Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "monolog" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-13 z 13
    Tytuł:
    Структурныя асаблівасці наратыву ў аповесці Уладзіміра Дамашэвіча “Кожны чацвёрты”
    Strukturalne właściwości narracji w powieści U. Domaszewicza „Każdy czwarty”
    Struktural features of the narration in the story of U. Damaszewicz “Every fourth”
    Autorzy:
    Гарадніцкі, Яўген
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2106731.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    dyskurs
    narracja
    przestrzeń narracji
    struktura narracyjna
    monolog wewnętrzny
    paradygmat
    tekst
    narrator
    discourse
    narrative
    narrative space
    narration structure
    inner monologue
    paradigm
    text
    Opis:
    Przedmiotem analizy jest struktura narracyjna powieści „Każdy czwarty” białoruskiego prozaika Uładzimira Damaszewicza Oprócz tradycyjnej narracji w trzeciej osobie liczby pojedynczej autor wykorzystuje w utworze inne formy narracyjne. Jedną z nich jest monolog wewnętrzny drugorzędnych postaci powieści. W artykule omówiono kontekstowe znaczenia tych form.
    The object of the study is the narration structure of the story “Every fourth” written by a Belarusian writer Uladzimir Damashevich In addition to the traditional third-person narration the author uses other narration forms. One of these forms is the inner monologue of the minor characters of the story. In the article the contextual meaning of those episodes is analysed.
    Źródło:
    Białorutenistyka Białostocka; 2014; 41-50
    2081-2515
    Pojawia się w:
    Białorutenistyka Białostocka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Структурныя асаблівасці наратыву ў аповесці Уладзіміра Дамашэвіча “Кожны чацвёрты”
    Strukturalne właściwości narracji w powieści U. Domaszewicza „Każdy czwarty”
    Struktural features of the narration in the story of U. Damaszewicz “Every fourth”
    Autorzy:
    Гарадніцкі, Яўген
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/945114.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    discourse
    narrator
    narrative
    narrative space
    narration structure
    inner monologue
    paradigm
    text
    dyskurs
    narracja
    przestrzeń narracji
    struktura narracyjna
    monolog wewnętrzny
    paradygmat
    tekst
    Opis:
    Przedmiotem analizy jest struktura narracyjna powieści „Każdy czwarty” białoruskiego prozaika Uładzimira Damaszewicza Oprócz tradycyjnej narracji w trzeciej osobie liczby pojedynczej autor wykorzystuje w utworze inne formy narracyjne. Jedną z nich jest monolog wewnętrzny drugorzędnych postaci powieści. W artykule omówiono kontekstowe znaczenia tych form.
    The object of the study is the narration structure of the story “Every fourth” written by a Belarusian writer Uladzimir Damashevich In addition to the traditional third-person narration the author uses other narration forms. One of these forms is the inner monologue of the minor characters of the story. In the article the contextual meaning of those episodes is analysed.
    Źródło:
    Białorutenistyka Białostocka; 2014, 6
    2081-2515
    Pojawia się w:
    Białorutenistyka Białostocka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Aux origines de l’adialogisme théâtral: Le Cantique des Cantiques
    U źródeł adialogizmu teatralnego: Pieśń nad Pieśniami
    Autorzy:
    Wołowski, Witold
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1954146.pdf
    Data publikacji:
    2004
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Biblia
    teatr
    dramat
    monolog
    dialog
    adialogiczność
    adialektyczność
    Bible
    theatre
    drama
    monologue
    dialogue
    adialogism
    adialectism
    Opis:
    Pieśń nad Pieśniami, usytuowana w samym sercu Biblii, jest na tle zawartych w niej utworów kompozycją wyjątkową. Z genologicznego punktu widzenia ma ona formę krótkiego dramatu poetyckiego lub raczej, jak sugerują liczni egzegeci, zbioru dialogowanych pieśni miłosnych. Rozważania zawarte w artykule, o charakterze wyłącznie literaturoznawczym, dotyczą właśnie aspektu dialogicznego Pieśni. Dialogi występujące w tym poemacie wydają się bowiem prawdziwym archetypem zjawiska adialogizmu, niesłychanie często obecnego we współczesnych utworach dramatycznych i poetyckich. Po krótkim przedstawieniu problemów, jakie stawia przed analizą wielość możliwych architektur Pieśni, artykuł omawia stosowane tam zabiegi amplifikacji adialektycznej, zmiany form zwrotów osobowych, cytatu intralokucyjnego, dialogu z chórem, paradidaskaliczności, zmian izotopii dyskursywnej w replikach oraz użycia aktanta fokalizującego.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2004, 52, 5; 87-97
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    L’absence du personnage de théâtre dans les chaises d’Eugène Ionesco et dans Comment va le monde, môssieu? - II tourne, môssieu! de François Billetdoux
    Nieobecność postaci dramatycznej w Krzesłach Eugène’a Ionesco i Comment va le monde, môssieu? - Il tourne, môssieu! François Billetdoux
    Autorzy:
    Wołowski, Witold
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1954963.pdf
    Data publikacji:
    2000
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    postać dramatyczna
    obecność
    nieobecność
    dialog
    monolog
    Eugene Ionesco
    Francois Billetdoux
    caracter of drama
    presence
    absence
    dialogue
    monologue
    Opis:
    Postać dramatyczna może zaistnieć na scenie w dwojaki sposób - albo jawi się ona jako obecna, albo charakteryzuje się jakimś rodzajem nieobecności. Dramaturdzy rożnych epok i szkół rozmaicie wykorzystują tę przeciwstawność semantyczną. Zamysłem artykułu jest wyróżnienie oraz prowizoryczne zdefiniowanie i nazwanie możliwie największej liczby typów nieobecności postaci w przestrzeni dramatycznej, a także określenie ich funkcji i znaczenia. W tym celu poddano analizie dwie sztuki, zarazem podobne i rożne, należące wszak do kanonu teatru nieobecności: Krzesła E. Ionesco i Comment va le monde, mossieu? - Il tourne, mossieu! F. Billetdoux. Pierwsza z nich, znana szerokiemu gronu badaczy, czytelników i miłośników teatru, zalicza się do sztandarowych utworów „teatru absurdu". Druga, me dorównująca rozgłosem pierwszej, aczkolwiek nie ustępująca jej pod względem walorów artystycznych, jest zarazem realistyczną i symboliczną parabolą ludzkiego losu (jej analiza zajmuje nieco więcej miejsca). Obydwie sztuki łączy jednak zastosowanie tego samego zabiegu technicznego - udzielenie głosu tylko dwom postaciom. To umyślnie przyjęte przez obu twórców utrudnienie formalne prowadzi do sytuacji, w której reszta postaci podlega przedstawieniu pośredniemu i jest przez to w rożny sposób nieobecna. Można wręcz zaryzykować twierdzenie, że te dwie sztuki zawierają większość głównych typów dramatycznej absencji. Ze względu na swą teoretycznoliteracką perspektywę artykuł przywołuje również przykłady nieobecności postaci z innych sztuk, głownie Szekspira, stanowiącego uniwersalny punkt odniesienia. Oprócz próby systematyzacji problemu nieobecności postaci w teatrze czytelnik znajdzie tu również pewną propozycję jednolitego sposobu rozpatrywania zjawisk związanych z niepełnym uczestnictwem postaci w sytuacji dramatycznej.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2000, 48, 5; 25-72
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Soliloque, quasi-monologue, monologue
    Solilokwium, quasi-monolog, monolog
    Autorzy:
    Wołowski, Witold
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1953819.pdf
    Data publikacji:
    2005
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    monolog
    quasi-monolog
    solilokwium
    dialog
    dramat
    teatr
    François Billetdoux
    monologue
    quasi-monologue
    soliloquy
    dialogue
    drama
    theatre
    Opis:
    Artykuł poświęcony jest ogólnie definicji monologu i solilokwium, dwóch form dyskursywnych często występujących w nowoczesnym teatrze, lecz rzadko rozróżnianych w sposób adekwatny w opracowaniach krytycznych. Monolog i solilokwium zostały wszak dość dobrze rozróżnione już w 1991 r. przez M. Issacharoffa, stosującego kryterium nieobecności scenicznej allokutora. Nie odwołując się do prac amerykańskiego badacza, francuska teatrologia podejmuje ten temat jakby od zera pod koniec wieku, usiłując rozróżnić obydwie formy na podstawie różnych innych kryteriów (introwersyjność / ekstrawersyjność; stopień spójności retorycznej itp.). Celem pierwszej części artykułu, sięgającej do opracowań z obszaru językoznawstwa (Roulet, Ducrot), analizy dyskursu (Issacharoff, Kerbrat-Orecchioni, Schuerewegen), teatrologii (Pavis, Ubersfeld) i ogólnie poetyki (Bachtin, Cohn), jest zatem przegląd dotychczasowych dokonań teoretycznych i analiza skuteczności stosowanych kryteriów. W drugiej części pracy przedstawiona teoria została skonfrontowana z konkretnym materiałem dramaturgicznym – monologowo-solilokwialną sztuką F. Billetdoux pt. Femmes parallèles. W wyniku tej konfrontacji możliwe wydaje się nie tylko doprecyzowanie obydwu pojęć, ale także wyodrębnienie kategorii pośredniej: quasi-monologu, który można określić jako dyskurs rzeczywiście wygłoszony (lub tylko w pewnym stopniu wyartykułowany), skierowany do allokutora, którego bliskość i obecność lokutor jedynie podejrzewa lub zakłada, lecz którego de facto nie widzi ani on sam, ani czytelnik / widz ze względu na jego nieobecność „wizualną” w przestrzeni mimetycznej (allokutor może objawiać swoją niepełną obecność poprzez czynności niewerbalne postrzegane, np. słuchowo, przez lokutora: pukanie do drzwi). Istotnym dla definicji monologu jest także zupełnie nie brany pod uwagę czynnik zdolności allokutora do interakcji słownej lub świadomej interakcji kinezyczno-gestycznej (np. z artystycznego punktu widzenia mówienie do Boga czy mówienie w obecności niemowlęcia nie jest tym samym, co mówienie w obecności dorosłego człowieka o kompletnych zdolnościach komunikacyjnych). Praca zwraca poza tym uwagę na rozróżnienie dyskurs myślny vs dyskurs rzeczywiście wygłoszony (na poziomie świata przedstawionego), rozróżnienie rzadko badane w tekstach dramatycznych, a odgrywające pewną rolę, jak tego dowodzi analizowany materiał.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2005, 53, 5; 81-104
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Book of Job as a Drama: Interpretation Possibilities
    Księga Hioba jako dramat — możliwości interpretacji
    Autorzy:
    Szepe, Agata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1807045.pdf
    Data publikacji:
    2020-01-03
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Księga Hioba
    dramat
    rodzaj literacki
    gatunek literacki
    Prolog Księgi Hioba
    Epilog Księgi Hioba
    monolog
    narrator
    strumień świadomości
    the Book of Job
    drama
    literary form
    literary genre
    Prolog of the Book of Job
    Epilog of the Book of Job
    monologue
    stream of consciousness
    Opis:
    Artykuł bada możliwości interpretacyjne struktury Księgi Hioba jako struktury dramatu. Pokazuje, że niektóre pozorne paradoksy i sprzeczności mogą być rozumiane jako wewnętrzna logika dramatu. Pozorna niespójność Prologu i późniejszych twierdzeń Hioba może być zniwelowana, gdy uważnie prześledzi się ciąg przyczynowo-skutkowy oraz będzie się rozumieć wydarzenia jako dziejące się w ciągle aktualizowanej teraźniejszości. Podejście dramatyczne pozwala widzieć spotkanie Boga i Szatana jako nieudaną próbę poczynienia zakładu. Dramat jako pozbawiony wszechwiedzącego narratora pokazuje różnorodne postawy, bez bezpośredniego wskazania, która z nich jest najlepsza. Styl wypowiedzi głównego bohatera jest pełen paradoksów i wykluczających się nawzajem stwierdzeń. Może on być porównany ze współczesną techniką literacką strumienia świadomości. Punkt kulminacyjny dramatu pokazuje trwałą zmianę w postawie bohatera i prowadzi do zaskakujących zmian na poziomie metalingwistycznym.
    The article examines an interpretation possibility to read the structure of the Book of Job as a drama structure. It shows that some of the apparent paradoxes and contradictions in the text can be understood as an inner logic of a drama. The seeming incoherence of narrative Prolog and Job's later statements can be easily reconciled by following through the dramatic cause-effect sequences and seeing the events as happening in permanently changing present. The dramatic approach enables to see the meeting between God and Satan as an unsuccessfully attempt to make a bet. Deprived from omniscient narrator’s perspective, the drama shows various attitudes, without pointing directly which is the best one. Full of paradoxes and contradictory statements, the main hero’s style can be compared with a modern stream of consciousness. The culminating point of the drama shows a durable change in Jobs posture and leads to surprising changes on a metalinguistic level.
    Źródło:
    Roczniki Kulturoznawcze; 2018, 9, 3; 51-66
    2082-8578
    Pojawia się w:
    Roczniki Kulturoznawcze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Słowo i pustosłowie
    The word and the empty talk
    Autorzy:
    Skorulski, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/544756.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy
    Tematy:
    słowo
    Ferdinand Ebner
    dialog
    monolog
    pedagogika
    filozofia dialogu
    pustosłowie
    Opis:
    Co jakiś czas w ramach przemian kulturowych dochodzi do rozziewu między stosowanymi słowami a aktualnym życiem: określamy to jako zjawisko pustosłowia. Jako klucz do rozumienia tego typu zjawisk przedstawiona zostaje ukuta przez austriackiego filozofa i jednego z twórców filozofii dialogu Ferdinanda Ebnera kategoria słowa. W pierwszej części zostaje więc zaprezentowana Ebnerowska koncepcja „słowa”. Ebnerowskie słowo zostaje przedstawione w jego odniesieniach do: „idealizmu”, egzystencjalizmu, prawdy, miłości, i aktualności jego „bycia-wypowiadanym”. W świetle kategorii słowa dialog okazuje się swoistą dialektyką słowa i milczenia, przy czym milczenie jest „odmową wypowiadania pustych słów”, odmową „mówienia bez Ty”, a więc odmową monologu. W opozycji do tego monolog ukazuje się jako ignorowanie w drugim człowieku jego Ty, ignorowanie człowieka jako tego, który „ma słowo” i wiąże się z tym, co Ebner nazywa „idealizmem”. W ostatnim punkcie rozważania te zostają odniesione do tendencji dominujących we współczesnej sytuacji społecznej i we współczesnej pedagogice. Wydaje się, że dominują tu raczej tendencje monologiczne, które jednak nie prowadzą człowieka do „poczucia bycia szczęśliwym”, które mu obiecują. dialogiczność otwiera tu prawdopodobnie lepsze perspektywy.
    Źródło:
    Przegląd Pedagogiczny; 2013, 1; 105-118
    1897-6557
    Pojawia się w:
    Przegląd Pedagogiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    ,,Soliloquia” z dramaturgii Szekspira – w świetle teorii
    ,,Soliloquies” in the dramatic works of Shakespeare – in light of theories
    Autorzy:
    Kulczycka, Dorota
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/955679.pdf
    Data publikacji:
    2014-11-03
    Wydawca:
    Akademia Pomorska w Słupsku
    Tematy:
    solilokwium, monolog, samotność, prawda, William Szekspir
    Soliloquy, monologue, solitude, the truth, William Shakespeare
    Opis:
    This article reflects on soliloquies in the dramatic plays of William Shakespeare, in particular in Hamlet, Othello, and King Lear, and confronts them with the great Augus-tinian tradition as well as theories formulated later, e.g. in the 18th century (A.A. Cooper, Earl of Shaftesbury). An important point of reference is also found in contemporary Polish studies (by J. Płuciennik, and E. Kasperski, among others) as well as conceptions presented in books, dictionaries and encyclopaedias written in languages other than Pol-ish (by P. Pavis, C.H. Holman, W. Harmon, J.A. Cuddon, S. Chatman, and others). This article argues that the scholars’ findings regarding a number of pivotal aspects are not always definitive.
    Źródło:
    Świat Tekstów. Rocznik Słupski; 2014, 12; 75-92
    2083-4721
    Pojawia się w:
    Świat Tekstów. Rocznik Słupski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dialog a telewizyjna transmisja sportowa
    Dialogue and TV Sports Broadcast
    Autorzy:
    Grochala, Beata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1335893.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-18
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    dialogue
    monologue
    sports TV broadcast
    dialog
    monolog
    telewizyjna transmisja sportowa
    Opis:
    Przedmiotem badań artykułu jest tekst mówiony telewizyjnej transmisji sportowej, a zwłaszcza formy konwersacyjne, które dominują we współczesnym przekazie telewizyjnym. Z wybranych transmisji różnorodnych dyscyplin sportowych emitowanych we wrześniu i październiku 2020 r. wyekscerpowano materiał badawczy, który stanowi tekst komentarza prowadzonego przez dwie osoby – dziennikarza i eksperta bądź w konfiguracji dziennikarz–dziennikarz. W artykule rozpatrywany jest typ relacji komunikacyjnej pomiędzy nimi. Ponieważ mamy do czynienia z dwiema osobami, najbardziej naturalną formą wydaje się dialog. Jednak badania pokazują, że występują także inne formy komunikacyjne. Duety komentatorskie albo prowadzą profesjonalny dialog relacjonująco-komentatorski, albo ich wymiany przypominają reakcje rozemocjonowanych kibiców, albo pojawia się „monolog równoległy”, związany z prowadzeniem odrębnych narracji powiązanych tematycznie.
    The theme of the research is the spoken text of sports television broadcasts, especially the conversational forms that dominate at modern television. The research material were selected broadcasts of various sports disciplines, which took place at September and October 2020. For several years in Polish sports television broadcasts is a new kind of commentary. It is conducted by two people – a journalist and an expert or journalist and journalist. In the article author considers the type of communication relations between this two people. Because in this situation are two people, the most natural form of communication is dialogue. However, research shows that journalist and expert communicate also another way, such as monologues. Commentator duets conduct a professional reporting and commentary dialogue, or their exchanges resemble the reactions of excited fans, or they use „parallel monologue” related to the conduct of separate narratives related thematically. In the article author describes and categorizes them.
    Źródło:
    Forum Lingwistyczne; 2021, 8; 1-11
    2449-9587
    2450-2758
    Pojawia się w:
    Forum Lingwistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dialog bez rozmowy, czyli o monologizacji polskiej debaty publicznej
    Dialogue without conversation. On monologizing the polish public debate
    Autorzy:
    Gołębiewski, Filip A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1849472.pdf
    Data publikacji:
    2020-09-30
    Wydawca:
    Instytut Dyskursu i Dialogu
    Tematy:
    dialog
    monolog
    media
    debata publiczna
    bańki informacyjne
    dialogue
    monologue
    public debate
    filter bubbles
    Opis:
    Artykuł podejmuje problem politycznych, strukturalnych i ekonomicznych uwarunkowań polskiej debaty publicznej, sprawiających, że jest w niej – zdaniem autora – coraz mniej konstruktywnego dialogu, a coraz więcej monologów udających rozmowę. Autor stawia tezę, że zjawisko to wynika zarówno z koniunkturalnych zachowań partii politycznych, jak i specyfiki funkcjonowania mediów (internetowych i tradycyjnych) poddanych regułom tzw. turbokapitalizmu. Tekst próbuje pokazać, że zamknięci w bańkach informacyjnych odbiorcy mediów przesiąkają tym sposobem „plemiennego” funkcjonowania i również coraz rzadziej potrafią ze sobą konstruktywnie rozmawiać.
    The article deals with the problem of political, structural and economic determinants of Polish public debate, which, in the author’s opinion, make it less constructively dialogical and more monological, only pretending to be fully conversative. The author claims that this phenomenon results both from the cynical behavior of political parties and the specificity of nowadays media (online and traditional) obeying the rules of so-called turbocapitalism. The text tries to show that media recipients locked in filter bubbles are permeated with this style of „tribal” functioning and are also less and less able to talk constructively to each other.
    Źródło:
    Dyskurs & Dialog; 2020, II, 3 (5); 101-116
    2658-2368
    2658-2406
    Pojawia się w:
    Dyskurs & Dialog
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dialog i monolog wewnętrzny u osób z zespołem Aspergera
    Autorzy:
    Gałkowski, Tadeusz
    Siedler, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/606875.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Asperger syndrome, narration psychology, dialogical ego, dialogue and monologue, autobiographies
    Zespół Aspergera, , psychologia narracji, dialogowe Ja, dialog i monolog, autobiografie.
    Opis:
    The internal dialogues were mostly related in various studies with the pathological aspects. For many years, problems of dialogical ego has been systematically described and analyzed by many researchers. The aim of the study is to evaluate the preference expressed by the persons with Asperger syndrome (AS) toward dialogues and monologues. Another purpose of the study was connected with eventual prevalence of ego in the internal dialogues which can be directed to one’s own ego or to the representations of others. This study comprised 22 young persons within the age range 12–19. There was applied modified version of inventory constructed by Puchalska-Wasyl. This method was adapted to the possibilities of subjects with AS. In conclusion, young people with AS more often are ready to realize the dialogues and monologues concerning external relations of their ego. In the case of internal engagement of ego, there was declared more often prevalence of internal monologues in opposite to dialogues. Autobiographies of people with AS can be a very helpful supplement for the analysis of narrations presented by persons with AS.
    Dialogi wewnętrzne jeszcze do niedawna kojarzone były przede wszystkim z patologią. W publikacjach dotyczących koncepcji dialogowego „Ja” temat ten jest systematycznie rozwijany oraz pogłębiany. Celem badań było przeprowadzenie dokładnej analizy dialogów oraz monologów wewnętrznych u osób z zespołem Aspergera (ZA) oraz określenie, czy w grupie tej istnieje preferencja używania formy dialogu lub monologu. Badanie miało na celu również rozstrzygnięcie, czy monologi oraz dialogi wewnętrzne są kierowane przez osoby z ZA częściej do pozycji „Ja” czy do reprezentacji innych osób. Badania objęły 23 osoby w wieku od 12 do 19 lat ze zdiagnozowanym ZA. Zastosowano zmodyfikowaną wersję ankiety eksperymentalnej Puchalskiej-Wasyl, którą dostosowano do możliwości osób z ZA. Okazało się, że osoby z ZA częściej prowadziły dialog  jak i monolog w odniesieniu do zewnętrznych niż do wewnętrznych pozycji „Ja”. W odniesieniu do wewnętrznych pozycji „Ja” wystąpiła przewaga monologu wewnętrznego nad dialogiem. Autobiografie osób z ZA mogą stanowić cenne źródło uzupełniające analizy narracyjne.
    Źródło:
    Lubelski Rocznik Pedagogiczny; 2016, 35, 3
    0137-6136
    Pojawia się w:
    Lubelski Rocznik Pedagogiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rodzinny dialog i pojednanie jako motyw w wybranych tekstach kultury
    Family dialogue and reconciliation as a motif in chosen texts of culture
    Autorzy:
    Frąckiewicz, Małgorzata Krystyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1292051.pdf
    Data publikacji:
    2014-07-01
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    dialog
    monolog
    pojednanie
    teksty kultury
    wartości
    dialogue
    monologue
    reconciliation
    texts of culture
    values
    Opis:
    Dialog to przejaw właściwych relacji międzyludzkich, jakie powinny charakteryzować nie tylko społeczność, tworzoną przez rodzinę, ale także narody. Jest on drogą do pojednania i budowania więzi. Kojarzy się z małżeństwem, rodziną, stosunkami międzynarodowymi. Ich symbol to wyciągnięte do siebie dłonie lub ręce splecione, zatrzymane w uścisku, ale też zwrócone ku sobie twarze. Wskazują na to demotywatory, dzieła malarskie, eseje, fotografie, myśli, plakaty, płaskorzeźby, przysłowia, wiersze. Tak różne gatunki i formy przekazu, zróżnicowane przez tworzywo i odbiorcę, potwierdzają fakt, że nie tylko słowa uzewnętrzniają dialog i pojednanie. W ich perspektywie i recepcji dialog i pojednanie to we współczesnym świecie wartości właściwie postrzegane i kontekstowo interpretowane jako zawsze konieczne w relacjach człowiek-człowiek. Powinny one być kształcone na gruncie rodziny.
    Dialogue is a sign of proper interpersonal relations that should be characteristic not only of family community but also of nations. It constitutes the way to reconciliation and creating bonds. It is associated with marriage, family, international relations. It is symbolized by stretched or entwined hands, stopped in the moment of being shaken, but also faces turned to each other. We can observe it in demotivators, paintings, essays, photographs, thoughts, posters, reliefs, proverbs, poems. Such a wide range of genres and media, different in their substance and their addressee, support the fact that dialogue and reconciliation are not only expressed by words. from their perspective and in their reception, dialogue and reconciliation are properly perceived values, contextually interpreted as always necessary in interpersonal relations in the contemporary world. they should be cultivated in the family environment.
    Źródło:
    Studia nad Rodziną; 2014, 18, 1(34); 139-156
    1429-2416
    Pojawia się w:
    Studia nad Rodziną
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dyskurs blogów modowych – między kooperacją a kooptacją
    The discourse of fashion blogs: Between cooperation and co-optation
    Autorzy:
    Duda, Aneta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1399492.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    critical discourse analysis
    fashion blog
    dialogue
    monologue
    krytyczna analiza dyskursu
    blogi modowe
    dialog
    monolog
    Opis:
    Blogi są często przedmiotem entuzjastycznych opinii, wskazujących, że przyczyniają się do decentralizacji, demokratyzacji komunikacji i rozwoju kultury uczestnictwa. W artykule starano się ustalić, czy analizowane tu blogi modowe rzeczywiście odzwierciedlają zmiany w użytkowania mediów, tj. służą odzyskiwaniu pola dla oddolnych inicjatyw i sprzyjają pożądanej w sferze publicznej różnorodności informacji i opinii. Potencjał dialogowy blogów, opierając się na Bachtinowskich definicjach i kryteriach „dialogowości”, badano w odniesieniu do mody, łącząc krytyczną analizę dyskursu z analizą zawartości. Wskazano też czynniki monologizowania dyskursu, a także zrekonstruowano proces instytucjonalizowania ról ich autorek, odchodzenie od dyskursu autentyczności i modelu relacyjnego. Wykazano, że analizowane blogi modowe, świadomie komercjalizowane, z każdym rokiem coraz bardziej stawały się monologowymi, jednokierunkowymi i autopromocyjnymi kanałami transmisji zasad obowiązujących w przemyśle mody.
    Blogs are often the subject of enthusiastic interpretations due to their democratizing, dialogizing and grassroots potential. This article aims to discover if blogs provide for consumer participation and criticism. As a starting point, this study applies Bakhtin’s framework of dialog to the field of fashion through the mixed methods of critical discourse analysis and content analysis. I show how the features of blogs provide methods for the “monologization” of their discourse. The paper presents the results of my analysis of two of the most popular Polish fashion blogs. My approach focused on reconstructing their process of legitimization through time, showing that they were far from being authentic, autonomous and collaborative. The fashion blogs examined here were consciously commercialized over time, becoming increasingly hierarchical, one-way, market-driven and self-promotional, and thus fully immersed in the logic and the values of fashion industry.
    Źródło:
    Autobiografia Literatura Kultura Media; 2019, 12, 1; 211-230
    2353-8694
    2719-4361
    Pojawia się w:
    Autobiografia Literatura Kultura Media
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-13 z 13

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies