Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "ostre zapalenie zatok przynosowych" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    The importance of herbal medications in the treatment of rhinosinusitis in adults and children: an example of a five-ingredient herbal medicine
    Znaczenie leków roślinnych w leczeniu zapalenia błony śluzowej nosa i zatok przynosowych u dorosłych i dzieci na przykładzie 5-składnikowego leku roślinnego
    Autorzy:
    Markowski, Jarosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27320988.pdf
    Data publikacji:
    2023-03-10
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    acute post-viral rhinosinusitis
    acute rhinosinusitis
    acute viral rhinosinusitis
    bacterial rhinosinusitis
    BNO 1016
    chronic rhinosinusitis
    Sinupret® extract
    Sinupret® treatment of rhinosinusitis
    bakteryjne zapalenie zatok przynosowych
    leczenie zapalenia zatok
    ostre powirusowe zapalenie zatok przynosowych
    ostre zapalenie zatok przynosowych
    przewlekłe zapalnie zatok przynosowych
    Sinupret®
    Opis:
    This review paper presents current recommendations for the treatment of acute and chronic rhinosinusitis according to the European Position Paper on Rhinosinusitis and Nasal Polyps 2020, EPOS 2020. A particularly important and new element of these recommendations is to emphasize the role of phytotherapy as a rational treatment method, documented by a randomized, double-blind placebo-controlled trial (DBPC). An example of rational phytotherapy of rhinosinusitis is the BNO 1016 formulation recommended in EPOS 2020, known under the trade name of Sinupret®. Each of the pharmaceutical forms of BNO 1016 – coated tablets (powdered drug; dry extract) and oral drops (ethanol extract), is produced on the basis of the same combination of 5 herbal substances such as: gentian root (Gentianae radix), primrose flower (Primulae flos), sorrel herb (Rumicis herba), elderflower (Sambuci flos) and verbena herb (Verbenae herba). BNO 1016 has the status of a drug with well-established therapeutic use, with efficacy and safety confirmed in numerous clinical and preclinical studies. Used in the treatment of acute uncomplicated rhinosinusitis BNO 1016 has antiviral, secretolytic, anti-inflammatory and antibacterial effects confirmed in pharmacological studies. Importantly, the drug Sinupret® can be used in different age groups and therapeutic regimens (mono- and polytherapy), at any stage of sinusitis – from cold disease to bacterial rhinosinusitis (in combination with other drugs).
    Niniejsza praca przeglądowa przedstawia aktualne zalecenia leczenia ostrego i przewlekłego zapalenia zatok przynosowych wg Europejskich Wytycznych na temat Zapalenia Zatok Przynosowych i Polipów Nosa, które zostały opublikowane na początku 2020 roku (ang. European Position Paper on Rhinosinusitis and Nasal Polyps 2020; EPOS 2020). Szczególnie istotnym i nowym elementem tych wytycznych jest podkreślenie roli fitoterapii jako racjonalnej metody leczenia, udokumentowanej randomizowanymi badaniami klinicznymi z podwójnie ślepą próbą z kontrolą placebo (ang. double-blind placebo-controlled trial; DBPC). Przykładem racjonalnej fitoterapii zapalenia zatok przynosowych jest rekomendowana w EPOS 2020 formulacja BNO 1016, znana pod nazwą handlową Sinupret®. Każda z postaci farmaceutycznych BNO 1016 – tabletki drażowane (sproszkowany lek; suchy wyciąg) oraz krople doustne (wyciąg etanolowy) – wyprodukowana jest na bazie tego samego złożenia 5 substancji roślinnych, takich jak: korzeń goryczki (Gentianae radix), kwiat pierwiosnka (Primulae flos), ziele szczawiu (Rumicis herba), kwiat bzu czarnego (Sambuci flos) i ziele werbeny (Verbenae herba). BNO 1016 ma status leku o ugruntowanym zastosowaniu leczniczym, skuteczności i bezpieczeństwie stosowania potwierdzonych w licznych badaniach klinicznych i przedklinicznych. Stosowany w leczeniu ostrego niepowikłanego zapalenia zatok przynosowych BNO 1016 wykazuje potwierdzone w badaniach farmakologicznych działanie: przeciwwirusowe, sekretolityczne, przeciwzapalne oraz przeciwbakteryjne. Co ważne, lek Sinupret® może być podawany w różnych grupach wiekowych i schematach terapeutycznych (mono- i politerapia), na każdym etapie zapalenia zatok, począwszy od choroby przeziębieniowej, skończywszy na bakteryjnym zapaleniu zatok przynosowych (w skojarzeniu z innymi lekami).
    Źródło:
    Polish Journal of Otolaryngology; 2023, 77, 1; 1-8
    0030-6657
    2300-8423
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Otolaryngology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rozwój wewnątrzczaszkowych powikłań zatokopochodnych w okresie zwiększonej zapadalności na grypę – przedstawienie 6 chorych hospitalizowanych w Klinice Otolaryngologii i Onkologii Laryngologicznej Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu w 2013 r.
    Development of intracranial sinusogenic complications in the period of increased incidence of influenza infections – analysis of 6 patients hospitalized in the Department of Otolaryngology, Head and Neck Surgery of Poznan University of Medical Sciences in the year 2013
    Autorzy:
    Szyfter, Witold
    Bartochowska, Anna
    Borucki, Łukasz
    Kruk-Zagajewska, Aleksandra
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1401898.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    zatokopochodne powikłania wewnątrzczaszkowe
    ostre i przewlekłe zapalenie zatok przynosowych
    infekcja grypowa
    czynniki ryzyka
    intracranial sinusogenic complications
    acute and chronic sinusitis
    flu
    influenza
    risk factors
    Opis:
    W okresie od stycznia 2000 r. do końca grudnia 2013 r. w Klinice Otolaryngologii i Onkologii Laryngologicznej Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu leczono 21 chorych z zatokopochodnymi powikłaniami wewnątrzczaszkowymi. Podkreślenia wymaga fakt, że aż 6 pacjentów z tej grupy hospitalizowano w 2013 r. We wcześniejszych analizowanych latach było od 1 do 2 pacjentów rocznie. Skłoniło to autorów do szczegółowego przedstawienia każdego chorego leczonego w 2013 r.
    In the period from January 2000 to the end of December 2013 in the Department of Otolaryngology, Head and Neck Surgery of Poznan University of Medical Sciences 21 patients with sinusogenic intracranial complications were treated. It should be emphasized that 6 patients in this group were hospitalized in 2013. In the previous analyzed years there were from 1 to 2 patients per year. This prompted the authors to a detailed presentation of all patients treated in 2013.
    Źródło:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2015, 4, 3; 21-29
    2084-5308
    2300-7338
    Pojawia się w:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ostre zapalenie zatok przynosowych w codziennej praktyce
    Autorzy:
    Arcimowicz, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/23212058.pdf
    Data publikacji:
    2021-08-23
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    antybiotykoterapia
    diagnostyka
    epidemiologia
    EPOS
    fitoterapia
    glikokortykosteroidy donosowe
    leczenie
    ostre bakteryjne zapalenie zatok
    ostre powirusowe zapalenie zatok
    ostre zapalenie zatok
    przeziębienie
    zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych
    zintegrowane ścieżki opieki
    Opis:
    Znajomość prawidłowych zasad diagnostyki i terapii ostrych zapaleń błony śluzowej nosa i zatok przynosowych jest niezwykle istotna ze względu na rozpowszechnienie tych schorzeń w populacji. Umiejętność różnicowania podstawowych fenotypów ostrych zapaleń zatok, tj.: ostrej infekcji wirusowej (przeziębienia), ostrego powirusowego zapalenia zatok oraz ostrego bakteryjnego zapalenia zatok, determinuje prawidłowe postępowanie i racjonalne zalecenia terapeutyczne, zwłaszcza w zakresie antybiotykoterapii, która niezwykle często jest nadużywana w ostrych zapaleniach zatok, mimo że fenotyp bakteryjny to jedynie 0,5–2% wszystkich ostrych zapaleń zatok. Najnowsze rekomendacje terapeutyczne zawarte w dokumencie EPOS2020 wprowadzają w zapaleniach zatok system oparty na zintegrowanych ścieżkach opieki (ang. integrated care pathways; ICP), wyróżniając na pierwszym poziomie samoleczenie z udziałem farmaceuty oraz e-medycynę, zaś na kolejnym podstawową opiekę zdrowotną, a opiekę specjalistyczną rezerwują dla pacjentów z cięższym przebiegiem, podejrzeniem powikłań czy nawracającymi ostrymi zapaleniami zatok. W leczeniu ostrych zapaleń zatok dominuje przede wszystkim leczenie objawowe oraz leczenie przeciwzapalne, a antybiotykoterapia ma bardzo ściśle określone i ograniczone wskazania. Najnowsze wytyczne rekomendują w leczeniu ostrych wirusowych i powirusowych zapaleń zatok również fitoterapię. Powikłania ostrych zapaleń zatok są stosunkowo rzadkie i nie mają związku z przyjmowaniem antybiotyków. Ze względu na powszechność występowania ostrych zapaleń zatok, ich istotny wpływ na jakość życia oraz wysokie koszty zarówno bezpośrednie, jak i pośrednie, prawidłowa diagnoza i odpowiednie leczenie, bez niepotrzebnego eskalowania terapii może przekładać się w istotny sposób na szeroko pojęte elementy zdrowia publicznego.
    Źródło:
    Polish Journal of Otolaryngology; 2021, 75, 4; 40-50
    0030-6657
    2300-8423
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Otolaryngology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    EPOS2020: co nowego dla lekarza praktyka?
    Autorzy:
    Arcimowicz, Magdalena
    Niemczyk, Kazimierz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1399143.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    diagnostyka
    epidemiologia
    leczenie
    ostre zapalenie zatok
    polipy nosa
    przewlekłe zapalenie zatok
    zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych
    zintegrowane ścieżki opieki
    Opis:
    Europejskie wytyczne na temat zapalenia zatok przynosowych i polipów nosa 2020 (ang. European Position Paper on Rhinosinusitis and Nasal Polyps 2020; EPOS2020), zwane w skrócie EPOS2020, to kolejna edycja europejskiego dokumentu poświęconego szeroko pojętej tematyce stanów zapalnych błony śluzowej nosa i zatok przynosowych. Pierwsze wydanie ukazało się w 2005 r., kolejne w latach: 2007 i 2012. W lutym 2020 r. otrzymaliśmy wersję najnowszą, rozbudowaną, w pewnej mierze zmienioną, poszerzoną o najnowsze badania i metaanalizy w dziedzinach: rynologii, rynochirurgii, epidemiologii oraz doniesienia z zakresu chorób współistniejących. Przedstawiono całkowicie nowy podział przewlekłych zapaleń zatok. Rekomendacje oparte o najwyższej jakości dowody, wynikające z publikacji ostatnich ośmiu lat, wprowadzają również system oparty na zintegrowanych ścieżkach opieki (ang. integrated care pathways; ICP) w zapaleniach zatok. Rozszerzono rozdziały poświęcone aspektom pediatrycznym oraz chirurgii zatok przynosowych. EPOS2020 adresowany jest nie tylko do lekarzy, ale również do: pielęgniarek, farmaceutów, innych pracowników opieki medycznej, a także samych pacjentów, którzy często podejmują pierwsze próby leczenia za pomocą preparatów OTC, nierzadko na podstawie rekomendacji farmaceutów. Najnowszy EPOS wskazuje także kierunki dalszych badań w szeroko pojętej tematyce rhinosinusitis.
    Źródło:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2020, 9, 2; 7-17
    2084-5308
    2300-7338
    Pojawia się w:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych – jedno z najczęstszych zakażeń gornych drog oddechowych
    Rhinosinusitis – one of the most common infections of the upper respiratory tract
    Autorzy:
    Wachnicka-Bąk, Anna
    Lipińska-Opałka, Agnieszka
    Będzichowska, Agata
    Kalicki, Bolesław
    Jung, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1033289.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    acute
    chronic
    diagnostic criteria
    rhinosinusitis
    treatment
    zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych
    ostre
    przewlekłe
    kryteria diagnostyczne
    leczenie
    Opis:
    Rhinosinusitis is a one of the most common upper respiratory tracts diseases, which affects from 6% to 15% of human population. Presence of pathogens, ostial obstruction and impaired drainage from sinuses have vital importance in illness development. Moreover, the risk of rhinosinusitis is increased with the associated risk factor such as: allergic rhinitis, anatomic defects of nasal septum and nasal cavity, primary ciliary dyskinesia, gastrooesophageal reflux, laryngopharyngeal reflux, congenital and acquired immunodeficiencies, cigarette smoke exposure. Because of the time of the clinical symptoms duration we divided the disease into acute and chronic. Symptoms of less than 12 weeks duration are considered acute and it is definitely more likely associated with viral infection. Persistence of signs and symptoms for more than 12 weeks is diagnosed as chronic rhinosinusitis and is often complicated by bacterial infection (mainly Streptococcus pneumoniae and Haemophilus influenzae). No single symptom or sign is an accurate predictor as they are varied and depends on age and inflammation localization. The diagnosis of rhinosinusitis is initially a clinical one. Radiologic confirmation is required only if the patient does not improve with empiric therapy or if she/he appears extremely ill, not as a primary diagnostic tool. The vast majority of patients should be effectively treated by decongestants, analgesics, antipyretics, mucolytics and oral rehydration. The use of antibiotics should be considered if there is no improvement only after 7–10 days of symptomatic treatment. In presented article we also describe two cases of children hospitalized in 2013 in Paediatric, Nephrology and Allergology Clinic, Military Institute of Medicine, which quite good illustrate diagnostic problems caused by symptoms diversification and the recurrence of the disease.
    Zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych (rhinosinusitis) to jedna z najczęstszych chorób górnych dróg oddechowych, dotykająca szacunkowo 6–15% ogółu populacji. Dla rozwoju schorzenia konieczna jest obecność zjadliwych szczepów patogennych oraz wewnątrzzatokowe gromadzenie wydzieliny śluzowej, spowodowane zaburzeniami drożności jednostki ujściowo-przewodowej zatok. Ponadto do czynników ryzyka wystąpienia zapalenia należą: alergiczny nieżyt nosa, wady anatomiczne przegrody i ściany bocznej nosa, wrodzone zaburzenia transportu rzęskowego, refluks żołądkowo-przełykowy, refluks krtaniowo-gardłowy, wrodzone i nabyte niedobory odporności, ekspozycja na dym tytoniowy. Ze względu na czas trwania objawów wyróżnia się postać ostrą i przewlekłą schorzenia. Najczęstszą pierwotną przyczyną ostrego zapalenia błony śluzowej nosa i zatok przynosowych (objawy choroby trwają krócej niż 12 tygodni) są wirusy. U chorych skarżących się na dolegliwości trwające powyżej 12 tygodni istnieje podstawa do rozpoznania zapalenia przewlekłego, w którym przeważa etiologia bakteryjna (głównie Streptococcus pneumoniae i Haemophilus influenzae). Objawy są różnorodne, zależne od wieku i lokalizacji zmian zapalnych. Diagnozę stawia się na podstawie wywiadu i badania przedmiotowego; badania obrazowe nie powinny być traktowane jako wstępne, rutynowe badania diagnostyczne. Postępowanie terapeutyczne polega na zmniejszaniu obrzęku i przekrwienia błony śluzowej, łagodzeniu bólu i gorączki, nawadnianiu organizmu oraz ewakuacji zalegającej wydzieliny. W przypadku gdy po 7–10 dniach leczenia objawowego nie następuje poprawa, należy zastosować antybiotykoterapię ogólną. W prezentowanej pracy przedstawiamy dwa opisy dzieci hospitalizowanych w 2013 roku w Klinice Pediatrii, Nefrologii i Alergologii Dziecięcej WIM, dość dobrze obrazujące trudności diagnostyczne spowodowane różnorodnością objawów klinicznych, a także problem nawrotowości choroby.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2014, 10, 1; 25-31
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies