Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "moc wiążąca." wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Soft law – współczesny instrument regulacji życia gospodarczego
Autorzy:
Iwaniec, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2231087.pdf
Data publikacji:
2020-04-10
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania
Tematy:
spójność prawa
„miękkie prawo”
przepisy „hard law”
zalecenia
instrumenty interpretacyjne
decyzyjne
sterujące
instrumenty przygotowawcze
wytyczne
dobre praktyki
moc wiążąca.
Opis:
Dynamiczne zmiany zachodzące w życiu społecznym wpływają na zmiany związane z formalizowaniem źródeł prawa. Miękkie prawo to symbol współczesności, a nie „choroba normatywna” (Dupuy, 1991). Współcześnie system prawa to nie tekst – jak mówi E. Łętowska – to „wielki mechanizm, na wzór „ogromnego zegara”, wieloskładnikowy, policentryczny mechanizm, złożony z wielu podzespołów” (Łętowska, 2016). To nie tylko teksty ustaw, ale i wyroki sądów, decyzje administracyjne, wzorce umów, standardy kształtujące „zwyczaj w obrocie”. Składniki tego systemu cechuje: zdolność kształtowania obrotu oraz zachowań adresatów (Łętowska, 2016). Siła państwa zależy od spójności prawa oraz otoczenia regulacji pozaprawnych, wywierających istotny wpływ na podmioty prowadzące działalność. Na obecny porządek prawny składa się wiele źródeł prawa pochodzących z różnych ośrodków decyzyjnych, występujących w mniej lub bardziej sformalizowanych relacjach hierarchicznych. Miękkie prawo spełnia wiele ważnych funkcji w praktyce, głównie w obszarze prawa gospodarczego – stąd jego szczególne miejsce i rola w systemie prawnym. Przedmiotem badawczym opracowania są: natura prawna soft law (część II), jego funkcje (część III) oraz moc wiążąca (część IV) – zarówno w systemie prawnym krajowym, jak i międzynarodowym. Celem artykułu jest obrona tezy o utracie znaczenia tradycyjnego, pozytywistycznego ujęcia źródeł prawa, we współczesnym prawodawstwie istnieje bowiem szeroki katalog źródeł prawa, które w różnym zakresie i z różną siłą mogą kształtować treść prawa lub na niego oddziaływać. To próba odpowiedzi na pytanie o granice uznania niewiążących aktów za prawo. Artykuł ma charakter deskryptywny, opisujący istniejącą rzeczywistość prawa w multiźródłowości, dla potwierdzenia tezy przyjęto zaś indukcyjną koncepcję źródeł prawa – badanie rzeczywistego, praktycznego charakteru zjawiska, a nie spełnianie przez niego określonych wymagań definicyjnych.
Źródło:
internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny; 2020, 9, 5; 120-140
2299-5749
Pojawia się w:
internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Filozofia prawa Czesława Martyniaka w kontekście współczesnej dyskusji wokół paradygmatu niepozytywistycznej koncepcji prawa
Czesław Martyniak’s Philosophy of Law in the Context of the Contemporary Debate About the Paradigm of the Non-Positivist Conception of Law
Autorzy:
Potrzeszcz, Jadwiga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1807972.pdf
Data publikacji:
2019-11-15
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
niepozytywistyczna koncepcja prawa
prawo naturalne
natura prawa
definicja prawa
moc wiążąca prawa
non-positivist conception of law
natural law
legal nature
definition of law
binding force of law
Opis:
In the contemporary philosophical-legal debate in Poland a growing interest in the nonpositivist conception of law may be noticed. It is a conception, which, contrary to the positivist conception, assumes, inter alia, the thesis about the necessity of the existence of a connection between law and morality. The aim of the present article is to show how topical Czesław Martyniak’s philosophicallegal thought is in the context of the contemporary debate about the paradigm of the nonpositivist conception of law. It turns out that if we compare the theses advanced by contemporary followers of neo-positivism with Czesław Martyniak’s views of the essence of law, we can find several related points. First of all this concerns the thesis about the necessity of the existence of a connection between law and morality, but also the non-positivist thesis about the ontological complexity of law, the very definition of law, and the issue of its binding force. In the final part of the article the author comes to the conclusion that although the contemporary debate about the concept and nature of law has reached a high level of sophistication, in fundamental questions it has not added anything new to what was said by Czesław Martyniak more than seventy years ago. However, today it is worth discussing the non-positivist conception of law, because such a discussion offers constructive criticism of legal positivism that is significant in practice. It tends towards improving the quality of positive law by taking into consideration also the demands of its validity and justice.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2010, 20, 2; 17-35
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
70 lat Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka – pomnik czy żywy dokument?
The Universal Declaration of Human Rights 70 years on-monument or living document?
Autorzy:
Kędzia, Zdzisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/693243.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
declaration
human rights
responsibility
legitimacy
universality
holistic
economic
social and cultural rights
civil and political rights
binding force
customary law
jus cogens
deklaracja
prawa człowieka
odpowiedzialność
legitymizacja
uniwersalność
holistyczny
prawa gospodarcze
socjalne i kulturalne
prawa osobiste i polityczne
moc wiążąca
prawo zwyczajowe
ius cogens
Opis:
The article poses a question about the current meaning of the Universal Declaration of Human Rights. The starting point is the analysis of the legitimacy of the Declaration, which leads to the conclusion that the support for it has not been eroded by the passage of time, but has indeed gained strength. The Declaration's message on the universality of human rights is taken from the perspective of the controversy surrounding this principle during the drafting process and in the light of the subsequent debates related to the Second World Conference on Human Rights in Vienna in 1993. The Declaration and Programme of Action not only stressed that the universal nature of human rights is beyond question, but also pointed to the importance of national and regional specificities, and various historical, cultural and religious conditions that, however, do not relieve states, regardless of their political, economic and cultural systems, of the obligation to promote and protect all human rights. The InterAction Council's initiative to develop a Universal Declaration of Human Responsibility is presented as an attempt to reconcile different doctrinal and political positions with regard to the universality of human rights. The conclusion of these considerations is the expectation that the already visible tendency to absorb various philosophical, doctrinal and cultural traditions in order to enrich human rights justifications will prevail over attempts to question the universality of rights in the name of regional or other distinctions. The Universal Declaration was also a testimony to the holistic approach to human rights, encompassing economic, social, cultural, as well as personal and political rights. The subsequent winding road in attitudes to the two main categories of rights at the international arena ultimately led to the return of the spirit and letter of the Declaration and the recognition of equality of all rights in the legal and institutional-procedural dimensions. Various aspects of the Declaration's binding force and related controversies have been presented in the context of its status as a resolution of the UN General Assembly, as an interpretation of the UN Charter, as customary law and jus cogens, and the concept of so-called UN law. The last part attempts to justify why the Declaration should be seen as a living document.
Artykuł stawia pytanie o obecne znaczenie Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka. Punktem wyjścia jest analiza legitymizacji Deklaracji, która prowadzi do wniosku, że poparcie dla niej nie tylko nie uległo erozji związanej z upływem czasu, a wręcz istotnie zyskało na sile. Przesłanie Deklaracji dotyczące uniwersalności praw człowieka jest ujęte z perspektywy kontrowersji wokół tej zasady podczas redagowania jej tekstu i w świetle późniejszych debat związanych z II Światową Konferencją Praw Człowieka w Wiedniu w 1993 r. Ta ostatnia nie tylko podkreśliła, że uniwersalny charakter praw człowieka jest poza dyskusją, ale również wskazała na znaczenie specyfiki narodowej i regionalnej oraz różnych uwarunkowań historycznych, kulturowych i religijnych, które jednak nie zwalniają państw – niezależnie od ich systemów politycznych, gospodarczych i kulturowych – z obowiązku promowania i ochrony wszystkich praw człowieka. Inicjatywa InterAction Council zmierzająca do opracowania Powszechnej Deklaracji Odpowiedzialności Człowieka jest przedstawiona jako próba pogodzenia różnych stanowisk doktrynalnych i politycznych w odniesieniu do uniwersalności praw człowieka. Konkluzją tych rozważań jest oczekiwanie, że już widoczna tendencja do absorbowania rozmaitych źródeł filozoficznych, doktrynalnych, a także tradycji kulturowych dla wzbogacania uzasadnień praw człowieka będzie przeważać nad próbami kwestionowania uniwersalności praw w imię regionalnych lub innych odrębności. Powszechna Deklaracja była również świadectwem holistycznego podejścia do praw człowieka, obejmującego prawa gospodarcze, socjalne i kulturalne oraz prawa osobiste i polityczne. Późniejsze meandry stosunku do obu głównych kategorii praw na arenie międzynarodowej doprowadziły ostatecznie do powrotu ducha i litery Deklaracji oraz do uznania równości wszystkich praw w wymiarze prawnym i instytucjonalno-proceduralnym. Rozmaite aspekty mocy wiążącej Deklaracji i odnoszące się do nich kontrowersje zostały przedstawione w kontekście jej statusu jako rezolucji Zgromadzenia Ogólnego ONZ, jako interpretacji Karty ONZ, jako prawa zwyczajowego i ius cogens oraz koncepcji tzw. prawa ONZ. W ostatniej części podjęto próbę uzasadnienia, dlaczego Deklaracja powinna być postrzegana jako dokument żywy.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2018, 80, 4; 5-23
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies