Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "nauka teologiczna" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    Egzegeza teologiczna w świetle opracowań Międzynarodowej Komisji Teologicznej
    Theological Exegesis in the Light of the International Theological Comissions Documents
    Autorzy:
    Zatwardnicki, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1601930.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Pismo św.
    egzegeza
    interpretacja
    egzegeza teologiczna
    hermeneutyka wiary
    „hermeneutyka chalcedońska”
    egzegeza kanoniczna
    żywa Tradycja Kościoła
    analogia wiary
    metoda historyczno-krytyczna
    wiara
    nauka
    Jezus Chrystus
    Duch Święty
    Kościół
    Międzynarodowa Komisja Teologiczna
    Joseph Ratzinger
    zmysł wiary
    chrystologia
    pneumatologia
    eklezjologia
    Holy Scripture
    exegesis
    interpretation
    theological exegesis
    hermeneutics of faith
    “Chalcedonian hermeneutics”
    canonical exegesis
    the living Tradition of the Church
    the analogy of faith
    historical-critical method
    faith
    science
    Jesus Christ
    Holy Spirit
    Church
    the International Theological Commision
    the sense of faith
    Christology
    Pneumatology
    Ecclesiology
    Opis:
    Katolicką interpretację Pisma św. charakteryzuje współistnienie zasad teologicznych i metod naukowych. Tak rozumiana egzegeza teologiczna sama z kolei wymaga uzasadnienia teologicznego. W jego poszukiwaniu autor artykułu sięgnął do dokumentów Międzynarodowej Komisji Teologicznej. W tekście ukazany został teologiczny fundament zarówno dla tzw. wielkich zasad interpretacji Biblii, jak i konieczności stosowania metody historyczno-krytycznej. W zakończeniu przedstawiono propozycje godne uwagi w interpretacji biblijnej. Spośród nich najbardziej interesująca wydaje się przede wszystkim niemożliwa do zdefiniowania dwubiegunowość procesu egzegezy.
    The Catholic interpretation of the Holy Scripture is characterised by coexistence of theological principles and scientific methods. Theological exegesis so understood itself requires theological justification. In search of the latter the author of the article referred to the International Theological Commission’s documents. A theological basis for both the so-called “great principles of the interpretation” of the Bible and the necessity to apply the historical-critical method are presented in the text. The conclusion deals with suggestions worthy to be considered in the Biblical interpretation. Bipolarism of the exegesis process that is impossible to be defined is first of all to be heeded.
    Źródło:
    Teologia w Polsce; 2017, 11, 2; 125-151
    1732-4572
    Pojawia się w:
    Teologia w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ojcowie Kościoła a teologia moralna jako nauka teologiczna
    Fathers of the Church and moral theology as a theological science
    Autorzy:
    Wyrostkiewicz, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612099.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    teologia moralna
    nauka teologiczna
    Ojcowie Kościoła
    źródła teologiczne
    prawda naukowa
    moral theology
    theological science Fathers of the Church
    source of theology
    scientific truth
    Opis:
    Testimonies of life and faith of the Fathers of the Church, and their teaching (letter, scriptures) impact on moral theology as a theological science. First, as “loci theologici” of contemporary theology. Omitting them would result in danger to go beyond a theology in the spirit of one, catholic and apostolic Church. Then, because the actions and writings of the Fathers of the Church are examples of exploration and argumentation for today’s theologians, also moralists. Information on the life and teachings (scriptures) are conclusive, actual and current presentation morality and the confirmation of new moral-theological views and theses. For this, however, it is necessary to use the material developed by the researchers of the Fathers of the Church (specialists in patrology). They, due to its historical and philological methods and competencies, adapt antique texts and information to the needs of contemporary theologians, also moralists.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2014, 62; 583-592
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Teologia i liturgia. Teologiczna nauka o liturgii w niemieckim obszarze językowym. Geneza i założenia teoretyczne
    Theology and liturgy. Theological study of liturgy in the German language area. The origin and theoretical assumptions
    Autorzy:
    MIgut, Bogusław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2056732.pdf
    Data publikacji:
    2015-12-07
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne im. św. Jana Pawła II Diecezji Siedleckiej
    Tematy:
    teologia
    liturgia
    liturgika
    teologia liturgii
    teologiczna nauka o liturgii
    Liturgiewissenschaft
    liturgika pastoralna
    Odo Casel
    Romano Guardini
    Athanasius Wintersig
    theology
    liturgy
    liturgiology
    theology of liturgy
    liturgical theology
    Pastoral Liturgiology
    Opis:
    The present study initiates an in-depth reflection, a planned series of articles or a proper book concerning the position of liturgy in theology. It would be inappropriate to start such a subject from theology other than the German one, which had its origin in the liturgical movement. The homeland of the liturgical movement was, undoubtedly, France and later on Belgium. However, in none of the language areas it had such an intellectual foundation as in Germany and Austria. From the very outset the study of liturgy developed here into three directions, but the first two of them usually occurred alongside. The first approach is called the theological and historical study of liturgy, the second one is theological and systematic study of liturgy. The third approach consisted in pastoral liturgics. After the analysis of theoretical assumptions of the mutual link between theology and liturgy and the presentation of the teaching of the Second Vatican Council concerning the focal position of the study of liturgy in theology, there were presented the origins and main objectives of an independent theological discipline (Liturgiewissenschaft) emerging in the German language area and focused on liturgy. Two main trends of the developing discipline were displayed. The first of them is the systematic study of liturgy, created by Odo Casel OSB, and Romano Guardini. The second trend, which stems from the significance of liturgy for the Christian life, is theological and pastoral study of liturgy (Pastoralliturgik). Athanasius Wintersig OSB (1900-1942) is considered to be the creator of this approach.
    Źródło:
    Teologiczne Studia Siedleckie; 2015, XII/12; 253-266
    1733-7496
    Pojawia się w:
    Teologiczne Studia Siedleckie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Tożsamość współczesnej teologii pastoralnej
    The identity of modern Pastoral Theology
    Autorzy:
    Kamiński, Ryszard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31341000.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    tożsamość
    teologia pastoralna
    nauka teologiczna
    nauka praktyczna
    praktyka kościelna
    modele teologiczne
    programy działania
    badania multidyscyplinarne
    badania interdyscyplinarne
    badania intradyscyplinarne
    paradygmat teologii pastoralnej
    diagnoza
    pastoralna
    prognoza pastoralna
    imperatywy
    pastoral theology
    theological studies
    practical science
    ecclesial practice
    norms
    principles
    multidisciplinary studies
    interdisciplinary studies
    intradisciplinary studies
    pastoral theology paradigm
    working methods
    empirical methods
    normative methods
    Opis:
    Four kinds of research are conducted in pastoral theology: monodisciplinary, multidisciplinary, interdisciplinary and intradisciplinary. The first kind is characterized by a common aim and a common method, the second – by a common aim and different methods, the third one – by different aims and different methods, and the fourth one – by a common aim and different methods. Multidisciplinary, interdisciplinary and intradisciplinary research is necessary for modern theology, but to conduct it, excellent qualifications of a theologian-pastoralist are necessary. The paradigm of pastoral theology is based on practical syllogism. In the construction of this syllogism the major premise contains the norms for the given problem, and the minor premise contains the analysis of actual reality; and the conclusion has a normative and actual character. At every stage of research of the paradigm of pastoral theology different working methods are used. At the first (ecclesiological) research stage of the pastoral theology the paradigm the deductive method is used, but also the comparative method, the positive method, exegesis, interpretation of the text, analogy, etc. At the second (kairological) research stage the historical-theological method is used, the sociological-theological method, methods used in empirical sciences, as well as observations, interviews, surveys, and studies based on a questionnaire. In studies based on documents historical methods are used, the method of source criticism and interpretation, the comparative method, analysis of the text, etc. At the third (praxeological) research stage of the pastoral theology paradigm the method of synthesis, the method of interpretation, the method of classification, etc. are used.
    Źródło:
    Roczniki Pastoralno-Katechetyczne; 2012, 4; 21-36
    2081-1829
    Pojawia się w:
    Roczniki Pastoralno-Katechetyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Teologiczna hermeneutyka języka wiary
    Theological Hermeneutics of the Language of Faith
    Autorzy:
    Góźdź, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2036838.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    język religijny
    teologiczna hermeneutyka języka religijnego
    nauka o języku religijnym
    „Interpretandum”
    „Interpretans”
    A. Grabner-Haider
    religious language
    theological hermeneutics of the language of faith
    religious language studies
    A. Grabner- Haider
    Opis:
    Teologiczna hermeneutyka języka wiary w ujęciu Grabnera-Haidera jest teologicznym sposobem wyjaśniania, rozumienia i interpretowania całości języka wiary. Austriacki metodolog religii wyraźnie rozróżnia interpretację naukową od interpretacji przednaukowej i praktycznej, a także od argumentacji. Zauważa bardzo trafnie, że przy tej interpretacji mamy do czynienia z dwoma logicznymi językami prawidłowymi (Orthosprache). Jednym z nich jest język prawidłowy interpretatora, którym on nie mówi wprost o samym przedmiocie tekstu. Drugim jest język prawidłowy tekstu przekształconego. Oba te języki mogą się wzajemnie korygować, krytykować i modyfikować. Możliwe jest przejście od prawidłowego języka autora tekstu do prawidłowego języka interpretatora. I tu język prawidłowy autora tekstu można nazwać „Interpretandum”. To jest to, co powinno być interpretowane, rozumiane lub tłumaczone, zaś język prawidłowy interpretatora można nazwać „Interpretans”, czyli ten, za pomocą którego dokonuje się interpretacji, rozumienia lub tłumaczenia. W teologii jest więc miejsce dla właściwej hermeneutyki. Naukowa hermeneutyka, która zresztą zakłada analizę językową, stanowi tu przejście od prawidłowego języka analizowanego tekstu do prawidłowego języka interpretatora. Można też powiedzieć, że jest ona rozumieniem systematycznie uporządkowanego tekstu za pośrednictwem systematycznie uporządkowanego języka.
    The theological hermeneutics of the language of faith proposed by A. Grabner-Haider is a theological method of explaining, understanding and interpreting the entirety of the language of faith. This Austrian methodologist of religion distinguishes in a programmatic way between the scientific and the pre-scientific, pragmatic type of interpretation and argumentation. Grabner-Haider is exactly right in observing that this primary divide leads to another one: between two canonical logical languages (Orthosprache). The former is the canonical language of an interpreter, which is used indirectly to talk about the subject matter of the text, while the latter is the canonical language of the transposed text. Both these languages can interact by reciprocal corrections, critical approaches and modifications. It is possible to move past the canonical language of the text’s author towards the canonical language of its interpreter. In this case, the canonical language of the author can be labelled “Interpretandum.” This means the text that is subject to interpretation, understanding or translation. The canonical language of the interpreter, on the other hand, can be labelled “Interpretans,” that is the one utilized for interpretation, understanding or translation. Consequently, it makes sense to believe that theology allows space for hermeneutics proper. The scientific type of hermeneutics, which as such assumes a need for language analysis, marks a passage from the canonical language of the analysed text to the canonical language of the interpreter. One can also say that scientific hermeneutics is a kind of understanding of a systematically ordered text via a systematically ordered language.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 2; 29-46
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Teologia duchowości jako dyscyplina naukowa. Zarys problematyki
    Spiritual Theology as a Scientific Discipline. An Outline of Issues
    Autorzy:
    Chmielewski, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2035120.pdf
    Data publikacji:
    2020-06-24
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    duchowość
    teologia
    metodologia
    nauka
    metoda teologiczna
    polskie środowisko teologiczne
    spirituality
    theology
    methodology
    science
    theological method
    polish theological environment
    Opis:
    Wśród specjalności oferowanych przez wydziały teologiczne na uniwersytetach i uczelniach często znajduje się teologia duchowości. Oznacza to, że jest to pełnoprawna dyscyplina naukowa. Ma ona swoją historię, własną nazwę, która ją identyfikuje, przedmiot badań, konkretne źródła i odpowiednią metodę badawczą. Na poziomie uniwersyteckim teologią duchowości zajmuje się wielu naukowców, których osiągnięcia są uznawane i doceniane w świecie nauki. Oprócz struktur uniwersyteckich, w których prowadzone są badania i dydaktyka oraz zwoływane konferencje, teologowie duchowości tworzą organizacje i stowarzyszenia posiadające osobowość prawną. Artykuł ma na celu pogłębienie wyżej wymienionych zagadnień, biorąc pod uwagę polskie środowisko teologiczne i kościelne. Znajomość głównych kwestii metodologicznych jest bardzo ważna dla każdego zaangażowanego teologa, rzetelnej pracy naukowej, a także jego powołania w Kościele.
    Among the specialties offered by theological faculties at universities and colleges, there is often theology of spirituality. This means that it is a full-fledged scientific discipline. Therefore, it has its own history, own name that identifies it, the subject of research, specific sources and an adequate research method. At the university level, it is practiced by a large number of scientists whose achievements are recognized and appreciated in the world of science. In addition to university structures in which research and teaching are conducted, and conferences are convened, spiritual theologians form organizations and associations that have legal personality. The article aims at to deeping aforementioned issues, taking polish theological and ecclesiastical background on board. The awareness of the main methodological matters is very important for every committed theologian and his reliable scientific work, as well his spiritually-ecclesiastical vocation.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 5; 115-132
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Milosť v teológii Wincenta Granata v kontexte filozofie Tomáša Akvinského
    Gracein Vincent Granats theology in the context of the philosophy os St. Thomas
    Łaska w teologii Wincentego Granata w kontekście filozofii Tomasza z Akwinu
    Autorzy:
    Adam, Anton
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/452615.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Naukowe Towarzystwo Tomistyczne
    Tematy:
    Tomáš Akvinsky
    Wincent Granat
    Boža milosť
    Boža láska
    Krist Vykupiteľ
    charitológia
    dary Ducha Svätého
    Thomas Aquinas
    Vincent Granat
    God’s grace
    God’s love
    Christ the Redeemer
    „charytology“ (theological doctrine of grace)
    the gifts of the Holy Spirit
    Tomasz z Akwinu
    Wincenty Granat
    łaska Boża
    Boża miłość
    Chrystus Odkupiciel
    charytologia (teologiczna nauka o łasce)
    dary Ducha Świętego
    Opis:
    Since the Middle Ages after Vatican II theological doctrine of grace is essentially built on the teachings of Thomas Aquinas, who has distinguished between the natural (innate) human life ends and supernatural ends. A man realises the first one with natural forces of nature, while the second end, which is not only superior to the natural target, but also achieved more than our natural strength and capabilities, is achieved through the special help of God, which is called grace. In this regard, the doctrine of the grace of the Second Vatican Council is not significantly different from the teaching of Aquinas. Wincenty Granat performs traditional scholastic, division of grace. From the point of view of the wide distribution he discusses the relationship of nature and grace in man. Also he notes that even God respects and protects human free will. God’s grace does not destroy any of the possibilities of human nature, but supports and promotes it. Both nature and grace come from God, and so it is clear that between grace and nature there is can not be a conflict. What is more, the grace builds on nature as a foundation. This scholastic thesis in terms of W. Granat does not interfere with the truth that human nature is weakened by original sin, but it is not destroyed by it and, therefore, can be the foundation grace. Grace – in turn – coming reinforces the same nature preserves in man a foundation. In this way, a man living by God’s grace perfects his humanity, is expanding his personal individuality and personal integrity.
    Od czasów średniowiecza po Sobór Watykański II teologiczna doktryna łaski budowała się zasadniczo na nauczaniu Tomasza z Akwinu, który odróżnia naturalne (przyrodzone) cele życia człowieka i cele nadprzyrodzone. Pierwsze realizuje człowiek przyrodzonymi siłami natury, natomiast cel drugi, który nie tylko przewyższa cel naturalny, ale również jego osiągnięcie przekracza ludzkie naturalne siły i możliwości, osiągany jest dzięki specjalnej pomocy Boga, którą nazywa się łaską. W tym zakresie również doktryna o łasce ostatniego Soboru nie różni się istotnie od nauczania Akwinaty. Wincenty Granat dokonuje tradycyjnego, scholastycznego, podziału łaski: 1) łaska Boga i łaska Chrystusa Odkupiciela, 2) łaska stworzona i łaska niestworzona, 3) łaska zewnętrzna i wewnętrzna, 4) łaska jako dar i łaska przetwarzająca, 5) łaska habitualna i łaska uczynkowa, 6) łaska działająca i współdziałająca, 7) łaska pobudzająca i wspomagająca, 8) łaska uprzedzająca, towarzysząca i następcza, 9) łaska lecznicza i podnosząca, 10) łaska skuteczna i dostateczna. Z punktu widzenia tego podziału omawia szeroko relację natury i łaski w człowieku. Zauważa, że Bóg szanuje i nawet chroni wolną wolę człowieka. Łaska Boża nie niszczy żadnej z możliwości natury ludzkiej, ale je wspiera i wspomaga. Od Boga pochodzi zarówno natura, jak i łaska, a więc oczywiste jest, że między łaską a naturą nie może być konfliktu. Co więcej: to łaska buduje się na naturze jako fundamencie. Ta scholastyczna teza w ujęciu W. Granata nie koliduje z prawdą, że natura ludzka jest osłabiona przez grzech pierworodny, lecz nie jest przezeń zniszczona i wobec tego może stanowić fundament łaski. Łaska – z kolei – przychodząc wzmacnia samą naturę, utrwala więc swój w człowieku fundament. W ten sposób człowiek żyjąc łaską Bożą udoskonala swoje człowieczeństwo, rozwija swoją osobistą indywidualność i osobową integralność.
    Źródło:
    Rocznik Tomistyczny; 2012, 1; 49-63
    2300-1976
    Pojawia się w:
    Rocznik Tomistyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies