Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "museums’ register" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
BEATA PAWŁOWSKA-WILDE MUZEALNIK, REDAKTOR, SZEFOWA, PRZYJACIEL
BEATA PAWŁOWSKA-WILDE A MUSEUM PROFESSIONAL, AN EDITOR, A BOSS, A FRIEND
Autorzy:
Maria, Sołtysiak,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/433626.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
Museology
managing editor
museums’ register
museum professional
muzealnictwo
muzealnik
ewidencja muzeów
bibliografia wydawnictw
Opis:
Beata Pawłowska-Wilde passed away on Easter Saturday 2015. She graduated from the Department of Conservation and Historic Monuments Studies specialising in museology at the Copernicus University in Toruń. She was Head of the Museology Department of the Centre for Documentation of Monuments (ODZ) for many years, as well as the co-author of publications on museums, including „Muzealnictwo”, „Museum Events”, the „Bibliography of information contained in publications by museums in Poland” and others. She was born on 13th April 1932 into a family of scientists researching history and art history. Both her private and professional life were greatly influenced by her family home and her surroundings, imbued with a scientific approach towards all and any activities, humanities, patriotism and honour.Her childhood was marked by the war. At the beginning of the Warsaw Rising, at the age of 12, she and her younger brother Christopher were deported to forced labour in Germany. Her moving accounts from those tragic days may be found in the Oral History Archives of the Museum of the Warsaw Rising.She graduated from the Faculty of Fine Arts of Copernicus University in Toruń in 1954. She was engaged by Prof. Kazimierz Malinowski to work at ODZ in 1963. Her first task was to assemble and classify a bibliography of museology from Polish and foreign writings, as well as to edit subsequent volumes of the „Library of Museology and Monument Protection” Series. In 1976 she became Head of the Museology Department. While in that position she directed her own projects related to the history of museology; for example, she devised a comprehensive survey for the Index of Museum Registry in Poland and subsequent editions of the Inventory of Museums in Poland. From 1982 she worked as Managing Editor of „Muzealnictwo”, from 2000-2010 as Associate Editor, and from 1991 as editor-in-chief of the periodical „Museum Events”. She also co-authored successive volumes of the „Bibliography of information contained in publications issued by the museums in Poland. Non-serial and serial publications”. During 40 years in the Museology Department of the Centre for Documentation of Monuments, Beata Pawłowska-Wilde made an invaluable contribution to the systematisation of activities relating to Polish museums, recording them and promoting knowledge about Polish and international museology. She established a relationship with Polish museum professionals which resulted in close contacts between „Muzealnictwo’s” Editorial Board with this circle to this day. She co-operated conceptually with the Editorial Board, offering her advice and support when preparing each issue of the periodical. The editorial archives include: a film about „Muzealnictwo” made in 2012 on the occasion of the 60th anniversary of the annual, and footage shot by her son, Tomasz Wilde, which consists of priceless memories of Beata Pawłowska-Wilde, as well as of the long-time editor-in-chief of the „Muzealnictwo” Annual, Janusz Odrowąż-Pieniążek, in which both of them tell interesting and touching stories about the editors’ history, their associates and the fate of the periodical in the 1980s and 1990s.
W Wielką Sobotę poprzedzającą Wielkanoc 2015 r. zmarła Beata Pawłowska-Wilde – absolwentka konserwatorstwa i zabytkoznawstwa ze specjalizacją w zakresie muzealnictwa na Uniwersytecie im. M. Kopernika w Toruniu, wieloletnia szefowa Działu Muzealnictwa Ośrodka Dokumentacji Zabytków (ODZ), współtwórczyni wydawnictw dotyczących muzeów, m.in. „Muzealnictwa”, „Zdarzeń Muzealnych”, „Bibliografii zawartości wydawnictw muzeów w Polsce” i innych. Urodziła się 13 kwietnia1932 r. w Warszawie w rodzinie naukowców badających dzieje historii i sztuki. Dom rodzinny i otoczenie przepojone atmosferą naukowego podejścia do wszelkich działań, humanizmem, patriotyzmem i honorem – to wszystko wpłynęło na Jej życie prywatne i postawę zawodową. Jej dzieciństwo naznaczyła wojna – na początku Powstania Warszawskiego, w wieku 12 lat została wywieziona razem ze swoim młodszym bratem Krzysztofem na roboty do Niemiec. W Archiwum Historii Mówionej Muzeum Powstania Warszawskiego znajduje się przejmująca relacja Beaty Pawłowskiej-Wilde z tamtych tragicznych dni. W 1954 r. ukończyła Wydział Sztuk Pięknych na UM K w Toruniu. W 1963 r. została zaangażowana przez prof. Kazimierza Malinowskiego do pracy w ODZ i jej pierwszym zadaniem było gromadzenie i klasyfikowanie bibliografii muzealnictwa z piśmiennictwa polskiego i obcego oraz redagowanie poszczególnych tomów serii „Biblioteki Muzealnictwa i Ochrony Zabytków”. W 1967 r. została kierownikiem Działu Muzealnictwa – wykonując zadania związane z pełnieniem tej funkcji prowadziła jednocześnie projekty autorskie dotyczące historii muzealnictwa: opracowała obszerną ankietę do Kartoteki Ewidencji Muzeów w Polsce i kolejnych wydań Wykazu Muzeów w Polsce. Od 1982 r. pełniła obowiązki sekretarza redakcji „Muzealnictwa”, w l. 2000–2010 zastępcy red. naczelnego, od 1991 r. red. naczelnego biuletynu „Zdarzenia Muzealne”, współtworzyła również kolejne tomy „Bibliografii zawartości wydawnictw muzeów w Polsce. Druki zwarte i ciągłe”. Przez 40 lat pracy w Dziale Muzealnictwa ODZ Beata Pawłowska-Wilde wniosła nieoceniony wkład w usystematyzowanie działań dotyczących polskich muzeów, zewidencjonowania ich, a także w propagowanie wiedzy o muzealnictwie polskim i światowym. Zbudowała więź ze środowiskiem muzealników polskich, która do dziś owocuje bliskimi kontaktami redakcji „Muzealnictwa” z tym środowiskiem. Do ostatniej chwili życia współpracowała z redakcją koncepcyjnie, służąc jej radą i wsparciem merytorycznym przy tworzeniu każdego numeru periodyku. W archiwum redakcyjnym znajdują się: film o piśmie „Muzealnictwo” zrealizowany w 2012 r., w związku z jubileuszem 60-lecia jego istnienia oraz, nakręcony przez syna, Tomasza Wilde, materiał filmowy, który zawiera bezcenne wspomnienia Beaty Pawłowskiej-Wilde, a także wieloletniego redaktora naczelnego, Janusza Odrowąża-Pieniążka – obydwoje snują interesującą i wzruszającą opowieść o dziejach redakcji, jej współpracownikach i losach pisma w latach 80. i 90. XX wieku.
Źródło:
Muzealnictwo; 2015, 56; 98-103
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
High standard means what standard? The need of introducing an accreditation scheme for Polish museums
Wysoki poziom, czyli jaki? O potrzebie wprowadzenia schematu akredytacyjnego dla muzeów w Polsce
Autorzy:
de Rosset, Alicja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1933039.pdf
Data publikacji:
2018-08-06
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
management of museums
high standard of performance
importance of collections
National Register of Museums
British accreditation scheme
Accreditation Scheme for Museums and Galleries in the United Kingdom
Arts Council England
zarządzanie muzeami
wysoki poziom działalności
znaczenie zbiorów
Państwowy Rejestr Muzeów
brytyjski schemat akredytacyjny
Opis:
In the Act on Museums, Chapter 3, the National Register of Museums is pointed out as an official list to be entered by those institutions which represent both a high standard of their cultural activity and a great importance of their collections. The relevant Ordinance – in accordance with the Act – is to specify the manner in which the Register should be run, the application form for candidates, the mode and conditions of entering it, and the control procedures. However, the Ordinance reveals neither the requirements museums should meet nor the criteria of their assessment; only the application form contains the range of issues which are to be analysed. It is a bit like taking part in a contest without the general terms. The categories used for the evaluation are known from the application form, but there is no reference to any goals, the museums should strive for, or criteria that serve for their either positive or negative final assessment. Even though the members of an evaluation committee are distinguished specialists, who undoubtedly are able to assess the standard of museum performance, an assessment without criteria will always be purely subjective and immeasurable. In countries like e.g. the United Kingdom there are accreditation systems which allow to have the high standard of museum performance certified. The accreditation schemes that are officially in use specify the requirements for museums in a clear manner, leaving no doubt which constituent is being assessed and what criterion is used for it. It also has a positive impact on unification of management in museums, and indicates the direction they should take for improving the quality of their performance. These standards refer both to the strategic issues in relation to the management of the museum as an organisation and its collection, and to the experience it offers to their visitors.
W Ustawie o muzeach w rozdz. 3. mowa jest o Państwowym Rejestrze Muzeów, do którego wpisywane są instytucje o wysokim poziomie merytorycznej działalności i dużym znaczeniu zbiorów. Rozporządzenie w sprawie Rejestru ma – zgodnie z Ustawą – określać sposób jego prowadzenia, wzór wniosku o wpis, warunki i tryb dokonywania wpisów oraz okoliczności kontroli. Rozporządzenie nie wskazuje jednak wymagań wobec muzeów ani kryteriów ich oceny, a jedynie we wzorze wniosku podaje zakres zagadnień, jakie poddawane są analizie. Sytuacja przypomina nieco udział w konkursie bez regulaminu – na podstawie rubryk z formularza zgłoszeniowego znane są oceniane kategorie, nie ma jednak żadnego odniesienia do celów, do jakich muzeum ma dążyć, ani kryteriów, według których instytucja zostanie oceniona pozytywnie bądź negatywnie. Choć w skład komisji kwalifikacyjnej wchodzą osoby będące wybitnymi specjalistami, które bez wątpienia są w stanie ocenić poziom muzeum, to jednak ocena pozbawiona kryteriów staje się czysto subiektywna i niemierzalna. W krajach takich, jak np. Wielka Brytania istnieją systemy akredytacji pozwalające na staranie się o uzyskanie poświadczenia wysokiego poziomu działania muzeum. Obowiązujące w nich schematy akredytacji w jasny sposób określają wymagania, jakie musi spełniać muzeum, nie pozostawiając wątpliwości co do tego, jaki element jest oceniany i według jakiego kryterium. Wpływa to również pozytywnie na ujednolicenie zarządzania w muzeach i wyznacza instytucjom kierunek, w którym mają dążyć w celu podwyższenia jakości. Tego typu standardy odnoszą się zarówno do zagadnień strategicznych, związanych z zarządzaniem muzeum jako organizacją i zbiorami muzealnymi, jak i do muzealnej oferty dla publiczności.
Źródło:
Muzealnictwo; 2018, 59; 157-162
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies