- Tytuł:
- Report on the international conference “The War That Never Ended. Postwar Continuity and New Challenges in the Aftermath of the Habsburg and Ottoman Empires, 1918–1923”, Kraków –Przemyśl, 24–26 October 2019.
- Autorzy:
- Pudłocki, Tomasz
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/783408.pdf
- Data publikacji:
- 2020
- Wydawca:
- Polska Akademia Umiejętności
- Tematy:
-
Central Europe, Ottoman Empire, nation-states, new social challenges, 1918–1923
Europa Środkowa, Imperium Otomańskie, państwa narodowe, nowe wyzwania społeczne, 1918–1923 - Opis:
-
International Conference “The War That Never Ended. Postwar Continuity and New Challenges in the Aftermath of the Habsburg and Ottoman Empires, 1918–1923”, organized on 24–26 October 2019 in Krakow and Przemyśl, it was an excellent opportunity to discuss the phenomenon of key years 1918–1923 in the history of countries that arose from the ruins of the Habsburg Monarchy and the Ottoman Empire. The truce in Compiegne (11.11.1918), as has been proven many times in historiography, had only symbolic significance for Central and Eastern and Southeastern Europe and did not bring decisive decisions for the region. This area became a place of numerous conflicts over borders, ethnic and social friction, resettlement of people, the involvement of intellectuals in politics or even violence aimed at physical elimination of entire groups and communities. It turns out that the new nation-states in this formation period strongly benefited from the imperial heritage of their predecessors, despite the declaration of paving new roads. The conference gathered almost 40 speakers from many European countries as well as from Canada and the United States of America.
Międzynarodowa konferencja pt. „The War That Never Ended. Postwar Continuity and New Challenges in the Aftermath of the Habsburg and Ottoman Empires, 1918–1923”, zorganizowana w dn. 24–26 X 2019 r. w Krakowie i w Przemyślu, była doskonałą okazją do dyskusji nad fenomenem kluczowych lat 1918–1923 w dziejach państw, które powstały na gruzach Monarchii Habsburgów i Imperium Otomańskiego. Rozejm w Compiègne (11 XI 1918), jak już niejednokrotnie wcześniej udowodniono w historiografii, miał dla Europy Środkowo-Wschodniej i Południowo-Wschodniej jedynie symboliczne znaczenie i nie przyniósł rozstrzygających decyzji dla regionu. Obszar ten stał się miejscem licznych konfliktów o granice, tarć etnicznych i społecznych, przesiedleń ludności, zaangażowania intelektualistów w politykę czy wręcz przemocy, mającej na celu fizyczną eliminację całych grup i społeczności. Okazuje się, że nowe państwa narodowe w tym okresie formacyjnym mocno korzystały z dziedzictwa imperialnego swoich poprzedników, mimo deklaracji wytyczania nowych dróg. Konferencja zgromadziła prawie 40 prelegentów z wielu europejskich krajów oraz z Kanady i Stanów Zjednoczonych Ameryki. - Źródło:
-
Studia Historiae Scientiarum; 2020, 19
2451-3202 - Pojawia się w:
- Studia Historiae Scientiarum
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł