Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "oskarżony" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-33 z 33
Tytuł:
Sprzeczność interesów oskarżonych a swoboda wyboru obrońcy
Conflicting interests of the accused and the freedom to choose an attorney
Autorzy:
Kościelniak-Marszał, Miłosz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2171603.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Instytut Wymiaru Sprawiedliwości
Tematy:
adwokat
radca prawny
obrońca
oskarżony
konflikt
attorney
solicitor
barrister
accused
conflict
Opis:
Celem niniejszej publikacji jest analiza regulacji dotyczącej sytuacji kolizyjnej pomiędzy interesami kilku oskarżonych, którzy korzystają z pomocy tego samego obrońcy. Prawo do obrony stanowi fundamentalną zasadę procesu karnego. W związku z tym relacja pomiędzy oskarżonym a jego obrońcą korzysta z daleko posuniętej ochrony przed ingerencją organów procesowych. Tylko w skrajnym wypadku, kiedy interesy procesowe kilku oskarżonych reprezentowanych przez tego samego obrońcę pozostają ze sobą w sprzeczności, ustawodawca przewiduje konieczność zerwania tego stosunku. W takiej sytuacji sąd wydaje postanowienie, zakreślając oskarżonym termin do ustanowienia innych obrońców, albo z urzędu wyznacza innego obrońcę. Stwierdzenie sprzeczności interesów jest wyjątkiem od fundamentalnej zasady swobody wyboru obrońcy i z uwagi na charakter tej regulacji musi być traktowane w sposób ścisły, w trakcie przyjęcia podczas badania tej okoliczności wyjściowego założenia o nieistnieniu kolizji. Konieczność ingerencji w trybie art. 85 § 2 Kodeksu postępowania karnego pojawia się tylko w wypadku kategorycznego ustalenia, że obrona jednego ze współoskarżonych musiałaby w sposób nieuchronny narażać dobro innego oskarżonego i czyniłaby jednoczesną obronę kilku oskarżonych zadaniem realnie niemożliwym. Jeśli natomiast obrońca kilku oskarżonych może bez szkody dla procesowych interesów oskarżonych realizować obronę, która w swej linii nie wymaga dyskwalifikowania wiarygodności wyjaśnień (lub ich części) któregokolwiek z tych oskarżonych, to nie skutkuje to sprzecznością interesów.
The purpose of this publication is the analysis of the regulation concerning the conflict situation between the interests of several accused parties who are represented by a single attorney. The right to defence is a fundamental principle of criminal proceedings. The connected relationship between the accused and their attorney is subject to extensive protection against the intervention of procedural organs. The legislation foresees the need to break these relations only in extreme cases, when the legal interests of several accused parties represented by a single attorney remain in conflict. In such event, the court issues a decision, specifying a period for the accused to hire different attorneys or appoints a different attorney ex officio. The situation when a conflict of interests is found is an exception from the fundamental principle of freedom to choose an attorney. Due to the nature of this regulation, it has to be followed strictly, and the circumstances must be analysed based on the preliminary assumption that such conflict does not exist. The need to intervene under the provisions of Article 85 § 2 of the Code of Criminal Procedure emerges only if it is established without any doubt that the defence of one of the accused would have to expose the interest of another accused to harm, which would make it practically impossible to defend several accused parties at the same time. However, if the attorney who defends several accused parties may, without detriment to the procedural interests of the accused, pursue a line of defence that does not require challenging the credibility of the explanations of any of the accused, this does not result in a conflict of interests.
Źródło:
Prawo w Działaniu; 2022, 51; 79-95
2084-1906
2657-4691
Pojawia się w:
Prawo w Działaniu
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Commentary on the Ruling of the Katowice Court of Appeal of 11 May 2016 (II AKz 219/16)
Autorzy:
Kosowski, Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/618497.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
service
accused
presumption of service
substitute service
doręczenie
oskarżony
domniemanie doręczenia
doręczenie zastępcze
Opis:
The article concerns the issue of service and substitute service. The author analyzes the changes introduced in 2015 from the perspective of the Katowice Court of Appeal’s ruling in 2016, which refers to substitute service by the advice note. Possible consequences of this kind of service are indicated and reference is made to the possible directions of development of service in the criminal process-electronic service.
Glosa dotyczy kwestii doręczeń oraz doręczeń zastępczych. Autor analizuje zmiany wprowadzone w 2015 r. z perspektywy orzeczenia Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 2016 r., które odnosi do doręczeń zastępczych przez tzw. awizo. Wskazano możliwe konsekwencje takiego rodzaju doręczenia oraz odniesiono się do możliwych kierunków rozwoju doręczeń w procesie karnym, tj. doręczeń elektronicznych.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2017, 26, 3
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O ukształtowaniu granic zatrzymania procesowego — refleksje prawnoporównawcze oraz na tle nowelizacji kodeksu postępowania karnego z 27 września 2013 roku
Autorzy:
Sypko, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1920619.pdf
Data publikacji:
2019-11-15
Wydawca:
Wyższa Szkoła Policji w Szczytnie
Tematy:
zatrzymany
podejrzany
policja
uzasadnione podejrzenie
postępowanie karne
dowody
oskarżony
przestępca
popełnić przestępstwo
sąd
Opis:
Publikacja została poświęcona wybranym aspektom dotyczącym granic zatrzymania procesowego osoby. Swoją szczególną uwagę autor skupia wokół przedmiotowych granic zatrzymania, z uwzględnieniem znowelizowanych przepisów kodeksu postępowania karnego. Granice podmiotowe oraz temporalne zatrzymania zostały zasygnalizowane przede wszystkim w kontekście nowych uregulowań prawnych. Uwaga autora skierowana została również na granice prawne związane z kontrolą zatrzymania procesowego. Omawiając wybrane rozwiązania prawne, autor stara się je ocenić na tle rozwiązań konwencyjnych oraz konstytucyjnych, w wyniku czego dochodzi do określonych wniosków. Stąd w podsumowaniu sformułowane zostały wnioski de lege ferenda jako wynik rozważań autora nad zgodnością krajowych przepisów prawnych z przepisami międzynarodowymi mówiącymi o zatrzymaniu osoby.
Źródło:
Przegląd Policyjny; 2016, 1(121); 106-125
0867-5708
Pojawia się w:
Przegląd Policyjny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polemicznie o obronie obligatoryjnej oskarżonego w polskim procesie karnym
Polemic on the Obligatory Defence of the Defendant in Polish Criminal Proceedings
Autorzy:
Sowiński, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29551784.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
criminal trial
obligatory defence
defendant
defence attorney
proces karny
obrona obligatoryjna
oskarżony
obrońca
Opis:
W tekście podjęto próbę przedstawienia niektórych kontrowersji związanych z instytucją obrony obligatoryjnej. Przedstawiono założenia podstawowe, które legły u podstaw tej obrony, źródła obrony obligatoryjnej, a także zwrócono uwagę na brak rozróżnienia pomiędzy obroną fakultatywną a obligatoryjną w niektórych konwencjach międzynarodowych, których stroną jest Polska. W tekście wskazano na pewne braki regulacji dotyczących obrony obligatoryjnej, a także przedstawiono propozycję zmian przepisów. Jest to publikacja o charakterze polemicznym.
The text attempts to present some controversies related to the institution of obligatory defence. The basic assumptions underlying this defence, the sources of obligatory defence are presented, and attention is drawn to the lack of distinction between optional and obligatory defence in some international conventions, to which Poland is a party. The text points out certain deficiencies in the regulation of obligatory defence and proposes amendments to the provisions. It is a polemical publication.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2023, 33, 3; 43-59
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Uprawnienia obrońcy w procesie karnym – wybrane zagadnienia
Autorzy:
Wierzbicka, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2197908.pdf
Data publikacji:
2018-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
attorney
accused
right of defense
eligibility
principle
obrońca
oskarżony
prawo do obrony
uprawnienia
zasady
Opis:
The right of defence is one of the fundamental human rights. In criminal proceedings, its implementation may translate into defendant’s right of undertaking his defence on his own, as well as of having recourse to a professional defender. In this regard, the defender (an attorney or a legal counsel) has been given a certain set of entitlements which, on one hand, can aid in performing his own duties and, on the other hand, provides a legal framework for the execution of these duties. The way in which the defender’s activities are conducted depends on the will and the contribution of the defendant himself. At the meeting point of the defender-defendant relationship there may appear certain occurrences, and some of them prohibited by penal legislation, which imply a number of issues and thus need to be clarified. Those issues include, inter alia, the scope of the right of defence as well as defender’s competences, the lawfulness of the activities being undertaken, the question of the scope and framework of defender’s legal privilege with regard to his knowledge on the crime.
Źródło:
Themis Polska Nova; 2018, 2(14); 152-165
2084-4522
Pojawia się w:
Themis Polska Nova
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Reus vel suspectus? O pozycji oskarżonego i podejrzanego w rzymskim procesie karnym
Reus vel suspectus? On the Status of the Accused and the Suspect in the Roman Criminal Procedure
Autorzy:
Chmiel, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2097067.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
accused
suspect
quaestiones
roman criminal procedure
inscriptio inter reos
cognitio
oskarżony
podejrzany
rzymski proces karny
Opis:
This article aims to answer the question whether such a participant who can be described as the suspect was known in the Roman criminal procedure. The analysed procedure, especially of bringing a charge in the proceedings before quaestiones, as well as the examples of criminal cases settled within the framework of cognitio, quoted in this paper, confirm that the Romans distinguished between the accused and the suspect, even though they did not develop separate terms and definitions to identify these two different procedural roles. An important moment that distinguished the status of the accused person in the Roman criminal procedure was entering his name in the register of the accused (inscriptio inter reos), which took place when the indictment was brought against him. From then on, the accused became reus, that is a rightful party to the proceedings who was able to use his procedural rights fully.
Niniejszy artykuł został poświęcony próbie udzielenia odpowiedzi na pytanie, czy rzymski proces karny znał takiego uczestnika, jak podejrzany. Zarówno przeanalizowana procedura, zwłaszcza wnoszenia oskarżenia w postępowaniu przed quaestiones, jak i przywołane przykłady spraw karnych rozstrzyganych w ramach cognitio potwierdzają, iż Rzymianie różnicowali pozycję oskarżonego i podejrzanego pomimo tego, że nie wypracowali oddzielnych pojęć i definicji na określenie dwóch różnych ról procesowych, w których występowali w procesie. Istotnym momentem w rzymskim procesie karnym, który różnicował pozycję oskarżonego, było wpisanie jego nazwiska na listę oskarżonych (inscriptio inter reos), co następowało dopiero wówczas, kiedy został przeciwko niemu wniesiony akt oskarżenia. Dopiero od tej chwili oskarżony stawał się reus, czyli pełnoprawną stroną procesową, która mogła korzystać w pełni ze swoich praw procesowych.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2021, 30, 2; 63-79
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Conflict between the Rights of Victim of a Crime and the Rights of the Accused under the German and Polish Justice System in the Context of the Case-law of European Courts
Autorzy:
Kulesza, Cezary
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1912697.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
conflict of rights
victim of crime
accused
ECtHR
CJEU
konflikt praw
ofiara przestępstwa
oskarżony
ETPC
TSUE
Opis:
The purpose of this article is to examine conflict between the rights of victims of crimes and the rights of defendants under the German and Polish justice system in the context of the case-law of European courts. The analysis covers two possible occurrences of this conflict: 1) in the cognitive sphere, including proving the defendant’s guilt or innocence, and 2) in the decision-making sphere, including initiation of a criminal applying preventive measures, and sentencing. The main thesis of the article is that in the Polish and German criminal process granting the injured parties not only protective rights, but also the status of an active trial party, the risk of this conflict in both of the above-mentioned spheres of the criminal trial is greater than, e.g., in the Anglo-Saxon process where the victim of the crime acts only as a witness. However, the research cited in the article indicates that the extensive codex procedural rights of injured parties as procedural parties (law in books) are not accompanied by their effective use in procedural practice (law in action). Therefore, the protective rights of alleged vulnerable victims, particularly victims of sexual offences, pose a greater threat to the rights of a defendant which constitute the principle of fair trial in Article 6 of the European Convention on Human Rights. Considerations of this article confirm also the thesis that procedural rights of defendants still have priority over victims’ rights, which of course results from the inclusion of the former in the human rights catalog contained in the European Convention on Human Rights.
Celem artykułu jest zbadanie konfliktu między prawami pokrzywdzonych i oskarżonych w niemieckim i polskim systemie wymiaru sprawiedliwości na tle orzecznictwa trybunałów europejskich. Analizą objęto dwie możliwości zaistnienia powyższego konfliktu w procesie karnym: 1) w sferze poznawczej, obejmujące udowadnianie winy bądź niewinności oskarżonego, oraz 2) w sferze decyzyjnej, obejmującej wszczęcie postępowania karnego, stosowanie środków zapobiegawczych i wyrokowanie. Główna teza artykułu głosi, że przyznanie pokrzywdzonemu w polskim i niemieckim systemie wymiaru sprawiedliwości nie tylko praw ochronnych, lecz także statusu aktywnej strony procesowej, rodzi w obu wyżej wskazanych sferach procesu karnego większe ryzyko takiego konfliktu niż np. w systemie anglosaskim, gdzie ofiara przestępstwa występuje tylko jako świadek. Jednakże badania przytoczone w opracowaniu wskazują, że rozbudowanym kodeksowym uprawnieniom proceduralnym pokrzywdzonych jako stron procesowych (law in books) nie towarzyszy ich efektywne wykorzystywanie w praktyce procesowej (law in action). Dlatego też większe niebezpieczeństwo dla praw oskarżonego, składających się na zasadę rzetelnego procesu z art. 6 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka, stwarzają prawa ochronne domniemanych ofiar wrażliwych na pokrzywdzenie, szczególnie ofiar przestępstw seksualnych. Rozważania w niniejszym artykule potwierdzają także tezę, że nadal pierwszeństwo przed prawami ofiar mają prawa procesowe oskarżonych, co oczywiście wynika z wpisania tych ostatnich do katalogu praw człowieka zawartego w Europejskiej Konwencji Praw Człowieka.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2020, 29, 4; 135-164
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozprawa zdalna na gruncie art. 374 kodeksu postępowania karnego
Remote trial under the article 374 of the code of criminal procedure
Autorzy:
Grubalska, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2055526.pdf
Data publikacji:
2022-02-16
Wydawca:
Wyższa Szkoła Humanitas
Tematy:
zdalna rozprawa
postępowanie karne
zasady procesowe
oskarżony
prokurator
remote trial
criminal procedure
procedural rules
defendant
prosecutor
Opis:
Przeprowadzanie zdalnych rozpraw sądowych podczas pandemii COVID-19 stało się nową rzeczywistością. W postępowaniu karnym, mocą tarczy antykryzysowej 4.0., umożliwiono organizowanie rozpraw za pośrednictwem urządzeń zapewniających komunikację na odległość. Artykuł dotyczy zdalnej rozprawy organizowanej na gruncie zmienionego art. 374 Kodeksu postępowania karnego. W opracowaniu zostały przedstawione nieścisłości pojawiające się na gruncie regulacji, dotyczące przebiegu zdalnej rozprawy, jak również zasady procesu karnego doznające ograniczenia na skutek jej organizacji. Analiza tematu doprowadziła do stwierdzenia, że nowelizacja rozwiązań jawi się jako konieczna.
Conducting remote trials during the COVID-19 pandemic has become a new reality. In Polish criminal proceedings, under the anti-crisis shield 4.0., it was possible to organise trials by using devices that ensure remote communication. The article concerns a remote trial organised on the basis of the amended article 374 of the Code of Criminal Procedure. The study presents inaccuracies appearing on the basis of regulations, concerning the conduct of a remote trial, as well as the principles of a criminal trial that are limited due to its organisation. The analysis of the topic has led to a conclusion that the amendment of solutions appears to be necessary
Źródło:
Roczniki Administracji i Prawa; 2021, 3, XXI; 99-109
1644-9126
Pojawia się w:
Roczniki Administracji i Prawa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przyznanie się oskarżonego do winy w rzymskim procesie karnym
Defendant’s Confession in the Roman Criminal Procedure
Autorzy:
Chmiel, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046492.pdf
Data publikacji:
2020-10-28
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
rzymski proces karny
oskarżony
wyjaśnienia
przyznanie się do winy
tortury
Roman criminal procedure
defendant, testimony
confession
tortures
Opis:
Przyznanie się oskarżonego do winy przez cały okres republiki aż do II wieku n.e. było traktowane jako wystraczająca podstawa do wydania skazującego wyroku w rzymskim procesie karnym. Takie postępowanie było przede wszystkim wynikiem tego, iż czyn sprawcy postrzegano tylko z punktu widzenia jego skutków, a nie motywacji oskarżonego. Dopiero w okresie cesarstwa confessio zostało poddane kontroli początkowo samego cesarza, a następnie jego urzędników. W czasach pryncypatu sędzia, w którego rolę wcielał się cesarski urzędnik, został wyposażony w stosowne narzędzie, które miało umożliwić mu dotarcie do prawdy. Tym ostatnim stały się tormenta. Wydaje się, iż to właśnie pojawienie się tortur wymusiło zwłaszcza na rzymskiej jurysprudencji zainteresowanie, zarówno problematyką zawinienia sprawcy czynu, ale także, psychologiczną oceną wiarygodności jego wyjaśnień. W efekcie, to tormenta doprowadziły do tego, iż przyznanie się do winy przestało być traktowane w rzymskim procesie karnym jako regina probationum.
During the whole period of the Roman Republic until the second century AD, defendant’s confession was regarded as a sufficient basis for conviction in the Roman criminal procedure. This approach resulted mostly from the fact that the perpetrator’s act was viewed only from the perspective of its effects and not the defendant’s motives. Only during the Roman Empire period confessio came under the supervision of first the Caesar himself and then his officials. During the Principate period, a judge, whose role was fulfilled by a Caesar’s official, was granted certain tools which were supposed to help him find out the truth. These tools were tormenta. It seems that the introduction of torture forced especially the Roman jurisprudence to become interested in the problem of the perpetrator’s guilt and also in psychological evaluation of credibility of the culprit’s testimony. Consequently, it was due to tormenta that confession ceased to be regarded as regina probationum in the Roman criminal procedure.
Źródło:
Zeszyty Naukowe KUL; 2017, 60, 3; 465-483
0044-4405
2543-9715
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ochrona praw oskarżonego w Kościele, w szczególności w kanonicznym procesie karnosądowym
Protection of the Defendant’s Rights in the Church, Especially in a Penal Judicial Trial
Autorzy:
Miziński, Artur Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1806964.pdf
Data publikacji:
2019-11-14
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
proces karny
ochrona praw
prawo do obrony
oskarżony
defendant
penal trial
protection of rights
right to defence
Opis:
The primary goal of the Church as a community is leading the faithful to the fulfilment of their vocation, Therefore, the salvation of souls appears to be the supreme right of the Church (salus animarum suprema lex). The Church has been aware of this mission since its beginnings. The governing function, apart from the educational and sanctifying functions, plays a significant role through enactment and execution of legal norms. Generally, the judicial power of the Church is of a pastoral character due to its very nature. Settlement of disputes should proceed in the spirit of Christian love. However, because of human nature, some disputes must be taken to court. The judicial (and penal) apparatus of the Church is founded on respect for human dignity and rights, including those of the defendant. The need to give the defendant, who is a side in a trial, all due powers is extremely important. The current code gives priority to the defendant's right to defence, which encompasses all other rights that he or she has at a trial. Appropriate protection of the defendant's rights is necessary due to the severity of the administered or declared penalty. A fair judgment, to which the faithful always have a right, should be passed in accordance with the letter of law, but also with canonical rightness. The norms of the canonical penal judicial trial include detailed regulations that demonstrate the considerable level of protection of the defendant's rights in this type of action. The application of these norms significantly influences the defence itself, which is full and active. In order to provide the defendant with a full protection of his rights, the legislator indicates the special rights of the defendant on trial (obligatory presence of a defence lawyer; the necessity for the defendant to accept the counsel's decision not to appeal; the defendant's right to the last word in a dispute; presumption of innocence; no obligation to confess to crime and swear an oath) and the possibility to use the discretionary powers of the judge, who can mitigate the penalty measured, or even replace it with a penance. The ecclesiastical legislator makes it permissible for the defendant to appeal the sentence which they deem unjust or invalid. All these regulations demonstrate the full range of protection provided to the indicted person who belongs to the ecclesiastical community.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2007, 17, 1; 141-165
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Domniemanie niewinności w ujęciu prawa krajowego i pozakrajowego
Presumption of Innocence under National and International Law
Autorzy:
Sowiński, Piotr K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32083726.pdf
Data publikacji:
2024-04-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
presumption of innocence
Constitution
criminal procedure
repressive procedure
accused
defendant
domniemanie niewinności
Konstytucja
postępowanie karne
postępowanie represyjne
oskarżony
obwiniony
Opis:
The principle of the presumption of innocence is one of the fundamental assumptions according to which Polish criminal procedure has been constructed. In the domestic reality, this presumption is declared both by constitutional and code regulations, however, the manner in which the presumption is guaranteed there is not the same, which affects the different scope of its application. The text depicts the common and differentiating elements of these regulations. In addition, the material and subjective scope of the principle of the presumption of innocence in terms of the Convention and certain legal acts of the European Union has been analysed.
Zasada domniemania niewinności stanowi jedno z zasadniczych założeń, według których skonstruowano polskie postępowanie karne. W realiach krajowych domniemanie to jest przedmiotem regulacji zarówno konstytucyjnej, jak i kodeksowej, jednak sposób w jaki domniemanie to zostało tam przedstawione nie jest tożsamy, co wpływa na różny zakres jej stosowania. W tekście podjęto próbę przedstawienia elementów wspólnych i różnicujących te regulacje. Ponadto przeanalizowano zakres przedmiotowy i podmiotowy zasady domniemania niewinności w ujęciu konwencyjnym oraz niektórych aktów prawnych Unii Europejskiej.
Źródło:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2024, 2(78); 103-116
2082-1212
Pojawia się w:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zwroty niedookreślone charakteryzujące stan zdrowia psychicznego oskarżonego a możliwość zastosowania obrony obligatoryjnej
Phrases undetermined describing the mental health of the accused and the use of obligatory defence
Autorzy:
Żbikowska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1596038.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
accused
obligatory defense
indeterminate
sanity
mental health condition
phrases undetermined
oskarżony
obrona obligatoryjna
zwroty niedookreślone
ocenność pojęć
stan zdrowia psychicznego
Opis:
Niniejszy szkic prezentuje analizę przesłanek obrony obligatoryjnej, o których mowa w treści przepisu art. 79 k.p.k., a zwłaszcza § 1 pkt 4, z perspektywy językowej. Wskazany przepis prawny zawiera tzw. zwroty niedookreślone, charakteryzujące stan zdrowia psychicznego oskarżonego, których identyfikacja w konkretnym procesie karnym obliguje organ procesowy do wyznaczenia obrońcy z urzędu. Autorka podejmuje analizę z punktu widzenia poprawności językowej użytych w art. 79 k.p.k. zwrotów językowych, a swoje rozważania osadza na tle problematyki związanej ze stanowieniem i stosowaniem prawa.
This article presents the reasons for the use of obligatory defense, reffered to in art. 79 of the Polish Code of Criminal Procedure, especially in § 1 p. 4, from a linguistic perspective. Art. 79 k.p.k. contains phrases undetermined which describe the mental health of the accused. Their identification in a criminal trial obliges the court to appoint an official defender. The author considers the linguistic correctness of these indetermined phrases.
Źródło:
Acta Iuris Stetinensis; 2018, 21, 1; 275-297
2083-4373
2545-3181
Pojawia się w:
Acta Iuris Stetinensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Oskarżony – (nie)potrzebny uczestnik postępowania jurysdykcyjnego? Rozważania na tle art. 117 § 3a kpk oraz art. 378a kpk (część I)
Defendant – (un)necessary participant to judicial proceedings? Considerations in the context of art. 117 § 3a and art. 378a of the code of criminal procedure (part I)
Autorzy:
Kil, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2054686.pdf
Data publikacji:
2021-11-26
Wydawca:
Wyższa Szkoła Humanitas
Tematy:
prawo karne procesowe
oskarżony
rzetelny proces karny
gwarancje procesowe
nowelizacja
procedural criminal law
defendant
fair criminal process
procedural guarantees
amendment
Opis:
Artykuł poświęcono prawu oskarżonego do udziału w rozprawie w świetle zmian wprowadzonych do Kodeksu postępowania karnego ustawą z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2019, poz. 1694). W pierwszej części artykułu przedstawiono ewolucję regulacji poświęconej kwestii obecności oskarżonego na rozprawie na przestrzeni historycznego rozwoju polskiego procesu karnego, jak również omówiono istotę prawa oskarżonego do udziału w rozprawie. Pogłębione rozważania poświęcono regulacji z art. 117 § 3a kpk, wprowadzonej do Kodeksu postępowania karnego nowelizacją z 2019 r. W tym zakresie dokonano analizy dogmatycznej wskazanego przepisu, zaprezentowano jego ratio legis, jak również przeanalizowano konsekwencje procesowe wprowadzenia przedmiotowej regulacji. W opracowaniu omówiono również formułowane w piśmiennictwie wątpliwości odnoszące się do art. 117 § 3a kpk, jak również przedstawiono proponowany sposób wykładni analizowanej regulacji.
The article is devoted to the defendant’s right to participate in the trial in the light of the reforms introduced to the Code of Criminal Procedure by the Act of 19 July 2019 amending the Act – Code of Criminal Procedure and certain other acts (Dz.U. 2019, item 1694). The first part of the article depicts the evolution of the legal regime governing the defendant’s presence at the trial throughout the history of the Polish criminal process, and discusses the essence of the defendant’s right to participate in the trial. An in-depth analysis was devoted to the provision of Art. 117 § of the Code of Criminal Procedure, introduced in the Code by the amendment of 2019. In this regard, dogmatic analysis was carried out of the discussed provision, its ratio legis was presented, and procedural consequences of the introduced regime were discussed. The study discusses as well the doubts formulated in academic literature in relation to Art. 117 § 3a of the Code, and proposes a method of interpreting the analysed provision.
Źródło:
Roczniki Administracji i Prawa; 2021, 2, XXI; 167-177
1644-9126
Pojawia się w:
Roczniki Administracji i Prawa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
W poszukiwaniu optymalnego stopnia profesjonalizacji i formalizacji postępowania dyscyplinarnego wobec studentów w Polsce
Autorzy:
Czarnecki, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1632263.pdf
Data publikacji:
2020-12-11
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
disciplinary breach
disciplinary sanction
admonition
disciplinary proceedings
the accused
higher education
naruszenie dyscyplinarne
sankcje dyscyplinarne
upomnienie
postępowanie dyscyplinarne
oskarżony
wyższa edukacja
Opis:
The purpose of the article is to present the rights and obligations of participants in the proceedings, a model of disciplinary proceedings against students, the functions of disciplinary proceedings and its stages in proceedings before the disciplinary ombudsman and the disciplinary commission. The author analyzes statistical data of disciplinary matters at the Jagiellonian University. The author indicates that this procedure is extremely formalized and it is very often difficult to hold a student disciplinary liability. In addition, the analysis of the rulings leads to the conclusion that the penalties imposed in this disciplinary proceedings are not detrimental to the accused.
Źródło:
Studia Iuridica; 2020, 84; 59-76
0137-4346
Pojawia się w:
Studia Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Special case of temporary suspension of criminal prosecution (§ 159C and § 159D of the Criminal Procedure Code): an effective legal instrument in the fight against corruption or covert introduction of the institution of crown witness?
Szczególny przypadek tymczasowego zawieszenia postępowania karnego (§ 159C oraz § 159D Czeskiego kodeksu postępowania karnego): skuteczny instrument prawny w walce z korupcją czy zakamuflowane wprowadzenie instytucji świadka koronnego?
Autorzy:
Coufalová, Bronislava
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1818396.pdf
Data publikacji:
2021-06-29
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
świadek koronny
współpracujący oskarżony
korupcja
postępowanie karne
odroczenie postępowania karnego
crown witness
cooperating accused
corruption
criminal prosecution
suspension of criminal prosecution
Opis:
Corruption is one of the most dangerous phenomena of contemporary society. So it is no wonder that the legislator and the whole society are always looking for new ways to effectively combat such negative phenomena. However, corruption has one specific feature, which is high latency, compared to other forms of crime. Given that corruption is characterized by a high degree of latency, it is understandable that traditional means of criminal law are unable to ensure effective detection and prosecution of this type of crime. There is a relatively new procedural legal instrument in the fight against corruption in Section 159c and 159d of the Criminal Procedure Code. However, the question is whether this new provision is not merely a covert introduction of the institution of the crown witness into the Czech legal order.
Korupcja to jedno z najniebezpieczniejszych zjawisk we współczesnym społeczeństwie. Nic więc dziwnego, że ustawodawca i całe społeczeństwo nieustannie poszukują nowych sposobów skutecznego zwalczania takich negatywnych zjawisk. Jednak korupcja ma jedną szczególną cechę, którą jest niski poziom wykrywalności w porównaniu z innymi formami przestępczości. Biorąc pod uwagę, że korupcja charakteryzuje się wysokim stopniem utajenia, zrozumiałe jest, że tradycyjne środki prawa karnego nie są w stanie zapewnić skutecznego wykrywania i ścigania tego typu przestępstw. Istnieje stosunkowo nowy proceduralny instrument prawny dotyczący zwalczania korupcji w art. 159c i 159d kodeksu postępowania karnego. Powstaje jednak pytanie, czy ten nowy przepis nie jest zakamuflowanym wprowadzeniem instytucji świadka koronnego do czeskiego porządku prawnego.
Źródło:
Forum Polityki Kryminalnej; 2021, 1; 1-13
2720-1589
Pojawia się w:
Forum Polityki Kryminalnej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Conviction without a Trial in the Perspective of Changes Adopted and Planned in the Criminal Procedure
Autorzy:
Gil, Damian Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/618683.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
conviction without a trial
consensus decision-making
defendant
aggrieved party
criminal procedure
amendments
skazanie bez rozprawy
konsensualizm
oskarżony
pokrzywdzony
proces karny
nowelizacje
Opis:
The subject of the following study is to show the institution of conviction without a trial in time perspective and the impact of the regulations of other countries on the current nature of this institution. Similarity of conviction without a trial to Italian pattegiamento has been presented. The original regulation of Art. 335 of the Code of the Criminal Procedure differs significantly from the current wording and subject scope of conviction without a trial. In view of the adopted and planned changes, the attention has been paid to the protection of aggrieved party’s rights which should also be respected in modified proceedings. Changes introduced by means of the amendment of September 2013 and February 2015 have been evaluated. Changes which are currently the subject of a legislative process have been positively evaluated.
Przedmiotem artykułu jest ukazanie instytucji skazania bez rozprawy w perspektywie czasowej oraz wpływu regulacji innych państw na obecny charakter tej instytucji. Przedstawiono podobieństwo skazania bez rozprawy do włoskiego pattegiamento. Pierwotna regulacja art. 335 k.p.k. znacząco odbiega od obecnego brzmienia i zakresu przedmiotowego skazania bez rozprawy. W perspektywie zmian uchwalonych i projektowanych zwrócono uwagę na ochronę praw pokrzywdzonego, które powinny być respektowane również w postępowaniach zmodyfikowanych. Oceniono zmiany wprowadzone nowelą z września 2013 r. i lutego 2015 r. Pozytywnie oceniono zmiany projektowane, które obecnie są przedmiotem procesu legislacyjnego.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2016, 25, 2
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Postępowanie dowodowe na rozprawie głównej bez udziału oskarżonego w świetle art. 378a Kodeksu postępowania karnego a standardy rzetelnego procesu
Taking evidence at a main hearing without the participation of the accused in the light of Article 378a of the Code of Criminal Procedure and the standards of a fair trial
Autorzy:
Badowiec, Renata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037235.pdf
Data publikacji:
2021-12-30
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
right to defence
fair trial
amendment to the Code of Criminal Procedure
accused
prawo do obrony
rzetelny proces
nowelizacja k.p.k.
oskarżony
Opis:
Celem artykułu jest przestudiowanie nowej regulacji, tj. przepisu art. 378a k.p.k., wprowadzonego nowelizacją z 19 lipca 2019 r., w kontekście standardów rzetelnego procesu. Prawo do obrony, które jest także elementem standardu rzetelnego procesu, przysługuje każdemu od chwili wszczęcia przeciwko niemu postępowania karnego aż do wydania prawomocnego wyroku. Istotne jest, że prawo do obrony musi być zagwarantowane proceduralnie po to, aby miało charakter realny i efektywny. W opracowaniu powołane i omówione zostały standardy: konstytucyjny, unijny oraz strasburski, a następnie na ich podstawie przeanalizowano treść art. 378a k.p.k. Rozważania prowadzą do wniosku, że przewidziana w art. 378a k.p.k. możliwość przeprowadzenia czynności dowodowych podczas usprawiedliwionej nieobecności oskarżonego lub jego obrońcy jest nie do pogodzenia z obecnie obowiązującymi standardami rzetelnego procesu.
The aim of the article is to study a new regulation: the provision of Article 378a of the Code of Criminal Procedure (CCP), introduced with the amendment of 19 July 2019 in the context of fair trial standards. The right to defence, which is also an element of the fair trial standard, is vested in everyone from the moment when criminal proceedings are instituted against them until a final judgment is issued. It is important that the rights of defence must be procedural in order to be real and effective. The study refers to and discusses the following standards: constitutional, EU and Strasbourg, and then analyse the content of Article 378a of the CCP. The considerations lead to the conclusion that the possibility of taking evidence during the justified absence of the accused or his lawyer provided for in Article 378a of the CCP is incompatible with the current standards of a fair trial.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2021, 83, 4; 93-105
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Institution of the Crown Witness in the Light of the Directive Prohibiting the Exchange of Procedural Roles and Selected Evidentiary Prohibitions of the Polish Criminal Procedure
Instytucja świadka koronnego w świetle dyrektywy zakazu zamiany ról procesowych i wybranych zakazów dowodowych polskiej procedury karnej
Autorzy:
Bajda, Karol
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31348353.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
crown witness
prohibition of changing procedural roles
evidentiary prohibition
criminal process
accused
świadek koronny
zakaz zamiany ról procesowych
zakaz dowodowy
proces karny
oskarżony
Opis:
The institution of the crown witness in Poland was introduced into the legal order in 1997 and its aim was to effectively counteract organized crime, which at that time was experiencing its heyday. Being very controversial from the very beginning, with numerous voices of criticism and approval at the same time, over the years it has consolidated its position and for 25 years has continuously contributed to breaking the conspiracy of silence of the perpetrators of crimes of the greatest severity. The subject of the article is the analysis of the institution of the crown witness in the context of the element of the procedural role of the perpetrator and selected evidentiary prohibitions of the Polish criminal procedure. The author confronts the eponymous institution with the prohibition of changing procedural roles, the prohibition of excluding the freedom of expression of the person being questioned, and the prohibition related to obtaining an evidentiary statement that cannot constitute evidence. The role of these prohibitions is to shape truthful findings in the criminal process and to guarantee its fairness. The procedure for granting the status of a crown witness, which is a kind of compromise between the fairness of the trial and the purpose of the institution, carries the risk of abuse in this area. The threat concerns the violation of the principle of material truth and the protection of the procedural position of the accused who has not obtained the status of a crown witness.
Instytucja świadka koronnego w Polsce została wprowadzona do porządku prawnego w 1997 r. Jej celem było skuteczne przeciwdziałanie przestępczości zorganizowanej, która w tym okresie przeżywała swój rozkwit. Będąc od samego początku bardzo kontrowersyjną, przy licznych głosach krytyki i aprobaty jednocześnie, z biegiem lat ugruntowała swoją pozycję i od 25 lat nieprzerwanie przyczynia się do przełamywania zmowy milczenia sprawców przestępstw o największym ciężarze gatunkowym. Przedmiotem artykułu jest analiza instytucji świadka koronnego w kontekście elementu procesowej roli sprawcy i wybranych zakazów dowodowych polskiej procedury karnej. Autor konfrontuje tytułową instytucję z zakazem zamiany ról procesowych, zakazem wyłączenia swobody wypowiedzi osoby przesłuchiwanej i zakazem związanym z uzyskaniem oświadczenia dowodowego, które nie może stanowić dowodu. Rolą omawianych zakazów jest kształtowanie zgodnych z prawdą ustaleń faktycznych w procesie karnym i gwarancja jego uczciwości. Procedura przyznawania statusu świadka koronnego, będącego swego rodzaju kompromisem między rzetelnością procesu a celem instytucji, niesie ryzyko nadużyć w omawianej sferze. Zagrożenie dotyczy naruszenia zasady prawdy materialnej i ochrony pozycji procesowej oskarżonego, który nie uzyskał statusu świadka koronnego.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2023, 32, 2; 91-101
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Right to appropriate representation of defendants with intellectual disabilities in criminal proceedings
Autorzy:
Girdwoyń, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1338127.pdf
Data publikacji:
2020-09-28
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
osoby wymagające szczególnego traktowania
oskarżony z niepełnosprawnością intelektualną
reprezentacja procesowa
stosowna osoba dorosła
vulnerable person
accused person with intellectual disability
legal representation
appropriate adult
Opis:
The subject of this paper is a discussion of selected issues related to ensuring appropriate representation for people with intellectual disabilities against whom criminal proceedings are conducted. The need to grant them additional rights stems from the Commission Recommendation of 27 November 2013 on procedural safeguards for vulnerable persons suspected or accused in criminal proceedings. The text points to problems connected with ensuring in practice the participation of a defence counsel for this category of the accused and with inadequate Polish procedural regulations concerning the obligation to ensure the presence of a legal representative or an appropriate adult during preparatory proceedings and a court hearing. The text also draws attention to the inequality in this respect of the legal situation of the accused and the injured party who require additional support due to, for instance, intellectual development disorders suffered by them.
Przedmiotem niniejszego opracowania jest omówienie wybranych kwestii związanych z zapewnieniem odpowiedniej reprezentacji osobom z niepełnosprawnością intelektualną, przeciwko którym prowadzone jest postępowanie karne. Powinność przyznania im dodatkowych praw wynika z Zalecenia Komisji Europejskiej z dnia 27 listopada 2013 r. w sprawie gwarancji procesowych dla osób wymagających szczególnego traktowania podejrzanych lub oskarżonych w postępowaniu karnym. W tekście wskazano na problemy związane z realnością zagwarantowania tej kategorii oskarżonym udziału obrońcy oraz niedostateczność polskich regulacji proceduralnych dotyczących powinności zapewnienia obecności przedstawiciela prawnego lub stosownej osoby dorosłej podczas czynności postępowania przygotowawczego oraz rozprawy. W artykule zwrócono również uwagę na asymetrię w tym zakresie pomiędzy sytuacją prawną oskarżonego oraz pokrzywdzonego, którzy z uwagi np. na zaburzenia rozwoju intelektu wymagają dodatkowego wsparcia.
Źródło:
Ius Novum; 2020, 14, 3; 67-86
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Immediacy principle in the Roman criminal procedure
Zasada bezpośredniości w rzymskim procesie karnym
Autorzy:
Chmiel, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2006914.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Akademia Leona Koźmińskiego w Warszawie
Tematy:
Roman criminal procedure
immediacy principle
evidentiary proceedings
witness
defendant
testimony
explanations
interrogation report
rzymski proces karny
zasada bezpośredniości
postępowanie dowodowe
świadek
oskarżony
zeznania
wyjaśnienia
protokół przesłuchania
Opis:
In analysing the historical development of the Roman criminal procedure it should be observed that it followed the immediacy principle from the earliest times until the Justinian period. Adherence to this rule is best confirmed by the manner in which particular evidence was taken in the Roman criminal procedure, as well as by its judicial evaluation. The significance attached by Romans to the principle in question is corroborated primarily by an example of evidence obtained from a witness’s testimony. Already in the Republic period, testimony given personally by a witness before the court was preferred to testimony in the form of a document. Adherence to the immediacy principle in the Roman criminal procedure was manifested by the fact of preparing reports, initially comprising only certain decisions, e.g. judgements, and later all procedural actions. In the Empire period, the Roman criminal procedure was also ominated by the immediacy principle. The fact that the principle was adhered to is explicitly confirmed by the rescripts issued by Emperor Hadrian, expressing the demand that direct evidence be taken before the court, the reform of the irenarchae’s office implemented by Antoninus Pius, as well as a ban on legal assistance in criminal cases, confirmed by Justinian. Certain exceptions to the immediacy principle were allowed, such as submitting at a trial written laudationes prepared out of court and reports on interrogation of witnesses compiled during the proceedings, as well as admissibility of circumstantial evidence.
Analizując historyczny rozwój rzymskiego procesu karnego, należy stwierdzić, iż zasada bezpośredniości towarzyszyła mu niemalże od najdawniejszych czasów, aż do Justyniana. Fakt przestrzegania tej zasady najlepiej potwierdza zarówno sposób przeprowadzania określonych dowodów w rzymskim procesie karnym, jak również ich sądowa ocena. O tym, jak dużą wagę przywiązywali Rzymianie do omawianej zasady, może świadczyć przede wszystkim przykład dowodu z zeznań świadka. Zeznania składane osobiście przez świadka przed sądem były już w czasach republiki przedkładane ponad zeznanie złożone w postaci dokumentu. Wyrazem przestrzegania zasady bezpośredniości w rzymskim procesie karnym był fakt sporządzania protokołów, początkowo jedynie z określonych rozstrzygnięć np. wyroków, a w późniejszym okresie już z wszystkich czynności procesowych. Także w okresie cesarstwa rzymski proces karny był zdominowany przez zasadę bezpośredniości. Fakt przestrzegania tejże zasady w wyraźny sposób potwierdzają zarówno reskrypty wydane przez cesarza Hadriana, wyrażające postulat bezpośredniego przeprowadzania dowodów przed sądem, reforma urzędu irenarchae dokonana przez Antoninusa Piusa, jak również potwierdzony przez Justyniana zakaz pomocy sądowej w sprawach karnych. Dopuszczalne były pewne wyjątki od zasady bezpośredniości, zwłaszcza przedstawianie podczas rozprawy przygotowanych poza procesem pisemnych laudationes oraz sporządzonych w trakcie postępowania protokołów przesłuchań świadków, jak również możliwość wykorzystywania dowodów poszlakowych.
Źródło:
Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem; 2016, 8, 2; 2-16
2080-1084
2450-7938
Pojawia się w:
Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Oskarżony – (nie)potrzebny uczestnik postępowania jurysdykcyjnego? Rozważania na tle art. 117 § 3a kpk oraz art. 378a kpk (część II)
Defendant – (un)necessary participant to judicial proceedings? Considerations in the context of art. 117 § 3a and art. 378a of the code of criminal procedure (part II)
Autorzy:
Kil, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2055518.pdf
Data publikacji:
2022-02-16
Wydawca:
Wyższa Szkoła Humanitas
Tematy:
prawo karne procesowe
rozprawa
oskarżony
rzetelny proces karny
Konstytucja RP
normy konwencyjne
postępowanie dowodowe
procedural criminal law
trial
defendant
fair criminal process
Constitution
Convention norms
evidentiary proceedings
Opis:
Artykuł poświęcono prawu oskarżonego do udziału w rozprawie w świetle zmian wprowadzonych do Kodeksu postępowania karnego ustawą z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2019, poz. 1694). W drugiej części artykułu pogłębione rozważania poświęcono regulacji z art. 378a kpk, wprowadzonej do Kodeksu postępowania karnego nowelizacją z 2019 r. W tym zakresie dokonano analizy dogmatycznej wskazanego przepisu, zaprezentowano jego ratio legis, jak również przeanalizowano konsekwencje procesowe wprowadzenia przedmiotowej regulacji. W opracowaniu omówiono również formułowane w piśmiennictwie wątpliwości odnoszące się do art. 378a kpk, jak również przedstawiono proponowany sposób wykładni analizowanej regulacji. Dokonano także oceny unormowań z art. 117 § 3a kpk oraz art. 378a kpk przez pryzmat standardu konstytucyjnego i konwencyjnego, wynikającego w szczególności z art. 42 ust. 2 Konstytucji RP, art. 45 ust. 1 Konstytucji RP oraz art. 6 ust. 1 i 3 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka.
The article is devoted to the defendant’s right to participate in the trial in the light of the reforms introduced to the Code of Criminal Procedure by the Act of 19 July 2019 amending the Act – Code of Criminal Procedure and certain other acts (Dz.U. 2019, item 1694). In the second part of the article, in-depth considerations were devoted to the provision of Art. 378a of the Code of Criminal Procedure, introduced to the Code by the 2019 amendment. In this regard, dogmatic analysis was carried out of the discussed provision, its ratio legis was presented, and procedural consequences of the introduced regime were discussed. The study discusses as well the doubts formulated in academic literature in relation to Art. 378a of the Code, and proposes a method of interpreting the analysed provision. The study also involves assessment of the provisions of Art. 117 § 3a and Art. 378a of the Code of Criminal Procedure through the prism of the constitutional and conventional standards, especially under Art. 42(2) and Art. 45(1) of the Constitution of the Republic of Poland as well as Art. 6(1) and (3) of the European Convention on Human Rights.
Źródło:
Roczniki Administracji i Prawa; 2021, 3, XXI; 111-126
1644-9126
Pojawia się w:
Roczniki Administracji i Prawa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Granice inicjatywy dowodowej sądu pierwszej instancji a rzetelne postępowanie dowodowe
Limits of the evidence initiative of the court of first instance and the reliable evidence procedure
Autorzy:
Skwarcow, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/52089846.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
postępowanie karne, inicjatywa dowodowa sądu, bezstronność sędziego, rzetelne postępowanie dowodowe, oskarżony
criminal proceedings, evidence initiative of the court, impartiality of the judge, reliable evidence proceedings, the accused
Opis:
Celem niniejszego artykułu jest określenie granic inicjatywy dowodowej sądu pierwszej instancji, który obarczony jest obowiązkiem realizacji celów postępowania karnego wyrażonych w art. 2 § 1 pkt 1 i § 2 k.p.k., ocenianych z punktu widzenia rzetelności postępowania dowodowego, będącego elementem koncepcji rzetelnego procesu karnego. Aktywność dowodowa sądu została więc poddana analizie przez pryzmat warunków, jakie wynikają z art. 6 ust. 1 i 3 EKPC, w szczególności zasad niezawisłości, bezstronności, kontradyktoryjności, bezpośredniości i warunku dostępu do materiałów postępowania karnego. Artykuł ma charakter dogmatyczny, jest oparty na analizie obowiązujących norm prawa krajowego i przepisów Konwencji Rzymskiej, tak z punktu widzenia poglądów doktryny, jak i orzecznictwa sądów krajowych oraz Trybunału w Strasburgu, przez co publikacja jest przeznaczona zarówno dla przedstawicieli doktryny, jak i prawników praktyków – uczestników postępowania karnego. Na podstawie tej analizy można przyjąć, że inicjatywa dowodowa sądu ujęta w szerszym znaczeniu, czyli rozumiana jako uprawnienie do wprowadzania dowodów na forum rozprawy głównej, sposób (metodę) przeprowadzenia dowodu i prawo dostępu do materiałów zgromadzonych w toku postępowania, nie może ograniczać prawa stron postępowania, w tym zwłaszcza strony słabszej, jaką jest oskarżony, do podejmowania własnej aktywności dowodowej. Pozbawienie sądu prymatu niezawisłości i bezstronności, ograniczenie stron w możliwości prowadzenia sporu na rzecz inkwizycyjnie działającego organu postępowania jurysdykcyjnego naruszają prawo do rzetelnego postępowania dowodowego. Sąd, strzegąc wartości, jaką jest prawda materialna, nie powinien nigdy zapominać, że jego rolą jest wymierzanie sprawiedliwości – jest więc ważącym wszystkie racje arbitrem. Poszukiwanie dowodów tylko w celu udowodnienia winy oskarżonego kłóci zatem się z istotą funkcji procesowej orzekania i powoduje, że sąd staje się kolejnym rzecznikiem oskarżenia. Wszechstronne wyjaśnienie przez sąd okoliczności sprawy nie może zatem prowadzić do wytrącenia stronom oręża z ręki, jakim jest bez wątpienia ich inicjatywa dowodowa.
This article aims to delineate the boundaries of the evidence initiative of the Court of the First Instance, which bears the responsibility to fulfil the goals of criminal proceedings, as outlined in Article 2 § 1 item 1 and § 2 of the Code of Criminal Procedure, from the perspective of evidence reliability, an essential component of the fair criminal trial concept. The court’s evidentiary actions were thus examined through the lens of requirements stemming from Article 6(1) and (3) of the ECHR, especially the principles of independence, impartiality, adversarial process, immediacy, and access to criminal proceeding materials. The article adopts a dogmatic approach, building on an analysis of current national legal standards and the Rome Convention’s provisions, viewed through doctrine and jurisprudence of national courts and the Court in Strasbourg. This makes the publication relevant for both legal scholars and practitioners involved in criminal proceedings. The analysis suggests that the court’s initiative to introduce evidence, its methods of evidence gathering, and access to collected materials during proceedings must not curtail the rights of the parties, especially the accused, to conduct their evidentiary activities. Depriving the court of the primacy of independence and impartiality, restricting the parties’ capacity to engage in dispute in favour of an inquisitorial jurisdictional body violates the right to fair evidentiary proceedings. The court, in safeguarding the principle of material truth, must remember its role as a justice administrator and balance all arguments accordingly. Seeking evidence solely to establish the accused’s guilt contradicts the procedural function of adjudication and compromises the court’s neutrality, making it an extension of the prosecution. Hence, a thorough elucidation of case circumstances by the court should not disempower the parties, particularly regarding their initiative to present evidence.
Źródło:
Ius Novum; 2024, 18, 1; 84-103
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sytuacja procesowa oskarżonego w postępowaniu sądowym w świetle zasady kontradyktoryjności i prawa do obrony
The Situation of the Accused in Judicial Proceedings in the Light of the Adversarial Principle and the Right to Defense
Autorzy:
Tarnowska, Danuta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1596632.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
criminal proceedings
rights in the light of the inter partes principle and the right to defence
postępowanie karne
oskarżony
uprawnienia w świetle zasady kontradyktoryjności i prawa do obrony
Opis:
Tematem opracowania jest sytuacja procesowa oskarżonego w postępowaniu sądowym w świetle zasady kontradyktoryjności i prawa do obrony, która zostanie omówiona w odniesieniu do uprawnień oskarżonego wynikających z tych zasad w świetle aktualnego Kodeksu postępowania karnego i zmian do k.p.k. z 2013 r. W opracowaniu starano się wykazać, że oskarżony ma możliwość wpływania na czynności postępowania sądowego poprzez przyznane mu w tym etapie procesu karnego uprawnienia. Zmiany do k.p.k. z września 2013 r. przyznają też oskarżonemu prawo do kilkakrotnego wnioskowania o zobowiązanie prokuratora do przekazania materiałów postępowania przygotowawczego przez niego wskazane.
The subject matter of this thesis is the situation of the accused in judicial proceedings in the light of the adversarial principle and the right to defense, which will be discussed with particular reference to the rights granted to the defendant in the light of the currently binding Code of Criminal Procedure with amendments of 2013. The thesis attempts to demonstrate the defendant’s ability to affect the judicial proceedings by exercising the rights granted at this stage of the criminal procedure. Amendments to the Code of Criminal Procedure of 2013 also grant to the defendant the right to file multiple motions to obligate the prosecutor to release specific preparatory proceedings materials. Translated by Danuta Tarnowska
Źródło:
Acta Iuris Stetinensis; 2015, 9, 1; 5-20
2083-4373
2545-3181
Pojawia się w:
Acta Iuris Stetinensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problematyka udziału konsula lub urzędnika konsularnego w czynnościach, o których mowa w art. 177 § 1b pkt 2, art. 586 § 1 oraz w art. 177 § 1 w zw. z art. 582 § 1 i art. 581 § 1 k.p.k.
The issue of participation of a consul and consular officer in activities referred to in art. 177 § 1b point 2, art. 586 § 1 and in art. 177 § 1 in connection with art. 582 § 1 and art. 581 § 1 of the Code of Criminal Procedure
Autorzy:
Sowiński, Piotr Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28407817.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
urzędnik konsularny
tajemnica konsularna
immunitet konsularny
odmowa zeznań
proces karny
przesłuchanie
świadek
oskarżony
biegły
consular officer
consular secrecy
consular immunity
refusal to testify
criminal trial
interrogation
witness
accused
expert
Opis:
Tekst stanowi analizę rozwiązań normatywnych dotyczących udziału członków urzędów konsularnych (polskich i obcych) w czynnościach dowodowych podejmowanych w procesie karnym. Omówiono problematykę udziału polskich urzędników konsularnych w przesłuchaniu oskarżonych i świadków (art. 177 § 1b pkt 2 k.p.k.), a także przesłuchania tych uczestników postępowania karnego przez konsula jako organu zastępującego w tym zakresie sąd polski. Czynności te, zgodnie z wolą polskiego ustawodawcy, ale i prawa narodów, mieszczą się w tym, co określa się mianem postępowania karnego ze stosunków międzynarodowych, ale także i prawa konsularnego. Podjęto tu także rozważania odnośnie do prawa do odmowy zeznań, które przysługuje członkom urzędów konsularnych w zakresie okoliczności związanych z pełnioną przez nich funkcją. W ocenie autora można mówić o istnieniu w tym zakresie tajemnicy konsularnej, która stanowi odmianę tajemnicy funkcyjnej lub zawodowej.
The text is an analysis of normative solutions regarding the participation of members of consular offices (Polish and foreign) in evidentiary activities undertaken in criminal proceedings. The issue of participation of Polish consular officials in the interrogation of defendants and witnesses was discussed (Article 177 § 1b point 2 of the Code of Criminal Procedure), as well as the interrogation of these participants in criminal proceedings by the consul as the body replacing the Polish court in this respect. These activities, in accordance with the will of the Polish legislator and the law of nations, are included in what is called criminal proceedings in international relations, but also in consular law. Considerations were also made regarding the right to refuse to testify, which members of consular posts are entitled to in the circumstances related to their function. In the author’s opinion, there may be consular secrecy in this respect, which is a form of functional or professional secrecy.
Źródło:
Ius Novum; 2023, 17, 4; 40-60
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prawo oskarżonego do obrony a dowód z przesłuchania niewolnika w rzymskim procesie karnym
Defence Right of the Accused and the Evidence from Slave’s Testimony in the Roman Criminal Procedure
Autorzy:
Chmiel, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2095903.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Roman criminal procedure
accused
defence right of the accused
evidence from the interrogation of a slave
quaestio de servis pro domino
rzymski proces karny
oskarżony
prawo oskarżonego do obrony
dowód z przesłuchania niewolnika
Opis:
This article presents the question of the accused’s right to defend himself in the light of the prohibition of interrogation of slaves in favour of their masters (quaestio de servis pro domino) expressed both in non-legal texts and in the writings of the jurists of the classical period, and in the imperial constitutions. It has been shown in the paper that the prohibition constituted a quite interesting procedural solution, which, in fact, did not entirely exclude the right of the accused owner to defend himself during the criminal trial. The testimony of the slave his master demanded to be interrogated as part of broadly understood iudicium publicum was therefore regarded as subsidiary (auxiliary) evidence. The admissibility of the evidence from the interrogation of a slave pro domino was within the discretionary power of the judge, the scope of which, however, was in this case statutorily defined. Seemingly restrictive procedural solutions concerning the admissibility of slave testimony introduced in criminal cases in Roman law in various historical periods did not contradict the main procedural principles developed by the Quirites over the centuries and known to this day.
W niniejszym artykule przedstawiono zagadnienie prawa oskarżonego do obrony w świetle wyrażonego – zarówno w tekstach nieprawniczych, jak i w pismach jurystów okresu klasycznego oraz w konstytucjach cesarskich – zakazu przesłuchań niewolników na rzecz pana (quaestio de servis pro domino). Wykazano, że zakaz ten stanowił dość ciekawe rozwiązanie procesowe, które w rzeczywistości nie wykluczało w zupełności prawa oskarżonego właściciela do obrony podczas procesu karnego. Zeznania niewolnika, którego przesłuchania domagał się jego pan w ramach szeroko pojętego iudicium publicum, były traktowane jako dowód subsydiarny (posiłkowy). Dopuszczalność dowodu z przesłuchania niewolnika pro domino została pozostawiona dyskrecjonalnej władzy sędziego, której zakres został jednak w takim przypadku w ustawowy sposób zakreślony. Z pozoru restrykcyjne rozwiązania procesowe dotyczące dopuszczalności zeznań niewolników, wprowadzane w sprawach karnych w prawie rzymskim w różnych okresach historycznych, nie stały w sprzeczności z naczelnymi zasadami procesowymi wypracowanymi przez Kwirytów na przestrzeni wieków, a znanymi po dziś dzień.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2021, 30, 5; 107-121
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
PRAWO DO OBRONY JAKO PUBLICZNE PRAWO PODMIOTOWE
The Right of Self-defence as a Public Subjective Right
Autorzy:
Kil, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2096766.pdf
Data publikacji:
2022-03-31
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
proces karny; prawo podmiotowe; prawo do obrony; uprawnienie procesowe; strona bierna; oskarżony; prawo represyjne; prawo publiczne.
criminal process; subjective right; right of self-defence; procedural rights; defending party; defendant; repressive law; public law.
Opis:
Artykuł poświęcono możliwości wykorzystania konstrukcji publicznych praw podmiotowych w dogmatyce prawa karnego procesowego, na przykładzie instytucji prawa do obrony. W opracowaniu zdefiniowano pojęcie prawa podmiotowego, jak również przedstawiono podstawowe założenia teoretyczne, prezentowane w prawoznawstwie na gruncie koncepcji praw podmiotowych. Odrębne rozważania poświęcono sposobowi definiowania w piśmiennictwie karnoprocesowym pojęć obrony, prawa do obrony oraz zasady prawa do obrony. W dalszej części publikacji przedstawiono argumenty przemawiające za uznaniem prawa do obrony za publiczne prawo podmiotowe, jak również wykazano teoretycznoprawne oraz praktyczne implikacje, wynikające z zakwalifikowaniaprawa do obrony do kategorii publicznych praw podmiotowych.
This article examines the possibility of applying the construction of public subjective rights in the dogma of procedural criminal law, as exemplified by the institution of the right of self-defence. The article gives a definition of the concept of subjective rights and outlines the basic theoretical principles presented in jurisprudence with regard to subjective rights. It also considers the way the terms defence, right of self-defence and the principle of the right of self defence are defined in publications on procedural criminal law. Te article then goes on to present arguments in favour of the recognition of the right of self-defence as a public subjective right, and shows what the theoretical and practical legal implications would be if the right of self-defence were qualified as a public subjective right.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2022, 22, 1; 195-222
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Medialne i społeczne domniemanie winy a prawne domniemanie niewinności (spojrzenie prawne a nowa perspektywa)
Autorzy:
Patora, Krystyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1033471.pdf
Data publikacji:
2020-10-09
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
zasada domniemania niewinności
medialne domniemanie winy
społeczne domniemanie winy
podejrzany
osoba podejrzana
oskarżony
skazany
prawomocny wyrok skazujący
principle of presumption of innocence
media presumption of guilt
social presumption of guilt
suspect
accused
convicted
final conviction
Opis:
Tematem artykułu są rozważania, które dotyczą obowiązującego w prawie karnym domniemania niewinności oraz domniemania winy, które może powstać w środkach masowego przekazu, a tym samym w opinii publicznej. Omówione zostały rozwiązania prawne w prawie karnym, prawie prasowym, prawie międzynarodowym, które mają przeciwdziałać tworzeniu fałszywego obrazu procesów. Ponadto wskazano na orzecznictwo sądowe, które stawia wymogi do rzetelnego informowania o przebiegu postępowań przygotowawczych i sądowych, a także zwrócono uwagę na szczególne obowiązki rzeczników prasowych.
The topic of the article are the considerations which regard the obligatory in the penal code presumption of innocence as well as the presumption of guilt, which may arise in the media thereby in the public opinion. Legal solutions in criminal law, press law and international law have been discussed to counteract the creation of a false picture of processes. In addition, judicial decisions have been pointed out, which set the requirements for reliable information on the course of preparatory and court proceedings, as well as special attention paid to spokespersons.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica; 2020, 92; 75-93
0208-6069
2450-2782
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przesłuchanie świadka na podstawie art. 185c k.p.k. a zapewnienie oskarżonemu prawa do obrony. Uwagi na kanwie wyroku Sądu Najwyższego z 29.06.2022 r., III KK 202/21
Hearing a witness pursuant to Art. 185 of the CCP and an assurance of defendant’s rights of defense. Comments on the verdict of the Supreme Court of June 29, 2022, III KK 202/21
Autorzy:
Skwarcow, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2179111.pdf
Data publikacji:
2022-12-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
pokrzywdzony
podwójna wiktymizacja
przesłuchanie pokrzywdzonego
oskarżony i jego obrońca
nowe okoliczności warunkujące ponowne przesłuchanie pokrzywdzonego
victim
double victimization
hearing of the aggrieved party
the accused and his defense counsel
new circumstances for re-examination questioning the aggrieved party
Opis:
Celem artykułu jest ukazanie problemów związanych ze stosowaniem instytucji przesłuchania dorosłego pokrzywdzonego w sprawach o przestępstwa godzące w jego wolność seksualną, która to czynność dowodowa uregulowana jest w art. 185c k.p.k. Przepis ten godzić ma dwie przeciwstawne racje – ochronę pokrzywdzonego i uniknięcie podwójnej wiktymizacji oraz zapewnienie oskarżonemu gwarancji jego interesów, w tym zwłaszcza prawa udziału obrońcy w przesłuchaniu. Znakomitym przyczynkiem do czynienia rozważań nad sensem komentowanej regulacji jest wyrok Sądu Najwyższego z 29.06.2022 r., w sprawie III KK 202/21,który zapadł po rozpoznaniu kasacji obrońcy oskarżonego. W sprawie Sąd Najwyższy, ważąc zarzuty kasacyjne, uznał, że nieuwzględnienie przez sąd odwoławczy wniosku o ponowne przesłuchanie pokrzywdzonej, w sytuacji gdy jej przesłuchanie w toku postępowania przygotowawczego odbyło się nie tylko pod nieobecność oskarżonego, ale także pod nieobecność jego obrońcy, stanowi istotne naruszenie prawa oskarżonego do obrony. Dzieje się tak dlatego, ponieważ oskarżony nie ma jakiejkolwiek możliwości, aby złożone w tym trybie zeznania poddać weryfikacji z punktu widzenia ich wiarygodności. Orzeczenie Sądu Najwyższego uznać należy za trafne, tym bardziej że doszło w nim do rozszerzenia prawa do korzystaniaz pomocy obrońcy również względem osoby, co do której nie wydano jeszcze postanowieniao przedstawieniu zarzutów, ale istnieją natomiast wobec niej uzasadnione przesłanki, że naskutek przesłuchania stanie się ona podejrzanym.
The aim of the article is to show the problems related to the application of interviewing an adult victim in cases of offenses against his sexual freedom, which evidentiary activity is regulated in Art. 185 of the CCP. This provision has to reconcile two opposing reasons – protection of the aggrieved party and avoidance double victimization and providing the accused with a guarantee of his interests, especially the rights of a defense lawyer to participate in questioning. A great contribution to making considerations on the meaning of the commented regulation is the judgment of the Supreme Court of June 29, 2022, in the case III KK 202/21,which was issued after the recognition of the cassation appeal of the defender of the accused.In the case, the Supreme Court, weighing the cassation charges, decided that refusal by th eappellate court of the request for rehearing the aggrieved party, in a situation where their hearing in the course of the proceedings preparatory proceedings took place not only in the absence of the accused, but also under the absence of his counsel constitutes a significant violation of the accused’s right to defense. This is because the accused has no way of getting filed in this mode, the statements should be verified from the point of view of their credibility.The ruling of the Supreme Court should be considered as accurate, especially as it was reached in extending the right to use the assistance of a defense lawyer also in relation to the personas to which has not yet been ordered to present the charges but do exist while for it there are reasonable grounds that, as a result of the hearing, it will become a suspect.
Źródło:
Ius Novum; 2022, 16, 4; 73-89
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prawo do wolności osobistej na Madagaskarze
The Right to Personal Liberty in the Madagascar
Autorzy:
Lendzion, Kinga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1832902.pdf
Data publikacji:
2020-05-14
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
prawo do wolności osobistej i bezpieczeństwa
nielegalne aresztowanie i zatrzymanie
tymczasowe aresztowanie
oskarżony
więzienie
kultura malgaska
idea fihavanana
the right to personal liberty and security
arbitrary arrest and detention
pretrial /preventive detention
suspects
prison
Malagasy culture
the idea of fihavanana
Opis:
Madagaskar, podobnie jak większość państw afrykańskich, podpisał i ratyfikował międzynarodowe konwencje, których zadaniem jest ochrona podstawowych praw człowieka. Ratyfikowane konwencje międzynarodowe nie zapewniają jednak w pełni ochrony praw człowieka na Madagaskarze. Jednym z praw nagminnie łamanym przez władze, jak i przez malgaski wymiar sprawiedliwości, jest prawo do wolności osobistej oraz prawo do obrony przed wymiarem sprawiedliwości. Często dochodzi do bezpodstawnego kilkuletniego przetrzymywania oskarżonych bez wydania wyroku, czy nielegalnego zatrzymywania członków opozycji. Malgaskie więzienia nie zapewniają osadzonym minimalnych warunków pozwalających na godne przeżycie. Przyczyn łamania praw człowieka na Madagaskarze można upatrywać z jednej strony w trudnej sytuacji socjoekonomicznej kraju, ubóstwie i wysokim analfabetyzmie mieszkańców, z drugiej − w kontekście kulturowym, zwłaszcza w idei fihavanana, opartej na zasadzie solidarności grupowej.
Madagascar, like most African countries signed and ratified International fundamental human rights conventions. However ratified international conventions do not ensure full protection of human rights in Madagascar. One of the rights commonly broken by the authorities and by Madagascar Justice is the right to personal liberty and the right to defence by the justice system. Often there are unlawful and unjust imprisonments (that can last for years) of accused persons without a decisions of the courts. Also, there is illegal retention of members of the (political) opposition. Madagascar prisons do not meet minimum provisions for the life of inmates. The reasons for this human rights violation on the one hand points to the difficult socio-economic situation of the country (poverty and high illiteracy) and on the other hand the cultural context, particularly the idea fihavanana, which is based on the principle of group solidarity.
Źródło:
Roczniki Nauk Społecznych; 2015, 43, 4; 123-135
0137-4176
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Społecznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Development of the institution of court proceedings during the first instance main hearing
KSZTAŁTOWANIE SIĘ INSTYTUCJI ROZPOCZĘCIA PRZEWODU SĄDOWEGO NA PIERWSZOINSTANCYJNEJ ROZPRAWIE GŁÓWNEJ
Autorzy:
Sowiński, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391020.pdf
Data publikacji:
2017-06-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
oskarżenie
akt oskarżenia
odczytanie aktu oskarżenia
przedstawienie
zarzutów oskarżenia
bezstronność sądu
kontradyktoryjność i jawność procesu sądowego
szczegółowość oskarżenia
rzetelność procesu karnego
oskarżyciel
oskarżony
accusation
indictment
reading of an indictment
presentation of prosecution
charges
court’s impartiality
contradictoriness and openness of court proceedings
accuracy
of accusation
fair trial
prosecutor
the accused
reply to an indictment
Opis:
The paper discusses the development of a part of a trial commencing what is undoubtedly the most important phase of the first instance court hearing. At present, it is the presentation of prosecution charges by the counsel for the prosecution, however, before the amendment of September 2013 to the Criminal Procedure Code came into force, the activity had consisted in the reading of an indictment. The author criticises the possibility of presenting accusation by a member of the bench in case of a prosecutor’s absence because it is a solution that is in conflict with the adjudication function and may have a negative impact on the assessment of a court’s impartiality. The presentation of accusation is important not only from the point of view of the right of defence of the accused but also from the perspective of the principle of openness, especially in its external aspect. The commencement of a trial alone is an event, which the legislator relates with the passing of deadlines envisaged for some procedural activities. The author discusses the issue of presenting accusation in the context of informing the accused about prosecution charges against him “in detail”, which Article 6 (3a) ECHR defines as one of the conditions for a fair trial.
Tekst omawia kształtowanie się czynności rozpoczynającej najważniejszą fazę rozprawy głównej przed sądem pierwszej instancji, jaką jest niewątpliwie przewód sądowy. Obecnie czynnością tą jest przedstawienie zarzutów oskarżenia przez oskarżyciela, jednak przed wejściem w życie nowelizacji k.p.k. z września 2013 roku czynność ta polegała na odczytaniu aktu oskarżenia. Krytycznej ocenie poddano możliwość zaprezentowania oskarżenia przez członka składu orzekającego pod nieobecność oskarżyciela, gdyż jest to rozwiązanie niezgodne z funkcją orzekania oraz mogące negatywnie wpływać na ocenę bezstronności sądu. Prezentacja oskarżenia jest ważna nie tylko z punktu widzenia prawa oskarżonego do obrony, lecz również z perspektywy zasady jawności, zwłaszcza w jej zewnętrznym aspekcie. Samo rozpoczęcie przewodu sądowego jest zdarzeniem, z którym ustawodawca wiąże upływ terminów przewidzianych dla dalszych czynności procesowych. Omówiono problematykę prezentacji oskarżenia w kontekście „szczegółowości” przedstawienia zarzutów oskarżenia oskarżonemu, co art. 6 ust. 3 lit. a EKPC czyni jednym z warunków rzetelnego procesu karnego.
Źródło:
Ius Novum; 2017, 11, 2; 140-154
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
SPORY W LITERATURZE NIEMIECKIEJ O NIEZGODNE Z PRAWDĄ ZEZNANIA OSKARŻONEGO O POPEŁNIENIE PRZESTĘPSTWA
DISPUTES IN GERMAN LITERATURE REGARDING THE UNTRUE EVIDENCE PROVIDED BY A PERSON ACCUSED OF AN ALLEGED CRIME
Autorzy:
Byczyk, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/693726.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
penal law
criminal law
criminal procedure
accused
the right to lie
justification
German law
law comparatistics
history of law
penal process
exception to the prohibition of committing offences
criminal procedure and the constitution
prawo karne
postępowanie karne
oskarżony
prawo do kłamstwa
kontratyp
prawo niemieckie
komparystyka prawna
historia prawa
proces karny
kontratypy pozaustawowe
gwarancje procesowe
Opis:
An attempt is being made to outline the historical evolution of the debate in the German doctrine concerning the right of the accused to lie. The considerations begin with a claim that this issue was not solved during the codification work carried out in the nineteenth century, and had consequently given rise to an ample discussion among German lawyers, that resulted in the formulation of three major positions. According to the first one, the accused in the penal process should be obliged to confess the truth. The opposite view stressed that the accused could resort to lying as long as he did not infringe the rights of others. And only recently (R. Torka) has originated a conception that under certain circumstances, namely when infringing the rights of the others is the sine que non condition for the escaping of criminal responsibility, a so-called right to lie of the accused has to be taken into account. The arguments brought to life by German lawyers may also considerably enrich the debate over the same issue in Poland.
Autor stara się przedstawić ewolucję debaty na temat prawa oskarżonego do kłamstwa w doktrynie niemieckiej. Punktem wyjścia rozważań autora jest stwierdzenie, że problem ten nie został rozstrzygnięty w trakcie prac kodyfikacyjnych w XIX w. Dało to asumpt do szerszej debaty prawników niemieckich. Wykształciły się zasadniczo trzy główne stanowiska. Wedle pierwszego z nich oskarżony w procesie karnym powinien być zobligowany do wyjaśniania zgodnie z prawdą. Pogląd przeciwstawny przyznawał mu w tej materii pełną swobodę, ograniczoną jedynie prawami osób trzecich. Dopiero niedawno pojawiła się koncepcja (R. Torka), że w pewnych okolicznościach, a więc wtedy, gdy naruszenie praw innych osób ma być warunkiem sine qua non uniknięcia odpowiedzialności karnej, przyjąć należy tak zwany kontratyp prawa do kłamstwa. Argumenty podnoszone przez jurystów niemieckich mogą również wzbogacić debatę na ten temat prowadzoną w Polsce.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2013, 75, 1; 133-143
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prawo odmowy złożenia zeznań przez świadka z powołaniem się na art. 182 § 3 Kodeksu postępowania karnego a wykorzystanie tego dowodu w postępowaniach podatkowych
The right to refuse to testify by a witness in accoradance to article 182 § 3 of the Code of Criminal Procedure and the use of this evidence in tax proceedings
Autorzy:
Charkiewicz, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28762106.pdf
Data publikacji:
2022-09-28
Wydawca:
Instytut Studiów Podatkowych Modzelewski i wspólnicy
Tematy:
odmowa złożenia zeznań
świadek
inna tocząca się sprawa
procedura podatkowa
prawo do obrony
ocena uprawnionej odmowy złożenia zeznań
oskarżony w innym toczącym się postępowaniu
odczytanie protokołu zeznań świadka
organy podatkowe
nadużycie prawa
refusal to testify
witness
other pending case
tax procedure right to defense
assessment of a legitimate refusal to testify
defendant in other pending proceedings
reading the witness’s testimony report
tax authorities
abuse or thretened abuse of law or legal process
Opis:
Opracowanie dotyczy problematyki prawa odmowy złożenia zeznań przez świadka z powołaniem się na art. 182 § 3 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego1. Celem artykułu jest przybliżenie instytucji odmowy złożenia zeznań przez świadka w sytuacji, gdy jest on oskarżonym w innym toczącym się postępowaniu, kwestii oceny, czy taka odmowa złożenia zeznań przez świadka jest uprawniona i tego, kto dokonuje powyższej oceny. Autor skupia się również na wpływie aktualnego brzmienia art. 182 § 3 k.p.k. na toczące się postępowanie, na zasadę prawa do obrony oskarżonego oraz porusza kwestię możliwości odczytania protokołu zeznań świadka w toczących się postępowaniach przed sądami i organami podatkowymi.
The study compares to the issue of the right to refuse to testify by a witness in accordance to article 182 § 3 of the Code of Criminal Procedure. The aim of the article is to present the institution of a witness’s refusal to testify in a situation where he is the accused in another pending proceeding, the question of whether such refusal to testify by a witness is entitled and who makes such an assessment. The study also focuses on the impact of the current meaning of article 182 § 3 of the Code of Criminal Procedure on the pending proceedings, on the principle of the defendant’s right to defense, and addresses the issue of the possibility of reading the testimony of a witness in the pending court proceedings.
Źródło:
Doradztwo Podatkowe Biuletyn Instytutu Studiów Podatkowych; 2022, 9(313); 14-18
1427-2008
2449-7584
Pojawia się w:
Doradztwo Podatkowe Biuletyn Instytutu Studiów Podatkowych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-33 z 33

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies