Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "modern drama" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 27
Tytuł:
Motywy antyczne w dramatach Nikosa Kazandzakisa
Autorzy:
Borowska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/52229552.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
modern drama
Nikos Kazandzakis
Opis:
Dans tout son oeuvre, poetique, prossateur et drammatique Kazantzaki, cet esprit si grec, dans sa quete desesperee de la verite et de Dieu, ebranle ses fondements - l'Hellenisme et l'Orthodoxie, et aboutit a l'abime du vide et du neant pour en sortir la tete haute sans peur at sans esperance - un Homme-Dieu absolument libre.
Źródło:
Collectanea Philologica; 2004, 8; 205-222
1733-0319
2353-0901
Pojawia się w:
Collectanea Philologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Факторы влияния чеховского текста на пьесы Александра Марданя „Антракт” и „Аншлаг” (отказ от власти прецедент¬ных текстов или возвращение к ним?)
Factors of the influence of Chekhov texts on Alexandr Mardan plays „Antrakt” and „Аnszlag” (the rejection of the precedent writings or regression to it?)
Autorzy:
Sibirnaya, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/915302.pdf
Data publikacji:
2018-09-22
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
modern drama
canonical drama
metadramatical devices
precedent texts
Opis:
This research is dedicated to the issue of the classical drama reception, which  is supposed to be canonical, used in the play of Odessian playwright Alexandr Mardan. The concept of modern times appears in Mardan’s plays through the literary and cultural inheritance of the past. The usage of Chekhov’s motives in both plays we deal with — Antract and Anshlag seems not only to resemble the form used in the mass culture, but also stylization and reinterpretation of the classic, which appear here as modern literary devices through which the interpretation of canonical drama occurs.  In both plays one can observe a lack of presentation of classical motives in a modern, revolutionary form, there is no retrieval to the precedent writings with the final idea  of elaborating on Chekhov thoughts. Furthermore, the classical motives are used for the reinterpretation of how theater may influence the modern human being and how endless the attempts to interpret the classic are.
Źródło:
Kultury Wschodniosłowiańskie – Oblicza i Dialog; 2016, 6; 237-234
2391-470X
Pojawia się w:
Kultury Wschodniosłowiańskie – Oblicza i Dialog
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Произведения Александра Марданя в контексте „новой драмы”
Aleksandr Mardans plays in the context of ‘the new drama’
Autorzy:
Sibirnaja, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/915901.pdf
Data publikacji:
2018-12-20
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
modern drama
canonical drama
postmodernism
verbatim
новая драма
традиционная драма
постмодернизм
вербатим
Opis:
The article attempts to allocate and analyze the most essential characteristics of plays by A. Mardan's, a popular Russian-speaking Ukrainian playwright, and to inscribe his work in the context of the dynamics of the phenomenon of the new drama. The attempt of the author is to understand a complex post-Soviet reality in order to reflect it in the artistic space of the drama. The plays demonstrate the destruction of habitual human values, including moral, ethical, aesthetic, and other norms that guide people in life. At the same time, his plays exploit the techniques and elements of various genres of mass culture. One may say that certain principles have become an integral quality of Mardan's plays such as the approach of the plays to the truth of life, the external everydayness, the use of elements of documentary theater and the theater of absurd, the construction of the plot with an eye for entertainment or scandalous intrigue, philosophical overtones and the author's attitude to the depicted world. This indicates that his plays may be regarded as works of ‘the new drama’ that occupy a worthy place in the contemporary Russian-language drama of the post-Soviet period.
Źródło:
Kultury Wschodniosłowiańskie – Oblicza i Dialog; 2018, 8; 207-217
2391-470X
Pojawia się w:
Kultury Wschodniosłowiańskie – Oblicza i Dialog
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Метаморфозы Дон Жуана в русской драматургии 1970–1980 гг. Продолжение или смерть вечного образа?
The Metamorphoses of Don Juan in the Russian Drama of 1970–1980. The Continuation or the Death of the Character?
Autorzy:
Szymańska, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22446764.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Don Juan
E. Radzinsky
V. Poutcheglazov
the Russian modern drama
Opis:
The aim of this article was to analyze the theme of the old Don Juan in two dramas of 1970– 1980 – Don Juan continued by E. Radzinsky and The Death of Don Juan by V. Poutcheglazov to show modifications in the character of Don Juan and to try to draw some conclusions about the condition of Russian drama in 1970–1980.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2013, Zeszyt specjalny 2013; 125-136
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Воплощение мифа о смерти и возрождении (на основе пьесы Ивана Вырыпаева „Июль”)
The Realization of the Myth of Death and Rebirth (in the Play “July” by Ivan Vyrypaev)
Autorzy:
Kurant, Elena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22446769.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Russian modern drama
modern theatre
Ivan Vyrypaev July
ritual studies
mythological theory
liminality
Opis:
This article concerns Russian modern drama, exactly the work of one of its most world famous representatives – Ivan Vyrypaev, 37-year-old actor, theatre and film director and playwright. The drama July by Ivan Vyrypaev is seen in relation to the ritual practices, which are a part of the myth of death and rebirth. Based on contemporary studies of ritual and mythological theory in literature the author identifies in the text of drama a kind of special ‘mifomir’– a structure with its sacred space and time, with the liminal stage of existence of a priest, who is at the same time a victim of a ritual sacrifice in the name of the renewal of life and restoring the cosmos out of chaos. This way of reading contemporary drama reveals her attempt to indicate the relations of the modern man with the eternal values and reflects an attempt to determine the identity and the limits of human being.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2013, Zeszyt specjalny 2013; 165-172
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Neoserial, serial premium czy post soap opera? W poszukiwaniu wyznaczników dla seriali nowej generacji
Neo series, premium series or post soap opera? In looking for characteristics of the new generation TV series
Autorzy:
Borowiecki, Artur
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/923294.pdf
Data publikacji:
2019-06-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
modern drama series
narrative complexity
quality serial
Post-Soap
heavily serialized
Opis:
Modern television series are a product of quality television and thus significantly differ from the models that have been deeply rooted in serial culture since the very beginning of the media’s existence. In the past, television formats were thematically subject to the requirements of television broadcast programming. They were characterized by five-act structures, with climaxes forced by television stations to occur before subsequent commercial breaks. At that time, the dominating category constituted series with an episodic structure closed within one episode. This resulted in the appearance of the currently widespread procedurals. Nonetheless, the three-act structure of sitcom plots dominates nowadays, in the post-network era. Another significant feature of the post soap is its narrative complexity (Mittell), which, in addition to formal procedures, often uses quotes, and autotematic references. The purpose of this article is to analyze the narrative complexity of new generation TV series, called “post soap”. A new genre of TV series has been examined through the examples of a popular show: Ślepnąc od świateł (2018).
Źródło:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2019, 25, 34; 163-171
1731-450X
Pojawia się w:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Политический вербатим в современной русской драматургии
Political verbatim in contemporary Russian drama
Autorzy:
Kurant, Elena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/52684092.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
verbatim
modern Russian drama
Teatr.doc
drama-documentary
political drama
Opis:
The aim of this paper it to discuss the techniques employed in modern political Russian verbatim drama, as well as in their performances. Modern verbatim drama seeks to stay relevant and up-to-date by referring to taboos, radical social controversies, and political incidents. So, it becomes an important event of not only cultural but also social life, and it exerts a strong impact onmodern Russian society. The aesthetics of the modern verbatim drama is aimed at representing the reality which is absent from official discourse. Such texts as One hour eighteen minutes by Elena Gremina, Three quarters of sadness (Bolotnaya square case) by Polina Borodina, The last party by Anna Dobrovolskaya, and New Antigone by Elena Kostyuchenko openly explore the issues whichdo not function as part of the public discourse. Thus, they capture the traumatic experiences in order to overcome traumas. These texts take the traumatic events of current political and public life out of the marginal area, and they acquire the status of social statements which give hope for political and social changes, and give rise to unofficial discourse allowing the readers as well as the viewers to define their own opinion related to the traumatizing events.
Źródło:
Studia Rossica Posnaniensia; 2023, 48, 1; 55-69
0081-6884
Pojawia się w:
Studia Rossica Posnaniensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Paradise Lost: Janusz Głowackis Antigone in New York und Dea Lohers Manhattan Medea
Raj Utracony: Janusza Głowackiego Antygona w Nowym Jorku i Dei Moher Manhattan Medea
Autorzy:
Dubrowska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1900735.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Janusz Głowacki
Dea Loher
mitologia grecka
dramat współczesny
Greek mythology
modern drama
Opis:
W omawianych w artykule dramatach współczesnych europejskich pisarzy (Głowacki, Loher) szczególną uwagę autorka kieruje na tytułowe postaci kobiece – Antygonę i Medeę, które, w uwspółcześnionej relekturze ich antycznych pierwowzorów (Sofokles i Eurypides), są mieszkankami Nowego Jorku, nielegalnymi emigrantkami z bagażem tragicznych przeżyć, ponoszącymi klęskę także w świecie nowych nadziei i planów. Multietniczny Nowy York, „ziemia obiecana” dla tysięcy emigrantów, sportretowany przez dramatopisarzy, jawi się jako raj utracony, miejsce przeklęte, metropolia rządząca się bezwzględnymi prawami rynku. Obydwie protagonistki przegrywają, tracąc wartości nadrzędne: nadzieję i miłość. Paradise Lost: Janusz Głowackis Antigone in New York und Dea Lohers Manhattan Medea Bei der Analyse der im vorliegenden Beitrag behandelten zeitgenössischen Theaterstücke der namhaften europäischen Dramatiker (Głowacki, Loher) legt die Autorin des Textes ihr besonderes Augenmerk auf die weiblichen Titelfiguren: Antigone und Medea. Die Protagonistinnen, in der aktualisierten Re-Lektüre ihrer antiken Vorlagen (Sophokles und Euripides), sind Einwohnerinnen von New York, illegale Einwanderinnen mit Last der Vergangenheit, die in der „neuen“ Welt ihrer Pläne und Hoffnungen eine Niederlage zu erleiden haben. Die multiethnische Metropole, das Gelobte Land für Exilanten und Emigranten, wird in den beiden Stücken zum verlorenen Paradies, zur Stätte der Verdammnis, in der das Geld regiert und der Ankömmling nicht wahrgenommen wird. Die beiden Protagonistinnen scheitern, indem sie um die wichtigsten Werte, Liebe und Hoffnung, gebracht werden.
In this article, describing the two contemporary dramas written by European writers (Glowacki, Loher), the author is paying a particular attention to the two women that were listed in the titles of these dramas-Antigone and Medea. Both were placed in the neo-contemporary re-reading of their antique prototypes (written by Sophocles and Euripides), now both of them are residents of New York City, illegal immigrants with a baggage of tragic life events, they are defeated in the world of new ideas and plans. Multiethnic New York City, a “promised land” for the thousands of immigrants, portrayed by the two dramatists, appears to be a lost paradise, a cursed place, metropolis that is ruled by the tough business laws. Both protagonists fail, they lose paramount principles: hope and love.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2013, 61, 5; 225-237
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dramaturgia Nikołaja Kolady i jekaterynburgska bohema na łamach czasopisma Didaskalia w latach 2000-2003
The plays of Nikolaj Kolada and the Yekatirenburg Bohemians as presented in ,,Didaskalia magazine in 2000-2003
Autorzy:
Strycharski, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/482503.pdf
Data publikacji:
2007-12-01
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
Tematy:
Nikolaj Kolada
modern Russian drama
Russian literature
Yekatirenburg
Opis:
In the article the author examines sparse mentions of the modern Russian drama which development has progressed much in Yekatirenburg. An analysis of the articles mentioning the modern drama proves the author’s statement about N. Kolada, having educated a group of talented playwrights and being the most popular modern dramatist in Russia as well as abroad in spite of his peculiar aesthetic and poetic outlook.
Źródło:
Acta Polono-Ruthenica; 2007, 1, XII; 119-126
1427-549X
Pojawia się w:
Acta Polono-Ruthenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Монтаж как сюжетный прием в драматургии Вадима Леванова
Montage as a Plot-Forming Method in Vadim Levanov’s Dramaturgy
Autorzy:
Журчева, Татьяна
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/651209.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
монтаж
сюжет
композиция
новейшая драма
Вадим Леванов
montage
plot
composition
modern drama
Vadim Levanov
Opis:
The article is devoted to the issue of montage as a plot-forming technique actively used in modern drama. The possibilities of montage are considered on the basis of the last plays by Vadim Levanov. Levanov is one of the most famous representatives of the modern Russian drama of the turn of the 21st century, and his work reflected all the variety of ideological and artistic explorations in contemporary drama. The dramatic diptych The Life of the Holy Blessed Xenia of St. Petersburg and The Most Possibly Authentic and Plausible Biography of the Bloody Lady Darya Saltykova, a Moscow Hereditary Noblewoman as well as A Play about Cows undoubtedly were Levanov’s programmatic works which reflected his philosophical queries. The article shows how the use of the montage technique allowed the playwright to express his attitude towards the eternal opposition of good and evil.
Статья посвящена проблеме монтажа как сюжетообразующего приема, активно используемого в современной драматургии. Возможности монтажа рассматриваются на примере последних пьес Вадима Леванова. Он – один из наиболее известных представителей новейшей российской драмы рубежа XX–XXI веков, и в творчестве Леванова отразилось все многообразие идейных и художественных исканий современной драматургии. Драматургический диптих Святая блаженная Ксения Петербургская в житии и Кровавыя барыни Дарьи Салтыковой, московской столбовой дворянки правдоподобное и елико возможно достоверное жизнеописание, а также Пьеса про коров несомненно были программными произведениями Леванова, в которых отразились его философские искания. В статье показано, как использование приема монтажа позволило драматургу выразить свое отношение к извечной оппозиции добра и зла.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2019, 12; 151-160
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aristotle’s Poetics versus Modern Theories of Drama
Autorzy:
Chodkowski, Robert R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1806890.pdf
Data publikacji:
2019-10-23
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Aristotle; Poetics; opsis; modern theories of drama
Opis:
The Polish version of the article was published in “Roczniki Humanistyczne,” vol. 57 (2009), issue 3. This paper seeks to prove that there are no grounds in the Poetics to ascribe to Aristotle the views identified with the literary theory of drama because he does not identify drama with a verbal work. On the contrary, the spectacular dimension of tragedy is for Aristotle one of the distinctive feature of tragedy vis-à-vis epos, which for him is only – to use our modern terms—a literary work. Thus, the visual element (ὄψις or ὄψεως κόσμος) is not only very important for Aristotle, but it is even a necessary component of tragedy. Indeed there are some remarks in the Poetics that suggest tragedy may exist without ὄψις, but this is only regarded as a hypothetical situation, analogical to the one when he argues that tragedy may exist without characters. In fact, however, both ὄψις and characters are regarded by Aristotle as necessary components of tragedy. He makes his considerations assuming both components. At the same time, he treats tragedy not as a text but a theatrical work in which mimesis can be conducted by the “acting persons” (πράττοντες). They are understood not as literary figures, but as stage embodiments of the heroes whose psychophysical ontic paradigms are actors.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 3 Selected Papers in English; 25-35
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poetyka Arystotelesa a współczesne teorie dramatu
Aristotle’s Poetics versus Modern Theories of Drama
Autorzy:
Chodkowski, Robert R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1944397.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Arystoteles
Poetyka
opsis
współczesne teorie dramatu
Aristotle
Poetics
modern theories of drama
Opis:
This paper seeks to prove that there are no grounds in the Poetics to ascribe to Aristotle the views identified with the literary theory of drama because he does not identify drama with a verbal work. On the contrary, the spectacular dimension of tragedy is for Aristotle one of the distinctive feature of tragedy vis-à-vis epos that is for the Stagirite, if we rely on our modern terms, only a literary work. Then the visual element (ὄψις or ὄψεως κόσμος) is not only very important for Aristotle, but it is even a necessary component of tragedy. Indeed there are some remarks in the Poetics that suggest tragedy may exist without ὄψις, but this is only regarded as a hypothetical situation, analogical to the one when he argues that tragedy may exist without characters. In fact, however, both ὄψις and characters are regarded by Aristotle as necessary components of tragedy. He makes his considerations assuming both components. All the time then he treats tragedy not as a text, but as a theatrical work in which mimesis can be conducting by the “acting persons” (πράττοντες). They are understood not as literary figures, but as stage embodiments of the heroes whose psychophysical ontic paradigms are actors.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2009, 57, 3; 29-39
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
К вопросу о технике вербатим в русской драматургии первого двадцатилетия XXI века
The Question of the Technique of Verbatim Theatre in Russian Dramaturgy in the First Two Decades of the 21st Century
Autorzy:
Sikora-Krizhevska, Paulina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22446731.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
verbatim technique
documentary drama
documentary theatre
modern Russian drama
Teatr.doc
вербатим
документальная драма
документальный театр
современная русская драматургия
Театр.doc
Opis:
Вместе с началом третьего десятилетия ХХI века отмечается двадцать лет существования техники вербатим в российском драматургическом пространстве. В настоящей статье описывается история и специфика российского вербатима, а также разные способы использования и адаптации этой техники в пьесах авторов, связанных, постоянно или эпизодически, с московским Театром.doc. На примере текстов Норд-Ост: Сорок первый день (2002) журналиста и театрального критика Григория Заславского, Новая Антигона (2017) журналистки Елены Костюченко и 67/871 (2017) драматурга Елены Греминой иллюстрируется, что главные различия между пьесами вербатим связаны прежде всего со степенью авторской обработки документального материала. Норд-Ост: Сорок первый день – это расшифровки акции, прошедшей в Театре.doc, дословная запись высказываний ее участников, Новая Антигона – монтаж фрагментов расшифровок судебного процесса, разговоров, историй жизни героинь и цитат из Антигоны Софокла, 67/871 – монтаж фрагментов монологов героев, собранных в тематические блоки, цитат из высказываний Адольфа Гитлера и Генриха Гиммлера и письма немецкого солдата. Разнообразие способов создания текстов вербатим влияет на расширение границ понятия «пьеса» и указывет, что традиционная последовательность возникновения драматического текста и его театрального воплощения потеряла свою актуальность. Специфика пьес вербатим вписывается в современную тенденцию к демократизации театра и драматургии, так как их укорененность в мире реального и документального открывает путь в драматургию авторам, которые раньше не занимались художественной деятельностью.
The start of the third decade of the 21st century marks twenty years of the existence of the verbatim technique in the Russian dramatic space. This article describes the history and specificity of the Russian verbatim theatre, as well as different ways of using and adapting this technique in the plays of the authors associated, permanently or occasionally, with the Moscow-based Teatr.doc. Using the example of texts such as Nord-Ost: Forty-First Day (2002) by journalist and theatre critic Grigory Zaslavsky, New Antigone (2017) by journalist Elena Kostyuchenko, and 67/871 (2017) by dramatist Elena Gremina, it can be concluded that the main differences between verbatim plays are primarily related to the degree of the author’s processing of documentary material. Nord-Ost: Forty-First Day is a transcript of the event that took place in the Teatr.doc, a literal recording of the statements of their participants; New Antigone – the montage of fragments of transcripts of the trials, conversations, life stories of the heroines, and quotes from Sophocles’ Antigone; 67/871 – a montage of fragments of the characters’ monologues united into thematic blocks, quotes from statements from Adolf Hitler and Heinrich Himmler, and letters from a German soldier. The variety of ways to create verbatim texts influences the expansion of the boundaries of the concept of “play” and indicates that the traditional sequence of the emergence of a dramatic text and its theatrical embodiment has lost its relevance. It is concluded that the specificity of verbatim plays fits into the modern trend of the democratisation of theatre and drama, since their rootedness in the world of reality and documentaries opens the way to dramaturgy for those authors who had not been engaged in this type of activity before.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2022, 15; 23-32
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Samotność antybohatera w niemieckim dramacie współczesnym - Adam Geist Dei Loher jako Woyzeck schyłku XX wieku
Einsamkeit des Anti-Helden im modernen deutschen Drama - AdamGeist Dea Lohers als Woyzeck Büchners von heute
Autorzy:
Dubrowska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1933664.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Dea Loher
Georg Büchner
dramat stacyjny
teatr ekspresjonistyczny
niemiecki dramat współczesny
antybohater
samotność
station drama
theatre expressionism
modern German drama
anti-hero
loneliness
Opis:
[In dem Beitrag „Einsamkeit des Anti-Helden im modernen deutschen Drama – Adam Geist Dea Lohers als Woyzeck Büchners von heute“ wird der Versuch unternommen, zwischen den Dramenfiguren von Woyzeck (entst. 1836/37) Georg Büchners und Adam Geist (1998) Dea Lohers eine Brücke zu schlagen: Trotz der erheblichen zeitlichen Distanz in der Entstehung der beiden Theaterstücke weisen die Texte viele Gemeinsamkeiten auf. Es kann zwischen ihnen eine formale und inhaltliche Analogie hergestellt werden. Zusammengehalten werden die Dramen vornehmlich durch die Titelfiguren: Die Protagonisten sind zum Außenseitertum stigmatisierte Anti-Helden: Mörder und zugleich in Wahnsinn getriebene Selbstmörder. Da sie nicht imstande sind, die Regeln der Wirklichkeit zu durchschauen, stehen sie in der Welt rat- und schonungslos da. Sie scheitern an ihrer Naivität, die in die Brutalität umschlägt und in den Mord mündet. Das Leid, das sie ihren Mitmenschen antun, ist ein stummer Ruf gegen Einsamkeit und Kälte der Umgebung, der ignoriert wird. Ihr Lebensweg wird somit zu einer Sackgasse, zu einer Passionsgeschichte ohne Erlösung. Sie scheitern und sterben an Einsamkeit.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2011, 59, 5; 173-183
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fantastyka i parafrazy. O dyskursie pamięci w twórczości pisarzy młodego pokolenia – Łukasz Orbitowski Widma (2012) i Paweł Demirski Niech żyje wojna! (2011
Fantasy and paraphrase. The discourse of memory in the writing of polish young generation: Łukasz Orbitowski Widma (2012) and Paweł Demirski Niech żyje wojna! (2011)
Autorzy:
Rutka, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/451059.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
Łukasz Orbitowski
Paweł Demirski
fantasy novel
modern Polish drama
Polish memory discourse
literature deconstruction
powieść fantastyczna
polski dramat współczesny
polski dyskurs pamięci
literacka dekonstrukcja
Opis:
The present article discusses works by Łukasz Orbitowski and Paweł Demirski, two authors representing the young generation of Polish writers whose texts stand in the opposition to a worn-out and highly ritualised trend of national-symbolic interpretations of memory. The debunking literary strategy of both authors relies heavily on the aesthetics of subversion. Choosing for Spectres the genre of historical fantasy, Łukasz Orbitowski provides himself with a vast space of artistic freedom, using it for free reinterpretations and continuations of the existing narratives of memory. The theatre of Paweł Demirski and Monika Strzępka, in turn, is a theatre of linguistic performance which clashes sequences of language that transmit historical imagination and national self-awareness of Poles. In Demirski’s play theatre becomes a medium of protest against fossilised forms of memory, where graphically staged painful trauma is deprived of the aura of sacrum. Triviality and vulgarism of language demolish both the elevated phrases of the national culture of memory and the naïve pop-cultural representations of war and the Warsaw Uprising.
Źródło:
Tematy i Konteksty; 2015, 10, 5; 154-174
2299-8365
Pojawia się w:
Tematy i Konteksty
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 27

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies