Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "nadzór judykacyjny" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Legal nature of the Supreme Court resolutions
Autorzy:
Kwiatkowski, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1338777.pdf
Data publikacji:
2020-12-02
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
Sąd Najwyższy
nadzór judykacyjny
nadzór pozainstancyjny
orzeczenie
wyrok
postanowienie
uchwała
Supreme Court
judicial supervision
non-instance-related supervision
judgment
sentence
decision
resolution
Opis:
The article presents the issue of the legal nature of the Supreme Court resolutions. The nature is a matter of argument in the doctrine. There are three diverse viewpoints on this issue. According to one of them, ‘the Supreme Court resolutions are judgments’. Another stance is that ‘the Supreme Court resolutions constitute a separate group; however, they are not court judgments that concern the subject matter of a trial because they do not adjudicate directly on its subject matter’. The third opinion is that ‘the Supreme Court resolutions passed in accordance with Article 441 § 1 CPC and resolving legal issues do not belong to the category of judgments’. The analysis conducted in the article results in a conclusion that the Supreme Court resolutions do not constitute judgments in the precise sense, that are imperative in nature, that adjudicate on the subject matter of a particular trial with regard to both procedural and incidental issues, but they are the Supreme Court’s procedural decisions that resolve a legal issue requiring fundamental interpretation of a statute or resolve a legal issue in a situation when doubts have been raised concerning the interpretation of provisions of law being grounds for issued judgments.
Przedmiotem opracowania jest charakter prawny uchwał Sądu Najwyższego. Charakter ten jest sporny w doktrynie. W tym zakresie występują trzy odmienne stanowiska. Według jednego z nich „uchwały Sądu Najwyższego są orzeczeniami”. Drugie stanowisko przyjmuje, iż „uchwały Sądu Najwyższego stanowią odrębną grupę orzeczeń, nie są jednak orzeczeniami sądu, które dotyczą przedmiotu procesu, ponieważ nie rozstrzygają wprost o jego przedmiocie”. Trzeci kierunek głosi, że „uchwały Sądu Najwyższego, wydawane na podstawie art. 441 § 1 k.p.k., rozstrzygające zagadnienia prawne, nie należą do kategorii orzeczeń”. Przeprowadzone rozważania w niniejszym artykule prowadzą zatem do konkluzji, że uchwały Sądu Najwyższego nie stanowią orzeczeń sensu stricto o charakterze imperatywnym, rozstrzygającym o przedmiocie konkretnego procesu, zarówno co do kwestii procesowej, jak i w kwestii incydentalnej, lecz są decyzją procesową Sądu Najwyższego, rozstrzygającą zagadnienie prawne, wymagające zasadniczej wykładni ustawy lub rozstrzygają zagadnienia prawne w sytuacji, gdy zostały powzięte wątpliwości co do wykładni przepisów prawa będących podstawą wydanego rozstrzygnięcia.
Źródło:
Ius Novum; 2020, 14, 2; 105-119
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Complaint on a bailiffs omission to take action: selected comments de lege lata and de lege ferenda
SKARGA NA ZANIECHANIE PRZEZ KOMORNIKA DOKONANIA CZYNNOŚCI – WYBRANE UWAGI DE LEGE LATA I DE LEGE FERENDA
Autorzy:
Derlatka, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1389804.pdf
Data publikacji:
2018-03-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
Keywords: bailiff’s action
omission
inaction
enforcement
judicial supervision
refusal to take
action
czynności komornika
zaniechanie
bezczynność
egzekucja
nadzór judykacyjny
odmowa dokonania czynności
Opis:
Skarga na czynności komornika stanowi podstawowy środek zaskarżenia w postępowaniu egzekucyjnym. Z art. 767 §1 k.p.c. wynika, iż de lege lata przysługuje ona nie tylko na „czynności” komornika, lecz także na „zaniechanie” tego organu egzekucyjnego. Pod pojęciem czynności należy rozumieć także odmowę dokonania czynności przez komornika. Skarga nie przysługuje jednak w przypadku bezczynności komornika. Bezczynność rozumiana jest jako opieszałość i zaniedbanie komornika w realizacji obowiązków wynikających z art. 45a ustawy o komornikach sądowych i egzekucji. Prowadzi ona do przewlekłości postępowania egzekucyjnego. De lege ferenda bezczynność komornika nie powinna podlegać zaskarżeniu w drodze skargi z art. 767 §1 zd. 2 k.p.c. Tym samym dążenia do zrównania zakresu znaczeniowego pojęć „zaniechanie” oraz „bezczynność” nie zasługują na aprobatę. Stanowisko to należy podtrzymać, mimo iż niejednokrotnie w ocenie wierzyciela skutki zaniechania i bezczynności komornika są takie same. Z dużą ostrożnością należy też podejść do postulatów rezygnacji ze skargi na zaniechanie komornika. Efektywność egzekucji wspierają bowiem dokonane w ostatnim czasie zmiany ograniczające zakres dopuszczalności przedmiotowej tej skargi w odniesieniu do aktywnego, nie zaś pasywnego, zachowania komornika.
A complaint about a bailiff’s action is a fundamental appeal measure in the executive proceedings. Pursuant to Article 767 §1 of the Code of Civil Procedure, it is granted de lege lata not only with respect to a bailiff’s action, but also with regard to this executive body’s omission to take action. The term “action” should also be understood as a bailiff’s refusal to take action. A complaint is not admissible, however, in the case of a bailiff’s inaction. Inaction is understood as a bailiff’s excessive delay and negligence in the fulfilment of obligations under Article 45a of the Act on court bailiffs and enforcement procedure. It leads to excessive lengthiness of executive proceedings. A bailiff’s inaction should not be de lege ferenda subject to complaint under Article 767 §1 sentence 2 CCP. Thus, the pursuit of equating the semantic scopes of the terms “omission” and “inaction” does not deserve approval. This attitude should be upheld, despite the fact that a creditor often believes the effects of a bailiff’s omission and inaction are the same. It is also very important to treat with great caution the proposals to abandon a complaint about the bailiff’s omission. The effectiveness of enforcement is supported by the recently introduced changes limiting the scope of admissibility of a complaint in relation to active, not passive, bailiff’s conduct.
Źródło:
Ius Novum; 2018, 12, 1; 62-82
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies