Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "narrative and self" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Time and Transformation in Autobiography. Candia McWilliam’s What to Look for in Winter: A Memoir in Blindness
    Czas i transformacja w autobiografii What to Look for in Winter: A Mamoir in Blindness Candii McWilliam
    Autorzy:
    Mildorf, Jarmila
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/37551248.pdf
    Data publikacji:
    2024
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    autobiografia
    życiopisanie
    transformacja
    tożsamość autobiograficzna
    pamięć
    autobiography
    lifetime
    transformation
    narrative and self
    memory
    Opis:
    In this article, I discuss transformations of self over time in Candia McWilliam’s memoir What to Look for in Winter. In this book, the author writes about many life-changing events: her mother’s suicide, her two failed marriages, her alcoholism and her blindness, to name only a few. However, the book itself constitutes an attempt at transforming these experiences in the act of writing, to offer restitution to a life gone awry. Time plays a major role in this endeavour, both in the story told and in the way it is told. Anchored primarily in two ‘present’ moments in the first and second halves of the book, the narrative moves back and forth in time, taking the reader on a painful journey through the author’s past. Time furthermore serves as an overarching metaphor for transformations especially due to illness, as can already be seen in the book title’s reference to the seasons. What emerges is a highly complex literary autobiography in which life storytelling meshes with metanarrative reflection.
    Artykuł dotyczy transformacji dokonanej w czasie w obrębie osobowości autobiograficznej, która została przedstawiona we wspomnieniach Candii McWilliam, zatytułowanych What to Look for in Winter. Autorka opisuje wiele trudnych doświadczeń, między innymi samobójstwo matki, dwa nieudane małżeństwa, alkoholizm oraz utratę wzroku. Mimo doświadczonych niepowodzeń autobiografia McWilliam stanowi próbę odzyskania równowagi w procesie twórczym, który ma pomóc nadać życiu utracony sens. Czas odgrywa główną rolę zarówno w samej historii jej życia, jak i w literackim jej przedstawieniu. Zamiast chronologicznego ukazania wydarzeń z przeszłości autorka konstruuje opowieść w odniesieniu do dwóch wymiarów teraźniejszości, którym odpowiadają dwie odrębne części tej biografii. Ponadto czas nabiera znaczenia jako metafora transformacji, co uwidacznia się już w tytule książki nawiązującym do cyklu oraz pór roku. Wynikiem takiego przedstawienia własnego życia jest złożona i pełna refleksji autobiografia autorki.
    Źródło:
    Perspektywy Kultury; 2024, 45, 2; 181-198
    2081-1446
    2719-8014
    Pojawia się w:
    Perspektywy Kultury
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Proaktywność i defensywność autonarracji o poczuciu własnej wartości u osób narcystycznych – wstępna analiza
    Proactivity and defensiveness of self-narratives referring to self-esteem in narcissistic group – a preliminary analysis
    Autorzy:
    Dolczewski, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28762826.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    self-narrative analysis
    proactivity and defensiveness of self-narratives
    narcissism
    self-esteem
    Opis:
    Studies on narcissism and narcissistic personality disorder often emphasize the key role of self-esteem in the mechanisms of this disorder. In previous studies, self-esteem has often been treated as a permanent feature of an individual and has been tested using self-report questionnaires or, in some cases, using experimental methods. Assuming that self-esteem may differ depending on the situation, different methods should be used in order to observe and study the processes related to it. In order to collect self-narratives for the purposes of the study, a semi-structured interview method was prepared to examine the self-esteem regulation in social situations. During the interview, the participant answers questions related to personal life experiences. Based on the content of interviews of participants with a high level of narcissistic traits selected from 20 conducted interviews, a preliminary analysis of the proactivity and defensiveness of self-narratives was conducted. The analysis mainly concerns the autonarratives of experiences related to failures and conflicts as events particularly significant for the self-esteem of an individual. The results of the preliminary analyzes allow us to present conclusions regarding proactivity and defensiveness as well as the characteristics of self-narratives referring to self-esteem in narcissistic group.
    Źródło:
    Człowiek i Społeczeństwo; 2023, 56; 97-114
    0239-3271
    Pojawia się w:
    Człowiek i Społeczeństwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Tożsamość w procesie komunikacji
    Autorzy:
    Wójcicka, Marta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/679429.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    identity: substantial, relational, processual, narrative, objective and subjective indicators, self-identification, social, interpersonal and intrapersonal communication
    tożsamość jednostowa: substancjalna, relacyjna, procesualna, komunikacja społeczna
    Opis:
    Identity based on subjective indicators and presented as self-identification is formed in social and cultural communication in which an individual assimilates values and lifestyles encoded in texts of culture (verbal and non-verbal). Identity is a part of the communication process, both intergenerational and current intragenerational communication. „Self-awareness” is an answer to messages coming from the Others. The author, referring to a semiotic concept by Jurij Łotman, examines identity in the process of communication with HE (YOU) and I, i.e. in two directions of information transmission and with THEY (community, cultural group). Identity understood as a complex text and communicated through texts of culture is formed in processes of social communication and self-communication.
    Artykuł podejmuje problem konstruowania/kształtowan/renegocjowania tożsamości jednostkowej w procesach komunikacji społecznej („ONI – JA”), interpersonalnej („JA – ON”) oraz intrapersonalnej („JA – JA”). W wyniku tych trzech typów procesów kształtowania tożsamości w dialogu tworzą się trzy jej składowe, czyli tożsamość substancjalna, relacyjna oraz procesualna.
    Źródło:
    Artes Humanae; 2016, 1
    2449-6340
    Pojawia się w:
    Artes Humanae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zabawa narracyjna jako strategia sprzyjająca autentycznemu uczeniu się dzieci
    A narrative play as a strategy supporting authentic learning by children
    Autorzy:
    Szymczak, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1386936.pdf
    Data publikacji:
    2020-03-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Gdański. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego
    Tematy:
    narrative play
    self-regulation
    reflectiveness
    reflection
    teacher’s and student’s genuine engagement
    Opis:
    A narrative play is a strategy which was used while creating educational situations for children aged 6 to 9, in the Narrative Environments for Play and Learning research project. The process of build-ing the strategy and implementing it in practice was monitored in order to answer the question of the strategy’s meaning for creating a teaching environment. The observation of children and teachers, the interviews with teachers and the analysis of the collected empirical material in the form of audio and video recordings lead to a conclusion that a narrative play supports developing self-regulation in students (see: Arends 1994: 488–499; Filipiak 2012: 70–79). Some specific properties and the role of a teacher who is a facilitator genuinely engaged in its construction are characteristic qualities of a narrative play. It supports developing reflectiveness and reflection regarding such aspects as: educational problems, motives of one’s behavior, one’s own beliefs.
    Źródło:
    Problemy Wczesnej Edukacji; 2020, 48, 1; 40-50
    1734-1582
    2451-2230
    Pojawia się w:
    Problemy Wczesnej Edukacji
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Podstawowe aspekty teologii narracyjnej w świetle refleksji systematycznej
    Basic aspects of Narrative Theology in the light of systematic reflection
    Autorzy:
    Bokwa, Ignacy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/469602.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    teologia narracyjna
    narratywna struktura głębi
    opowiadanie biblijne
    chrześcijańska tradycja
    dogmat a symbol
    teologiczna samoświadomość
    narrative theology
    narrative structure of depth
    biblical story
    Christian tradition
    dogma and symbol
    theological self-consciousness
    Opis:
    Teologia narracyjna wywodzi swoją nazwę od narrare (łac. opowiadać). Jest to nowoczesna próba odnowienia teologii chrześcijańskiej jako teologii religii historycznej, która nie tylko ma coś do przekazania w postaci pisemnie utrwalonych reguł wiary, ale ma także wydarzenia do opowiedzenia. Wyzwalając się od abstrakcyjnych stwierdzeń doktrynalnych, teologia narracyjna odnajduje swoją duchową ojczyznę w biblijnych i innych religijnych opowiadaniach. Teologia narracyjna zapobiega wszelkim dążeniom do oderwania teologii od życia i kultu, potrzeba jej jednak krytycznych zasad umożliwiających ustalenie znaczenia i prawdy. Wśród chrześcijan wschodnich narracyjny wątek w teologii ocalał w liturgii i ikonach. Prekursorami teologii narracyjnej byli dwaj niemieccy teologowie – Johann Baptist Metz i Harald Weinrich. Teologia narracyjna zwraca uwagę na fakt, iż uobecnienie zabitego Jezusa jako żywego Mesjasza dla konkretnego człowieka czy też danej ludzkiej wspólnoty nie może następować w oparciu o rozumową argumentację czy historyczną dokumentację, gdyż pojawia się problem prze-rzucenia mostu pomiędzy tamtymi historycznymi wydarzeniami a obecną sytuacją. Teologia narracyjna doskonale wyczuwa ducha czasu. Słusznie dostrzega ona, iż nieodwołalnie skończył się czas przekazywania wiary w postaci suchych, dogmatycznych formuł. Katecheza i duszpasterstwo powinny dzisiaj bardziej niż dotychczas wychodzić od zsekularyzowanej, światopoglądowo pluralnej sytuacji rozmowy z adresatem swojego przesłania. Chodzi o umiejętność obchodzenia się z teologią symboliczno-opowiadającą jako sposobem podejścia do chrześcijańskiej tradycji. Zdolność tego rodzaju jest istotna dla wszystkich, którzy chrześcijańską tradycję pragną artykułować w dobie kulturowej ponowoczesności. Dla człowieka początku XXI wieku Jezus z Nazaretu nie jest w pierwszym rzędzie ani konkretnym, historycznym człowiekiem, z którym od ponad dwóch tysięcy lat łączą go osobiste odniesienia, ani też nie jest godnym uwielbienia Bogiem. Obie te właściwości muszą dopiero ukazać się w pełnym blasku w trakcie duszpasterskiej i katechetycznej pracy. W zsekularyzowanym społeczeństwie każdy człowiek musi ciągle na nowo znajdować i przebywać drogę od fenomenu Jezusa z Nazaretu (jako przekazanej drogą tradycji postaci religijnej) ku zbawczo-pocieszającemu uobecnieniu tego Jezusa jako Mesjasza oraz Jego życia i Jego świata. Spotkanie, obecność Jezusa, stanowią doświadczenie Boga, które nie może zostać utrwalone, lecz musi być ono niejako wydobyte z każdej fazy życia oraz z każdej egzystencjalnej sytuacji życiowej. Teologia narracyjna podejmuje śmiałą próbę ogarnięcia całości chrześcijańskiego przekazu z perspektywy ludzkiego doświadczenia egzystencjalnego. Wynikiem tej próby jest nowa struktura nadana chrześcijańskiej tradycji. Za zasadnicze elementy składowe projektu teologii narracyjnej należy uznać teologiczno-systematyczne wyjaśnienie opowiadania jako nakierowanego na zagadnienie czasu (J.B. Metz), na ile opowiadanie w swej istocie mierzy się z problematyką czasu (P. Ricoeur), jak również interdyscyplinarność opowiadania, w którym – podobnie jak w żydowsko-chrześcijańskim opowiadaniu – krzyżują się historyczne i fikcyjne sposoby opowiadania, pro-wadząc dialog z historiografią i teorią literatury. Do tego dochodzi kwestia relacji opowiadania do argumentacji; jeśli opowiadanie rzeczywiście wykazuje semantyczną, innowacyjną i teoriopoznawczą jakość (P. Ricoeur), to czy można o nim stwierdzić, że może ono także stanowić prymarny materiał dla dalszej teologicznej dyskusji. Teologia narracyjna nie jest bynajmniej projektem skończonym, wymaga bowiem jeszcze dalszego doprecyzowania i rozbudowy. Należy na przykład rozważyć problem relacji pomiędzy narracyjną strukturą głębi żydowsko-chrześcijańskiej tradycji a gatunkami opowiadania, jakie znajdujemy w tekstach biblijnych i teologicznych. Ze swoim konceptem otwartego opowiadania teologia narracyjna stawia istotne pytanie pod adresem koncepcji zamkniętego objawienia. Teologię narracyjną można rozumieć jako szansę odnowienia ciągle jeszcze żywego projektu teologii hermeneutycznej, a więc teologii żywo zainteresowanej wyjaśnianiem, przekładaniem, czynieniem bardziej zrozumiałymi tekstów – w znaczeniu formuł i symboli wiary – teologii pojmującej swoją istotę jako sztukę i naukę wyjaśniania i wykładania tekstów.
    Narrative Theology is one of the most interesting phenomena in contemporary theology. This paper tries to indiacate the meaning of Narrative Theology for theological systematics. ”Narrative theology’ derives its name from a Latin word narrare that means to tell. It is a modern attempt of renewal Christian theology as theology of historical religion, which not only conveys the message in the form of written fixed rules of faith, but also intends to tell about specific events. Liberating from the abstract doctrinal statements, narrative theology finds its spiritual homeland in the biblical and other religious stories. It prevents all attempts to separate theology from the life and the cult. However, it needs critical rules that enable setting the meaning and the truth. Precursors of Narrative Theology were two German theologians – Johann Baptist Metz and Harald Weinrich. Narrative theology draws attention to the fact that the representation of killed Jesus as a living Messiah for the particular human being or the specific human community can not appear on the basis of rational argument or historical documentation, as there is a problem of replacing the bridge between those historical events and the current situation. This can be done not by the forces of the intellect but rather with the use of all human powers, that is his feelings, imagination and fantasy. It will be a holistic approximation to the faith that is in the centre of the fundament. The standard approach to the Church is a treaty and theoretical one. Consequently, we need to develop such a symbolic and theoretical interpretation of the Christian tradition in which there is a place for narrative and correlative approach of the Church. In frames of the reference to the Christian tradition the complex of tradition connected to the definition of the Church takes a special place. A symbolic and telling approach to the Christian tradition opens perspectives that allow to look in a new way – from one’s own life perspective – at what makes Christianity, in order to join realization of being a Christian consciously. Narrative theology feels the spirit of the times perfectly. It rightly recognizes that time of passing the faith in a dry, dogmatic formulas has inevitably finished. Narrative Theology takes a bold attempt to encompass the whole of Christian message from the perspective of existential human experience. The result of this effort is attributed to the new structure of the Christian tradition. This is necessary to be able to speak of a new theology. Narrative Theology is by no means the finished project as it still requires the further clarification and expansion. For example, we need to consider the problem of the relationship between narrative structure, the depth of the Judeo-Christian tradition and types of short stories, which we find in the biblical and theological texts. With its concept of an open storytelling, narrative theology raises an important question at the concept of closed revelation. Narrative theology can be understood as an opportunity to renew a still alive project of hermeneutic theology, which is theology interested in explaining, translating, making texts more understandable – in the sense of formulas and symbols of faith – theology, comprehending its essence as an art and science of explanation and interpretation of texts.
    Źródło:
    Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2013, 20; 19-31
    1230-0780
    2719-4337
    Pojawia się w:
    Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Paradygmatyczne przejścia w tworzeniu koncepcji „doświadczeniowe uczenie się” z poradnictwem w tle
    Paradigmatic transitions in the creation of the concept of “initial training” with counselling in the background
    Autorzy:
    Pineau, Gaston
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2056112.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej
    Tematy:
    auto, socjo- i eko-edukacja
    „doświadczeniowe uczenie się”
    narracyjne historie życia
    towarzyszenie
    wzajemność i uznanie
    self-, socio- and eco-education
    experiential learning
    narrative life stories
    assistance
    mutuality and recognition
    Opis:
    Niniejszy tekst wyjaśnia różnice, jakie występują pomiędzy klasycznymi modelami poradnictwa i nauczania/kształcenia podstawowego, zawodowego oraz wstępnego uniwersyteckiego a modelem otwartym na wszystkie grupy wiekowe i sektory życia (część 1); dokonuje przeglądu trzydziestu lat ewolucji paradygmatów badań w świecie francuskojęzycznym dotyczących uznawania nieformalnego uczenia się z doświadczania świata (część 2); oraz rozważa kwestię towarzyszenia w edukacji/ orientacji dorosłych (część 3). Przywołane w artykule znaczące pozycje książkowe uzmysławiają ewolucję poglądów oraz głębię problematyki i rozległość badań prowadzonych w paradygmacie „doświadczeniowego uczenia się”.
    This paper explains the differences between the classic models of counselling/guidance and primary, vocational and initial university education on the one hand and the model open to all age groups and life sectors. Subsequently, it offers a survey of the development that research paradigms on the recognition of informal learning from life experience have undergone in the Francophone world over the last thirty years. Subsequently, assistance in adult education/guidance is discussed. The salient publications cited in the paper exemplify the evolution of views on and the extent and profundity of research within the experiential learning paradigm.
    Źródło:
    Studia Poradoznawcze; 2021, 10; 311-326
    2450-3444
    Pojawia się w:
    Studia Poradoznawcze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies