Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "narrative of politics" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    O niezbędności politologicznej interpretacji – subiektywność i narracyjność jako determinanty warsztatu politologa
    About the Need for Interpretation in Political Sciences – Subjectivity and Narrative as Determinants of the Political Scientist’s Workshop
    Autorzy:
    Laska, Artur
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1195277.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    interpretacjonizm
    teoria integralna
    subiektywność polityki
    narracyjność polityki
    człowiek polityczny / interpretative approach
    integral theory
    subjectivity of politics
    narrative of politics
    political man
    Opis:
    Autor przypomina o potrzebie ujmowania polityki zarówno jako fenomenu obiektywnego, jak i subiektywnego. Postuluje, aby jej badanie łączyło podejście analityczno-empiryczne z interpretacją. W jego rozumieniu ta ostatnia nie jest tożsama z badaną rzeczywistością, lecz stanowi próbę obiektywizacji wiedzy. Instrumentalne i mechanistyczne ujmowanie procesów politycznych jest według niego całkowicie nieadekwatne, gdyż ignoruje rolę emocji, intencji, inteligencji, woli i świadomości człowieka. Badanie politologiczne nie może się jednak ograniczać do interpretacji. Równie ważne jest uwzględnianie strukturalnych i materialnych wytworów polityki, a także uwarunkowań przyrodniczych i gatunkowych. W rezultacie przed świadomym badaczem staje trudne zadanie integracji złożonego repertuaru narzędzi metodologicznych.
    The author reminds us of the need to view politics both as an objective and subjective phenomenon. He postulates that her study should combine analytical-empirical approach with interpretation. In his understanding, the latter is not identical with the studied reality, but is an attempt to objectify knowledge. The instrumental and mechanistic approach to political processes is completely inadequate, because it ignores the role of emotions, intentions, intelligence, human will and awareness. Political research, however, cannot be limited to interpretation. It is equally important to take into account the structural and material determinants of politics, as well as nature and species. As a result, a conscious researcher has a difficult task to integrate the complex repertoire of methodological tools.
    Źródło:
    Teoria Polityki; 2020, 4; 167-182
    2543-7046
    2544-0845
    Pojawia się w:
    Teoria Polityki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Narracyjność teorii jako implikacja specyfiki przedmiotu ba dań politologicznych
    The narrative nature of the theory as animplication of the specificity of the subject of political science research
    Autorzy:
    Laska, Artur
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1030293.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Akademia Finansów i Biznesu Vistula
    Tematy:
    narracja
    dyskurs
    narracja polityczna
    teoria polityki
    badania politologiczne
    narration
    discourse
    political narrative
    theory of politics
    political science research
    Opis:
    Celem artykułu jest weryfikacja założenia, że zrozumienie przez człowieka otaczającej go rzeczywistości, w tym także polityki, opiera się na naturalnym dla niego konstruowaniu narracji teoretycznych. Autor wskazuje, że dotyczy to także poznania naukowego, które można potraktować za specyficzną formę twórczości opowiadającego umysłu. Reprezentując podejście dedukcyjno-nomologiczne, powiązane z interpretacją humanistyczną, udowadnia, że specyfika przedmiotu badań politologicznych dodatkowo wzmacnia znaczenie narracji, jako narzędzia poznania. Przedstawioną w artykule argumentację opiera na prezentacji założeń epistemologicznych, operacjonalizacji narracji jako kategorii poznawczej i analitycznej, charakterystyce narracyjnej specyfiki polityki oraz wynikających stąd implikacji badawczych.
    The aim of the article is to verify the assumption that human understanding of the surrounding reality, including politics, is based on the natural construction of theoretical narratives. The author points out that this also applies to scientific cognition, which can be treated as a specific form of creativity of the telling mind. Representing the deductive-nomological approach, related to the humanistic interpretation, he proves that the specificity of the subject of political science research additionally strengthens the importance of narration as a tool of cognition. The arguments presented in the article are based on the presentation of epistemological assumptions, the operationalization of narration as a cognitive and analytical category, the narrative characteristics of the specificity of politics and the resulting research implications.
    Źródło:
    Społeczeństwo i Polityka; 2020, 4(65); 29-49
    1733-8050
    Pojawia się w:
    Społeczeństwo i Polityka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Nie ma nic lepszego niż teoria.” Kilka uwag o praktyce teoretycznej współczesnych awangardowych pisarek amerykańskich (Lyn Hejinian, Leslie Scalapino, Carla Harryman)
    “There is nothing better than a theory”: A few remarks on the theoretical practice of contemporary avantgarde women writers (Lyn Hejinian, Leslie Scalapino, Carla Harryman)
    Autorzy:
    Myk, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1016179.pdf
    Data publikacji:
    2013-01-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    politics of representation
    women’s experimental writing
    non/narrative
    hybridity
    cyborg writing
    polityka reprezentacji
    pisarstwo eksperymentalne kobiet
    utwór nie/narracyjny
    hybrydyczność
    pisarstwo cyborgiczne
    Opis:
    Artykuł poświęcony jest praktykom teoretycznym trzech czołowych autorek nurtu amerykańskiej twórczości eksperymentalnej kojarzonych z kręgiem poetów L=A=N=G=U=A=G=E: Lyn Hejinian, Leslie Scalapinoi Carla Harryman. Odegrały one fundamentalną rolę w ukształtowaniu ciągle otwartej i toczącej się debaty krytyczno-teoretyczno-literackiej dotyczącej statusu formalnie radykalnej literatury tworzonej przez kobiety zaangażowanejw kwestie epistemologii feministycznej. Praktyka ta, skupiająca się na procesach i mechanizmach dyskursu, nie ogranicza się do wymiaru poetyckiego i artystycznego, lecz zakłada, że twórczość poetycka jest społecznie zaangażowaną „strategią interwencji” (Harryman), a jako taka funkcjonuje jako skoncentrowana na języku epistemologia feministyczna. Hejinian, Scalapino i Harryman stworzyły imponujący dorobek literacko-teoretyczny, na który składają się gatunkowo złożone teksty hybrydyczne mocno osadzone we współczesnych dyskursach feministycznych,  skupiające się na problematyce produkcji wiedzy, znaczenia, tożsamości, płci i seksualności, ukrytych mechanizmów ideologicznych tradycyjnie pojmowanego utworu narracyjnego, a także imperatywu przekraczania tych mechanizmów. Artykuł jest próbą umiejscowienia ich twórczości w szerszym kontekście współczesnej myśli feministycznej począwszy od écriture féminine, poprzez krytykę polityki tożsamościowej Judith Butler oraz Denise Riley, po  horyzont posthumanistyczny cyborgicznego pisarstwa Donny Haraway.
    The essay discusses theoretical practices of three major American experimental women writers associated with L=A=N=G=U=A=G=E poets Lyn Hejinian, Leslie Scalapino, and Carla Harryman, who played a crucial role in shaping the present-day critical and theoretical literary debate regarding the status of formally radical literature engaged in questions of feminist epistemology and written bywomen. Devoted to language and its ideological dimension, their work is based ona wager that poetic practice is a socially engaged strategy of intervention (Harryman),and as such functions as a language-oriented feminist epistemology. Hejinian, Scalapino, and Harryman created a significant literary and theoretical body of work that includes complex genre-bending hybrid texts deeply rooted in contemporary feminist discourses and preoccupied with such issues as production of knowledge, meaning, identity, gender, and sexuality, hidden ideological mechanisms of the conventional narrative, and the imperative of its constant refiguration. The article is also an attempt to see their work in a broader context of feminist thought, ranging from écriture féminine, through Judith Butler’s and Denise Riley’s critiques of identity politics, to the posthumanist horizon of Donna Haraway’s cyborg writing.
    Źródło:
    Praktyka Teoretyczna; 2013, 10, 4; 161-182
    2081-8130
    Pojawia się w:
    Praktyka Teoretyczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Securitization of Memory: a Theoretical Framework to Study the Latvian Case
    Sekurytyzacja pamięci: teoretyczne ramy badania przypadku łotewskiego
    Autorzy:
    Pakhomenko, Sergii
    Sarajeva, Olga
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1179020.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-31
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    security
    securitization
    identity
    historical memory
    politics of memory
    Latvia
    narrative
    memory regime
    security dilemma
    bezpieczeństwo
    sekurytyzacja
    tożsamość
    pamięć historyczna
    polityka pamięci
    Łotwa
    narracja
    reżim pamięci
    dylemat bezpieczeństwa
    Opis:
    The article suggests and argues a theoretical framework for studying a particular case of memory securitization. It is based on the constructivist perception of security that is systematically framed in the studies of representatives of the Copenhagen School, who consider security as a socially constructed phenomenon and define identity protection to be one of its primary goals. Pursuant to this approach, the article presents a correlation between memory and security in at least three aspects. In the first instance, similar to security, collective memory is socially determined. In the second instance, collective memory lies at the core of various forms of identity, including national identity. In the third instance, collective memory is not only an object of protection but also a resource, which is used by securitization actors for threat identification, enemy image modeling as well as for defining the means of protection. The Latvian case is applied for setting the theoretical framework of the memory securitization model. In future, it might be used to study specific juridical and political mechanisms of memory securitization in the countries of Central and Eastern Europe. The authors perceive the securitization of memory as a diverse complex of measures aimed at establishing and setting a certain historical narrative, as well as convincing society to be actively loyal to it. Accordingly, the policy of memory is defined as a mechanism for putting securitization in practice. The initial conditions for understanding this process in Latvia are the post-communist transition, ethnocultural divisions of the society, and the external factor represented by Russia, that promotes its historical narratives. In one respect, R. Brubaker’s concept of the “nationalized” state is taken as a theoretical model of the politics of memory in Latvia. According to this concept, the official narrative of post-communist countries has been set as a nation-oriented one. On the other hand, the concept of the memory regime developed by M. Bernhard and J. Kubik is also considered. As per their theory, the memory regime in Latvia can be described as being divided into the official and alternative narrative of counter-memory, which is based on the Soviet legacy.
    Artykuł proponuje i uzasadnia teoretyczne ramy badania sekurytyzacji pamięci na konkretnym przypadku. Opiera się na konstruktywistycznym postrzeganiu bezpieczeństwa, systematycznie formułowanym w badaniach przedstawicieli Szkoły Kopenhaskiej, którzy traktują bezpieczeństwo jako zjawisko konstruowane społecznie, uznając ochronę tożsamości za jeden z głównych jego celów. Zgodnie z tym podejściem artykuł przedstawia korelację między pamięcią a bezpieczeństwem w co najmniej trzech aspektach. W pierwszej kolejności, podobnie jak w przypadku bezpieczeństwa, pamięć zbiorowa jest zdeterminowana społecznie. Po drugie, pamięć zbiorowa leży u podstaw różnych form tożsamości, w tym tożsamości narodowej. Po trzecie, pamięć zbiorowa jest nie tylko przedmiotem ochrony, ale także zasobem, który jest wykorzystywany przez podmioty sekurytyzacyjne do identyfikacji zagrożeń, modelowania obrazu wroga, a także do definiowania środków ochrony. Teoretyczne ramy modelu sekurytyzacji pamięci ustalono w oparciu o przypadek łotewski. W przyszłości może on posłużyć do badania konkretnych prawnych i politycznych mechanizmów sekurytyzacji pamięci w krajach Europy Środkowo-Wschodniej. Autorzy postrzegają sekurytyzację pamięci jako zespół różnorodnych środków mających na celu ustanowienie i ustalenie pewnej narracji historycznej, a także przekonanie społeczeństwa do aktywnej lojalności wobec tej narracji. W związku z tym polityka pamięci jest definiowana jako mechanizm wprowadzania sekurytyzacji w praktyce. Warunki wstępne dla zrozumienia tego procesu na Łotwie obejmują transformację postkomunistyczną, podziały etniczno-kulturowe społeczeństwa oraz czynnik zewnętrzny, jakim jest promująca swoje narracje historyczne Rosja. W jednym aspekcie teoretyczny model polityki pamięci na Łotwie odnosi się do koncepcji „unarodowionego” państwa R. Brubakera. Zgodnie z tą koncepcją oficjalna narracja krajów postkomunistycznych została określona jako narodowa. Z drugiej strony rozważono także koncepcję reżimu pamięci, opracowaną przez M. Bernharda i J. Kubika. Zgodnie z ich teorią reżim pamięci na Łotwie można opisać jako podzielony na oficjalną i alternatywną narrację kontrpamięci opartej na dziedzictwie sowieckim.
    Źródło:
    Przegląd Strategiczny; 2020, 13; 395-410
    2084-6991
    Pojawia się w:
    Przegląd Strategiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies