Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "neoclassicism" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-25 z 30
Tytuł:
Neoklasyczny idiom muzyki Tadeusza Kasserna
The Neoclassical Idiom of Tadeusz Kassern’s Music
Autorzy:
Kostka, Violetta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/521994.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
Tematy:
Tadeusz Kassern
style
idiom
Neoclassicism
mainstream of Neoclassicism
parody
Opis:
A characteristic feature of Tadeusz Z. Kassern’s artistic output is a variety of musical styles, among which there is Post Romanticism, Post Impressionism, Folklorism, Expressionism, and different neoclassical sub-styles such as the Neoclassicism proper, Neoclassicism with archaic elements, Neoclassicism with archaic and romantic elements, as well as radical Neoclassicism. Among the abovementioned styles, the proper Neoclassicism is predominant. It is represented by Concerto for string orchestra, Concertino for oboe and string orchestra, the opera Comedy of the Dumb Wife to the composer’s own libretto based on a play by Anatole France, and many other works. The works belonging to this group are part of a widespread musical dialect, at the same time bearing traces of the composer’s individual choices that create a distinct musical idiom. This idiom, like the majority of idioms within the sub-dialect, is well-grounded in neotonal syntactic rules and formal strategies directed mainly at typical baroque and classical forms. Within the scope of the patterns replicated, it is close to the French and Polish proper Neoclassicisms. With the French Neoclassicism, it has in common static tonality, form, solutions in orchestration, as well as the use of quotations and parody; with the Polish style, it shares principles of symmetry and references to Polish musical tradition. As characteristic determinants of Kassern’s idiom, one can assume the simplest kinds of poly-tonality, considerable use of ostinatos, varied rhythmic unfolding, and multi-layered texture, which in its most developed form can be found in the expressionistic opera The Anointed.
Źródło:
Aspekty Muzyki; 2011, 1; 63-82
2082-6044
Pojawia się w:
Aspekty Muzyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Paul Hindemith and the Idea of Progress, Tradition and Neoclassicism
Autorzy:
Księska-Koszałka, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/513850.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Koło Naukowe Studentów Muzykologii UJ
Tematy:
Paul Hindemith
idea of progress
Neoclassicism
Aesthetics
Opis:
Paul Hindemith is one of the most famous composers of the 20th century as well as the most important thinkers in the field of music. His aesthetic beliefs are inspired mainly by Boethius and Saint Augustine. He raises an issue of ideas of tradition and progress, which seemed quite disputable in the music of the 20th century. Hindemith believes that in the world exist some universal spiritual principles, which must be integrated by composers in the process of creating music. He criticises the approaches in which the technique itself appears to be predominant, therefore he negates such techniques as the twelve-tone chromatic scale. According to Hindemith, the development of music must be based on traditional fundaments, which, however, can be linked to modern styles and ideas. That seems crucial not only in the process of composing, but also in teaching music, both in theory and in practice.
Źródło:
Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ; 2017, 4(35) Eng; 112-124
2956-4107
2353-7094
Pojawia się w:
Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Paul Hindemith a idea postępu, tradycja i neoklasycyzm
Paul Hindemith and the Idea of Progress, Tradition and Neoclassicism
Autorzy:
Księska-Koszałka, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/513884.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Koło Naukowe Studentów Muzykologii UJ
Tematy:
Paul Hindemith
idea of progress
Neoclassicism
aesthetics
Opis:
Paul Hindemith is one of the most famous composers of the 20th century as well as the most important thinkers in the field of music. His aesthetic beliefs are inspired mainly by Boethius and Saint Augustine. He raises an issue of ideas of tradition and progress, which seemed quite disputable in the music of the 20th century. Hindemith believes that in the world exist some universal spiritual principles, which must be integrated by composers in the process of creating music. He criticises the approaches in which the technique itself appears to be predominant, therefore he negates such techniques as the twelve-tone chromatic scale. According to Hindemith, the development of music must be based on traditional fundaments, which, however, can be linked to modern styles and ideas. That seems crucial not only in the process of composing, but also in teaching music, both in theory and in practice.
Źródło:
Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ; 2017, 4(35); 111-122
2956-4107
2353-7094
Pojawia się w:
Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tonality and Neoclassicism in Stravinsky’s Sonata for Piano, Mvt. 2 (1924)
Autorzy:
Ballengee, Christopher
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2122170.pdf
Data publikacji:
2021-11-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Neoclassicism
modernism
20 th century
piano
tonality
Opis:
Igor Stravinsky’s Sonata for Piano is an often overlooked yet important artifact of the composer’s neoclassicism. his treatment of tonality in the second movement is both literally and aurally more conventional than one might first guess. Stravinsky’s reliance on convention points to an ideology of continuity, one that honors the legacy of beethoven and other heroes. In doing so, Stravinsky’s Sonata brings forward old ideas wrought in new ways for a modern era. This essay examines ways of thinking about Stravinsky’s neoclassic style through analysis of the second movement of the Sonata focusing on the use of post-tonal techniques to create surprisingly tonal music.
Źródło:
Interdisciplinary Studies in Musicology; 2021, 21; 9-21
1734-2406
Pojawia się w:
Interdisciplinary Studies in Musicology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Deconstrution of Interpretative Models of Lesya Ukrainka’s 'The Forest Song'
Autorzy:
Moklytsia, Mariia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2154616.pdf
Data publikacji:
2019-12-10
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Lesya Ukrainka
The Forest Song
neoromanticism
neoclassicism
symbolism
Opis:
The article explores a need to provide a permanent revision of the ways of reading classical texts. The fairy drama The Forest Song was written by Lesya Ukrainka, who is acclaimed as an outstanding dramatist of Ukrainian literature. This play has a vast bibliography and serves as a target of a variety of critical approaches. The point is, however, that the predominant position among them still belongs to the interpretative models generated by Lesya Ukrainka’s contemporaries. This refers, first of all, to those who have hitherto interpreted The Forest Song within the following two frameworks: neoromantic, grounded in Polissyan folklore and the author’s mythology, and neoclassical, launched by neoclassicists of the 1920s and based on the ties of Lesya Ukrainka’s play with classical drama. The scholars overlook, though, a conflict between the two interpretations. Each model, employed with no regard for the other one, operates on certain elements of the text. The scholars neglect the need to correlate their work with the other, totally inverse, model (neoromanticism and neoclassicism are, at a fundamental level, as aesthetically opposed to each other as are romanticism and classicism). The article offers a new model for reading the text of Lesya Ukrainka through the lens of symbolism. This model allows us to account for the congruence of classical normativity and romantic liberty within a single text.
Źródło:
Studia Polsko-Ukraińskie; 2019, 6; 159-174
2353-5644
2451-2958
Pojawia się w:
Studia Polsko-Ukraińskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cechy stylu neoklasycznego w Sonacie organowej Tadeusza Paciorkiewicza
Characteristics of the Neoclassical Style in the Sonata for Organ by Tadeusz Paciorkiewicz
Autorzy:
Arseniuk, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2178361.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Koło Naukowe Studentów Muzykologii UJ
Tematy:
Tadeusz Paciorkiewicz
organ
Neoclassicism
Polish music
organ sonata
Opis:
The aim of this study was to describe the structure of the organ Sonata by Tadeusz Paciorkiewicz and to show its Neoclassical features. For this purpose, the main elements of the piece were described, such as: form, melody, texture, harmony, rhythm, tempo and timbre. Despite the typical Neoclassical elements, the presence of the Romantic elements in the piece was also stated, which is typical of Paciorkiewicz's aesthetics.
Źródło:
Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ; 2022, 1(52); 5-21
2956-4107
2353-7094
Pojawia się w:
Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“Правдa” и “ложь” в архитектуре Киева межвоенного периода
Autorzy:
Марковский, Андрей
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1826509.pdf
Data publikacji:
2019-09-16
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
Tematy:
architecture
avant-garde style
constructivism
rationalism
Stalinist Empire style
neoclassicism
Opis:
Brief description of the general trends in the Soviet socio-cultural field that are di-rectly related to the architecture of the interwar period. Analysis and comparison of the avant-garde and neo-classical tendencies in the Kiev architecture of 1920-1930 in terms of the definition styles as "true" or "false". Comparison of theoretical and practical arguments in favor of the "truth" of one or another style inside the field of architecture.
Źródło:
Conversatoria Litteraria; 2016, 10; 529-542
1897-1423
Pojawia się w:
Conversatoria Litteraria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Scena dell’incontro tra il poeta e la Musa nel poemetto Urania di Alessandro Manzoni alla luce della tradizione classica. Analisi strutturale
Scene of the encounter between the poet and the Muse in the poem Urania by Alessandro Manzoni in the light of the classical tradition. Structural analysis
Autorzy:
Raczyńska, Alicja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/676287.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Manzoni
Neoclassicismo
Urania
Pindaro
tradizione classica
Neoclassicism
Pindar
classical tradition
Opis:
The short poem Urania is the last neoclassical work of Alessandro Manzoni, one of the greatest representatives of Italian Romanticism. This paper analyses the chance meeting between Pindar and the Muse Urania. It examines whether this scene is structured in the same way as those in which chance meetings between poets and divinities take place in ancient literature. My analysis is inspired by research conducted by Tomasz Mojsik - a Polish scholar in history and classical philology - on the role of the Muses in Ancient Greek culture.
Il poemetto Urania è l’ultimo lavoro neoclassico di Alessandro Manzoni, uno degli esponenti del Romanticismo italiano. L’obiettivo del mio articolo è l’analisi della scena dell’incontro fra il poeta Pindaro e la Musa Urania. Le mie ricerche mirano a riconoscere le relazioni tra la scena del poemetto e la tradizione classica dell’incontro di un poeta con una divinità ispiratrice. Le mie analisi sono ispirate alle ricerche di Tomasz Mojsik, storico e filologo classico polacco, sul ruolo delle Muse nella cultura della Grecia antica.
Źródło:
e-Scripta Romanica; 2015, 2; 39-45
2392-0718
Pojawia się w:
e-Scripta Romanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Neoklasycyzm i neoklasycyzmy w architekturze Polski i Łotwy. Część I. Z badań porównawczych nad problematyką rozwoju neoklasycyzmu na przełomie XVIII i XIX wieku w Rydze, Warszawie, Krakowie i Mitawie (Jełgawie)
Neoclassicism and neo-classicisms in the architecture of Poland and Latvia. Part I. Comparative research on the issue of the neoclassicism development at the turn of the 18th and 19th century in Riga, Warsaw, Krakow and Mitawa (Jelgava)
Autorzy:
Tołłoczko, Z.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/218268.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:
Łotwa
Polska
historia architektury
neoklasycyzm
Latvia
Polska
history of architecture
neoclassicism
Opis:
Niniejszy esej jest próbą zwięzłego ujęcia cech charakterystycznych dla łotewskiego i polskiego neoklasycyzmu. W tej części studium autorka skupiła swą uwagę na różnicach i podobieństwach architektury obu metropolii oraz nad neoklasycyzmami w budynkach użyteczności publicznej, które były świadectwem oświeceniowego racjonalizmu, jak i romantycznego tradycjonalizmu i kolejnego antycznego rewiwalizmu.
This essay is an attempt at a brief description of features characteristic for the Latvian and Polish neoclassicism. In this part of the study the author focuses her attention on differences and similarities of architecture in the two metropolises, and the neo-classicisms in public utility buildings which were the evidence of the Enlightenment rationalism, the Romantic traditionalism and another antiquity revival.
Źródło:
Wiadomości Konserwatorskie; 2014, 38; 77-93
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:
Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Twórczość fortepianowa Mariana Sawy
Marian Sawa’s piano music
Autorzy:
Łukaszewski, Marcin Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/495044.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
Tematy:
Marian Sawa
Mazurka
Study
piano music
carol
neoclassicism
sacred music
folklore
Opis:
Marian Sawa (1937-2005), composer, organist, improviser and pedagogue, owes his reputation primarily to his prolific organ output (over 200 works for organ solo, including five concertos), choral music (several dozen compositions) and vocal-instrumental sacred music. Pride of place goes to Droga Krzyżowa (The Way of the Cross), Missa claromontana and works for organ: Witraże (Stained-glass), Ecce lignum crucis and Hymnus in honorem sancti Petri et Pauli. Works for piano are modest in number, less known and rather rarely performed but they are hardly of a marginal character. Marian Sawa’s piano output comprises a dozen or so pieces of diverse genres and styles. The earliest compositions, dating from Sawa’s studies at the State Higher School of Music in Warsaw, include Four Etudes, a cycle of Variations and the Prelude and Fugue, all in the neo-Classical style (1966-67). In the etudes the composer explored several problems, such as the technique of double stops and octaves. The later Toccata (1970) and Stylized Prelude (1975) are, by and large, the continuation of the same style. In the Toccata one can notice the genre’s characteristic features including the motoric drive, a sense of mobility and the repetitiveness of notes (similar effects can be found in toccatas by such composers as Bolesław Woytowicz and Sławomir Czarnecki). Sawa’s most interesting piano works date from the 1980s and 1990s, Scherzino (1983) and Four Mazurkas (1993/94) being the most frequently-performed pieces. Sawa’s output also includes compositions which draw freely on the sonata form: Sonatę Ha-Fis (Sonata B-Fsharp) for keyboard instruments (1995, the title refers to the two opening notes), Sonatina for harpsichord, piano or organ (1995) and arrangements of Polish Christmas carols. One of Sawa’s most spectacular pieces is the Fugue-Bolero for two pianos (1996), which is an arrangement of his earlier, highly popular version for organ. Three idioms can be distinguished in Sawa’s piano music: dance/folk, motoric/toccata and sacred. The first employs the dance forms popular in Polish folk music (mazurek, oberek, krakowiak), the rhythm pattern of the ‘mazur’ and bourdon fifths. The main features of the second idiom are the figurative texture, virtuosity, a sense of mobility and, in the majority of works (including those from the 1990s), references to the neo-Classical style. The sacred idiom manifests itself in the use of quotations from church songs. For example, in the Third Mazurka (1993) it is a quotation from the Polish church song to St Joseph, while the musical material of the Three Elegies (1995) is based on the religious song Ja wiem, w kogo ja wierzę / I know in whom I believe. These works are also renowned for their specific mood of meditation and contemplation, creating an aura of spiritual music. The arrangements of Polish Christmas carols also belong to this group (Four Christmas Carols for piano / four hands, 2003; Kolędowe granie / Playing the carols, 2004).
Źródło:
Seminare. Poszukiwania naukowe; 2011, 29; 317-335
1232-8766
Pojawia się w:
Seminare. Poszukiwania naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Arthur Honegger and His Relation to Jean Cocteau and Les Six
Autorzy:
Melski, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/514092.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Koło Naukowe Studentów Muzykologii UJ
Tematy:
Arthur Honegger
Jean Cocteau
Les Six
Neoclassicism
20th-century French music
Opis:
The purpose of this article is to present a broad spectrum of relations between Arthur Honegger—a composer, and Jean Cocteau—a poet and playwright. They are often associated with the group under the patronage of Cocteau called Les Six, to which Honegger undoubtedly belonged. The poet gathered young composers around himself and became the initiator of artistic meetings and concerts. Most of tchem took place between 1917 and 1921. Cocteau wanted to show the path French music should follow. In accordance to that, his aesthetic manifesto Le Coq et l’Arlequin was published in 1918. In the first section, Honegger’s and Cocteau’s aesthetic views concerning music, elements of musical work and its expression are presented and confronted. Next, the composer’s as well as poet’s work is presented by the example of their cooperation. The analysis of mutual relations leads to the conclusion that, despite many different views, Honegger and Cocteau respected each other and were very kind. The composer significantly departed from the ideals of Cocteau and developed his own individual style resulting from a wide range of musical inspirations. Les Six was a short-lived group and Cocteau himself was gradually moving away from his controversial and radical views.
Źródło:
Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ; 2017, 4(35) Eng; 93-111
2956-4107
2353-7094
Pojawia się w:
Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Arthur Honegger wobec Jeana Cocteau i Grupy Sześciu1
Arthur Honegger and His Relation to Jean Cocteau and Les Six
Autorzy:
Melski, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/514114.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Koło Naukowe Studentów Muzykologii UJ
Tematy:
Arthur Honegger
Jean Cocteau
Les Six
Neoclassicism
20th-century French music
Opis:
The purpose of this article is to present a broad spectrum of relations between Arthur Honegger—a composer, and Jean Cocteau—a poet and playwright. They are often associated with the group under the patronage of Cocteau called Les Six, to which Honegger undoubtedly belonged. The poet gathered young composers around himself and became the initiator of artistic meetings and concerts. Most of tchem took place between 1917 and 1921. Cocteau wanted to show the path French music should follow. In accordance to that, his aesthetic manifesto Le Coq et l’Arlequin was published in 1918. In the first section, Honegger’s and Cocteau’s aesthetic views concerning music, elements of musical work and its expression are presented and confronted. Next, the composer’s as well as poet’s work is presented by the example of their cooperation. The analysis of mutual relations leads to the conclusion that, despite many different views, Honegger and Cocteau respected each other and were very kind. The composer significantly departed from the ideals of Cocteau and developed his own individual style resulting from a wide range of musical inspirations. Les Six was a short-lived group and Cocteau himself was gradually moving away from his controversial and radical views.
Źródło:
Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ; 2017, 4(35); 91-109
2956-4107
2353-7094
Pojawia się w:
Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Semantic aspects of architectural dominants transformation in Western Ukrainian cities in the 1940s–1950s
Autorzy:
Isupova, Mariia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/370262.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie. Wydawnictwo Uczelniane ZUT w Szczecinie
Tematy:
dominants
architecture
semantic
Soviet neoclassicism
Western Ukraine
Rivne
Lutsk
Ternopil
1940s - 1950s
Opis:
This article focuses on the semantic aspects of architectural dominants transformation in Western Ukraine in the second half of the 1940s - 1950s. On the example of cities-regional centres, such as Rivne, Lutsk and Ternopil, the so-called "socialist reconstruction", which created new dominants in the urban silhouette, embodying the Soviet ideological principles in the architectural space is examined.
Źródło:
Przestrzeń i Forma; 2020, 43; 261-268
1895-3247
2391-7725
Pojawia się w:
Przestrzeń i Forma
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Plastic expression of modern and neo-classical architecture of Odessa. On examples of Odessa revenue houses built between 1910 and 1914
Autorzy:
Polonskaya, O. M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/107101.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydział Biologiczno-Rolniczy
Tematy:
Modernism
rational Modern
Neoclassicism
plastic expression of architecture
modernizm
racjonalizm nowoczesny
neoklasycyzm
plastyczna ekspresja architektury
Opis:
The objective of the paper is to show the general formal principles in the Modern and Neoclassical architectural styles based on the examples of Odessa’s architecture of the early 20th century. The article provides an analysis of the plastic expression of Revenue Houses built at the beginning of 20th century. Two Revenue Houses were the subject of detailed analysis – Chernigov and Shestopal’s Revenue House built in1912, designed by Leonid M. Chernigov; and the Karaim Society’s Revenue House, by architect: A. S. Pampulov built in 1913. The parallel existence of two architectural styles, namely Modernism and Neoclassicism, at the beginning of the 20th century, allows to formulate certain formal principles. The analysis of exemplary Revenue Houses enabled to determine the formal principles belonging to the functional-constructive, the artistic-tectonic and the decorative-symbolic decoration. In addition, the impact of Modern style on neoclassical style was established. Despite formal stylistic contradictions and lack of homogeneity of forms and shapes in architecture of different stylistic schools the same formal principles are applied, which allows one to date a building to one epoch, a certain historical period of architecture’s development.
Źródło:
Topiarius. Studia krajobrazowe; 2017, 4; 109-113
2449-9595
2543-926X
Pojawia się w:
Topiarius. Studia krajobrazowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
W poszukiwaniu potencjału zmiany szkoły. O typie biograficznym zboczeńca
In search of potential for the change of the school. The type of biographical pervert
Autorzy:
Makowska, Aneta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/962506.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydział Pedagogiki i Psychologii
Tematy:
typ biograficzny
kulturalizm
normatywność szkoły
neoklasycyzm
subwersja
biographical type
culturalism
school’s normativity
neoclassicism
subversion
Opis:
W artykule stawiam tezę o potencjale zmiany normatywnego porządku rzeczywistości szkolnej, który tkwi w wybranych zachowaniach uczestników i uczestniczek życia szkolnego. Opisuję go przez pryzmat neoklasycznie odczytanego typu biograficznego zboczeńca, jednego z typów wyróżnionych przez Floriana Znanieckiego w pracy Ludzie teraźniejsi a cywilizacja przyszłości. Perspektywą teoretyczną badań, na podstawie których stawiam tę tezę, jest kulturalizm. Strategią pozyskiwania i analizy danych: etnografia. W zakończeniu przywołuję koncepcję subwersji znaczeń Juditch Buttler, jako propozycję użycia języka do zmiany myślenia i konstruowania rzeczywistości.
In the article I put the thesis about the potential for the change of the normative order of the school reality, which is present in the selected behaviour patterns of the school life’s participants. I describe it through the prism of the neoclassically understood type of the biographical pervert, one of the types distinguished by Florian Znaniecki in Contemporary People and the Civilization of the Future. The theoretical perspective of the research, I base my thesis on, is culturalism. The strategy for obtaining and analyzing data is ethnography. In conclusion I mention Judith Buttler’s concept of the subversion of meaning, as the proposal for using the language to change the way we think and construct reality.
Źródło:
Parezja. Czasopismo Forum Młodych Pedagogów przy Komitecie Nauk Pedagogicznych PAN; 2014, 1
2353-7914
Pojawia się w:
Parezja. Czasopismo Forum Młodych Pedagogów przy Komitecie Nauk Pedagogicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Вибрані античні та біблійні образи в українському неокласичному поетичному дискурсі (Максим Рильський, Микола Зеров та ін.) у зіставленні з рецепцією Лесі Українки
The selected ancient and biblical characters in Ukrainian neoclassical poetic discourse (Maksym Rylsky, Mykola Zerov, etc.) in comparison with the reception of Lesya Ukrainka
Autorzy:
Smolnytska, Olga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32310128.pdf
Data publikacji:
2023-12-28
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
міф
архетип
образ
неоромантизм
неокласицизм
язичництво
християнство
myth
archetype
character (image)
neoromanticism
neoclassicism
paganism
Christianity
Opis:
У статті пропонується компаративний аналіз на прикладі творчості Лесі Українки і „київських неокласиків” („п’ятірного грона”). Акцентується не лише на головних героях творів, але й на другорядних персонажах. Припускається, що окремі образи Лесі Українки могли бути розвинуті окремими неокласиками і використовуватись як імплікатури, з огляду на орієнтир на підготовленого читача. Виокремлено зв'язок українського неоромантизму з неокласицизмом. Акцентується на фемінінному аспекті аналізованих творів. До уваги беруться вибрані античні та біблійні образи у драматургії українського неоромантика і ліриці неокласиків. Звертається увага на зарубіжний контекст – як образ Саломеї, навіяний однойменною трагедією Оскара Вайлда. Застосовуються компаративний, текстологічний, архетипний (юнґіанський), міфологічний, біблеїстичний, ґендерологічний, етимологічний аналіз.
The article off ers a comparative analysis on the example of the work of Lesya Ukrainka and the „Kyiv neoclassicals” („the five bunch”). The paper emphasizes not only on the main characters of the works, but also on secondary characters. The research assumes that some images-characters of Lesya Ukrainka could have been developed by individual neoclassicals and used as implications, taking into account the reference point to the elitarian reader. The connection between Ukrainian neo-romanticism and neoclassicism has been allocated. The feminine aspect of the analysed works is emphasised. Selected ancient and biblical images (characters) in the dramatic texts of Ukrainian neo-romanticism and the lyrics of neoclassicals are taken into account. The attention is paid to the foreign context – as the image of Salomé, inspired by the eponymous tragedy by Oscar Wilde. Comparative, textual, archetypal (Jungian), mythological, bibleistic, genderological, etymological analysis are used.
Źródło:
Studia Ucrainica Varsoviensia; 2023, 11; 141-167
2299-7237
Pojawia się w:
Studia Ucrainica Varsoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Non omnis moriar. Czyli o bieżącej kondycji neoklasycyzmu w architekturze współczesnej
Non omnis moriar. Or current condition of neoclassicism in modern architecture
Autorzy:
Tołłoczko, Z.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/217343.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:
Nowy Jork
Londyn
Cambridge
Bukareszt
Kraków
neoklasycyzm
eklektyzm
postmodernizm
New York
London
Bucharest
Krakow
neoclassicism
eclecticism
postmodernism
Opis:
Esej niniejszy jest kolejną próbą uchwycenia malejącej perspektywy między pradawnymi źródłami architektury antycznej (klasycznej) a dynamicznym rozwojem architektury obecnej, w której najnowocześniejsza technologia wypiera dawne wartości historyczne. Powyższy tekst ilustruje zanikające wpływy klasycyzmu i preponderancję architektury futurystycznej, choć z pewną dozą optymizmu można dostrzec oznaki interakcji na bieżącą kulturę architektoniczną, w której znaczenie klasycyzmu, czy też nowego klasycyzmu, nie zaniknęło.
This essay is another attempt at grasping the dwindling perspective between prehistoric sources of antique (classic) architecture, and the dynamic development of modern architecture in which the latest technology supersedes the former historic values. The above text illustrates the vanishing influence of classicism and the preponderance of futurist architecture, though with a certain dose of optimism, one can see signs of interaction with current architectonic culture in which the significance of classicism, or the new classicism, has not disappeared.
Źródło:
Wiadomości Konserwatorskie; 2016, 47; 18-29
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:
Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Granice reformy więziennictwa
The Limits of Prison Reform
Autorzy:
Porowski, Michał
Rzepliński, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/699237.pdf
Data publikacji:
1986
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
instytucje społeczne
reforma więzienia
polityka więzienna
stereotyp
granice
neoklasycyzm
social institutions
prison reform
Prison Policy
stereotype
borders
neoclassicism
Opis:
A reform consists in the intention to introduce changes into a given system of social institutions which would not be aimed at its radical and qualitative transformation but would resolve themselves into improvement or rationalization. The reformatory thought may be inspired by conservative, liberal or radical attitudes which determine the motives, limits and profoundness of the changes. In the present paper, a conception of a reform of the prison system has been presented which would assimilate its contents to the substance of punishment, i.e. retribution in its humanistic interpretation and the values that come to the foreground of the axiological system of our times. These values are included in the notion of the dignity of a human being which results from treating man as the aim in itself and a being endowed with free will. The authors have assumed in the present paper that when reforming the prison system, all of its elements can be manipulated with the following exceptions: deprivation of the isolated person of his right to decide about his place of abode, and his duty to stay in a place determined by the authority which executes the penalty. Therefore, the following things can be changed: the ideological grounds of the system, i.e. its aims, functions and the role it plays in the global system of interests; external organization of the system, i.e. its -management regulation of interactions between the isolated and the isolating communities, organization the staff; material equipment of the system, i.e. buildings and their architecture, the arrangements concerning security, economy nd production. The authors oppose the conception which has been called here the reason of humanized retribution to the two contemporary variants of the prison policy. Ideologists of the first of them (the variant oriented at a psycho-social corrective treatment) model prisons having in view the future law abiding functioning of the offender in the society. An individual is here but a ,.human material" which is to undergo transformation as a result of the application of adequate measures. Ideologists of the second variant (one oriented at education through work) emphasize the social needs not connected with the prisoner who is treated as a quantum of man power that can be used. Retribution is inherent in the prison policy irrespective of the intention of its promotors and executors. After all it is one of the elements of the execution of penalty. The moral value of retribution resulting from a just punishment was recognized in the philosophy and dogmatic assumptions of pastoral theology. Recognizing punishment to be the offender’s personal right, we at the same time recognize his dignity due to a rational person. Therefore, punishment based on retribution certifying to the subjectivity and dignity of an human being, is tantamount to the humane attitude. To render possible the realization of the reason of humanized retribution, definite conditions have to emerge. These are: consistently grounding the punishment on the responsibility for the commission of a given act: this excludes the use of the perpetrator’s way of life, state or personality, and opinions as the essential criteria for meeting out punishment, and leads to the imposition of prison sentences for the most serious crimes only; stopping both the building of new prisons an the artificial increase of the capacity of the existing ones; overcoming the barrier of functional connections between prisons and state enterprises which use the immates cheap and first of all easily disposable man power. The reform of the prison policy inspired by the reason of humanized retribution can be expressed in three fundamental postulates which are: (i) the principle of the rule of law and that of mutual respect for the legel status of the prison staff and of the inmates; (ii) the principle of respect for the prisoners dignity; (iii) and the principle of minimalization of isolation of the prison system and of increasing its integration with the outside social environment. The rule of law which is the content of the first principle is the order not only of an absolute observance of the law, but also of the consistence of its contents with the achievements of civilization and morals of the global , society. Thus, on the one hand, the importance of the law as an instrument to eliminate arbitrariness of decisions from the process of execution of penalty is emphasized here, and, on the other hand, the postulate acquires justification that the prisoners' rights - instead of resulting from discretional decisions - be the articulation of the socially accepted values and their realization in accordance with the spirit of times. Thus the prisoners rights become the content and at the same time the safeguard of an humane attitude towards him.  The recognition of the rule of law as the central principle of the prison policy is justified by the very reason of humanized retribution. According to this principle. the process of execution of the deprivation o [ liberty is treated as a sui generis legal relationship between the prison management and the prisoner. the safeguard o[ which is the principle of mutual respect for the both parties legal positions. The construction of a definite catalogue of these rights is the task of the legislation. In any case, the prisoner retains his rights to the extent appropriate of any citizen in barracks. The only thing the penal isolation eliminates is the personal participation in the outside social life. A specific prison right is the inmates' right to use the period of isolation in the way that would be most helpful for their evelopment, which means, among other things the opportunity to participate in treatment alternatives offerred to them, or the conditions for individual development. For the principle of mutual respect of legal statuses to be realized, the prisoner should be equipped with effective means of execution of his rights. This is dictated by two reasons. Firstly, the conception of the process of execution of the penalty of deprivation of liberty as a legal relationship between the prisoner and the management naturally brings the normative factor. to the fore; secondly, prison-as an extremely dense social environment-releases tensions increased by the particural susceptibility to aggression on the part of both of its communities. The prison policy is a negation of the principle of respect for the prisoner’s human dignity in the present interpretation, its contents being adjusted to the Spartan attitude towards men in which an human being has an instrumental Value only. Therefore, he may be modeled after a freely chosen pattern by means of open repression, behavioural conditioning and other kinds of manipulation. On the other hand, the opposite Socratean model of influencing the individual is consistent with the authors assumptions. According to this model, the principal means of the so-called prisoners resocialization are discussed in the paper (work, education, access to culture, as well as punishment and award), in the effort to define them in such a way as never to disturb the ideological contents of the Socratean attitude towards the development of the individual. Prisons are social institutions for which everybody is responsible, though to a varying degree. This gives significance to the principle of minimum of isolation and integration of the prison with the outside social milieu. In this connection, a detailed discussion has been included in the present paper of the forms of isolation (internal, external), the effects of its accomplishment (material and social), and the effects of alienation of penal institutions ( totalitarization, prisonization, exlusion of social control, strict control of contacts with the outside social milieu). To sum up, the approach presented in the present paper is aimed at overcoming the stereotype that consist in a critical analysis of the separate  elements of the prison system without a comprehensive appraisal of its theoretical and practical values. This stereotype does nothing but consolidate the system the value of which has never been verified, and results in the prison policy becoming more and more eclectic.
Źródło:
Archiwum Kryminologii; 1986, XIII; 141-172
0066-6890
2719-4280
Pojawia się w:
Archiwum Kryminologii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Neoklasycyzm i neoklasycyzmy w architekturze Polski i Łotwy. Część II. Z badań nad problematyką neoklasycyzmu w architekturze pałacowo-dworkowej na przykładzie rezydencji w Mezotne, Durbes, Zentenes, Kazdangas, Rembates, Dzerbenes, Konstantynowie oraz Czerwonogrodzie
Neoclassicism and neo-classicisms in the architecture of Poland and Latvia. Part II. From the research on the issue of neoclassicism in the palace and manor architecture on the example of residences in: Mezotne, Durbes, Zentenes, Kazdangas, Rembates, Dzerbenes, Konstantynow and Czerwonogrod
Autorzy:
Tołłoczko, Z.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/217211.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:
Łotwa
Polska
Białoruś
Ukraina
historia architektury
neoklasycyzm
neogotyk
Latvia
Polska
Belarus
Ukraine
history of architecture
neoclassicism
neo-Gothic
Opis:
Niniejszy esej jest próbą zwięzłego ujęcia cech charakterystycznych dla łotewskiego i polskiego neoklasycyzmu. W tej części studium autorka skupiła swą uwagę na architekturze prowincjonalnej (krajowej), wyróżniając podobieństwa i różnice w architekturze obydwu krajów. Jednocześnie niniejszy tekst uzupełniony został uwagami na temat historyczno-eklektycznych przykładów łączenia neoklasycyzmu z neogotykiem, zawiera również porównanie z innymi obszarami dawnego Królestwa Polskiego.
This essay is an attempt at a brief description of features characteristic for the Latvian and Polish neo-classicism. In this part of the study the author focuses her attention on provincial architecture (national) highlighting similarities and differences in the architecture of both countries. At the same time, this text was complemented with remarks concerning the historic-eclectic examples of combining neoclassicism and neo-Gothic, and additionally comparing it with other areas of the former Kingdom of Poland.
Źródło:
Wiadomości Konserwatorskie; 2014, 39; 9-29
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:
Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wieżowiec siedziby Łotewskiej Akademii Nauk w Rydze – przykład architektury socrealizmu czy też eklektyczno-neohistoryzującego radzieckiego retrospektywizmu
Skyscraper of the Latvian Academy of Sciences in Riga – and example of socialist-realist architecture or of eclectic – neo-historicist Soviet retrospectivism
Autorzy:
Tołłoczko, Z.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/218175.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:
Ryga
Moskwa
Warszawa
architektura realsocjalizmu
eklektyzm
neoklasycyzm
neobarok
Riga
Moscow
Warsaw
architecture of real-socialism
eclecticism
neoclassicism
neo-Baroque
Opis:
Niniejszy esej poświęcony jest gmachowi ŁAN, który wprawdzie powstał w czasach sowieckiej opresji, jednakże tradycje powstawania budynków akademii nauk na Łotwie liczą się od czasów założenia, istniejącej między rokiem 1773 a 1775 Academia Petrina, erygowanej przez księcia Piotra Birona. Ale wraz z odzyskaniem niepodległości przez Republikę Łotewską życie naukowe w tym kraju ożyło, nabrało energii i nowego wigoru, którego centrum stał się gmach odnowionej Akademii Nauk.
This essay is dedicated to the LAS edifice which was created in the times of the Soviet oppression, though one has to remember that traditions of erecting the academy of science buildings in Latvia date back to the foundation of Academia Petrina, erected by Duke Peter von Biron, and existing between the year 1773 and 1775. When the Republic of Latvia regained its independence, the scientific life of the country was revived, acquired new energy and new vigour, the centre of which became the renovated edifice of the Academy of Science.
Źródło:
Wiadomości Konserwatorskie; 2016, 46; 7-15
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:
Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Shaftesbury V. Richardson: a Counterfactual Exercise
Shaftesbury Versus Richardson: Ćwiczenie Kontrfaktyczne
Autorzy:
Mount, Harry
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2082085.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
art theory
social history of art
aesthetic theory
18th Century British aesthetics
taste
beginnings of art history
neoclassicism
Opis:
This article considers what might have happened had the 3rd Earl of Shaftesbury lived long enough to see his planned book of art theory, Second Characters, into publication. It suggests that Second Characters would have challenged, and perhaps supplanted, Jonathan Rich- ardson the Elder’s Theory of Painting (1715) as the first substantial and original British contribution to the theory of art. Much of the article consists of a comparison between Richardson’s Theory of Painting and the ‘Plasticks’ section of Second Characters, for which Shaftsbury’s notes survive. This comparison suggests that the theory of painting which Shaftesbury would have offered to his compatriots would have dif- fered from that offered by Richardson in certain important respects. Primarily addressing his text to his fellow aristocratic patrons rather than to painters, Shaftesbury’s vision for the future of British art was both more high-minded and more narrow than that offered by Richardson. For Shaftesbury the moral subject matter of painting was all-important, and the artistic traits he most admired, including historical subjects, grandeur of scale and austerity of style, were those he saw as best placed to transmit that moral subject matter. Richardson, by contrast, was for more tolerant of the extant British taste for portraits and more sensual styles and offered a theory of art which was in part formalist. The article also stresses the importance of the equation Shaftesbury made between the social and political health of a society and the quality of its art, and suggests that had Second Characters been published at the time when it was written we might now consider Shaftesbury, rather than Winckelmann, as the father of the social history of art. The article ends by considering two possible outcomes had Second Characters been published in the early eighteenth century, in one of which it had a profound impact on British art and British attitudes to art, and in the other of which Shaftesbury’s refusal to compromise with current British tastes condemned his text to no more than a marginal status.
Autor rozważa, co mogłoby się stać, gdyby trzeci hrabia Shaftesbury żył na tyle długo, aby ujrzeć publikację swojej planowanej książ- ki z teorii sztuki, Second Characters. Sugeruje, że Second Characters zakwestionowałyby i być może zastąpiłyby Theory of Painting (Teorię malarstwa) Jonathana Richardsona starszego (1715) jako pierwszy znaczący i oryginalny brytyjski wkład w teorię sztuki. Dużą część swych rozważań autor poświęca na porównanie Theory of Painting Richardsona i tekstu Plasticks z Second Characters, do którego zachowały się notatki Shaftesbury’ego. Porównanie to pozwoliło na wysunięcie tezy, że teoria malarstwa, którą Shaftesbury zaproponowałby swoim rodakom, różniłaby się pod pewnymi względami od tej przedstawionej przez Richardsona. Shaftesbury, zwracając się przede wszystkim do arystokratycznych mecenasów, a nie do malarzy, miał wizję przyszłości sztuki brytyjskiej bardziej wzniosłą, ale równocześnie bardziej zawężoną niż ta zaproponowana przez Richardsona. Dla Shaftesbury’ego najważniejsza była moralna tematyka w malarstwie, najbardziej cenił tematy historyczne, które najlepiej było pokazywać w dużej skali i z zastosowaniem surowego stylu. Richardson natomiast był bardziej tolerancyjny wobec brytyjskiego upodobania do portretów oraz zmysłowego malarstwa i proponował teorię sztuki, która była po części formalistyczna. Autor podkreślił również znaczenie zrównania przez Shaftesbury’ego zdrowia społecznego i politycznego społeczeństwa z jakością jego sztuki oraz wysunął przypuszczenie, że gdyby Second Characters zostały opublikowane w czasie, gdy powstały, mogliby- śmy teraz uznać Shaftesbury’ego, a nie Winckelmanna za ojca społecznej historii sztuki. Artykuł kończy się założeniem dwóch możliwych skutków opublikowania Second Characters na początku XVIII w. – jednym mógł być silny wpływ na brytyjską sztukę i brytyjski stosunek do sztuki, drugim zaś mogłaby być marginalizacja tego tekstu z powodu bezkompromisowego podejścia Shaftesbury’ego do ówczesnych gustów brytyjskich.
Źródło:
Rocznik Historii Sztuki; 2020, 45; 5-17
0080-3472
Pojawia się w:
Rocznik Historii Sztuki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Барочные отзвуки классицизма: Михаил Ломоносов, Гавриил Державин и Симеон Полоцкий
Baroque Traits in Russian Neoclassicism: Mikhail Lomonosov, Gavriil Derzhavin, and Symeon of Polotsk
Autorzy:
Прохоров, Георгий
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22446706.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
барокко
классицизм
литературная традиция
Михаил Ломоносов
Гавриил Державин
Симеон Полоцкий
Baroque
Neoclassicism
literary tradition
Mikhail Lomonosov
Gavriil Derzhavin
Symeon of Polotsk
Opis:
В центре статьи – эволюция топосов, пришедших в русскую поэзию в эпоху барокко. Автор полемизирует с традиционным для России отношением к барокко как в явлению периферийному и чуждому русской культуре – скорее буферу между традиционным древнерусским и новым искусством, рожденным реформами Петра I и ориентированным на европейские образцы. Акцентируется риторическая природа русского классицизма, при котором античные мотивы и аллюзии – исключительно речевые формулы, введенные скорее как дань моде, притом что Россия никогда не была страной античной цивилизации. Соответственно, под этими формулами продолжает жить русская литературная традиция, а русский классицизм несет в себе отчетливые черты русского барокко. В статье сопоставляются произведения Симеона Полоцкого, Михаила Ломоносова, Гавриила Державина и вскрывается преемственность, выраженная общностью сюжетной ситуации и обращением к общему набору мотивов. Барочные элементы, вошедшие в русскую литературу при посредничестве Симеона Полоцкого, продолжают функционировать внутри духовной поэзии классицизма. Потому лирический герой Ломоносова парадоксально испытывает скепсис по поводу способности человеческого разума познавать и осмыслять природу; восхищается сверхъизбыточностью и непознаваемостью мироздания. В более поздней поэзии (ода Бог Гавриила Державина) пришедшая из барокко топика выражает переживания, характерные для мироощущения предромантизма. Мир предстает объектом, предназначенным для переживания индивидуальной личностью, зоной диалога между Творцом и человеком.
In this article, I trace some effects produced by Baroque on the Russian poetry and question the traditional attitude to the cultural epoch as to somewhat occasional and uninfluential; a mere buffer between the traditional Old Russian art and Russian Neoclassicism introduced by Peter the Great’s reforms oriented towards new European norms. In contrast to the vision, I put an emphasis on the genuine, rhetoric nature of the Neoclassicism. Russia has never been a country of the classical antiquity; thus, Russian poets use classical motifs solely and exclusively as popular verbal cliches. Beneath the new formulas, poets continue the Russian literary tradition; Russian Neoclassicism is shaped by the Baroque. I compare works by Symeon of Polotsk, Mikail Lomonosov, and Gavriil Derzhavin in order to explore a poetic tradition manifested by a shared plot and a set of motifs. Influenced by Symeon of Polotsk, Russian Neoclassicism continues to use baroque elements. Namely, the protagonists of Lomonosov are sceptical about the capabilities of the human mind to interpret nature. Quite opposite, they are admired by superabundance and the omnipresent mysteries of the Universe. In later poetry, such as Derzhvine’s ode titled “God”, the baroque vision is linked with Pre-Romanticism. There, an individual appears as someone who is able to have a sensual experience of the Universe and interact with it. The world turns into an area of dialogue and spiritual interaction between the Creator and the Human.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2022, 15; 251-262
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Między awangardą a tradycją — fortepian w repertuarze koncertów z cyklu „Śląska Trybuna Kompozytorów” w latach 1973–1977
Between avant-garde and tradition — the piano at the concerts of the cycle “Silesian Composers’ Tribune” in the years 1973–1977
Autorzy:
Stachura-Bogusławska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/521954.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
Tematy:
fortepian
Górny Śląsk
sonorystyka
preparacja instrumentu
neoklasycyzm
Śląska Trybuna Kompozytorów
piano
Upper Silesia
sonorism
preparation of the instrument
neoclassicism
Silesian Composers’ Tribune
Opis:
Fortepian przez kilka wieków uznawany był za najbardziej uniwersalny instrument. W drugiej połowie XX wieku jego rola uległa transformacji. Z instrumentu melodyczno-wirtuozowskiego został zredukowany do pozycji jednego z wielu generatorów brzmień, a także poddawany różnorodnym eksperymentom. Nastąpił proces eksploatacji jego dynamicznych, artykulacyjnych i kolorystycznych możliwości. W twórczości XX-wiecznych kompozytorów związanych z Górnym Śląskiem muzyka fortepianowa stanowiła znaczący, choć nie pierwszoplanowy nurt. Na przestrzeni lat powstawało wiele zróżnicowanych stylistycznie dzieł, zarówno solowych, kameralnych, jak i z fortepianem w funkcji dopełniającej rozbudowaną tkankę orkiestrową. Szczególnie interesujące utwory powstawały w latach 60. i 70., a więc w czasie intensywnej asymilacji awangardowych prądów muzyki europejskiej. Wiele z tych utworów prezentowanych było na koncertach z cyklu „Śląska Trybuna Kompozytorów” — forum organizowanym w Katowicach od 1973 roku. W niniejszym artykule przedstawione zostały kompozycje: Mutanza per pianoforte (1968) Witolda Szalonka, Capriccio-Fantasia nr 2 na dwa fortepiany (1975) Jana Wincentego Hawela, Musica per Ensemble MW2 na flet, wiolonczelę i jeden lub dwa fortepiany (1970) Edwarda Bogusławskiego, Inspiracje na głos żeński, perkusję, fortepian i dwie taśmy magnetofonowe (1972) Ernesta Małka, Mała sonata na fortepian (1975) Bolesława Woytowicza oraz Tema con variazioni na fortepian (1965) Władysławy Markiewiczówny. Kompozycje te ukazują różnorodne postawy twórcze wobec możliwości fortepianu. Są to utwory reprezentujące nurt neoklasyczny, jak i dzieła wykorzystujące preparację instrumentu, efekty sonorystyczne, a także aleatoryczną koncepcję montażu oraz elementy grafiki muzycznej.
For several centuries the piano was considered to be the most universal instrument. In the second half of the 20th century its role changed. The melodic and virtuosic instrument has been reduced to one of many sound generators and subjected to a variety of experiments. In this process its dynamic, articulating and coloring capabilities have been exploited. In the works of the twentieth century composers associated with Upper Silesia, piano music was significant but never a mainstream. Over the years, many stylistically varied works have been created, not only solo or chamber music, but also with piano complementing the extensive orchestral part. Particularly interesting pieces were composed in the 1960s and 1970s, during the intensive assimilation of the avant-garde trends of European music. Many of these works were presented during the concerts of the cycle “Silesian Composers’ Tribune” — organized in Katowice since 1973. This article presents works composed by Witold Szalonek (Mutanza per pianoforte — 1968), Jan Wincenty Hawel (Capriccio-Fantasia no 2 for two pianos — 1975), Edward Bogusławski (Musica per Ensemble MW2 for flute, cello and one or two pianos — 1970), Ernest Małek (Inspirations for female voice, drums, piano and two tapes — 1972), Bolesław Woytowicz (Little Sonata for piano — 1975) and Władysława Markiewiczówna (Tema con variazioni for piano — 1965), showing a variety of creative attitudes towards the piano. These pieces represent both neoclassical currents and works utilizing prepared instruments, sonoristic effects, as well as aleatory assembly concept and elements of graphic music scores.
Źródło:
Aspekty Muzyki; 2018, 8; 335-359
2082-6044
Pojawia się w:
Aspekty Muzyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Geneza artystyczna pomnika nagrobnego Józefa Frageta na Starych Powązkach
Artistic genesis of the history of the mausoleum of Józef Fraget at Old Powązki Cementary in Warsaw
Autorzy:
Wiraszka, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/449961.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
mausoleum
cemetery
neoclassicism
Powązki
Warsaw
Berlin
Gliwice
Józef Fraget
Leonard Marconi
Johann August Borsig
Johann Heinrich Strack
Christian Daniel Rauch
Thomas Evans
Family Brand
Opis:
Neoclassical mausoleum of Józef Fraget (1797-1867) commemorating a French industrial entrepreneur and the founder of the first factory of clad goods in Poland was constructed at Old Powązki Cemetery in Warsaw between 1867 and 1869 (quarter A, row I). The author of the torso is Leonard Marconi, and the mold is believed to have been made by the “Lilpop, Rau i Loewenstein” factory in Warsaw. The original project embraced only the top, cast iron part of the tomb in the form of Doric aedicule with entablature and triangular pediment as well as the marble torso placed on prism pedestal located among four columns. The bottom, stone part, was executed later, approximately in 1913 in Władysław Tuszyński stone enterprise. The Mausoleum of Fraget is a replica of the monument situated in Berlin at St. Doro-thy’s Cemetery commemorating Johann August Borsig (1804-1854), the owner of the well-established metal factory in Europe. Its designer was an architect from Berlin, an appren-tice of Schinkl, Johann Heinrich Strack, and the maker of the bronze torso mold was a sculp-tor Christian Daniel Rauch. Three other mausoleums originated from the same model: the Brand family mausoleum at the Metallurgical Cemetery in Gliwice, (between 1865 and 1890), Tomas Evans mausoleum at the Evangelical Reformed Cemetery in Warsaw (second half of the 60s. the XIX century, currently non-existent) and in its slightly modified form, the tomb of the architect J. H. Strack at the St Dorothy’s Cemetery in Berlin (1880-1882). All the above-mentioned mausoleums except the monument decorating the tomb of the architect Strack, commemorated personalities from metallurgical industry. The particularity of the mausoleum of Józef Fraget consists in the use of cast iron as the main constructing element. It is a distinctive feature differing the mausoleum in question from the remaining exemplary monuments made of stone.
Źródło:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2015, 22; 229-240
1232-1575
Pojawia się w:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Проблема ідентифікації творчості Лесі Українки
Lesia Ukrainkas Literary Works Problem of Indentification
Problem identyfikacji twórczości Łesi Ukrainki
Autorzy:
Siryk, Ludmiła
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1877116.pdf
Data publikacji:
2019-11-04
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
literatura ukraińska
Łesia Ukrainka
kierunek artystyczny
neoromantyzm
neoklasycyzm
identyfikacja twórczości
Ukrainian literature
Lesya Ukrainka
literary
artistic direction
neo-romanticism
neoclassicism
identification of literary heritage
Opis:
W artykule podjęto istniejący w literaturoznawstwie problem identyfikacji twórczości Łesi Ukrainki (1871-1913). W literaturoznawstwie ukraińskim pod wpływem teorii narodników historycznie została ukształtowana tradycja zaliczająca pisarkę do neoromantyzmu. Wbrew temu poglądowi w proponowanym badaniu wysunięto tezę o przynależności pisarki dо klasycystycznego typu twórczości, mianowicie do neoklasycyzmu jako jednego z kierunków modernizmu europejskiego. Swoje twierdzenia autor argumentuje na podstawie poglądów pisarki dotyczących samoidentyfikacji, а także materiałów historyczno-literackich і prac krytycznoliterackich neoklasyków ukraińskich pierwszej fali, którzy rozwinęli swoją działalność w latach 20. XX wieku. Wyniki badań świadczą o zdecydowanym zaprzeczeniu przez Łesię Ukrainkę opinii o niej, którą sformułował czołowy przedstawiciel narodnickiej koncepcji S. Jefremow. Pisarka uważała ją za tendencyjną i nieadekwatną. Pokazano, że w latach 1914-1930 neoklasycy kijowscy: М. Draj-Chmara, М. Zerow, P. Fyłypowycz, М. Rylski i Jurij Kłen argumentowali europeizm pisarki i realizację przez nią artystyczno-światopoglądowych zasad neoklasycyzmu, mianowicie: zwrócenie się do antyku, wykorzystanie і reinterpretacja „wiecznych obrazów” і istniejących fabuł tradycji śródziemnomorskiej, synteza wartości uniwersalnych i narodowych, indywidualny wybór і twórczy mimesis, synkretyzm kulturowy i stylowy, antropocentryzm, dystans do szarej codzienności, moralizatorstwo, aktywność obywatelska. Artykuł stanowi próbę zaakcentowania konieczności weryfikacji istniejących opinii oraz identyfikacji twórczości według kryterium estetycznego.
The article raised the issue of identification of Lesya Ukrainka’s literary heritage (1871-1913). Ukrainian literary science being under the influence of Narodnik (populist) tradition historically treated her as a representative of neo-romanticism. Contrary to this point of view this study puts forward the thesis that the writer belongs to the classicism, namely to the neoclassicism as a form of European modernism. This statement is based on the expressed by the playwright point of view as to the self-identification, as well as historical and literary materials, and literary criticism works of Ukrainian neoclassics of the so called first wave, which have developed their activity in the 20-th years of the 20-th century. Results of the study indicate a emphatic denial by the poet of her characteristics as had been formulated by the leading representative of the Narodnik S. Yefremov. The writer considered it biased and inadequate. It was found out that the kiev neoclassic in the years 1914-1930 M. Dray-Khmara, M. Zerov, P. Fylypovych, M. Rylsky and Yurii Klen backed up the statement that Lesya Ukrainka belonged to Europian literary tradition which is supported by her implementation of artistic and philosophical neoclassicism devices such as appeal to antiquity, the use and reinterpretation of „eternal images” and „traveling stories”, mediterranean tradition, individual choice and creative mimesis, cultural and stylistic syncretism, synthesis of universal with national, anthropocentrism, distancing from the trivial, moralizing, social activity. The article is an attempt to emphasize the need to review existing opinions and of identification creativity according to the aesthetic criterion.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2019, 67, 7; 155-168
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-25 z 30

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies