Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "new speakers" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Languages and cultures in contact. The place of new speakers in the education system in Upper Lusatia
Autorzy:
Dołowy-Rybińska, Nicole
Ratajczak, Cordula
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/677083.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
minority language learners
Upper Sorbian
bilingual education
new speakers
community of practice
Opis:
Languages and cultures in contact. The place of new speakers in the education system in Upper LusatiaUpper Sorbs are a Slavic minority group living in eastern Germany. The number of Upper Sorbian speakers is diminishing. Upper Sorbs, the majority of whom are Catholics, have a strong ethnic identity based on language, faith, and tradition and they form a rather closed community in relation to the surrounding German population. To counteract the process of language loss, the Sorbs have established an educational project called ‘Witaj’. The continuation of this project is the `2 plus’ program of bilingual education in schools, which has been implemented by the federal state of Saxony. The idea behind these initiatives is to connect native Upper Sorbian speakers and learners in order to facilitate the achievement of language competence and to break down existing ethnic boundaries. The realisation of this concept has encountered numerous problems. The German-speaking pupils involved often feel unmotivated to learn Sorbian and are often rejected by the Sorbian-speaking community as (potential) members.This article presents the results of a research project examining the way young people from German-speaking homes who attend one of the Upper Sorbian middle schools acquire Sorbian language competence and how they create an identity in relation/opposition to their Sorbian-speaking peers. The analysis is based on the sociolinguistic observations of language practices conducted in the school in 2017 and on interviews with both native speakers and learners of Upper Sorbian. The article focuses on the following issues: relations between language practices, the necessary conditions for the active use of minority languages by learners, language and interpersonal contact, the acceptance of new speakers, and the creation of ‘communities of practice’. Języki i kultury w kontakcie. Miejsce nowomówców w systemie edukacji na Górnych ŁużycachŁużyczanie są słowiańską mniejszością zamieszkującą we wschodniej części Niemiec. Liczba osób posługujących się językami łużyckimi, w tym językiem górnołużyckim, stale maleje. Górnołużyczanie, w przeważającej mierze katolicy, tworzą raczej zamkniętą wspólnotę, opartą o silną tożsamość etniczną, język, wiarę i tradycje. Aby przeciwdziałać procesowi utraty języka, Łużyczanie stworzyli program „Witaj”, którego kontynuacją był stworzony przez land Saksonii program dwujęzycznego nauczania „2 plus”. Celem tych programów było połączenie rodzimych użytkowników łużyckiego oraz dzieci uczących się go, aby umożliwić tym ostatnim zdobywanie kompetencji językowych i przełamać istniejące granice etniczne. Realizacja tego pomysłu napotyka jednak liczne problemy. Uczniowie niemieckojęzyczni często czują się niezmotywowani do uczenia się górnołużyckiego, często są też odrzucani przez łużyckojęzyczną wspólnotę jako (potencjalni) użytkownicy łużyckiego.Artykuł przedstawia wyniki badań dotyczących sposobu, w jaki młodzi ludzie z niemieckojęzycznych domów chodzący do jednej z górnołużyckich szkół średnich, zdobywają kompetencje językowe i jak tworzą swoją tożsamość w relacji lub opozycji do ich łużyckojęzycznych kolegów. Analiza oparta jest o socjolingwistyczne obserwacje praktyk językowych, prowadzonych w szkole w 2017 roku, i na wywiadach z uczniami górnołużycko- i niemieckojęzycznymi. Tekst koncentruje się na relacji między praktykami językowymi, warunkami niezbędnymi do tego, żeby język mniejszościowy mógł być aktywnie używany przez uczących się i tworzeniem relacji między ludźmi, poczucia akceptacji oraz wspólnot praktyki.
Źródło:
Cognitive Studies; 2019, 19
2392-2397
Pojawia się w:
Cognitive Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
‘Authentic’ Language as a Contested Concept in Brittany
„Autentyczność” języka jako pojęcie sporne – przypadek Bretanii
Autorzy:
Hornsby, Michael
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/44928394.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
język bretoński
autentyczność języka
uprawnienie mówców
nowi użytkownicy języka
język mniejszościowy
Breton language
linguistic authenticity
speaker legitimacy
new speakers
minority language
Opis:
The question of authenticity in language has been approached from a number of theoretical standpoints. A significant type of feature which may bestow authenticity and legitimacy is the linguistic. Linguistic performance can be viewed in terms of either the unreflectingly fluent and competent use by the ideal native speaker or, in opposition, the inauthenticity of the non-native language learner. As pointed out by Martin Gill in his paper “Exclusive Boundaries, Contested Claims: Authenticity, Language and Ideology”, authentic speech is romanticised as “native, spoken, verbatim, unrehearsed, off-the-record, sincere, vernacular and non-standard”. Such a definition is easily understandable by the wider public outside of academia. However, it begs the question: who has the authority to make this distinction and who can validate these authenticity claims? Mary Bucholtz proposes instead the concept of authentication, or the outcome of constantly negotiated social and linguistic practices. Debates over what constitutes ‘authentic’ language in minority language settings are particularly noticeable, given the processes of revitalisation many of them are going through. This paper aims to move the discussion away from the purely linguistic when considering what authenticity means, and investigate the concept from a more speaker-centred perspective. The example of Breton in Brittany is taken as the case study here – what it means to speak Breton ‘authentically’, according to whom, and to which norms. In particular, attention is paid to the authentication process of negotiation and how different actors approach and manage this dynamic.
Kwestii „autentyczności” języka przyglądano się już z wielu pozycji teoretycznych. Istotny czynnik nadający autentyczność i legitymizujący użycie języka przez mówcę stanowią często cechy językowe. Realizację językową można opisywać jako bezrefleksyjną, płynną i kompetentną w wykonaniu rodzimego użytkownika języka lub przeciwnie, jako nieautentyczną w przypadku użytkownika nierodzimego, uczącego się języka. Według artykułu Exclusive Boundaries, Contested Claims: Authenticity, Language and Ideology autorstwa Martina Gilla, autentyczna mowa jest idealizowana jako „rodzima, mówiona, dosłowna, nieprzećwiczona, nieoficjalna, szczera, potoczna i niestandardowa”. Taka definicja jest łatwa do przyjęcia przez rzesze użytkowników języka spoza środowiska akademickiego. Naukowcom jednak nasuwa się pytanie: kto jest upoważniony do dokonywania tego rozróżnienia i kto może potwierdzić postulat autentyczności. Mary Bucholtz proponuje zamiast tego koncepcję uwierzytelnienia, czyli rezultatu stale negocjowanych praktyk społecznych i językowych. Debaty o tym, co stanowi język „autentyczny”, są zauważalne zwłaszcza w przypadku języków mniejszościowych, z których wiele podlega procesom rewitalizacji. Niniejszy artykuł ma na celu przesunięcie dyskusji nad autentycznością języka z czysto językoznawczej perspektywy w kierunku tej skoncentrowanej na mówcy. Jako studium przypadku wybrano język bretoński w Bretanii i postawiono pytania o to, co, według kogo i w oparciu o jakie normy oznacza mówienie po bretońsku „autentycznie”. Szczególną uwagę poświęcono procesowi uwierzytelnienia przez negocjację oraz temu, jak różni użytkownicy języka podchodzą do tej dynamiki i jak nią zarządzają.
Źródło:
Adeptus; 2022, 19
2300-0783
Pojawia się w:
Adeptus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Fest-noz: a Way to Live Breton Culture
Autorzy:
Dołowy-Rybińska, Nicole
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/508922.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
fest-noz
dance
néo-bretonnants/new Breton speakers
linguistic minority
cultural change
invented tradition
Opis:
The Fest-noz: a Way to Live Breton CultureThe history of the Breton language and culture of the XX and XXI century is narrated through the fest-noz phenomenon story. Fest-noz (‘night festival’) is a meeting where people dance in groups to live folk music accompaniment. Traditionally these festivals were organized in the small region of Central Brittany and were connected to important community occasions. This tradition was slowly disappearing in the 20’s and 30’s of the XXth century to die out after WW II when the Breton culture was depreciated and connected with the negative identity of the Bretons. Fest-noz was recreated and in 50’s and has become an invented tradition. In the 60’s with the social and cultural movements leading to the revalorization of the minority fest-noz became the symbol of a Breton ethnic revival. Today it is one of the most significant marks of Breton identification. Every year there are hundreds fest-noz organized all around Brittany, from small local celebrations to huge musical events. Participation in fest-noz is one of the ways of conscious creation of the Breton cultural identity. Fest-noz: sposób na życie kulturą bretońską Fest-noz („nocna zabawa”) to spotkanie, podczas którego ludzie tańczą wspólnie do muzyki bretońskiej. Tradycyjnie zabawy takie odbywały się na niewielkim obszarze Bretanii środkowej i związane były z ważnymi wydarzeniami wspólnot wiejskich (związanych z uprawą ziemi, ale i obchodami świąt religijnych czy prywatnych). Brała w nich udział cała społeczność okolicy, tańcząc w łańcuchach do improwizowanych pieśni typu kan ha discan („zawołanie i odpowiedź”). Tradycja ta powoli zamierała w latach 30. i 40. XX wieku, zaś po II wojnie światowej fest-noz nie odbywało się wcale. W latach 60. XX wieku fest-noz zostało w sposób celowy zrewitalizowane, by stać się symbolem bretońskiego odrodzenia etnicznego przełomu lat 60. i 70., buntu młodzieży, rewaloryzacji wypieranej kultury i języka, radosnego (a często i radykalnego) dążenia do uzyskania praw. Od lat 90. XX wieku fest-noz jest niekwestionowanym znakiem rozpoznawczym Bretanii, corocznie odbywają się setki a nawet tysiące imprez, od ma łych spotkań lokalnych, po wielkie, zorganizowane w największych salach w Rennes, wydarzenia muzyczne, a nawet internetowe CyberFestNoz. Fenomen bretońskiego fest-noz będzie kanwą, na której opowiedziana zostanie historia kultury i języka bretońskiego w XX i XXI wieku, od ich ośmieszania i zanikania, przez przemilczanie związane z wydarzeniami II wojny światowej, po odrodzenie lat 70. i czasy współczesne. Samo święto jest więc jedynie punktem wyjścia do rozważenia wielu procesów dotyczących kultur i języków mniejszościowych: tworzenia się tożsamości negatywnej, ruchów społecznych prowadzących do rewaloryzacji mniejszości, działań na rzecz ich zorganizowanej ochrony. Ale będzie to też opowieść o tym, jak mniejszość językowa może funkcjonować w dzisiejszym świecie, o spontanicznym uczestnictwie i ujętej instytucjonalnie animacji, o tradycji wynalezionej oraz o wybieranej i świadomie tworzonej tożsamości kulturowej.
Źródło:
Colloquia Humanistica; 2013, 2
2081-6774
2392-2419
Pojawia się w:
Colloquia Humanistica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies