Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "modern paradigm" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-12 z 12
    Tytuł:
    Concepts of energetic system personnel development
    Koncepcii razvitija ehnergeticheskikh sistem
    Autorzy:
    Dyachenko, Y.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/792770.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Komisja Motoryzacji i Energetyki Rolnictwa
    Tematy:
    development conception
    energy system
    personnel development
    power system
    theoretical modelling
    modern paradigm
    Źródło:
    Teka Komisji Motoryzacji i Energetyki Rolnictwa; 2013, 13, 3
    1641-7739
    Pojawia się w:
    Teka Komisji Motoryzacji i Energetyki Rolnictwa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Environmental Trends and New Paradigm of Management
    Autorzy:
    Marzec, Patrycja
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/633719.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    new paradigm, organizational forms, modern businesses, start-up
    Opis:
    Purpose – The aim of this paper is to describe influence of modern trends in organizational environments on new forms of organization and perception of concepts explaining functioning of them (paradigm). Approach – This paper presents a review of the works from both theoretical and empirical points of view. The paper presents modern trends in business management, and identifies their fundamental consequences – contemporary organizational forms. As a result, the author has analysed the causes of increasing innovativeness of companies, which changes the existing paradigms of management. In addition, much attention is devoted to the start-ups, which have recently become important players on the domestic, international and global market.Findings – Constantly developing globalization, the use of modern management methods and techniques, as well as changing cultural values and distinctive competencies are only some of the trends that influence the development of new organizational forms of businesses. They contribute positively to both higher operational flexibility and a distinctive development of the organization in a highly competitive environment. They bring a lot of positive effects for companies, their employees, and the national economy. In particular, they increase business innovativeness and enable international cooperation. Unfortunately, they also entail risks, which need to be addressed and quickly responded to.Research limitations/implications – The main limitation is the paper’s theoretical nature.Originality/Value – The considerations made in this document will help to diagnose the cause of the growing innovativeness and modernity of companies in terms of selecting the appropriate organizational form.Paper type – Literature review.
    Źródło:
    International Journal of Synergy and Research; 2016, 5
    2083-0025
    Pojawia się w:
    International Journal of Synergy and Research
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nécessité d'une conversion philosophique et trois points de blocages à dépasser dans la conviction pastorale d'apostolat d'aujourdh'hui du pont de vue de la théologie
    The Need for a Philosophical Conversion and Three Points of Blockages to be Surpassed in the Pastoral Conviction of Todays Apostolate From the Point of View of Theology
    Autorzy:
    Kasprzak, Artur
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1601968.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Apostolat
    évangélisation
    nouveau paradigme
    déconstruction
    l’homme en crise
    l’homme post-moderne
    signes des temps
    herméneutique
    Apostolate
    Evangelization
    New paradigm
    Deconstruction
    The man in crisis
    The post-modern man
    the signs of the times
    hermeneutic
    Opis:
    Pour proclamer la foi une simple conviction religieuse n’est pas suffisante. La pastorale d’aujourd’hui doit prendre en compte l’enjeu fondamental du changement de paradigme de la vision de l’homme et du monde dans la société (post)-moderne. Cette étude propose une réflexion sur la nécessité d’une conversion philosophique de celui qui s’engage dans l’apostolat de l’Église, en montrant trois points de blocage à dépasser dans la formulation du message évangélique. Cette conversion signifie une acceptation de la fin d’une époque de la transmission de la foi par l’intermédiaire de l’Église, en tant qu’un corps « politico-théologique ». Le premier point de blocage à dépasser est une absence de recherche visant une compréhension de la pensée post-moderne qui préconise la libération de l’homme. Le deuxième point de blocage consiste à ne lire l’agir du Christ dans le monde que par l’action de l’Église. Pour dépasser toute ambiguïté autour des signes des temps, la théologie doit proposer une lecture plus pneumatologique de l’agir de Dieu dans le monde. Le troisième point à dépasser est une approche «dogmatique» de l’apostolat, c’est-à-dire la tentation de transmettre l’Evangile comme un dogme figé en dehors de la situation concrète de l’histoire humaine.
    A simple religious conviction to proclaim faith is not enough. Today’s pastoral care must take into account the fundamental challenge of changing the paradigm of the vision of man and the world in postmodern society. This study proposes a reflection on the necessity of a philosophical conversion of the one who engages in the apostolate of the Church by demonstrating three points of blocking to be surpassed in the formulation of the evangelical message. Conversion means acceptance of an end of the epoch of the transmission of faith through the Church as a “politico-theological” body. The first point of overcoming is an absence of research aimed at an understanding of postmodern thinking which advocates the liberation of man. The second blocking point is a reading of the action of Christ in the world solely through the action of the Church. To overcome ambiguity around the signs of the times, theology must offer a more pneumatological reading of God’s action in the world. The third point to be surpassed is a “dogmatic” approach to the apostolate, that is to say, the temptation to transmit the Gospel as a fixed dogma outside the concrete situation of human history.
    Źródło:
    Teologia w Polsce; 2017, 11, 2; 95-110
    1732-4572
    Pojawia się w:
    Teologia w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Post Modern Identity: “In Between” Real And Virtual
    Autorzy:
    Kasza, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1179310.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Przedsiębiorstwo Wydawnictw Naukowych Darwin / Scientific Publishing House DARWIN
    Tematy:
    liminality
    paradigm shift
    post-modern identity
    real virtuality
    simulacra and simulation
    virtual reality
    ‘virtual identity
    Opis:
    The article focus on the phenomena of the ‘radical change’ (transformation) brought by new ICT technologies, associated with the information and communication revolution, both on the level of the collective: bringing disruptive changes within economic, social and cultural sphere, and on the level of the individual, evoking fundamental, yet subtle, changes within our psyche impacting our identity (ies). The multiple scientific discourses, when analyzing the impact of new technologies, usually focus on changes in the economic, social or cultural sphere, defining them within the context of its semantic field (resulting different explanatory models built around different theoretical concepts, together with the accompanying different methodology). The main hypothesis of the ‘radical change’ (transformation) brought by new technologies, usually described in reference to new paradigm change, refers to constantly increasing impact (direct mediation) of ICT technologies in almost all spheres of our lives: social, economical and cultural, but hardly ever discuss the extremely subtle reconfiguration of our psychological space made under the influence of new technologies. As such the article focuses mainly the impact of new technologies upon the psyche and post-modern identity, trying to fully grasp and understand both the visible (direct) and the invisible (subtle) changes, from the perspective of psychological approach, with special reference to Jung’s analytical psychology. The core element (novelty) is the attempt to fully grasp (understand) the phenomena of moving (living) ‘in between’ real and virtual (identity/ environment), mainly from the point view (implications) of psychological as well as philosophical (ontological), not as in majority of cases ( discourses) from the technological, economical, sociological perspective. Cultural anthropology evokes the concept of liminality to denominate the boundaries between two different states : functioning within the existing normative (institutional) governance and stepping outside or aside of it, meaning suspension of the existing norms and standards (and break in or pause within the existing culture). The post-modern individual is somehow forced to move ‘in between’ and experience two different environments simultaneously - the physical environment, embedded in real space and time continuum, where we live at the very moment and digital environment created by new technologies (virtual and/or digital space). As such this continuous transition from reality to virtuality evokes the characteristics (attributes) of the liminal experience. Critical analysis of the defined phenomena implies the need of interdisciplinary approach based on the comparative methodology, both from the point view of theoretical discourses as well as more empirical approach, based mainly on the interdisciplinary approach of Jungian Analytical Psychology, as the outlined theme moves ‘in between’ new technologies, culture (as well as economy or social science) and psychology.
    Źródło:
    World Scientific News; 2017, 78; 41-57
    2392-2192
    Pojawia się w:
    World Scientific News
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    ВАРИАТИВНОСТЬ ЛИЧНОСТНОГО РАЗВИТИЯ ПОДРОСТКОВ В УСЛОВИЯХ РЕФОРМИРОВАНИЯ ОБРАЗОВАТЕЛЬНОГО ПРОСТРАНСТВА
    Zmienność rozwoju osobowości nastolatków w kontekście reformy przestrzeni edukacyjnej
    The variability of the personal development of teenagers in the context of reformation of educational space
    Autorzy:
    Токарева, Наталья
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/514167.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Zielonogórski. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    эпоха постмодернизма
    подросток
    личностный конструкт
    самореализация
    образовательное пространство
    вариативность развития
    системно-интегративная парадигма
    личностный потенциал
    era postmodernizmu
    nastolatek
    osobista konstrukcja
    samorealizacja
    przestrzeń edukacyjna
    zmienność rozwoju
    paradygmat integracyjny systemu
    potencjał osobowy
    post-modern era
    teenager
    personality construct
    self-realization
    educational space
    development variability
    system and integrative paradigm personal potential
    Opis:
    Статья посвящена анализу проблемного поля личностного развития подростковв современном информационном обществе эпохи постмодернизма. Выделены тенденции мо- дификации социально-психологического профиля личности в период взросления. В качествезначимой сферы самовыражения подростков обозначен контент образования. Рассмотреныбазовые ориентиры реформирования образовательного пространства. Обозначена перспективность системно-интегративной научной парадигмы в реализации образовательной реформы. Эмпирическая часть исследования представляет результаты развития личностных конструктов подростков в школах разного типа (среднеобразовательной школы и гимназии). Сделан вывод о необходимости расширения вариативности личностного развития учащихся как условии полноценной реализации творческого потенциала подростков в образовательном пространстве.
    Artykuł poświęcony jest analizie problematyki rozwoju osobowości nastolatków we współczesnym społeczeństwie informacyjnym epoki postmodernizmu. Ustalono tendencje zmian profilu społeczno-psychologicznego osób w okresie dorastania. Treść edukacji jest wskazana jako ważna sfera wyrażania siebie przez nastolatków. Uwzględniono podstawowe wytyczne dotyczące reformy przestrzeni edukacyjnej. Pokazano znaczenie paradygmatu systemowego podczas wdrażania reformy edukacyjnej. Część empiryczna badań przedstawia wyniki rozwoju konstruktów osobowościowych młodzieży w szkołach różnego typu (szkoła średnia i gimnazjum). Podkreślono znaczenie zmienności indywidualnego rozwoju uczniów jako warunku pełnej realizacji potencjału twórczego nastolatków w przestrzeni edukacyjnej.
    The article is devoted to the analysis of the problem field of teenagers’ personal development in the today information society of post-modern era. It highlights the tendencies of social and psychological modification profile of the person when he or she grows up. The content of education is indicated as a significant field of teenagers’ self-expression. The basic guidelines for reformation of educational space are considered here. There is indicated the efficiency of a system and integrative scientific paradigm in the implementation of educational reform. The empirical part of the research presents the results of the development of teenagers’ personality constructs at schools of various types (secondary school and gymnasium). It is found that it is necessary to expand the variability of students’ personal development as a condition for complete realization of the creative potential of teenagers in the educational space.
    Źródło:
    Psychologiczne Zeszyty Naukowe; 2018, 1; 35-48
    2451-1420
    Pojawia się w:
    Psychologiczne Zeszyty Naukowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Contemporary Art or Contemporary Arts? Remarks on ”Le paradigme de l’art contemporain” by Nathalie Heinich
    Sztuka czy sztuki współczesne? Uwagi na temat książki „Le paradigme de lart contemporain” Nathalie Heinich
    Autorzy:
    Białkowski, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/593907.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    sztuka współczesna
    sztuka nowoczesna
    paradygmat
    rewolucja
    świat sztuki
    contemporary art
    modern art
    paradigm
    revolution in art
    artworld
    Opis:
    Artykuł wskazuje kilka polemicznych uwag w stosunku do koncepcji “paradygmatu sztuki współ¬czesnej” przedstawionej przez Nathalie Heinich w książce Le paradigme de l’art contemporain. Structure d’une révolution artistique. Autor tekstu podważa zasadność budowania analogii po-między zmianami zachodzącymi w sztuce XX wieku a zmianą paradygmatu naukowego opisaną przez Thomasa Khuna w Strukturze rewolucji naukowych. Autor wskazuje również na niekom¬pletność modelu zaproponowanego przez francuską socjolożkę, która pomija w strukturze “pa-radygmatu sztuki współczesnej” działania artystyczne funkcjonujące poza obiegiem galeryjnym i instytucjonalnym.
    This paper provides several polemic comments regarding the concept of the “paradigm of contemporary art” presented by Nathalie Heinich in her book entitled Le paradigme de l’art contemporain. Structure d’une révolution artistique. The paper questions the accuracy of the analogy between changes within artworld that took place in the 20th century and the structure of scientific revolutions discussed by Thomas Kuhn. The author also points to the incomplete¬ness of the proposal of the French sociologist, who neglects artistic activities that occur outside galleries and institutional art circles.
    Źródło:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2019, 21; 85-97
    1641-9278
    Pojawia się w:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    En finir avec le fétichisme de l’œuvre, surmonter le mythe de l’artiste. Pratique populaire et œuvre reproductible chez Ad Reinhardt
    Autorzy:
    Leszek, Brogowski,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/487704.pdf
    Data publikacji:
    2019-08-04
    Wydawca:
    Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu
    Tematy:
    AD REINHARDT
    MIT ARTYSTY
    REPRODUKOWALNOŚĆ DZIEŁA + PARADYGMAT SZTUKI NOWOCZESNEJ
    HISTORYCZNA ŚWIADOMOŚĆ SZTUKI
    MYTH OF AN ARTIST
    REPRODUCTIVITY OF AN ART WORK + PARADIGM OF MODERN ART
    HISTORICAL CONSCIOUSNESS OF ART
    Opis:
    Ad Reinhardt (1913–1967) znany jest zwłaszcza jako malarz czarnych ob- razów, wysokich na pięć stóp i szerokich na pięć stóp – jedynych obrazów, jakie malował przez ostatnie siedem lat swego życia. Jest to bez wątpie- nia jedna z najbardziej radykalnych w historii sztuki praktyk malarskich. Otoczony w latach sześćdziesiątych aurą wyjątkowego prestiżu, zarówno artystycznego, jak i etycznego, zwłaszcza w kręgach pokolenia młodych artystów, którzy tworzyli w tamtych latach sztukę konceptualną, pozo- stawał on w krytycznym dystansie wobec ekspresjonizmu abstrakcyjne- go. Jego postawa w stosunku do artystów-kompanionów swego pokole- nia nie wynikała jednak z negatywnej oceny estetycznej ich malarstwa: ostrze jego krytyki zwrócone było przeciwko temu, co na jego temat mó- wili, a także przeciwko ich postawom wobec rynku sztuki i handlu sztuką. Reinhardt uważał, że dzieło nie jest autonomicznym przedmiotem, ale że ma sens i wartość ze względu na projekt sztuki, jaki realizuje, na idee, jakim służy oraz na polityczne i intelektualne źródła, z jakich wypływa. Nikt chyba nigdy nie był surowszy niż on w ocenie poetyckich pseudo- uzasadnień, często o motywach romantyczno- i mistyczno-religijnych, jakimi artyści – a w szczególności malarze ekspresjonistyczni – próbo- wali uprawomocnić swe malarskie praktyki. Jego lewicowa wrażliwość polityczna pozwalała mu jasno oceniać użyteczność tego fetyszyzującego dyskursu dla potrzeb promocji rynkowej; czytelnik Marksa, rozumiał sens pojęcia fetyszyzmu towaru rynkowego. Zaskakujące pisma Reinhardta są właśnie jednym z najbardziej radykalnych przyczynków do krytyki dzieła- -fetyszu jako towaru na rynku sztuki. W publikowanych począwszy od lat czterdziestych pismach, często krótkich i o szczególnej, ostrej i niepozba- wionej poetyckiego uroku retoryce, w formach manifestów, opracowywał on jednocześnie nie mniej radykalną koncepcję sztuki-jako-sztuki, która jest nawiązaniem do rozmaitych antysubiektywistycznych tradycji sztuki i twórczości artystycznej, oraz próbą uaktywnienia tego typu dyskursu o sztuce. Sztuka konceptualna wiele zawdzięcza tej Reinhardtowskiej pracy u podstaw. Mimo że jego pozycja w historii sztuki nowoczesnej jest niekwestio- nowalna, niewiele poświęcono jego pracy poważnych analiz, a teksty jego zbywane są milczeniem; niejednokrotnie – zaprzeczając najbardziej podstawowej uczciwości – próbowano podporządkować Reinhardta fe- tyszyzującym i mistycyzującym koncepcjom sztuki, nazywając go „czar- nym mnichem”, dopatrując się w jego trójdzielnych obrazach symbolu krzyża, podkreślając jego przyjaźń z trapistą Thomasem Mertonem itp. Trudno o lepsze dowody aktualności jego krytycznej postawy wobec ide- ologii rynku sztuki i wobec intelektualnej i politycznej dymisji aktorów obecnego systemu instytucji artystycznych. Przedrukowany tutaj roz- dział z książki Ad Reinhardt. Nowoczesne malarstwo i odpowiedzialność estetyczna, która ukazała się w roku 2011 w éditions de la transparence, przynosi kilka przykładów niekompatybilności projektu sztuki Reinhardta z dominującą ideologią i powszechnie akceptowanym dyskursem na jej temat oraz szkicuje kilka najważniejszych pojęć jego teorii, związanych w szczególności z historyczną świadomością artystyczną. W istocie, o ile malarzowi ekspresjonistycznemu wydawać się może, że niepowtarzalna oryginalność jego obrazów jest efektem subiektywnego wyrazu ich form, o tyle, porównane z innymi seriami obrazów z danego okresu jego twór- czości, obrazy jego wpisują się w ciągłość form, którą nazywamy sty- lem i którą trudno wyjaśnić subiektywnymi źródłami ekspresji; a kiedy porównuje się twórczość malarzy danego okresu historycznego, trudno oprzeć się wrażeniu, że wszystkie są trochę do siebie podobne i że poję- cie oryginalności poddać trzeba krytycznej analizie. Dlatego oryginalność twórczości artystycznej ujawnia się w całkiem innym świetle świadomo- ści, która sztukę ujmuje jako zjawisko historyczne. W książce, z której pochodzi przedrukowany poniżej fragment, po raz pierwszy podjęta została próba mówienia o pracy Ada Reinhardta jako o nierozłącznej całości, to znaczy łącząc sens i zmysłową postać jego malarstwa z pojęciami, które konstruują się w jego pismach. Starałem się w niej dogłębnie przeanalizować teoretyczną spójność i intelektualną dynamikę tego pisarstwa. Naznaczone charakterystyczną retoryką, czę- sto powtarzającą jeden schemat frazeologiczny, pisma te zawierają wiele cytatów, ale nieliczne tylko podane są w cudzysłowach, z rzadka jedynie wskazując na autora. Jest to znak antysubiektywnego projektu Reinhard- ta, który unikać chciał zbyt łatwej, jego zdaniem, oryginalności subiek- tywnej, traktując ją jako rodzaj kaprysu; przeciwnie, chciał konstruować oryginalność na poziomie intelektualnym i w horyzoncie historycznym. Oryginalność jest dla niego oryginalnością koncepcji sztuki, gdzie myśle- nie i malowanie łączą się spójnie w jednym dziele. Reinhardt pragnął po- wtarzać jedynie to, co zostało już wypowiedziane przez innych artystów, ale artystów-jako-artystów, to znaczy przez artystów, których wypowie- dzi dają się pogodzić z ich historyczną misją, a nie są wypowiedziami jed- nostek; usiłował ogarnąć spoistym horyzontem całość tych wypowiedzi. Analiza tekstów Reinhardta pozwoliła mi zidentyfikować dwa główne źródła intelektualne, z których zdają się pochodzić wspomniane cytaty lub kryptocytaty. W artykule Ad Reinhardt: la peinture et l’écrit, opubli- kowanym w piśmie Recherches poïétiques (n° 5, hiver 1996, s. 106–129), analizowałem, porównując jedne z drugimi, fragmenty jego tekstów z wy- branymi fragmentami Georga W.F. Hegla. Na tej podstawie starałem się określić rolę filozofii historii oraz teorii postępu w myśleniu Reinhardta, a zwłaszcza w jego koncepcji sztuki. Kiedy dziesięć lat później studium to zostało przełożone na język amerykański i opublikowane w piśmie „The Open Space Magazine”, n° 7, fall 2005, 199–224, pt. Ad Reinhardt: Painting and Writing, sygnalizowałem już konieczność poszerzenia tego porów- nawczego studium dyskursów o całe pole intelektualne, które odpowiada tradycji i filozofii lewicy, a zwłaszcza anarchizmu. W istocie, zaskakujące podobieństwa odkryć można porównując teksty Ada Reinhardta z wy- branymi fragmentami pism Pierre-Joseph Proudhona, Michała Bakunina, Benjamina Péreta, Alberta Camusa, Oscara Wilde’a itd. Z porównania tego wyciągnąłem wniosek o centralnej roli całej serii wartości, wokół których konstruują się u Reinhardta takie pojęcia, jak twórcza jednostka i jej nieograniczony rozwój w popularnych praktykach sztuki, a zatem filo- zofia działania, a wreszcie bunt i rewolta. Jak pisał Joris-Karl Huysmans, zastosowana do sztuki, teoria środowiska Taine’a jest słuszna, ale słuszna na wspak, gdy idzie o wielkich artystów, gdyż środowisko działa na nich poprzez sprzeciw i nienawiść, jaką w nich wyzwala1. U swych źródeł lewica to projekt przezwyciężania pasywności i „brania w ręce rzeczywistości” w imię nieograniczonego szacunku dla każdej jednostki. Nakładanie się u Reinhardta tych dwóch tradycji, heglizmu i anarchi- zmu, nadaje sens modernistycznemu modelowi sztuki: studium historii uczy artystę mówić „nie”, tak jak fotografia wskazywała Picassowi na wszystko to, czego nie było już sensu malować. Historia jest bowiem je- dyną miarą prawdziwej nowości w sztuce, czyli miarą twórczych wyna- lazków. Taka zarysowuje się w pismach Reinhardta i w jego malarstwie filozofia sztuki: rekapitulować całą powszechną historię form (Reinhardt wiele podróżował po świecie i realizował tysiące slajdów, które organi- zował według typów form), zacząć malować byle co, stopniowo odrzu- cać wszystkie zbędne elementy (przedstawienie, gest, teksturę, zmienne formaty, kolor itp.), aby zrealizować w ten sposób ostatnią i ostateczną w historii postać malarstwa. Reinhardt oznajmia, że robi po prostu ostatnie obrazy, jakie ktokol- wiek może zrobić2. Czy jest to wyraz zarozumiałości? Z pewnością nie, jeśli przyjąć punkt widzenia historycznej świadomości sztuki. Zacyto- wane powyżej jego trzy krótkie teksty zdają się antycypować protokoły sztuki konceptualnej: w najistotniejszym sensie tego słowa, twórczość nieuchronnie związana z analizą historyczną i wynalazkami wprowadza- jącymi nowe wartości w kulturową tkankę. Dokonuje się ona zawsze i je- dynie w materii języka. Cała pierwsza część wywiadu Reinhardta z Bruce Glaserem z roku 1967 poświęcona jest pytaniom, czy ktoś inny mógłby malować dla niego te czarne obrazy. Odpowiedź jest skomplikowana, ale jasna. Oczywiście, że mógłby: tylko w jakim celu i jaki byłby takiego za- biegu sens? Każdy powinien malować swoje własne malarstwo, tak jak Reinhardt maluje swoje. Zacytowany opis czarnych obrazów mógłby być instrukcją dla kogoś, kto mimo wszystko chciałby wykonać takie same czarne obrazy... tyle, że nie będą one w żadnym wypadku dziełami Re- inhardta, bo przedmioty te wynikać będą z całkiem innych motywacji i z innej świadomości artystycznej. Dzieło zostałoby wówczas sprowa- dzone do przedmiotu, gdy tymczasem jest ono całością projektu sztuki i przedmiotu, który zeń wynika, nierozdzielnym stopem malarskiego ob- razu i jego znaczenia (jak u Hegla). W tym Reinhardt różni się od koncep- tualistów, którzy, jak Sol LeWitt czy Lawrence Weiner, wprowadzili te językowe ekwiwalenty dzieła w obieg rynku sztuki. Otóż nawet jeśli ktoś namalowałby takie same czarne obrazy z taką samą świadomości arty- styczną, jak Ad Reinhardt, praca ta i tak nie miałaby już sensu dla sztuki: tego, co już raz zostało dokonane nie ma sensu powtarzać. Reinhardt cy- tuje Gauguina: w sztuce jest się rewolucjonistą albo plagiatorem. W pracy nad tą poświęconą Reinhardtowi książką poza tekstami opublikowanymi przez Barbarę Rose korzystałem z wielu dotychczas nie- publikowanych dokumentów: listów, notatek, konferencji i wywiadów, które udostępniła mi Ad Reinhardt Foundation. Miałem także dostęp do katalogu biblioteki artysty, który (katalog) nie pozwolił mi wszelako po- twierdzić hipotez na temat źródeł Reinhardtowskich koncepcji i pojęć; nie znalazłem w nim książek3, z których pochodzą cytaty, na podstawie których ustalałem intelektualne pokrewieństwa. Po pierwszym rozczaro- waniu stwierdziłem jednak, że tym lepiej broni się przyjęta przeze mnie metoda analizy, bo zbiegają się tym sposobem pojęciowe logiki autorów i całych pól teoretycznych, unieważniając zarazem ewentualny argument przypadkowego cytatu. Ad Reinhardt. Peinture moderne et responsabilité esthétique to pierw- sza, jak dotąd, próba ujęcia twórczości artysty w horyzoncie jego wypo- wiedzi teoretycznych. Pierwsza także, która jako ilustracjami posłużyła się jego komiksami i rysunkami satyrycznymi, jakich równolegle do pracy malarskiej wykonał olbrzymie ilości i które stanowią całe spektrum roz- ciągające się od zaangażowanych karykatur politycznych po wspaniałą serię How to Look at..., (How to Look at Modern Art itd.). Książka moja nie zawiera ani jednej reprodukcji obrazów Reinhardta, zaś jego satyry o sztuce, często śmieszne i trafne, ale także krytyczne i złośliwe, potraktowałem jako interesującą przeciwwagę dla radykalnej „idealności” jego malarstwa, nie- reprodukowalnego, jak sam twierdził; są one także malowniczym i trafnym komentarzem na temat sytuacji sztuki w przestrzeni społecznej; sytuacji, na którą, jak widzieliśmy, Reinhardt był bardzo wrażliwy. Oto główne tezy mojej książki. Według Reinhardta, to nie sfera prze- życia, uczuć i „doświadczenia wewnętrznego”, lecz wiedza historyczna i transmisja kulturowa są źródłami sztuki: artyści pochodzą od artystów, formy sztuki pochodzą od form sztuki, malarstwo pochodzi od malarstwa4. Są to jednak źródła w szczególnym sensie – „ na wspak”, jak mówił Huy- smans – źródła odrzucone lub odnowione. Sztuka to selektywnie skon- struowana tradycja przez nowoczesnych artystów, którzy nauczyli się mówić jej „nie”. Bycie twórczym to wytwarzanie nowych wartości, a za- tem nieuchronna konfrontacja z historią. Ale po to, by interpretować hi- storię, trzeba przejść przez doświadczenie języka, który staje się właści- wym „miejscem” twórczości i wynalazczości, nawet w malarstwie. Taki jest głęboki sens desubiektywizacji procesów twórczych opracowanych i stosowanych przez Ada Reinhardta. Nie pozwala ona uniknąć pewnej formy powtórzenia, a nawet – jak widzieliśmy – plagiatu5. Potępienie nad- miernego subiektywizmu to przyjęcie punktu widzenia sztuki-jako-sztuki, czyli podporządkowanie się jej historycznej – i zmiennej – istocie. Nie bez pewnej ironii i prowokacji, wielokrotnie Reinhardt przyznawał, że powta- rza jedynie to, co artyści już wcześniej mówili, jako artyści-jako-arty- ści. Ta istota sztuki, to – w tamtych czasach – jej nowoczesność; pojęcie, schemat i metoda Reinhardta są właśnie jej ilustracją, a nawet uciele- śnieniem. Sztuka Reinhardta jest paradygmatem sztuki nowoczesnej. Nowoczesność jest, jego zdaniem, epoką rozumu, a zatem etyki: ujmowa- nie historii jaki całości otwiera perspektywę spójnego i konsekwentnego myślenia, nie tylko na temat sztuki, ale także na temat rzeczywistości. Nowoczesność domyka bowiem historyczny proces emancypacji i rozu- mienia świata i otwiera epokę wolności i odpowiedzialności. Takie są też zadania artystów, takie były Reinhardta liczne boje... przede wszystkim z artystami. W takim właśnie kontekście wprowadził on pojęcie estetycz- nej odpowiedzialności artysty. Bowiem sztuka to doświadczenie autono- mii, czyli wolności – ale dzieła sztuki nie są autonomiczne. Nie są one autonomiczne, bo nie da się ich oddzielić ani od historii, ani od znaczenia. 48 Leszek Brogowski jakie nadał im artysta. Z tej ich dwuwartościowości wynikają najbardziej wywrotowe, często przemilczane, aspekty sztuki Ada Reinhardta: — przekonanie, że malarstwo mogłoby się stać praktyką popularną — przemalowywanie czarnych obrazów, kiedy powracały one do atelier, naznaczone aktami wandalizmu lub materialnymi śladami transportu i wystaw — założenie, że malarstwo jest realizacją idei6 pociąga za sobą to, że jak każda idea, i ta może – a nawet powinna – zostać wyrażona słownie... — ... ale w przeciwieństwie do konceptualistów, nikt inny nie mógłby za- miast Reinhardta realizować dzieł-przedmiotów według opisanych przez niego protokołów — reprodukowanie w katalogach i pismach jego czarnych obrazów jest zatem czczym pragnieniem, bo skoro nie da się ich nawet sfotografować, to są siłą rzeczy niereprodukowalne.
    Źródło:
    DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu; 2019, 27; 6-48
    1733-1528
    Pojawia się w:
    DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Philosophy as transformative practice: a proposal for a new concept of philosophy that better suits philosophy education
    Autorzy:
    Thomas, Phillipp
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/437436.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Instytut Filozofii i Socjologii
    Tematy:
    philosophy of education
    theories of education
    practical turn and philosophy
    modern scientific paradigm and philosophy
    subject‐specific didactics philosophy
    philosophy education
    philosophy at school
    Opis:
    The source of the following considerations is the observation that academic philosophy at universities does not fit well with philosophy education processes, e.g., those at school. Both sides seem to be separate from each other. I assume that the two areas rely on two very different concepts of philosophy. To work out a concept of philosophy more appropriate to the educational context, I methodically apply the practical turn to our philosophising in very different contexts. Moreover, I elaborate that it is precisely the modern scientific paradigm that underlies philosophy as scientific practice and that the former represents a problematic con-striction of philosophising in educational contexts. For where the ideal is objective scientific knowledge - from which everything subjective has been removed - there can be no deeper transformation of the subject through philosophy. My thesis is that philosophy is better suited to the educational context as transformative and not as scientific practice. As a consequence, the question arises as to whether the study of philosophy on teacher training courses needs a new impulse in the direction of philosophy as transformative practice.
    Źródło:
    ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal; 2019, 9, 2; 185-199
    2083-6635
    2084-1043
    Pojawia się w:
    ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Новітні методи навчання в системі вишівської мовної освіти в Україні
    Innovative teaching methods in the system of linguistic education in Ukrainian universities
    Autorzy:
    Karpovets, Khrystyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1193246.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Akademia Zamojska
    Tematy:
    education paradigm
    modern teaching methods
    situational method
    interactive method
    design method
    research method
    парадигма освіти
    новітні методи навчання проектний метод
    дослідницький метод
    ситуаційний метод
    інтерактивний метод
    Opis:
    У статті охарактеризовано сучасну парадигму освіти в Україні й умотивовано логіку використання інноваційних методів навчання. Авторка уточнює поняття інноваційних методів, до яких зараховує не тільки новостворені, але й традиційні, які набувають нових якісних ознак у процесі пристосування до вимог сучасної освіти. Значну увагу приділено аналізові проектного, дослідницького, ситуаційного та інтерактивного методів навчання мови, оскільки вони спрямовані на активність, самостійність, креативність, соціальну взаємодію учасників навчального процесу і здатні створити умови, максимально наближені до реальних професійних ситуацій.
    The article describes the modern paradigm of education in Ukraine and explains the need of innovative teaching methods. The author clarifies the concept of innovative methods, which include not only recently created, but also traditional ones, which acquire new qualitative features in the process of adapting to the requirements of modern education. The author also focuses on the analysis of projects, researches, as well as situational and interactive methods of language teaching. These methods are aimed at activity, autonomy, creativity, social interaction of participants in the educational process, thus can create conditions that are as close as possible to real professional situations.
    Źródło:
    Facta Simonidis; 2020, 13; 257-275
    1899-3109
    Pojawia się w:
    Facta Simonidis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Русская культура как текст: диалоги со временем в творчестве Андрея Платонова и Венедикта Ерофеева
    Russian Culture as a Text: Dialogues with Time in the Work of Andrei Platonov and the Venedict Eropheev
    Autorzy:
    Shemyakina, Olga
    Gushchina, Dina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1374315.pdf
    Data publikacji:
    2020-06-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
    Tematy:
    temporal representations in pagan culture
    temporal representations in Christian culture
    enlightenment paradigm
    image and stereotype
    identification model
    Andrey Platonov
    Venedict Erofeev
    traditional culture
    modern literary process
    Opis:
    The authors trace the functioning and interaction of cultural paradigms that determine the time of a long duration. The article discusses some mechanisms of the influence of these paradigms on the modern literary process. The focus of the authors of the article is the study of the literary process by the example of the work of Andrey Platonov and Venedikt Yerofeyev. Analyzed are the prerequisites for changing the boundaries of the dialogue with different cultures, which have become a spiritual reflection of the world-systemic connections of the modern world. The authors trace how spatial, temporal representations and ritual practices are reanimated in the imaginative world of writers, and also study the mechanisms that give rise to deep traditional layers of consciousness, such as trauma, disintegration and drama.
    Źródło:
    Przegląd Wschodnioeuropejski; 2020, XI, 1; 262-270
    2081-1128
    Pojawia się w:
    Przegląd Wschodnioeuropejski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Two Paradigms – Two Art Worlds: On Constructing the Difference as a Strategy for Validating the Concept of the Artist and Art
    Dwa paradygmaty – dwa światy sztuki. O konstruowaniu różnicy jako strategii uprawomocnienia koncepcji artysty i sztuki
    Autorzy:
    Sulikowska-Dejena, Agata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1812194.pdf
    Data publikacji:
    2021-08-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    paradygmat nowoczesny
    paradygmat współczesny
    konstruowanie różnicy
    świat sztuki
    sztuki wizualne
    modern paradigm
    contemporary paradigm
    constructing the difference
    art world
    visual arts
    Opis:
    The subject of the article is two art worlds in the field of visual arts which currently exist side by side in Poland. These worlds operate as part of two different paradigms of art, which is why two different definitions of the art and artist apply to them, and, in consequence, also different models of operation. What is important in the case of both communities is the process of constructing the difference and separating out their own communities of meanings, being a strategy to lend credence to their own concept of the art and artist, as well as their position in the art world. The aim of the article is to describe the process of constructing internal boundaries in the Polish art world and its division into two separate worlds, what means have been used in that process, as well as what are the consequences of belonging to the two separate art worlds for their participants.
    Przedmiotem artykułu są dwa światy artystyczne w obszarze sztuk wizualnych, które obecnie działają obok siebie w Polsce. Światy te funkcjonują w ramach dwóch różnych paradygmatów sztuki, przez co obowiązują w nich dwie różne definicje sztuki i artysty, a co za tym idzie, również różne modele działań. W przypadku obydwu wspólnot istotny jest proces konstruowania różnicy i wyodrębnienia własnej wspólnoty znaczeń, jako strategii uprawomocnienia własnej koncepcji sztuki i artysty oraz własnej, zajmowanej w świecie artystycznym (ang. art world) pozycji. Celem artykułu jest pokazanie, jak przebiega proces konstruowania wewnętrznych granic w polskim art world, a także jego podział na dwa odrębne światy oraz to, jakich środków użyto w owym procesie i jakie konsekwencje niesie przynależność do odrębnych światów artystycznych dla ich uczestników.
    Źródło:
    Przegląd Socjologii Jakościowej; 2021, 17, 3; 112-125
    1733-8069
    Pojawia się w:
    Przegląd Socjologii Jakościowej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Expansion as a Culture-Creating Principle of Post-Modernity: Semantic Contexts and Aesthetic Practices
    Autorzy:
    Marchenko, Oleksii
    Pushonkova, Oksana
    Gladun, Olha
    Kolomiiets, Olena
    Protsyshyn, Volodymyr
    Pianzin, Serhii
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/18752531.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Fundacja Pro Scientia Publica
    Tematy:
    postmodernity
    expansion
    paradigm of visual culture
    aestheticisation
    aesthetic practices
    modern art
    creativity
    identity
    Opis:
    Aim. The purpose of the study is to analyse the structural aspects of expansion, which find expression in cultural metaphors and philosophical concepts, the transformation of the content of which is evidence of the emergence of new aesthetic practices. Methods. The research methodology involves the use of a systemic approach and such methods as analytical, comparative, axiological, and hermeneutic to understand the patterns of formation of paradigms of visual culture and contexts of expansion in postmodern culture. Results. The metaphor of glass during the 20th century loses its meaning as a source of the effects of refraction of reality in perception, the excessive complexity of which forms a tendency for simplifying and zeroing. The expansion becomes an important principle of cultural dynamics, extends to space and time, communication and identity in the world of the rapid circulation of information and its instant obsolescence. The patterns of expansion are observed in the processes of aestheticisation and aesthetic experience as the breaking out of form, perspective, perception and inclusion of the Self in the profound contexts of collective practices. Conclusions. Through mastering new sensual modalities in the photo, film reality, and the latest Internet technologies, there is an expansion of perception as an expansion of media. Therefore, at the level of identity the practices of focus, concentration, and slow contemplation gain importance. In the cultural aspect, the expansion enables a return to tradition in a new capacity.
    Źródło:
    Journal of Education Culture and Society; 2023, 14, 2; 57-77
    2081-1640
    Pojawia się w:
    Journal of Education Culture and Society
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-12 z 12

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies