Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "państwo moskiewskie" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Дипломатическая риторика первых тявзинских переговоров в сентябре 1592 – январе 1593 гг.
Retoryka dyplomatyczna pierwszych pertraktacji tjazwińskich we wrześniu 1592 – styczniu 1593 roku
Autorzy:
Selin, Adrian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/969577.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Towarzystwo Nauki i Kultury Libra
Tematy:
Тявзинские переговоры
Сигизмунд III
русско-шведская война
Tyavzino Peace Talks
Sigismund III
Russian-Swedish war
Państwo Moskiewskie
pertraktacja tjazwińskie
Zygmunt III
wojna rosyjsko-szwedzka
Opis:
W artykule przeanalizowano dokumenty pierwszych pertraktacji w Tjazwinie w sprawie zawarcia pokoju, które rozpoczęły się po zakończeniu działań bojowych w wojnie rosyjsko-szwedzkiej 1590-1593 r. Komisja moskiewska pod przewodnictwem M.G. Sałtykowa i szwedzka z Klausem Flemingiem i Joranem Boe na czele, ponad cztery miesiące prowadziły spory o warunkach planowanego pokoju lub rozwieszenia broni. Negocjacje były rodzajem konkursu retorycznego, podczas którego strony wykorzystywały argumenty zarówno użycia bezpośredniej siły militarnej, ale także bardziej subtelne groźby dyplomatyczne. Trzej główni gracze polityczni w tej części Europy - Moskwa, Szwecja i Rzeczpospolita - toczyły nieustanną walkę o terytoria i twierdze na wschodzie Bałtyku; w tym samym czasie król szwedzki Jan III (który nieoczekiwanie zginął w trakcie omawianych negocjacji) był ojcem władcy polsko-litewskiego Zygmunta III. Imię Zygmunta miało duże znaczenie symboliczne i dyskursywne podczas przetargów dyplomatycznych w Tjazwinie. W retoryce negocjacyjnej pojęcia „państwa” i „suwerena” nie zawsze były rozłączne. Obie strony często myliły wolę suwerena z interesami swoich państw.
Źródło:
Wschodni Rocznik Humanistyczny; 2020, XVII, 3; 71-81
1731-982X
Pojawia się w:
Wschodni Rocznik Humanistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Żywot hetmana porywczego : kariera i działalność polityczno-wojskowa Jana Karola Chodkiewicza
Autorzy:
Żojdź, Karol (1988- ).
Powiązania:
Mówią Wieki 2020, nr 11, s.32-35
Data publikacji:
2020
Tematy:
Chodkiewicz, Jan Karol (1560-1621)
Wojsko
Hetmani
Husaria
Szwedzi
Turcy
Artykuł problemowy
Artykuł z czasopisma historycznego
Artykuł z czasopisma popularnonaukowego
Biografia
Opis:
Artykuł poświęcony jest Janowi Karolowi Chodkiewiczowi – hetmanowi wielkiemu litewskiemu, wojewodzie wileńskiemu. Wykształcenie Chodkiewicz zdobywał w Akademii Wileńskiej do 1589 roku, potem studiował prawo i filozofię w uniwersytecie w Ingolstadt. Zwiedził Włochy i Maltę, wrócił do Polski w 1590, gdzie pod wodzą hetmana Żółkiewskiego walczył z kozackimi powstańcami atamana Nalewajki. Uczestniczył też w zwycięskiej kampanii przeciw hospodarowi mołdawskiemu Michałowi Walecznemu, na którą to wyprawę wspólnie z bratem Aleksandrem wystawili 150 konną rotę husarską. W 1596 zyskał urząd podczaszego litewskiego, a w 1599 roku głosami szlachty, z poparciem dworu królewskiego wybrany został starostą generalnym żmudzkim. W wojnie polsko-szwedzkiej o Inflanty (mianowany przez Zygmunta III Wazę pułkownikiem hetmańskim) zwyciężył pod Kokenhausen (1601), odebrał Szwedom Dorpat (1603) i obronił Rygę, odnosząc zwycięstwo pod Kircholmem nad przeważającymi siłami szwedzkimi. W kolejnej bitwie pod Białym Kamieniem (1604) rozniósł 7-tysięczną armię przeciwnika, mając 2 tysiące żołnierzy. Straty własne 150 osób, po stronie szwedzkiej 3 tysiące. Jan Karol Chodkiewicz od 1600 roku hetman polny litewski, w 1605 roku został hetmanem wielkim litewskim, a w 1616 roku przez króla mianowany na urząd wojewody wileńskiego. W 1617 roku poprowadził ekspedycję królewicza Władysława na Moskwę, ale do osadzenia na rosyjskim tronie nie doszło. W 1621 roku w rok po klęsce wojsk koronnych pod Chocimiem Chodkiewicz zdołał zatrzymać armię turecką pod wodzą Osmana II, ale odwrotu już nie doczekał, zachorował i zmarł pod Chocimiem.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
W namiocie i izbie poselskiej : granica w polsko-moskiewskich relacjach dyplomatycznych w XVI-XVII wieku
Autorzy:
Bohun, Tomasz (1973- ).
Powiązania:
Mówią Wieki 2021, nr 12, s. 34-37
Data publikacji:
2021
Tematy:
Dyplomacja litewska
Dyplomacja polska
Dyplomacja szwedzka
Granice
Negocjacje międzynarodowe
Służba zagraniczna państwa moskiewskiego
Artykuł problemowy
Artykuł z czasopisma historycznego
Artykuł z czasopisma popularnonaukowego
Opis:
Artykuł dotyczy przebiegu granic i wzajemnych roszczeń terytorialnych między Polską i Państwem Moskiewskim w XVI i XVII wieku. We wzajemnych stosunkach obu państw. Ogromnie ważne było samo pojęcie słowa „granica” jako symbolu – podporządkowany był mu właściwie cały obyczaj poselski i ceremoniał negocjacyjny. Słowo „granica” określało równowagę i prestiż stron oraz ich pozycję i stan relacji. Przykładowo tzw. namioty do zjazdów poselskich tworzone z namiotów układających się stron, były orientowane według stron świata. Rozłożony na czas negocjacji namiot zjazdowy symbolizował terytoria pograniczne dwu sąsiadujących państw. Autor omawia różne przykłady negocjacji i ich przebieg, np. rozmowy poselstwa szwedzkiego i moskiewskiego w styczniu 1616 roku w Dederynie lub poselstwa polskiego z moskiewskim w Dywilinie w 1618 roku.
Ilustracje.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Regionalna specyfika pojęcia granic i pograniczy Wielkiego Księstwa Litewskiego w XV–XVI wieku
Autorzy:
Bucevičiūtė, Laima
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/690107.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Wielkie Księstwo Litewskie
Polska
Liwonia
zakon krzyżacki
Prusy
Państwo Moskiewskie
ordy tatarskie
Imperium Osmańskie
granice
pogranicza
przestrzeń
terytorium
kolonizacja
stepy
Grand Duchy of Lithuania
Polska
Livonia
Teutonic Order
Opis:
Celem niniejszego artykułu jest ukazanie specyfiki pojęcia granic i pograniczy Litwy oraz jej sąsiadów w XV–XVI w. Przedstawiono etapy rozwoju granic państwa litewskiego i rozważono przypadek zmiany granicy Litwy w kontekście teoretycznym. Państwa posiadające wspólną granicę z Wielkim Księstwem Litewskim z punktu widzenia kultury regionu proponowały oraz konstruowały różne modele sąsiedztwa. Granica linearna ostatecznie sformowała się po zrealizowaniu programu wojskowo-obronnego, społeczno-ekonomicznego i kulturalno-ideowego opanowania terytorium. Tylko w przypadku północnych i zachodnich sąsiadów Litwie udało się stworzyć linearny model granicy. Za najważniejszy warunek do ukształtowania się granicy linearnej uważa się zjawisko kolonizacji wewnętrznej. The aim of this article is to present the concept and specificity of the borders and borderlands of Lithuania and its neighbours in the fifteenth and sixteenth centuries. The phases of the development of the Lithuanian state borders are presented and the case of Lithuanian border evolution is discussed in the context of the theory of border development. The states that bordered with the Grand Duchy of Lithuania offered and constructed a different neighbourhood model in terms of regional cultural approach. Linear state borders were finally formed after fulfilling the programme of military, socio-economic and cultural-ideological conquest of the area. The linear border model is applicable only to the northern and western borders of Lithuania. Internal colonization is regarded as the most important precondition for the creation of a linear border.
Źródło:
Rocznik Lituanistyczny; 2017, 3
2450-8454
2450-8446
Pojawia się w:
Rocznik Lituanistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies