Temat: of peace - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Литовский фактор в советско-польской войне
The Lithuanian factor in the Soviet-Polish War
Autorzy:: Шубин, Александр
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/27311710.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:: Советско-польская война 1919–1920 гг.
советско-литовский конфликт 1919–1920 гг.
советско-литовский мир 1920 г.
Литбел
«срединная Литва»
Ленин
Иоффе
Вольдемарас
Нарушевичюс
Пилсудский
Soviet-Polish War of 1919–1920
Soviet-Lithuanian conflict of 1919–1920
Soviet-Lithuanian peace of 1920
Litbel
Ioffe
Voldemaras
Narushevicius
Pilsudski
"Central Lithuania"
Lenin
wojna polsko-sowiecka 1919–1921
pokój sowiecko-litewski z 1920 r.
Litbieł
Litwa Środkowa
Piłsudski
Joffe
konflikt sowiecko-litewski z lat 1919–1920
Opis:: The article examines the role of Lithuania in the struggle for the Eastern European region during the Soviet-Polish War of 1919–1920. The author shows that from the very beginning, from the first days of January 1919 and later until the autumn of 1920, the military conflict in the space between Warsaw, Kaunas and Minsk was trilateral, as Lithuania actively participated in it (not counting the participation of other forces north and south of the specified region). In 1919, Lithuanian troops acted against the Reds in a de facto alliance with the Poles. Soviet Russia pretended that it was not waging war with Poland and Lithuania, hiding behind formally independent Soviet Lithuania and Belarus, which in February 1919 were united into a single republic, abbreviated as Litbel; it was supposed to play the role of a “buffer” between Russia and Poland. The existence of Litbel excluded the recognition of a separate Lithuania by Soviet Russia. The Soviet-Polish-Lithuanian conflict developed in a territory where the formation of modern nations was far from complete, the borders were still plastic and ethnic interstices prevailed. There was a struggle of incompatible projects on this territory. The Soviet Federation opposed the federation project centered on Warsaw. But even in Poland, the desire to create a state with a Polish majority and non-Polish minorities without any federation or national autonomies was influential. The Lithuanian leadership in Kaunas sought to implement a similar project. At the same time, there was an irreconcilable contradiction between the national Polish and Lithuanian projects – the question of Vilna (Vilnius). The disappearance of the Soviet-Lithuanian front in January 1920 opened the possibility for the conclusion of the Soviet-Lithuanian peace. But its specific parameters depended on the course of the Soviet-Polish war. Under the conditions of the Red Army’s offensive on Vilna (Vilnius), the Lithuanian side agreed to sign peace on July 12, 1920, which was advantageous from a territorial point of view and actually turned Lithuania into a military ally of Soviet Russia. As a result of the defeat of the Red Army near Warsaw, Lithuania could not hold Vilnius, which, due to the position of the Entente, required a complex solution with the formation of a “Central Lithuania” joining Poland. But the Soviet side continued to support Lithuania’s claims to Vilnius, which determined the relatively warm Soviet-Lithuanian relations in the interwar period.
Źródło:: Res Gestae. Czasopismo Historyczne; 2022, 14; 215-231
2450-4475
Pojawia się w:: Res Gestae. Czasopismo Historyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: The Treaty of Trianon as a Source of Instability in the Central-Eastern Europe (Part 3)
Тріанонський мирний договір – джерело нестабільності у Центрально-Східній Європі (Частина 3)
Autorzy:: Держалюк, M.C.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/22676582.pdf
Data publikacji:: 2021-06-10
Wydawca:: National Academy of Sciences of Ukraine. Institute of World History
Tematy:: Тріанонський мирний договір
титульна нація і меншина
міжетнічні проблеми
закордонні угорці
подвійне громадянство
автономія
мова освіти меншин
роль державної мови
Trianon Peace Treaty
titular nation and minority
interethnic problems
foreign Hungarians
dual citizenship
autonomy
language of education of minorities
the role of the state language
Opis:: У статті мовиться про те, що Тріанонський мирний договір від 4 червня 1920 р. між країнами Антанти та Угорщиною за наслідками Першої світової війни виявився, як і усі інші шість договорів Версальської системи, переважно несправедливим. У насильницький спосіб територія Угорщини зменшилася на 2/3-х, чисельність населення скоротилася у 2,7 рази, третина угорського етносу перейшла до складу сусідніх держав. Наголошується, що упродовж 1920-2020 рр. в Угорщині не було владних політичних сил різних спрямувань і течій, які визнавали б Тріанонський мирний договір справедливим. Водночас, правлячі політичні еліти сусідніх з Угорщиною держав вважали і вважають умови Тріанона справедливими. Такі протилежні оцінки наслідків Версалю породжували антагонізм, унеможливлювали досягнення компромісу між країнами Центрально-Східної Європи. Звертається увага на те, що у часи домінування у Європі коаліції країн на чолі з Німеччиною Версальські мирні договори, зокрема й Тріанонський, були демонтовані, запроваджувався новий порядок, у якому активну роль відіграли опоненти Версаля – Німеччина, Італія, Японія, СРСР, Угорщина, Болгарія. Зазначається, що переможці Другої світової війни відновили кордони країн-союзниць Німеччини у Європі, згідно з власними геополітичними інтересами, що на 70% відповідали кордонам, встановленим Антантою після Першої світової війни. Паризьким мирним договором від 10 лютого 1947 р. над Угорщиною було поновлено тріанонські кордони. СРСР, Велика Британія, Франція і США діяли з гегемоністських позицій, керувалися правом переможця і багато в чому нав’язали переможеним країнам дискредитовані умови Версальської системи, не зробили належних висновків і не вибудували міжнародні відносини на наближених до справедливості принципах, а зберегли відповідними договорами ускладнені територіальні суперечності минулого. Вказується, що загроза асиміляції і зникнення закордонних угорців – одна з головних причин активізації сучасної Угорщини. Заходи для подолання синдрому розчленованості угорської нації у Центрально-Східній Європі, що триває уже століття, дають незначні результати; темпи скорочення чисельності угорців у сусідніх державах упродовж останнього століття є найбільшими, тому Будапешт вважає, що немає часу для зволікання із запровадженням автономії для закордонних угорців, бо через наступні 25 років сама потреба в ній відпаде через їх зникнення. Підкреслюється, що рівень забезпечення прав угорської меншини Закарпаття особливо позначається на взаєминах Угорщини з Україною. Оздоровлення відносин між Угорщиною та Україною має мінімальні шанси, оскільки позиції сторін щодо порядку застосування освітнього та мовного законів в Закарпатті не співпадають. Враховуючи рішучу активність Угорщини та угорських закордонних спільнот у 2020 р. (століття підписання Тріанонського мирного договору 4 червня 1920 р.), зроблено висновки, що дана проблема не тільки не втратить актуальності, а й значно посилиться.
The article notes that the Trianon Peace Treaty of June 4, 1920 between the Entente countries and Hungary, as a result of the First World War, turned out to be, like all the other six treaties of the Versailles system, mostly unfair. Forcibly the territory of Hungary decreased by 2/3, the population decreased 2,7 times, a third of the Hungarian ethnic group became part of neighboring states. It is noted that during 1920-2020. In Hungary, there were no powerful political forces of various trends and trends that would recognize the Trianon Peace Treaty as just. At the same time, the ruling political elites of the neighboring states of Hungary considered and still consider the conditions of the Trianon fair. Such opposite assessments of the consequences of Versailles engendered antagonism, making it impossible to reach a compromise between the countries of Central-Eastern Europe. Attention is drawn to the fact that during the domination in Europe of the coalition of countries led by Germany of the Versailles Peace Treaty, including the Trianon, were dismantled, a new order was introduced, in which opponents of Versailles – Germany, Italy, Japan, the USSR, Hungary, Bulgaria. played an active role. It is noted that the winners of the World War ІІ restored the borders of the countries of Germany’s allies in Europe, in accordance with their own geopolitical interests, which corresponded by 70% to the borders established by the Entente after the World War І. The Trianon borders were restored over Hungary by the Paris Peace Treaty of February 10, 1947. The USSR, Great Britain, France and the United States acted from a hegemonic position, were guided by the right of the winner and in many respects imposed on the defeated countries the conditions of the Versailles system were discredited, did not draw proper conclusions and did not build international relations on principles close to justice, but preserved the complicated territorial contradictions of the past with the corresponding treaties. It is indicated that the threat of assimilation and disappearance of foreign Hungarians is one of the main reasons for the revitalization of modern Hungary. Measures to overcome the syndrome of the dismemberment of the Hungarian nation in Central-Eastern Europe have been going on for centuries with little results; The rate of decline in the number of Hungarians in neighboring states over the past century is the highest, so Budapest believes that there is no time to delay the introduction of autonomy for foreign Hungarians, because in the next 25 years the very need for it will disappear through their disappearance. It is emphasized that the level of ensuring the rights of the Hungarian minority in Transcarpathia especially affects the relationship of Hungary with Ukraine. The improvement of relations between Hungary and Ukraine has minimal chances, since the positions of the parties on the procedure for the application of educational and language laws in Transcarpathia do not coincide. Taking into account the decisive activity of Hungary and the Hungarian foreign communities in 2020 (the century of the signing of the Trianon Peace Treaty on June 4, 1920), it is concluded that this problem will not lose its relevance, but will significantly increase.
Źródło:: Проблеми всесвітньої історії; 2021, 14; 26-106
2707-6776
Pojawia się w:: Проблеми всесвітньої історії
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Тріанонський мирний договір – джерело нестабільності у Центрально-Східній Європі (Частина 2)
The Treaty of Trianon as a Source of Instability in the Central-Eastern Europe (Part 2)
Autorzy:: Держалюк, M.C.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/22676563.pdf
Data publikacji:: 2021-03-18
Wydawca:: National Academy of Sciences of Ukraine. Institute of World History
Tematy:: Тріанонський мирний договір
титульна нація і меншина
міжетнічні проблеми
закордонні угорці
подвійне громадянство
автономія
мова освіти меншин
роль державної мови
Trianon Peace Treaty
titular nation and minority
interethnic problems
foreign Hungarians
dual citizenship
autonomy
language of education of minorities
the role of the state language
Opis:: У статті мовиться про те, що Тріанонський мирний договір від 4 червня 1920 р. між країнами Антанти та Угорщиною за наслідками Першої світової війни виявився, як і усі інші шість договорів Версальської системи, переважно несправедливим. У насильницький спосіб територія Угорщини зменшилася на 2/3-х, чисельність населення скоротилася у 2,7 рази, третина угорського етносу перейшла до складу сусідніх держав. Наголошується, що упродовж 1920-2020 рр. в Угорщині не було владних політичних сил різних спрямувань і течій, які визнавали б Тріанонський мирний договір справедливим. Водночас, правлячі політичні еліти сусідніх з Угорщиною держав вважали і вважають умови Тріанона справедливими. Такі протилежні оцінки наслідків Версалю породжували антагонізм, унеможливлювали досягнення компромісу між країнами Центрально-Східної Європи. Звертається увага на те, що у часи домінування у Європі коаліції країн на чолі з Німеччиною Версальські мирні договори, зокрема й Тріанонський, були демонтовані, запроваджувався новий порядок, у якому активну роль відіграли опоненти Версаля – Німеччина, Італія, Японія, СРСР, Угорщина, Болгарія. Зазначається, що переможці Другої світової війни відновили кордони країн-союзниць Німеччини у Європі, згідно з власними геополітичними інтересами, що на 70% відповідали кордонам, встановленим Антантою після Першої світової війни. Паризьким мирним договором від 10 лютого 1947 р. над Угорщиною було поновлено тріанонські кордони. СРСР, Велика Британія, Франція і США діяли з гегемоністських позицій, керувалися правом переможця і багато в чому нав’язали переможеним країнам дискредитовані умови Версальської системи, не зробили належних висновків і не вибудували міжнародні відносини на наближених до справедливості принципах, а зберегли відповідними договорами ускладнені територіальні суперечності минулого. Вказується, що загроза асиміляції і зникнення закордонних угорців – одна з головних причин активізації сучасної Угорщини. Заходи для подолання синдрому розчленованості угорської нації у Центрально-Східній Європі, що триває уже століття, дають незначні результати; темпи скорочення чисельності угорців у сусідніх державах упродовж останнього століття є найбільшими, тому Будапешт вважає, що немає часу для зволікання із запровадженням автономії для закордонних угорців, бо через наступні 25 років сама потреба в ній відпаде через їх зникнення. Підкреслюється, що рівень забезпечення прав угорської меншини Закарпаття особливо позначається на взаєминах Угорщини з Україною. Оздоровлення відносин між Угорщиною та Україною має мінімальні шанси, оскільки позиції сторін щодо порядку застосування освітнього та мовного законів в Закарпатті не співпадають. Враховуючи рішучу активність Угорщини та угорських закордонних спільнот у 2020 р. (століття підписання Тріанонського мирного договору 4 червня 1920 р.), зроблено висновки, що дана проблема не тільки не втратить актуальності, а й значно посилиться.
The article notes that the Trianon Peace Treaty of June 4, 1920 between the Entente countries and Hungary, as a result of the First World War, turned out to be, like all the other six treaties of the Versailles system, mostly unfair. Forcibly the territory of Hungary decreased by 2/3, the population decreased 2,7 times, a third of the Hungarian ethnic group became part of neighboring states. It is noted that during 1920-2020. In Hungary, there were no powerful political forces of various trends and trends that would recognize the Trianon Peace Treaty as just. At the same time, the ruling political elites of the neighboring states of Hungary considered and still consider the conditions of the Trianon fair. Such opposite assessments of the consequences of Versailles engendered antagonism, making it impossible to reach a compromise between the countries of Central-Eastern Europe. Attention is drawn to the fact that during the domination in Europe of the coalition of countries led by Germany of the Versailles Peace Treaty, including the Trianon, were dismantled, a new order was introduced, in which opponents of Versailles – Germany, Italy, Japan, the USSR, Hungary, Bulgaria. played an active role It is noted that the winners of the World War ІІ restored the borders of the countries of Germany’s allies in Europe, in accordance with their own geopolitical interests, which corresponded by 70% to the borders established by the Entente after the World War І. The Trianon borders were restored over Hungary by the Paris Peace Treaty of February 10, 1947. The USSR, Great Britain, France and the United States acted from a hegemonic position, were guided by the right of the winner and in many respects imposed on the defeated countries the conditions of the Versailles system were discredited, did not draw proper conclusions and did not build international relations on principles close to justice, but preserved the complicated territorial contradictions of the past with the corresponding treaties. It is indicated that the threat of assimilation and disappearance of foreign Hungarians is one of the main reasons for the revitalization of modern Hungary. Measures to overcome the syndrome of the dismemberment of the Hungarian nation in Central-Eastern Europe have been going on for centuries with little results; The rate of decline in the number of Hungarians in neighboring states over the past century is the highest, so Budapest believes that there is no time to delay the introduction of autonomy for foreign Hungarians, because in the next 25 years the very need for it will disappear through their disappearance. It is emphasized that the level of ensuring the rights of the Hungarian minority in Transcarpathia especially affects the relationship of Hungary with Ukraine. The improvement of relations between Hungary and Ukraine has minimal chances, since the positions of the parties on the procedure for the application of educational and language laws in Transcarpathia do not coincide. Taking into account the decisive activity of Hungary and the Hungarian foreign communities in 2020 (the century of the signing of the Trianon Peace Treaty on June 4, 1920), it is concluded that this problem will not lose its relevance, but will significantly increase.
Źródło:: Проблеми всесвітньої історії; 2021, 13; 53-92
2707-6776
Pojawia się w:: Проблеми всесвітньої історії
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Spokój wewnętrzny – wyznacznik bezpieczeństwa zbiorowego
INNER PEACE – A DETERMINANT OF COLLECTIVE SAFETY
Autorzy:: Żywczok, Alicja
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/418531.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Akademia Marynarki Wojennej. Wydział Nauk Humanistycznych i Społecznych
Tematy:: PEACE
INNER PEACE
FEELING SAFE
CULTURE OF PEACE
PEACEFUL UPBRINGING
Opis:: This thesis is a result of a careful thought on what peace is and what its essential features, aims and necessary conditions are. I have proposed a notion that inner peace of individuals making up a given community (especially of leadership elites) is conducive to collective safety, while significant disturbance of the inner peace of a certain group of individuals results in a global unrest, often on an international scale. In an attempt to approach the subject in a comprehensive manner I justified that inner peace of individuals leads to global inner and outer peace. I also conducted lexical analyses aimed at identifying identical, synonymous and antonymous terms with the word, „peace”. I indicated the main reasons for war and the conditions for keeping peace, emphasizing the significance of pedagogics in the prophylaxis of war and in the spreading of the culture of peace. I also proposed a classification of philosophical and pedagogical attitudes of intellectuals devoting their efforts to the concept of peace throughout the history of humankind and in the world of today. I presented argumentation confirming the assumption that the culture of peace results from a certain upbringing process based on a democratic existence of parents with their child. My praxeological propositions include the educational and prophylactic function of biographies of individuals commonly recognized as promoters of peace. I also provided an outline of the upbringing programs aimed at children and the youth, and serving the role of strengthening peace and public safety.
Źródło:: Colloquium; 2012, 4, 4; 171-188
2081-3813
2658-0365
Pojawia się w:: Colloquium
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Chrześcijanin „człowiekiem pokoju” (Ps 37,37) w tradycji Ojców Kościoła okresu przedkonstantyńskiego
„Man of Peace” (Ps 37:37) in the Exegesis of the pre-Constantinian Church Fathers
Autorzy:: Żurek, Antoni
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1621513.pdf
Data publikacji:: 2016-12-01
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Klemens Rzymski
Klemens Aleksandryjski
Orygenes
pokój
spokój
porządek
ład
Clement of Rome
Clement of Alexandria
Origen
peace
calm
order
Opis:: Zagadnienie pokoju było poruszane przez autorów patrystycznych w różnorodnych kontekstach. Jednym z nich jest interpretacja określenia „człowiek pokoju” (Ps 37,37) i bliskiego mu treściowo błogosławieństwa dla ludzi „zaprowadzających pokój” (Mt 5,9). Analiza tekstów Ojców Kościoła okresu przedkonstantyńskiego dowodzi, że określenia te miały przede wszystkim znaczenie moralne, bo pokój miał stanowić element osobowości chrześcijanina. Pokój rozumiany jako wewnętrzny ład i harmonia, miał cechować każdego wyznawcę Chrystusa. Tym wewnętrznym pokojem chrześcijanin promieniuje na otoczenie. W tej koncepcji pokoju uderza brak odniesień do życia państwowego, co można tłumaczyć sytuacją chrześcijan w okresie przedkonstantyńskim. Wraz ze zmianą tej sytuacji, zmieniło się tez podejście autorów chrześcijańskich do pokoju, czego żywym dowodem jest św. Augustyn.
The issue of peace was mentioned by patristic authors in various contexts. One of them is an interpretation of the expression "man of peace" (Ps 37:37) and, strictly connected to this expression, the blessing upon "peacemakers" (Matt 5:9). The textual analysis of the Pre-Constantinian Church Fathers proves that the above terms had a mainly moral meaning. Peace, conceived as internal order and harmony, had to be an element of the Christian personality, an attribute of every follower of Christ. Every Christian should radiate this internal peace. In this conception, peace did not refer to the political realm, and that can be explained by the situation and status of Christian believers in the pre-Constantinian period. Once that situation was changed, the Christian authors’ approach to peace was changed as well, with St. Augustine being a good example and proof of that altered viewpoint.
Źródło:: Verbum Vitae; 2016, 30; 213-229
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:: Verbum Vitae
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Kwestie bezpieczeństwa w polityce zagranicznej RPA po 1994 roku - wybrane problemy
Security issues in the foreign policy of the RSA after 1994: selected problems
Autorzy:: Żukowski, Arkadiusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/566678.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie. Instytut Nauk Politycznych
Tematy:: Republika Południowej Afryki
securit
polityka zagraniczna
misje pokojowe
Unia Afrykańska
stosunki międzynarodowe
Republic of South Africa
security
foreign policy
peace missions
African Union
International Relations
Opis:: At the beginning of the paper very brief history of contemporary South African foreign policy is presented (period of apartheid and transition) and fundamental changes of the goals of South African foreign policy after 1994 are also depicted. The analysis is focused on engagement of the RSA in Africa and especially in Southern Africa in the context of peace and security. Special attention is drawn into South African activities in the United Nation's and African Union's peace-making and peace-building operations as well as peace negotiations of the South African presidents: Nelson Mandela, Thabo Mbeki and Jacob Zuma. Also the RSA efforts for global peace and security are taken into account.
Źródło:: Forum Politologiczne; 2014, 17 - Konteksty bezpieczeństwa w Afryce. Konflikty, wojny, polityki bezpieczeństwa; 279-300
1734-1698
Pojawia się w:: Forum Politologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Józef Rotblat – polski współtwórca bomby atomowej i laureat Pokojowej Nagrody Nobla
Józef Rotblat – a polish copcreator of an atomic bomb and a Peace Nobel Prize laureate
Autorzy:: Znajdek, Jan
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1938579.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Polski Uniwersytet na Obczyźnie w Londynie
Tematy:: Józef Rotblat
co-creator of an atomic bomb
Pugwash peace movement
the laureate of Peace Nobel Prize
Opis:: The article describes the life of Józef Rotblat (1908–2005) – a Polish Nobel Prize laure ate who was of Jewish origin and had a British passport. He spent his childhood andadolescence in Warsaw, where he became a Master of Physics and later a PhD at Warsaw University. He was awarded a scholarship in London where he became a student, and later a colleague, of a world famous English Nobel laureate and physicist – James Chadwick. He was engaged in „Manhattan Project”, i.e. an American project of constructing an atomic bomb. He withdrew from it in 1944 when he realised what was the real intended use for the weapon. He received British citizenship in 1946. Year 1957 was a breaking point in his biography, since that year he, together with a famous English philosopher – Bertrand Russel, created a peace movement called Pugwash whose followers were scientists aiming at the liquidation of mass destruction weapons. In 1995, 50 years aer Americans dropped the bomb on Hiroshima, Józef Rotblat, together with the whole Pugwash movement, was awarded a Peace Nobel Prize. In 1998 he received British Knighthood.
Źródło:: Zeszyty Naukowe PUNO; 2019; 197-206
2052-319X
Pojawia się w:: Zeszyty Naukowe PUNO
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: „Sprawa Ussasa”. Przyczynek do dziejów Mieszanych Komisji Reewakuacyjnej i Komisji Specjalnej 1922-1924
“Ussas’s case”. From the History of the Joint Reevacuation Committee and Special Committee in 1922-1924
Autorzy:: Ziółek, Ewa M.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1826645.pdf
Data publikacji:: 2021-10-12
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: traktat ryski 1921 r.
rewindykacje polskich dóbr kultury
ks. Bronisław Ussas
the Peace of Riga in 1921
claiming of Polish cultural goods
rev. Bronisław Ussas
Opis:: Artykuł poświęcony jest wkładowi ks. Bronisława Ussasa w prace Mieszanych Komisji Reewakuacyjnej i Specjalnej mających za zadanie rewindykowanie z Rosji sowieckiej polskich zbiorów bibliotecznych, archiwalnych i muzealnych po zawarciu traktatu ryskiego, kończącego wojnę polsko-bolszewicką. Zakończenie prac komisji względnym sukcesem przy całkowitej obstrukcji ze strony władz sowieckich było zasługą ludzi oddanych sprawie, ale jednocześnie posiadających ogromną wiedzę na temat polskich zbiorów zrabowanych przez Rosję w okresie zaborów. Jednym z takich ludzi był ks. Ussas.
The article discusses the contribution of rev. Bronisław Ussas to the Joint Reevacuation Committee and Special Committee intended to claim book collections, archives, and museum items from the Soviet Russia after the Peace of Riga ending the Polish-Bolshevik war. The work of the Committee ended with relative success due to committed members struggling against the resistance of the Soviet authorities. The members of the Committee had extensive knowledge about the Polish goods stolen by Russia during the partitions. Rev. Ussas was one of them.
Źródło:: Teka Komisji Historycznej Towarzystwa Naukowego KUL; 2021, 18; 159-175
2658-1175
2719-3144
Pojawia się w:: Teka Komisji Historycznej Towarzystwa Naukowego KUL
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Dimensions of Education for Peace: Theory, Spaces and Actors. Experiences from Mexico
Wymiary edukacji na rzecz pokoju: teoria, przestrzenie i aktorzy. Doświadczenia z Meksyku.
Autorzy:: Zhizhko, Elena Anatolievna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1215346.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Instytut Spraw Społecznych
Tematy:: Mexican education system
education for peace
epistemological foundations
of the education for peace
complex thinking paradigm
key competences for
peace education
meksykański system edukacji
edukacja na rzecz pokoju
epistemologiczne
podstawy edukacji na rzecz pokoju
złożony paradygmat myślenia
kluczowe
kompetencje w edukacji pokoju
Opis:: This article exhibits the results of a documentary-bibliographic pedagogical study, whose goal was to present the general panorama of the evolution of the epistemological and institutional foundations of the education for peace and its promotion in Mexico. The author found that a complex thinking paradigm constitutes the theoretical foundation of the education for peace; according to it the education must become increasingly complex, with subject-subject relationships in the classroom where knowledge is not “deposited” in the empty student-recipient, but rather is conditioned and stimulated by its acquisition, promoting creativity, critical thinking, the student’s autonomous work. In the Mexican education system, a culture for peace is being raised in the student through the development of their intellectual curiosity and analytical intelligence, their ability to find not-standardized solutions, alternatives to problems, their ability to assimilate the discourse of others, rethink their own discourse, eliminate prejudices, be able to empathize, to listen actively, to accept criticism in a constructive and non-destructive way, be capable of self-training, self-organization, being sensitive to the experience of the Other.
W tym artykule przedstawiono wyniki badań pedagogicznych dokumentalno-bibliograficznych, których celem była ogólna panorama ewolucji epistemologicznych i instytucjonalnych podstaw edukacji na rzecz pokoju i jej promocji w Meksyku. Autor stwierdził, że teoretyczne podstawy edukacji na rzecz pokoju jest złożonym paradygmatem myślenia, zgodnie z którym edukacja musi stać się coraz bardziej złożoną relacją podmiot-przedmiot w klasie, gdzie wiedza nie jest „deponowana” u pustego ucznia-odbiorcy, ale jest raczej uwarunkowane i stymulowane przez jego nabycie, promowanie kreatywności, krytycznego myślenia, samodzielnej pracy studenta. W meksykańskim systemie edukacji buduje się kulturę pokoju u ucznia poprzez rozwijanie jego intelektualnej ciekawości i inteligencji analitycznej, jego umiejętności znajdowania niestandardowych rozwiązań, alternatyw dla problemów, jego zdolności do asymilacji dyskurs innych, poznaj swój własny dyskurs, wyeliminuj uprzedzenia, umieć wczuć się, słuchać aktywnie, akceptować krytykę w sposób konstruktywny i nieniszczący, być zdolnym do samokształcenia, samoorganizacji, wrażliwości do doświadczenia Innego.
Źródło:: Labor et Educatio; 2019, 7; 43-59
2353-4745
2544-0179
Pojawia się w:: Labor et Educatio
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Robocze spotkania pionów wyznaniowych PRL i CSRS (zarys problemów)
Working Meetings of the Religious Divisions of the Polish People’s Republic and the Czechoslovak Socialist Republic. Outline of Problems
Autorzy:: Zamiatała, Dominik
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/477809.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:: polityka wyznaniowa PRL
polityka wyznaniowa Czechosłowackiej Republiki
Socjalistycznej (CSRS)
Watykan
konferencje
Kościół rzymskokatolicki
Kościoły nierzymskokatolickie
Chrześcijańska Konferencja Pokojowa
religious policy of the Polish People’s Republic (PPR)
,religious policy of the Chechoslovak
Socialist Republic (CSR)
the Vatican
conferences
the Roman Catholic Church
non-Roman Catholic Churches
the Christian Peace Conference
Opis:: Współpraca przedstawicieli pionów wyznaniowych administracji rządowej PRL i CSRS miała na celu wymianę informacji, doświadczeń oraz konsultację w kwestiach wyznaniowych. Jedną z jej form były wspólne spotkania i narady. Inicjatorem tych konsultacji była strona czechosłowacka, zabiegała o nie przez kilka lat. Pierwsze z nich – sondażowe – odbyło się w 1957 r. Do tego czasu nie było zgody na takie konsultacje wyższych czynników partyjnych i rządowych PRL. Podejmując współpracę, obie strony ustaliły jej istotę i cel. Były to spotkania prowadzone na „odpowiednim szczeblu” z określonym składem uczestników, mających stosowne upoważnienia od swoich zwierzchników. Tematyka rozmów była uzgadniana wcześniej, ich wyniki zaś miały charakter ustaleń, przedstawianych następnie do akceptacji kierownictwa partyjno-rządowego PRL i CSRS. Obie strony dzieliły się doświadczeniem w planowaniu i realizacji działań wobec Kościołów, a szczególnie Kościoła katolickiego, oraz informowały się wzajemnie o bieżących poczynaniach w polityce wyznaniowej. Wymieniały się dokumentami i materiałami na ten temat. Niniejszy artykuł przestawia również tematykę poruszaną podczas tych spotkań oraz ukazuje zakres wiedzy, jaką posiadali urzędnicy wyznaniowi PRL i CSRS, zwłaszcza w kwestii Kościoła katolickiego. Jaki był efekt tej współpracy w polityce wyznaniowej, to postulat dalszych badań.
The objective of cooperation between the representatives of religious divisions of the government administration of the Polish People’s Republic (PPR) and the Czechoslovak Socialist Republic (CSR) was the exchange of information and experiences, and consultation on religious issues. One of its forms were joint meetings and consultation. The initiator of this consultation was the Czechoslovak side which was striving for it for a few years. The first one – sounding – took place in 1957. Until then, there was no consent to such consultation of higher party and government circles of the PPR. Both sides undertaking cooperation agreed on its essence and purpose. These were meetings at the “right level” with a specific composition of participants, with appropriate authorisations from their superiors. The subject of the talks was agreed in advance, and their results were in the nature of findings, then presented for acceptance to the party and government leadership of the PPR and the CSR. Both sides shared their experience in planning and implementing measures towards the Churches, especially the Catholic Church, and informed each other about current activity in religious policy. They exchanged documents and materials on the subject. This article also presents the subject matter discussed during these meetings and shows the scope of knowledge of religious officials of the PPR and the CSR, especially in the matter of the Catholic Church. The effect of this cooperation in religious policy is the postulate of further research.
Źródło:: Pamięć i Sprawiedliwość; 2018, 32; 259-289
1427-7476
Pojawia się w:: Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Niepoliczone i niepoliczalne (?) ofiary broni chemicznej, maj 1915 r.
Autorzy:: Zalewska, Anna Izabella
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2040913.pdf
Data publikacji:: 2021
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: the Great War
Eastern Front
chemical weapon (CW)
1915
chlorine
fatal and non-fatal poisonings
estimation of the number of fatalities
resting places as memory triggers
war cemeteries
peace education
OPCW
Wielka Wojna
Front Wschodni
broń chemiczna (CW)
chlor
zatrucia śmiertelne i inne niż śmiertelne
estymacja liczby ofiar
miejsca spoczynku jako wyzwalacze pamięci
cmentarze wojenne
edukacja dla pokoju
Opis:: Przedmiotem omówienia są zapomniane ofiary broni chemicznej na froncie wschodnim I wojny światowej. Dane źródłowe powiązane z działaniami zbrojnymi, w szczególności z niemieckimi atakami gazowymi w rejonie Bzury i Rawki, stanowią tu podstawę estymacji liczby ofiar trującego chloru z okresu między majem a lipcem 1915 r. Na przykładzie zebranych danych odnoszących się do ataku falowego z dnia 31 maja 1915 r. ukazuję specyfikę i złożoność krytyki źródłowej w odniesieniu do liczby ofiar broni chemicznej. Pośrednio ukazuję przy tym potrzebę i zasadność systematyzacji oraz interpretacji wszelkich dostępnych informacji na temat tego, czym skutkowało stosowanie broni chemicznej (CW) w czasach minionych. Pomocne w tym byłoby zainicjowanie prac nad cyfrowym repozytorium wiedzy na temat użycia broni chemicznej w przeszłości z uwzględnieniem wydarzeń i ofiar z frontu wschodniego Wielkiej Wojny. Taki zdigitalizowany zasób mógłby się przyczynić do lokalizacji miejsc spoczynku ofiar broni masowego rażenia, do integracji danych źródłowych, a także ich wtórnych opracowań oraz do ich aktywizowania, na rzecz: pogłębiania wiedzy o dziejach i świadomości historycznej oraz zapobiegania zagrożeniu stosowania broni masowego rażenia.
The subject of this discussion are the almost forgotten victims of chemical weapons on the Eastern Front of World War I. Source data related to military operations, in particular to the German gas attacks in the region of the Bzura and Rawka rivers, are the basis for presenting problems related to the estimation of the number of victims of poisonous chlorine gas in the period between May and July 1915. Using the example of selected data relating to the wave attack of May 31, 1915, I show the specificity and complexity of the source documents closely related to the problem under consideration, that is the issue of the countability of victims of chemical weapons. Indirectly, I show the need and legitimacy of systematizing and interpreting all available information on what resulted from the historical use of chemical weapons. This would be conducive to deepening our knowledge about the fallen soldiers and their resting places. It would be helpful to initiate work on a digital repository of knowledge on the use of chemical weapons in the past, taking into account the very diverse descriptions of events and victims of chemical weapons from the Eastern Front of the Great War. Such a digitized resource could contribute to the systematization of highly dispersed source data, their further interpretation and reinterpretation, and their social activation, for the benefit of deepening knowledge about history and historical awareness and preventing the threat of again turning to the use of such weapons of mass destruction.
Źródło:: Res Historica; 2021, 52; 281-311
2082-6060
Pojawia się w:: Res Historica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Troska o pokój według św. Franciszka z Asyżu
Autorzy:: Zając, Andrzej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/571459.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:: St. Francis of Assisi
peace
the inner peace
prudence
gentleness
św. Franciszek z Asyżu
pokój
wewnętrzny pokój
rozwaga
delikatność
Opis:: Francis starting from the personal experience of social and political unrest, wanted and wished all “real peace of heaven”. He attached great importance to the greeting he had used himself and as well as his brothers: “May the Lord give you a peace”. The fraternity which has raised around him, he used to see in perspective of peace mission. Thus he encouraged his brothers to behave peace and to carry it to others. It should be their attitude during all forms of evangelization. External testimony of an attitude of peace towards others should flow from the inner peace of the heart. The attitude of inner and outer peace is on the one hand to follow Jesus, on the other opening to the spiritual gift of peace. In his peace mission Francis paid particular attention to the prudence and gentleness in the relationship and dialogue with others. He saw his mission as a share in the work of God, to which refer his all life experiences. To follow peace above all was for him a spiritual experience and an opportunity to meet God. He knew that God makes a man able to love and mercy, without which there is no peace.
Franciszek, wychodząc od osobistego doświadczenia niepokoju społeczno-politycznego, pragnął i życzył wszystkim ludziom „prawdziwego pokoju z nieba”. Przywiązywał wielką wagę do samego pozdrowienia, jakiego używał sam i jego bracia: „niech Pan obdarzy cię pokojem”. Powstałą wokół niego braterską wspólnotę postrzegał właśnie w perspektywie misji pokoju. Stąd zachęcał braci, aby w swojej postawie podczas wszelkich form ewangelizowania sami zachowywali pokój i nieśli go innym. Zewnętrzne świadectwo postawy pełnej pokoju wobec bliźnich powinno wypływać z wewnętrznego pokoju serca. Postawa pokoju wewnętrznego i zewnętrznego to z jednej strony naśladowanie Jezusa, a z drugiej otwarcie się na duchowy dar pokoju. W misji pokoju Franciszek zwracał szczególną uwagę na roztropność i łagodność w relacjach i dialogu z innymi. Misję pokoju postrzegał jako udział w dziele Boga, do którego odnosił wszelkie życiowe doświadczenia. Zachowywanie pokoju było dla niego przede wszystkim doświadczeniem duchowym i okazją do spotkania z Bogiem. Wiedział bowiem, że to On uzdalnia człowieka do miłości i miłosierdzia, bez których nie ma pokoju.
Źródło:: Polonia Sacra; 2014, 18, 1
1428-5673
Pojawia się w:: Polonia Sacra
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Plany współdziałania politycznego i militarnego Polski i Ukraińskiej Republiki Ludowej 1919–1921
Polish and Ukrainian political and military cooperation plans in 1919–1921
Autorzy:: Wyszczelski, Lech
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2177885.pdf
Data publikacji:: 2022-03-31
Wydawca:: Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:: federation
political agreement
military convention
join action
controversies
Petlura
Piłsudski
Peace of Riga
internment
układ polityczny
konwencja militarna
współdziałanie
kontrowersje
internowanie
federacja
traktat ryski
Opis:: Geopolitical changes in post-WW-I Europe resulted in the rebirth of Poland and a short functioning of Ukrainian state, even without the formal recognition of its independence. Poland intended to become a leader for the western-border states of the Russian Empire by promoting a federal vision of Piłsudski’s followers. From Autumn 1919, it tried that toward the Ukrainian People’s Republic ruled by Petlura. Formally, it happened in April 1920 with the signing of political agreement and military convention. The goal was to take joint political and military action in the war between Poland and Bolshevik Russia in 1919-1920. However, the Ukrainian society did not support it and undermined its efficiency. Moreover, the leaders of both sides perceived the alliance’s essence differently and were not entirely loyal to each other. The cooperation’s end was a truce in the war signed on October 12, 1920, and then the Peace of Riga of March 18, 1921. Against Piłsudski’s will, Poland agreed to end cooperation with Petlura and intern his soldiers. The only thing Piłsudski agreed to was the independent action of Petlura’s followers, which had to end with a catastrophe.
Zmiany geopolityczne w Europie po I wojnie światowej skutkowały powstaniem odrodzonej Polski oraz krótkim okresem funkcjonowania, i do tego bez formalnego uznania suwerenności państwa ukraińskiego. Polska, lansując przez obóz piłsudczykowski wizję federacyjną, zamierzała skupić pod swoim kierownictwem państwa zachodnich rubieży byłego Imperium Rosyjskiego. Od jesieni 1919 r. starania takowe czyniła wobec URL kierowanej przez Petlurę. Nastąpiło to formalnie w kwietniu 1920 r., kiedy podpisano układ polityczny i konwencję wojskową. Jej celem było współdziałanie polityczne i militarne w wojnie prowadzonej przez Polskę z bolszewicką Rosją w latach 1919–1920. Jednak postawa społeczeństwa ukraińskiego, nieudzielająca poparcia tej inicjatywie, przesądzała jej skuteczność. Do tego liderzy obu stron inaczej traktowali sens tego sojuszu oraz nie do końca zachowywali lojalność wobec partnera. Końcem tego współdziałania był najpierw rozejm w opisywanej wojnie, podpisany 12 października 1920 r., a następnie traktat ryski z 18 marca 1921 r. Polska, wbrew woli Piłsudskiego, zgodziła się na zakończenie współpracy z Petlurą oraz na internowanie jego żołnierzy. Jedyne, co wymieniony uczynił, to zgoda i pomoc na próbę samodzielnych działań zbrojnych zwolenników Petlury, co musiało zakończyć się katastrofą dla tychże.
Źródło:: Pomiędzy. Polonistyczno-Ukrainoznawcze Studia Naukowe; 2022, 4(1); 143-156
2543-9227
Pojawia się w:: Pomiędzy. Polonistyczno-Ukrainoznawcze Studia Naukowe
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Jezus Chrystus i pokój. Refleksje św. Augustyna z Hippony
Jesus Christ and Peace. The Reflections of St. Augustine of Hippo
Autorzy:: Wygralak, Paweł
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1621487.pdf
Data publikacji:: 2016-12-01
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Jezus Chrystus
św. Augustyn
pokój
życie wieczne
doczesność
Jesus Christ
St. Augustine of Hippo
peace
eternal life
earthly life
Opis:: W przedstawionym artykule zostało omówione nauczanie św. Augustyna na temat pokoju jako daru Chrystusa. Zbawiciel odchodząc ze świata pozostawił ludziom dar pokoju. To dzięki temu darowi, zgodnie z nauczaniem św. Pawła w Ef 2,14, odnawia się w człowieku harmonia pomiędzy duchem i ciałem, możliwe jest także pojednanie pomiędzy Żydami, których reprezentują pasterze udający się z pokłonem do narodzonego Jezusa, i poganami, których przedstawiają mędrcy przybywający ze wschodu do Betlejem. Jednak pokój ziemski nie jest pokojem doskonałym. Człowiek bowiem ulega pożądliwościom, wchodzi w konflikty z bliźnimi, doznaje również w codziennym życiu wielu braków. Nie powinno to jednak nikogo zniechęcać do poszukiwania pokoju. Augustyn uważa, że uczniowie Jezusa powinni na ziemi zabiegać o pokój, gdyż jest to najpewniejsza droga do osiągnięcia pokoju doskonałego w życiu wiecznym. Nie będzie wówczas żadnych konfliktów, a jedynie nieustanne przebywanie w bliskości Boga.
The article discusses the teaching of St. Augustine on the subject of peace as a gift of Christ. As he was leaving the world, the Savior gave people the gift of peace. According to the teaching of St. Paul in Eph 2:14, it is due to this gift that the harmony between the human spirit and body are restored. It is also possible to reconcile Jews, represented by the shepherds coming to adore the newborn Christ baby, and Gentiles, represented by the Magi arriving from the East. Yet earthly peace is not a perfect peace, for man gives in to lusts, comes into conflict with his neighbors, and suffers from many shortcomings in everyday life. However, none of this should discourage anyone from seeking peace. St. Augustine thinks that Jesus' disciples ought to strive for peace, since peace is the surest way to achieve the perfect peace of eternal life. There, there will be no more conflicts but a constant closeness to God.
Źródło:: Verbum Vitae; 2016, 30; 259-276
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:: Verbum Vitae
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Jan Paweł II wobec rzeczywistości Auschwitz
Autorzy:: Wronka, Stanisław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/950556.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Teologiczne
Tematy:: Karol Wojtyła
św. Jan Paweł II
św. Maksymilian Maria Kolbe
św. Teresa Benedykta od Krzyża
Edyta Stein
Auschwitz
Oświęcim
obóz koncentracyjny
II wojna światowa
holokaust
męczeństwo
zwycięstwo
prawa człowieka
prawa narodów
pokój
St. John Paul II
St. Maximilian Maria Kolbe
St. Teresa Benedicta of the Cross
Edith Stein
concentration camp
World War II
holocaust
martyrdom
victory
human rights
rights of nations
peace
Opis:: In the context of the canonization of John Paul II, the author reflects on his experience of the concentration camp at Auschwitz. It is a difficult experience, therefore it can more reveal the Pope as a man and a pastor, his way of thinking and perceiving reality. Through canonization this way is indicated to us as a pattern. John Paul came often to Auschwitz, where he saw the place of denial of God and man, but also a place of victory of man over contempt, hatred and death through faith in God, which generates love for Him and for man. The symbol of such a victory is St. Maximilian Maria Kolbe, martyr of love that as Christ gave his life for the fellow prisoner Francis Gajowniczek. In this heroic deed – in the opinion of the Pope – Christ himself was present, so the camp at Auschwitz is not only hell on earth, but also the Golgotha of our times, the cemetery of the martyrs, the sanctuary of the patron of difficult century. Pope John Paul II arrived there to pray and make a reflection on the contemporary man’s condition, who in Christ the Redeemer can still conquer evil with good and to build the peace based on respect for the rights of person and nations.
W kontekście kanonizacji Jana Pawła II autor podejmuje refleksję nad jego doświadczeniem obozu koncentracyjnego w Auschwitz. Jest to doświadczenie trudne, dlatego może bardziej odsłonić papieża jako człowieka i duszpasterza, jego sposób myślenia i odbierania rzeczywistości. Poprzez kanonizację sposób ten zostaje nam wskazany jako wzorzec. Jan Paweł II pielgrzymował często do obozu w Auschwitz, w którym widział miejsce negacji Boga i człowieka, ale także miejsce zwycięstwa człowieka nad pogardą, nienawiścią i śmiercią dzięki wierze w Boga, z której czerpał miłość do Niego i do człowieka. Symbolem takiego zwycięstwa jest św. Maksymilian Maria Kolbe, męczennik miłości, który jak Chrystus oddał życie za współwięźnia Franciszka Gajowniczka. W tym heroicznym geście – zdaniem Papieża – był obecny sam Chrystus, dlatego obóz w Auschwitz to nie tylko piekło na ziemi, ale również Golgota naszych czasów, cmentarz męczenników, sanktuarium patrona trudnego stulecia. Jan Paweł II przybywał tam, aby się modlić i podejmować refleksję nad kondycją współczesnego człowieka, który w Chrystusie Odkupicielu może wciąż zło dobrem zwyciężać i budować pokój oparty na poszanowaniu praw osoby i narodów.
Źródło:: Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2014, 67, 2
2391-8497
0209-0872
Pojawia się w:: Ruch Biblijny i Liturgiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "of peace" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Podbaza

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język