Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "monofizytyzm" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-6 z 6
Tytuł:
Niewyjaśnione aspekty dogmatu chalcedońskiego i reakcja „umiarkowanego” monofizytyzmu w VI wieku według Aloisa Grillmeiera
The Unexplained Aspects of the Chalcedon Dogma and Reaction of the ‘Moderate’ Monophysitism in the 6th Century According to Alois Grillmeier
Autorzy:
Calore, Giacomo
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29430798.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Sobór Chalcedoński
osoba
natura
tradycja
monofizytyzm umiarkowany
The Council of Chalcedon
person
nature
tradition
moderate Monophysitism
Opis:
Sobór Chalcedonśki orzekł, że Jezus Chrystus jest jedną Osobą (boską) w dwóch naturach, wprowadzając w ten sposób różnicę między pojęciami osoby i natury (ontologia dwupoziomowa). Odróżnienie to było jednak dosyć nowe w chrystologii. To wzbudziło sprzeciw wobec soboru u „umiarkowanych” monofizytów — zwolenników Cyryla, „mistrza” ortodoksji, którzy odrzucili ontologię dwupoziomową na rzecz kontrowersyjnej formuły chrystologicznej Aleksandryjczyka mía phýsis. W tym artykule, na podstawie głównie dzieła Aloisa Grillmeiera Jesus der Christus, autor omawia luki chalcedońskiego odróżnienia osoby od natury oraz niesatysfakcjonującą alternatywę opracowaną przez czołowego przedstawiciela monofizytów, Sewera z Antiochii. Jego nauczanie pozwoli wykazać, że prawdziwa przyczyna ich upartej obrony mía phýsis tkwi nie tyle w słabości definicji soborowej czy w autorytecie Cyryla, ile raczej leży u samych podstaw chrystologii lógos-sárx.
The Council of Chalcedon proclaimed that Jesus Christ is one (divine) Person in two natures thus differentiating concepts of person and nature (two-level ontology). This differentiation was quite new in Christology. This resulted in opposition against the Council by “moderate” Monophysites — followers of Cyril, the “master” of orthodoxy, who rejected two-level ontology in favour of his controversial Christological formula, mía phýsis. In this article, the Author, based mainly on Jesus der Christus by Alois Grillmeier, will discuss the lacks of the Chalcedonian differentiation of person and nature and the unsatisfactory alternative developed by the prominent representative of Monophysites, Severus of Antioch. His teaching will allow to show that the real reason for their persistent defense of mía phýsis was not the weakness of the Chalcedonian definition or Cyril’s authority by rather the very bases of lógos-sárx Christology.
Źródło:
Polonia Sacra; 2022, 26, 3; 133-154
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The promotion of miaenergism as a challenge to identity of non-Chalcedonian christianity
Propagowanie monoenergizmu jako wyzwanie dla tożsamości niechalcedońskiego chrześcijaństwa
Autorzy:
Kashchuk, Oleksandr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/612159.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
monoenergizm
monofizytyzm
Chalcedon
Kościół
tożsamość
chrześcijaństwo
Miaenergism
Miaphysitism
Church
identity
Christianity
Opis:
Artykuł omawia kwestię zależności między propagowaniem przez cesarza Herakliusza (610-641) chrystologicznej doktryny monoenergizmu a jej wpływem na poczucie religijnej tożsamości chrześcijan niechalcedońskich. Celem artykułu jest ukazanie, że propagowanie monoenergizmu zostało odebrane przez chrześcijan-monofizytów jako wyzwanie dla ich religijnej tożsamości ukształtowanej w okresie po Soborze Chalcedońskim (451) na podstawie odrzucenia Chalcedonu, bezwzględnej wierności nauce swoich Patriarchów oraz trzymania się terminologii chrystologicznej Cyryla z Aleksandrii. Propagowanie monenergizmu stało się bodźcem do krystalizacji poczucia tożsamości religijnej u chrześcijan-monofizytów, które silnie rzutowało na poczucie tożsamości politycznej, wrogiej wobec rządu bizantyńskiego.
The article discusses the question of interrelation between the promotion of Miaenergism and its influence on the sense of religious identity of non-Chalcedonian Christians. The purpose of the article if to point that the promotion of Miaenergism was perceived by Miaphysites as an challenge for their religious identity formed in the period after the Council of Chalcedon (451) on the basis of refutation of Chalcedon, absolute loyalty to the teachings of their Patriarchs, especially to Christological notions of Cyril of Alexandria. The promotion of Miaenergism became the stimulus that caused the crystallization of a sense of religious identity of the Miaphysites. The promotion of Miaenergism strongly influenced a sense of the Miaphysite political identity, opposite to Byzantine government.
Źródło:
Vox Patrum; 2018, 69; 257-283
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Filozoficzna apologia monofizytyzmu w "Rozjemcy" Jana Gramatyka
The Philosophical Apology of Monophysitism in John the Grammarian’s "Arbiter"
Autorzy:
Mielnik, Dawid
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/947574.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Filopon
Rozjemca
monofizytyzm
spory doktrynalne
natura
filozofia starożytna
Philoponus
Arbiter
monophysitism
doctrinal debates
nature
ancient philosophy
Opis:
The main purpose of the paper is an attempt of presentation of philosophical argumentation used by ancient philosopher John Philoponus for justifying the condemned by Council of Chalcedon monophysical doctrine. The purpose realization was possible thanks to analysis of arguments used by Philoponus which arguments were presented in six chapters of his Arbiter. The paper was divided into three parts. In the first one the profile of Arbiter was presented. In the second one, which was longer in relation to volume, the philosopher’s systematic teaching was analyzed. In the last one the most important features of Philoponus’ argumentation were presented. On the basis of the analysis it could be claimed that John Philoponus used the terms “nature” and “substance” interchangeably. What’s more, he used different examples for showing the legitimacy of his reasoning and he also builds next arguments on the ground of beforehand conclusions.
Celem niniejszego opracowania jest próba przedstawienia filozoficznej argumentacji wykorzystanej przez starożytnego filozofa, Filopona, do uzasadnienia potępionej na soborze chalcedońskim doktryny monofizyckiej. Osiągnięcie celu pracy jest możliwe dzięki przebadaniu użytych przez Jana Gramatyka argumentów w sześciu rozdziałach traktatu Rozjemca. Opracowanie składa się z trzech części. Najpierw ma miejsce krótka charakterystyka analizowanego utworu. Następnie w objętościowo największej części pracy zostaje przeanalizowany systematyczny wykład filozofa pod kątem postawionego problemu badawczego. Wreszcie w części trzeciej wskazano najważniejsze cechy argumentacji Jana Gramatyka. W świetle przeprowadzonych zestawień można zauważyć wyraźną tendencję Filopona do zamiennego stosowania takich pojęć, jak natura i substancja. Co więcej, autor traktatu chętnie sięga po różne przykłady mające wykazać zasadność jego rozumowania oraz wyraźnie buduje kolejne argumenty na podstawie uprzednio wyciągniętych wniosków.
Źródło:
Vox Patrum; 2020, 73; 49-62
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Między Rzymem a opozycją antychalcedońską.
Autorzy:
Sadurska, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/613473.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
monofizytyzm
cesarz Leon
papież Leon
opozycja antychalcedońska
miaphysitism
emperor Leo
pope Leo
Opis:
BETWEEN ROME AND ANTI-CHALCEDONIAN OPPOSITION. THE MAIN DIRECTIONS OF RELIGIOUS POLICY OF EMPEROR LEON I (457-474)   (Summary)   On the one hand, relations with Rome and the anti-chalcedonian opposition, and on the other, relations with the Patriarch of Constantinople and concern for the orthodoxy of the subjects are the four basic directions of religious policy of Emperor Leon I. The balance of his rule seems to be positive in all four fields of his religious activity. The emperor managed to maintain a good relationship with Pope Leo I „the Great” and his successors, despite the fact that he had to compromise with the opponents of the decisions that were adopted in 451 by the Council of Chalcedon. In turn, the Pope, despite the fact that the 28 canon of this council only granted him the primacy of honor in the hierarchy of patriarchs, was able to cooperate with Constantinople, whose aim was to preserve the unity of the Church. In this way, the emperor Leon I and Pope Leo I proved not only the high personal culture, but also the far-sightedness of their religious policy. However, the important moment in the Emperor’s relations with the Patriarch of Constantinople is the imperial coronation of Leon, in which the Patriarch played a very important role. The emperor also cared for the spiritual life of his
Z jednej strony, stosunki z Rzymem i opozycją anty-chalcedońską, a z drugiej stosunki z patriarchą Konstantynopola i troska o prawowierność poddanych to cztery podstawowe kierunki polityki religijnej cesarza Leona I. Bilans jego panowania w tym zakresie wydaje się być pozytywny. Cesarz zdołał utrzymać dobre stosunki z papieżem Leo I Wielkim i z jego następcami, mimo że niekiedy musiał iść na kompromis z przeciwnikami decyzji, które zostały przyjęte w roku 451 przez Sobór Chalcedoński. Z kolei papież, mimo że 28 kanon tegoż soboru przyznał mu w hierarchii patriarchów tylko prymat honoru, był w stanie współpracować z Konstantynopolem w celu było zachowania jedności Kościoła. W ten sposób cesarz Leon I i papież Leon I udowodnili nie tylko wysoką kulturę osobistą, ale przede wszystkim dalekowzroczność swej polityki religijnej. Z kolei ważnym momentem w stosunkach cesarza z patriarchą Konstantynopola była koronacja cesarska Leona, w której patriarcha odegrał bardzo ważną rolę. Cesarz poświęcał również wiele uwagi życiu duchowemu swych poddanych, o czym świadczy m.in. sprowadzenie relikwii Matki Bożej do stolicy i propagowanie jej kultu, co dla z punktu widzenia postanowień Soboru Chalcedońskiego było niezwykle ważne. Działania te stawiają w dobrym świetle nie tylko Leona I, lecz także politykę religijną dworu cesarskiego i patriarchatu Konstantynopola za jego panowania. Napięcia religijne i polityczne powstały dopiero kilka lat po śmierci cesarza, a ich wyrazem była tzw. schizma akacjańska (484-519).
Źródło:
Vox Patrum; 2019, 71; 423-446
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jesus Christ and Contemporary Bible Teaching: Questions about the Jesus of History
Jezus Chrystus i współczesne nauczanie Biblii. Kwestia Jezusa jako postaci historycznej
Autorzy:
Tarocchi, Stefano
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1913203.pdf
Data publikacji:
2020-06-29
Wydawca:
Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
Tematy:
Gospel
Gospels
evangelist
historicity
monophysitism
witness
witnesses
biblical sciences
Ewangelia
Ewangelie
ewangelista
historyczność
monofizytyzm
świadek
świadkowie
biblistyka
Opis:
When defending the divinity of Christ, it is very easy to highlight and criticize the tendency to reduce or transform Jesus into a mythical symbol or atimeless archetype, and thus to slip into crypto-monophysitism. There is arisk in this approach of obscuring or neglecting the true and full humanity of Christ, including His Jewishness. The Gospels are a necessary source when investigating the historical person of Jesus, in order to, as J.P. Meier said, “prevent a bourgeois form of Christianity from domesticating Jesus (…). The reader who wanted to know the real Jesus should close this book immediately because the historical Jesus is not the real Jesus or the easy way to Him. The real Jesus is not accessible and will never be” (English transl. by WTR). This quotation confirms the importance of an accurate study of the New Testament texts. Through the witnesses of the events transmitted to us, we are able to meet the real Jesus Christ, the one who is the subject and the object of the Gospel.
Broniąc boskości Chrystusa, łatwo podkreślać i krytykować tendencję do redukowania lub przekształcania Jezusa do postaci mitycznego symbolu czy ponadczasowego archetypu, co prowadzi na terytorium kryptomonofizytyzmu. Podejście, w którym przesłania się lub zaniedbuje aspekt prawdziwego i pełnego człowieczeństwa Chrystusa, w tym Jego żydowskie pochodzenie, niesie za sobą pewne ryzyko. Ewangelie są niezbędnym źródłem podczas prowadzenia badań nad Jezusem jakopostacią historyczną. Jak ujął to J.P. Meier, mają „zapobiegać udomowieniu Jezusa przez burżuazyjną formę chrześcijaństwa (…). Czytelnik, który chce poznać prawdziwego Jezusa, powinien natychmiast zamknąć tę książkę, ponieważ Jezus jako postać historyczna nie jest ani prawdziwym Jezusem, ani łatwą drogą do Niego. Prawdziwy Jezus nie jest dostępny i nigdy nie będzie” (tłum. wyd.). Ten cytat potwierdza znaczenie precyzyjnych badań nad tekstami Nowego Testamentu. Patrząc oczami świadków przekazywanych nam wydarzeń, możemy spotkać prawdziwego Jezusa Chrystusa, przedmiot i podmiot Ewangelii.
Źródło:
Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2020, 28, 1; 7-22
2544-6460
Pojawia się w:
Wrocławski Przegląd Teologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola biskupów Rzymu w sporach doktrynalnych starożytnego Kościoła
The role of the bishops of Rome in the doctrinal disputes of the ancient Church
Autorzy:
Wygralak, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/611978.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Stolica Apostolska
nestorianizm
monofizytyzm
monoteletyzm
Celestyn I
Leon Wielki
Honoriusz I
Agaton
Holy See
nestorianism
monophysitism
monothelitism
Celestine I
Leo the Great
Honorius I
Agathon
Opis:
This article presents the role of the bishops of Rome in the resolution of three doctrinal disputes (nestorianism, monophysitism, monothelitism) that hit the community of the Church between the 5th and the 7th centuries. Both the teaching of Nestorius and Eutyches were unequivocally condemned by the contemporary bishops of Rome, respectively Celestine and Leon the Great. Their teachings were confirmed by the general councils of Ephesus (431) and Chalcedon (451). Solving the problem of monothelitism has caused even more difficulties to the Holy See because of the attitude of Honorius I, who supported the erroneous teaching of the Patriarch of Constantinople, Sergei. Thus, the work discusses the actions of the subsequent bishops of Rome (especially John IV, Theodore, Martin I and Agathon) for restoring orthodoxy, which resulted in the adoption of resolutions condemning monothelitism by the Third Council of Constantinople (680-681). The article was primarily written on the basis of the preserved correspondence between heresiarchs and the bishops of Rome, the bishops of Rome and the emperors, as well as the resolutions of synods and councils.
Źródło:
Vox Patrum; 2018, 69; 707-719
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-6 z 6

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies