Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "nadużycie praw" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Oddalenie obstrukcyjnego wniosku dowodowego
    Autorzy:
    Kosonoga, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1361915.pdf
    Data publikacji:
    2019-03-30
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    postępowanie dowodowe
    wniosek dowodowy
    nadużycie praw procesowych
    obstrukcja procesowa
    evidentiary proceedings
    evidentiary motion
    misuse of procedural rights
    procedural obstruction
    Opis:
    The article discusses the issue of the dismissal of an obstructive evidentiary motion that i aimed at lengthening of proceedings (Article 170 § 1(5) CPC). The author analyses the scope o this circumstance and its relation to other grounds for refusal to accept an evidentiary motion. Other considerations focus on the procedure concerning an obstructive evidentiary motion, in particular the issue of appropriate substantiation of a procedural decision. The author als discusses general issues of misusing procedural rights directly related to the main topic.
    Źródło:
    Ius Novum; 2019, 13, 1; 7-26
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Immunitet i ochrona przed odwetem przyznane „sygnalistom” – osobom zgłaszającym naruszenie prawa i polityki Unii Europejskiej
    Immunity and protection against retaliation granted to „whistleblowers” – persons who report violations of European Union law and policy
    Autorzy:
    Świątkowski, Andrzej Marian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2058047.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-20
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Humanitas
    Tematy:
    kanały dokonywania zgłoszeń
    nadużycie praw Unii Europejskiej
    środki ochrony osób dokonujących zgłoszeń
    sygnalista
    abuse of European Union rights
    protection measures for reporting persons
    reporting channels
    whistleblower
    Opis:
    Autor analizuje dyrektywę 2019/1937 promującą ideę współpracy zatrudnionych z władzami publicznymi dotyczącą informowania o nadużyciach prawa i polityki Unii Europejskiej. Przedstawia cel (poprawę egzekwowania prawa i polityk unijnych), metody i techniki tej współpracy (zgłoszenia wewnętrzne i zewnętrzne oraz działania następcze). Omawia immunitet i ochronę prawną (zakaz przed odwetem) przyznane osobom zgłaszającym naruszenie prawa i polityki unijnej. Autor uważa, że ze względu na zaszłości historyczne osoby zatrudnione, potencjalni sygnaliści, mogą być krytycznie nastawione do powyższej idei. Zdaniem autora powodzenie już obowiązującej dyrektywy jest uzależnione od jej efektów, które będą znane dopiero za pięć lat.
    The author analyzes the Directive 2019/1937 promoting the idea of cooperation between employees and public authorities regarding information on abuses of European Union law and policy. It outlines the purpose (to improve enforcement and EU policies), methods and techniques for this cooperation (internal and external reporting and follow-up). It discusses the immunity and legal protection (prohibition against retaliation) granted to persons who report a breach of EU law and policy. The author believes that due to historical events, the employed persons, potential whistleblowers, may be critical of the above idea. According to the author, the success of the existing directive depends on its effects, which will be known only in five years.
    Źródło:
    Roczniki Administracji i Prawa; 2021, specjalny II, XXI; 225-245
    1644-9126
    Pojawia się w:
    Roczniki Administracji i Prawa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Principle of Good Faith in the International Law
    Autorzy:
    Lis, Edyta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/619041.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    good faith
    general principles of law
    principles of international law
    treaties
    abuse of rights
    estoppel
    negotiations
    dobra wiara
    ogólne zasady prawa
    zasady prawa międzynarodowego
    traktaty
    nadużycie praw
    negocjacje
    Opis:
    The purpose of this article was to present one of the most fundamental principles of international law. According to Art. 38 (1) (c) of the Statute of ICJ, the principle of good faith is a general principle of law recognized by civilized nations and accordingly is one of the formal sources of international law. Undoubtedly, there are still controversies regarding its nature, meaning, content and scope. It should be emphasized that it is impossible to settle one, generally accepted, definition of good faith because it is rather an ambiguous notion. The principle of good faith is applied in many areas of international law and is of great importance. The most relevant in this area is the law of the treaties. The principle of good faith is in use in the law of the treaties from formation of the treaty to its extinction. This principle covers also a narrower doctrine of “abuse of rights”, which is probably one of the most disputable aspects of this principle. The realization of the principle of good faith is well established in the principle of estoppel. What is more, the principle of good faith is also applied in the process of negotiation. Good faith performs intermediary function between rules and principles. Furthermore, it appoints the way of observance of the existing rules of international law and limits a manner of its execution.
    Celem tego artykułu jest przedstawienie jednej z najbardziej fundamentalnych zasad prawa międzynarodowego. Zgodnie z art. 38 (1) (c) Statutu MTS zasada dobrej wiary jest ogólną zasadą prawa uznaną przez narody cywilizowane, a zatem stanowi formalne źródło prawa międzynarodowego. Bez wątpienia wciąż ogromne kontrowersje budzi charakter, znaczenie, treść i zakres tej zasady. Należy podkreślić, iż pojęcie „dobrej wiary” jest niejasne i trudno jest wskazać jedną, powszechnie uznaną jej definicję. Zasada dobrej wiary znajduje zastosowanie w różnych dziedzinach prawa międzynarodowego. Najbardziej znaczące jest prawo traktatów. Dobra wiara jest stosowana od momentu zawarcia traktatu aż po jego wygaśnięcie. Odnosi się także do doktryny (o węższym zakresie stosowania) zakazu nadużycia praw, która stanowi najbardziej kontrowersyjny aspekt tej zasady. Kolejną konkretyzacją dobrej wiary jest dobrze ugruntowana zasada estoppel. Ponadto zasada dobrej wiary jest stosowana w trakcie negocjacji. Dobra wiara pełni funkcję pośrednią pomiędzy regułami a zasadami. Co więcej, określa sposób przestrzegania istniejących reguł prawa międzynarodowego i ogranicza sposób ich wykonywania.
    Źródło:
    Studia Iuridica Lublinensia; 2016, 25, 1
    1731-6375
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Lublinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Artykuł 18 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka : nowe-stare narzędzie obrony demokratycznych standardów
    Article 18 of the European Convention on Human Rights : an old-new tool for defending democratic standards
    Autorzy:
    Tacik, Przemysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/485528.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Instytut Europeistyki
    Tematy:
    EKPC
    art. 18
    nadużycie ograniczeń praw Merabishvili vs Gruzja
    ECHR
    Art. 18
    abuse of limitations of rights Merabishvili v. Georgia
    Opis:
    The paper demonstrates the evolution on the ECtHR’s jurisprudence concerning Art. 18 ECHR in the light of its recent developments. As it is argued, the interpretation of Art. 18 had three principal historical stages: the first one, when this provision was viewed as competing with limitation clauses and only potentially violable; the second, when after the judgment in Gusinskyi the Court admitted its practical applicability; the third, opened up by the recent case Merabishvili v. Georgia. It is only with this last stage that the Court’s jurisprudence gained sufficient coherence and made Art. 18 an effective tool of opposing abuse of limitations by states. The paper argues that Art. 18 should gain particular importance in times of erosion of liberal democracy in Eastern countries of the Council of Europe.
    Źródło:
    Problemy Współczesnego Prawa Międzynarodowego, Europejskiego i Porównawczego; 2018, 16; 76-96
    1730-4504
    Pojawia się w:
    Problemy Współczesnego Prawa Międzynarodowego, Europejskiego i Porównawczego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Proces cywilny w „nowym wydaniu”: prawno-historycznych uwag kilka w związku z nowelizacją kodeksu postępowania cywilnego (z dnia 4 lipca 2019 r.) i komentarzami doktryny
    The Civil Proceedings in the “New Edition”: a Few Legal-Historical Remarks on the Amendment of the Code of Civil Procedure (of July 4, 2019), and Comments on the Doctrine
    Autorzy:
    Stawarska-Rippel, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27308702.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    Code of Civil Procedure
    Polish civil procedure
    abuse of procedural rights
    obligation of telling the truth
    obligatory reply to the statement of claim
    discretionary power of a judge
    kodeks postępowania cywilnego
    polska procedura cywilna
    nadużycie praw procesowych
    obowiązek mówienia prawdy
    obowiązkowa odpowiedź na pozew
    dyskrecjonalna władza sędziego
    Opis:
    Celem artykułu jest sformułowanie historycznoprawnego głosu w dyskusji na temat nowelizacji kodeksu postępowania cywilnego z dnia 4 lipca 2019 r. w kontekście komentarzy doktryny. Instytucje wprowadzone do kodeksu postępowania cywilnego nowelizacją z dnia 4 lipca 2019 r. były przedmiotem szerokiej dyskusji także w międzywojennej nauce procesu cywilnego. Opracowane wówczas pionierskie koncepcje dotyczyły przede wszystkim obligatoryjnej odpowiedzi na pozew i postępowanie przygotowawcze, obowiązku mówienia prawdy, dyskrecjonalnej władzy sędziego, a także klauzuli nadużycia praw procesowych. Zaprojektowane autorsko regulacje zostały następnie wyrugowane z projektu pierwszego polskiego kodeksu postępowania cywilnego jako zbyt nowatorskie na tamte czasy. Niezrealizowane jednak idee ekspertów i ich źródła, wynikające z materiałów przygotowawczych, są często znacznie cenniejsze dla nauki procesu cywilnego niż uchwalona ustawa. Po lekturze uzasadnienia projektu nowelizacji z dnia 4 lipca 2019 r., a także komentarzy doktryny, nie można oprzeć się wrażeniu, że przemilczano te zdobycze międzywojennej nauki. Instytucje wprowadzone Ustawą z dnia 4 lipca 2019 r. scharakteryzowano jako przejaw kreacjonizmu prawnego i hipertrofii efektywności względem gwarancji rzetelnego procesu. Do dyskusji na temat ostatnich działań ustawodawcy w zakresie reformowania postępowania cywilnego warto dodać zatem kilka uwag z perspektywy prawno-historycznej i porównawczej historii prawa, tym bardziej, że dotyczą one w ogólności koncepcji i instytucji, które projektowano już blisko 100 lat temu.
    The article aims to formulate a legal-historical voice in the discussion about the amendment of the code of civil procedure (4 July 2019) and comments on the doctrine. Regulations introduced to the code on 4 July 2019 were under comprehensive discussion also in the interwar period. The pioneering concepts developed at that time concerned primarily: an obligatory reply to the statement of claim and preparatory proceedings, an obligation to tell the truth, the discretionary power of a judge, and abuse of the procedural rights clause. These original regulations were removed from the first Polish Code of Civil Procedure draft as too innovative for those times. However, the unrealized ideas of experts and their sources resulting from the preparatory materials are often much more valuable for studying the civil process than the adopted act. After reading the justification of the draft amendment of July 4, 2019, and the comments on the doctrine, one cannot help but feel that these gains of interwar science have been kept silent. The institutions introduced by the Act of 4 July 2019 were characterized as a manifestation of legal creationism and a manifestation of the hypertrophy of effectiveness in relation to the guarantee of a fair trial. Therefore, to discuss the recent actions of the legislator in reforming civil proceedings, it is worth adding a few remarks from the legal-historical perspective and comparative history of law, as they generally concern concepts and institutions that were designed almost 100 years ago.
    Źródło:
    Miscellanea Historico-Iuridica; 2022, 21, 2; 379-396
    1732-9132
    2719-9991
    Pojawia się w:
    Miscellanea Historico-Iuridica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Uwagi na temat przesłanek skargi indywidualnej do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu
    Autorzy:
    Pazura, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/523702.pdf
    Data publikacji:
    2014-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    skarga indywidualna
    dopuszczalność skargi
    nadużycie prawa do skargi indywidualnej
    Europejski Trybunał Praw Człowieka Konwencja o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności
    an individual application
    admissibility of an application
    an abuse of the right of individual application
    European Court of Human Rights
    the Convention for
    the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms
    Opis:
    Przedmiotem artykułu jest prezentacja przesłanek formalnych i materialnych, które musi spełniać skarga indywidualna, aby nie była uznana za niedopuszczalną, oraz aby była rozpoznana przez Europejski Trybunał Praw Człowieka. Przesłankami tymi są przede wszystkim przesłanka ratione personae, ratione materiae, ratione temporis, ratione loci, dochowanie sześciomiesięcznego terminu na wniesienie skargi, wyczerpanie wszystkich dostępnych środków odwoławczych przewidzianych prawem wewnętrznym, a ponadto – od momentu wejścia w życie Protokołu nr 14 do EKPCz – doznanie tzw. znaczącego uszczerbku. Treść niektórych z wymienionych przesłanek ulegnie jednak pewnej weryfikacji, jeśli wejdzie w życie Protokół nr 15 do EKPCz. Protokół ten przewiduje: (1) skrócenie z 6 do 4 miesięcy terminu na złożenie skargi do Trybunału po wykorzystaniu krajowych środków odwoławczych, o którym mowa w art. 35 ust. 1 Konwencji, oraz (2) usunięcie obecnego wymogu dopuszczalności wskazanego w art. 35 ust. 3 Konwencji, a wskazującego, że żadna skarga nie może być odrzucona na mocy tego przepisu, jeśli sprawa nie została należycie rozpoznana przez sąd krajowy.
    The subject of this article is to present formal and material conditions which an individual application must satisfy in order not to be declared as inadmissible and in order to be examined by the European Court of Human Rights. These are above all: requirements of ratione personae, ratione materiae, ratione temporis and ratione loci, the necessity of exhausting of all domestic remedies, the necessity of keeping a period of six months from the date on which the final decision was taken and apart from that – since the Protocol No. 14 to the Convention came into force – suffering from a significant disadvantage. Some of these conditions will however be altered, if Protocol No. 15 to the Convention entries into force. It provides: (1) the shortening, from six to four months, of the time-limit within which an application can be brought before the Court after all domestic remedies have been exhausted, as stipulated in Article 35, paragraph 1, of the Convention, and (2) the deletion of the present admissibility requirement, in Article 35, paragraph 3 (b) of the Convention, which specifies that no case be rejected under this provision if it has not been duly considered by a domestic court.
    Źródło:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2014, 3 (19); 175-193
    2082-1212
    Pojawia się w:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies