Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "odwrót" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Zapomniana bitwa epoki napoleońskiej
The Forgotten Battle of the Napoleonic Epoch
Autorzy:
Baranowski, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1945453.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
wojny napoleońskie
odwrót spod Moskwy
wojna 1812-1813
Kalisz
Napoleonic wars
retreat from Moscow
1812-1813 war
Opis:
In the beginning of December 1812 the situation of the Napoleonic army retreating from Russia was very difficult. The multinational Grand Army, exhausted by a long campaign, was only a wreck of the army that in the summer had marched to Moscow. In view of the alarming messages from Paris, on 5th December Napoleon decided to leave his soldiers and go back to France. His marshals were ordered to continue delaying actions which were designed to spare time for the emperor to arrive in the Grand Duchy of Warsaw with the fresh forces. A special role in those actions was given to Major-General Count Jean Reynier, the commander of the 7th Saxon corps. In view of the betrayal by the Prussian and Austrian contingents assisting the Grand Army, the Saxon corps were the last unit that could provide support for the 5th Polish corps of Prince Poniatowski organised near Piotrków. For this reason, it was especially important for Reynier's soldiers to maintain their position near Kalisz, where the two corps were supposed to combine in the middle of February 1813. Moreover, keeping Kalisz in the Napoleonic hands closed the tsarist soldiers a way back to Prussian Silesia. This had an additional value, if one takes into account the indecisive attitude of Frederick Wilhelm III. The attack on Kalisz was supposed to be carried out by the Russian corps of avant-garde commanded by General-Lieutenant Baron Ferdinand von Wintzingerode. Despite the fact that Wintzingerode outnumbered the Grand Army a little (ca. 14.000 Russians to ca. 12.000 soldiers of the Grand Army), the tsarist army managed to defeat its enemy twice in Turek and Stawiszyn (12th February), and then unexpectedly appear near Kalisz on 13th February in the morning. The Saxcon troops located northwards from the town were completely taken aback and surrounded by the numerous Russian cavalry. The brigade commanded by General von Nostitz was defeated in the battles of Kokanin and Borków, and Pawłówek and Skarszew were attacked, with the brigades of General von Steindel and Colonel Maura. These units managed to escape, unlike the defenders of Borków, but were forced to leave their positions and retreat to the other bank of the Prosna. The decisive battle took place in late afternoon in the Kalisz suburbs, near the village Tyniec. Despite the ever recurring attack of the Russian troops commanded by Prince Wirtemberski, General Jarry's French brigade, supported by the Polish 2nd regiment of troops and the Saxon brigade under General von Sahr, managed to keep their position and defend the bridge on the Prosna. The general balance of battles, however, was adverse for the 7th corps. They lost ca. 1.500 soldiers (in comparison to 600 Russians). In the night of 13/14 February the Napoleonic armies retreated from Kalisz. Thereby the main Russian goals had been accomplished – the 7th corps were considerably weakened, the route to Silesia was opened, whereas Prince Poniatowski's Poles were cut from the remaining units of the Grand Army.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2007, 55, 2; 175-206
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obraz zaboru rosyjskiego w oczach żołnierzy i urzędników państw centralnych w latach 1914–1917
Autorzy:
Brudek, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/609112.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
zabór rosyjski
tygiel narodów
Ober-Ost
rosyjski odwrót
front wschodni
polonizacja
ofensywa letnia 1915
Russian partition of Poland
melting pot
Russian retreat
Eastern Front
polonization
summer offensive of 1915
Opis:
Podczas I wojny światowej wojska Niemiec i Austro-Węgier zajęły całe terytorium zaboru rosyjskiego dawnej Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Pod ich kontrolą znalazły się terytoria całkowicie odmienne pod kątem ludnościowym, kulturowym czy przyrodniczym. Doświadczenie kontaktu z rzeczywistością Królestwa Polskiego, guberni suwalskiej, Białostocczyzny, Litwy, Kurlandii, Białorusi, Polesia i Wołynia w latach 1914–1918 stało się nieodłącznym tematem wspomnień, dzienników, listów, tekstów publicystycznych i naukowych oraz artykułów w prasie żołnierskiej, sporządzanych przez żołnierzy i urzędników administracji okupacyjnej państw centralnych. Poniższy artykuł jest próbą syntetycznego ujęcia obrazu „porosyjskiego Wschodu” w ich oczach. During World War I the German and Austrian troops annexed the whole territory of the Russian partition of the Polish-Lithuanian Commonwealth. Thus, they took control over the lands that were totally different as regards population, culture or natural environment. Experiences of the reality of the Kingdom of Poland, Guberniya of Suwałki, Region of Białystok, Lithuania, Courland, Belarus, Polesie and Volhynia in 1914–1918 became inseparable part of memories, journals, letters, journalistic or scholarly texts, and articles in the military press, written by soldiers and officials of the administration of Central Powers. The present article attempts at a synthetic presentation of the “pro-Russian East” seen through their eyes.
Źródło:
Dzieje Najnowsze; 2018, 50, 3
0419-8824
Pojawia się w:
Dzieje Najnowsze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ewakuacja podczas odwrotu wojsk polskich w okresie czerwiec-sierpień 1920 roku – wybrane zagadnienia
Evacuation during the Retreat of Polish Troops in June–August 1920 – Selected Issues
Эвакуация при отступлении польских войск в июне–августе 1920 г. Избранные вопросы
Autorzy:
Odziemkowski, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1916404.pdf
Data publikacji:
2020-11-11
Wydawca:
Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:
wojna polsko-bolszewicka
ewakuacja przymusowa
ewakuacja planowa
instrukcja ewakuacyjna
strefa ewakuacyjna
centra ewakuacyjne
tabor kolejowy
obszar etapowy
odwrót
transport ewakuacyjny
ludność cywilna
zniszczenia
chaos
Polish-Soviet War
enforced evacuation
planned evacuation
evacuation instructions
evacuation zone
evacuation centers
rolling stock
rear area
retreat
evacuation transportation
civil population
damages
польско-большевистская война
принудительная эвакуация
плановая эвакуация
инструкции по эвакуации
зона эвакуации
центры эвакуации
поездные составы
плацдарм
отступление
эвакуационный транспорт
гражданское население
разрушения
хаос
Opis:
Dowództwo polskie już wiosną 1919 r., w związku z groźbą inwazji niemieckiej, stanęło przed koniecznością przygotowania planu ewakuacji z zajętych terenów Litwy i Białorusi. Kolejne plany powstające w okresie sukcesów wojsk polskich i marszu na wschód przewidywały ewakuację niewielkich obszarów na zagrożonych odcinkach frontu. Pierwsza ofensywa Michaiła Tuchaczewskiego w maju 1920 r. obnażyła niedostatki polskich planów ewakuacyjnych, m.in. braki taboru kolejowego, szwankującą łączność, niedostateczną współpracę z władzami cywilnymi, samorzutną, trudną do opanowania ewakuację ludności i administracji państwowej. Zebrane doświadczenia pozwoliły przygotować bardziej precyzyjną instrukcję ewakuacyjną. Nikt jednak nie przewidział rozmiarów ewakuacji, jaką trzeba było przeprowadzić latem 1920 r. Kierownictwo nad nią sprawowały władze wojskowe. Objęła zaplecze całego frontu od Łotwy po granicę z Rumunią. Wiązała się z koniecznością przewozu ładunków i ludzi na odległość 400–600 km w głąb kraju. Przebiegała w warunkach stałego nacisku nieprzyjaciela, zwłaszcza na północnym odcinku frontu. Oparta była głównie na kolei, jedynym wówczas szybkim i pojemnym środku transportu. Mimo ekstremalnie trudnych warunków i nieuniknionych przypadków chaosu ocalono masę cennego sprzętu, zapasów, ewakuowano dziesiątki tysięcy rannych oraz uchodźców i cenny tabor kolejowy niezbędny dla pomyślnego przeprowadzenia przegrupowania wojsk do kontrofensywy znad Wieprza.
Already in the spring of 1919, due to the threat of a German invasion, the Polish command had to prepare a plan of evacuation from the occupied territories of Lithuania and Belarus. Subsequent plans, prepared during the period of success of the Polish troops and the march to the east, assumed evacuation of small areas on endangered sections of the front. Tukhachevsky’s first offensive in May 1920 revealed the deficiencies of Polish evacuation plans, such as lack of rolling stock, poor communication, insufficient cooperation with civil authorities, a spontaneous and barely controllable evacuation of civil population and state administration. The experience gathered allowed to prepare more precise evacuation instructions. No one, however, predicted the scale of the evacuation that had to be carried out in summer 1920. It was managed by the military authorities. It was supervised by military authorities and covered the entire front line from Latvia to the border with Romania. It involved the transportation of cargo and people 400–600 km into the country and took place under constant enemy pressure, especially in the northern section of the front. It was based mainly on railroads, the only fast and capacious means of transport at that time. Despite extremely difficult conditions and inevitable chaos, a lot of valuable equipment and supplies were saved, tens of thousands of injured people and refugees were evacuated, as well as valuable rolling stock necessary for the successful regrouping of troops for the Wieprz counteroffensive.
Еще весной 1919 г. из-за угрозы немецкого вторжения у Верховного командования польской армии возникла необходимость подготовить план эвакуации с оккупированных территорий Литвы и Белоруссии. Последующие планы, разработанные в период успеха польской армии и продвижения на восток, предусматривали эвакуацию небольших участков фронта, находящихся в опасном положении. Первое наступление Тухачевского в мае 1920 г. выявило недостатки польских планов эвакуации, в том числе недостаточное оснащение железных дорог, неисправности связи, недостаточное взаимодействие с гражданскими властями, стихийную, трудно контролируемую эвакуацию населения и государственной администрации. Полученный опыт позволил составить более точную инструкцию по эвакуации. Однако никто не предвидел масштабы эвакуации, которую необходимо было провести летом 1920 года. Руководили ею военные власти. Эвакуация проходила по территориям, связанным практическим со всем фронтом от Латвии до границы с Румынией. Это было продиктовано необходимостью перевозки грузов и людей на 400–600 км вглубь страны. Эвакуация проходила под постоянным натиском противника, особенно на северном участке фронта, и, в основном, с помощью поездов – единственного в то время быстрого и вместительного транспортного средства. Несмотря на чрезвычайно тяжелые условия и неизбежные ситуации хаоса, было спасено много ценного оборудования и припасов, эвакуированы десятки тысяч раненых и беженцев, а также ценные в той ситуации поездные составы, необходимые для успешного проведения перегруппировки войск для контрнаступления со стороны реки Вепш.
Źródło:
Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2020, XXI (LXXII), 3 (273); 12-46
1640-6281
Pojawia się w:
Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies