Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "narracja drugoosobowa" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Philosophical and literary two-handedness: The case of Dobrosław Kot
O filozoficzno-literackiej „twórczości dwuręcznej”. Przypadek Dobrosława Kota
Autorzy:
Siwak, Ilona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2087665.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
literary theory
literature and philosophy
narratology
relational subject
philosophy of dialogue
implied and thematized communication
Dobrosław Kot (b. 1976)
twórczość dwuręczna
narracja drugoosobowa
narratologia
podmiot relacyjny
podmiotowość
filozofia dialogu
Dobrosław Kot
Wit Szostak
informacja implikowana i stematyzowana
literatura i filozofia
Opis:
The possibility and the ways of articulating subjectivity is the main theme of both the philosophical books and essays of Dobrosław Kot as well as his fiction, written under the pseudonym Wit Szostak. His approach is grounded in ‘the relational subject’, a notion which has been developed in numerous philosophical treaties and in literature. This article examines the ways and means of the constituting the textual subject in Kot's philosophical books, Subjectivity and Loss (2009), Dramatic Thinking (2016), and Odyssseus' Raft: An essay about migrants (2020) and tries to position his thought with regard to similar studies of the relational subject in contemporary humanities. The discussion ranges from second-person narration and the semantics of personal pronouns in the structure of literary works (i.e. points of contact between philosophy and literary discourse) to the functioning of implied and thematized information in literary narratives. Crucially, the tensions between these two forms of communication offer the textual subject an opportunity to articulate his position. Finally, all the analyses point to the conclusion that loss is indeed at the heart Dobrosław Kot’s work.
Źródło:
Ruch Literacki; 2021, 5; 679-700
0035-9602
Pojawia się w:
Ruch Literacki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Second-Person Narratives in Non-Fiction
Narracja drugoosobowa w niefikcji
Autorzy:
Jeziorska-Haładyj, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2012788.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
narracja drugoosobowa
reportaż
punkt widzenia
Oriana Fallaci
second-person narrative
reportage
point of view
Opis:
The aim of the article is to analyse the particularity of second-person narratives in non-fiction. Their special status results from the fact that telling another person his or her own story is a convention in fiction but occurs rarely in everyday communication. In non-fiction narratives, the problem of different perspectives (of the narrator and the addressee) is particularly valid, i.e. often the point of view of the narrative “you” is only a disguised point of view of the “I.” The analysis of A Man by Oriana Fallaci shows the shift from the melting of perspectives to an evident distance. In Hanna Krall’s Hamlet, the “I” presents the “you” with an ultimate interpretation of his life.
Źródło:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2018, 8(11) cz.1; 43-54
2084-6045
2658-2503
Pojawia się w:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Child Abduction as a Palimpsest of Discourses in Toni Cade Bambara’s Those Bones Are Not My Child
Uprowadzenie dziecka jako palimpsest dyskursów w powieści Toni Cade Bambary Those Bones Are Not My Child
Autorzy:
Kolbuszewska, Zofia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2119987.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
uprowadzenie dziecka
rasizm
gotycyzm
drugoosobowa narracja
metafikcja historiograficzna
podmiotowość dziecka
child abduction
racism
the Gothic
second-person narration
historiographic metafiction
subjectivity of child
Opis:
Artykuł omawia wydaną pośmiertnie powieść współczesnej pisarki afroamerykańskiej Toni Cade Bambary Those Bones Are Not My Child, będącą reakcją na serię porwań i morderstw czarnoskórych dzieci w Atlancie w latach 1979-1981. Wymykającą się jasnym klasyfikacjom gatunkowym powieść Bambary sytuuje się w tradycji prozy gotyckiej oraz charakterystycznej dla postmodernizmu „metafikcji historiograficznej”. Gotycyzm pozwala na przedstawienie historycznej traumy rasizmu i rasistowskiej przemocy. W powieści Bambary niewyjaśnione porwania dzieci, podlegające różnym interpretacjom, ocenom i innym zabiegom znaczeniotwórczym, stają się miejscem przecięcia kilku wykluczających się wzajemnie dyskursów, które odzwierciedlają konflikty rasowe i klasowe w społeczeństwie amerykańskim. Drugoosobowa narracja w opowieści ramowej wskazuje na wielość możliwych odniesień zaimka „ty”. Bambara odrzuca w ten sposób spójny podmiot reprezentowany przez oficjalny dyskurs białych władz oraz czarnej klasy średniej Atlanty, zastępując go płynną, zmienną i podlegającą emocjom podmiotowością zbiorową, która obejmuje zamordowane dzieci, ich matki, całą pozbawioną przywilejów społeczność afroamerykańską, jak również autorkę i czytelnika.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2007, 54-55, 5; 187-197
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Narratee as Protagonist
Adresat narracji jako główny bohater
Autorzy:
Maziarczyk, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2119990.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
adresat narracji
protagonista
narracja wieloosobowa
narracja drugoosobowa
narratee
protagonist
multipersoned narrative
second-person narrative
Opis:
Adresat narracji, któremu zwykle przypisywana jest marginalna pozycja w strukturze danego utworu, może w pewnych przypadkach stać się protagonistą (tzn. głównym bohaterem) tekstu, w którym się pojawia. Do tego typu sytuacji dochodzi w omawianych w powyższym artykule przykładach tekstów wieloosobowych i drugoosobowych zaczerpniętych ze współczesnej literatury anglojęzycznej. Wykorzystują one narrację wielo- i drugoosobową w sposób, który jednoznacznie sygnalizuje funkcję allokucyjną zaimka drugoosobowego. Pojawienie się w narracji poleceń lub pytań skierowanych do „ty”, czy też ujawnienie się „ja” narratora świadczy to tym, iż funkcje adresata narracji i protagonisty zostają przypisane tej samej postaci. Poprzez szczegółowe opisy przeżyć, refleksji i emocji protagonisty-adresata narracji tekst sytuuje go jako postać o określonej tożsamości na poziomie świata przedstawionego. Ta ekstremalna konkretyzacja utrudnia, a czasami wręcz uniemożliwia identyfikację czytelnika z „ty” przywoływanym w danym utworze.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2007, 54-55, 5; 199-214
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies