Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "operetta" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-6 z 6
Tytuł:
Z historii muzycznych wędrówek polskich śpiewaków operowych po Galicji. Klementyna Czosnowska i Władysław Mierzwiński z występami we Lwowie i w Krakowie
From the history of musical travels of Polish opera singers in Galicia. Klementyna Czosnowska’s and Władysław Mierzwiński’s performances in Lviv and Cracow
Autorzy:
Wąsacz-Krztoń, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1370642.pdf
Data publikacji:
2020-12-22
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
Galicja
Lwów
Kraków
muzyka
opera
operetka
koncerty
Galicia
Lviv
Cracow
music
operetta
concerts
Opis:
Artykuł przybliża sylwetki Klementyny Czosnowskiej, jednej z najwybitniejszych polskich śpiewaczek operowych XIX w., sopranistki, oraz Władysława Mierzwińskiego zwanego „królem tenorów”, niemającego sobie równych śpiewaka sławy europejskiej. Ich prężnie rozwijające się kariery artystyczne wiązały się z częstymi wyjazdami do znanych i renomowanych ośrodków muzycznych. Na mapie tych artystycznych wędrówek znalazły się także dwa największe ośrodki kulturalne Galicji, Kraków i Lwów. Oboje artyści gościli na scenach tych miast w latach 80. i 90. XIX stulecia, dostarczając tamtejszej publiczności niezapomnianych wrażeń i doznań artystycznych. Przyjmowano ich z wielkim entuzjazmem, obdarzając wielką sympatią i estymą.
The article describes the figure of a soprano, Klementyna Czosnowska, one of the most prominent Polish opera singers of the 19th century, and an unsurpassed Europe-wide famous singer, Władysław Mierzwiński, called “the king of tenors”. Their buoyant musical careers entailed frequent travels to famous and renowned musical centers. The map of such artistic travels includes also two major cultural centers in Galicia: Cracow and Lviv. Both artists performed on the stages of these cities in 1880s and 1890s, offering unforgettable artistic experiences to the local audiences. The singers were greeted with great enthusiasm, and treated with deep affection and utmost respect.
Źródło:
Galicja. Studia i materiały; 2020, 6; 136-154
2450-5854
Pojawia się w:
Galicja. Studia i materiały
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problematyka polska w XX-wiecznych operetkach niemieckich
Polish issues in twentieth-century German operetta
Autorzy:
Golianek, Ryszard Daniel
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28408574.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
operetka niemiecka
tematy polskie
XX wiek
stereotypy narodowe
German operetta
Polish themes
20th century
national stereotypes
Opis:
Operetka odegrała ważną rolę w kulturze burżuazyjnej na przełomie XIX i XX wieku, ponieważ rozwinęła i promowała krajową i lokalną samoidentyfikację i świadomość. Berlin i Wiedeń stały się głównymi ośrodkami niemieckojęzycznej operetki - gatunku naznaczonego silną obecnością postaci i motywów związanych z tożsamością narodową i etniczną. Wśród bogactwa niemieckich operetek skomponowanych do wybuchu II wojny światowej ważne miejsce zajmują dzieła nawiązujące do polskich tematów w swoich fabułach lub przedstawiające polskie postacie. Dominującym sposobem prezentowania Polaków w operetkach było porównanie ich z przedstawicielami społeczeństwa niemieckiego (lub austriackiego). Koniec I wojny światowej był przełomem dla narodu polskiego, ponieważ kraj w 1918 r. odzyskał niepodległość. Można przypuszczać, że zmieni to sposób przedstawiania Polaków w niemieckiej operetce okresu powojennego. Proponowane porównanie kilku przedwojennych niemieckich operetek z polskimi tematami (Polnische Wirtschaft, 1909; Polenblut, 1913) z utworami powojennymi (Die blaue Mazur, 1920; Der letzte Walzer, 1920; Die polnische Hochzeit, 1937) umożliwia określenie, czy i jak zmiany polityczne wywołane przez pierwszą wojnę światową znalazły odzwierciedlenie w fabułach, postaciach i muzyce niemieckiej operetki z okresu międzywojennego. Kwestie te są ważne dla naszego zrozumienia tego, jak niektóre narody są postrzegane przez inne nawet do dziś. Żywotność operetki jako gatunku artystycznego w czasach świetności wynikała z jej dokumentalnej roli, szczególnie istotnej przed pojawieniem się nowoczesnych środków masowego przekazu. Omawiane dzieła teatralne, pisane w momencie historycznych zmian związanych z odrodzeniem niepodległej Polski, stanowią doskonałe argumenty w debacie na temat wpływu tych stereotypów na komunikację między sąsiednimi narodami.
Operetta played a major role in bourgeois culture of the late nineteenth and early twentieth centuries, as it developed and promoted national and local self-identification and awareness. Berlin and Vienna became the main centres of German-language operetta – a genre marked by the strong presence of characters and motifs associated with national and ethnic identities. Among the wealth of German operettas composed up to the outbreak of the Second World War, an important place is occupied by works referring to Polish subjects in their plots or featuring Polish characters. The predominant way of presenting Poles in operettas was to compare them with representatives of German (or Austrian) society. The end of the First World War was a watershed for the Polish nation, as the country regained its independence in 1918. It might be assumed that this would alter the way Poles were depicted in German operetta of the post-war period. The proposed comparison of a few pre-war German operettas with Polish themes (Polnische Wirtschaft, 1909; Polenblut, 1913) with post-war works (Die blaue Mazur, 1920; Der letzte Walzer, 1920; Die polnische Hochzeit, 1937) will help to determine whether and how the political changes brought about by the First World War were reflected in the plots, characters and music of German operetta of the inter-war period. These issues are important to our comprehension of how some nations are perceived by others still today. The vitality of operetta as an artistic genre during its heyday stemmed from its documental role, particularly significant before the emergence of modern mass media. The discussed theatrical works, written at the moment of historical change associated with the revival of independent Poland, provide excellent arguments in debate on the impact of these stereotypes on communication between neighbouring nations.
Źródło:
Muzyka; 2019, 64, 3; 51-68
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Gypsy Baron Operetta (1885) as a musical document of a certain age
Operetka Baron cygański (1885) jako muzyczny dokument pewnej epoki
Autorzy:
Piotrowska, Anna G.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/450224.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Zielonogórski. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
Maria Theresa operetta
The Gypsy Baron (Der Zigeunerbaron)
Gypsies in music
Johann Strauss II
Maria Teresa
operetka
BaronCygański
Cyganie w muzyce
Opis:
Considered a musical monument to the Austro- Hungarian Empire – e Gypsy Baron (originally Der Zigeunerbaron) of 1885 composed by Johann Strauss II (1825-1899) reveals how important position Maria eresia had in the Empire in the long nineteenth century. It is also a great example of keeping, in Vienna at the end of the nineteenth century, hold of the memory of her politics. e Gypsy Baron is clearly the work inscribed into political situation as it constituted a specific response to a concrete need to stimulate civil attitudes (so desired within the Empire at that time). Treating the Gypsy Baron as a case study, the paper suggests that although the world of operetta might be overlooked or underestimated when discussing the role of political propaganda and the issues of collective memory. It should be recognized as one of the key sites employed to promote the Habsburgs’ vision of their Empire.
Uważana za muzyczny dokument monarchii austro-węgierskiej – operetka Baron cygański (oryginalnie: Der Zigeunerbaron) z 1885 r., skomponowana przez Johanna Straussa II (1825-1899), ukazuje, jak wysoką pozycją cieszyła się w imperium Maria Teresa w długim wieku XIX. Jest to także świetny przykład pielęgnowania – w Wiedniu końca XIX w. – pamięci o jej polityce. Baron cygański to także dzieło wpisujące się w politykę kulturową tamtych czasów, będące specyficzną odpowiedzią na potrzebę stymulowania proobywatelskich postaw (jakże pożądanych w ówczesnej Monarchii). Traktując Barona cygańskiego jako tzw. casestudy, w artykule niniejszym starano się zwrócić uwagę na znaczenie operetki (często ignorowanej, pomijanej lub niedocenianej w dyskusjach naukowych) dla politycznej propagandy oraz kwestii pamięci zbiorowej. Operetki bowiem niejednokrotnie pełniły ważką funkcję w promocji określonej wizji imperium Habsburgów.
Źródło:
Przegląd Narodowościowy – Review of Nationalities; 2017, 7; 329-354
2084-848X
Pojawia się w:
Przegląd Narodowościowy – Review of Nationalities
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Olga Orleńska (1889 lub 1894–1956) — artystka operetkowa, operowa i filmowa, pierwsza polska „Księżniczka czardasza”
Olga Orleńska (1889 or 1894–1956): An Operetta, Opera and Film Artist, First Polish „Csardas Princess”
Autorzy:
Uljasz, Adrian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1807018.pdf
Data publikacji:
2020-01-03
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
opera w Polsce
operetka w Polsce
Orleńska Olga (1889 lub 1894–1956)
opera in Poland
operetta in Poland history
Orleńska Olga (1889 or 1894–1956)
Opis:
Olga Orleńska to śpiewaczka i aktorka, pierwsza polska wykonawczyni głównej roli w Księżniczce czardasza Imre Kálmána. W 1917 r. odniosła sukces w krajowej prapremierze tej operetki w Teatrze Nowości w Warszawie. W czasach II RP występowała jako śpiewaczka operowa w Poznaniu i Warszawie. Grała też m.in. w teatrach operetkowych Warszawy, Teatrze Kameralnym w Warszawie, a także w Teatrze Narodowym w Toruniu i Teatrze Miejskim w Łodzi. Zagrała w dwóch polskich filmach: Mały marynarz (1936 r.) i Złota maska (1939 r.). Po II wojnie światowej wykonywała role operetkowe na scenach Łodzi i Lublina.
Olga Orleńska is a singer and actress, the first Polish performer of the main role in the „Csardas princess” of Imre Kálmán. In 1917, she held success in the national premiere of this operetta in the Teatr Nowości in Warsaw. During the Second Polish Republic she performer as an opera singer in Poznan and Warsaw. She also played in Warsaw’s operetta theaters, the Kameralny Theater in Warsaw, as well as in the National Theater in Torun and the Municipal Theater in Lodz. She starred in two Polish films: Little Sailor (1936) and Golden Mask (1939). After World War II, she performed operetta roles on the stages of Lodz and Lublin.
Źródło:
Roczniki Kulturoznawcze; 2018, 9, 4; 119-132
2082-8578
Pojawia się w:
Roczniki Kulturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rufin Morozowicz (1851 – 1931). Legenda polskiego teatru
Autorzy:
Uljasz, Adrian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23050635.pdf
Data publikacji:
2021-08-18
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Morozowicz Rufin (1851–1931)
teatr w Polsce
opera i operetka w Polsce
historia
XIX i XX wiek
theater in Poland
opera and operetta in Poland
history
19th–20th centuries
Opis:
Komik Rufin Morozowicz (1851–1931) to aktor i śpiewak – legenda polskiej operetki. Osiągnął dorobek również jako artysta dramatyczny, dyrektor teatru i reżyser. Zdarzało się, że występował z sukcesem w operach komicznych. Z początku grał w warszawskich teatrach ogródkowych i na tzw. prowincji. Pracował w objazdowych zespołach aktorskich. W okresie 1875–1878 był aktorem Teatru Miejskiego w Krakowie. W 1881 r. otrzymał angaż w Warszawskich Teatrach Rządowych. Od tego czasu na stałe związał się zawodowo z Warszawą. Wykonywał zawód aktora do 1927 r. Był najbardziej znanym aktorem z rodziny Morozowiczów. Jego legendarne role to Menalaus w operetce Jacques’a Offenbacha Piękna Helena i John Styx w operetce tego samego kompozytora Orfeusz w piekle.
Comedian Rufin Morozowicz (1851–1931) is an actor and singer – a legend of Polish operetta. He also achieved an output as a dramatic artist, theater director and director. It happened that he performed successfully in comic operas. At the beginning, he played in Warsaw garden theaters and in the so-called province. He worked in traveling acting groups. In the period 1875–1878, he was an actor of the Municipal Theater in Krakow. In 1881, he was employed at the Government Theaters of Warsaw. Since then, he has been permanently professionally connected with Warsaw. He worked as an actor until 1927. He was the most famous actor in the Morozowicz family. His most legendary roles are Menalaus in Jacques Offenbach’s operetta Beautiful Helena and John Styx in the operetta by the same composer Orpheus in Hell.
Źródło:
Przegląd Nauk Historycznych; 2021, 20, 1; 159-190
1644-857X
2450-7660
Pojawia się w:
Przegląd Nauk Historycznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Józef Redo (1872–1941). Wybitny artysta polskiego teatru i filmu
Józef Redo (1872–1941). Noted artist of the Polish theatre and film
Autorzy:
Uljasz, Adrian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/689089.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Redo Józef (1872–1941)
operetka w Polsce
historia XIX–XX w.
film polski
historia XX w.
Józef Redo (1872–1941)
operetta in Poland
history of the 19th–20th century
Polish film
history of the 20th century
Opis:
The article concerns an operetta actor – singer Józef Redo. The artist was bound for most of his career till death with Warsaw. In 1897, he was employed as an actor in the Teatr Nowości. He had a leading position on this scene until after the First World War. Later he performed in other theaters, mainly operetta, in Warsaw, less often outside the capital. He has achieved successes in all operetta actor’s specialties: in the role of amant, vaudeville, comic and characteristic. His most important creations include the Emperor in The Forester’s Daughter of George Jarno, Boni in The Csárdás Princess of Imre Kalman, Daniło in The Merry Widow and grandfather in Where the Lark Sings of Franz Lehar. Józef Redo also played in Polish films.
Artykuł dotyczy aktora operetkowego – śpiewaka Józefa Redy. Przez większość kariery artysta był związany z Warszawą. W 1897 r. został zatrudniony jako aktor w tamtejszym Teatrze Nowości. Zajmował czołową pozycję na tej scenie do czasów po pierwszej wojnie światowej. Później występował w innych teatrach, głównie operetkowych, w Warszawie, rzadziej poza stolicą. Osiągnął sukcesy we wszystkich operetkowych specjalnościach aktorskich: w rolach amanckich, wodewilowych, komicznych i charakterystycznych. Do jego najważniejszych kreacji należą Cesarz w Krysi Leśniczance Georga Jarny, Boni w Księżniczce czardasza Imre Kalmana, Daniło w Wesołej wdówce i dziadek w Skowronku Franza Lehara. Józef Redo grał też w polskich filmach.
Źródło:
Przegląd Nauk Historycznych; 2019, 18, 1; 99-122
1644-857X
2450-7660
Pojawia się w:
Przegląd Nauk Historycznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-6 z 6

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies