Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "nowe narodziny" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Obrzęd chrztu świętego w Kościele anglikańskim
The Baptism Service in the Church of England
Autorzy:
Maciaszek, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32062595.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Kościół anglikański
chrzest
rodzice chrzestni
nowe narodziny
nowe życie
Church of England
baptism
godparents
new birth
new life
Opis:
In the Church of England baptism must always be administered with water in the name of the blessed Trinity, according to Jesus Christ’s command (Mt 28,19). As regards the effect of this sacrament marks a person’s new birth into God’s kingdom. It is a death to sin and comprehends gifts that by nature people cannot have. In it they are regenerated and made members of Christ and children of God. Baptism is something that happens to someone on the outside (being dipped in or sprinkled with water) as a symbol or sign of something happening on the inside (repentance, forgiveness and the gift of the Holy Spirit). The baptism of baby or an adult is a sign of the profound spiritual change which takes place when someone becomes a Christians. This is why this sacrament is celebrated as such an important event in the life of the Church. There are two basic types of baptism service in the Church of England. There are baptism services that follow the order of service in the Book of Common Prayer of 1662 and there are those that follow the orders of service in Common Worship that were authorised for use from 1998. In spite of the differences there are a number of core elements that can be seen in the orders of service in both the Book of Common Prayer and Common Worship, elements that are central to Christian baptism and that can be found in services of baptism from very early time. In the case of the Common Worship services there is the option for additional elements, which are also practices that go back to the early days of the Church. In the Anglican Churches godparents agree to take on three special responsibilities; to pray for the child, to set him a good example and to teach him. The Church expect parents and godparents to play their part in introducing the child to Christianity. Those who are older when they are baptized have sponsors rather than Godparents. The role of the sponsor is not to speak for the person being baptized, but to formally present them for baptism and to help them in their growth as Christians after they have been baptised.
Źródło:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2009, 1; 257-270
2082-8586
Pojawia się w:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kaznodziejstwo wędrowne George’a Whitefielda
The Itinerary Preaching of George Whitefield
Autorzy:
Krauze, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2034978.pdf
Data publikacji:
2022-01-31
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
ewangelizacja
George Whitefield
kaznodziejstwo wędrowne
nowe media
nowe narodziny
evangelism
an itinerary preaching
a new media
a new birth
Opis:
Kaznodziejstwo wędrowne może wydawać się przestarzałą formą przepowiadania Ewangelii. Dla wielu kojarzy się przede wszystkim z mówcami żyjącymi w XIX w. Nic bardziej mylnego. Kaznodziejstwo wędrowne jest ciągle aktualną propozycją. Trzeba jedynie odnaleźć nowy „teren”. Przestrzeń, w której mówca spotka się z współczesnym mu słuchaczem. Ten zaś zatrzyma się, choćby na chwilę, aby przyjąć orędzie o Jezusie Chrystusie, który zbawia. Artykuł prezentuje interesującą, ciągle aktualną, metodę głoszenia, którą opracował osiemnastowieczny kaznodzieja George Whitefield. Sięgając do jego tekstów można wydobyć główne cechy jego kaznodziejskiego warsztatu. Koncentruje się on na konkretnej strukturze formalnej kazania oraz odpowiedniej treści, a także na dramatycznym stylu głoszenia. Proponowana przez niego droga jest aktualną podpowiedzią dla dzisiejszych głosicieli słowa Bożego.
The itinerary preaching may seem like an outdated form of preaching the Gospel. For many, it is associated primarily with orators living in the nineteenth century. Nothing could be more wrong. The itinerary preaching is still a valid proposition. Just a new “area” must be found. A space where the orator meets listeners for his contemporary times. They would stop, even for a moment, to receive the message about Jesus – the Saviour. The article presents an interesting, and still valid, method of preaching developed by 18th-century preacher George Whitefield. Referring to his texts may to reveal the main features of his preaching workshop. He focuses on the specific structure of a sermon and a relevant content, as well as the dramatic style of preaching. The path he proposes is a current suggestion for today’s preachers of the Word of God.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2022, 69, 1; 63-78
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies