Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "ocena niepełnosprawności" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Assessment of conformity and repeatability of chosen scales used for evaluation of gait after brain stroke
Ocena zgodności i powtarzalności wybranych skal stosowanych w ocenie chodu po udarze mózgu
Autorzy:
Podgórska-Bednarz, Justyna
Wyszyńska, Justyna
Drużbicki, Mariusz
Przysada, Grzegorz
Czenczek-Lewandowska(, Ewelina
Leszczak, Justyna
Baran, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/437724.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
udar mózgu
zaburzenia chodu
ocena niepełnosprawności
stroke
gait disorders
evaluation of disability
Opis:
Wstęp: Zaburzenia lokomocji pacjenta po przebytym udarze mózgu w istotny sposób utrudniają jego codzienne funkcjonowanie oraz obniżają jakość życia. Poprawa wzorca chodu stanowi często kluczowe zadanie poudarowej neurorehabilitacji, bowiem umiejętność samodzielnego przemieszczania się zapewnia osiągnięcie możliwie jak największej samodzielności oraz umożliwia pacjentowi aktywne uczestnictwo w życiu społecznym. W celu oceny funkcji lokomocyjnych konieczne staje się zastosowanie różnorodnych narzędzi pomiarowych umożliwiających ewaluację w tym aspekcie. Cel: Celem pracy była ocena zgodności i trafności wybranych narzędzi umożliwiających ocenę funkcji chodu pacjentów po udarze mózgu, tj: Functional Gait Assessment, Dynamic Gait Index oraz Wisconsin Gait Scale. Materiał i metody: W badaniu uczestniczyło 30 chorych z niedowładem połowiczym, którzy przebyli udar mózgu jednokrotnie, a okres od incydentu wynosił co najmniej sześć miesięcy. Funkcję chodu każdego pacjenta oceniono z wykorzystaniem dziesięciopunktowej skali Functional Gait Assessment (FGA), skali Dynamic Gait Index (DGI), Wisconsin Gait Scale (WGS), próby marszowej na dystansie 10 metrów, natomiast równowagę oceniono za pomocą skali Równowagi Berga i testu „Get up&go”. Wyniki: Wykazano wysoki poziom powtarzalności badania z wykorzystaniem FGA (p=0,64) oraz wysoką zgodność wewnętrzną (α=0,86) i zewnętrzną (r=0,96) uzyskanych wyników. Stwierdzono bardzo wysoką zależność pomiędzy ocenami chodu dokonanymi na podstawie skali DGI i FGA (r= 0,95) oraz silną zależność pomiędzy wartościami FGA i WGS (r= - 0,75). Wszystkie korelacje były wysoce istotne statystycznie. Wnioski: Wyniki oceny z wykorzystaniem skali FGA, DGI oraz WGS charakteryzują się dużą zgodnością wewnętrzną i zewnętrzną wyników. Skale są dobrymi i polecanymi testami klinicznymi w ocenie chodu chorych z niedowładem po przebytym udarze mózgu.
Introduction: Locomotor disorders at a patient after stroke significantly deteriorate his/her everyday functioning and quality of life. Improvement of gait pattern is often a crucial task in post-stroke neurorehabilitation as the ability to move unaided allows the patient to achieve the highest possible level of independence and actively participate in social life. Various measuring tools are used to evaluate the locomotor functions. Purpose: The aim of this paper was to assess the conformity and accuracy of chosen tools (i.e. Functional Gait Assessment, Dynamic Gait Index and Wisconsin Gait Scale) enabling the evaluation of gait functions of stroke survivors. Material and methods: The study included 30 patients with hemiparesis who had undergone a stroke once at least six months before the research. The gait function of each patient was assessed in the ten-point Functional Gait Assessment (FGA) scale, the Dynamic Gait Index (DGI) scale, the Wisconsin Gait Scale (WGS) and 10-meter walk test. Balance, however, was evaluated using the Berg Balance Scale and Get Up and Go test. Results: The test making use of FGA proved a high level of repeatability (p=0,64) as well as high internal (α=0,86) and external (r=0,96) consistency of the achieved results. The study found out significant correlation between the gait assessments conducted according to DGI and FGA scale (r= 0,95) and strong dependency between values of FGA and WGS (r= - 0,75). All correlations were statistically significant. Conclusion: FGA, DGI and WGS scales are characterised by high internal and external conformity of results. They are good and recommended clinical tests used for assessment of gait of post-stroke patients with paresis.
Źródło:
Medical Review; 2014, 4; 326-333
2450-6761
Pojawia się w:
Medical Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pierwotna i wtórna ocena niepełnosprawności – predykcyjna rola zmiennych socjodemograficznych i związanych z niepełnosprawnością
Primary and secondary disability appraisal – Predictive role of sociodemographic and disability-related variables
Autorzy:
Byra, Stanisława
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/903588.pdf
Data publikacji:
2019-03-21
Wydawca:
Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej. Wydawnictwo APS
Tematy:
disability appraisal
acquired motor disability
spinal cord injury
lower limb amputation
ocena niepełnosprawności
nabyta niepełnosprawność ruchowa
uraz rdzenia kręgowego
amputacja kończyny dolnej
Opis:
Disability appraisal is a cognitive category examined mainly in the context of adjustment to living with disability. Its significance is usually determined as part of stress and coping theory applied in disability studies. The article presents the findings of a study on primary and secondary disability appraisal expressed by people with acquired motor impairments. Participants were people with spinal cord injuries and with lower limb amputation. Primary and secondary disability appraisal was analyzed with consideration of sociodemographic and disability-related variables. The findings suggest that these categories of variables make it possible to explain primary disability appraisal better than secondary disability appraisal. Also, it was found that disability-related variables had greater predictive significance than sociodemographic variables in explaining the intensity of both primary and secondary appraisal. The type of disability, its duration, and a sense of control over the consequences of one's motor impairment play a significant role in determining the intensity of both forms of disability appraisal.
Ocena niepełnosprawności to kategoria poznawcza, rozpatrywana głównie w kontekście przystosowania do życia z niepełnosprawnością. Jej znaczenie określane jest najczęściej w ramach teorii stresu i radzenia sobie z nim, aplikowanej na grunt studiów nad niepełnosprawnością. W artykule zaprezentowano wyniki badań nad pierwotną i wtórną oceną niepełnosprawności, formułowaną przez osoby z nabytymi uszkodzeniami ruchowymi. Grupa badanych obejmuje osoby z urazem rdzenia kręgowego oraz po amputacji kończyny dolnej. Pierwotną i wtórną ocenę niepełnosprawności przeanalizowano z uwzględnieniem zmiennych socjodemograficznych i związanych z niepełnosprawnością. Uzyskane rezultaty wskazują, że te kategorie zmiennych pozwalają lepiej wyjaśnić pierwotną niż wtórną ocenę niepełnosprawności. Ponadto ustalono większe znaczenie predykcyjne zmiennych związanych z niepełnosprawnością niż socjodemograficznych w tłumaczeniu natężenia zarówno oceny pierwotnej, jak i wtórnej. Rodzaj niepełnosprawności, czas jej trwania, a także poczucie kontroli nad konsekwencjami posiadanego uszkodzenia narządu ruchu mają istotne znaczenie w określaniu natężenia obu przyjętych form oceny niepełnosprawności.
Źródło:
Szkoła Specjalna; 2019, LXXX(1); 5-18
0137-818X
Pojawia się w:
Szkoła Specjalna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Samoocena głosu w świetle analizy akustycznej – studia przypadków
Voice Self‑Assessment in the Light of Acoustic Analysis – Case Studies
Autorzy:
Majdak, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28408990.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Skala Niepełnosprawności Głosu (VHI)
VHI‑POL
samoocena głosu
obiektywna ocena głosu
kształcenie głosu i mowy
pedagogika głosu
Voice Handicap Index (VHI)
VHI-POL
voice self-assessment
objective voice assessment
voice and speech training
voice pedagogy
Opis:
Celem artykułu jest porównanie wyników subiektywnej i obiektywnej oceny głosu studentów podyplomowych studiów Kształcenie głosu i mowy Uniwersytetu SWPS w Warszawie. Materiał badawczy składa się z nagrań głosów studentów oraz kwestionariuszy Voice Handicap Index (VHI) uzyskanych na początku i na końcu nauki. Wybrano pięć studiów przypadku: trzech studentek, które zostały poddane obserwacji długoterminowej (dwa lub trzy semestry nauki), tak by pokazać różne układy zależności zachodzące między oceną subiektywną a obiektywną, oraz dwóch studentek, dla których porównano wyniki kwestionariusza VHI, gdzie odstęp między pomiarami wynosił trzy tygodnie. Zestawienie wyników oceny subiektywnej i obiektywnej wskazało różny stopień ich zgodności. W szczególności w przypadku nr 2 suma punktów w VHI wzrosła po trzech semestrach nauki o niemal 100% (co oznaczałoby dużą niesprawność głosu i kwalifikowało osobę do pilnej konsultacji foniatrycznej), podczas gdy analiza akustyczna nie odzwierciedliła takiej zmiany. Rozbieżności między wynikami uzyskanymi za pomocą obu metod prowadzą do wniosku, że narzędzia obiektywnej i subiektywnej oceny powinny być stosowane łącznie, najlepiej z innymi metodami badania głosu, tak by jego ocena była możliwie kompleksowa. Przy interpretacji wyników kwestionariusza VHI należy brać pod uwagę wpływ czynników psychicznych. Wzrost świadomości następujący w procesie nauczania emisji głosu w powiązaniu z perfekcjonizmem i krytycyzmem może prowadzić do pogorszenia postrzegania jakości głosu przez badanego.
The article aims to compare the results of the subjective and objective assessment of the voice of students of Postgraduate Studies of Voice and Speech Training at the University of Social Sciences and Humanities in Warsaw. The research material consists of recordings of students’ voices and the Voice Handicap Index (VHI) questionnaires obtained at the beginning and at the end of the study. Five case studies were selected: three female students who were subjected to long‑term follow‑up (two or three semesters of study) to show the different relations between subjective and objective evaluation, and two female students for whom the results of the VHI questionnaire were compared, where the interval between measurements was three weeks. A comparison of the results of subjective and objective evaluation indicated a different degree of compatibility between them. In case 2 particular, the results of voice self‑assessment increased by almost 100% after three semesters of study while the acoustic analysis did not reflect such a change. The discrepancies between the results obtained by the two methods lead to the conclusion that the objective and subjective assessment tools should be used together, preferably with other voice testing methods so that its evaluation is as comprehensive as possible. When interpreting the results of the VHI questionnaire, the influence of psychological factors should be taken into account. Increased consciousness that follows in the process of teaching voice production coupled with perfectionism and criticism can lead to a deterioration in the examinee’s perception of voice quality.
Źródło:
Logopaedica Lodziensia; 2023, 8; 65-78
2544-7238
2657-4381
Pojawia się w:
Logopaedica Lodziensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies