Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "niedrożność jelit" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Powikłania ze strony przewodu pokarmowego w trakcie leczenia klozapiną
    Gastrointestinal adverse effects of clozapine therapy
    Autorzy:
    Wyskoński, Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/944055.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    bowel obstruction
    clozapine
    constipation
    sialorrhea
    klozapina
    niedrożność jelit
    zaparcia
    ślinotok
    Opis:
    Clozapine is the ultimate therapeutic option for patients with treatment-resistant schizophrenia. Treatment with clozapine is often associated with gastrointestinal adverse reactions, such as: sialorrhea, constipations, bowel obstruction, liver failure (including fulminant hepatic failure), nausea and vomiting, increased appetite. This paper summarizes data on the incidence, mechanisms as well as preventive and therapeutic methods for sialorrhea, constipations and intestinal obstruction during treatment with clozapine. Several options may be used for the management of sialorrhea: clonidine, amitriptyline, pirenzepine and glycopyrrolate. Regarding constipations and obstruction, proper prevention (diet, physical activity) and the identification of patients at increased risk of these complications are particularly important. Patients receiving clozapine are exposed to a variety of gastrointestinal complications. Some of these (sialorrhea) may adversely affect the attitude towards treatment and lead to non-compliance. Other (e.g. intestinal obstruction) can be life-threatening and require intensive surgical treatment. For this reason, efforts should be made to detect modifiable risk factors, provide an early diagnosis of these complications and implement appropriate treatment.
    Klozapina jest ostateczną opcją terapeutyczną w przypadku pacjentów ze schizofrenią oporną na leczenie. Podczas terapii często występują działania niepożądane ze strony przewodu pokarmowego: ślinotok, zaparcia, niedrożność jelit, niewydolność wątroby (również o piorunującym przebiegu), nudności i wymioty, wzmożenie apetytu. W pracy podsumowano informacje na temat częstości występowania, mechanizmów oraz metod profilaktyki i leczenia ślinotoku, zaparć i niedrożności jelit w przebiegu leczenia klozapiną. Gdy występuje ślinotok, stosuje się klonidynę, amitryptylinę, pirenzepinę i glikopirolan. W przypadku zaparć i niedrożności szczególne znaczenie mają: właściwa profilaktyka (dieta, aktywność fizyczna) oraz identyfikowanie pacjentów z grupy podwyższonego ryzyka. Chorzy przyjmujący klozapinę są narażeni na szereg powikłań ze strony przewodu pokarmowego. Niektóre z nich (ślinotok) mogą niekorzystnie wpływać na nastawienie do leczenia i powodować jego przerywanie, a inne (niedrożność przewodu pokarmowego) – zagrażać życiu i wymagać intensywnego leczenia chirurgicznego. Należy więc podejmować działania mające na celu wykrywanie modyfikowalnych czynników ryzyka, wczesne diagnozowanie powikłań i wdrażanie właściwego leczenia.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2015, 15, 2; 81-85
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Postępowanie z przypadkowo znalezionym, niezmienionym uchyłkiem Meckel’a – przegląd piśmiennictwa
    Autorzy:
    Żyluk, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1392129.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    krwawienie z przewodu pokarmowego
    niedrożność jelit
    uchyłek Meckel’a
    wycięcie profilaktyczne
    Opis:
    Uchyłek Meckel’a jest najczęstszą wrodzoną anomalią przewodu pokarmowego, o częstości występowania w ogólnej populacji ocenianej na 1–4%. U większości osób stanowi on ukrytą anomalię, niepowodującą żadnych objawów, ale u niektórych może być przyczyną powikłań, takich jak: niedrożność jelit, krwawienia i zapalenia. W piśmiennictwie nie ma jednoznacznych zaleceń co do postępowania z przypadkowo znalezionym, niezmienionym uchyłkiem Meckel’a. Zamierzeniem pracy był przegląd piśmiennictwa w celu ustalenia aktualnego stanu wiedzy w tej kwestii. Na podstawie analizy 17 publikacji określono cechy przemawiające za „profilaktycznym” wycięciem przypadkowo znalezionego, niezmienionego uchyłka Meckel’a. Są to: wiek <50 lat, płeć męska, długość uchyłka >2 cm, makroskopowe cechy wskazujące na obecność ektopowej błony śluzowej i wąska szyja uchyłka. W przypadkach niespełniających tych kryteriów ryzyko powstania powikłań jest minimalne. Pozostawienie uchyłka jest zalecane w sytuacjach zapalenia otrzewnej, dużego urazu narządów jamy brzusznej i w podeszłym wieku. Jednak wskazania do wycinania lub pozostawiania go są względne; chirurg może bezpiecznie wybrać jedną z dwóch możliwości, zależnie od danego przypadku.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2019, 91, 6; 41-46
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zrosty wewnątrzbrzuszne w ultrasonografii. Część II: Morfologia zmian
    Intra-abdominal adhesions in ultrasound. Part II: The morphology of changes
    Autorzy:
    Smereczyński, Andrzej
    Starzyńska, Teresa
    Kołaczyk, Katarzyna
    Bojko, Stefania
    Gałdyńska, Maria
    Bernatowicz, Elżbieta
    Walecka, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1059302.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    hepatic pseudotumour
    intestinal obstruction
    intraperitoneal adhesions
    ultrasound
    visceroperitoneal adhesions
    guz rzekomy wątroby
    niedrożność jelit
    ultrasonografia
    zrosty trzewno‑otrzewnowe
    zrosty wewnątrzotrzewnowe
    Opis:
    Despite their frequent appearance, intra-abdominal adhesions are rarely the subject of clinical studies and academic discussions. For many years the operators have been trying to reduce such unfavourable consequences of interventions in the abdominal structures. The aim of this article is to present the possibilities of intra-abdominal adhesion diagnostics by means of ultrasound imaging based on authors’ own experience and information included in pertinent literature. The anatomy and examination technique of the abdominal wall were discussed in Part I of the article. In order to evaluate intraperitoneal adhesions, one should use a convex transducer with the frequency of 3.5–6 MHz. The article provides numerous examples of US images presenting intra-abdominal adhesions, particularly those which appeared after surgical procedures. The significance of determining their localisation and extensiveness prior to a planned surgical treatment is emphasized. Four types of morphological changes in the ultrasound caused by intra-abdominal adhesions are distinguished and described: visceroperitoneal adhesions, intraperitoneal adhesions, adhesive obstructions as well as adhesions between the liver and abdominal wall with a special form of such changes, i.e. hepatic pseudotumour. Its ultrasound features are as follows: 1. The lesion is localised below the scar in the abdominal wall after their incision. 2. The lesion is localised in the abdominal part of the liver segments III, IV and V. 3. With the US beam focus precisely set, the lack of fascia – peritoneum complex may be noticed. An uneven liver outline or its ventral displacement appears. 4. A hepatic adhesion-related pseudotumour usually has indistinct margins, especially the posterior one, and, gradually, from top to bottom, loses its hypoechogenic nature. 5. In a respiration test, this liver fragment does not present the sliding movement – a neoplastic tumour rarely shows such an effect. The immobility of the liver is a permanent symptom of subdiaphragmatic abscess which needs to be included in the differentiation process. 6. In case of doubts, the suspicious liver area may be examined without the consideration of the scar in the abdominal wall. In the differentiation of visceroperitoneal adhesions, firstly, one needs to exclude the peritoneum infiltration in the course of inflammation and neoplastic spreading, which may be very difficult in patients who have undergone a surgery. Pseudomyxoma peritonei constitutes a source of errors much more rarely.
    Mimo częstego występowania zrosty wewnątrzbrzuszne rzadko są przedmiotem rozważań klinicznych i opracowań naukowych. Od wielu lat operatorzy starają się w różny sposób ograniczać takie niekorzystne następstwa interwencji w struktury wewnątrzbrzuszne. Niniejszy artykuł ma na celu zaprezentowanie możliwości ultrasonografii w diagnostyce zrostów wewnątrzbrzusznych w oparciu o własne doświadczenia i dane z piśmiennictwa. Anatomię i technikę badania ultrasonograficznego powłok brzusznych omówiono w I części pracy. Do oceny zrostów wewnątrzotrzewnowych należy wykorzystać głowicę konweksową o częstotliwości 3,5–6 MHz. W artykule zaprezentowano liczne przykłady obrazów ultrasonograficznych zrostów wewnątrzbrzusznych, szczególnie tych powstałych po operacjach, i podkreślono znaczenie określenia ich umiejscowienia i rozległości przed planowanym leczeniem chirurgicznym. Wyróżniono i opisano cztery rodzaje zmian morfologicznych w ultrasonografii spowodowanych przez zrosty wewnątrzbrzuszne: zrosty trzewno-otrzewnowe, zrosty wewnątrzotrzewnowe, niedrożność zrostową oraz zrosty wątroby z powłokami, ze szczególną postacią tych zmian, jaką jest guz rzekomy wątroby. Jego cechy sonograficzne przedstawiają się następująco: 1. Zmiana znajduje się pod blizną w powłokach po ich nacięciu. 2. Lokalizacja zmiany dotyczy brzusznej części segmentów III, IV i V wątroby. 3. Przy dokładnym ustawieniu ogniska wiązki ultradźwiękowej daje się wykazać brak kompleksu powięź – otrzewna, w tym miejscu pojawia się nierówny zarys powierzchni wątroby lub jej dobrzuszne podciągnięcie. 4. Guz rzekomy wątroby zrostopochodny ma zwykle zatarte zarysy, zwłaszcza tylną granicę, i stopniowo od góry do dołu traci swój charakter hipoechogeniczny. 5. W teście oddechowym ten odcinek wątroby nie wykazuje ruchu ślizgowego – guz nowotworowy rzadko powoduje taki efekt. Unieruchomienie wątroby jest stałym objawem w ropniu podprzeponowym, który również należy uwzględnić w różnicowaniu. 6. W przypadku niejasności podejrzaną okolicę wątroby można obrazować z pominięciem blizny w powłokach. W różnicowaniu zrostów trzewno-otrzewnowych należy w pierwszym rzędzie wykluczyć naciek otrzewnej w przebiegu jej zapalenia oraz rozsiew procesu nowotworowego drogą otrzewnej, co może być bardzo trudne u osób wcześniej operowanych. Zdecydowanie rzadziej przyczyną pomyłki jest śluzak rzekomy otrzewnej.
    Źródło:
    Journal of Ultrasonography; 2013, 13, 52; 93-103
    2451-070X
    Pojawia się w:
    Journal of Ultrasonography
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Niepełny, wrodzony zwrot jelita i niezwykle rzadki przypadek niepełnego zwrotu jelita dorosłego chorego z objawami wysokiej niedrożności przewodu pokarmowego
    Autorzy:
    Rachel, Franciszek
    Łapiński, Andrzej
    Szczerba, Dariusz
    Gutterch, Krystian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1393672.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    niepełny wrodzony zwrot jelit
    niedrożność
    operacja Ladda
    Opis:
    Autorzy przedstawiają 21 -letniego chorego z niepełnym zwrotem jelit z objawami przewlekłej niedrożności górnego odcinka przewodu pokarmowego i trudności diagnostyczne. Rozstrzygającym badaniem była TK jamy brzusznej z kontrastem. Po operacji sposobem Ladda chory został wyleczony.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 3; 44-47
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wgłobienie jelit, jako najczęstsza przyczyna niedrożności przewodu pokarmowego u dzieci, w grupie wiekowej od 3 miesięcy do 3 lat.
    Intestinal intussusception as the most commonly found cause of obstruction of the gastrointestinal tract in children from 3 months to 3 years old.
    Autorzy:
    Drabik, Bogusława
    Goździalska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/527371.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    intestinal intussusception
    obstruction of the gastrointestinal tract
    children
    wgłobienie jelit
    niedrożność przewodu pokarmowego
    dzieci
    Opis:
    Introduction: Intussusception is based on a telescopic movement of the proximal into the distal part of the intestine, leading to compressions of the proximal mesenteric vessels. The consequence of this process is often necrosis, leading in turn to bowel perforation, peritonitis, and septic shock. Material and methods: The aim of the study was to determine the gender and age of children who have had intussusception, the month of the year in which intussusception was detected, the time the first symptoms and the frequency of implementation of conservative treatment or surgery. The study was conducted on 176 children with intussusception who were hospitalized at the University Children’s Hospital in the Department of Surgery in Krakow, in the years 2010–2014. Results and conclusions: The analysis of medical documents showed that boys between the first and third year of life are ill most often during the summer and autumn. The most common form was ileocaecal intussusception. Conservative treatment using infusion was more often used than surgical.
    Wprowadzenie: Wgłobienie jelit polega na teleskopowym przemieszczeniu odcinka bliższego w część dalszą jelita, doprowadzając do uciśnięcia naczyń krezki bliższego odcinka. Następstwem tego procesu często jest martwica, która może stać się przyczyną perforacji jelita, wywołując zapalenie otrzewnej i wstrząs septyczny. Materiał i metody: Celem pracy było ustalenie płci i wieku dzieci, u których wystąpiło wgłobienie jelit, miesiąca w roku, w którym wgłobienie powstało, czasu wystąpienia pierwszych objawów oraz określenie częstości wdrożenia leczenia zachowawczego lub operacyjnego, mającego na celu odgłobienie. Badanie przeprowadzono na grupie 176 dzieci z wgłobieniem jelit, hospitalizowanych w Klinice Chirurgii Uniwersyteckiego Szpitala Dziecięcego w Krakowie, w latach 2010–2014. Wyniki i wnioski: Z analizy dokumentów medycznych wynika, że częściej chorują chłopcy między pierwszym a trzecim rokiem życia, w okresie letnim i jesiennym. Najczęściej występującą postacią było wgłobienie krętniczo-kątnicze. Leczenie zachowawcze za pomocą wlewu odgłobiającego było częściej stosowane niż operacyjne.
    Źródło:
    Państwo i Społeczeństwo; 2015, 3; 65-78
    1643-8299
    2451-0858
    Pojawia się w:
    Państwo i Społeczeństwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies