Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "new drama" wg kryterium: Temat


Tytuł:
“And this was always a house of reticence, of things unspoken,wasn’t it?”: Brian Friel’s Aristocrats
Autorzy:
Kozub, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2081150.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Brian Friel
Northern Irish Drama
the demise of the Catholic Big House
the issue of social
class
the death of a patriarch as indicator for a new dispensation
Opis:
Aristocrats (1979), one of Friel’s most Chekhovian plays, is a revealing family drama which takes place during an explosion of political violence in Northern Ireland in the mid-1970s. The play depicts the dissolution of the “Catholic Aristocracy”, the once influential O’Donnells, who have gathered at a family reunion in their crumbling home, Ballybeg Hall. The play centres on the gap between the O’Donnells’ view of themselves and the bleak reality of their lives. Despite the fact that the O’Donnell family find themselves on the verge of bankruptcy, they keep dwelling in the past remembering the times when the Big House was in its heyday. Moreover, the protagonists are leading a life of seclusion, as they have totally isolated themselves from their surroundings. The play ends on a note of indeterminacy and the playwright seems to ask how much of the O’Donnells’ plight is inevitable, and whether alternative solutions are possible.
Źródło:
Kwartalnik Neofilologiczny; 2017, 1; 81-94
0023-5911
Pojawia się w:
Kwartalnik Neofilologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„...i o niczym nie myśli”. Dramaturgia pustki Pawła Priażki
“…and thinking about nothing”. Pavel Pryazhko’s dramaturgy of emptiness
Autorzy:
Lappo, Irina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22446761.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
contemporary Russian drama
postdramatic theatre
club theatre
one-man show-confession
hyper naturalism
new drama
Opis:
The article presents an analysis of genre transformations in the literary output of Pavel Pryazhko, who has been considered to be a leader of the youngest generation of Russia’s New Drama movement. Following a series of hyper-naturalistic dramas, written with the use of the verbatim technique, dramaturgic self-awareness of the young writer finds its creative outlet in monologue-confession, after which there comes a ‘winding up of the discourse’ and a series of anti-dramatic shows/performances performed as a duet with Dmitry Volkostrelov. Pryazhko shifted attention from the content to the form of drama, from the theme to the language, worked out his own type of hero and type of conflict. The playwright searches for new, radical theatrical forms, carefully listens to contemporary language, and therefore, also the awareness reflected by this language.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2013, Zeszyt specjalny 2013; 199-210
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Nowy dramat” i (nowa) duchowość. Problem duchowych poszukiwań w rosyjskiej i białoruskiej dramaturgii XXI w. (na przykładzie wybranych utworów)
Autorzy:
Wasińczuk, Katarzyna Agata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/624916.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Belarusian „new drama", Russian „new drama", Diana Balyko, Andrey Kureychik, Pavel Priazhko, Ivan Vyrypayev, Vasiliy Sigarev
białoruski „nowy dramat”, rosyjski „nowy dramat”, Diana Bałyko, Andriej Kurejczyk, Paweł Priażko, Iwan Wyrypajew, Wasilij Sigariew
беларуская „новая драма", руская „новая драма", Дзіяна Балыка, Ан- дрэй Курэйчык, Павел Пражко, Іван Вырыпаеў, Васілій Сігараў
Opis:
Contemporary Russian-language “new drama" (both Russian and Belarusian) is most often identified with plays performed using verbatim-theatre techniques, and with works of a documentary character that feature hyper-realistic, naturalistic or Neo-Brutalist elements. However, this is not the only distinctive tendency in the poetics of contemporary Eastern Slavic drama. There exists a completely different, metaphorical and philosophical current of evolution of „new drama". The present article is devoted to the concept of spirituality in new Russian (Ivan Vyrypayev, Vasiliy Sigarev) and Belarusian (Diana Balyko, Pavel Priazhko, Andrey Kureychik) drama, as it explores the sacral and spiritual elements in the latter and attempts to unveil the deeper meaning of several selected works. The author wishes to evaluate how spiritual issues are depicted, and to what modifications the presentation of these issues is subject to. Due to the obvious anthropological character of the works analyzed, where the human being and its spiritual queries become a semantic carrier, the literary character constitutes a primary analytical category in itself. The article is an attempt to analyze and interpret religious and spiritual elements in works that may sometimes not be perceived as a manifestation of faith. The article draws attention to the use of motifs known from the Christian cultural sphere and to the referencing and modernization of old Ruthenian  anthropological types (such as strannik, yurodivy). The author showcases how contemporary Russian and Belarusian playwrights depict the human being as a spiritual seeker, as they address both the sacred and the secularized understanding of spirituality.
Współczesny rosyjskojęzyczny (zarówno rosyjski, jak i białoruski) „nowy dramat” utożsamiany jest najczęściej ze sztukami realizowanymi metodą verbatim, z utworami dokumentalnymi, w których wykorzystywane są elementy hiperrealistyczne, naturalistyczne czy neobrutalistyczne.Nie jest to jedyna tendencja charakterystyczna dla poetyki współczesnej dramaturgii wschodniosłowiańskiej. Równolegle funkcjonuje bowiem zgoła inny, metaforyczno-filozoficzny, kierunek rozwoju „nowego dramatu”. Artykuł poświęcony został problemowi duchowości w nowej dramaturgii rosyjskiej (Iwan Wyrypajew, Wasilij Sigariew) i białoruskiej (Diana Bałykо, Paweł Priażko, Andriej Kurejczyk). Celem była eksploracja elementów sakralnych i duchowych, dotarcie do sensów głębokich wybranych utworów. Autor postanowił zbadać, w jaki sposób prezentowane są problemy duchowe, jakim modyfikacjom podlega przedstawienie tej problematyki. Ze względu na wyraźny antropologiczny rys utworów, w których nośnikiem semantyki staje się człowiek i jego wewnętrzne poszukiwania, to postać literacka stanowi w tekście podstawową kategorię badawczą. Artykuł jest próbą analizy oraz interpretacji religijnych i duchowych elementów w tekstach niekiedy dalekich od manifestowania wiary. W artykule zwrócono uwagę na wykorzystanie motywów znanych z chrześcijańskiego kręgu kulturowego, przywołanie i uwspółcześnienie staroruskich typów antropologicznych (takich jak strannik, jurodiwy). Udowodniono, że współcześni dramatopisarze rosyjscy i białoruscy kreują obraz człowieka poszukującego, zwracając się zarówno ku religijnemu, jak również zsekularyzowanemu rozumieniu duchowości.
Сучасная рускамоўная (як руская так i беларуская) „новая драма" асацыюецца найчасцей з п’есамі, напісанымі метадам verbatim, з дакументальнымі тэкстамі, у якіх выкарыстоўваюцца гіперрэалістычныя, натуралістычныя ці неабрутальныя элементы. Але гэта не адзіная тэндэнцыя, характэрная для паэтыкі сучаснай усходнеславянскай драматургіі. Паралельна развіваецца іншая, метафарычна-філасофская плынь “новай драмы”. Даны артыкул прысвечаны праблеме духоўнасці ў найноўшай рускай (Іван Вырыпаеў, Васілій Сігараў) і беларускай (Дзіяна Балыка, Павел Пражко, Андрэй Курэйчык) драматургіі. Мэта артыкула – выяўленне духоўных, сакральных элементаў выбраных твораў. Галоўная задача артыкула – аналіз спосабаў і мэтаў прадстаўлення духоўных пытанняў, даследаванне мадыфікацый выяўленння духоўнай праблематыкі. Аналізуемыя творы вылучаюцца сваім антрапалагічным характарам, а носьбітам семантыкі з'яўляецца чалавек і яго ўнутраныя пошукі, таму менавіта літаратурны персанаж становіцца асноўнай катэгорыяй даследавання. У артыкуле робіцца спроба аналізу і інтэрпрэтацыі рэлігійных і духоўных элементаў у творах, далёкіх ад маніфестацыі веры. Звяртаецца ўвага на выкарыстанне матываў і тэмаў хрысціянскай культуры, на актуалізацыю старажытнарускіх антрапалагічных тыпаў (такіх як скіталец, юродзівы). Даказваецца, што сучасныя рускія і беларускія драматургі ствараюць вобраз чалавека ў стане духоўнага пошуку, звяртаючыся як да рэлігійнага, так і да свецкага разумення духоўнасці.
Źródło:
Studia Białorutenistyczne; 2018, 12
1898-0457
Pojawia się w:
Studia Białorutenistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Wer hat Angst vorm schwarzen Mann?“ Aggressivität und Gewalt im ‚neuen Dokumentartheater‘
Autorzy:
Pełka, Artur
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032734.pdf
Data publikacji:
2010-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
brytyjski teatr ‚In-Yer-Face‘
‚nowy dramat faktu‘
„Der Kick”
Andreas Veiel
Gesine Schmidt
„Amoklauf mein Kinderspiel”
Thomas Freyer
przemoc
polityczno-pedagogiczny wymiar
British in-yer-face theatre
new documentary drama
violence
political and didactic dimension
britisches ‚In-Yer-Face-Theater‘
‚neues Dokumentardrama‘
Andres Veiel
Gewalt
politisch-pädagogische Dimension
Opis:
Aggression bzw. Gewalt gehören seit Beginn der Theaterkunst zu den dominierenden Motiven im dramatischen Diskurs. In den letzten Jahren nahm diese Tendenz, beeinflusst vom britischen ‚In-Yer-Face-Theater‘, zu und fand ihren besonderen Ausdruck im ‚neuen Dokumentardrama‘. Am Beispiel der Theatertexte Der Kick (2005) von Andres Veiel und Gesine Schmidt sowie Amoklauf mein Kinderspiel (2006) von Thomas Freyer, die spektakuläre brutale Gewalttaten dokumentieren, analysiert der vorliegende Beitrag zwei Strategien der Dramatisierung von Aggression und hebt die politisch-pädagogische Dimension des ‚neuen Dokumentardramas‘ hervor.
Agresja wzgl. przemoc należą od zarania sztuki teatralnej do dominujących motywów w dyskursie dramatycznym. W ostatnich latach tendencja ta nasiliła się pod wpływem brytyjskiego teatru ‚In-Yer-Face‘ i znalazła swoje szczególne odzwierciedlenie w ‚nowym dramacie faktu‘. Na przykładzie dwóch tekstów teatralnych, dokumentujących spektakularne akty brutalnej przemocy, Der Kick [Kop] (2005) autorstwa Andresa Veiela i Gesine Schmidt oraz Amoklauf mein Kinderspiel [Amok moja dziecinada] (2006) Thomasa Freyera, niniejszy artykuł analizuje dwie strategie dramatyzowania agresji, uwypuklając polityczno-pedagogiczny wymiar ‚nowego dramatu faktu‘.
Since the beginning of Theatre Art, aggression resp. violence is one of the dominating motives in dramatic discourse. Influenced by the British ‚In-Yer-Face-Theatre‘, this trend has increased and found a special expression in the new ‘Documentary Drama’ in the last few years. By analysing Andres Veiel’s and Gesine Schmidt’s Der Kick (2005) as well as Thomas Freyer’s Amoklauf mein Kinderspiel (2006), which document spectacular brutal acts of violence, this article shows two strategies how to dramatize the aggression and emphasize the political-pedagogical dimension of the new ‚Documentary Drama‘.
Źródło:
Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen; 2010; 153-173
2196-8403
Pojawia się w:
Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dramat Andrzeja Wróblewskiego
Andrzej Wróblewski’s Drama
Autorzy:
HENDRYKOWSKI, MAREK
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/920935.pdf
Data publikacji:
2016-11-03
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
artist
socialist realism
ideology
art
painting
abstraction
personal experience
revolution
society
war
new world
drama
Opis:
Andrzej Wróblewski (1927-1957) was one of the most important Polish modern painters of his time, closely connected both with key issues of the 20th-century European avant-garde in art, as well as socialist realism in post- war Poland. The article is a sui generis glossa to Wróblewskis retrospective exhibition “Recto/Verso” presented in Winter-Spring 2015 by the Museum of Contemporary Art in Warsaw.
Źródło:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2016, 19, 28; 292-299
1731-450X
Pojawia się w:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dramatyzacja tradycji. Dramaturgiczne konfrontacje z kanonem literackim
Dramatization of tradition. Dramatic confrontations with the literary canon
Autorzy:
Dobrowolski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2036499.pdf
Data publikacji:
2021-12-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
literary studies
drama
tradition
discourse
critics
New Humanities
Opis:
The article opens with a statement that dramaturgical creativity, long marginalized by literary studies, has returned to the area of its interest together with its researchers’ use of the achievements of performative and cultural turns. Taking these into account allows us to treat drama as a distinctive literary practice in which the reception of a text is exemplary. As the author claims, with the New Humanities, integrating scattered reading perspectives known to the history of literary studies into the horizons of New Positivity, dramatic studies enrich this standpoint and maintain a critical view making creative use of the antagonism of perspectives, confrontation of attitudes, conflict of qualities or different visions and ideas. The potential tensions revealed in the practice of active reading of a literary text in accordance with the dramatic matrix guarantee the positive effects of each act of engaged reading. The dramatization of tradition is a specific field of critical dialogue between the reader and the existing literary tradition. Three dramatic works by Jan Czapliński are indicated as examples of mediators for this dialogue. The work of this playwright presents and suggests a critical reading of the characters and works of Gabriela Zapolska, Henryk Sienkiewicz and Adam Mickiewicz, leading to the emancipation of their works that is situated beyond the framework of the discursively created, existing canon of contemporary Polish literature and culture. A critical view enriches and updates the canon. Dramatization, which allows the revaluation of existing values, appears as the basic category of contemporary art – revealing existing, usually ineffable conflicts and using them to build new, positive values.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2021, 36; 33-55
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Imperatyw młodości, czyli „z pokolenia na pokolenie na barykadach”. Romantyczna „mitologia” generacji Nowej Fali w świetle materiałów GUKPPiW na przełomie lat 60. i 70.
Youth Imperative or “Generations at the Barricades”: Romantic “Mythology” of the New Wave Generation in the Censorship Materials of “UKPPiW” from the 1960s and 70s
Autorzy:
Hobot-Marcinek, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1507055.pdf
Data publikacji:
2019-07-01
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
Romantic drama
reception
censorship
Polish People’s Republic
New Wave poetry
Opis:
This article reflects on the politically biased censorship practices towards the dramas of Adam Mickiewicz and Juliusz Słowacki. It also discusses the censorship conducted by the “UKPPiW” office of the new re-interpretations of Romantic literary tradition, which alluded to the stereotypical functionof adolescence. The author concentrates on the conflicting attitudes of the New Wave poets and censors. The first group perceived the Romantic nonconformists as their ancestors while the second was concerned aboutthe concept of Romantic youth understood as imperative contestation of reality.
Źródło:
Białostockie Studia Literaturoznawcze; 2019, 14; 37-49
2082-9701
2720-0078
Pojawia się w:
Białostockie Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Niewidzialny pochód I. Kambanellisa jako obraz przemian zachodzących w twórczości autora oraz w dramaturgii nowogreckiej lat osiemdziesiątych XX wieku
Iavakos Kambanellis's The Invisible Procession as an example of the transfromation in the author's creativity and new Greek drama of the 1980s.
Autorzy:
Jędraś, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/970044.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Fundacja Pro Scientia Publica
Tematy:
Iakovos Kambanellis
dramat nowogrecki
teatr w latach 80. XX w.
dramat w latach 80. XX w. Niewidzialny pochód
K. P. Kawafis
new Greek drama
theatre and drama in the 1980s The Invisible Procession
Opis:
Celem artykułu jest przedstawienie zmian, jakie zaszły w dramacie i teatrze greckim w latach osiemdziesiątych XX w. Zmiany te stanowiły duże wyzwanie dla pokolenia dramatopisarzy lat pięćdziesiątych, dlatego też dla ukazania jednej z głównych tendencji w pisarstwie omawianego okresu w artykule zostaje przedstawiona sztuka I. Kambanellisa Niewidzialny pochód oraz omówione zostają recenzje, jakie pojawiły się w greckiej prasie po premierze w 1988 r. Podkreślone zostaje także znaczenie tego dramatu w twórczości I. Kambanellisa oraz zmieniające się wraz z upływem czasu jego oceny.
The aim of this article is to present the changes which took place in Greek drama and theatre in the 1980s. These changes constituted a great challenge for playwrights from the 1950s, and for this reason the article discusses Iakovos Kambanellis's play The Invisible Procession as one of the main leteral tendencies of the period. The reviews which the play received in the Greek press after its premiere in 1988 are also discussed.
Źródło:
Ogrody Nauk i Sztuk; 2015, 5; 522-527
2084-1426
Pojawia się w:
Ogrody Nauk i Sztuk
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Od antologii do antologizowania. Przypadek nowego dramatu polskiego
From Anthology to Anthologizing. The Case of New Polish Drama
Autorzy:
Sobiecka, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2129207.pdf
Data publikacji:
2022-06-12
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
antologia
antologizowanie
nowy dramat polski
„teksty dla teatru”
anthology
anthologizing
new Polish drama
“texts for theatre”
Opis:
Artykuł charakteryzuje antologie nowego dramatu polskiego, które zawierają teksty dramatyczne powstałe po przełomie 1989 r. Jego celem jest analiza procesu przemiany antologii, rozumianej jako sztuka wyboru, w antologizowanie, mieszczące się na granicy praktyki teoretycznoliterackiej czy nawet pewnej strategii metodologicznej. W dalszej perspektywie badawczej mieszczą się także pytania o naturę tekstu dramatycznego ewoluującego od klasycznie rozumianego dramatu ku „tekstom dla teatru”.
The article attempts to describe the anthologies of a new Polish drama. The selected anthologies contain dramatic texts written following the breakthrough of 1989. The aim of this article is to analyse the process of transformation of anthology (understood as the art of selection) into anthologising, which verges on theoretical and literary practice, or even a certain methodological strategy. The research perspective presented in this paper seeks further examination of the very nature of dramatic texts, which seem to evolve from the classical concept of drama into “texts for theatre”.
Źródło:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2022, 12 (15); 213-226
2084-6045
2658-2503
Pojawia się w:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Od postaci do głosu. O librettyzacji współczesnego dramatu
From a Character to a Voice. On the Increasingly Libretto-Like Character of Contemporary Drama
Autorzy:
Karasińska, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2135508.pdf
Data publikacji:
2022-09-30
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
libretto
drama
character
dialogue
plot
new music
Opis:
The analyses presented in the article reverse the traditional course of studies which assume that the poetics of a dramatic text is instrumentally superior to that of the libretto. In order to adapt the hypothesis that contemporary drama is increasingly libretto-like, inserted into its structure is, excerpted by opera theatre researchers, the libretto poetics treated as a genealogical directive specific to the genre which differentiates it from the “third kind” in its classical expressions. The breakup of the basic categories constituting a drama ( character, dialogue and plot ) brings it visibly closer to the traditional operatic libretto with features characterised by Albert Gier, among others. The post-dramatic aesthetics adapted by contemporary opera and drama, which removes the character or reduces it to a voice treated merely as a medium, absolutising the way a word sounds and the poetics of a transsystemic remix all result in the emergence of a common aesthetics of the stage chimaera genre.
Źródło:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka; 2022, 42; 77-96
1233-8680
2450-4947
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pierwiastek ironiczny w dramaturgii Oli Muchiny
The ironic component in the dramatic works of Olga Mukhina
Ироническое начало в драматургии Оли Мухиной
Autorzy:
Charko-Klekot, Paulina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20311806.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
Оля Мухина
современная русская драматургия
новая драма
ирония
Ola Muchina
współczesna dramaturgia rosyjska
nowy dramat
ironia
Olga Mukhina
contemporary Russian drama
new drama
irony
Opis:
This article looks into the presence of irony in the artistic output of Olga Mukhina. This notion is not only a literary device in the playwright's plays but above all a way of thinking of the postmodern man. The ironic component and the accompanying categories of carnivalization and play are used by Mukhina to highlight the impression of the instability of the postmodern world, for instance through illogical, seemingly incoherent, and ironic dialogues of the characters. The following works were analyzed: Tanya-Tanya, You, and Flying.
В настоящей статье анализу подвергается существование иронии в творчестве Оли Мухиной. Понятие это выступает в пьесах драматурга не только как литературный прием, но и прежде всего как способ мышления человека эпохи постмодерна. Применяя ироническое начало, а также сопутствующие ему категории карнавализации и игры, Мухина подчеркивает отсутствие стабилизации постсовременного мира. Делает это, между прочим, путем использования алогичных, кажущихся непоследовательными и ироничных диалогов своих героев. В статье анализируются такие произведения как: Таня-Таня, Ю и Летит.
Artykuł poddaje namysłowi obecność ironii w twórczości Oli Muchiny.  Pojęcie to  jest w sztukach dramatopisarki nie tylko chwytem literackim, ale przede wszystkim sposobem myślenia człowieka doby postmodernizmu. Wykorzystanie pierwiastka ironicznego i towarzyszących mu kategorii karnawalizacji czy gry służą Muchinie do uwypuklenia wrażenia braku stabilizacji ponowoczesnego świata, między innymi poprzez nielogiczne, pozornie niespójne i ironiczne dialogi bohaterów. Analizie poddane zostały następujące utwory: Tania-Tania, Ju oraz Leci.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2023, 2 (182); 124-142
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problemy współczesnego człowieka w dramatach Olega Bogajewa
Autorzy:
Kowalska, Martyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1826640.pdf
Data publikacji:
2018-10-08
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
Tematy:
Oleg Bogayev’s dramas
“Russian new drama”
Nikolay Kolyada’s „school”
identity crisis
contemporariness problems
Opis:
Last two decades of Russian dramaturgy extremely shows the crisis of values thataffected the generations living at the interphase between the two epochs. One ofthe authors who was particularly sensitive to contemporary humans’ situationwas Oleg Bogayev. He was interested in disintegration of personality, emotionalcoldness and lack of interpersonal ties. In his dramas, Bogayev presents a verypessimistic vision of the reality enriching it by a fairy-tale-like fictional universe.By using esthetics of postmodernism, the dramatist devises reflections on beingalone in the crowd, a feeling of alienation and a lack of wider interpersonal relations.The author is also interested in the state of culture and art, that have beenknocked off the pedestal of uniqueness and are no longer playing the role ofhigher values source. This article is an attempt of analysis of authors work in thecontext of problems that contemporary human is facing
Źródło:
Conversatoria Litteraria; 2018, 12; 153-163
1897-1423
Pojawia się w:
Conversatoria Litteraria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Projekt "dziady" w dramaturgii Dmitrija Bogosławskiego
Autorzy:
Lappo, Irina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/625040.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
theatre, dramaturgy, new drama, direction Dziady (Forefather's Eve), Belarusian mentality
teatr, dramaturgia, nowy dramat, dziady, reżyseria, mentalność białoruska
тэатр, драматургія, новая драма, абрад „дзяды”, рэжысёр, беларускі менталітэт
Opis:
This paper focuses on the works of Dmitry Bogoslavsky – a Belarusian playwright who writes in Russian. Its aim is to examine the worldview of this actor, director and dramatist based on selected works by him, and to trace his artistic evolution. More specifically, the paper seeks to answer the question of how Bogoslavsky’s works explore the Belarusian custom of Dziady (Forefathers’ Eve), understood as an element of the Belarusians’ mental image of the world. The analysis of Bogoslavsky's texts and the plays he directed has led to the conclusion that the theme of deracination and homecoming are at the core of his art. In order to communicate with their ancestors, laid to rest in their native land, characters in his works must establish a relation with an extrasensory reality by entering the ritual circle of Dziady. By depicting the spiritual realm in parallel to the world of the living, Bogoslavsky has been engaged in a certain kind of ‘Dziady’ project, one set in the contemporary theatrical and dramatic context, and yet strongly embedded in Belarusian tradition and mentality.
Artykuł poświęcony jest twórczości Dmitrija Bogosławskiego, białoruskiego dramatopisarza piszącego po rosyjsku. Celem badania jest ustalenie cech światopoglądu białoruskiego aktora, reżysera i autora tekstów dramatycznych na podstawie analizy wybranych utworów oraz prześledzenie ewolucji twórczej autora. Przedmiotem szczegółowej analizy stała się próba odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób białoruski obrzęd dziady, rozumiany jako element mentalnego obrazu świata Białorusinów, obecny jest w dramaturgii Bogosławskiego. Przeprowadzona analiza tekstów i spektakli wyreżyserowanych przez Bogosławskiego pozwala na stwierdzenie, że temat oderwania od korzeni i powrotu do domu należy do najważniejszych w jego twórczości. Kontakt z przodkami, którzy spoczywają w rodzinnej ziemi, wymusza na bohaterach relacje ze światem duchów i wprowadza w rytualny krąg „dziadów”. Przedstawiając w twórczości dramatopisarskiej i reżyserskiej świat duchów, istniejący obok świata żyjących, Bogosławski konsekwentnie realizuje na gruncie współczesnego teatru i dramatu swoisty - mocno osadzony w tradycji i mentalności białoruskiej - projekt „dziady”.
Артыкул прысвечаны творчасці Дзмітрыя Багаслаўскага, беларускага драматурга, які піша на рускай мове. Мэта даследавання - выявіць на аснове аналізу выбраных мастацкіх тэкстаў асаблівасці светапогляду аўтара, режысёра і акцёра і прасачыць за яго творчай эвалюцыяй. Прадметам дэталёвага аналізу з’яўляецца пошук адказу на пытанне, у якім выглядзе абрад дзяды, які разумеецца як частка ментальнага вобраза свету беларусаў, прысутнічае ў п’есах Багаслаўскага. Аналіз тэкстаў і пастаўленных Багаслаўскім спектакляў прыводзіць да высновы, што тэма адрыву ад каранёў і вяртання ў свой дом з’яўляецца адной з самых важных у яго творчасці. Сувязь з продкамі, адносіны герояў са светам духаў уводзяць чытачоў і гледачоў у рытуальная кола „дзядоў”. Прадстаўляючы у сваёй драматургічнай і рэжысёрскай творчасці свет духаў, які існуе побач са светам жывых, Багаслаўскі паслядоўна ажыццяўляе ў межах сучаснага тэатра абрад „дзядоў”, які трывала ўкараніўся ў традыцыях і менталітэце беларусаў.
Źródło:
Studia Białorutenistyczne; 2019, 13
1898-0457
Pojawia się w:
Studia Białorutenistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Shakespeare. Stwarzanie świata Stephena Greenblatta, czyli odkrywczość kulturowej mozaiki
Will in the World: How Shakespeare Became Shakespeare by Stephen Greenblatt, or the insightfulness of a cultural mosaic
Autorzy:
Krystek, Jędrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1040974.pdf
Data publikacji:
2019-11-05
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
New historicism
Shakespeare
biography
Hamlet (a book)
Stephen Greenblatt
Renaissance
Purgatory
drama
Opis:
The article is an attempt to analyze the narrative and methodological techniques of new historicism. The basis for the analysis was Stephan Greenblatt’s book Will In the Word. How Shakespeare Became Shakespeare, especially because of of creating biographical and intercultural areas. The author of the analysis follows the relations between the truth of narration and historical truth and tries to determine the constituent elements of Hamlet’s author. The author of the analysis traced the relations between two truths: the truth of the historical time and the truth of the narrative time.
Źródło:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka; 2019, 35; 421-438
1233-8680
2450-4947
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wokół Przepióreczki. Dyskusje i polemiki
Around “Przepióreczka”. Discussions and polemics
Autorzy:
Warońska, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1041993.pdf
Data publikacji:
2016-11-17
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Stefan Żeromski’s dramas
Reduta
the history of drama reception
Przełęcki as a new hero
the ideology of the work
Opis:
The author of the article has recalled Stefan Żeromski’s comedy, its premiere at Juliusz Osterwa and Mieczysław Limanowski’s Reduta and, above all, the discussion which began in the Warsaw press in 1925 and has been continued to this day. The author has identified and discussed some basic threads: the genology of the work, and its theatricality and ideology. Almost all critics of the interwar period got involved in the beginnings of the discussion, regardless of their experience and political orientation. Readers and theatre critics (incidentally, the play Uciekła mi przepióreczka came in literary and theatrical circulation almost at the same time) perceived a call for a new patriotism in the work, which Przełęcki was supposed to spread in the liberated Homeland. The formal shape of the work, too, contributed to calling it a masterpiece, while the quick death of the author transformed the comedy almost in a literary testament.
Źródło:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka; 2016, 27; 205-226
1233-8680
2450-4947
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies