Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "monoclonal antibodies" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 16
Tytuł:
Treatment of advanced laryngeal and laryngeal throat cancer - review of literature and own experience
Autorzy:
Krawczyk, Przemysław
Osuch-Wójcikiewicz, Ewa
Majszyk, Daniel
Bruzgielewicz, Antoni
Niemczyk, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1399901.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
radiotherapy
histopathology
dyspnea
laryngeal cancer
monoclonal antibodies
Opis:
As many as 70-85% of laryngeal and laryngopharyngeal cancers are diagnosed at a high staging, comprising a great diagnostic and therapeutic challenge with influence on poor treatment results. Patients with advanced lesions, that is, stages III and IV, qualify for primary surgical treatment or chemoradiotherapy, depending on the clinical stage, poor prognostic factors and preferences of the patient. Reliable qualifications standards for treatment that would allow to establish homogenous therapeutic recommendations and improvement of treatment results in the group of patients have not yet been developed.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2018, 7, 2; 25-30
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Assessment of the efficacy of ofatumumab in patients with chronic lymphocytic leukaemia treated in the Department of Haematooncology and Bone Marrow Transplantation of the Medical University in Lublin - prelimary results
Autorzy:
Wasik-Szczepanek, E.
Szymczyk, A.
Kowal, M.
Nogalski, A.
Hus, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2081565.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Instytut Medycyny Wsi
Tematy:
chronic lymphocytic leukemia
ofatumumab
monoclonal antibodies
immunotherapy
Opis:
Introduction. Despite significant recent advances in the treatment of chronic lymphocytic leukaemia (CLL), most cases of the disease are still incurable. Treatment with monoclonal antibodies, such as ofatumumab, is one of the new therapeutic options. Objective. Retrospective analysis of the efficacy of ofatumumab in patients with chronic lymphocytic leukaemia (CLL) treated in the Haematooncology and Bone Marrow Transplantation Department of the Medical University of Lublin, Poland, during 2011–2013. Materials and method. The analysis included 5 patients (3 women and 2 men), aged 47–65, with Rai stage II-IV CLL, after a few lines of treatment. Three patients received ofatumumab in monotherapy and 2 patients received ofatumumab in combination with cyclophosphamide (50 mg/day) and dexamethasone (40 mg/day). All patients included in the study were diagnosed with an active form of leukaemia with symptoms such as lymphocytosis or massive lymphadenopathy. Results. All patients responded to the treatment. Within the first 8 weeks of the treatment, levels of white blood cells returned to normal in patients with baseline lymphocytosis (3 patients). An increase in platelet levels was reported in 3 patients. Haemoglobin levels were higher or comparable to the baseline values in all studied patients after the completion of immunotherapy. In the patient with massive lymphadenopathy and hepato- and splenomegaly, the size of the lymph nodes, spleen and liver decreased and neutrophil levels increased. Time of progression was 5–12 months, and in one patient partial remission has been maintained. The treatment was well-tolerated in most cases. Asymptomatic neutropenia and an infection with Candida glabrata were observed. Conclusions. Ofatumumab may be a new and safe therapeutic option for patients with CLL after a few lines of treatment.
Źródło:
Annals of Agricultural and Environmental Medicine; 2018, 25, 1; 56-59
1232-1966
Pojawia się w:
Annals of Agricultural and Environmental Medicine
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Alemtuzumab – nowy lek w terapii postaci rzutowej stwardnienia rozsianego. Pierwsza czy druga linia leczenia?
Alemtuzumab – a new drug in the therapy of relapsing-remitting multiple sclerosis. The first or second line of treatment?
Autorzy:
Zaborski, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030335.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
CD52
alemtuzumab
monoclonal antibodies
multiple sclerosis
przeciwciała monoklonalne
stwardnienie rozsiane
Opis:
Alemtuzumab is a humanized monoclonal antibody aimed against glycoprotein CD52, which causes the depletion (elimination) of circulating T and B cells. The recovery process for the two cell populations differs, leading to disturbances in the immune system. These changes result in a reduction in the disease activity. The efficacy of alemtuzumab has been confirmed in three clinical studies: one phase II – CAMMS223 study, and two phase III – CARE-MS I and CARE-MS II studies. They have shown the clinical effectiveness of intravenous alemtuzumab in patients with the remitting form of multiple sclerosis. Interferon beta-1a was administered subcutaneously as the comparator. CAMMS223 and CARE-MS I showed the drug to have significant impact on the decrease of the relapse rate as compared to interferon, whereas CAMMS223 and CARE-MS II showed it to slow down the increase of disability in patients. Treatment with alemtuzumab, however, has not been free of significant side effects, falling essentially into three major groups: side effects directly related to the administration of the drug, severe infections, and autoimmune disorders (idiopathic thrombocytopenic purpura, impaired thyroid function, and nephropathy). Alemtuzumab therapy can be both effective and safe, provided that an appropriate programme is maintained, aimed at monitoring the adverse events.
Alemtuzumab jest humanizowanym przeciwciałem monoklonalnym skierowanym przeciwko glikoproteinie CD52, powodującym deplecję (eliminację) krążących limfocytów T i B. Proces odtwarzania obu populacji limfocytów przebiega odmiennie, co prowadzi do zaburzeń w układzie odpornościowym. Zmiany te skutkują zmniejszeniem aktywności procesu chorobowego. Skuteczność alemtuzumabu została potwierdzona w trzech badaniach klinicznych: jednym fazy drugiej – CAMMS223 oraz dwóch fazy trzeciej – CARE-MS I i CARE-MS II. W badaniach tych wykazano skuteczność kliniczną podawanego dożylnie alemtuzumabu u chorych z postacią rzutową stwardnienia rozsianego. Komparatorem był podawany podskórnie interferon beta-1a. W CAMMS223 i CARE-MS I wykazano istotny wpływ alemtuzumabu na spadek wskaźnika rzutów w porównaniu z interferonem, a w CAMMS223 i CARE-MS II – wpływ na zwolnienie narastania niesprawności. Terapia z zastosowaniem alemtuzumabu nie była wolna od istotnych działań niepożądanych, które należały do trzech zasadniczych grup: działania niepożądane bezpośrednio związane z podawaniem leku, ciężkie infekcje oraz zaburzenia autoimmunologiczne (samoistna plamica małopłytkowa, zaburzenia funkcji tarczycy i nefropatia). Terapia alemtuzumabem może być zarówno skuteczna, jak i bezpieczna, jednakże pod warunkiem zachowania właściwego programu monitorowania działań niepożądanych.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2015, 15, 3; 144-149
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Immunophenotypic characteristics and karyotype analysis of bone marrow-derived mesenchymal stem cells of rabbits duringin vitro cultivation
Autorzy:
Mazurkevych, A.
Kharkevych, Y.
Jakubczak, A.
Gryzinska, M.
Malyuk, M.
Bezdieniezhnykh, N.
Starodub, L.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2087868.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
mesenchymal stem cells
monoclonal antibodies
E-cadherin
N-cadherin
actin
vimentin
Źródło:
Polish Journal of Veterinary Sciences; 2017, 4; 687-695
1505-1773
Pojawia się w:
Polish Journal of Veterinary Sciences
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cardiovascular complications of selected antibodies used in oncological immunotherapy
Autorzy:
Kufel-Grabowska, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1062897.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Medical Education
Tematy:
bevacizumab
immunotherapy
monoclonal antibodies
pertuzumab
trastuzumab
trastuzumab-emtansine
vascular endothelial growth factor
Opis:
Immunotherapy supports other therapeutic methods and is an important element in the fight against cancer. Its main tasks include stimulation and guidance of the immune system to fight cancer, inhibition of the mechanisms that block the immune system, and direct destruction of neoplastic cells. Different from chemotherapy or hormonal therapy, its mechanism of action is associated with a different profile of adverse events. HER2 receptor inhibitors may cause symptoms of heart failure, which usually recede, once the treatment has been discontinued. Bevacizumab, an anti-VEGF antibody, induces numerous cardiovascular complications, including arterial hypertension, arterial embolism, haemorrhage and haemoptysis as well as venous thromboembolism.
Źródło:
OncoReview; 2017, 7, 2; 78-82
2450-6125
Pojawia się w:
OncoReview
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Antibody-based antiangiogenic and antilymphangiogenic therapies to prevent tumor growth and progression
Autorzy:
Bzowska, Monika
Mężyk-Kopeć, Renata
Próchnicki, Tomasz
Kulesza, Małgorzata
Klaus, Tomasz
Bereta, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1039514.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Biochemiczne
Tematy:
monoclonal antibodies
antiangiogenic therapy
antilymphangiogenic therapy
VEGF- A
VEGF-C
VEGF-D
Opis:
Blood and lymphatic vessel formation is an indispensable factor for cancer progression and metastasis. Therefore, various strategies designed to block angiogenesis and lymphangiogenesis are being investigated in the hope to arrest and reverse tumor development. Monoclonal antibodies, owing to their unequalled diversity and specificity, might be applied to selectively inhibit the pathways that cancer cells utilize to build up a network of blood vessels and lymphatics. Among the possible targets of antibody-based therapies are proangiogenic and prolymphangiogenic growth factors from the VEGF family and the receptors to which they bind (VEGFRs). Here, we present molecular mechanisms of angiogenesis and lymphangiogenesis exploited by tumors to progress and metastasise, with examples of antibody-based therapeutic agents directed at interfering with these processes. The expanding knowledge of vascular biology helps to explain some of the problems encountered in such therapies, that arise due to the redundancy in signaling networks controlling the formation of blood and lymphatic vessels, and lead to tumor drug resistance. Nonetheless, combined treatments and treatments focused on newly discovered proangiogenic and prolymphangiogenic factors give hope that more prominent therapeutic effects might be achieved in the future.
Źródło:
Acta Biochimica Polonica; 2013, 60, 3; 263-275
0001-527X
Pojawia się w:
Acta Biochimica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Immunochromatografia: przegląd i charakterystyka immunosorbentów oraz metod immobilizacji
Immunochromatography: a review and characterization of immunosorbents and methods of immobilization
Autorzy:
Jaszczołt, M.
Boczkaj, G.
Grygoryshyn, K.
Kamiński, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/92275.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
Tematy:
chromatografia immunopowinowactwa
przeciwciała monoklonalne
przeciwciała poliklonalne
immobilizacja
immunoaffinity chromatography
IAC
monoclonal antibodies
polyclonal antibodies
immobilization
Opis:
Chromatografia immunopowinowactwa (ang. ImmunoAffinity Chromatography, IAC) jest techniką rozdzielania stosowanń do różnorodnych klas zwiąków chemicznych, a także jako dodatkowe narzędzie w badaniach z zakresu biochemii. Kluczowym elementem odpowiedzialnym za wysoce selektywne oddziaływania w IAC jest przeciwciało (ang. antibody, Ab) produkowane przez organizmy żywe w wyniku odpowiedzi immunologicznej i wykazujące specyficzność oraz powinowactwo wobec substancji rozpoznawanych, jako obce, określanych jako antygeny. W celu przeprowadzenia procesu immunochromatograficznego przeciwciała immobilizuje się na nożnikach, które wcześniej muszą zostać zaktywowane. Jako matryce stosuje się naturalne oraz syntetyczne polimery: agarozę, celulozę, dekstran, poliakrylamidy, polimetakrylaty, a także żel krzemionkowy oraz szkło porowate. Aktywacja złóż ma za zadanie przygotować matrycę do immobilizacji poprzez wprowadzenie grup funkcyjnych oddziałujących z elementami przeciwciała. W tym celu stosuje się różnorodne aktywatory rozpuszczalne oraz sieciujące czynniki bifunkcyjne. Istnieje także szeroki wachlarz dostępnych metod ukierunkowane i nieukierunkowane (losowe). W trakcie przygotowania immunosorbentu należy uwzględnić właściwości matrycy, a także warunki prowadzenia procesu aktywacji oraz immobilizacji, co bezpośrednio wpływa na sprawność kolumny wypełnionej tego typu złożem, a w konsekwencji na efektywnoś procesu chromatograficznego.
Immunoaffinity Chromatography (IAC) is a technique used for separation of different classes of chemical compounds, as well as an additional tool in biochemistry. The key element in the IAC is an antibody (Ab) produced by living organisms as a result of activation of the immune response, which shows the specificity and affinity with the substances recognized as foreign, known as antigens. In order to carry out the immunochromatographic process, antibodies are immobilized on the carrier, which must be firstly activated. There are carriers made of natural and synthetic polymers: agarose, cellulose, dextran, polyacrylamides, polimethacrylates, as well as silica gel and porous glass. The main task of activation is to prepare the carrierx for the immobilization by the introduction of functional groups interacting with the elements of the antibody. For this purpose, the various activators like soluble and bifunctional crosslinking agents are used. There are many methods of immobilization, which, depending on the antibody-matrix interactions, are divided into physical and chemical immobilization, and depending on the orientation - random and site-directed. During the preparation of immunosorbent one should take into account the characteristics of the matrix, as well as the conditions of the activation and immobilization, which directly affect the efficiency of the bed, and consequently the performance of the chromatographic process.
Źródło:
Camera Separatoria; 2011, 3, 1; 69-85
2083-6392
2299-6265
Pojawia się w:
Camera Separatoria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zastosowanie monoklonalnych przeciwciał w ginekologii onkologicznej. Część II
Monoclonal antibodies in oncologic gynecology. Part II
Autorzy:
Wicherek, Łukasz
Windorbska, Wiesława
Wiśniewski, Michał
Koper, Krzysztof
Dutsch-Wicherek, Magdalena
Mazur, Aleksandra
Franczak, Paola
Drzewiecka, Marta
Kwiatkowski, Adam
Śpiewankiewicz, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031080.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
EGFR
Treg
monoclonal antibodies
monoklonalne przeciwciała
ovarian cancer
rak jajnika
targeted therapy
terapia celowana
Opis:
Milstein and Köhler’s discovery of monoclonal antibodies has resulted in their widespread use in various fields of medicine. Monoclonal antibodies constitute a separate group of drugs that do not behave as either classic cytostatics or inhibitors of particular components of intracellular signaling pathways. Monoclonal antibodies are essentially highly specific biological agents able to block a particular receptor by showing a higher affinity for that receptor than its natural ligand. This property has been exploited in order to design monoclonal antibodies that block the receptors of the EGFR family and in order to develop drugs that block the receptors needed for the transmission of the signal controlling the activity of the host immune system. The next step in increasing the clinical use of monoclonal antibodies is the creation of hybrid drugs. The base for this kind of drug is an active substance with strong cytotoxic properties for which the monoclonal antibody serves as a carrier. While in the first part of this paper we reviewed the current literature on the use of monoclonal antibodies in oncologic gynecology, in this second part, we discuss monoclonal antibodies that block the molecular mechanisms involved in the regulation of the response of the immune system and signal the pathway associated with the EGFR receptor. We ask whether the time has not arrived when oncologic gynecology, like hemato-oncology, can no longer function without monoclonal antibodies.
Odkrycie Milsteina i Köhlera doprowadziło do powszechnego zastosowania monoklonalnych przeciwciał w różnych dziedzinach medycyny. Monoklonalne przeciwciała stanowią odrębną grupę leków – nie są to klasyczne cytostatyki czy też leki z rodzaju inhibitorów poszczególnych składowych wewnątrzkomórkowego sygnałowania. Monoklonalne przeciwciała to przede wszystkim czynnik biologiczny o wysokiej specyficzności, który w związku z tym może zablokować konkretny receptor, wykazując większe powinowactwo do danego receptora niż jego naturalne ligandy. Właściwość tę wykorzystano, projektując monoklonalne przeciwciała blokujące receptory z rodziny EGFR, ale także leki blokujące receptory ważne dla przekazywania sygnałów regulujących aktywność układu odpornościowego gospodarza. Kolejnym krokiem w coraz szerszym zastosowaniu monoklonalnych przeciwciał jest stworzenie leków hybrydowych. Podstawę takiej terapii stanowi substancja czynna, która wykazuje silne właściwości cytotoksyczne, a jej nośnikiem jest monoklonalne przeciwciało. Dokonaliśmy przeglądu aktualnego piśmiennictwa w zakresie zastosowania monoklonalnych przeciwciał w ginekologii onkologicznej. W drugiej części manuskryptu zostały omówione monoklonalne przeciwciała blokujące mechanizmy molekularne związane z regulacją odpowiedzi układu odpornościowego oraz szlakiem sygnałowania związanym z receptorem EGFR. Chodziło o uzyskanie odpowiedzi na pytanie, czy nadszedł już czas, w którym ginekologia onkologiczna, tak jak hematoonkologia, nie może dalej funkcjonować bez monoklonalnych przeciwciał.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2012, 10, 1; 46-60
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przeciwciała monoklonalne w regulacji transdukcji sygnału receptora naskórkowego czynnika wzrostu (EGFR) w komórkach nowotworowych
Monoclonal antibodies in regulation of signal transduction of Epidermal Growth Factor Receptor (EGFR) pathway in cancer cells
Autorzy:
Kampa, Rafał Paweł
Sypniewski, Daniel
Bednarek, Ilona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035845.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
kancerogeneza
terapia przeciwnowotworowa
transdukcja sygnału
egfr
przeciwciała monoklonalne
carcinogenesis
anticancer therapy
signal transduction
monoclonal antibodies
Opis:
In recent years intensive research has been dedicated to the Epidermal Growth Factor Receptor (EGFR) due to its significant role in the pathogenesis of malignant tumors. In many types of cancers intracellular pathways modulated by EGFR have been identified as crucial factors influencing tumor survival and development. On the other hand, EGFR has also been shown to be a promising molecular target for potential therapeutic agents. Attempts to modify the signal transduction exerted by EGF have been made either by blocking the activity of certain elements of the EGFR pathway or by direct inhibition of the EGF receptor itself. It has also been demonstrated that the use of monoclonal antibodies to block the EGF receptor increases the effectiveness of conventional anticancer agents such as cisplatin. Thus, many anticancer therapies based on inhibitors of the selected components of the EGFR signaling pathway have been established, and many of them apply monoclonal antibodies.
Receptor naskórkowego czynnika wzrostu EGFR (Epidermal Growth Factor Receptor), ze względu na jego ważny udział w patogenezie nowotworów złośliwych, jest obiektem intensywnych badań naukowych ostatnich lat. W wielu typach nowotworów wewnątrzkomórkowe szlaki sygnalizacyjne pobudzane przez EGFR mają wręcz kluczowe znaczenie w ich rozwoju. Z drugiej strony wykazano, iż EGFR może stanowić bardzo obiecujący punkt uchwytu dla czynników terapeutycznych. Podjęto próby modyfikacji transdukcji sygnału przekazywanego przez aktywny EGFR wewnątrz komórek poprzez blokowanie aktywności elementów tego szlaku bądź samego receptora. Wykazano też, że blokowanie receptora EGFR przez przeciwciała monoklonalne podwyższa efektywność stosowanych w terapii kon-wencjonalnych czynników przeciwnowotworowych, np. cisplatyny. Dodatkowo opracowano wiele terapii przeciwno-wotworowych opierając się na zastosowaniu inhibitorów wybranych, kluczowych składowych szlaku sygnalizacyj-nego EGFR, z których wiele bazuje na zastosowaniu przeciwciał monoklonalnych.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2018, 72; 12-20
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zastosowanie monoklonalnych przeciwciał w ginekologii onkologicznej. Część I
Monoclonal antibodies in oncologic gynecology. Part I
Autorzy:
Wicherek, Łukasz
Windorbska, Wiesława
Wiśniewski, Michał
Dutsch-Wicherek, Magdalena
Drzewiecka, Marta
Kwiatkowski, Adam
Śpiewankiewicz, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/771946.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
bevacizumab
bewacizumab
monoclonal antibodies
monoklonalne przeciwciała
ovarian cancer
rak jajnika
targeted therapy
terapia celowana
volociximab
wolocyksymab
Opis:
The technique for producing monoclonal antibodies is presently quite advanced. These antibodies comprise not only murine antibodies, which block a particular receptor, but also recombinant human monoclonal antibodies which are often hybrid compounds (combined with another active antitumor substance). Since we are currently able to design monoclonal antibodies that are directed against particular receptors, the practical application of the principles of “tailored therapy” (more recently known as “personalized medicine”) is now a reality. From the point of view of gynecologic-oncologic clinical practice, however, the technique of producing monoclonal antibodies is not the key issue; of more importance is the issue of how to use this still new generation of agents for the maximum benefit of patients with genital malignancies as well as the related issue of what remains to be done in order to safely improve the overall survival rate of the patient who uses these drugs. This paper reviews the current literature devoted to the use of monoclonal antibodies in oncologic gynecology. In part I, we discuss how monoclonal antibodies, particularly bevacizumab, block the molecular mechanisms that regulate neoangiogenesis. We also seek to determine whether oncologic gynecology, like modern hemato-oncology, can continue to function without monoclonal antibodies.
Obecnie technika produkcji monoklonalnych przeciwciał jest wysoce zaawansowana – nie są to już tylko mysie przeciwciała blokujące dany receptor, ale rekombinowane ludzkie monoklonalne przeciwciała, często leki hybrydowe (sprzężone z inną aktywną substancją przeciwnowotworową). Ponieważ istnieje możliwość projektowania monoklonalnych przeciwciał przeciw konkretnym receptorom, możliwe staje się realizowanie w praktyce zasad terapii skrojonej na miarę, ostatnio określanej mianem medycyny spersonalizowanej. Z punktu widzenia praktyki ginekologiczno-onkologicznej sama technika uzyskiwania monoklonalnych przeciwciał nie jest najważniejsza, o wiele istotniejsze pozostaje pytanie, jak wykorzystać tę nadal nową generację leków z korzyścią dla chorych na nowotwory wywodzące się z narządów płciowych oraz co jeszcze należy zrobić, by za pomocą omawianej grupy leków bezpiecznie wydłużyć całkowite przeżycie pacjentów. Dokonaliśmy przeglądu aktualnego piśmiennictwa w zakresie zastosowania monoklonalnych przeciwciał w ginekologii onkologicznej. W pierwszej części pracy zostały omówione monoklonalne przeciwciała blokujące mechanizmy molekularne regulujące neoangiogenezę, w tym przede wszystkim bewacizumab. Chodziło o uzyskanie odpowiedzi na pytanie, czy nadszedł już czas, w którym ginekologia onkologiczna, tak jak hematoonkologia, nie może dalej funkcjonować bez monoklonalnych przeciwciał.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2012, 10, 1; 38-45
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Immunoterapia raka płuca. Część I: immunoterapia bierna
Immunotherapy of lung cancer. Part I: Passive immunotherapy
Autorzy:
Kopiński, Piotr
Giżycka, Agata
Macko, Magdalena
Chorostowska-Wynimko, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/527405.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
rak płuca
immunoterapia
punkty kontrolne układu odpornościowego
przeciwciała monoklonalne
lung cancer
immunotherapy
immune check-points
monoclonal antibodies
Opis:
Podsumowano perspektywy immunoterapii w raku płuca. Wobec dotychczasowej niskiej skuteczności leczenia konwencjonalnego, wciąż poszukiwane są nowe, obiecujące narzędzia terapeutyczne. W raku płuca stosuje się immunoterapię zarówno bierną, jak i adaptatywną. W skrócie, założeniem tej strategii jest powstrzymanie ucieczki raka spod nadzoru immunologicznego, co wiąże się z mechanizmami immunoedycji przez nowotwory. W tym miejscu szczególną uwagę zwrócono na przeciwciała monoklonalne zastosowane w raku płuca, zazwyczaj jako leczenie adiuwantowe w zaawansowanych stadiach choroby. Ich celami są w pierwszej kolejności punkty kontrolne układu odpornościowego, tj. cząsteczki CTLA-4 oraz PD-1/PD-L1. Opisano wstępne wyniki badań klinicznych z użyciem takich przeciwciał monoklonalnych jak ipilimumab, nivolumab, pembrolizumab, atezolizumab, durvalumab, avelumab, cetuximab, necitumumab i nimotuzumab.
Perspectives of immunotherapy in lung cancer were summarized. Due to the low effi cacy of conventional treatment, there is an increasing need to introduce new, promising therapeutical tools in disease management. Adaptive and passive immunotherapy are both used in lung cancer. In brief, the rationale of this strategy is to oppose the carcinoma immune escape mechanisms associated with tumour immunoediting. Herein, the attention was focused on monoclonal antibodies currently applied in lung cancer, usually as adjuvant therapy in advanced stages of the disease. Their targets are preferentially the immune check-points, i.e. CTLA-4, as well as PD-1/PD-L1 molecules. The preliminary results of clinical trials with the use of monoclonal antibodies such as ipilimumab, nivolumab, pembrolizumab, atezolizumab, durvalumab, avelumab, cetuximab, necitumumab and nimotuzumab were described.
Źródło:
Państwo i Społeczeństwo; 2017, 4; 89-106
1643-8299
2451-0858
Pojawia się w:
Państwo i Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aktualne i nowe strategie leczenia aktywnej orbitopatii tarczycowej
Current and novel strategies for the treatment for active thyroid orbitopathy
Autorzy:
Wierzbowska, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1927948.pdf
Data publikacji:
2020-06-30
Wydawca:
Medical Education
Tematy:
Graves' ophthalmopathy
autoimmunity
glicocorticosteroids
hyperthyroidism
immunosuppression
monoclonal antibodies
radiotherapy
oftalmopatia Gravesa
nadczynność tarczycy
autoimmunogenność
immunosupresja
glikokortykosteroidy
radioterapia
przeciwciała monoklonalne
Opis:
Orbitopatia tarczycowa, zwana także oftalmopatią Gravesa, jest następstwem reakcji autoimmunologicznej w oczodole wywołanej przez wspólny dla tarczycy i oczodołu antygen lub antygeny. W niniejszym artykule na podstawie koncepcji patogenezy orbitopatii tarczycowej omówiono aktualną strategię oraz nowe kierunki leczenia zarówno hipertyreozy, jak i aktywnej fazy oftalmopatii. Tradycyjna strategia leczenia orbitopatii obejmuje leczenie immunosupresyjne za pomocą glikokortykosteroidów, radioterapię oczodołów i dekompresję chirurgiczną. Nowe kierunki terapii związane są z zastosowaniem leków specyficznie modulujących określone białka komórkowe zaangażowane w szlaki reakcji autoimmunologicznej w oczodole. Należą do nich przeciwciała monoklonalne, inhibitory cytokin oraz selektywne związki immunosupresyjne.
Graves’ ophthalmopathy is a consequence of an autoimmune orbital reaction that is caused by an antigen or antigens that are common to the thyroid and orbit. This review discusses the pathogenesis of thyroid orbitopathy, current treatment strategies, and new treatment options for both hyperthyroidism and the active phase of ophthalmopathy. The traditional strategy for treating Graves’ ophtalmopathy involves immunosuppressive therapy with steroids, orbital radiation therapy, and surgical decompression. New treatment options include the use of drugs that modulate specific cellular proteins that are involved in orbital autoimmune pathways. These include monoclonal antibodies, cytokine inhibitors, and selective immunosuppressants.
Źródło:
OphthaTherapy; 2020, 7, 2; 108-115
2353-7175
2543-9987
Pojawia się w:
OphthaTherapy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Leczenie przewlekłej białaczki limfocytowej (PBL) – - od przeszłości do teraźniejszości
Therapy of chronic lymphocytic leukemia (CLL) - from past to present
Autorzy:
Gumieniczek, Anna
Ciseł, Bogumiła
Lipska, Katarzyna
Filip, Agata A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/762589.pdf
Data publikacji:
2020-02-15
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne
Tematy:
przewlekła białaczka limfocytowa (PBL)
chemioterapia
przeciwciała monoklonalne
allo-HSCT
terapia CAR-T
chronic lymphocytic leukemia (CLL)
chemotherapy
monoclonal antibodies
CAR-T therapy
Opis:
Chronic lymphocytic leukemia (CLL) is the most common form of leukemia in Western European countries. This disease occurs mainly in adult population at an age of over 50 years, more commonly in men. Many years of research have shown that CLL is a disease with a very diverse clinical course and variable sensitivity to treatment. Therefore, in each case of newly diagnosed CLL, the clinical stage, prognostic factors and individualized therapeutic goals should be precisely defined before the treatment initiation. Recent 50 years have been a period of significant development in the treatment of proliferative diseases of the hematopoietic and lymphatic systems. Along with dynamic development of molecular biology techniques, several new specific prognostic markers have been investigated and introduced, allowing better stratification of patients and more accurate direction of the therapy. A lot of effort has gone into searching for the next prognostic factors which allow to determine better probable life span and to implement the successful treatment. Furthermore, many preclinical and clinical studies continually extend the list of effective anticancer drugs, including these for CLL treatment. Increasingly, in addition to standard cytostatics, drugs with more selective mechanisms of action are being tested in monotherapy and new combinations. Considering the historical aspects, only a few anticancer drugs were available 50 years ago. In addition, they mainly presented the one mechanism of action directed at nucleic acids. Today, the list of effective drugs is significantly longer. In addition to typical cytostatics, it also contains drugs with selective mechanisms of action, affecting the cell life processes, their subcellular structures, signaling from outside and inside the cell, surface antigens, as well as drugs that act on the microenvironment of cancer cells and their vascularization. The aim of this paper was to show the historical background in the therapy of leukemia and summarize the current knowledge in CLL biology and treatments. The manuscript is focused on the clinical course of the disease, the main risk factors and mainly, on the available treatment strategies.
Przewlekła białaczka limfocytowa (PBL) jest najczęściej występującą postacią białaczki w krajach Europy Zachodniej. Jest to choroba dotycząca przede wszystkim osób powyżej 50 roku życia, częściej mężczyzn niż kobiet. Wieloletnie badania wykazały, że PBL jest chorobą o bardzo zróżnicowanym przebiegu klinicznym i zmiennej wrażliwości na zastosowane leczenie. W związku z powyższym, w każdym przypadku nowo zdiagnozowanej PBL, przed rozpoczęciem leczenia, należy precyzyjnie określić stadium zaawansowania klinicznego, czynniki prognostyczne oraz cele terapeutyczne zindywidualizowane dla danego pacjenta. Ostatnie 50 lat to okres istotnego postępu w leczeniu chorób rozrostowych układu krwiotwórczego i chłonnego. Wraz z dynamicznym rozwojem technik biologii molekularnej pojawiły się nowe, specyficzne czynniki prognostyczne, umożliwiające lepszą stratyfikację chorych oraz dokładniejsze określenie dalszego kierunku terapii. W dalszym ciągu prowadzone są prace nad kolejnymi czynnikami umożliwiającymi określenie długości przeżycia pacjenta oraz szans powodzenia terapii. Jednocześnie prowadzone badania przedkliniczne i kliniczne wydłużają listę bardziej skutecznych leków przeciwnowotworowych, znajdujących swoje zastosowanie również w PBL. Coraz częściej obok standardowych cytostatyków pojawiają się leki o bardziej swoistym mechanizmie działania, zarówno w monoterapii, jak i w nowych połączeniach. Celem pracy było przedstawienie rysu historycznego w zakresie terapii białaczek i przegląd dotychczasowej wiedzy na temat charakterystyki i terapii PBL. W artykule zwrócono szczególną uwagę na przebieg choroby, czynniki ryzyka oraz stosowane obecnie strategie leczenia.
Źródło:
Farmacja Polska; 2020, 76, 1; 47-56
0014-8261
2544-8552
Pojawia się w:
Farmacja Polska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przeciwciało monoklonalne przeciw CD20 w terapii postaci rzutowej i pierwotnie postępującej stwardnienia rozsianego – wyniki badań klinicznych III fazy
Anti-CD20 monoclonal antibody in multiple sclerosis therapy: the results of phase 3 clinical studies on relapsing and primary progressive multiple sclerosis
Autorzy:
Maciejowski, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030339.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
B lymphocytes
annualised relapse rate
clinically defined progression
kliniczna progresja
limfocyty B
monoclonal antibodies
multiple sclerosis
przeciwciała monoklonalne
stwardnienie rozsiane
wskaźnik rzutów
Opis:
Multiple sclerosis is an inflammatory and demyelinating disease of the central nervous system. Impaired cell-mediated and humoral immunity play an important role in the pathogenesis of the disease. B lymphocytes play an important role in the presentation of own antigens to T lymphocytes and in the production of pro-inflammatory cytokines and autoantibodies. In primary progressive multiple sclerosis a degenerative reaction with axonopathy and neuronal damage are predominant features. A monoclonal antibody against CD20 B lymphocytes was used in clinical studies on relapsing multiple sclerosis (OPERA I and II studies) and on primary progressive MS (ORATORIO study). A statistically significant reduction of the annualised relapse rate, clinically defined progression and contrast-enhanced T2-weighted magnetic resonance imaging lesions was demonstrated for relapsing multiple sclerosis in the group of patients treated with ocrelizumab compared to patients receiving interferon beta-1a. A statistically significant reduction of clinically defined progression, T2-weighted lesions and changes in brain volume in magnetic resonance imaging was found for primary progressive multiple sclerosis in the group of patients treated with ocrelizumab compared to placebo. The safety profile of ocrelizumab was satisfactory and was not significantly different from the profile in the control groups. It seems that ocrelizumab affects CD20 B lymphocytes in a clinically beneficial way and that phase 3 clinical study results may be the basis for its registration and common use in clinical practice.
Stwardnienie rozsiane to zapalno-demielinizacyjna choroba ośrodkowego układu nerwowego, w której patogenezie istotną rolę odgrywają zaburzenia odpowiedzi immunologicznej komórkowej i humoralnej. Rola limfocytów B jest istotna w prezentacji własnych antygenów komórkom T, produkcji prozapalnych cytokin i autoprzeciwciał. W postaci pierwotnie postępującej stwardnienia rozsianego dominuje odczyn zwyrodnieniowy z aksonopatią i uszkodzeniem neuronalnym. Przeciwciało monoklonalne przeciw limfocytom B CD20 zostało zastosowane w badaniach klinicznych dotyczących postaci rzutowej (OPERA I, II) i pierwotnie postępującej (ORATORIO). W postaci rzutowej wykazano istotną statystycznie redukcję rocznego wskaźnika rzutów, klinicznie potwierdzonej progresji, zmian wzmacniających się po podaniu kontrastu i zmian w sekwencji T2 w obrazowaniu metodą rezonansu magnetycznego w grupie chorych leczonych okrelizumabem w porównaniu z grupą pacjentów otrzymujących interferon beta-1a. W postaci pierwotnie postępującej stwierdzono istotną statystycznie redukcję klinicznie potwierdzonej progresji, zmian w sekwencji T2 i objętości mózgu w badaniu rezonansu magnetycznego w grupie leczonych okrelizumabem w stosunku do placebo. Profil bezpieczeństwa okrelizumabu był zadowalający i nie różnił się znacząco od profilu w grupach kontrolnych. Wydaje się, że wpływ leku na limfocyty B CD20 przynosi korzyść kliniczną oraz że wyniki badań III fazy mogą być podstawą do rejestracji i szerokiego stosowania okrelizumabu w praktyce klinicznej.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2015, 15, 3; 150-154
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Colon cancer – new strategies of treatment
Rak jelita grubego – nowe strategie leczenia
Autorzy:
Międzybrodzka, Anna
Gmyrek, Joanna
Cieślar, Grzegorz
Kawczyk-Krupka, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035398.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
colon cancer
photodynamic diagnostics
photodynamic therapy
immunotherapy
monoclonal antibodies
targeted
therapy
rak jelita grubego
diagnostyka fotodynamiczna
terapia fotodynamiczna
immunoterapia
przeciwciała monoklonalne
terapia celowana
Opis:
Colon cancer is one of the most frequent causes of death in the world. Despite the easily accessible diagnostic tools, the disease is still diagnosed at its advanced stage, when radical treatment is no longer possible and only palliative therapy can be provided. Cancer recurrence, which worsens the patient’s prognosis, is a separate problem. Currently, scientists are seeking modern, multidirectional treatment methods, which would enable the inhibition of neoplasia, elongation of patients’ lives and improvement in their quality. Immunotherapy and photodynamic therapy seem to be promising as they provide good results, also at advanced stages of cancer. Due to its cytotoxic and immunomodulating effect, photodynamic therapy exhibits an antineoplastic effect. Using monoclonal antibodies in the targeted therapy of colon cancer is a new, promising concept, which requires further studies.
Rak jelita grubego jest jedną z najczęstszych przyczyn zgonów na świecie. Pomimo łatwo dostępnych narzędzi diagnostycznych nadal często rozpoznawany jest w stadium zaawansowanym, kiedy niejednokrotnie nie ma już możliwości leczenia radykalnego i pozostaje jedynie terapia paliatywna. Odrębnym problemem jest wznowa nowotworu, pogarszająca rokowanie pacjenta. Współcześnie poszukuje się nowoczesnych, wielokierunkowych metod leczniczych, które pozwoliłyby zahamować proces nowotworzenia, wydłużyć życie chorych i poprawić jego jakość. Obiecującym kierunkiem badań okazują się immunoterapia oraz terapia fotodynamiczna, które dają pomyślne wyniki również w zaawansowanych stadiach raka. Terapia fotodynamiczna wykazuje działanie przeciwnowotworowe poprzez efekt cytotoksyczny oraz immunomodulujący. Zastosowanie przeciwciał monoklonalnych w celowanej terapii raka jelita grubego jest nową, dobrze rokującą koncepcją wymagającą dalszych badań.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2019, 73; 266-273
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 16

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies