Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "natura rzeczy" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Koncepcja "natury rzeczy" w metodzie "konstrukcji prawniczej" Gustawa Radbrucha a założenia pozytywizmu prawniczego
    The Account of the 'Nature of Things' in Gustav Radbruch’s Method of 'Legal Construction' in the Context of Assumptions of Legal Positivism
    Autorzy:
    Krzykalska, Zuzanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1844480.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej – Sekcja Polska IVR
    Tematy:
    Gustaw Radbruch
    natura rzeczy
    konstrukcja prawnicza
    ontologia prawa
    instytucja prawna
    prawo jako artefakt
    Gustav Radbruch
    Nature of Things
    Legal Construction
    Legal ontology
    Legal institution
    Law as Artifact
    Opis:
    W pracy Natur der Sache als juristishe Denkform Gustaw Radbruch rozwija koncepcję natury rzeczy jako obiektywnej istoty tkwiącej w rzeczywistości społecznej, która stanowi podstawę prawniczego konstruowania instytucji prawnych. Przedmiotem pracy jest obrona koncepcji natury rzeczy w teorii prawniczej konstrukcji G. Radbrucha przed zarzutami o sprzeczność tej koncepcji z 1) założeniem o relatywizmie wartości oraz 2) założeniem o ontologicznej odrębności powinności i bytu. Dowód na zgodność koncepcji natury rzeczy z dwoma założeniami pozytywizmu prawnego opiera się po pierwsze na rozróżnieniu między pojęciami obiektywności ontologicznej oraz epistemicznej. Po drugie uściślone jest rozumienie terminu „natura” jako odnoszącego się do cech istotnych przedmiotu, a nie do jego naturalnego pochodzenia. Uwzględniwszy odpowiednie rozumienie tych pojęć można zrekonstruować teorię Radbrucha jako wersję esencjalizmu w kwestii doniosłych prawnie artefaktów społecznych, która nie implikuje żadnych prawnonaturalnych zobowiązań.
    In his work titled Natur der Sache als juristishe Denkform, Gustav Radbruch develops his account of the nature of things as an objective essence of social reality, which serves as a foundation for the construction of legal institutions. The main objective of this paper is to refute two serious objections against the account, namely, the alleged contradiction between the account of the nature of things and the 1) assumption of relativism of values as well as the 2) assumption of the ontological is-ought dichotomy. To show that Radbruch’s account is consistent with those two assumptions of legal positivism, firstly, I invoke the conceptual distinction between ontological and epistemological objectivity. Secondly, I specify the understanding of the term ’nature‘ not as implying natural origin, but rather an object’s having an essence in ontological terms. With those conceptual distinctions, it is possible to understand Radbruch’s theory as a version of essentialism towards social artifacts (those important form the legal point of view), which does not imply any iusnaturalistic commitments.
    Źródło:
    Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej; 2021, 4(29); 45-57
    2082-3304
    Pojawia się w:
    Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Das Individuationsprinzip bei Duns Scotus (1265-1308)
    Zasada jednostkowienia u Dunsa Szkota (1265-1308)
    Autorzy:
    Börsig-Hover, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/38718102.pdf
    Data publikacji:
    2005
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Duns Szkot
    zasada jednostkowienia
    osoba ludzka
    indywidualna forma − haecceitas
    ogólna forma – quidditas
    materia
    natura rzeczy
    Duns Scotus
    principle of individuation
    human person
    individual form − haecceitas
    general form − quidditas
    matter
    nature of things
    Opis:
    Problematyka jednostkowienia bytu osoby ludzkiej według Dunsa Szkota stanowi bardzo ważną problematykę filozoficzną, także ważną i interesującą dla prawnika i ekonomisty z tej racji, że człowiek stanowi zarówno rację ekonomii, jak też jest podmiotem praw i obowiązków wraz z posiadaniem prawa do stanowienia porządku prawnego. Stąd znajomość antropologii jest dla prawnika warunkiem sine qua non. Chociaż temat ten powraca w refleksji filozoficznej, np. Honnefeldera, M. A. Krąpca, B. Walda, A. Schmidta, U. Zielińskiego, to warto ciągle na nowo podejmować to wyzwanie. Krótki zarys biograficzny poprzedza teoriopoznawcze stanowiska Szkota w jego relacji do stanowiska Tomasza z Akwinu, by skupić uwagę na samej zasadzie jednostkowienia, którą Skotus pojmuje jako haecceitas w samej formie substancjalnej człowieka jako bytu osobowego. Tezy Edyty Stein, Martina Heideggera oraz Ericha Przywary w tej kwestii dodatkowo ubogacają analizę tej złożonej problematyki, w dalszym ciągu aktualnej m.in. dla filozoficznego namysłu nad człowiekiem oraz nad ekonomią i polityką.
    Źródło:
    Roczniki Wydziału Nauk Prawnych i Ekonomicznych KUL; 2005, 1, 1; 37-52
    1896-6365
    Pojawia się w:
    Roczniki Wydziału Nauk Prawnych i Ekonomicznych KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Contemporary Artistic Transformation of Nature in the Context of the Politics of Nature – the Question of Participation
    Możliwość współczesnej artystycznej transformacji natury w kontekście koncepcji polityki natury – problem partycypacji
    Autorzy:
    Piotrowska, Maja
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/593867.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    polityka natury
    Natura
    partycypacja
    Parlament Rzeczy
    demokratyzacja oddolna
    Latourowski koletyw
    wspólny świat
    nowa ontologia
    politics of nature
    Nature, participation
    Parliament of Things
    grassroots democratization
    Latourian collective
    common world
    new ontology
    Opis:
    The text compares the concept of participation suggested by Bruno Latour in his Politics of Nature with the 2017 views of Nicolas Bourriaud on the role of art and artist in the dynamically changing world of the Anthropocene. Validating in the context of the goal – building a democratic common world – the role of atomized, grass-root, cognitively eclectic political activity, Latour tries to deactivate the fundamental divisions of the Western ontological tradition (including Nature/Culture and society, object/subject, Science/sciences) as paralyzing the individual’s ability to truly engage in the life of a community. He also points to the special role of art, which in the modern Western tradition did not have the ambition of concealing the constructional character of the shared visions of reality. These references are contrasted with the more philosophically traditional attitude of Bourriaud, who defends autonomous art as a value and a sphere that in intimate reception offers a possibility of a particularly accurate representation and at the same time a particularly accurate conceptual simulation of a selected segment of current reality. At the same time, Bourriaud demonstrates a more helpless and pessimistic attitude when compared to Latour’s concept of participation, remaining in a world largely created by someone / something else.
    Tekst zestawia koncepcję partycypacji sugerowaną przez Bruno Latoura w jego Polityce natury z poglądami Nicolasa Bourriauda z roku 2017 na rolę sztuki i artysty w dynamicznie zmieniającym się świecie epoki zwanej antropocenem. Dowartościowując w kontekście celu – budowy demokratycznego świata wspólnego – rolę zatomizowanej, oddolnej, eklektycznej poznawczo działalności politycznej Latour stara się dezaktywować fundamentalne podziały zachodniej tradycji ontologicznej (m.in. na Naturę/Kulturę i społeczeństwo, przedmiot/podmiot, Naukę/nauki) jako paraliżujące zdolność jednostki do autentycznego angażowania się w życie wspólnoty. Wskazuje także na szczególną rolę sztuki, która nie przejawiała w nowożytnej tradycji zachodniej ambicji tuszowania konstrukcyjnego charakteru współdzielonej wizji rzeczywistości. Poszukiwania te skontrastowane zostały z bardziej tradycyjną filozoficznie postawą Bourriauda, broniącego sztuki autonomicznej jako wartości i sfery, która w intymnym odbiorze oferuje możliwość recepcji szczególnie trafnej reprezentacji i jednocześnie szczególnie trafnej konceptualnej symulacji wybranego wycinka rzeczywistości dziejącej się teraz, demonstrującego zarazem, w porównaniu z koncepcją Latoura, większą bezradność i pesymizm jeśli chodzi o możliwości partycypacji w świecie, tworzonym najczęściej przez kogoś/coś innego.
    Źródło:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2018, 20; 121-132
    1641-9278
    Pojawia się w:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Współczesne pytania Antygony. O wolności wyborów, o źródłach prawa i uzasadnieniu moralnej słuszności czynów
    Antigone’s contemporary questions about freedom of choices, sources of law and justifications of moral rightness of deeds
    Autorzy:
    Lewandowicz, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/502555.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
    Tematy:
    topos Antygony
    źródło prawa
    źródło powinności
    prawo państwa
    prawo stanowione
    prawo boskie
    prawo jednostki
    pozytywizm prawny
    godność człowieka
    miłość,
    śmierć
    norma
    sumienie
    sprawiedliwość
    tradycja
    natura
    autonomia jednostki
    autonomia prawa
    autonomia rzeczy doczesnych
    norma moralna
    nómos (νόμος)
    Antigone’s topos
    sources of the law
    source of obligation
    state law
    codified law
    divine law
    natural right
    legal positivism
    human dignity
    love
    death
    norm
    conscience
    justice
    tradition
    nature
    one’s autonomy
    legal autonomy
    autonomy of the temporal, moral norm, nómos (νόμος)
    Opis:
    The author presents considerations concerning morality criteria based on cultural and philosophical prepositions. Contemporary issues, in particular bioethical ones, make us pose the questions about the hierarchy of norms and, thus, the hierarchy of activities. This automatically leads to the question about the source (or sources) of law. The basis for these considerations is Antigone by Sophocles as a masterpiece with universal message. From the text analysis one can discover the issue of tradition and its role in social life principles determination. This leads to the question about the sources of law – are they transcendental or immanent? The author points out that Antigone uses the word „law” – „νόμος”, „νόμιμα” – only in relation to the divine laws. Creon’s regulations which oppose them are described as „φρόνημα”– inventions. In this way she acknowledges the supreme character of the transcendental norm. Rejection of the reference to the transcendental leads to „absolute contradiction” in the area of prepositions and attainments of legal objectives. This notion („absolute contradiction”) was used by Joseph Ratzinger in Benedict’s Europe in the cultures crisis. It can be said that this contradiction in the modern age comes from different ways of understanding the relationship between the transcendence and science, and, consequently, law by Galileo. Therefore, the premise of absolute autonomy creates „absolute contradiction”. The attempt to overcome this obstacle is respect for the so called „immanent transcendence”, which is expressed in the natural law. However, one must first acknowledge the existence of the objective truth and the possibility of knowing it and the norm which assesses the consistency of one’s action with those reference points. This norm is one’s conscience which has its autonomy in relation to legal norms that are not based on the natural law. Without that acknowledgement the only justification of law would be mere force. In our cultural situation Antigone’s question about the sources of law and its validity as well as how to save human dignity and love remains still pending.
    Źródło:
    Łódzkie Studia Teologiczne; 2015, 24, 1; 23-42
    1231-1634
    Pojawia się w:
    Łódzkie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies