Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "paleocen" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    Palaeocene-early Eocene southern subtropical to subpolar silicoflagellate biostratigraphy
    Autorzy:
    McCartney, K.
    Witkowski, J.
    Szaruga, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/139108.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    Palaeocene
    Eocene
    biostratigraphy
    Corbisema
    dictyocha
    Naviculopsis
    Pseudonaviculopsis
    paleocen
    eocen
    biostratygrafia
    Opis:
    Early Palaeocene through early Eocene silicoflagellate assemblages were examined from five southern subtropical through subpolar deep-sea sites: DSDP Holes 208 and 524, and ODP Holes 700B, 752A, and 1121B. For each site, the taxonomic composition of the silicoflagellate assemblage is documented in detail; Pseudonaviculopsis gen. nov., Dictyocha castellum sp. nov. and Stephanocha? fulbrightii sp. nov. are proposed, along with several new combinations. More importantly, however, these observations enable a considerable refinement to the existing Palaeocene–Eocene silicoflagellate biostratigraphic zonation that for the first time uses datums calibrated to the Geomagnetic Polarity Timescale. The Corbisema aspera Interval Zone occurs immediately above the K/Pg boundary and is here described from Seymour Island. The Corbisema hastata Partial Range Zone extends from near the K/Pg boundary to late early Palaeocene and has been observed in Hole 208. The Pseudonaviculopsis disymmetrica Acme Zone occurs in Holes 208 and 700B. The Dictyocha precarentis Partial Range Zone, observed in Holes 208, 700B, 752A and 1121B, is subdivided into D. precarentis, Naviculopsis primativa, N. cruciata and Pseudonaviculopsis constricta subzones. The Naviculopsis constricta Partial Range Zone occurs in Holes 524, 700B, 752A and 1121B. This study is also the first to consider syn- and/or diachroneity in Palaeogene silicoflagellate biostratigraphy.
    Źródło:
    Acta Geologica Polonica; 2018, 68, 2; 219-248
    0001-5709
    Pojawia się w:
    Acta Geologica Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Tube microstructure of Recent and Jurassic serpulid polychaetes and the question of the Palaeozoic spirorbids
    Autorzy:
    Weedon, M J
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22360.pdf
    Data publikacji:
    1994
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
    Tematy:
    fauna kopalna
    paleocen
    wieloszczety
    skamienialosci
    Spirorbis
    rurki kalcytowe
    jura
    cechy morfologiczne
    mikrostruktura
    paleontologia
    Serpulidae
    Opis:
    'Ordered' and 'unordered chevron structures' in serpulid tubes comprise minute calcite lath-like crystals. In ordered chevron structure (Pomatoceros triqueter) the crystals parallel each other within each chevron layer, whilst between layers the alignment direction alternates. The laths have no alignment in unordered chevron structure (Spirorbis and locally in Pomatoceros triqueter). In 'homogeneous chevron structure' (found in Jurassic pomatocerids) the layers comprise a granular or homogeneous fabric. This structure possibly represents a diagenetic replacement of lath-like crystals. Serpulid chevron structures are quite dissimilar from any shell microstructures described in molluscs or lophophorates. The secretion of microstructures comprising lath-like crystals may have allowed rapid tube growth. Spherulitic prismatic structure is identified in Spirorbis; the structure occurs locally in the outer part of the tube. The microstructure of Recent spirorbids is quite dissimilar to that of Palaeozoic fossils (microconchids) previously assigned to the genus Spirorbis.
    Mikrostruktura kalcytowych rurek wieloszczetów z rodziny Serpulidae jest zupełnie odmienna od mkrostruktur występujących w muszlach mięczaków i ramienionogów, czy też w zooeciach mszywiołów. Nie jest również podobna do struktury ścianek paleozoicznych skamieniałości tradycyjnie uważanych za rurki wieloszczetów Spirorbis. W poprzednich pracach autora zostało wykazane, że paleozoiczne spirorbidy miały mikrostrukturę identyczną jak grubościenne tentakulity, ramienionogi i mszywioły. Na tej podstawie reaktywowana została nazwa rodzajowa Microcornus, użyta niegdyś do tych skamieniałości, i utworzony został rząd Microconchida, wraz z pokrewnym Trypanoporida włączony do gromady Tentaculita.
    Źródło:
    Acta Palaeontologica Polonica; 1994, 39, 1; 1-15
    0567-7920
    Pojawia się w:
    Acta Palaeontologica Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Phanerozoic paleoenvironment and paleolithofacies maps : Cenozoic
    Mapy paleośrodowiska i paleolitofacji fanerozoiku : kenozoik
    Autorzy:
    Golonka, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/183799.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH
    Tematy:
    Oligocene
    miocen
    paleocen
    eocen
    oligocen
    pliocen
    tektonika płyt litosfery
    paleogeografia
    Paleocene
    Eocene
    Miocene
    Pliocene
    plate tectonics
    paleogeography
    Opis:
    The paper presents the detailed plate tectonic, paleogeographic, paleoenvironment and plaeolithofacies maps for seven Cenozoic time intervals. Thirty five maps, generated using PLATES and PALEOMAP programs, contain information about plate tectonics, paleoenvironment, and paleolithofacies during Paleocene, Eocene, Oligocene, Miocene and Pliocene, time slices. The spatial reconstruction of basin architectures during their origin, expansion, closure and inversion as well as the dynamic of intrabasinal ridges were obtained by palinspastic modeling. This modeling utilized paleomagnetic data and stratigraphic-facies analysis of basins and ridges. Information contained within global and regional papers were selected and posted on the maps. The detailed paleoenvironment and plaeolithofacies zones were distinguished within the basins. The paleogeographic maps illustrate the geodynamic evolution of Earth from Late Cretaceous to Neogene, spreading and origin of new oceans, oceans closing, collisions, continents accretion and origin of new supercontinents.
    Artykuł przedstawia szczegółowe mapy paleogeograficzne dla siedmiu przedziałów czasowych w obrębie kenozoiku. Trzydzieści pięć map, skonstruowanych przy użyciu programów PLATES i PALEOMAP, zawiera informacje dotyczące tektoniki płyt, paleośrodowiska i paleolitofacji w czasie paleocenu, eocenu, oligocenu, miocenu i pliocenu. Przestrzenną rekonstrukcję architektury basenów w okresie ich powstawania, ekspansji, zamykania i inwersji oraz analizę dynamiki grzbietów śródbasenowych uzyskano, wykonując modelowanie palinspastyczne, przy uwzględnieniu badań paleomagnetycznych oraz analizy stratygraficzno-facjalnej basenów i rozdzielających je grzbietów. Informacje zawarte w szeregu globalnych i regionalnych prac zostały wyselekcjonowane i naniesione na mapy. W obrębie basenów wydzielono poszczególne strefy paleośrodowiskowe i paleolitofacjalne. Mapy paleogeograficzne ilustrują geodynamiczną ewolucję Ziemi od późnej kredy po neogen, rozrost (spreding) i tworzenie się oceanów, zamykanie się oceanów, kolizje, łączenie się kontynentów i tworzenie się nowych superkontynentów.
    Źródło:
    Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie; 2009, 35, 4; 507-587
    0138-0974
    Pojawia się w:
    Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Hypsodonty and enamel microstructure in the Paleocene gondwanatherian mammal Sudamerica ameghinoi
    Hipsodoncja i mikrostruktura szkliwa u paleocenskiego ssaka gondwanateriowego Sudamerica ameghinoi
    Autorzy:
    Koenigswald, W
    Goin, F
    Pascual, R
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22020.pdf
    Data publikacji:
    1999
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
    Tematy:
    fauna kopalna
    ssaki
    hipsodoncja
    zeby trzonowcoksztaltne
    zeby policzkowe
    paleocen
    Sudamerica ameghinoi
    kreda
    Gondwanatherium
    szkliwo
    paleontologia
    gondwanateria
    mikrostruktura
    Opis:
    Gondwanatherians were the earliest mammals to develop hypsodont cheek-teeth with thick cementum, already by the Late Cretaceous. Hypsodonty occurred independently in Gondwanatheria and Theria; however, very similar biomechanical strategies are observed. The hypsodont molariform cheek-teeth of the early Paleocene Sudamerica ameghinoi, the youngest member of the Gondwanatheria, are described. Sudamerica had in the lower jaw a continuously growing incisor and, separated by a large diastema, four cheek-teeth which cannot be homologized with premolars or molars, therefore they are regarded as molariforms. The analysis of one fragmentary mandible and 30 isolated molariforms led to the recognition of 8 different morphological categories among them, corresponding to four upper and four lower molariforms. The height of the teeth indicates a relatively high shape of the skull. The molariforms are characterized by transverse lophs; when only slightly worn, they show central enamel islets in the anterior/posterior caps and in the transverse valleys. When the first quarter of the tooth is worn down, these islets disappear and the synclines expand leaving only a narrow central longitudinal ridge. The enamel of the molariforms of Sudamerica is one-layered and formed by radial enamel; it resembles the enamel of Gondwanatherium. Compared to the enamel of the Gondwanatheria from Madagascar and India, the South American gondwanatherians are distinctly less derived. In turn, the incisor enamel is less derived in Sudamerica, although younger, than in Gondwanatherium; both show a combination of radial and tangential enamel. The evolution of hypsodonty in gondwanatherians during the Late Cretaceous and early Paleocene cannot be correlated with a grass diet, since grasses were not present during that time. Various lines of evidence including the dental morphology and the inferred habitat for Sudamerica ameghinoi, suggest semiaquatic and perhaps a burrowing way of life, similar to that of living beavers.
    Gondwanatheria były pierwszymi ssakami, które już w późnej kredzie wykształcily wysokokoronowe zęby policzkowe z grubym kostniwem. Hipsodoncja rozwinęła się niezależnie u Gondwanatheria i Theria, można jednak dostrzec podobne strategie biomechaniczne w obu grupach. W pracy opisano trzonowcokształtne zęby policzkowe należące do najmłodszego przedstawiciela gondwanateriów, wczesnopaleoceńskiej Sudamerica ameghinoi. W żuchwie Sudamerica tkwił stale rosnący siekacz, a dalej, oddzielone diastemą, zęby policzkowe, o których trudno powiedzieć, czy są przedtrzonowcami, czy trzonowcami, i dlatego określa się je jako zęby trzonowcokształtne (molariform). Analiza niekompletnej żuchwy oraz 30 pojedynczych zębów policzkowych pozwoliła wyróżnić wśród nich 8 kategorii morfologicznych, odpowiadających czterem górnym i czterem dolnym zębom trzonowcokształtnym. Wysokość zębdw wskazuje na to, że czaszka była dość wysoka. Zęby te odznaczają się poprzecznymi listewkami (lophs). Mało zużyte zęby ukazują wysepki szkliwa pośrodku przednich i tylnych guzków i w poprzecznych dolinach. Kiedy pierwsza ćwiartka zęba ulega zużyciu, wysepki znikają, a doliny powiększają się, pozostawiając: tylko wąski podłużny grzbiet pośrodku. Szkliwo zębów trzonowcokształtnych Sudamerica jest jednowarstwowe i zbudowane ze szkliwa promienistego; przypomina szkliwo kredowego Gondwanatherium. W porównaniu z gondwanateriami z Madagaskaru i z Indii, forrny południowoamerykańskie są mniej wyspecjalizowane. Szkliwo siekaczy jest mniej wyspecjalizowane u Sudamerica niż u Gondwanatherium, choć pierwszy z tych rodzajów jest młodszy stratygraficznie. Oba rodzaje wykazują obecność szkliwa zarówno promienistego, jak i stycznego. Ewolucji hipsodoncji u gondwanateriów w kredzie i paleocenie nie da się przypisać trawożerności, gdyż nie było jeszcze wtedy traw. Rozmaite przesłanki dotyczące uzębienia i domniemanego siedliska Sudamerica ameghinoi wskazują na ziemnowodny, być może także ryjący tryb życia tego ssaka, zbliżony do współczesnych bobrów.
    Los gondwanaterios fueron el primer grupo de mamíferos en desarrollar dientes yugales hipsodontes rodeados de una gruesa capa de cemento, ya desde el Cretácico tardío. La hipsodoncia se desarrolló independientemente en los Gondwanatheria y los Theria, si bien existen muy similares estrategias biomecánicas en ambos. En este trabajo se describen los molares hipsodontes de Sudamerica ameghinoi (Paleoceno temprano, Patagonia), el gondwanaterio más joven hasta ahora conocido. La fórmula dentaria inferior de Sudamerica incluía un incisivo de crecimiento continuo y, separados por una gran diastema, cuatro dientes cuyas precisas homologías (premolares o molares) son inciertas. El análisis de un fragmento mandibular y de 30 molariformes aislados permitió el reconocimiento de ocho categorías morfológicas distintas para los mismos, cuatro de las cuales corresponden a molariformes inferiores y las otras cuatro a molariformes superiores. De la altura de estos dientes se deduce que el cráneo debió ser relativamente alto. Los molariformes se caracterizan por la presencia de lofos transversales. Cuando no están desgastados, estos dientes muestran sobre la superficie oclusal una serie de islas de esmalte, tanto en los lóbulos anterior y posterior como en los valles transversales. Cuando el cuarto más superior del diente se desgasta, las isletas desaparecen y los sinclinales laterales se expanden dejando solamente un borde central angosto. El esmalte de los molariformes de Sudamerica incluye una sola capa de esmalte radial que recuerda a la estructura de Gondwanatherium. En cambio, el esmalte de los incisivos de Sudamerica es menos derivado que el de Gondwanatherium, e incluye una combinación de esmalte radial y tangencial. Comparado con el esmalte de los gondwanaterios de la India y Madagascar, el de los gondwanaterios sudamericanos es claramente menos derivado. La evolución de la hipsodoncia en los gondwanaterios durante el Cretácico tardío y el Paleoceno temprano no puede ser correlacionada con la de las gramíneas, ya que las mismas no existían en este lapso. Evidencias que incluyen la propia morfología dentaria y el biotopo inferido sugieren para Sudamerica ameghinoi hábitos semiacuáticos e incluso fosoriales, similares a los de los modernos castores.
    Die Gondwanatheria haben als erste Säugetiergruppe hypsodonte Backenzähne mit dickem Zement entwickelt. Die Evolution der Hypsodontie erfolgte bei den Gondwanatheria unabhängig von den Theria, zeigt aber dennoch die gleichen biomechanischen Konzepte. Unter diesem Aspekt werden hier die hypsodonten Backenzähne von Sudamerica ameghinoi aus dem frühen Paläozän von Patagonien, dem jüngsten Glied der Gondwanatheria, beschrieben. Sudamerica hat in jeder Kieferhälfte einen immerwachsenden Schneidezahn und, durch eine langes Diastema davon getrennt, vier molariforme Backenzähne. Eine Homologisierung als Prämolaren und Molaren ist nicht möglich. Anhand eines Unterkiefers und 30 isolierter Zähne konnten acht Zahngruppen unterschieden werden, die den je vier Zahnpositionen des Ober- und Unterkiefers zuzuordnen sind. Aus der Länge der Zähne ergibt sich ein relativ hoher Schädel. Die molariformen Backenzähne sind durch Querjoche gekennzeichnet, die bei geringer Abkauung zentral Schmelzinseln in den Vorder- und Hinterkappen sowie in den Quertälern zeigen. Die Inseln verschwinden mit der Abkauung des oberen Viertels der Zahnhöhe. Bei weiterer Abkauung vertiefen sich die Synklinalen und lassen nur einen schmalen longitudinalen Mittelgrat stehen. Das Schmelzmuster der molariformen Backenzähne von Sudamerica ist einschichtig und wird aus radialem Schmelz gebildet. Es besitzt in diesem ursprünglichen Zustand Ähnlichkeit zu Gondwanatherium. Gegenüber den Gondwanatheria aus Madagaskar und Indien, die 'interrow sheets' entwickelt haben, ist der Schmelz weniger stark differenziert. Nach dem Schmelzmuster der Inzisiven, das bei Gondwanatherium und Sudamerica aus radialem und tangentialem Schmelz besteht, ist Sudamerica ist trotz des geringeren Alters weniger abgeleitet. Die Entwicklung der Hypsodontie bei den Gondwanatheria während der Oberkreide kann nicht als Anpassung an eine Grasnahrung betrachtet werden, da es Gräser zu dieser Zeit nur untergeordnet gab. Das Biotop läßt am ehesten eine semiaquatische, eventuell auch grabende Lebensweise, etwa ähnlich einem Biber, für Sudamerica vermuten.
    Źródło:
    Acta Palaeontologica Polonica; 1999, 44, 3; 263-300
    0567-7920
    Pojawia się w:
    Acta Palaeontologica Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Geological characterisation of the Krynica Subunit in the vicinity of Krościenko on the Dunajec river (Magura Nappe, Outer Flysch Carpathians)
    Charakterystyka geologiczna podjednostki krynickiej w okolicach Krościenka nad Dunajcem (płaszczowina magurska, zewnętrzne Karpaty fliszowe)
    Autorzy:
    Chrustek, M.
    Golonka, J.
    Janeczko, A.
    Stachyrak, F.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/184009.pdf
    Data publikacji:
    2005
    Wydawca:
    Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH
    Tematy:
    płaszczowina magurska
    podjednostka krynicka
    paleocen
    dolny i środkowy eocen
    litostratygrafia
    tektonika
    Magura Nappe
    Krynica Subunit
    Paleocene
    Lower and Middle Eocene
    lithostratigraphy
    tectonics
    Opis:
    The aim of this work is to present geological structure of the Krynica Subunit of the Magura Nappe in southern part of the Gorce and Beskid Sądecki Mountains and along the Pieniny Klippen Belt (PKB). Formal lithostratigraphic units were distinguished on the basis of mapping. The lithostratigraphic units are the age of Middle Paleocene - Middle Eocene age. Flysch deposits were classified as the Szczawnica Formation with the Życzanów Member, Zarzecze Formation and Piwniczna Member of the Magura Formation in the investigated area. Strike-slip faults and faulted formations complicate the geological structure of the described region. The creation some of these faults is connected with andesite intrusions. Strong faulted strata occurs in the southern part of the region along the overthrust of the Pieniny Klippen Belt on the Magura Nappe. The contact line between the Pieniny Klippen Belt and Paleogene of the Magura Nappe is heterogeneous. The evidences of it are outcrops of klippen, which occur within the Szczawnica Formation and the Zarzecze Formation
    Główny założeniem niniejszej pracy jest zaprezentowanie budowy geologicznej podjednostki krynickiej płaszczowiny magurskiej w południowej części Gorców i Beskidu Sądeckiego oraz na kontakcie z pienińskim pasem skałkowym. Wydzielone na podstawie badań kartograficznych formalne jednostki litostratygraficzne obejmują osady od środkowego paleocenu do środkowego eocenu. Na badanym obszarze osady fliszowe zostały sklasyfikowane jako formacja szczawnicka z ogniwem z Życzanowa, formacja z Zarzecza oraz ogniwo piaskowców z Piwnicznej formacji magurskiej. Budowę geologiczną opisywanego obszaru komplikują liczne uskoki o charakterze przesuwczym oraz sfałdowane utwory fliszowe. Powstanie części tych uskoków jest związane z intruzjami andezytowymi. Mocno sfałdowane utwory występują w południowej części obszaru wzdłuż nasunięcia pienińskiego pasa skałkowego na płaszczowinę magurską. Linia kontaktu pasa skałkowego z paleogenem magurskim nie jest jednolita. Świadczą o tym wychodnie skałek w obrębie utworów formacji szczawnickiej i formacji z Zarzecza
    Źródło:
    Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie; 2005, 31, 1; 127-144
    0138-0974
    Pojawia się w:
    Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    A new Danian echinoid assemblage from the Greensand in the Kazimierz Dolny area, central Poland: taxonomy, taphonomy and sedimentological implications
    Autorzy:
    Machalski, M.
    Jagt, J. W. M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/138924.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    echinodermata
    preservation
    ichnology
    Arachnostega
    planolites
    Paleocene
    Middle Vistula River section
    Central Europe
    szkarłupnie
    ochrona
    ichnologia
    paleocen
    profil środkowej Wisły
    Kazimierz Dolny
    Europa Środkowa
    Opis:
    We describe a new echinoid assemblage, composed of specimens of Bolbaster sp., Cyclaster danicus (Schlüter, 1897), Diplodetus vistulensis (Kongiel, 1950) and Linthia? sp. in a distinctive phosphatic preservation, from the so-called Greensand, a marly glauconitic sandstone horizon at the base of the Danian succession in the Kazimierz Dolny area (central Poland). This assemblage presumably is of early Danian age, with Cyclaster danicus occurring in the lower Danian of Denmark and southern Sweden. The specimens are preserved as internal moulds, composed of phosphatised glauconitic sandstone, occasionally with some test material adhering. The genesis of these moulds involved the following steps: (1) infilling of tests of dead echinoids with glauconitic sand; (2) penetration of the infills by coelobiotic deposit-feeding organisms that produced burrows along the inner test surface; (3) early-diagenetic cementation of infills by calcium phosphate; and (4) exhumation and intraformational reworking of specimens, leading to abrasion, fragmentation and loss of test material in some individuals. Co-occurring are unphosphatised moulds of Echinocorys ex gr. depressa (von Eichwald, 1866) and Pseudogibbaster cf. depressus (Kongiel in Kongiel and Matwiejewówna, 1937), which may represent a younger (middle to late Danian) assemblage. Additionally, the presence of derived late Maastrichtian echinoids, e.g., Temnocidaris (Stereocidaris) ex gr. herthae (Schlüter, 1892), Pleurosalenia bonissenti (Cotteau, 1866) and Hemicara pomeranum Schlüter, 1902, is confirmed for the Greensand, based on new material and re- examination of previously recorded specimens. In summary, members of three echinoid assemblages of different age and preservation occur together in the Greensand. Our results are compatible with former interpretations of this unit as a condensed, transgressive lag with mixed faunas of different age and provenance. However, they are incompatible with the hypothesis that phosphatised Danian fossils preserved in the Greensand are derived from a facies equivalent, now gone, of the lower Danian Cerithium Limestone in eastern Denmark, because all moulds are composed of phosphatised glauconitic sandstone that is utterly different from the calcareous dinocyst-dominated, fine crystalline matrix of the Cerithium Limestone.
    Źródło:
    Acta Geologica Polonica; 2018, 68, 4; 571-596
    0001-5709
    Pojawia się w:
    Acta Geologica Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The middle ear in multituberculate mammals
    Ucho Srodkowe multituberkulatow
    Autorzy:
    Hurum, J H
    Presley, R
    Kielan-Jaworowska, Z
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22047.pdf
    Data publikacji:
    1996
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
    Tematy:
    fauna kopalna
    Lambdopsalis
    ssaki
    stekowce
    czaszki
    ucho srodkowe
    kowadelko
    mloteczek
    paleocen
    Mongolia
    strzemiaczko
    Nemegtbaatar gobiensis
    kreda
    paleontologia
    Chulsanbaatar vulgaris
    paleozoologia
    Kryptobaatar
    kosteczki sluchowe
    morfologia zwierzat
    multituberkulaty
    Opis:
    The ear ossicles, preserved in skulls of a tiny Late Cretaceous multituberculate Chulsanbaatar vulgaris from Mongolia are arranged as in modern mammals. This makes the idea of an independent origin of the multituberculates from other mammals unlikely. We report the finding of ear ossicles in Mesozoic multituberculates. Three almost complete incudes and two fragments of malleus are described and compared with those reported in the Paleocene Lambdopsalis and in non-multituberculate mammals. In these Late Cretaceous multituberculates lateral expansion of the braincase is associated with the presence of sinuses and development of extensive masticatory musculature, but not by the expansion of the vestibule, which is moderately developed. It is argued that because of the lateral expansion of the multituberculate braincase, the promontorium is arranged slightly more obliquely with respect to the sagittal plane than in other mammals and the fenestra vestibuli faces anterolaterally, rather than laterally. This results in a corresponding alteration in orientation of the stapes. The epitympanic recess is situated more anteriorly with respect to the fenestra vestibuli than in other mammals. The recess is deep, and the incus must therefore be oriented somewhat vertically. The incus is roughly A-shaped, with crus breve subparallel to the axis of vibration of the malleus. This axis, approximately connecting the anterior process of the malleus and the crus breve of the incus, lies at 45-55º to the sagittal plane in Chulsanbaatar. Probably most multituberculates were similar in this respect. The fragments of the malleus show a very long anterior process, which agrees with the reconstruction of the malleus in Lambdopsalis by Meng & Wyss (1995), and with the partial malleus of Kyptobaatar, described by Rougier et al. (in press)
    Kostki słuchowe ssaków (strzemiączko, kowadełko i młoteczek), mieszczące się w uchu środkowym i przekazujące drgania błony bębenkowej do ucha wewnętrznego, bardzo rzadko zachowują się w stanie kopalnym. Niekompletne kostki słuchowe multituberkulatów zostały po raz pierwszy opisane u paleoceńskiego rodzaju Lambdopsalis z Chin przez Miao & Lillegravena (1986). Autorzy ci, oraz Miao (1988) zrekonstruowali młoteczek z rękojeścią skierowaną ku tyłowi, a nie skośnie ku przodowi i dośrodkowo jak u wszystkich innych ssaków. Niekompletne kostki słuchowe zostały nastepnie odkryte w czterech okazach maleńkiego multituberkulata Chulsanbaatar vulgaris z późnej kredy Mongolii, w materiałach zebranych przez Polsko-Mongolskie Wyprawy Paleontologicme do Mongolii, znajdujących się w zbiorach Instytutu Paleobiologii Polskiej Akademii Nauk. Jeden z tych okazów zostal krótko opisany w poprzedniej naszej pracy (Hurum et al. 1995), a trzy w niniejszej pracy. Opisane kostki słuchowe Chulsanbaatar vulgaris obejmują trzy prawie kompletne kowadełka (po raz pierwszy znalezione u multituberkulatów) i dwa fragmenty młoteczka. W poprzedniej pracy opisano również kowadełko oraz strzemiączko, jednakże identyfikacja tego ostatniego elementu nie jest calkowicie pewna. Kowadełko ma w przybliżeniu kształt litery A. W zwiąku z bocznym rozszerzeniem puszki mózgowej multituberkulatów, promontorium ustawione jest u nich nieco bardziej skośnie w stosunku do osi czaszki niż u innych ssaków, co powoduje, że okienko przedsionka jest zwrócone w bok i ku przodowi, a nie tylko w bok, jak u innych ssaków. Położenie okienka przedsionka wpływa na zmianę ustawienia strzemiączka. Zachyłek nadbębenkowy jest położony bardziej ku przodowi w stosunku do okienka przedsionka niż u innych ssaków i jest głęboki, dlatego kowadełko musiało być ustawione prawie pionowo, z odnogą krótką skierowaną równolegle do osi drgań młoteczka. Zachowane fragmenty młoteczka wykazują obecność długiego wyrostka donosowego, co zgadza się z rekonstrukcją młoteczka u paleoceńskiego Lambdopsalis (Meng & Wyss 1995), z odkrytymi ostatnio fragmentami kostek słuchowych multituberkulata Kryptobaatar z późnej kredy Mongoliii (Rougier et al. w druku), a także z budową młoteczka u stekowców oraz u zarodków prymitywnych ssaków (Fleischer 1973, 1978; Maier 1989, 1990). Dane te (mimo że rękojeść młoteczka nie została dotychczas znaleziona u multituberkulatów) wskazują, że kostki słuchowe multituberkulatów miały taką samą orientację jak u ssaków współczesnych (Fig. 6). Rekonstrukcja kostek słuchowych multituberkulatów przedstawiona w niniejszej pracy nie zgadza sie z rekonstrukcją Miao & Lillegravena (1986) i przemawia przeciw wyodrębnieniu się multituberkulatów z gadów ssakokształtnych oddzielnie od pozostałych ssaków, a więc stanowi argument na korzyść monofiletyzmu ssaków. Ponadto, na podstawie szlifów seryjnych czaszek multituberkulatów Chulsanbaatar vulgaris i Nemegtbaatar gobiensis, wykazano (Fig. 8), że średnica przedsionka u tych multituberkulatów jest około dwukrotnie większa niż średnica ślimaka, tak samo jak to ma miejsce u osesków współczesnych ssaków. Luo & Ketten (1991), na podstawie niejasnych przekrojów tomograficznych kości skalistej multituberkulatów Catopsalis i Moeniscoessus, stwierdzili, że średnica przedsionka jest u nich odpowiednio 5 i 7 razy większa niż średnica ślimaka i zasugerowali, że silnie powiększony przedsionek stanowi synapomorfię multituberkulatów. Na podstawie danych opublikowanych w niniejszej pracy, wniosek ten odrzuciliśmy.
    Źródło:
    Acta Palaeontologica Polonica; 1996, 41, 3; 253-275
    0567-7920
    Pojawia się w:
    Acta Palaeontologica Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Debryty kohezyjne warstw istebniańskich (senon górny - paleocen) na zachód od Skawy
    Cohesive debrites of the Istebna Beds (Upper Senonian - Paleocene) West of the Skawa River
    Autorzy:
    Strzeboński, P.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/183745.pdf
    Data publikacji:
    2005
    Wydawca:
    Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH
    Tematy:
    Karpaty zewnętrzne
    jednostka śląska
    warstwy istebniańskie
    senon górny
    paleocen
    kohezyjne spływy rumoszowe
    debryty kohezyjne
    egzotyki
    Outer flysch Carpathians
    Silesian unit
    Istebna beds
    Upper Senonian Paleocene
    aprons
    cohesive debris flows
    cohesive debrites
    exotics
    Opis:
    W pracy opisano debryty kohezyjne warstw istebniańskich zachodniej części jednostki śląskiej Karpat zewnętrznych. Przedstawiona litofacja reprezentuje utwory silikoklastyczne, zbudowane z mieszaniny mułowo-piaskowego spoiwa i rozproszonego materiału okruchowego frakcji psefitowej. Powstawanie debrytów kohezyjnych związane było z grawitacyjnymi spływami osadu, generowanymi na skłonie basenu sedymentacyjnego przez ruchy masowe. Prezentowane utwory deponowane były w formie fartuchów przez podwodne, kohezyjne spływy rumoszowe. Największy udział miąższościowy debrytów kohezyjnych (12%) stwierdzono w warstwach istebniańskich Beskidu Śląskiego, znaczący udział odnotowano w Beskidzie Małym (7%), a najmniejszy w Beskidzie Morawskim (2%). Z największą częstotliwością opisana litofacja występuje w obrębie piaskowców istebniańskich dolnych, a regułą jest także pojawianie się w stropie łupków istebniańskich dolnych debrytów kohezyjnych z litoklastami o największych rozmiarach. Około 25% opisanych utworów zawierało w składzie fazy rozproszonej materiał egzotykowy (egzotykowe debryty kohezyjne), w których dominowały skały krystaliczne, przede wszystkim gnejsy, łupki krystaliczne i granitoidy. Wśród znacznie rzadziej obserwowanych egzotyków skał osadowych stwierdzono wyraźne zwiększanie się z zachodu na wschód udziału różnego rodzaju wapieni
    Cohesive debrites of the Istebna Beds occur within the western part of the Silesian Unit of the Outer Flysch Carpathians. The lithofacies described represents siliciclastic deposits consisting of mud-sandy matrix and scattered, psephite-size clasts. The cohesive debrites originated from sediment gravity flows that were generated on the slope of sedimentary basin by mass-movements and were deposed as aprons by submarine, cohesive debris flows. The highest content of the cohesive debrites (12% of the succession thickness) has been recorded within the Istebna Beds of the Silesian Beskid Mts, the medium in the Beskid Mały Mts (7%) and the lowest within the Moravian Beskid Mts (2%). Most frequently the lithofacies presented occurs within the Lower Istebna Sandstones, while the cohesive debrites with the biggest lithoclasts occur within the top part of the Lower Istebna Shales. The exotic material with dominating crystalline rocks, mostly gneisses, schists and granitoids, makes up 25% of the described deposits (exotic cohesive debrites). Various types of limestones prevail among much rarer clasts of sedimentary rocks and the amount of the limestones distinctly increases going to the east
    Źródło:
    Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie; 2005, 31, 2; 201-224
    0138-0974
    Pojawia się w:
    Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies