Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "narrative turn" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    The “Narrative Turn” in Literature. Observations on Digital Works
    „Zwrot narracyjny” w literaturze. Zapiski o literaturze cyfrowej
    Autorzy:
    Wendorff, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1366157.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-25
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    narrative turn
    Latin American literature
    digital literature
    hypertext
    hypermedia
    zwrot narracyjny
    literatura latynoamerykańska
    literatura cyfrowa
    hipertekst
    hipermedia
    Opis:
    The transformation of literary models was born out of a process initiated by the avant-garde and is still present nowadays in the form of the post avant-garde, understood as the creation of many new manifestations of literary expressions, including digital literature. The aim of the article is to analyse the forms, changes and structures of digital literature in comparison to the procedures of so-called “traditional literature”. The methodology is based on comparative literature. The topic is viewed from the perspective of Ibero-American literature exemplified with proto-hypertexts, hypertexts and literary hypermedia from Latin America. As a summary, we can say that digital literature is not going to change literature, but it is going to introduce new literary aesthetics which, in turn, will provide literature with new, different, and experimental narrative structures.
    Transformacja modeli literackich zrodziła się z procesu zapoczątkowanego awangardą i trwającego do dziś w postaci postawangardy, rozumianej jako kreacja wielu nowych przejawów ekspresji literackiej, wśród których znajduje się literatura cyfrowa. Celem artykułu jest analiza form, zmian i struktur literatury cyfrowej w porównaniu z procedurami tzw. „literatury tradycyjnej”. Metodologia pracy opiera się na literaturze porównawczej. Temat potraktowany został z perspektywy literatury iberoamerykańskiej, za przykład posłużyły protohipertksty, hiperteksty i hipermedia literackie z obszaru Ameryki Łacińskiej. Odnosząc się do wniosków możemy powiedzieć, że literatura cyfrowa nie zmieni literatury, jedynie zaproponuje nowe estetyki literackie, a w ramach nich odmienne i eksperymentalne struktury narratologiczne.
    Źródło:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2020, 22; 183-192
    1641-9278
    Pojawia się w:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Telling images? The self-reflexive turn in contemporary American graphic novels
    Wymowne obrazy? zwrot autotematyczny we współczesnych amerykańskich powieściach graficznych
    Autorzy:
    Olsza, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/593915.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    pictorial turn
    comics
    graphic novel
    visual narrative
    self-reflexive turn.
    zwrot obrazowy
    komiks
    powieść graficzna
    narracja wizualna
    zwrot autotematyczny
    Opis:
    This article proposes to see graphic novel as the epitome of a twofold turn. First, as the genre of the pictorial turn, a form that demonstrates the transition from the verbal to the visual. Indeed, the graphic novel can be described as a verbal-visual compound whose power of expression arises from the tension between text and image. The burden of advancing the plot is primarily placed on the visual sequence: images in graphic novels serve to “tell” of the events. With its roots in the popular medium of the comics, the graphic novel embraces unequivocalness of the image as its main principle. This rule, however, is being increasingly violated. This development signals the second turn: the so-called “self-reflexive” turn, where the image is emancipated from the referent. This article examines instances of a play with the image and its representational status. I will analyze selected sequences from contemporary American graphic novels, including David Mazzucchelli and Paul Karasik’s City of Glass (1994), Chris Ware’s Jimmy Corrigan (2000), and Craig Thompson’s Blankets (2003), describing the strategies employed to render the narrative less straightforward. Such strategies as the use of color fields, non-standard page layout, or emphasis on the abstract character of the portrayed shapes and forms constitute significant additions to graphic tales. I will demonstrate how this subversive visual language enriches the medium of the graphic novel – a primarily self-reflexive form.
    Artykuł rozpatruje powieść graficzną w kontekście dwojakiego zwrotu. Po pierwsze, powieść graficzna to gatunek, którego narodziny i rozwój są ściśle związane ze zwrotem obrazowym, demonstrując przejście od opowiadania do obrazowania. Powieść graficzną można zdefiniować jako zespolenie słowa i obrazu: jej siła wyrazu leży w napięciu pomiędzy sferą werbalną a wizualną. Akcję „prowadzi” jednak głownie sekwencja wizualna; obrazy w powieści graficznej mają „opowiedzieć” o wydarzeniach. Czerpiąc z tradycji obrazowania komiksowego, powieść graficzna opiera się na obrazach figuralnych i jednoznacznych w odczytaniu. Jednak coraz więcej autorów powieści graficznych świadomie porzuca jednoznaczność i czytelność narracji wizualnej na rzecz eksperymentów w tej sferze. Jest to sygnał dokonującego się drugiego zwrotu – tzw. zwrotu „autotematycznego” – w ramach którego obraz oddziela się od referenta. Artykuł opisuje gry z obrazem i jego reprezentacyjnym charakterem we współczesnych amerykańskich powieściach graficznych: City of Glass (1994) D. Mazzucchelli’ego i P. Karasika, Jimmy Corrigan (2000) C. Ware’a, oraz Blankets (2003) C. Thompsona. Analizie zostają poddane wybrane sekwencje poszczególnych powieści, ukazując jakie strategie graficzne czynią narrację wizualną formą opierającą się jednoznacznemu odczytaniu. Płaszczyzny koloru, niestandardowy układ strony oraz abstrakcyjne obrazowanie wzbogacają język powieści graficznych – medium w swojej istocie autotematyczne.
    Źródło:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2015, 17; 273-290
    1641-9278
    Pojawia się w:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Autoetnografia nie wzięła się znikąd- rozważania o ciągłości i zmianie
    Autoethnography did not come out of nothing – considerations about continuity and change
    Autorzy:
    Kępa, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/962502.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydział Pedagogiki i Psychologii
    Tematy:
    autoetnografia
    zwrot metodologiczny
    osobista narracja
    dom
    poczucie zadomowienia
    autoethnography
    methodological turn
    personal narrative
    home
    sense of domesticity
    Opis:
    Dokonywanie rewolucyjnych zmian nie jest zadaniem łatwym. Tak w kontekście ludzkiego życia, jak i na gruncie nauki. Towarzyszą mu wątpliwości i pytania. W artykule opisuję trudności powstałe w wyniku przesuwania granic dotyczących naukowego poznania związane z pojawieniem się autoetnografii. Piszę też o pracy wkładanej przez wielu badaczy w to, by autoetnografia „zadomowiła się” jako nowy sposób ujmowania i tworzenia wiedzy.Prezentowany tekst jest zgodny z zasadą parezji. Wzbogacony bowiem został o autoetnograficzną narrację o konieczności wyprowadzenia się ze starego domu i, wynikającej z tego faktu, potrzebie stworzenia go na nowo. Owa narracja stanowi otwartą, szczerą i wymagającą ode mnie dużej odwagi opowieść o moich doświadczeniach osobistych.
    Making revolutionary changes is not an easy task, both in terms of human life and science. It is accompanied by doubts and questions. In this article, I have described difficulties resulting from the shifting of scientific cognition borders that are connected with the emergence of autoethnography. I have also mentioned the efforts of many researchers to make autoethnography „domesticated” as a new way of handling and creating knowledge. The text respects the principle of parrhesia. It has been enriched with autoethnographical narrative about the need to move out from the old house and, in consequence, the need to create a new one. This story is open and sincere. It is also an act of courage, because this is the narrative about my own personal experiences
    Źródło:
    Parezja. Czasopismo Forum Młodych Pedagogów przy Komitecie Nauk Pedagogicznych PAN; 2014, 1
    2353-7914
    Pojawia się w:
    Parezja. Czasopismo Forum Młodych Pedagogów przy Komitecie Nauk Pedagogicznych PAN
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Językowy (?) obraz przeszłości (?), czyli o tym, co się kryje za narracją historyczną…
    Autorzy:
    Woźniak, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2041183.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    past
    image of the past
    language
    historical narrative
    language turn
    przeszłość
    obraz przeszłości
    język
    narracja historyczna
    zwrot językowy
    Opis:
    The article addresses problems concerning consequences of the so-called „language turn” for the reflections on broadly understood historical narrative. In general remarks I indicate reasons for changes that have taken place (and are still ongoing) in the area of historiography/historical writing, mainly those related to the inclusion of the non-classical approach – based on different principles than the classical/traditional ones – to the language of historical narrative/historical writing/historiography, and the related consequences for the historians’ research practice. I also point out one of the (possible) ways which serves to explain the changes that took place in the field of historiography in the last decades, being in fact the consequence of discussions/reflections on the foundations of (scholarly) cognition that is/can be a reference to a certain rivalry between an objectivist and constructivist model of cognition. Simplifying the problem quite considerably, I argue that one of the most important, and – subsequently – also meaningful, elements of dispute between the objectivist model of cognition and the constructivist model of cognition was the discussion/reflection on the role of language in cognition (including the learning of the past). I assume that the possible answers – should the title of the article be recognised as a question – are dependent on a complex notion of culture and language, and the interest of historians in the narrative’s language shifted scholars’ interest from „reconstruction of the past” to the linguistic (language understood broadly there as a cultural code) images of history. Researchers’ interests in the „images of the past”/„linguistic images of the past” allowed not only to notice and reflect on the limitations of historical knowledge (also in order to identify and marginalise them) or to rationalise the adopted (consciously or not) assumptions/prejudices, but simultaneously opened historical field towards new research areas, thus broadening the cognitive horizon of historiography.
    W artykule poruszam problemy związane z konsekwencjami tzw. „zwrotu językowego” dla refleksji nad szeroko rozumianą narracją historyczną. W uwagach o charakterze ogólnym wskazuję przyczyny zmian jakie się dokonały (i wciąż dokonują) na gruncie historiografii/pisarstwa historycznego, przede wszystkim tych związanych z uwzględnieniem nieklasycznego podejścia – opartego na odmiennych do klasycznych/tradycyjnych założeniach – do języka opowieści historycznej/pisarstwa historycznego/historiografii, oraz związanych z tym skutków dla praktyki badawczej historyków. Wskazuję przy tym, że jedną z (możliwych) dróg służących wyjaśnieniu zmian jakie dokonały się na gruncie historiografii w ostatnich dekadach, będących w gruncie rzeczy rezultatem dyskusji/refleksji nad fundamentami poznania (naukowego), jest/może być odniesienie do swoistej rywalizacji między obiektywistycznym i konstruktywistycznym modelem poznania. Mocno upraszczając problem argumentuję, że jednym z istotniejszych, a w efekcie także znaczących elementów sporu między obiektywistycznym modelem poznania i konstruktywistycznym modelem poznania, była dyskusja/refleksja nad rolą języka w poznaniu (w tym w poznawaniu przeszłości). Zakładam, że możliwe odpowiedzi – jeśli uznać, że tytuł artykułu jest pytaniem – są uzależnione od złożonej koncepcji kultury oraz języka, a zainteresowanie historyków językiem narracji, przesunęło zainteresowania badaczy z „rekonstrukcji przeszłości” na rzecz językowych (język szeroko rozumiany jako kod kultury) obrazów dziejów. Zainteresowanie badaczy „obrazami przeszłości”/„językowymi obrazami przeszłości”, nie tylko pozwoliło dostrzec i poddać refleksji ograniczenia wiedzy historycznej (także w celu ich identyfikacji i marginalizacji), czy zracjonalizować przyjmowane (świadomie lub nie) założenia/przesądy, ale jednocześnie otworzyło naukę historyczną w kierunku nowych obszarów badawczych, poszerzając tym samym horyzont poznawczy historiografii.
    Źródło:
    Res Historica; 2021, 51; 705-716
    2082-6060
    Pojawia się w:
    Res Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies