Temat: miecze - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Miecz wczesnośredniowieczny z okolic Sztumu
Autorzy:: Ościłowski, Jarosław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1364598.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Instytut Północny im. Wojciecha Kętrzyńskiego w Olsztynie
Tematy:: broń biała
muzealnictwo
wczesne średniowiecze
miecze
Sztum
Prusy krzyżackie
Opis:: In the collection of the Polish Army Museum in Warsaw, there is an Xa-type sword following Ewart Oakeshott’s classification deriving from the vicinity of Sztum. This sword is decorated on both sides with an ornament: in the form of the letter S within a circle on one side, and an equal-armed cross (cross potent) on the other. Formal features of the sword indicate its production between the mid-11th and 12th centuries, while analogies for its decorations, as well as the region where it was found, also point to the sword being dated to the first half of the 13th century.
Źródło:: Komunikaty Mazursko-Warmińskie; 2018, 301, 3; 524-545
0023-3196
2719-8979
Pojawia się w:: Komunikaty Mazursko-Warmińskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Badania metaloznawcze mieczy z cmentarzyska z okresu rzymskiego w Czelinie, woj. Zachodniopomorskie
Metallurgy study on swords from the Roman period burial ground in Czelin, West Pomeranian Voivodeship
Autorzy:: Biborski, Marcin
Kaczanowski, Piotr
Stępiński, Janusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/440571.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Muzeum Narodowe w Szczecinie
Tematy:: okres rzymski
miecze
typ Pompeje
typ Lachmirowice-Apa
typ Vimose-Illerup
Roman period
swords
Pompeii type
Lachmirowice-Apa type
Vimose-Illerup type
Opis:: Abstract: Results of the metallurgy study on three, two-edged swords from a cremation burial ground in Czelin, representing the Pompeii, Lachmirowice-Apa and Vimose-Illerup types indicate a variability in the material used as well as in technique of their production, and thus in the quality of the specimens. Two of them were made of a single piece of metal with low (specimen of the Lachmirowice-Apa type) or medium quality (specimen of the Pompeii type). A much higher level of craftsmanship is represented by the third sword of the Vimose-Illerup type, precisely forged from several pieces of diverse, high-quality material, representing the so-called pattern welding technique.
Źródło:: Materiały Zachodniopomorskie; 2014, 10; 133-157
0076-5236
Pojawia się w:: Materiały Zachodniopomorskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Wczesnośredniowieczne miecze ze zbiorów Muzeum Narodowego w Szczecinie w świetle ponownej analizy typologiczno-chronologicznej i technologicznej (część 2)
Early medieval swords from the collection of the National Museum in Szczecin in the light of a new typological-chronological and technological analysis (part 2)
Autorzy:: Kucypera, Paweł
Kurasiński, Piotr
Pudło, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/440653.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Muzeum Narodowe w Szczecinie
Tematy:: miecze
wczesne średniowiecze
Pomorze Zachodnie
klasyfikacja
radiografia
swords
Early Middle Ages
Western Pomerania
classification
radiography
Opis:: This study is devoted to four early medieval swords stored in the National Museum in Szczecin. The paper is a continuation of the weapon collection from the Szczecin Museum presentation, with first part published recently (Klimek, Kucypera, Kurasiński, Pudło 2011). All swords presented here were posted before, but, thus far, bereft of detailed formal, chronological and technological analyzes. The oldest presented specimen was found in Smołdzino, Słupsk District. No detailed location of the find is known, apart from the fact that it was uncovered by sand from a dune. It is preserved as a few pieces coming from a broken blade. Another two swords were also preserved partially, both with almost completely missing blades. They are most probably stray finds from the River Oder near Szczecin. The last, youngest specimen, is a loose find from Złocieniec, Drawsko District. The Smołdzino sword has been dated to the 2nd half of the 8th–half of the 10th centuries, however, it has to be noted that the technique in which its blade was forged (piled/sandwitched) does not allow to completely rule out the possibility of the sword’s earlier (La Tène period) metric. First of the Oder (Szczecin) swords has been classified as the younger type X by Petersen and dated to the 10th–half of the 11th centuries. The second specimen has been identified as Oakeshott’s type ?,B,3 and Geibig’s Kombinationstyp 15-III. It has been linked with the period of the 10th–beginning of the 12th centuries. Both specimens picked from the Oder River had blades forged by welding cutting-edge rods into central core pieces. Their lower guards and pommels (with, possibly, one exception) were formed from single homogeneous billets of iron. By far, the best preserved sword was the one from Złocieniec, classified here as type XI,E,1 by Oakeshott and Kombinationstyp 19 (hilt) and 10 (blade) by Geibig. In view of the presented analogies, it has been fixed to the chronological frame of the 12th–beginning of the 13th century. Unfortunately, due to external factors, no materials examination has been carried out on this weapon.
Źródło:: Materiały Zachodniopomorskie; 2012, 9; 269-296
0076-5236
Pojawia się w:: Materiały Zachodniopomorskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: A sign, a symbol or a letter? Some remarks on omega marks inlaid on early medieval sword blades
Znak, symbol czy litera? Uwagi na temat sygnowania wczesnośredniowiecznych główni mieczowych
Autorzy:: Janowski, Andrzej
Kurasiński, Tomasz
Pudło, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/941978.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: swords
Early Middle Ages
omega marks on blades
miecze
wczesne średniowiecze
znak omegi na głowniach
Opis:: Walory oręża podnosić miało m.in. sygnowanie, przy czym zabieg ten znajdował rozmaite realizacje: od umieszczenia pojedynczego piktogramu do złożonych układów w postaci napisów, ciągów literowo-znakowych lub bardziej złożonych motywów ornamentacyjnych, niekiedy o charakterze narracyjnym. W artykule zwrócono uwagę na możliwości interpretacji umieszczanego na głowniach mieczowych symbolu w kształcie “W”, niekiedy określanego w literaturze przedmiotu także jako “omega” “haftka”, “podkowa” czy “kabłączek skroniowy”. Zebrano informację na temat 32 mieczy, na których zidentyfikowano w sposób mniej lub bardziej pewny znak “W” (Polska – 7 egz., Finlandia – 5 egz., Niemcy – 4 egz., Rosja, Holandia – po 3 egz., Estonia, Anglia – po 2 egz., Białoruś, Czechy, Francja, Irlandia, Norwegia, Słowacja – po 1 egz.). Nie wykazują one tendencji do koncentrowania się w jakimś wybranym rejonie Europy, aczkolwiek większość z nich używana była w pasie północnoeuropejskim, grupując się przede wszystkim wokół wybrzeży Morza Bałtyckiego i Północnego. Analiza typologiczna wykazała znaczne zróżnicowanie formalne omawianego zbioru. Zwracają również uwagę szerokie ramy czasowe, zamykające się w przedziale VIII–XI w., przy czym większość okazów pochodzi z X–1. poł. XI w. Znak “W” znajduje się z jednej strony głowni, przy czym występuje on tam jako samodzielny (pojedynczy lub podwojony) motyw, ewentualnie w zestawie z innymi symbolami, bądź też w większej liczbie. Najczęściej mamy do czynienia z układem horyzontalnym dwóch zwróconych ku sobie zakończeniami “W”, pomiędzy którymi znajdować się mógł inny symbol, na ogół krzyż. Zdarzają się też konfiguracje bardziej złożone. Omega posiada dużą wymowę symboliczną w sferze religijnej, zwłaszcza w kręgu kultury chrześcijańskiej. Wyobrażenie jej na mieczu, zwłaszcza w połączeniu z krzyżem, wolno z dużym prawdopodobieństwem uznać za odnoszącą się do Boga symboliczną formę inwokacji, mającą sprowadzić na walczącego tak sygnowanym mieczem łaskę i ochronę Pańską. Intencją uwidocznienia tej sygnatury na głowni mogła być także chęć zamanifestowania przynależności religijnej posiadacza oręża. Z drugiej jednak strony należy liczyć się z magiczną wymową omawianej sygnatury, niezależną od pierwotnej intencji jej zastosowania. Niewątpliwie więc kwestia interpretacji “W” wymaga dalszych pogłębionych studiów, zmierzających do ustalenia, co stało się impulsem do sygnowania głowni mieczowych właśnie w ten sposób oraz jakie były uwarunkowania historyczno-kulturowe pojawienia się rozpatrywanego znaku na mieczach i dalsza jego recepcja.
Źródło:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Archaeologica; 2013, 29
0208-6034
2449-8300
Pojawia się w:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Archaeologica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Symbolism of medieval swords from the territory of Latvia during the 11th–13th centuries
Symbolika średniowiecznych mieczy z terytorium Łotwy w XI–XIII wieku
Autorzy:: Tomsons, Artūrs
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/941974.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: Couronian swords
weapon symbolism
Middle Ages
studies in arms
miecze typu kurońskiego
symbolika broni
średniowiecze
bronioznawstwo
Opis:: Miecze zajmują ważne miejsce pośród wczesnośredniowiecznych znalezisk na Łotwie. Są one również widoczną częścią kultury materialnej mieszkańców terenów dzisiejszej Łotwy w okresie od IX do XIII w. Użycie pierwszych mieczy jest poświadczone już w późnej epoce brązu, jednak ich znaleziska do czasu epoki najazdów wikingów są niezwykle rzadkie. Największy przyrost znalezisk mieczy na Łotwie notuje się od 2. poł. XI w., kiedy to rozpoczynają się krucjaty przeciw pogańskim mieszkańcom dzisiejszych terenów Łotwy i Estonii. W okresie od końca epoki najazdów wikingów aż do początków XIII w. społeczności Bałtów i Finów zamieszkujące wschodnie wybrzeża Morza Bałtyckiego stworzyły nadzwyczajną kulturę wojowników. Jednym z bardziej znaczących elementów tej kultury były miecze. Spośród nich najbardziej interesującym i zarazem licznym typem mieczy na terenie Łotwy we wczesnym średniowieczu był tzw. miecz kuroński. Broń ta była charakterystyczna dla całego obszaru wschodniobałtyckiego. Typ ten uosabia najbardziej symboliczne aspekty wszystkich mieczy dla rozważanego czasu i regionu. Tej broni jest też poświęcona zasadnicza cześć niniejszego artykułu. Elementy rękojeści mieczy kurońskich były zazwyczaj bardzo bogato zdobione różnego rodzaju motywami. Chociaż przebadane pod kątem występujących napisów głownie tych mieczy wskazują na ich import z terenów zachodnioeuropejskich, to jednak części oprawy były najprawdopodobniej wytwarzane na miejscu. Motywy zdobiące rękojeści mieczy kurońskich można podzielić na dwie grupy: ponadregionalną (międzynarodowy) i lokalną. Elementami zaadoptowanymi z XII-wiecznej sztuki romańskiej były prawdopodobnie motywy roślinne i faliste. Z rodzimym wytwórstwem należy powiązać pojawiający się także na miejscowej biżuterii ornament w postaci koncentrycznych kręgów oraz szewronu. Sztuka zdobnicza na różnych wyrobach późnej epoki żelaza może wskazywać na sakralizację i większe znaczenie zdobionych w ten sposób artefaktów. Miecze oraz elementy garnituru mieczowego rozpowszechnione wzdłuż wschodnich wybrzeży Morza Bałtyckiego były dekorowane zarówno motywem geometrycznym jak i zwierzęcym. Na marginesie warto dodać, że tradycja niszczenia inwentarza grobowego może sugerować, że broń ta stała się pewnym symbolem, odbiciem idei wojownika, manifestacją przynależności do konkretnej części społeczeństwa i grupową tożsamością odzwierciedloną w kulturze materialnej. Rozprzestrzenienie wschodnio-bałtyckich typów mieczy (zwłaszcza typu kurońskiego) w XI–XIII w. może być rozważane jako ponadetniczny dowód istnienia szczególnych grup społecznych w obrębie całego regionu wschodniobałtyckiego.
Źródło:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Archaeologica; 2013, 29
0208-6034
2449-8300
Pojawia się w:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Archaeologica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki