Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "nienaruszalność granic" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-2 z 2
    Tytuł:
    Standardy i zasady międzynarodowego prawa morskiego jako instrumenty przywracania integralności terytorialnej Ukrainy i jej granic
    The Rules and Principles of Modern International Law of the Sea as a Toolkit for Restoring the Territorial Integrity of Ukraine and Its Borders
    Autorzy:
    Szevczuk, Taras
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22792717.pdf
    Data publikacji:
    2018-12-31
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
    Tematy:
    międzynarodowe prawo morskie
    integralność terytorialna
    nienaruszalność granic
    Konwencja ONZ o prawie morza z 1982 r.
    international law of the sea
    territorial integrity
    the inviolability of the borders
    the United Nations Convention on the Law of the Sea 1982
    Opis:
    Na początku 2014 r. Rosja, poprzez agresję zbrojną, naruszając podstawowe zasady i normy prawa międzynarodowego, zaanektowała Krym i przybrzeżne obszary morskie Ukrainy. Dnia 26 września 2018 r. na 73. sesji Zgromadzenia Ogólnego ONZ Prezydent Ukrainy P. Poroszenko powiedział, że Rosja nie zamierza zatrzymywać się nad tym i chce zająć Morze Azowskie, a po wybudowaniu mostu Kerczeńskiego zaczęła systematycznie naruszać swobodę żeglugi międzynarodowej dla ukraińskich i zagranicznych statków. W odpowiedzi na agresję Rosji, Ukraina stosuje odpowiednie środki zaradcze, które są dopuszczalne na mocy prawa międzynarodowego i poszukuje sposobów i środków na skuteczniejsze wyjście ze skomplikowanej sytuacji. Międzynarodowe prawo morskie, którego podstawowym elementem jest Konwencja ONZ o prawie morza z 1982 r., posiada skuteczne narzędzie, którego użycie umożliwi Ukrainie zwrot utraconego terytorium, skutecznie przeciwdziałać Rosji i przenosić ją na międzynarodową odpowiedzialność prawną.
    In early 2014, Russia, through armed aggression, violating the fundamental principles and rules of international law, annexed the Crimea and the coastal marine areas of Ukraine. Modern international law of the sea, the basic element of which is the United Nations Convention on the Law of the Sea 1982, has an effective toolkit, the use of which will enable Ukraine to return the lost territories, effectively counteract Russia and bring it to international legal responsibility.
    Źródło:
    Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego; 2018, 13, 15 (2); 279-289
    2719-3128
    2719-7336
    Pojawia się w:
    Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Racja stanu a ograniczona suwerenność (Studium przypadku: Układ normalizacyjny między PRL a RFN z 1970 r. – ocena po półwieczu)
    Raison D’etat and Limited Sovereignty (Case study: Normalization Treaty between the Polish People’s Republic and West Germany in 1970 – Assessment after Half a Century)
    Autorzy:
    Rotfeld, Adam D.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2092267.pdf
    Data publikacji:
    2021-07-26
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydział Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych
    Tematy:
    normalizacja
    nienaruszalność granic
    nieużycie siły
    bezpieczeństwo
    integralność terytorialna
    normalization
    inviolability of borders
    non-use of force
    security
    territorial integrity
    Opis:
    Istotą przedstawionych rozważań jest odpowiedź na dwa pytania: Co sprawiło, że zawarty przed pół wiekiem w Warszawie Układ o podstawach normalizacji wzajemnych stosunków między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Federalną Niemiec (7 grudnia 1970 r.) zajął wśród wielu innych traktatów miejsce o szczególnej doniosłości? Jak państwo o ograniczonej suwerenności, jakim była wówczas Polska Ludowa, zdołało wynegocjować porozumienie w obronie swojej suwerenności, integralności terytorialnej i nienaruszalności swoich granic? Esej odwołuje się do prac wybitnych polskich uczonych z „poznańskiej szkoły” prawa międzynarodowego (Alfonsa Klafkowskiego, Krzysztofa Skubiszewskiego, Bolesława Wiewióry) oraz Manfreda Lachsa, Ludwika Gelberga i innych badaczy przedmiotu. W szczególności do oryginalnych myśli Janusza Symonidesa o zasadzie efektywności w prawie międzynarodowym. W prezentowanym studium sprawą kluczową jest nie tyle egzegeza tekstu Układu, ile polityczny kontekst i wyjaśnienie podtekstów, które dopiero po latach wyszły na światło dzienne. Trudności w uzgodnieniu porozumienia wiązały się z tzw. kwestią niemiecką. Strona polska postulowała jednoznaczne uznanie swojej granicy zachodniej, natomiast RFN dążyła do zawarcia Układu o „nieużyciu siły” (Gewaitverzicht). Dodatkową trudnością był negatywny stosunek do polskiej inicjatywy ze strony sąsiadującej z Polską „sojuszniczej” NRD. Jej przywódcy uważali, że polskie postulaty uznania granicy na Odrze i Nysie podważają trwały charakter państwowości „pierwszego państwa robotników i chłopów na ziemi niemieckiej”. Z kolei wschodni sąsiad, czyli ZSRR, zainteresowany był zawarciem traktatu z RFN, który gwarantowałby nienaruszalność polskiej granicy zachodniej, a w ten sposób gwarancje te utrwalałyby na płaszczyźnie prawnomiędzynarodowej zależność Polski od ZSRR. W tych okolicznościach osiągnięte dwustronne porozumienie miało dla Polski egzystencjalne znaczenie. Otwierało też drogę do uruchomienia procesu, w którego wyniku doszło do uzgodnienia Aktu końcowego Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie podpisanego w Helsinkach (1975). Głównym czynnikiem sprawczym była wola polityczna i determinacja obu architektów tego Układu – Władysława Gomułki i Willy’ego Brandta, który za przywrócenie wartości moralnych w polityce wyróżniony został Pokojową Nagrodą Nobla.
    This paper focuses on two questions: What made the Treaty between the Polish People’s Republic and the Federal Republic of Germany Concerning the Basis for Normalizing Their Mutual Relations concluded half a century ago in Warsaw (December 7, 1970) particularly significant among many other treaties? How did a state with limited sovereignty, such as Polish People’s Republic at that time, managed to negotiate an agreement to defend its sovereignty, territorial integrity and inviolability of its borders? The essay refers to the works of outstanding Polish researchers from the “Poznań school” of international law (Alfons Klafkowski, Krzysztof Skubiszewski, and Bolesław Wiewióra) as well as Manfred Lachs, Ludwik Gelberg and other researchers of the subject, in particular to the original thoughts of Janusz Symonides on the principle of effectiveness in international law. Rather than providing an exegesis of the text of the Treaty, this study analyses the political context and explanation of subtexts which only came to light years later. Difficulties in negotiating the agreement were related to the so-called German question. The Polish side called for unequivocal recognition of its western border, while the Federal Republic of Germany sought to conclude a Treaty on the nonuse of force (Gewaitverzicht). An additional difficulty was the negative attitude towards the Polish initiative on the part of the ‘allied’ German Democratic Republic neighbouring with Poland. Its leaders believed that Polish postulates to recognize the border on the Oder and Neisse line undermined the permanent nature of the statehood of “the first state of workers and peasants on German soil.” In addition, Poland’s eastern neighbour, the USSR, was interested in concluding a treaty with the Federal Republic of Germany, which would guarantee the inviolability of the Polish western border, and thus these guarantees would perpetuate the legal legitimacy of Poland’s dependence on the USSR sphere. In these circumstances, the bilateral agreement reached had existential significance for Poland. It also paved the way to launching the process leading to conclusion of the Helsinki Final Act during the Conference on Security and Cooperation in Europe (1975). The main causative factor was the political will and determination of both architects of this Treaty – Władysław Gomułka and Willy Brandt, who was awarded the Nobel Peace Prize for restoring moral values in politics.
    Źródło:
    Stosunki Międzynarodowe - International Relations; 2020, 56, 3; 29-51
    0209-0961
    Pojawia się w:
    Stosunki Międzynarodowe - International Relations
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-2 z 2

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies