Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "nation-building processes" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    IDENTIFYING LOCAL PEOPLE: COLONIAL AND POSTCOLONIAL PRACTICES IN CENTRAL ASIA
    Autorzy:
    Kieniewicz, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/chapters/961207.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    identity
    colonialism
    ethnicity
    nation-building processes
    postcolonial theory
    Central Asia
    Great Game
    Opis:
    The article addresses the infl uence on Central Asian reality exerted by naming and the practice of identifying the peoples inhabiting this area by dominant Others. I note that the identifi cation of those human communities was always an act of aggression that led to establishing a relation between rulers and those subordinate to them. I submit that what joins various epochs in the history of the human communities of Central Asia is not imperialism but rather colonialism, and propose describing those processes by means of a systemic concept of colonialism. Imperial practice in Central Asia was based on subordinating tribal communities and non-national states without deeper interference into their inner structures. Up until the 20th century the three great powers jockeyed above all to block one another. The change following the collapse of the USSR did not lead to the creation of regional independence. Rather, the national identities of the new states are a product of the modernization compelled by Soviet policies. This especially concerns small communities that, always valuing their autonomy, did not strike observers-explorers as material for nations. The preponderance of the external point of view along with the infl uence of images arisen in the dominant surrounding (including that of science) maintain these local communities in a state of backwardness. Identifi cation and classifi cation remain an eff ective tool for blocking their path toward establishing a new identity.
    Źródło:
    Facing Challenges of Identification: Investigating Identities of Buryats and Their Neighbor Peoples; 23-47
    9788323547334
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Między polityzacją etnosu a etnicyzacją demosu: refleksje o polityce narodowej na Bałkanach
    Autorzy:
    Paruch, Waldemar
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/687375.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Central Europe, the Balkans, nations, nation-building processes, national policy, political thought
    Europa Środkowa, Bałkany, narody, procesy narodotworcze, polityka narodowa, myśl polityczna
    Opis:
    The article is the analysis of the nation-building processes on the Balkans in the XIX-XXI centuries which took place in the model due to Central Europe. The social elites on the Balkans started to form the nations as the political communities due to the influences from the the Enlightenment and Napoleonic Era. At the turn of the XVIII and XIX centuries two ideas were boosted: illyrian and hellenistic ones. Both lost and the weekness of illyrian and hellenistic ideas was due to the history of the region as mature estate monarchy was not formed in the late Middle Ages. Particular Balkan people came across the will to build four historic communities on their territories from the end of XVIII to the beginning of XX century: Austrian (German-Habsburg), Hungarian (Magyar), Turkish (Osmanli) and Greek (Hellenic). The social elites who claimed to be the carriers of the national ideas began to act to expand the concept to ethnos speaking the mother tongue but with no national identity. The Austrian-Hungarian rivalry on the consciousness of the people and the direction of politicisation took place. Both feuding sides of the conflict agreed upon the necessity to politicize the ethnos which meant the formation of the demographic basis for demos. The demotic classes on particular lands rejected the political claims. The natural answer from the demotic classes was the will to form their own political community. Such the way of thinking formed the base for the national programmes which could be evaluated as the maximum programmes: the Great Serbia, the Great Croatia, the union of the Slovenian lands, the United Macedonia, the United Albania, the union of Bosnia and Herzegovina, the projects România Mare and the Great Bulgaria. Still, the concepts had no real historic-state roots similar to Yugoslavia. Such a situation caused that on the Balkans the consideration about the nation in political categories was rejected by the consideration about the nation in ethnic-cultural categories. The outcome of the process was the ethnicisation of demos.
    W artykule dokonano analizy procesów narodotworczych na Bałkanach w XIX–XXI wieku, które przebiegały według schematu właściwego dla Europy Środkowej. Pod wpływem oddziaływań oświeceniowych i napoleońskich elity społeczne na Bałkanach podjęły działania na rzecz ukształtowania narodów jako wspólnot politycznych. Na przełomie XVIII i XIX wieku wylansowano dwie idee: iliryjską i hellenistyczną. Obie zakończyły się porażką, a słabość iliryzmu i hellenizmu wynikała z dziejów regionu, bowiem na tym obszarze w okresie schyłkowego średniowiecza nie wykształciła się dojrzała postać monarchii stanowej.Poszczególne bałkańskie terytoria i zamieszkująca je ludność od końca XVIII wieku do początków XX stulecia zetknęły się z wolą budowy czterech historycznych wspólnot politycznych: austriackiej (niemiecko-habsburskiej), węgierskiej (madziarskiej), tureckiej (osmańskiej) i greckiej (helleńskiej). Elity społeczne, uznające się za nosicieli tych idei narodowych, podjęły działania na rzecz rozciągnięcia swoich wyobrażeń na etnos, mówiący językiem krajowym, ale bez określonej przynależności narodowej. Toczyła się rywalizacja austriacko-węgierska i turecko-grecka o świadomość ludu oraz kierunek jego polityzacji. Obie zwaśnione strony łączyło przekonanie o konieczności polityzacji etnosu, czyli uczynienie z niego demograficznej podstawy demosu. Warstwy plebejskie w poszczególnych ziemiach odrzuciły roszczenia polityczne walczących przeciwników. Naturalną odpowiedzią sformułowaną przez reprezentantów warstw plebejskich była wola ukształtowania własnej wspólnoty politycznej. Takie myślenie stało u podstaw tzw. maksymalistycznych programów narodowych: wielkoserbskiego, wielkochorwackiego, zjednoczenia krain słoweńskich, wszechmacedońskiego, wielkoalbańskiego, jedności Bośni i Hercegowiny, projekty Romania Mare i Wielkiej Bułgarii. Jednak koncepcje te nie miały realnych korzeni historyczno-państwowych, podobnie jak państwo jugosłowiańskie. Ta sytuacja spowodowała, że na Bałkanach myślenie o narodzie w kategoriach politycznych zostało wyparte przez rozumowanie w kategoriach etniczno-kulturowych. Następstwem tego procesu była etnicyzacja demosu.
    Źródło:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio M – Balcaniensis et Carpathiensis; 2016, 1, 1-2
    2450-6354
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio M – Balcaniensis et Carpathiensis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Urbanizacja a procesy narodotwórcze na pograniczach ze szczególnym uwzględnieniem Europy Środkowo-Wschodniej
    Urbanization and processes of natron-building on the borderlands with a particular focus on Central and Eastern Europe
    Autorzy:
    Sadowski, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/952003.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    the processes of urbanization
    nation-building
    modernization and civilization
    Opis:
    In this article I will try to answer the question of what factors cause the formation of a new order on the borderlands of the changing social conditions and geopolitical, and they cause tensions and conflicts? I assume that the closer to understanding and explanation of the complexity of socio-cultural and political borderlands focused on Central and Eastern Europe need to take into account at least five macro-processes, which frequently overlap forming a particularly tight and often explosive system conditions. These are the processes of urbanization, modernization, nationalization (nation-building), civilization (“esternization”, “universalization”) and the expected implementation processes of social advancement. They were briefly presented with regard to the real order of their occurrence in practice. In conclusion, I emphasize the low intensity of the processes of a transcultural on the borderlands of Central and Eastern Europe.
    Źródło:
    Pogranicze. Studia Społeczne; 2016, 27 cz. 1
    1230-2392
    Pojawia się w:
    Pogranicze. Studia Społeczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Turning Indios into Nationals. The Field of Indigenism in Brazil and Paraguay From the Beginning of the 19th to the End of the 20th Century
    Indianin jako współobywatel. Pole indygenizmu w Brazylii i Paragwaju od początku XIX do końca XX wieku
    Autorzy:
    Piwowarczyk, Darius
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2034935.pdf
    Data publikacji:
    2021-11-05
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    indygenizm
    Brazylia
    Paragwaj
    procesy narodotwórcze
    misje katolickie
    Bourdieu
    Indigenism
    Brazil
    Paraguay
    nation-building
    Catholic missions
    modernization processes
    Opis:
    Indigenism is a particular Latin American version of cultural field (in Bourdieu's sense) whose various participants (most notably government agencies, missionaries, anthropologists, media people, members of non-governmental organizations, as well as political and religious leaders of indigenous communities) vie for the prerogative to determine and enforce a historically specific notion of “Indigenousness” as part of the process of defining the national self. This process includes, among other things, efforts to “convert” and incorporate indigenous population into national society in reference to four narratives: universalism, citizenship, ethnicity, and − beginning in the 1970s − the (frequently subversive) voice of indigenous peoples themselves. This article is a comparative analysis of this process in Brazil and Paraguay, in the period extending from the early 19th to the end of the 20th century.
    Autor niniejszego artykulu definiuje ‟indygenizmˮ jako specyficzną, latynoamerykańską wersję pola produkcji kulturowej (w sensie Bourdieu), którego uczestnicy (agencje rządowe, organizacje misyjne, antropolodzy, media, organizacje pozarządowe, a także polityczni i religijni przywódcy rdzennych społeczności) zabiegaja o ‟prawoˮ do określania i egzekwowania historycznie uwarunkowanej formy ‟indiańskościˮ w stałym procesie definiowania tożsamości narodowej. W wymiarze dyskursywnym, działania te, obejmujące m.in. programy zmierzające do ‟nawracaniaˮ oraz włączania ludności rdzennej do dominujacych społeczności narodowych, tradycyjnie odwoływały sie do trzech narracji: uniwersalizm, obywatelstwo i etniczność (rasa). Począwszy od lat siedemdziesiątych XX wieku, również narracja ludności indiańskiej, prezentowana przez jej przywódców politycznych i religijnych, stała sie częścią ‟oficjalnegoˮ dyskursu indygenistycznego. Niniejszy artykuł stanowi analizę porównawczą tego procesu w Brazylii i Paragwaju, w okresie od początku XIX do końca XX wieku.  Autor niniejszego artykulu definiuje „indygenizm” jako specyficzną, latynoamerykańską wersję pola produkcji kulturowej (w sensie Bourdieu), którego uczestnicy (agencje rządowe, organizacje misyjne, antropolodzy, media, organizacje pozarządowe, a także polityczni i religijni przywódcy rdzennych społeczności) zabiegają o „prawo” do określania i egzekwowania historycznie uwarunkowanej formy „indiańskości” w stałym procesie definiowania tożsamości narodowej. W wymiarze dyskursywnym działania te, obejmujące m.in. programy zmierzające do „nawracania” oraz włączania ludności rdzennej do dominujących społeczności narodowych, tradycyjnie odwoływały się do trzech narracji: uniwersalizm, obywatelstwo i etniczność (rasa). Począwszy od lat siedemdziesiątych XX wieku, również narracja ludności indiańskiej, prezentowana przez jej przywódców politycznych i religijnych, stała się częścią „oficjalnego” dyskursu indygenistycznego. Niniejszy artykuł stanowi analizę porównawczą tego procesu w Brazylii i Paragwaju w okresie od początku XIX do końca XX wieku.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2021, 68, 9; 131-149
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies