Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "neo-sentimentalism" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Tymon Zaborowski – peryferyjność i regionalizm. Wokół życia i twórczości podolskiego „rówieśnika Mickiewicza”
Tymon Zaborowski – Peripherality and Regionalism. About a Certain Variant of the Lot of „Mickiewicz Contemporaries”
Autorzy:
Sakowska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1597066.pdf
Data publikacji:
2017-09-30
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
Tymon Zaborowski
regionalizm podolski
historyzm
neosentymentalizm
preromantyzm
literatura narodowa
ludowość
Podolian regionalism
historicis
neo-sentimentalism
pre-romanticism
national
Opis:
Tymon Zaborowski to poeta należący do pokolenia urodzonego w ostatnich latach wieku XVIII, które w literaturze przedmiotu na- zywane jest „generacją Mickiewicza”. Literacka świadomość Zabo- rowskiego ukształtowała się w Krzemieńcu, uformowała ją przede wszystkim specyficzna atmosfera i program nauczania Gimnazjum Wołyńskiego oraz wspólnota rówieśnicza Klubu Piśmienniczego. Podczas pobytu w Warszawie jako jeden z pierwszych poetów wystą- pił Zaborowski z postulatami narodowo-regionalnymi, które później eksponowane były przez romantyków. Ten swoistego rodzaju manifest programowy zamieścił poeta w „Ćwiczeniach Naukowych”. W swo- jej twórczości Tymon Zaborowski połączył elementy narodowe z lu- dowością, rodzinne Podole ukazał jako miejsce niezwykłe i poezjo- twórcze. To właśnie z jednej strony Podole („peryferia”), zaś z drugiej Warszawa („centrum”) wpłynęły na całokształt twórczości Zaborow- skiego, co znalazło swój wyraz w sposobie poetyckiej realizacji po- dolskiego wariantu regionalizmu. Szczególnie widoczny był on na ostatnim etapie biografii twórczej Zaborowskiego, a jego najpełniej- szą poetycką realizacją było Zdobycie Kijowa i Dumy podolskie. Tymon Zaborowski był poetą okresu przejściowego zawieszonym pomiędzy kilkoma prądami i wieloma estetykami, ciągle poszukującym swojej własnej drogi. Był rówieśnikiem Adama Mickiewicza, ale jego życie potoczyło się zupełnie inaczej. Zaborowski żył, jak prawdziwy roman- tyk, targany miłosnymi rozterkami zmarł śmiercią samobójczą.
Tymon Zaborowski was a poet belonging to the generation born in the last years of the 18th century, which is now called “the Mickiewicz gen- eration” in subject literature. Zaborowski’s literary awareness took its shape in Krzemieniec. It was formed primarily by the specific atmos- phere and curriculum of the Volhynian Gymnasium and the peer com- munity of the Klub Piśmienniczy. During his stay in Warsaw, Zaborows- ki developed a set of national-regional postulates, as one of the first poets to do so. These postulates were later emphasised by the Romantics. Zab- orowski published his kind of programme manifesto in „Ćwiczenia Naukowe”. In his works, Tymon Zaborowski combined national ele- ments with folklore, presenting his home region, Podole, as an extraor- dinary place that inspires the creation of poetry. It was the Podole region (the “periphery”) and Warsaw (the “centre”) that influenced Zaborows- ki’s lifetime achievement, which he expressed in his way of poetic reali- sation of the Podole variant of regionalism. It was particularly prominent at the last stage of Zaborowski’s creative biography, and it was poetically realised to the fullest in Zdobycie Kijowa and Dumy podolskie. Tymon Zaborowski was a poet of a transitional period, creating his works among several literary movements and many aesthetics, constantly searching for his own way. He was a contemporary of Adam Mickiewicz but his life took a completely different course. Zaborowski lived like a true romantic and committed suicide tormented by amorous dilem-mas.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2017, 18, 3; 99-116
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Argumenty oskarżenia i obrony sentymentalizmu religijnego i estetycznego w dobie kryzysu
Arguments for the prosecution and defense of religious and aesthetic sentimentality in times of crisis
Autorzy:
Winnicka-Gburek, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/546307.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Religioznawcze
Tematy:
sentymentalizm religijny
sentymentalizm w sztuce
krytyka i obrona sentymentalności
neo-sentymentalności
religious sentimentality,
sentimentalism in art
criticism and defense of sentimentality
neo-sentimentality
Opis:
We can observe today the widespread neo-Thomistic criticism of religious sentimentality and contemporary criticism of aesthetic sentimentality. It seems that aversion to sentimentality is today the only thing which connects critics of religion and critics of contemporary art. The aesthetic degradation of the concept of sentimentality began with a determined, rationalist criticism made by Kant. Since then, sentimentality has been a determinant of bad taste and a paradigm of bad art. In the 1920s, Polish theologian O. Jacek Woroniecki proposed a decisive criticism of religious sentimentality. In his opinion, religious sentimentality is harmful due to the specific features of feelings, such as subjectivism, egoism, passivity and individualism. The article presents the above-mentioned and other selected positions of critics, as well as a few defenders, of sentimentality. I analyze the social consequences of such attitudes and ask about the possibility of rehabilitation of a sentimental attitude in contemporary art and religion. In view of the broadly understood crisis of culture, which manifests itself, inter alia, through difficulties in mutual communication and understanding – a reinterpretation of delicate feelings such as pity, compassion and empathy could become deeply meaningful.
Wśród przedstawicieli nauk humanistycznych i społecznych dominuje pogląd, że nie można prowadzić żadnych poszukiwań na tym terenie bez odniesienia do wartości. Sam postulat niezależności od wartości w badaniach może doprowadzić jedynie do realizowania w nich wartości nieuświadomionych, bądź to już na etapie wyboru przedmiotu badań, bądź na etapie ich analizy „obiektywnej” i obojętnej na aktualne i rzeczywiste problemy społeczne. Dotykamy tu problemu społecznej roli badacza, jego wrażliwości i odpowiedzialności.
Źródło:
Przegląd Religioznawczy; 2018, 2/268
1230-4379
Pojawia się w:
Przegląd Religioznawczy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies