- Tytuł:
-
ALTERNATIVE NOWS, AND THENS TO BE
Alternatywne teraz, zaraz i przedtem - Autorzy:
- Shanken, Edward A.
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/487702.pdf
- Data publikacji:
- 2016-12-05
- Wydawca:
- Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu
- Tematy:
-
kanon sztuki
sztuka i nauka
sztuka i technologia
sztuka i ideologia
główne nurty sztuki współczesnej sztuka mediów
artistic canons
art and science
art and technology
art and ideology
main trends in modern art
media art - Opis:
-
Edward A. Shanken
Alternatywne teraz, zaraz i przedtem
Temat „alternative now” odnosi się nie tylko do teraźniejszości; uważam,
że ściśle dotyczy on samego sedna filozofii historii. Nawet bez kwestionowania
faktów historia potrafi wykazać ogromną plastyczność. Sposób,
w jaki kanon historii sztuki jest ujmowany i kształtowany, zależy od
perspektywy wiecznie zmieniającego się teraz. Ten mechanizm działa w
obie strony: tak jak każde „teraz” zakłada konstrukcję alternatywnego
„wtedy”, tak każde „wtedy” konstruuje alternatywne „teraz”. Co więcej,
wszystkie alternatywne „teraz” i „wtedy” stają się szczególną podstawą
wyobrażenia przyszłości. Te oddziaływania „byłego” i „teraźniejszego” są
nieuchronne zarówno teraz, jak i w przyszłości.
Przedmiotem moich studiów jest opisywanie lub pisanie na nowo historii
sztuki. W naukach humanistycznych pisanie opiera się na prostych
zasadach: 1) rozpoznanie problemu; 2) omówienie tego, co inni napisali na
jego temat; 3) wyłożenie swojego punktu widzenia wraz z uzasadnieniem.
Wystąpienie z oryginalnym ujęciem, frapującym – choćby tylko dla autora
– jest jak dar bogów. Jednak nawet ktoś tak obdarowany, przekonując
innych do swego stanowiska, musi wziąć pod uwagę, jak dalece odbiega
ono od obowiązującego status quo. I to jest dokładnie to, czego potrzeba,
by wpłynąć na ludzi, a w konsekwencji także by odmienić historię.
Czym się więc przejmować? Idee innych poszerzają moje rozumienie
świata, czynią moje życie sensowniejszym, głębszym. Tworząc i dzieląc się
ideami mam nadzieję oddziaływać w ten sam sposób na innych. Mój idealizm
idzie nawet dalej – wierzę, że ten proces służy naprawie świata. Jeśli więcej
wiemy, otwieramy się na odmienne poglądy i próbujemy rozumieć inne
stanowiska, być może stajemy się bardziej wrażliwi, bardziej tolerancyjni
wobec innych. Im bardziej jesteśmy gotowi przyjmować inność, odmienne
kultury, tym większą mamy motywację do łagodzenia różnic. Moja wiara
w to została umocniona, gdy w 2007 roku okazało się, że podobny pogląd
wyznaje były dyrektor Metropolitan Museum of Art, Philippe de Montebello.
W swoim artykule przedstawiam plan, według którego podejmuję
próbę skorygowania historii. Wyjściowy temat moich obecnych badań –
budowanie pomostu między sztuką głównego nurtu a sztuką nowych mediów
– traktuję w kontekście ich wzajemnych wpływów. Na końcu wprowadzam
nieco prowokacji na temat potencjalnego znaczenia konkretnej
historii lokalnej dla alternatywnych opisów przeszłości i teraźniejszości.
Jedna z moich strategii historycznej rewizji kwestionuje kategoryczne
podziały, które nie pozwalają dostrzec podobieństw i kontynuacji. Jakkolwiek
zaznaczanie odrębności jest ważne, inaczej wszystko stałoby się
jednolitą magmą, różnice, granice, definicje muszą być badane z uwzględnieniem
miejsca, w jakim powstają, ideologii, jakiej są poddane, i presji,
jaką stwarzają. Socjolog Thomas F. Gieryn pisał: Tworzenie podziałów
jest strategicznym działaniem […]. Granice i terytoria […] są wyznaczane
dla osiągania doraźnych celów i interesów […] żeby zabezpieczyć potrzeby
i interesy grupy bezpośrednio zainteresowanej1. Cytując Pierre’a Bourdieu,
Gieryn zauważa dalej, że takie granice ustanawiają „ideologiczne strategie
i epistemologiczne stanowiska, według których ich wyznawcy […]
usprawiedliwiają swoje stanowisko i strategie używane do utrzymywania
albo ulepszania go, dyskredytują przy tym wyznawców przeciwnych stanowisk
i strategii”1.
Artykuł po raz pierwszy został opublikowany w katalogu WRO 2011,
Wro Art Center.
Edward A. Shanken Alternative «nows» and «thens» to be The article was first published [in:] WRO 2011 catalogue, Wro Art Center. I take the theme “alternative now” as being concerned not just with the present but as cutting right to the core of the philosophy of history. Without denying the facticity of actual events, the malleability of history is demonstrated by the many ways the canon of art history has been written and rewritten from the perspectives of ever-changing present. But this is also a two-way street. Just as every “now” arguably constructs an alternative “then”, so every “then” constructs an alternative “now”. Moreover, every alternative “now” and “then” establishes a particular foundation for imagining the future. This inevitably impacts the “nows” and “thens” to be; those that are yet to come. My scholarship has been deeply concerned with writing and rewriting the history of art. Academic writing in the humanities is predicated on a simple formula: 1) identify a problem; 2) discuss what other people have said about that problem; 3) articulate your own original perspective and argue in support of it. Coming up with an original perspective that is compelling – even just to oneself – can seem like a gift from the gods. Even if so blessed, convincing others that one’s position is worth considering can be an extraordinary challenge, one that is proportional to how far it diverges from the status quo. But this is precisely what is required to influence people; in effect, to alter history. So why bother? Others’ ideas expand my understanding of the world, making my life more meaningful and, well, awesome, in the most literal sense. By creating and sharing ideas I hope to have the same effect on others. My idealism goes even further, for I believe this process helps cultivate a more peaceful world. If we know more, are open to alternative world views, and can understand others’ perspectives, then perhaps we can be more sensitive, tolerant and embracing of others. The more we can 5 4 E d w a r d A . S h a n k e n embrace other individuals and cultures, the more difficult it becomes to destroy them and the greater our motivation becomes to reconcile our differences in a mutually beneficial way. Although I can find little tangible evidence to support this belief, my commitment to it was reinforced when I heard a very similar position expressed by the former director of the Metropolitan Museum of Art Philippe de Montebello in 2007. In my article, I shall outline some rhetorical strategies which I have employed in my own attempts at rewriting history. A key example from my current research on bridging the gap between mainstream contemporary art and new media art will be elaborated and analyzed in terms of its implications. Finally, I shall raise some provocations regarding the potential significance of particular local histories for informing alternative accounts of the past and present. One of my strategies for historical revision concerns questioning categorical divisions that obscure parallels and continuities. Although it is important to make distinctions, lest everything all be an undifferentiated muddle, distinctions, boundaries, definitions and the like must be scrutinized with respect to their ideology and the violence they do to the people, places and ideas involved. As sociologist Thomas F. Gieryn has written, “Boundary-work is strategic practical action […] Borders and territories […] will be drawn to pursue immediate goals and interests […] and to appeal to the goals and interests of audiences and stakeholders”. Quoting Pierre Bourdieu, Gieryn further notes that such boundaries constitute “ideological strategies and epistemological positions whereby agents […] aim to justify their own position and the strategies they use to maintain or improve it, while at the same time discrediting the holders of the opposing position and strategies.”1 - Źródło:
-
DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu; 2016, 22; 40-54
1733-1528 - Pojawia się w:
- DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł