaeocene) of the Grajcarek Unit. The exotic pebbles of the Krynica Subunit do not have direct connection with the Pieniny Klippen Belt, whereas crystalline rocks derived from a continental terrain. The provenance of these rocks could be connected with Eocene exhumation of the Magura Basin basement or with the Inner Carpathian realm (Inner Dacides and/or Tisza terrain)
Źródło:
Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie; 2006, 32, 1; 21-45
0138-0974
Pojawia się w:
Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The first record of the mosasaur Clidastes from Europe and its palaeogeographical implications
Autorzy:
Lindgren, J
Siverson, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22232.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
Reptilia
first record
Cretaceous
Sweden
tooth
Mosasauridae
Campanian
Europe
Clidastes
paleogeography
mosasaur
paleontology
Opis:
Remains of the mosasaur Clidastes propython in marine strata of latest early Campanian age from the Kristianstad Basin, southern Sweden, represent the first record of Clidastes outside of North America. The material consists of shed marginal and pterygoid tooth−crowns, and vertebrae (including eleven associated cervicals and dorsals from a juvenile). The majority of the teeth and skeletal elements can be referred to juveniles (mostly in the estimated 2–3 m total body length range), but large, presumably adult individuals (up to an estimated total length of 6 m) are also represented. Available data indicate that the Kristianstad Basin population of C. propython represents a short−lived migration, most likely from the Mississippi Embayment in North America. The local extinction of Clidastes in southern Sweden, tentatively placed at the early/late Campanian boundary (sensu germanico), may coincide with that in the Western Interior Seaway and Gulf Coast of North America. Within the Kristianstad Basin area, Clidastes occurs in high−energy, shallow water deposits, where it is the most common mosasaur. This finding is in stark contrast to recent publications suggesting that Clidastes inhabited mainly off−shore, deeper waters.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2004, 49, 2
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Morphological variability of the Paratethyan Oligocene–Miocene small reticulofenestrid coccolites and its paleoecological and paleogeographical implications
Autorzy:
Holcova, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22832.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
morphological variability
Oligocene
Miocene
small coccolite
reticulofenestrid coccolite
coccolite
paleoecology
paleogeography
size change
Opis:
The analysis of size changes (length of placoliths, their width, length of central opening and its width) in elliptical reticulofenestrids from the NP25–NN5 zonal interval of the Central Paratethys allowed to dicriminate two size categories of placoliths: (i) small Reticulofenestra minuta (< 3.5 μm); (ii) Reticulofenestra haqii–pseudoumbilicus group (4–10.0 μm). The latter group appeared for the first time (FO, first occurrence) in the upper Egerian (size 4–7 μm) with the size of placoliths in this plexus increasing gradually. The FO of R. pseudoumbilicus > 8.0 μm has been established in the Zone NN2 while its FCO (first common occurrence) in the Zone NN5. This study shows that the FOs of size−defined morphotypes of the R. haqii–pseudoumbilicus group differ in the Central Paratethys and oceanic realm. Blooms of R. minuta at the Oligocene–Miocene boundary and in the Early Middle Miocene may be correlated with the incoming of warm water into the higher latitude Central Paratethys basins during connection with the Mediterranean Sea. Transgression favored the expansion of near−shore areas associated probably by some short−time oscillations of salinity. The FO of R. haqii–pseudoumbilicus group and the FO of R. pseudoumbilicus > 8.0 μm can be correlated with the opening of new pathways between the Mediterranean and the Central Paratethys. Gradual size changes in the R. haqii–pseudoumbilicus group probably reflect climatic changes: the decrease of coccolith size in the late Egerian may reflect cooling (Mi1 event) while the increase in coccolith size in the interval from the FO of Helicosphaera ampliaperta to the FO of Sphenolithus heteromorphus occurred due to warming. Two size categories of placoliths in the R. haqii–pseudoumbilicus group (3.5–6 μm and 6–8 μm) recorded in the interval from Zone NN1 to the lower part of the Zone NN2 may represent seasonal populations.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2013, 58, 3
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Early Eocene birds from La Borie, southern France
Autorzy:
Bourdon, E.
Mourer-Chauvire, C.
Laurent, Y.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23073.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
paleontology
Early Eocene
Eocene
bird
Aves
Geranoididae
Gastornis
Galligeranoides
paleogeography
La Borie
France
Opis:
The early Eocene locality of La Borie is located in the village of Saint-Papoul, in southern France. These Eocene fluvio- lacustrine clay deposits have yielded numerous vertebrate remains. Mammalian taxa found in the fossiliferous levels indicate an age near the reference level MP 8–9, which corresponds to the middle Ypresian, early Eocene. Here we provide a detailed description of the avian remains that were preliminarily reported in a recent study of the vertebrate fauna from La Borie. A maxilla, a quadrate, cervical vertebrae, a femur and two tibiotarsi are assigned to the giant ground bird Gastornis parisiensis (Gastornithidae). These new avian remains add to the fossil record of Gastornis, which is known from the late Paleocene to middle Eocene of Europe, early Eocene of Asia and early Eocene of North America. Gastornis parisiensis differs from the North American Gastornis giganteus in several features, including the more ventral position of the narial openings and the slender orbital process of quadrate. Two tibiotarsi and one tarsometatarsus are assigned to a new genus and species of Geranoididae, Galligeranoides boriensis gen. et sp. nov. So far, this family was known only from the early and middle Eocene of North America. The fossils from La Borie constitute the first record of the Geranoididae in Europe. We show that Gastornis coexisted with the Geranoididae in the early Eocene of both Europe (La Borie) and North America (Willwood Formation). The presence of Geranoididae and the large flightless bird Gastornis on either side of the present-day North Atlantic provides further evidence that a high-latitude land connection existed between Europe and North America in the early Eocene.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2016, 61, 1
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The bivalve Pholadomya gigantea in the Early Cretaceous of Argentina: taxonomy, taphonomy, and paleogeographic implications
Autorzy:
Lazo, D G
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23388.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
Argentina
Early Cretaceous
Pholadomya gigantea
Cretaceous
Bivalvia
Anomalodesmata
paleoecology
paleogeography
taxonomy
bivalve
paleontology
Opis:
Pholadomya gigantea is a widely distributed Early Cretaceous bivalve mollusc. It has been recorded in the North Temperate, Tethyan, and South Temperate Realms. Based on recent field work and newly collected material from the Neuquén Basin, the taxonomy, mode of occurrence and palaeobiogeography of this species is reviewed. In the Agrio Formation (Valanginian–Barremian) P. gigantea is neither abundant nor dominant, but occurs throughout the unit. It was facies−dependent being restricted to well−oxygenated waters and soft to firm, sandy and bioclastic substrates of shoreface to inner shelf environments. The life habit of P. gigantea was similar to that of Recent Pholadomya candida, deep burrowing and sedentary, but it has not a pedal gape and accessory muscle scars related to valve closure. Thus a suspension−feeding habit, not a pedal−feeding system, may be inferred as is commonly suggested in other Jurassic and Cretaceous Pholadomya species. Pholadomya agrioensis is a valid taxon that is recorded in the Berriasian–Valanginian of Neuquén. It is similar in outline to P. gigantea and had probably the same basic palaeoecology, even though it has a blunt anterior margin, deep umbonal−ventral sulcus and distinct anterior ornamentation. Once in life position this species was capable of further digging in the sediment. This species probably burrowed in muddy substrates in the offshore zone. Pholadomya sanctaecrucis from the Valanginian of Europe and also recorded in Argentina is ornamented only with commarginal lines and should be removed to the genus Homomya.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2007, 52, 2
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Phanerozoic paleoenvironment and paleolithofacies maps : Early Paleozoic
Mapy paleośrodowiska i paleolitofacji fanerozoiku : wczesny paleozoik
Autorzy:
Golonka, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/183797.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH
Tematy:
paleogeografia
kambr
ordowik
sylur
tektonika płyt litosfery
Cambrian
Ordovician
Silurian
plate tectonics
paleogeography
Opis:
The paper presents the detailed plate tectonic, paleogeographic, paleoenvironment and plaeolithofacies maps for eight Early Paleozoic time intervals. Forty maps, generated using PLATES and PALEOMAP programs, contain information about plate tectonics, paleoenvironment, and plaeolithofacies during Cambrian, Ordovician and Silurian. Disintegration of supercontinent Pannotia and origin of Gondwana, Laurentia and Baltica occur during Early Cambrian. Oceans spreading continued during Late Cambrian and Early Ordovician; vast platform flooded by shallow seas existed on the continents. The plate tectonic reorganization happened during Middle Ordovician. Silurian was a time of Caledonian orogeny, closing of Early Paleozoic oceans and origin of supercontinent Laurussia as a result of Laurentia and Baltica collision. Information contained within global and regional papers were posted on the maps and the detailed paleoenvironment and plaeolithofacies zones were distinguished within the platforms, basins and ridges.
Artykuł przedstawia szczegółowe mapy paleogeograficzne dla ośmiu przedziałów czasowych w obrębie wczesnego paleozoiku. Czterdzieści map, skonstruowanych przy użyciu programów PLATES i PALEOMAP, zawiera informacje dotyczące tektoniki płyt, paleośrodowiska i paleolitofacji w czasie kambru, ordowiku i syluru. We wczesnym kambrze nastąpił rozpad superkontynentu Pannotia i utworzyły się kontynenty: Gondwana, Laurencja, Bałtyka i Syberia. W późnym kambrze i wczesnym ordowiku w dalszym ciągu ma miejsce spreding oceanów, istnieją też w tym czasie rozległe platformy zalane przez płytkie morza na kontynentach. Reorganizacja płyt litosfery nastąpiła w środkowym ordowiku. Sylur był okresem orogenezy kaledońskiej, zamknięciem wczesno- paleozoicznych oceanów i powstania superkontynentu Laurosji z połączenia Laurencji i Bałtyki. Informacje zawarte w szeregu globalnych i regionalnych prac zostały naniesione na mapy, a w obrębie platform, basenów i grzbietów wydzielono poszczególne strefy paleośrodowiskowe i paleolitofacjalne
Źródło:
Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie; 2009, 35, 4; 589-654
0138-0974
Pojawia się w:
Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 43

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies