Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "oligocen" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-10 z 10
    Tytuł:
    The miniature echinoid trace fossil Bichordites kuzunensis isp. nov. from early Oligocene prodelta sediments of the Mezardere Formation, Gokceada Island, NW Turkey
    Autorzy:
    Demircan, H.
    Uchman, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/138714.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    ichnologia
    ichnotaksonomia
    nowe taksony
    oligocen
    prodelta
    Tracja
    Turcja
    Bichordites kuzunensis
    ichnology
    ichnotaxonomy
    New taxa
    Oligocene
    Pascichnia
    Prodelta
    Thrace Basin
    Turkey
    Opis:
    The pascichnial trace fossil Bichordites kuzunensis isp. nov. occurs as an epichnial complex structure in early Oligocene prodelta sediments of the Thrace Basin in Gokceada Island, northwest Turkey. It displays characteristics of irregular echinoid burrows such as overall shape and a double meniscate filling with a chevron dorsal suture, in addition to the feature typical of the so far monospecific Bichordites Plaziat and Mahmoudi, 1988, that is a single central core around a single drainage tube. Its miniature size can be related to the small size of the tracemaker (ontogenic feature) or to its dwarfism in a stressed deltaic environment (palaeoecological feature). Its occurrence indicates a period of fully marine conditions during accumulation of the deltaic sediments of the Mezardere Formation.
    Źródło:
    Acta Geologica Polonica; 2012, 62, 2; 205-215
    0001-5709
    Pojawia się w:
    Acta Geologica Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Using digital photographs and orthophotomaps of a quarry to assess the geometry and density of discontinuities in a sandstone deposit
    Wykorzystanie cyfrowych fotografii i ortofotomapy kamieniołomu do oceny geometrii i intensywności spękań w złożu piaskowców
    Autorzy:
    Figarska-Warchoł, Beata
    Stańczak, Grażyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/219796.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    oligocen
    warstwy krośnieńskie
    Karpaty zewnętrzne
    system spękań
    wskaźnik bloczności
    skały bloczne
    dimension stones
    Outer Carpathians
    oligocene
    Krosno Beds
    joint system
    quantity of blocks
    Opis:
    A lithological profile and measurements of the orientation and spacings of natural discontinuity planes were carried out in the Górka-Mucharz sandstone excavation (Krosno Beds, Outer Carpathians, Poland). In addition, the density of the discontinuities was assessed by measuring their spacings using oriented digital photographs of the quarry walls. An orthophotomap was also used in assessing the orientation and density of fractures with the tools available in QGIS. It was shown that digital image analysis can be used as an alternative to direct field measurements, especially in situations where access to an outcrop is difficult. The distributions of spacings larger than 40 cm, obtained by direct measurements and based on digital images of the quarry, were comparable. As a consequence, both measurement techniques yielded similar values of the quantity of blocks (QB), which differed by less than 2% for the minimum block volume in the range 0.4-1.0 m3 and by 6-7% for larger blocks. On the other hand, measurements of discontinuity spacings that were taken on the basis of an orthophotomap can only serve to estimate the approximate maximum value of this parameter. However, the use of orthophotomaps gives a more explicit spatial pattern of the main vertical joint sets than direct measurements in the quarry.The analysis results also showed the following: (i) the presence of tectonic disturbances visible at the highest level of the deposit; (ii) higher density of set A fractures with planes deepening in the NE direc-tion and a considerable reduction of the QB parameter, particularly in the peripheral NE and SW parts of the deposit; (iii) differences in the orientation of the discontinuity system between particular beds. The variable density of the discontinuities in the excavation is related to the presence of the faults that limit the Górka-Mucharz deposit.
    Przedstawiono profil litologiczny oraz wyniki pomiarów orientacji i odległości naturalnych płaszczyzn podzielności w wyrobisku złoża piaskowców krośnieńskich Górka-Mucharz (Karpaty Zewnętrzne, Polska). Ponadto, intensywność występowania spękań oceniono pomiarami ich rozstępów z wykorzystaniem cyfrowych fotografii zorientowanych ścian kamieniołomu. W ocenie orientacji i intensywności spękań wykorzystano też ortofotomapę wykorzystując do analizy narzędzia GIS. Wykazano, że analiza zdjęć cyfrowych może być wykorzystana jako alternatywa bezpośrednich pomiarów terenowych, szczególnie w sytuacji utrudnionego dostępu do odsłonięć. Uzyskane metodą bezpośrednich pomiarów i na podstawie cyfrowych zdjęć kamieniołomu rozkłady rozstępów były zbliżone dla wartości tego parametru powyżej 40 cm. W konsekwencji obie techniki pomiarów dały podobne wartości wskaźnika bloczności (QB), różniące się o niespełna 2% dla objętości bloku minimalnego w zakresie 0,4-1,0 m3 i 6-7% dla bloków większych. Natomiast pomiar rozstępów płaszczyzn podzielności wykonany na podstawie ortofotomapy może służyć jedynie do oceny przybliżonych maksymalnych wartości tego parametru. Jednak, wykorzystanie ortofotomapy daje bardziej jednoznaczny obraz przestrzennej orientacji głównych zespołów pionowych spękań niż pomiary bezpośrednie w kamieniołomie.W wyniku analizy stwierdzono również: (i) obecność zaburzeń tektonicznych widocznych w najwyższym poziomie złoża; (ii) wyższą intensywność spękań zespołu A o płaszczyznach zapadających w kie-runku NE i znaczne zmniejszenie bloczności (QB), szczególnie w peryferyjnych NE i SW fragmentach złoża; (iii) różnice w orientacji systemu nieciągłości odnotowane pomiędzy poszczególnymi warstwami. Ponadto, wykazano, że obecność uskoków ograniczających złoże Górka-Mucharz może wiązać się ze zmienną intensywnością płaszczyzn nieciągłości w wyrobisku.
    Źródło:
    Archives of Mining Sciences; 2019, 64, 3; 509-532
    0860-7001
    Pojawia się w:
    Archives of Mining Sciences
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Granica oligocen/miocen w polskich Karpatach zewnętrznych na podstawie nanoplanktonu wapiennego
    Oligocene/Miocene boundary in the Polish Outer Carpathians based on calcareous nannoplankton
    Autorzy:
    Garecka, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2063314.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    nanoplankton wapienny
    biostratygrafia
    seria menilitowo-krośnieńska
    granica oligocen/miocen
    polskie Karpaty zewnętrzne
    biostratigraphy
    calcareous nannoplankton
    Menilite-Krosno series
    Oligocene/Miocene boundary
    Polish Outer Carpathians
    Opis:
    Badaniami objęto utwory serii menilitowo-krośnieńskiej jednostek śląskiej i skolskiej wschodniej części polskich Karpat Zewnętrznych powyżej korelacyjnych poziomów wapienia jasielskiego i/lub wapienia z Zagórza. W jednostce śląskiej granica oligocen/miocen przebiega w wyższej części warstw krośnieńskich dolnych, w południowej części jednostki - w otryckim regionie facjalnym, w wyższej części łupkowo-piaskowcowej serii nadotryckiej warstw krośnieńskich dolnych, natomiast w południowej części leskiego regionu facjalnego jednostki śląskiej - w obrębie serii przeławicających się pakietów gruboławicowych piaskowców i drobnorytmicznych osadów turbidytowych warstw krośnieńskich dolnych. W bardziej północnej części jednostki seria ta jest zastępowana przez kompleks gruboławicowych piaskowców facji leskiej i w wyższej części tego wydzielenia stwierdzono obecność gatunków mioceńskich. W jednostce skolskiej, w jej południowej części, granica przebiega w niższej części warstw krośnieńskich dolnych, a w bardziej północnej i zachodniej części tej jednostki - w obrębie warstw menilitowych. Jako gatunki wskaźnikowe dla wyznaczenia granicy oligocen/miocen zaproponowano: Helicosphaera mediterranea Muller, Helicosphaera recta Haq, Helicosphaera scissura Miller, Dictyococcites bisectus (Hay, Mohler et Wade) Bukry et Percival, Zygrhablithus bijugatus Deflandre i Sphenolithus delphix (Bukry).
    The aim of this work was to establish the Oligocene/Miocene boundary in the eastern part of the Polish Outer Carpathians on the basis of calcareous nannoplankton analysis. The investigations focused on the Menilite-Krosno Series of the Silesian and Skole Units overlying the Jasło and/or Zagórz limestone chronohorizons. In the Silesian Unit, the Oligocene/ Miocene boundary is placed in the upper part of the Lower Krosno Beds. In the Otryt facial region (southern part of the Silesian Unit), this boundary runs within the upper part of the shaly-sandy Supra-Otryt series of the Lower Krosno Beds. In the southern part of the Lesko facial region, the boundary is established within a series of thick-bedded sandstones and fine-rythmical turbidite deposits of the Lower Krosno Beds. In the northern part of this region, the series is replaced by thick-bedded sandstones of the Lesko facies. Miocene taxa were recorded in the upper part of these deposits. In the southern part of the Skole Unit the Oligocene/Miocene boundary runs within the lower part of the Lower Krosno Beds, whereas in the more northern and western parts of the unit - within the Menilite Beds. Among taxa proposed as indicative for the Oligocene/Miocene boundary, Helicosphaera mediterranea Muller, Helicosphaera recta Haq, Helicosphaera scissura Miller, Dictyococcites bisectus (Hay, Mohler et Wade) Bukry et Percival, Zygrhablithus bijugatus Deflandre, Sphenolżthus delphix (Bukry) were recorded.
    Źródło:
    Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego; 2008, 432; 1-53
    0867-6143
    Pojawia się w:
    Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Phanerozoic paleoenvironment and paleolithofacies maps : Cenozoic
    Mapy paleośrodowiska i paleolitofacji fanerozoiku : kenozoik
    Autorzy:
    Golonka, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/183799.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH
    Tematy:
    Oligocene
    miocen
    paleocen
    eocen
    oligocen
    pliocen
    tektonika płyt litosfery
    paleogeografia
    Paleocene
    Eocene
    Miocene
    Pliocene
    plate tectonics
    paleogeography
    Opis:
    The paper presents the detailed plate tectonic, paleogeographic, paleoenvironment and plaeolithofacies maps for seven Cenozoic time intervals. Thirty five maps, generated using PLATES and PALEOMAP programs, contain information about plate tectonics, paleoenvironment, and paleolithofacies during Paleocene, Eocene, Oligocene, Miocene and Pliocene, time slices. The spatial reconstruction of basin architectures during their origin, expansion, closure and inversion as well as the dynamic of intrabasinal ridges were obtained by palinspastic modeling. This modeling utilized paleomagnetic data and stratigraphic-facies analysis of basins and ridges. Information contained within global and regional papers were selected and posted on the maps. The detailed paleoenvironment and plaeolithofacies zones were distinguished within the basins. The paleogeographic maps illustrate the geodynamic evolution of Earth from Late Cretaceous to Neogene, spreading and origin of new oceans, oceans closing, collisions, continents accretion and origin of new supercontinents.
    Artykuł przedstawia szczegółowe mapy paleogeograficzne dla siedmiu przedziałów czasowych w obrębie kenozoiku. Trzydzieści pięć map, skonstruowanych przy użyciu programów PLATES i PALEOMAP, zawiera informacje dotyczące tektoniki płyt, paleośrodowiska i paleolitofacji w czasie paleocenu, eocenu, oligocenu, miocenu i pliocenu. Przestrzenną rekonstrukcję architektury basenów w okresie ich powstawania, ekspansji, zamykania i inwersji oraz analizę dynamiki grzbietów śródbasenowych uzyskano, wykonując modelowanie palinspastyczne, przy uwzględnieniu badań paleomagnetycznych oraz analizy stratygraficzno-facjalnej basenów i rozdzielających je grzbietów. Informacje zawarte w szeregu globalnych i regionalnych prac zostały wyselekcjonowane i naniesione na mapy. W obrębie basenów wydzielono poszczególne strefy paleośrodowiskowe i paleolitofacjalne. Mapy paleogeograficzne ilustrują geodynamiczną ewolucję Ziemi od późnej kredy po neogen, rozrost (spreding) i tworzenie się oceanów, zamykanie się oceanów, kolizje, łączenie się kontynentów i tworzenie się nowych superkontynentów.
    Źródło:
    Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie; 2009, 35, 4; 507-587
    0138-0974
    Pojawia się w:
    Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    External brain morphology of the late Oligocene musteloid carnivoran Bavarictis gaimersheimensis
    Morfologia mozgu poznooligocenskiego ssaka drapieznego Bavarictis gaimersheimensis
    Autorzy:
    Modden, C
    Wolsan, M
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/20765.pdf
    Data publikacji:
    2000
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
    Tematy:
    oligocen
    mozgoczaszka
    mozg
    morfologia
    bruzda krzyzowa
    paleontologia
    Bavarictis gaimersheimensis
    ssaki drapiezne
    Niemcy
    Bavarictis
    musteloidy
    Opis:
    The carnivoran mammal Bavarictis gaimersheimensis is the type and only species of the genus, known from a single locality (Gaimersheim 1-2, MP 27-28, 24.5-26 Myr) in southern Germany. An endocranial cast of the holotype of this species indicates a low degree of posterior and ventral neopallial expansion (little overlap of the cerebellum and the piriform lobes by the neopallium, the middle portion of the rhinal fissure only slightly and smoothly elevated), and a distinctive pattern of neopallial convulations, characterized by the presence of a Y-shaped fissure mediodorsally (consisting of the ansate sulcus anteromedially, the coronal sulcus anterolaterally, and the lateral sulcus posteriorly) and an arched suprasylvian sulcus lateroventrally. The status of the cruciate sulcus is uncertain because the corresponding part of the braincase is not preserved. The species is presently best placed incertae sedis among basal musteloids.
    Wczesny musteloid Bavarictis gaimersheimensis Mödden, 1991 jest typowym i jedynym znanym gatunkiem rodzaju Bavarictis Mödden, 1991. Całość materiału reprezentującego ten gatunek pochodzi z pojedynczego stanowiska (Gaimersheim 1-2) w południowych Niemczech, datowanego na późny oligocen (MP 27-28, 24, 5-26 mln lat temu). Odlew wnętrza mózgoczaszki holotypu Bavarictis gaimersheirnensis (Fig. 1) wskazuje na niewielki zasięg kory nowej (neocortex) w okolicy ciemieniowo-potylicznej i skroniowej mózgu (znaczne odsłonięcie móżdżku - cerebellum i płatów gruszkowatych - lobi piriformes, nieznaczne i łagodnie przebiegające wzniesienie środkowej części szczeliny węchowej -fissura rhinalis), a także na obecność czterech bruzd w obrębie kory nowej: bruzdy pętlowatej (sulcus ansatus), koronowej (sulcus coronalis) i bocznej (sulcus lateralis), połączonych w kształcie litery Y, oraz łukowatej bruzdy suprasylwialnej (sulcus suprasylvius). Stan zachowania mózgoczaszki nie umożliwia stwierdzenia obecności czy braku bruzdy krzyżowej (sulcus cruciatus). Założenie obecności tej bruzdy w rekonstrukcji mózgu Bavarictis gaimersheimensis (Fig. 1) oparte jest na jej występowaniu u większości wczesnych przedstawicieli Musteloidea (Fig. 2). Z porównania z rekonstrukcjami mózgów innych wszesnych musteloidów (Fig. 2) wynika, że Bavarictis gaimersheimensis, Potamotherium valletoni i Promartes sp. łączy apomorficzna obecność bruzdy pętlowatej, oraz że Bavarictis gaimersheimensis i Plesictis branssatensis są najprymitywniejszymi znanymi musteloidami pod względem zasięgu kory nowej w części skroniowej (najbardziej odsłonięte płaty gruszkowate, najsłabiej zaznaczone wzniesienie w środkowej części szczeliny węchowej). Podczas gdy różnice w zasięgach kory nowej sugerują, że Mustelictis piveteaui, Paragale huerzeleri, Plesiogale angustifrons, Potamotherium valletoni i Promartes sp. miały wspólnego przodka, którego nie dzieliły z Bavarictis gaimersheimensis i Plesictis branssatensis, to występowanie bruzdy pętlowatej przemawia za bliskim pokrewieństwem między Bavarictis gaimersheimensis, Potamotherium valletoni i Promartes sp. Pierwsza z hipotez zakłada niezależny rozwój bruzdy pętlowatej u Bavarictis gaimersheimensis oraz w obrębie hipotetycznego kladu zawierającego Potamotherium valletoni i Promartes sp., natomiast druga hipoteza wymaga niezależnego powiększenia kory nowej w tym kladzie oraz w innym hipotetycznym kladzie, zawierającym Mustelictis piveteaui, Paragale huerzeleri i Plesiogale angustifrons. Wobec tej sprzeczności i braku lub słabości poparcia dla wcześniejszych hipotez o powiązaniach filogenetycznych Bavarictis gaimersheimensis (dyskutowanych w pracy), a także przy plezjomorficzności większości cech czaszki, uzębienia i mózgu tego gatunku, brak uzasadnienia dla jego innej pozycji niż incertae sedis w obrębie bazalnych Musteloidea.
    Bavarictis gaimersheimensis Mödden, 1991 ist eine monotypische Gattung innerhalb der musteloiden Carnivora. Das bekannte Material dieser Art stammt ausschliesslich aus der süd-deutschen Spaltenfüllung Gaimersheim 1-2 (MP 27-28, 24.5-26 Myr). Ein Ausguss des Endocraniums des Holotyps der Art (Fig. 1) zeigt für das Neopallium, neben einem geringen Grad an Ausdehnung nach posterior und ventral, auch ein Furchungsmuer, das durch den bogenförmigen Sulcus suprasylvius und den Y-förmigen Verlauf von Sulcus lateralis, ansatus und coronalis charakterisiert wird. Konkrete Aussagen zum Sulcus cruciatus sind nicht möglich, weil der entsprechende Teil des Schädels nicht überliefert ist. Sein Vorhandensein wird jedoch in der Rekonstruktion des Gehirns von Bavarictis gaimersheimensis angenommen (Fig. 1), weil er bei den meisten frühen Vertretern der Musteloidea auftritt (Fig. 2). Ein Vergleich mit den Rekonstruktionen der Gehirne anderer frühen Vertreter der Musteloidea (Fig. 2) zeigt, dass Bavarictis gaimersheimensis, Potamotherium valletoni und Promartes sp. durch den Besitz des Sulcus ansatus als evoluiert anzusehen sind, wohingegen Bavarictis gaimersheimensis und Plesictis branssatensis bezüglich der Ausdehnung des Neopalliums als am primitivsten anzusehen sind. Die Differenzen in der Ausdehnung des ventralen Neopalliums legen den Verdacht nahe, dass Mustelictis piveteaui, Paragale huerzeleri, Plesiogale angustifrons, Potamotherium valletoni und Promartes sp. einen gemeinsamen Vorfahren gehabt haben, den sie nicht mit Bavarictis gaimersheimensis und Plesictis branssatensis geteilt haben. Auf der anderen Seite wird durch die Verteilung des Auftretens eines Sulcus ansatus unter den frühen Musteloiden die Hypothese gestützt, dass Bavarictis gaimersheimensis, Potamotherium valletoni und Promartes sp. innerhalb dieser Gruppe als nächstverwandt anzusehen sind. Die erste Alternative impliziert eine voneinander unabhängige Entstehung des Sulcus ansatus bei Bavarictis gaimersheimensis und innerhalb einer hypothetischen Entwicklungslinie, die Potamotherium valletoni und Promartes sp. umfasst. Die zweite Alternative setzt eine voneinander unabhängige Entstehung der Ausdehnung des ventralen Neopalliums bei der letztgenannten Entwicklungslinie und bei einer hypothetischen Entwicklungslinie voraus, die Mustelictis piveteaui, Paragale huerzeleri und Plesiogale angustifrons umfasst. Angesichts des Konfliktes bei der Bewertung dieser Merkmale für die phylogenetischen Beziehungen von Bavarictis gaimersheimensis und angesichts des plesiomorphen Charakters der meisten Merkmale an Schädel, Bezahnung und Gehirn bei dieser Art, sollte Bavarictis gaimersheimensis weiterhin als incertae sedis innerhalb der basalen Musteloidea betrachtet werden.
    Źródło:
    Acta Palaeontologica Polonica; 2000, 45, 3; 301-310
    0567-7920
    Pojawia się w:
    Acta Palaeontologica Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Utwory eocenu i oligocenu rejonu Tarnogrodu (północno-wschodnia część zapadliska przedkarpackiego)
    Eocene and Oligocene sediments of the Tarnogród area (NE part of the Polish Carpathian Foredeep)
    Autorzy:
    Myśliwiec, M.
    Śmist, P.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2074489.pdf
    Data publikacji:
    2006
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    zapadlisko przedkarpackie
    oligocen
    eocen
    skały zbiornikowe
    gaz ziemny
    Carpathian Foredeep
    Oligocene
    Eocene
    reservoir rocks
    gas fields
    Opis:
    The series of the clastic and organic Eocene and Oligocene deposits was penetrated by wells drilled in the NE part of the Polish Carpathian Foredeep. These rocks were deposited on the surface of the platform before the process of the foredeep development was started. The recent structural position of the Eocene and Oligocene rocks is the result of the following vertical and strike-slip movements along the NW–SE direction faults in the Paleo and Mesozoic basement. The Oligocene sandstones are good quality reservoir rocks.
    Źródło:
    Przegląd Geologiczny; 2006, 54, 8; 724-730
    0033-2151
    Pojawia się w:
    Przegląd Geologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Facies Analysis and Depositional Environmental Interpretation of The Upper Oligocene, Block 09- 2/10, Cuu Long Basin
    Autorzy:
    Nguyen, Muoi Duy
    Le, Anh Ngoc
    Nguyen, Hoa Minh
    Bui, Ngan Thi
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27323232.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Przeróbki Kopalin
    Tematy:
    Cuu Long basin
    upper oligocene
    depositional environment
    seismic facies
    block 09-2/10
    Oligocen
    Wietnam
    sejsmika
    środowisko
    Opis:
    The article presents the facies and environment of the Upper Oligocene sediments in the area of block 09-2/10 based on the analysis of seismic facies and well data of the neighboring areas. The results of the interpretation of seismic data indicate that the upper Oligocene sediments are limited by the top C, top D seismic reflectors. The environment is formed from lagoons, lakes to deep lakes. Seismological facies analysis identified 03 facies including seismic facies with medium to poor reflection amplitude, medium continuous, low frequency reflecting the lacustrine sediments (80%) in most of the lake center. Strong reflective seismic facies, sigmoidal clinoforms reflect the lakeside sediments (15%) distributed in the lakeside shelf. The seismic facies with average and continuous amplitude poorly reflect alluvial sediments (5%) in the Northwest region. The direction of sediment transport is mainly from the Northwest and Southwest in the area. The sandstone sequences are distributed on the slopes of the lake and the lake bottom, which is potential reservoir.
    Źródło:
    Inżynieria Mineralna; 2023, 2; 155--162
    1640-4920
    Pojawia się w:
    Inżynieria Mineralna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Morphometric analysis of pebbles in verification of transport processes and interpretation of palaeoenvironment: A case study from the Ogwashi Formation (Oligocene), Niger Delta Basin, Nigeria
    Autorzy:
    Ogbe, Ovie B.
    Osokpor, Jerry
    Emelue, Chukwunomso V.
    Ocheli, Azuka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2204373.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    grain morphometry
    sandstone facies
    bivariate plot
    ternary diagram
    mixed environments
    Oligocene sediments
    morfometria
    frakcja
    piaskowiec
    osady
    Oligocen
    Opis:
    The present paper discusses a palaeoenvironmental interpretation of the Oligocene Ogwashi Formation (Niger Delta Basin, Nigeria) through morphometric analysis of pebbles, a research method essentially depending on the quantitative evaluation of pebble size and shape which change during transport processes in a range of depositional environments. The relationship of bivariate and ternary-diagram plots of independent functions was determined from freshly exposed sandstone sections in quarries at Ibusa, near Asaba, Nigeria. The grain size of pebbles ranges from fine (11.00 mm) to very coarse (41.33 mm), with a mean size of 21.05 mm (coarse pebbles). A bivariate plot of the flatness index vs maximum projection sphericity index shows 37% of the pebbles to fall within a beach (marine) environment, and 33% within a fluvial environment; the remaining 30% are uncertain. The maximum projection sphericity index vs oblate-prolate index bivariate plot indicates that 47% of pebbles fall within a marine environment and 22% within a fluvial environment, while the remaining 31% are uncertain. The sphericity-form ternary diagram plot shows that the pebbles primarily comprise bladed, platy, very bladed and very platy of near-equal proportions with minor elongate and very elongate stones, which suggests that the pebbles are diverse in origin. The sphericity-form bivariate plot indicates that the pebbles are largely of disc and blade shapes with a minor number of spherical and rod shapes. The near-equal proportion of pebbles in different segments of the bivariate and ternary diagram plots, and the wide distribution of the pebble grain sizes and shapes suggest the Ogwashi Formation is composed of redeposited sediments that likely were transported and deposited in a mix of marine and fluvial settings with possible transitional environments. In other words, the pebbles can be interpreted as marine-influenced fluvial sediments in marginal-marine settings.
    Źródło:
    Geologos; 2023, 29, 1; 21--31
    1426-8981
    2080-6574
    Pojawia się w:
    Geologos
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wykształcenie facjalne warstw krośnieńskich w oknie tektonicznym Mszany Dolnej (polskie Karpaty Zachodnie)
    Facial development of the Krosno Beds in the Mszana Dolna tectonic window (Polish Western Carpathians)
    Autorzy:
    Stadnik, R.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/183958.pdf
    Data publikacji:
    2007
    Wydawca:
    Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH
    Tematy:
    Karpaty Zachodnie
    okno tektoniczne Mszany Dolnej
    warstwy krośnieńskie
    oligocen
    facje
    Oligocene
    Western Carpathians
    Mszana Dolna tectonic window
    Krosno Beds
    facies
    Opis:
    Przedmiotem opracowania są warstwy krośnieńskie odsłaniające się w oknie tektonicznym Mszany Dolnej w obrębie jednostki dukielskiej. Utwory te wykształcone są głównie w litofacji piaskowców, piaskowców z mułowcami, mułowców z piaskowcami oraz mułowców. Podczas analizy sprofilowanych odsłonięć brano przede wszystkim pod uwagę następujące cechy: wykształcenie litofacjalne, miąższości ławic, procentowy udział piaskowców w stosunku do skał zbudowanych z frakcji drobniejszych, wysortowanie materiału okruchowego, a także rodzaj powierzchni spągowych i stropowych ławic oraz obecność sekwencji negatywnych i pozytywnych w profilu. W konsekwencji rozpoznano środowisko sedymentacji tych utworów. Wykazano, że warstwy krośnieńskie powstawały w obrębie głębokomorskich stożków, w strefie stożka zewnętrznego, w subśrodowisku lobów depozycyjnych, obrzeżenia lobu i obrzeżenia stożka. Na podstawie próbek mikrofaunistycznych oznaczono wiek warstw krośnieńskich na oligocen (zona NP24). Pomierzone kierunki paleotransportu wskazują, że transport materiału okruchowego odbywał się z kierunku południowo-zachodniego na północny wschód.
    The present author studied the Krosno beds outcropped in the Mszana Dolna tectonic window within the Dukla Unit. These deposits are mainly developed as sandstones, sandstones with mudstones, mudstones with sandstones and mudstones. The following features: lithofacial development, thickness of layers, the percentage of sandstones in relation with the fine-grained rocks, clastic sediments sorting as well the character of bottom and top surfaces of layers and the presence of the positive and negative sequences in a profile were taken into account for the analysis of the geological profiled outcrops. Such sedimentological features of the Krosno beds indicate their depositional environment connected with the deep-sea fans, in the area of the lower fan, in the subenvironment of the depositional lobes, the lobe fringe and the fan fringe. Based on the microfossils the age of the Krosno beds has been indicated as Oligocene (zona NP24). The measured directions of the palaeotransport show that the distribution of the clastic material took place from the SW to the NE.
    Źródło:
    Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie; 2007, 33, 4; 375-393
    0138-0974
    Pojawia się w:
    Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    An arctomorph carnivoran skull from the Phosphorites du Quercy and the origin of procyonids
    Czaszka arktomorfa z fosforytow Quercy a pochodzenie szopowatych
    Autorzy:
    Wolsan, M
    Lange-Badre, B
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/21618.pdf
    Data publikacji:
    1996
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
    Tematy:
    Mustelidae
    fauna kopalna
    oligocen
    zeby trzonowe
    skamienialosci
    Pseudobassaris
    czaszki
    ssaki drapiezne
    zloza fosforytow
    Procyonidae
    arktomorfy
    miocen
    szopowate
    niedzwiedzie
    Francja
    pandy
    Arctomorpha
    paleontologia
    lasicowate
    fosforyty Quercy
    Ailuridae
    morfologia zwierzat
    Opis:
    The size and morphological characteristics of a skull of an arctomorph carnivoran mammal from Mouillac (old collection of the Phosphorites du Quercy, of unknown age) in France closely match those of the holotype of the earliest known procyonid Pseudobassaris riggsi and another skull referred to this species, both from old collections of the Phosphorites du Quercy (Caylus and Mouillac), probably earliest Late Oligocene in age. The skull is more primitive in morphology than those of Pseudobassaris riggsi and every other known procyonid, approaching a hypothetical primitive procyonid morphotype. The only, but methodologically fundamental, departure from this morphotype is the lack of the procyonid suprameatal fossa, which is the crucial synapomorphy of the family Procyonidae. To explain the phylogenetic and taxonomic status of the arctomorph represented by the skull, three competing hypotheses are put forward. Hypothesis A, which considers the arctomorph as an individual of Pseudobassaris riggsi, assumes that the procyonid suprameatal fossa first appeared in a common ancestor of Pseudobassaris and other procyonids but was still of variable occurence within Pseudobassaris riggsi. Hypothesis B, which proposes the arctomorph as a member of a new Pseudobassaris species ancestral to Pseudobassaris riggsi, concludes that the procyonid suprameatal fossa arose in Pseudobassaris riggsi and in the Procyonidae independently, excluding Pseudobassaris from the procyonids. Hypothesis C, which recognizes the arctomorph as a representative of a new species of a new genus of the paraphyletic procyonid stem group, presumes that the procyonid suprameatal fossa originated in a common ancestor of Pseudobassaris and other procyonids after the new genus had become detached from the ancestral stock of the Procyonidae.
    Arctomorpha stanowią monofiletyczną grupę ssaków drapieżnych odznaczających się dwiema synapomorfiami: obecnością fossa suprameatale w uchu środkowym oraz brakiem trzeciego górnego zęba trzonowego. Grupa ta obejmuje nadrodzinę niedźwiedzi i dużych pand (Ursoidea), płetwonogie (Pinnipedia) oraz Musteloidea. Te ostatnie odróżniają się od pozostałych Arctomorpha synapomorficznym brakiem trzeciego dolnego zęba trzonowego i reprezentowane są współczesnie przez trzy rodziny: małe pandy (Ailuridae), łasicowate (Mustelidae) i szopowate (Procyonidae). Synapomorfią szopowatych, która odróżnia je od wszystkich innych Arctomorpha, jest w szczególny sposób powiększona fossa suprameatale. Zwiększenie jej objętości u szopowatych było wynikiem znacznego wpuklenia się kości łuskowej, najpierw ku górze, a potem także odśrodkowo, toteż ściana wewnętrzna i zewnętrzna fossa suprameatale są mniej więcej tak samo wysokie, a także ściana zewnętrzna jest prostopadła do powierzchni brzusznej stropu przewodu słuchowego zewnętrznego lub w ten strop zagłębiona ponad jego powierzchnią brzuszną. Chociaż naturalny zasięg szopowatych ogranicza się obecnie do Ameryki Północnej i Południowej, to jednak najwcześniejsi i najprymitywniejsi przedstawiciele tej rodziny znani są z dolnej części górnego oligocenu (rodzaj Pseudobassaris) oraz z dolnego miocenu (rodzaje Angustictis i Broiliana) Europy, co sugeruje, że Procyonidae wyodrębniły się z prymitywnych Musteloidea w oligocenie na kontynencie eurazjatyckim. Opisana w tej pracy czaszka przedstawiciela Arctomorpha (Fig. 1-4, Tab. 1) pochodzi ze starej kolekcji z górnopaleogeńskich złóż fosforytów w południowej Francji (Phosphorites du Quercy). Jej porównanie z czaszkami arktomorfów znanych z fosforytów Quercy wykazało duże podobieństwo do Pseudobassaris riggsi (Tab. 2-3), będącego najwcześniejszym znanym szopowatym. Pod względem cech morfologicznych, czaszka ta jest prymitywniejsza zarówno od dostępnych okazów Pseudobassaris riggsi, jak i wszystkich innych znanych szopowatych, nieomal odpowiadając hipotetycznemu prymitywnemu morfotypowi rodziny Procyonidae. Jedyną - lecz pod względem metodologicznym zasadniczą - różnicą w stosunku do tego morfotypu jest brak w opisanej czaszce synapomorfii rodziny szopowatych. W jej miejscu występuje plezjomorficznie płytka fossa suprameatale pryrnitywnych Arctomorpha. Aby ustalić pozycję filogenetyczną i status taksonomiczny arktomorfa reprezentowanego przez opisaną czaszkę, wysunięto trzy współzawodniczące hipotezy (Fig. 5). Zgodnie z hipotezą A (Fig. 5A), która traktuje tego arktomorfa jako osobnika gatunku Pseudobassaris riggsi, głęboka fossa suprameatale szopowatych pojawiła się wprawdzie po raz pierwszy u wspólnego przodka rodzaju Pseudobassaris i innych Procyonidae, lecz była jeszcze cechą zmienną w obrębie Pseudobassaris riggsi. Hipoteza B (Fig. 5B), według której dyskutowany arktomorf reprezentuje nowy gatunek rodzaju Pseudobassaris, bedący gatunkiem macierzystym dla Pseudobassaris riggsi, sugeruje, że powiększona fossa suprameatale powstała niezależnie u Pseudobassaris riggsi i szopowatych, wyłączając w ten sposób rodzaj Pseudobassaris z rodziny Procyonidae. Hipoteza C (Fig. 5C), która uznaje omawianego arktomorfa za przedstawiciela nowego gatunku nowego rodzaju parafiletycznej grupy wyjściowej dla Procyonidae, zakłada, że głęboka fossa suprameatale szopowatych jest odziedziczona przez rodzaj Pseudobassaris i pozostałe Procyonidae po ich wspólnym przodku, który zaistniał w linii prowadzącej do szopowatych po oddzieleniu się od niej tego rodzaju, chyba że rodzaj ten jest parafiletyczny.
    Źródło:
    Acta Palaeontologica Polonica; 1996, 41, 3; 277-298
    0567-7920
    Pojawia się w:
    Acta Palaeontologica Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-10 z 10

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies