Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "modern media technology" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Dziecko konsumentem internetu
A Child is an Internet’s Consumer
Autorzy:
Mielnik, Justyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1371199.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
media
nowoczesna technologia
sprzęty elektroniczne
internet
social media
telewizja
zagrożenia
modern technology
electronic equipment
television
threats
Opis:
We live in very strange times. Dynamic changes are taking place in front of our eyes. Every day, new, innovative devices, programs and software are created. The world has sped up and people have to adapt to it in the best way possible. Being able to filter so much information is not easy for adults, and even harder for children that are just learning everything. Therefore, it is worth asking yourself whether everything that the world gives us is good, and if not, can we see it? If so, can we protect children from the negative effects of new media and modern technology and teach them to use wisely the benefits of today? The article describes the media, their importance in the modern world and their split. Social media, which are currently considered one of the greatest achievements of mankind, as well as the Internet, where its functions, advantages, but also the dangers it brings are presented in more detailed way. Television, which plays an important role in family life, is also described in this work. The next chapter presents the results of the own research. During the interviews, the students answered questions about what electronic devices they use most often, what websites they use most often, what time they spend in front of the screen/on the Internet and if they know the dangers of using the Internet. In addition, during the study, students’ knowledge of the advantages of using the Internet was tested, why they use internet and how people using internet are controlled. The conclusions of this study are varied. What is the most importantly, we still don’t know exactly how to keep children protected from modern media. Among parents and teachers there is a lot of missing knowledge. It is important to educate teachers, parents but as well children about that. All this can help us to ensure that young people, as well as adults, will only the benefits from what the modern world offer them.
Źródło:
Pedagogika Przedszkolna i Wczesnoszkolna; 2021, 1 (17); 77-87
2353-7140
2353-7159
Pojawia się w:
Pedagogika Przedszkolna i Wczesnoszkolna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Contemporary communication and ratiomorphization of meaning
Współczesna komunikacja i racjomorfizacja sensu
Autorzy:
Pleszczyński, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1042232.pdf
Data publikacji:
2020-09-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
komunikacja społeczna
nowoczesne technologie medialne
epistemologia komunikacji
racjomorfizm
sens
aksjologia
social communication
modern media technology
epistemology of communication
ratiomorphism
meaning
axiology
Opis:
In the article, I attempted to indicate that in modern communication, i.e. also in social life, ratiomorphism has been appearing. I define it as an unconscious, innate, genetically determined and teleonomically survival-driven cognitive faculties, skills and patterns of behavior present in all living being, including humans. It cannot be, however, associated only with emotions or irrationalism. In modern communication dominated by the new media, ratiomorphism takes on the form of technoratiomorphism. Therefore, it is obvious that ratiomorphism also appears in the sphere of meaning. In the pre-internet era, meaning was associated with rationality and universal values such as truth, goodness, and beauty. In the internet era, there has been a turn towards ratiomorphic values: truth is being replaced with acceptance, goodness with utility, and beauty with attractiveness. Paradoxically, than new strategy for finding and creating meaning is a rational strategy in the contemporary communicational environment.
W artykule próbuję pokazać, że we współczesnej komunikacji, a zatem także w życiu społecznym, ujawnia się coraz więcej racjomorfizmu. Racjomorfizm definiuję jako wrodzone, determinowane genetycznie, nieświadome, ale teleonomicznie ukierunkowane na przeżycie zdolności poznawcze organizmów żywych. Nie można go jednak utożsamiać wyłącznie z emocjami ani z irracjonalizmem. We współczesnej komunikacji zdominowanej przez nowe media racjomorfizm przybiera formę technoracjomorfizmu. Jest zatem oczywiste, że racjomorficzność pojawia się także w sferze sensu. W epoce przedinternetowej sens wiązał się z racjonalnością i uniwersalnymi wartościami, takimi jak prawda, dobro i piękno. W epoce internetu następuje zwrot ku wartościom racjomorficznym: prawda jest zastępowana przez akceptację, dobro przez pożytek, zaś piękno przez atrakcyjność. Paradoksalnie, ta nowa strategia odnajdywania i tworzenia sensu, jest we współczesnym środowisku komunikacyjnym strategią racjonalną.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2020, 58, 3; 55-76
1505-9057
2353-1908
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
ALTERNATIVE NOWS, AND THENS TO BE
Alternatywne teraz, zaraz i przedtem
Autorzy:
Shanken, Edward A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/487702.pdf
Data publikacji:
2016-12-05
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu
Tematy:
kanon sztuki
sztuka i nauka
sztuka i technologia
sztuka i ideologia
główne nurty sztuki współczesnej sztuka mediów
artistic canons
art and science
art and technology
art and ideology
main trends in modern art
media art
Opis:
Edward A. Shanken Alternatywne teraz, zaraz i przedtem Temat „alternative now” odnosi się nie tylko do teraźniejszości; uważam, że ściśle dotyczy on samego sedna filozofii historii. Nawet bez kwestionowania faktów historia potrafi wykazać ogromną plastyczność. Sposób, w jaki kanon historii sztuki jest ujmowany i kształtowany, zależy od perspektywy wiecznie zmieniającego się teraz. Ten mechanizm działa w obie strony: tak jak każde „teraz” zakłada konstrukcję alternatywnego „wtedy”, tak każde „wtedy” konstruuje alternatywne „teraz”. Co więcej, wszystkie alternatywne „teraz” i „wtedy” stają się szczególną podstawą wyobrażenia przyszłości. Te oddziaływania „byłego” i „teraźniejszego” są nieuchronne zarówno teraz, jak i w przyszłości. Przedmiotem moich studiów jest opisywanie lub pisanie na nowo historii sztuki. W naukach humanistycznych pisanie opiera się na prostych zasadach: 1) rozpoznanie problemu; 2) omówienie tego, co inni napisali na jego temat; 3) wyłożenie swojego punktu widzenia wraz z uzasadnieniem. Wystąpienie z oryginalnym ujęciem, frapującym – choćby tylko dla autora – jest jak dar bogów. Jednak nawet ktoś tak obdarowany, przekonując innych do swego stanowiska, musi wziąć pod uwagę, jak dalece odbiega ono od obowiązującego status quo. I to jest dokładnie to, czego potrzeba, by wpłynąć na ludzi, a w konsekwencji także by odmienić historię. Czym się więc przejmować? Idee innych poszerzają moje rozumienie świata, czynią moje życie sensowniejszym, głębszym. Tworząc i dzieląc się ideami mam nadzieję oddziaływać w ten sam sposób na innych. Mój idealizm idzie nawet dalej – wierzę, że ten proces służy naprawie świata. Jeśli więcej wiemy, otwieramy się na odmienne poglądy i próbujemy rozumieć inne stanowiska, być może stajemy się bardziej wrażliwi, bardziej tolerancyjni wobec innych. Im bardziej jesteśmy gotowi przyjmować inność, odmienne kultury, tym większą mamy motywację do łagodzenia różnic. Moja wiara w to została umocniona, gdy w 2007 roku okazało się, że podobny pogląd wyznaje były dyrektor Metropolitan Museum of Art, Philippe de Montebello. W swoim artykule przedstawiam plan, według którego podejmuję próbę skorygowania historii. Wyjściowy temat moich obecnych badań – budowanie pomostu między sztuką głównego nurtu a sztuką nowych mediów – traktuję w kontekście ich wzajemnych wpływów. Na końcu wprowadzam nieco prowokacji na temat potencjalnego znaczenia konkretnej historii lokalnej dla alternatywnych opisów przeszłości i teraźniejszości. Jedna z moich strategii historycznej rewizji kwestionuje kategoryczne podziały, które nie pozwalają dostrzec podobieństw i kontynuacji. Jakkolwiek zaznaczanie odrębności jest ważne, inaczej wszystko stałoby się jednolitą magmą, różnice, granice, definicje muszą być badane z uwzględnieniem miejsca, w jakim powstają, ideologii, jakiej są poddane, i presji, jaką stwarzają. Socjolog Thomas F. Gieryn pisał: Tworzenie podziałów jest strategicznym działaniem […]. Granice i terytoria […] są wyznaczane dla osiągania doraźnych celów i interesów […] żeby zabezpieczyć potrzeby i interesy grupy bezpośrednio zainteresowanej1. Cytując Pierre’a Bourdieu, Gieryn zauważa dalej, że takie granice ustanawiają „ideologiczne strategie i epistemologiczne stanowiska, według których ich wyznawcy […] usprawiedliwiają swoje stanowisko i strategie używane do utrzymywania albo ulepszania go, dyskredytują przy tym wyznawców przeciwnych stanowisk i strategii”1. Artykuł po raz pierwszy został opublikowany w katalogu WRO 2011, Wro Art Center.
Edward A. Shanken Alternative «nows» and «thens» to be The article was first published [in:] WRO 2011 catalogue, Wro Art Center. I take the theme “alternative now” as being concerned not just with the present but as cutting right to the core of the philosophy of history. Without denying the facticity of actual events, the malleability of history is demonstrated by the many ways the canon of art history has been written and rewritten from the perspectives of ever-changing present. But this is also a two-way street. Just as every “now” arguably constructs an alternative “then”, so every “then” constructs an alternative “now”. Moreover, every alternative “now” and “then” establishes a particular foundation for imagining the future. This inevitably impacts the “nows” and “thens” to be; those that are yet to come. My scholarship has been deeply concerned with writing and rewriting the history of art. Academic writing in the humanities is predicated on a simple formula: 1) identify a problem; 2) discuss what other people have said about that problem; 3) articulate your own original perspective and argue in support of it. Coming up with an original perspective that is compelling – even just to oneself – can seem like a gift from the gods. Even if so blessed, convincing others that one’s position is worth considering can be an extraordinary challenge, one that is proportional to how far it diverges from the status quo. But this is precisely what is required to influence people; in effect, to alter history. So why bother? Others’ ideas expand my understanding of the world, making my life more meaningful and, well, awesome, in the most literal sense. By creating and sharing ideas I hope to have the same effect on others. My idealism goes even further, for I believe this process helps cultivate a more peaceful world. If we know more, are open to alternative world views, and can understand others’ perspectives, then perhaps we can be more sensitive, tolerant and embracing of others. The more we can 5 4 E d w a r d A . S h a n k e n embrace other individuals and cultures, the more difficult it becomes to destroy them and the greater our motivation becomes to reconcile our differences in a mutually beneficial way. Although I can find little tangible evidence to support this belief, my commitment to it was reinforced when I heard a very similar position expressed by the former director of the Metropolitan Museum of Art Philippe de Montebello in 2007. In my article, I shall outline some rhetorical strategies which I have employed in my own attempts at rewriting history. A key example from my current research on bridging the gap between mainstream contemporary art and new media art will be elaborated and analyzed in terms of its implications. Finally, I shall raise some provocations regarding the potential significance of particular local histories for informing alternative accounts of the past and present. One of my strategies for historical revision concerns questioning categorical divisions that obscure parallels and continuities. Although it is important to make distinctions, lest everything all be an undifferentiated muddle, distinctions, boundaries, definitions and the like must be scrutinized with respect to their ideology and the violence they do to the people, places and ideas involved. As sociologist Thomas F. Gieryn has written, “Boundary-work is strategic practical action […] Borders and territories […] will be drawn to pursue immediate goals and interests […] and to appeal to the goals and interests of audiences and stakeholders”. Quoting Pierre Bourdieu, Gieryn further notes that such boundaries constitute “ideological strategies and epistemological positions whereby agents […] aim to justify their own position and the strategies they use to maintain or improve it, while at the same time discrediting the holders of the opposing position and strategies.”1
Źródło:
DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu; 2016, 22; 40-54
1733-1528
Pojawia się w:
DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies