Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "nonviolence" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Relazioni in relazione: vedi alla voce alterità
    Relationships in relation: towards “otherness”
    Więzi w relacjach: w stronę inności
    Autorzy:
    Moscati, Giuseppe
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1365210.pdf
    Data publikacji:
    2021-05-28
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    relationship
    identity
    otherness
    power
    nonviolence
    relacja
    tożsamość
    odmienność
    władza
    non violence
    Opis:
    Jesteśmy bytami funkcjonującymi w relacji i sama koncepcja tożsamości (identyczności) jest niewyobrażalna bez koncepcji odrębności, która to nieustannie nas porusza, prowokuje, czasem rani, niemniej zawsze nas przemienia i uwalnia. W takim znaczeniu relacja koewolucyjna może być cennym kluczem do krytycznej odpowiedzi na pytanie: czym jest przemoc, jej pierwotna logika i jej zróżnicowane praktyki? „Moje narodzenie – można powtórzyć za Aldo Capitinim – ma miejsce, gdy mówię «ty»” (“Colloquio corale”, 1956). Powrót do dobrych relacji, pod warunkiem że będą one autentyczne i wolne od wszelkiej pustej retoryki, oznacza zatem zaproponowanie bezprzemocowych strategii rozwiązywania konfliktów, począwszy od wychwycenia mechanizmów “redukcji” drugiego (do ofiary, do wroga, do rzeczy…) oraz utrzymywanie w horyzoncie poznawczym: r e - k o n s t r u k c j i nieustannie nowej wspólnoty.
    We are beings in relationship and the identity concept itself is unthinkable without the concept of otherness, which moves us, provokes us, even hurts us but, at the same time, transforms us and makes us free. Thus the co-evolutive relationship is a precious critical key which allows us to read what violence is, its first logics, its differentiated praxis. «I am born – as Aldo Capitini said – every time I say “you”». Going back to good human relationships, provided they are loyal and free of empty rhetoric, means to propose a nonviolent strategy to tackle conflict, starting by denouncing the mechanism of reduction of the “other” (reduced to a victim, or an enemy or a mere object) and aiming to the construction of a new community.
    Źródło:
    Fabrica Litterarum Polono-Italica; 2021, 3; 167-174
    2658-185X
    Pojawia się w:
    Fabrica Litterarum Polono-Italica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nonviolence vs pacifism: a psychiatrist’s view
    Autorzy:
    LIEBERMAN, James
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1033833.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Zakład Opieki Zdrowotnej Ośrodek Umea Shinoda-Kuracejo
    Tematy:
    peace
    war
    conflict
    nonviolence
    gandhi
    psychology
    pacifism
    Opis:
    This is a psychological analysis of threat, deterrence, war and nonviolence in human relations, mainly in international conflict. Gandhian principles lead to an anti-war strategy, with evidence that conflict resolution without war is both practical and principled. Research by D. Grossman confirms that war is neither normal nor necessary in the present epoch.
    Źródło:
    Medicina Internacia Revuo; 2015, 26, 104; 155-158
    0465-5435
    Pojawia się w:
    Medicina Internacia Revuo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jeszcze raz o obywatelskim nieposłuszeństwie – interpretacje, spory wokół pojęcia
    On civil disobedience – interpretation and disputes on the subject
    Autorzy:
    Stoczewska, Barbara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/506794.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    obywatelskie nieposłuszeństwo
    prawo do oporu
    zakaz stosowania przemocy
    społeczeństwo obywatelskie
    civil disobedience
    right of resistance
    principle of nonviolence
    civil society
    Opis:
    Pojęcie obywatelskiego nieposłuszeństwa wiąże się tradycyjnie z postacią Henry`ego Davida Thorea, którego słynny esej z 1848 roku pt. Resitance to Civil Government, stał się inspiracją dla rozwoju współczesnej refl eksji nad obywatelskim nieposłuszeństwem, a także źródłem nieustannych poszukiwań jego istoty. Rozważania nad nieposłuszeństwem obywatelskim prowadzili też Hannah Arendt, a także John Rawls, Joseph Ratz oraz Ronald Dworkin. Stworzone przez tych autorów defi nicje obywatelskiego nieposłuszeństwa zawierają pewien katalog cech składających się na to pojęcie. Najważniejszymi spośród nich są zakaz stosowania przemocy oraz gotowość poddania się karze. Na gruncie polskim problematyka ta omawiana była przez Andrzeja Rzeplińskiego, Ewę Łętowską, a ostatnio przez Artura Szutę i Michała Rocha Kaczmarczyka. W historii Polski symbolem obywatelskiego nieposłuszeństwa jest Tadeusz Rejtan. Ostatnio działania wykazujące cechy obywatelskiego nieposłuszeństwa podejmują Obywatele RP. Obywatelskie nieposłuszeństwo może być mylone z takimi pojęciami jak prawo do oporu, sprzeciw sumienia lub nieposłuszeństwo rewolucyjne. Niezależnie od wielu kontrowersji związanych z samym pojęciem, nie ma wątpliwości, że instytucja ta ma do spełnienia szereg bardzo pozytywnych ról. Pozwala na zainicjowanie niezależnej, niekontrolowanej przez władzę dyskusji. Zapewnia partycypację polityczną oraz stwarza warunki sprzyjające możliwości oddziaływania na władzę. Odgrywa też niebagatelną funkcję informacyjną. Ale przede wszystkim przyczynia się do rozwoju społeczeństwa obywatelskiego.
    Over the past few decades, civil disobedience has become one of the most widely studied subjects in jurisprudence. The name which is widely recognized and associated with the term is that of Henry David Thorea for it was his essay, published in 1849 under the title “Resistance to Civil Government” and later renamed “Essay on Civil Disobedience” that fi rst brought this idea to the public attention. After his landmark lectures were published in 1866, the term began to appear in numerous sermons and lectures relating to civil or social oppression in its many forms. In 1866, four years after his death, the term had achieved fairly widespread usage. Among Thorea’s numerous followers were Hannah Arendt, John Rawls, Joseph Ratz and Ronald Dworkin who all, in their own way and method, contributed to the catalog of features associated with the term as we know it today: the active, professed refusal to obey certain laws, demands or commands of a government, or of an occupying international power. Civil disobedience is relatively often defi ned as essentially and profoundly nonviolent. Actions or undertakings which strive to be labelled as such will, therefore, have to be equated with nonviolent resistance and prepared to suff er the penalties set out in the law. In Poland civil disobedience has been discussed in the works of Andrzej Rzepliński, Ewa Łętowska and, most recently, by Artur Szuta and Michał Roch Kaczmarczyk. The most symbolic depiction of the issue held dear in the sentiments of Polish patriots will be the 18th century Polish parliamentarian Tadeusz Rejtan. Today, Polish civil disobedients have chosen a variety of diff erent methods to manifest their discontent. Civil disobedience is often mistaken for the right of resistance, conscientious objection, revolutionary disobedience. But, regardless the confusion those terms might cause, their social standing and signifi cance remain undisputed. It gives rise to independent and spontaneous public debate, free of authoritarian intrusion or imposition. It acts as a free and independent public platform. And, last but not least, it helps to build civil society in its own right.
    Źródło:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2017, 3; 83-99
    1733-2680
    2451-0610
    Pojawia się w:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ideové východiská zelenej politiky
    Ideological background of green policies
    Autorzy:
    Varga, Rastislav
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/501503.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Instytut Studiów Międzynarodowych i Edukacji Humanum
    Tematy:
    green policy
    environmental policy
    ideological bases
    environmentalism
    environmental awareness
    social justice
    participatory democracy
    nonviolence
    decentralization
    communityoriented economy
    post patriarchal values
    feminism
    respect for diversity
    global responsibility
    focus on future
    Opis:
    This article provides insight at so-called view green (environmental) policy and its various ideological backgrounds, as they were during the development of environmental policy since its inception settled and subsequently formulated historically one of the world's most successful political parties based on environmental policy, the German Die Grünen (Greens) in the '70s 20th century and then extended at the Green Committees of Correspondence in the USA in 1984. For the ideological assumptions are considered Ecological thinking, Social justice, Participatory democracy, Nonviolence, Decentralization, Community-oriented economy, Post-patriarchal values (feminism), Respect for diversity, Global responsibility and Focus on the future.
    Źródło:
    Społeczeństwo i Edukacja. Międzynarodowe Studia Humanistyczne; 2012, 2(10); 593-609
    1898-0171
    Pojawia się w:
    Społeczeństwo i Edukacja. Międzynarodowe Studia Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Heidegger, Gandhi, and the paradoxical search for a metaphysics of nonviolence
    Autorzy:
    Montesano, Mark
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/431357.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    hermeneutics
    ethics
    methaphysics of nonviolence
    Gandhi
    Heidegger Martin
    nonviolence
    violence
    ahimsa
    satyagraha
    human rights
    hermeneutyka
    etyka
    metafizyka braku przemocy
    bierny opór
    przemoc
    prawa człowieka
    Opis:
    Gandhi’s philosophy and practice of nonviolence was undergirded by his own interpretation of Hinduism. As the interest in his work has moved to the West, certain questions have arisen about its applicability to Western culture and thought. Martin Luther King, Jr. used his version of Christianity, for instance, to import Gandhi into a powerful movement in mid-20th century America. American philosopher, Gene Sharp, has written about Gandhi’s influence in terms of methods that work, with or without a metaphysical or religious foundation. This paper contends that some sort of metaphysical foundation is necessary for nonviolent movements to be effective with large groups of people over time. In service of finding a Western metaphysics that would support nonviolence, the writings of Martin Heidegger are employed. First, Gandhi’s metaphysics is discussed. In light of this discussion, Heidegger’s insights into the relationship of beings to Being are compared to some of Gandhi’s interpretations of Hinduism, especially with regard to nonviolence (ahimsa), Sat (truth) and the active confrontation of violence (satyagraha). In the work of both these thinkers there lies an apparent paradox of boldly confronting the truth that violence and injustice exists while holding to a belief in the impossibility of possessing truth totally. At the heart of this paradox is the danger that a self-righteous “holding to truth” (satyagraha) itself may be a source of much violence, both physical and structural and therefore is the antithesis of nonviolence. It is precisely at this point of contradiction that Gandhi’s and Heidegger’s metaphysical insights converge and transcend this paradox and can be employed as a metaphysical foundation for nonviolence as an ongoing, active struggle with violence.
    Źródło:
    Studia Philosophiae Christianae; 2014, 50, 1; 51-77
    0585-5470
    Pojawia się w:
    Studia Philosophiae Christianae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Filary i sfery bezpieczeństwa transregionalnego Polski w ujęciu filozoficznym
    The pillars and spheres of poland’s transregional security: A philosophical approach
    Autorzy:
    Świniarski, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/955787.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Akademia im. Jakuba z Paradyża w Gorzowie Wielkopolskim
    Tematy:
    bezpieczeństwo
    filozofia bezpieczeństwa
    demografia
    gospodarka
    kultura
    cywilizacja
    system polityczny
    system prawny
    system demokratyczny
    model deliberatywny
    wojna
    pokój
    przemoc
    niestosowanie przemocy
    security
    philosophy of security
    demographics
    economy
    culture
    civilization
    political system
    legal system
    democratic system
    deliberative model
    war
    peace
    violence
    nonviolence
    Opis:
    After a philosophical presentation of security as a property of being, its origin, structure, functioning and future, as stemming from the Initial Conditions of the Universe (mass, energy, space, and time), from the primary identified by Aristotle (material, effective, formal and teleological), and from the elements of the system distinguished by social cybernetics (sociomass, socioenergy, sociostructure and socioculture),the author attempts to argue that the pillars of a holistically analyzed security are: (1) Procreation and Education; (2) Affluence and Welfare; (3) Law and System; (4) Freedom, Equality, Fraternity and Responsibility. At the same time, the author asserts, invoking Aristotle, that the methods and ways of shaping those pillars and thus security are: necessary things (war and work) and beneficial things (peace and rest). The author tries to analyze those things and the holistically understood pillars of subjective security by differentiating such fundamental spheres of subjective security as the demographic, economic, political-social and cultural-civilizational spheres. Relations between subjective security (its pillars) and objective security (its spheres, tools and instruments), are presented as atendency that appears in the research of the so-called Kopenhagen School with the intent to deepen (subjective) security, expand (objective) security and thicken security (preferences for certain subjective-objective relations). Accepting the division of security into, on the one hand, positive security identified rather with the so-called nonmilitary security, following Johan Galtung (security through work, peace and renouncement of violence), and, on the other hand, negative security often identified with military security (security through war, destruction and violence), the author focuses on relatively evaluated security (in relation to somebody or something). This relative evaluation of security is analyzed in the perspective of the deepening and thickening of the transregional security of Poland, after several critical remarks about the understanding of such security and the so-called regional and transregional security complexes. The author assumes that, among the pillars, elements, sectors and complexes of security, the most dynamic and binding seems to be the demographic and economic sphere, whereas the political (legal-systemic) sphere and the cultural sphere belong, in comparison, to the more static (less dynamic) ones. Invoking J.J. Rousseau’s distinctionspertaining to this sphere (among others, the distinction between small, medium-size and big states), the author hypothetically concludes that Poland already was a big and monarchic state at the time of the First Commonwealth, a medium-size state at the time of the Second Republic and maybe also the Third Republic, and that Poland has a future as a small state composed of city-states (as anticipated by A. Toffler) of a democratic and perhaps a deliberative model (promoted by, among other, J. Habermas) – a structure of citizens competently communicated with each other, more democratic than any structure known from today, and also assisted by Artificial Intelligence.
    Źródło:
    Studia Administracji i Bezpieczeństwa; 2019, 7; 163-194
    2543-6961
    Pojawia się w:
    Studia Administracji i Bezpieczeństwa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies