Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "oratio" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    Oratio pro Aulo Caecina Cycerona – prawo pomiędzy jurysprudencją a retoryką
    Cicero’s Oratio pro Aulo Caecina – the law between jurisprudence and rhetoric
    Autorzy:
    Zajadło, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/692824.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Oratio pro Caecina
    Cicero
    jurisprudence
    rhetoric
    philosophy
    Pro Caecina oratio
    Cyceron
    jurysprudencja
    retoryka
    filozofia
    Opis:
    The starting point of the author’s considerations is one of Cicero’s forensic speeches in a civil case, Oratio pro Caecina. But the main purpose of this article is to answer the following question: was Cicero a jurist or not? For many years, this problem was controversial for Romanists, historians and theoreticians of rhetoric. The author puts forward two hypotheses – firstly, a historical one, and secondly a modern one. In the light of the former, Cicero was not a jurist, because in court he played the role of a Roman advocatus and Roman iurisconsultus. From the modern perspective the problem is more complicated – he was a jurist in the modern sense, even if he was not a jurist in today’s meaning. The author’s analysis is constructed more from the point of view of legal philosophy than from the history of Roman law.
    Punktem wyjścia rozważań autora jest prezentacja jednej z mów Cycerona w sprawie cywilnej, oratio pro Caecina. Na tym tle próbuje on odpowiedzieć na następujące pytanie, od dawna stawiane w nauce prawa rzymskiego: czy Cyceron był prawnikiem? W artykule zaproponowano spojrzenie na ten problem z dwóch perspektyw – historycznej i współczesnej. Zdaniem autora w perspektywie historycznej Cyceron nie był prawnikiem w rzymskim znaczeniu tego pojęcia; natomiast w perspektywie współczesnej powinniśmy go jednak uznać, stosując terminologię anglosaską, za jurist (nawet jeśli nie za lawyer). W artykule analiza prowadzona jest nie z pozycji historii prawa rzymskiego, lecz w ujęciu filozoficzno-prawnym.
    Źródło:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2019, 81, 2; 35-49
    0035-9629
    2543-9170
    Pojawia się w:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mowy „przy oddawaniu”, czyli o możliwych powinowactwach retorycznych gatunków
    “Handing-over” speeches: on the possible rhetorical kinship of genres
    Autorzy:
    Barłowska, Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1912993.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-04
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    oratio dedicatoria
    dedication
    genre
    rhetorical mode
    oratory
    Opis:
    Dedication speeches serve to exemplify a broader problem of classifying oratory according to rhetorical modes and circumstances. A review of selected lectures on rhetoric from the 17th and 18th centuries (printed and in manuscripts) as to their treatment of dedication theory enables me to show both the practical constraints of perceiving dedications through the lens of the conventions governing printed dedications in books, and the connection of this form with the broader category of dedication speeches delivered when handing over a gift, a post, or even a bride during wedding ceremonies. The examples from the Polish oratory practice show the functioning of dedication speeches in the oral realm (when handing over an encomium during a wedding or a funeral). Moreover, in accordance with the politeness rule common in the Polish oratory, the relevant dialogues include both offering and thanking, and oratory also comes into play when thanking for a dedication.
    Źródło:
    Śląskie Studia Polonistyczne; 2020, 16, 2; 1-20
    2084-0772
    2353-0928
    Pojawia się w:
    Śląskie Studia Polonistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Teologia chrześcijańskiej egzystencji
    Theology of Christian existence
    Autorzy:
    Sojka, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040979.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Marcin Luter
    chrześcijańska egzystencja
    wolność
    usprawiedliwienie
    Chrzest
    Kościół
    oratio–meditatio–tentatio
    Zakon i Ewangelia
    Opis:
    Artykuł omawia koncentrację teologii Marcina Lutra na egzystencji chrześcijanina. Trzy zasadnicze obszary wskazują na ten kluczowy motyw. Po pierwsze, opis usprawiedliwienia człowieka w kategoriach wolności zyskiwanej dzięki doświadczeniu wiary, które prowadzi do wdzięcznej służby bliźniemu. Po drugie, sakramentalne pojmowanie działania Słowa Bożego jako performatywu zmieniającego rzeczywistość. Definiuje ono nie tylko rozumienie sakramentów, z kluczową rolą Chrztu jako fundamentu dla codziennej aktualizacji życia chrześcijańskiego w pokucie, która dąży do zwalczania grzeszności starego grzesznego człowieka i prowadzi do budowaniu w oparciu o obcą sprawiedliwość Chrystusa własnej sprawiedliwości człowieka, ale również jest podstawą wspólnoty wierzących – Kościoła, a także strukturyzujących doczesną rzeczywistość porządków stworzenia. Po trzecie, wskazania odnośnie teologicznego poznania zamknięte w triadzie modlitwa–medytacja– pokuszenie oraz teologiczna waga doświadczania rozróżnienia Zakonu i Ewangelii.
    The article discusses the concentration of Martin Luther’s theology on the Christian existence. There are three main areas pointing to this key idea. Firstly, the description of 52 WA 40 II, 327n. justification of the people in the categories of freedom gained through the experience of faith, which leads to a thankful service towards one’s neighbour. Secondly, sacramental understanding of the working of God’s Word as a performative that changes the world. It defines not only the understanding of the sacraments, with the key role of Baptism as a foundation for everyday actualisation of Christian life in penance, which strives for fighting off the sinfulness of an old, sinful man, and leads to building the man’s own justice based on the alien justice of Christ, but it is also the basis for the communion of believers – the church, as well as for the orders of creation, which structure the current reality. Thirdly, the remarks on theological knowledge closed in the triad prayer–meditation–temptation and theological weight of the experience of differentiating between the Law and the Gospel.
    Im Artikel wird die Fokussierung Martin Luthers auf der christlichen Existenz analysiert. Dieses Schlüsselmotiv wird in drei grundsätzlichen Bereichen sichtbar. Zum einen ist es die Beschreibung der Rechtfertigung des Menschen in Kategorien der Freiheit, die man dank der Erfahrung des Glaubens erwirbt. Diese Erfahrung führt zum Dienst am Nächsten aus Dankbarkeit. Der zweite Bereich ist das sakramentale Verständnis der Wirksamkeit vom Wort Gottes, das zum Performativ wird, das die Wirklichkeit verändert. Dieses Wort definiert einerseits das Verständnis der Sakramente, mit der Schlüsselrolle der Taufe. Sie ist das Fundament der täglichen Aktualisierung des christlichen Lebens in der Buße, welche nach der Bekämpfung des alten sündigen Menschen strebt und zur Bildung der eigenen Gerechtigkeit des Menschen auf Grund der ihm gegebenen Gerechtigkeit Christi führt. Andererseits ist das Wort die Grundlage der Gemeinschaft der Glaubenden – der Kirche sowie der die zeitliche Wirklichkeit strukturierenden Ordnungen der Schöpfung. Schließlich bilden den dritten Bereich die Weisungen bezüglich der theologischen Erkenntnis, welche in der Trias Gebet–Meditation–Versuchung enthalten sind sowie die theologische Bedeutung der Erfahrung vom Unterschied zwischen dem Gesetz und dem Evangelium.
    Źródło:
    Studia Nauk Teologicznych PAN; 2018, 13; 11-25
    1896-3226
    2719-3101
    Pojawia się w:
    Studia Nauk Teologicznych PAN
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The role and place of speeches in the work of Theophylact Simocatta
    Rola i miejsce mów w dziele Teofilakta Symokatty
    Autorzy:
    Kotłowska, Anna
    Różycki, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/611884.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Teofilakt Symokatta
    Cesarstwo Bizantyńskie
    oratio recta
    toposy literackie
    mowy
    Theophylact Simocatta
    Byzantium
    Literary topos
    speeches
    Opis:
    Powyższy artykuł poświęcony został analizie mów (tzn. wypowiedzi w oratio recta) w Historii powszechnej Teofilakta Symokatty, najważniejszym dziele historiografii bizantyńskiej pierwszej połowy VII w. Przeprowadzony przegląd pozwolił na dokonanie konkretnych ustaleń. Mianowicie, Teofilakt w pełni akceptuje rolę kompozycyjną mów (zgodnie z tradycją klasyczną) w aspekcie a) mowy jako możliwość wypowiedzi własnej autora, b) mowy jako środek wzmocnienia płaszczyzny aksjologicznej, tzn. to, co mówione posiada wiarygodność wyższą od tego, co przekazane w mowie pośredniej (oratio obliqua itp.). Niemniej, uważna lektura pozwoliła wyodrębnić cechy szczególne stylu Teofilakta. Są nimi: nadmierna afektacja, brak dobrego smaku w doborze egzemplów i, niestety, nadużywanie argumentacji religijnej, zbliżające się do fanatyzmu (chociaż w tym ostatnim wypadku należy przeprowadzić badania, by stwierdzić, czy jest to kwestia osobista, czy ‘duch czasów’, tzn. polityka religijna Herakliusza). To, co zasługuje na uznanie, to dbanie o aspekt formalny. Teofilakt bardzo wyraźnie zaznacza te partie tekstu w mowie niezależnej, których nie stworzył, lecz wiernie cytował z dostępnej mu dokumentacji. Używa przy tym ścisłej i jednoznacznej terminologii filologicznej. Zabieg ten świadczy o rozumieniu, zarówno przezeń, jak i jego odbiorców, konwencji związanej z komponowaniem mów. Podsumowując, w zakresie przedmiotowym poddanym badaniu, Historia powszechna Teofilakta Symokatty spełnia standardy historiografii późnoantycznej.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2016, 66; 353-382
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dwa staropolskie zaklęcia z XV w.
    Autorzy:
    Leńczuk, Mariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/603445.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
    Tematy:
    język staropolski
    rękopisy XV-wieczne
    modlitwa
    formuła magiczna
    zaklęcie
    Old Polish language
    15th-century manuscripts
    oratio
    magic formula
    incantatio
    Opis:
    Two old-Polish incantations of the fifteenth centuryThe fifteenth-century manuscript no. R. XV. 3 belonging to the Archive of the Polish Province of Dominican Fathers in Cracow contains magic formulas (pages 192r–193v). These are so-called ‘incantationes’: against a rabid dog, against a rabid dog bite, against a thunder, against all the poison, against venomous worms and against rabies (Contra rabiem venenosi canis, Contra morsum rabidi canis, Contra toniturua, Benediccio panis pro pecudibus... contra omnem venenum, Contra venenosos vermes, Contra rabies). The last two of them is unique because it was written in Polish. Up to now, only three other medieval magic spells written in Polish were known to us. They were published in 1895 by Aleksander Brückner in Volume XXIV of Rozprawy Akademii Umiejętności.The incantations against venomous worms and against rabies are a valuable monuments of the Old Polish language not only due to the nature of this texts, but also because of the fifteenth-century words and word forms that were unknown until now. This small size formulas is a linguistic testimony of medieval medical practices and an expression of faith in God combined with superstitious beliefs.
    Źródło:
    Studia Źródłoznawcze. Commentationes; 2017, 55
    0081-7147
    Pojawia się w:
    Studia Źródłoznawcze. Commentationes
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Istotne składniki treści czynności liturgicznych sprawowanych według Justyna Męczennika i ich ewolucja
    Essential constituents of the content of the liturgical activitiesperformed according to Justin Martyr and their evolution
    Autorzy:
    Superson SAC, Jarosław A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/585092.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    św. Justyn
    1 Apologia
    lektura biblijna
    przepowiadanie
    oratio universalis
    pocałunek pokoju
    Saint Justin
    the First Apology
    Bible reading
    preaching
    kiss of peace
    Opis:
    In the First Apology of Justin Martyr we find information about Christians and their practice of celebrating the Eucharist. In this work, the reading of the word was also described, which consisted of: one reading, preaching, oratio universalis, and also the kiss of peace during the administration of the sacrament of initiation together with the Holy Mass. The author of the article, using sources earlier than the First Apology, as well as those dated over a dozen or several decades after it, tries to present the contemporary state of the liturgy of the word along with its elements and its development. This allowed the identification and closer approach to the essential components of the liturgical activities performed during the Eucharist celebrated in the second century
    W Apologii pierwszej św. Justyna Męczennika znajdujemy informacje o chrześcijanach i ich praktyce sprawowania Eucharystii. W dziele tym została opisana także lektura słowa, która składała się z jednej lektury, przepowiadania, oratio universalis, a także z pocałunku pokoju w czasie udzielania sakramentu inicjacji w czasie Mszy Świętej. Autor artykułu, korzystając ze źródeł wcześniejszych niż 1 Apologia, jak i tych datowanych na kilkanaście lub kilkadziesiąt lat po niej, starał się przybliżyć ówczesny stan liturgii słowa wraz z jej elementami oraz jej rozwój. Pozwoliło to na wskazanie i przybliżenie istotnych składników czynności liturgicznych sprawowanych w czasie Eucharystii celebrowanej w II wieku.
    Źródło:
    Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2018, 51, 1; 33-52
    1234-4214
    Pojawia się w:
    Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pochwała medyka. Mowa Jana Zamoyskiego na pogrzebie Gabriela Falloppia, anatoma (1562)
    The laudation of the medic. Jan Zamoyski’s speech delivered on the funeral of Gabriele Falloppio, the anatomist (1562)
    Autorzy:
    Ciszewska, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2232056.pdf
    Data publikacji:
    2023-03-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Katedra Italianistyki. Polskie Towarzystwo Retoryczne
    Tematy:
    oratio funebris
    mowa pogrzebowa
    pochwała medyka
    pochwała medycyny
    Gabriele Falloppio
    Jan Zamoyski
    funeral speech
    laudation of the medic
    laudation of the medicine
    Gabriele Fallopius
    Opis:
    Studium podejmuje kwestię pochwały medyka w wieku XVI na przykładzie łacińskiej oratio funebris wygłoszonej przez Jana Sariusza Zamoyskiego na pogrzebie Gabriela Falloppia w 1562 roku. Fallopius był znakomitym anatomem, którego ustalenia do dziś pozostają aktualne, wybitym botanikiem, wyjątkowym chirurgiem i szanowanym wykładowcą Uniwersytetu w Padwie. Oratio funebris zawiera pochwałę opartą na biografii zmarłego i w ten sposób realizuje humanistyczne założenia poddawania wzorców osobowych do naśladowania w dążeniu do cnoty. Artykuł przedstawia analizę wyborów dokonanych przez mówcę w zakresie retorycznej inwencji i amplifikacji pochwały.
    The study considers the issue of praise of the medic in the XVIth century using an example of Latin oratio funebris delivered by Jan Sariusz Zamoyski during the funeral of Gabriele Falloppio in 1562. Fallopius was a brilliant anatomist whose findings have remained valid to this day, an excellent botanist, an outstanding surgeon and physician, and an esteemed lecturer at the University of Padua. Oratio funebris contained praise based on the biography of the deceased and thus it could realise the humanistic assumptions of providing personal models to follow in the pursuit of virtue. The article presents an analysis of choices made by the speaker regarding rhetorical inventio and amplificatio, and modes of praising.
    Źródło:
    Res Rhetorica; 2023, 10, 1; 18-33
    2392-3113
    Pojawia się w:
    Res Rhetorica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies