Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "messiah" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Mesjanizm w literaturze z Qumran
Autorzy:
Jóźwiak, Franciszek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1163831.pdf
Data publikacji:
1963
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Qumran
Mesjasz
Messiah
Opis:
Au fur et à mesure qu’on déchiffre les documents de Qumran, il deviant de plus en plus évident que la secte attendait deux messies. L’un de ligne d’Aaron, 1’autre de la génération d’Israël. Le texte du Manuel de Discipline est suivant: „depuis le jour du décès du Docteur de la Communauté jusqu’à la venue de Messie d’Aaron et d’Israël”. Ce texte exprime toute attente des habitants de Qumran, ce que prouvent aussi d’autres documents, celui de la Mer Morte et surtout le Document de Damas. Dans ce texte on lit: jusqu’à ce que viennent les messies d’Aaron et d’Israël. La secte attendait donc l’arrivée de trois personnes qui devraient délivrer le Peuple Dieu c’est à dire on attendait le prophète prédit par Deut. 18, 15 ss. d’Elie, le messie d’Aaron et le fils de David ce messie National ou tout simplement le messie.
Źródło:
The Biblical Annals; 1963, 10, 1; 35-42
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Żydzi mesjanistyczni jako nazwa hebrajsko – chrześcijańskiego ruchu religijnego
Autorzy:
Juszczak, Artur
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2158632.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Instytut Studiów Międzynarodowych i Edukacji Humanum
Tematy:
Jew
messiah
Messianic Jews
Opis:
The article explains the meaning of the term "Messianic Jews" through a literal analysis of each word component. The term "Jew" is analyzed first. The root of the word originates from Judah, biblical character, son of Jacob and party to God's covenant. The analysis talks about what Jewish identity is and presents some of significant views on the issue. The article follows then to focus on the term "messiah", originally a royal title which later went on to mean "chosen" and became closely associated with Jesus Christ. The analysis of those two word components serves as a basis for explaining the movement as that of Jews who accept Jesus Christ as a messiah – a movement which has successfully developed since its inception in the 1890s.
Źródło:
Prosopon. Europejskie Studia Społeczno-Humanistyczne; 2012, 2(4); 205-213
1730-0266
Pojawia się w:
Prosopon. Europejskie Studia Społeczno-Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Interpretacja mesjańska Psalmu 22
Autorzy:
Kuc, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1166075.pdf
Data publikacji:
1971
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Psalm 22
interpretacja
mesjasz
interpretation
Messiah
Opis:
Persona patiens huius poematis ad quaestionem fundamentalem exegeticam Ps 22 pertinet. Cum hac questione interpretatio messianica Ps iungitur. Fautores interpretationis directe messianicae autumnant passiones, de quibus in Ps, solum de Christo intellegi posse. Nulla persona in VT invenitur, cui argumentum Ps adhiberi possit. Haec conclusio tamen non est sine dubio. Ps 22 est enim opus culticum in quo psalmista modo quodam universaliori loquitur, ut ad varias circumstantias, in quibus passio et liberatio a passione adsit, accommodari possit. Rationes ad probandam interpretationem messianicam quae ex NT proveniant, solum primaevae Ecclesiae intellectionem huius Ps ostendunt, sed non dem onstrant exegesim messianicam . Comparatio Ps 22 cum Deuteo Isaia tam philologica quam quoad thema docet affinitatem inter haec opera mere externam esse. Exegesis tipica in hoc consistit, quod auctor Ps aut propriam aut alicuius alii passionem et salutem describit, quae sunt typice de Messia intelligenda. Exegetae moderni hanc interpretationem uti insufficientem vident. Humilitas et exaltatio ut notae actionis salvificae Dei maxime in Ps descpptae sunt. Hoc thema essentialiter in Messia verificatus est, unde ex hac parte Ps 22 ut messianicus videri possit. Messianismus de quo agitur est praenuntiatio salvifica et eschatologica. Auctor Psalmi exinspiratione cognovit et expressit passionem et gloriam tam quam fructus, qui ad historiam salutis necessarii sunt. Intrinseca unio, quae inter passionem et fructum salutis adest, profundissime in Christo ostenditur. Schola, quam dicunt Myth and Ritual arbitratur Psalmum 22 mansionem esse ritualis ceremoniae regis, qui patitur et ad vitam revertitur et in hoc sensu dicunt Psalmum messianicum esse. Messianismus in hoc sensu fere ab omnibus exegetis non accipitur. Fautores sic dictae reinterpretationis sentiunt quatuor ultimos versus Ps 22 additos esse tempore posteriori, ita ut Psalmus tunc sensum messianicum accipegiet. His versibus (Ps 22, 28-32) regnum Dei mirabili modo diffunditur usque ad universale regnum Jahwe. Argumentum huius partis Ps affine est Psalm is regalibus et alterae parti Isaiae. Redactor igitur reinterpretans Ps 22 sensum messianicum in hoc opere relegit. Tamen unio causalis inter passionem patientis et salutem paganorum non clare in Psalmo videtur. A. Gelin arbitratur homines his temporibus non tam logice quam hodie cogitatos esse et spes messianicas ex Is 53 maximum influxum in eorum mentes exercuisse, unde versum 28-32 sufficientes erant, ut totus Psalmus messianice intelligeretur. Si persona in Psalmo acciperetur ut persona corporativa, dici possetrepraesentari populum Dei, qui pro omnium culpis patitur et tunc interpretatio messianica Psalmi 22 clarius evasisset.
Źródło:
The Biblical Annals; 1971, 18, 1; 5-19
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Witnesses of the Resurrected Messiah
Autorzy:
Kucicki, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1178948.pdf
Data publikacji:
2019-03-21
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
witness
resurrected messiah
peter
paul
gentiles
jews
Opis:
The dominant classification of Acts as the history of the early Christian Church whose main aim is to present the spread of the nascent movement from a less important part of the Roman Empire (Judea) to the very heart of the Empire (Rome), seems to be supported by Ac 1, 8 which is often taken as a kind of very general a table of contents. However, the rather unexpected end of Acts (a short and laconic account regarding Paul’s period in Rome), and Luke’s approach to and use of his sources, allow us to assume that Luke was aiming rather at a great story involving some main hearos and many other participants than are involved in just one thematic story. Following this assumption, based on the content of Acts, it is possible to individuate two main heroes (Peter and Paul) whose fate is somehow connected with many other persons that are also involved in giving witness to Jesus the Resurrected Messiah. In this study we look at Acts as the story concerning the two the most important witnesses, Peter and Paul, in order to determine their contribution to establishing the structural and doctrinal foundation of the New Israel.      
Źródło:
The Biblical Annals; 2019, 9, 4; 671-696
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„A słowo stało się Ciałem” (J 1,14). Mesjasz mostem dialogu między Bogiem i człowiekiem
„And the word became flesh”. The Messiah as a bridge of dialogue between God and man
Autorzy:
Miduch, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2147559.pdf
Data publikacji:
2020-11-25
Wydawca:
Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
Tematy:
Mesjasz
mesjanizm
proroctwo
obietnica
Messiah
messianism
prophecy
promise
Opis:
Relacja Boga z człowiekiem została zniszczona przez grzech. Bóg jednak nie zostawia człowieka bez nadziei. Obiecuje pomoc. Przez wieki wysyła swoich proroków, by podtrzymywali nadzieję na nadejście Mesjasza. Pierwsze z mesjańskich proroctw wydają się być szczególnie interesujące. Przebija przez nie ludzka tęsknota za utraconym poczuciem bezpieczeństwa, za rajem. Zdają się być one najbardziej ludzkie. Boskie wypełnienie obietnicy nie pomija ludzkich pragnień ale je przekracza. Dzieło, które ma do wykonania Mesjasz to nie tylko przywrócenie człowiekowi rajskiej relacji z Bogiem, ale także wyniesienie jej na wyższy poziom. Bóg, który stał się człowiekiem w osobie Mesjasza jest tak blisko człowieka jak nigdy dotąd.
The relationship of God and man was destroyed by sin. God does not leave people without hope. He promises help. Through ages he sent out his prophets to keep the hope of Messiah. Some of the first messianic prophecies seem to be especially interesting. We can see the longing for the lost safety, for paradise. They seem to be very human related. God’s fulfillment of this promise does not omit people’s desires and needs, it exceeds them. The goal of Messiah is not only to bring people the perfect relationship with God, it is to take it to a higher level. God, who became a human in the person of Messiah, is closer to man in as never before.
Źródło:
Sympozjum; 2020, 2(39); 11-25
2543-5442
Pojawia się w:
Sympozjum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Interpretacja Psalmu 110 w Targumie Psalmów
Interpretation of Psalm 110 in the Targum of Psalms
Autorzy:
Kuśmirek, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1491878.pdf
Data publikacji:
2021-03-06
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
Psalm 110
Targum
Mesjasz
przekład aramejski
Messiah
Aramaic translation
Opis:
Tematem artykułu jest ukazanie badania interpretacji Tg Ps 110, w którym oprócz tłumaczenia tekstu hebrajskiego znajduje się również materiał dodatkowy wprowadzony przez tłumacza. Na podstawie przedstawionego polskiego przekładu aramejskiej wersji psalmu i  analizy kolejnych wersetów wskazano zmiany i główne elementy egzegezy żydowskiej. Materiał uzupełniający odzwierciedla między innymi charakterystyczne dla rabinów poglądy  na temat pożytku ze studiowania Prawa. W artykule wykazano też, że Tg Ps 100 nosi cechy typowych dla aramejskich przekładów technik translacyjnych. W tym kontekście zauważono, że zmiany w Tg Ps 110, znajdują się szczególnie w tych miejscach, które chrześcijanie interpretowali jako odnoszące się do Jezusa jako Mesjasza. W tym kontekście podjęto próbę odpowiedzi, czy targum zawiera elementy polemicznego z tradycją chrześcijańską . Na podstawie badań wskazano, że targum zawiera elementy egzegezy historyzującej, jak również mesjanistycznej.
The aim of this paper is to provide an assessment of the interpretation of the biblical text offered by Tg Ps 110. In addition to the direct rendering of the Hebrew original, the Targum also contains supplementary material that was introduced by the translator. Basing on the Polish translation of the Aramaic text of Ps 110 and upon examining its single verses, the principal features and major modifications of the Jewish exegesis have been identified. The supplementary material includes, among others, expansions reflecting some of the typical rabbinic views on, for instance, the benefits of studying Torah. Furthermore, the use of the translatory techniques that are characteristic of the Aramaic translations have been indicated. In this respect, it has been observed that the most of the Tg Ps 110 changes has been made to the fragments Christians interpreted as referring to Christ as the Messiah. Hence, this paper attempts to answer the question, whether there are any elements of the polemics with the Christian tradition in the Targum discussed. The exploration of the above issues leads to the conclusion that Tg Ps 110 shows signs of the historicizing and messianic exegesis.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2020, 47; 11-24
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mary – the Morning Star Announcing the Dawn of Resurrection
Autorzy:
Bartosik, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2039298.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Mary – the Morning Star
Resurrection
Messiah’s Second Coming
Opis:
The present article shows in a synthetic form, how Mary lightens up our darkness; in what sense we may call Her the Morning Star announcing the dawn of Resurrection. First of all Her faith is shown that on Good Friday and on Holy Saturday became the faith of the whole arising Church. Until today we have been remembering Mary’s faith and we have been learning it from Her every Saturday. But Mary also prepares us for the Messiah’s Second Coming and for our Resurrection. As a loving Mother, seeing our sins, She descends to the earth and in Fatima calls us to come to our senses, so that we do not offend God. She again reveals Herself as the Morning Star announcing the Lord’s Coming. It is up to each of us if we reply to Her motherly pleas, and if we indicate God’s light to other people.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 2 English Version; 101-120
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Militant Davidic Messiah and Violence against Rome: The Influence of Pompey on the Development of Jewish and Christian Messianism
Autorzy:
Atkinson, Kenneth
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/942920.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Jews
History
The Militant Davidic Messiah
Rome
Pompey
Jewish and Christian Messianism
Opis:
In 63 BCE the army of the Roman General Pompey the Great invaded ancient Palestine, destroyed part of the Jerusalem temple, and ended the nearly eighty-year-old Hasmonean state. The Romans thereafter ruled ancient Palestine either directly or through a series of client kings. The great Jewish War against the Romans of 66–70 CE was largely an effort to restore independent Jewish rule. The Jewish historian Josephus, who served as a general in this conflict, tells us that a messianic oracle inspired many Jews to take up arms against the Romans.1 This nearly five-year conflict ended with the Roman destruction of Jerusalem and the Jewish temple. Sixty-two years later, Simeon bar Kochba – presumed by many Jews to be the messiah – led Jewish rebels in a second ill-fated revolt against Roman rule. After this failed war, the Jewish community abandoned nationalism and the active hope that a messiah would violently overthrow their oppressors.
Źródło:
Scripta Judaica Cracoviensia; 2011, 9; 7-19
2084-3925
Pojawia się w:
Scripta Judaica Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Inspiration of Zechariah in the Gospel According to Matthew
Autorzy:
Jonczyk, Wiesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1368702.pdf
Data publikacji:
2021-06-24
Wydawca:
Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:
Zachariasz
cytaty
król
zbawiciel
mesjasz
Mateusz
Zechariah
quotation
Messiah
king
shepherd
salvation
Mathew
Opis:
This article, dealing in parallel with The Book of Zechariah and The Gospel of Mathew, is focused on the similarity of ideas and expressions common to both books. It concentrates on an analysis of the biblical text and the most significant allusions, highlighting the connection between the prophesies of Zechariah and their use in Matthew. In the Gospel, that which comes from Zechariah is focused upon Jesus, who is depicted as a humble king who redeems his people and is presented like an abandoned shepherd. The language and concepts through which Jesus is described are closer to the Hebrew thoughts than to Greek concepts.
Artykuł koncentruje się na problematyce cytatów z Księgi Zachariasza obecnych w Ewangelii Mateusza oraz na głównych aluzjach, które nawiązują do proroctw Zachariasza. Wizje, które opisuje Zachariasz, i jego wezwania do nawrócenia i posłuszeństwa Bogu są ważnym elementem w nauczaniu Jezusa, który przypomina, że to grzech i nieposłuszeństwo Bogu sprowadzają nieszczęścia, a niepohamowane ambicje doprowadzają do rozlewu krwi niewinnych osób. Bóg chce cały czas wszystkich przyciągnąć do siebie z najbardziej oddalonych stron świata dzięki osobie Zbawiciela. W Ewangelii Mateusza Jezus wjeżdża do świątyni jak król, który przynosi pokój i harmonię, który sam jest cichy i pokorny. Mateusz opisuje tę scenę, wykorzystując fragment z Zachariasza, i przytacza go w tłumaczeniu, które jest bliższe Biblii Hebrajskiej niż Septuagincie. Jezus przynosi nowe prawo, które, wypływając z wiary, cechuje się miłością i miłosierdziem. Zapowiadając własną śmierć, Jezus przepowiada także rozproszenie uczniów. Będzie ono jednak tylko chwilowe, bo przez swoją mękę, śmierć i zmartwychwstanie Jezus znów ponownie przyciągnie wszystkich do siebie. Jezus ponownie stanie się pasterzem, który gromadzi rozproszone i zagubione owce. Obrazy, cytaty i aluzje zaczerpnięte z Zachariasza Ewangelista adaptuje i dostosowuje do konkretnej sytuacji, ale zachowuje przy tym idee przekazywane przez tekst hebrajski. Przez nawiązanie do Księgi Zachariasza Mateusz kładzie akcent na mesjańską, zbawczą i ponadczasową misję Jezusa.
Źródło:
Studia Bobolanum; 2021, 32, 1; 193-213
1642-5650
2720-1686
Pojawia się w:
Studia Bobolanum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Duch udzielony mesjaszowi w Księdze Izajasza
The Spirit Given to the Messiah in the Book of Isaiah
Autorzy:
Szmajdziński, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1044062.pdf
Data publikacji:
2020-06-26
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
duch Boży
mesjasz
Księga Izajasza
spirit of God
messiah
The Book of Isaiah
Opis:
Rzeczownik rûaḥ („duch”, a także „oddech, wiatr”) jest jednym z ważniejszych terminów teologicznych w Starym Testamencie, zwłaszcza gdy występuje w znaczeniu „duch”. Wówczas rûaḥ pozostaje zawsze w mocy Boga i jest zależny od Niego. Jako duch Boży „czuwa” on nad stworzeniem, odnawia wszystko, przywraca do życia, a po śmierci człowieka wraca do Boga, który go dał. W Księdze Izajasza rzeczownik rûaḥ występuje 51 razy. Bardzo ważną rolę odgrywa w wyroczniach, które zapowiadają i ukazują mesjasza: Iz 11,1-3a, 42,1 i 61,1. Duch jest mu udzielony jako moc Boża do wypełnienia ważnych zadań. Bóg udziela ducha w sposób trwały. Dzięki duchowi tworzy się szczególna relacja pomiędzy Bogiem a mesjaszem, która jest wyrażona takimi tytułami jak „mój sługa” lub „mój wybrany”. Jego misja jest skierowana przede wszystkim do ubogich i chorych. Jej skutkiem będzie zmiana ich sytuacji przez ustanowienie prawa i sprawiedliwości. Działalność mesjasza przekroczy granice Izraela i zostanie skierowana do wszystkich narodów. Dzięki niemu poganie będą oświeceni Bożym światłem i będą uczestniczyli w przymierzu. W takim znaczeniu wyrocznie mesjańskie z Księgi Izajasza występują w Nowym Testamencie (Mt 12,18-20; Łk 4,18-19).
The noun rûaḥ (“a spirit”, as well as “breath, wind”) is one of the most important theological terms in the OT, especially as it occurs in the sense of “spirit”. As such, rûaḥ always remains within the power of God and depends on Him. Being God’s spirit, it “supervises” over all creatures, renews everything, restores to life, and after a person's death it returns to the God who gave Him. The noun rûaḥ occurs 51 times in the Book of Isaiah and it plays a very important role in the oracles that announce and reveal the messiah: Isaiah 11:1-3a, 42:1, and 61,1. The spirit is given to him as God’s power to perform important tasks. God gives His spirit permanently. The spirit creates a special relationship between God and the messiah, which is expressed in titles such as “my servant” or “my chosen one”. His mission is aimed primarily at the poor and the sick. Its result is a change in their situation, by the enacting of righteousness and justice. The messiah’s activity crosses Israel’s borders and will be directed to all nations. In this way the pagans will be enlightened with God’s light and will participate in His covenant. It is within this domain of meaning that the messianic oracles from the Book of Isaiah are conveyed into the New Testament (Matthews 12:18-20; Luke 4:18-19).
Źródło:
Verbum Vitae; 2020, 37, 1; 49-68
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tadeusza Z. Kasserna ujęcie Orientu w operze The Anointed według dramatu Koniec Mesjasza Jerzego Żuławskiego
Representations of the Orient in Tadeusz Z. Kassern’s opera The Anointed based on Jerzy Żuławski’s drama The End of the Messiah
Autorzy:
Skupin, Renata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/521988.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
Tematy:
Tadeusz Z. Kassern
The Anointed
opera
Andrzej Żuławski
The End of the Messiah
orientalism
Opis:
The title character of Andrzej Żuławski’s drama The End of the Messiah (1911) is a historical fi gure of a Turkish-Jewish apostate messiah — Sabbatai Zevi (1626–1676). Żuławski exposes in his play, which contains many Polish elements, the idea of Jewish messianism in a mystical and national sense and his representation of the Islamic Orient has a pessimistic and escapist message. Tadeusz Z. Kassern in his own adaptation of the drama in his lyric opera The Anointed (1949–51) removed all Polish threads and added one oriental character: the Muezzin’s voice, imitating an adhan — muslim call for prayer, which has a key importance for musical orientalism of the opera. Although it is presented with a relatively objective ethnographic accuracy, it creates an exotic background for the action — as a modern aspect of couleur locale. Muezzin’s voice is always heard in the scenes with exclusive participation of Jewish main characters (Sabbatai and Miriam), which emphasizes the relation of antithetical worlds (inside – outside) or opposition: Jewish characters – alien (exotic) Muezzin. Opera The Anointed is an emblematic example of the hybrid referentiality of Kassern’s musical orientalism.
Źródło:
Aspekty Muzyki; 2013, 3; 83-109
2082-6044
Pojawia się w:
Aspekty Muzyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jesus and the Woman of Samaria (John 4:7b–15). From the Heritage of Tradition to the Mystery of Faith
Autorzy:
Kot, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1178748.pdf
Data publikacji:
2020-04-09
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
john 4:1–42
samaritan woman
targum
jacob’s well
living water
samaria
messiah
Opis:
The dialogue between Jesus and the woman of Samaria, which is related in detail by the author of the fourth gospel, focuses on the sign of Jacob’s well and the living water in its first part (4:7b–15). The climax of this section combines the well, the gift of God and the identity of Jesus. By way of allusion, Jesus leads the woman to the recognition of His person’s mystery. If readers wish to comprehend the meaning of this conduct, they cannot limit themselves only to the biblical story of the patriarch Jacob. They must consider the Targum traditions. Only thus is it possible to understand how a woman of Samaria could recognize the mystery of Jesus, a Jew. Setting the story in the cultural context sheds light on the author’s intentions behind the inclusion of the narrative of 4:1–42 in Corpus Johanneum. This is important in relation to the land of Samaria which was then inhabited by people who varied in terms of ethnicity and religion. The woman whom Jesus met at Jacob’s well is described in such a way as to represent all Samaritans: descendants of proto-Samaritans and immigrant heathens. All of them were invited to draw from the source of salvation opened up by Jesus Christ.
Źródło:
The Biblical Annals; 2020, 10, 4; 615-636
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Maryja − Gwiazda Zaranna zwiastująca świt zmartwychwstania
Mary – the Morning Star Announcing the Dawn of Resurrection
Autorzy:
Bartosik, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040208.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Maryja-Gwiazda Zaranna
Zmartwychwstanie
powtórne przyjście Mesjasza
Mary – the Morning Star
Resurrection
Messiah's Second Coming
Opis:
Niniejszy artykuł ukazuje syntetycznie, w jaki sposób Maryja rozświetla nasze ciemności, w jakim sensie możemy nazwać Ją Gwiazdą Zaranną zwiastującą świt Zmartwychwstania. Została ukazana przede wszystkim Jej wiara, która w Wielki Piątek i Sobotę stała się wiarą całego rodzącego się Kościoła. Do dziś wspominamy tę wiarę Maryi i uczymy się jej od Niej, zwłaszcza w każdy dzień sobotni. Ale Maryja przygotowuje nas także na powtórne przyjście Mesjasza i na nasze zmartwychwstanie. Jako kochająca Matka, widząc nasze grzechy, zstępuje na ziemię i w Fatimie wzywa nas do opamiętania, aby nie obrażać już więcej Pana Boga. Po raz kolejny objawia się jako Gwiazda Zaranna zwiastując przyjście Pana. To, czy odpowiemy na Jej matczyne błagania, czy wskażemy innym ludziom Boże światło, zależy od każdego z nas.
The present article shows in a synthetic form, how Mary lightens up our darkness; in what sense we may call Her the Morning Star announcing the dawn of Resurrection. First of all Her faith is shown that on Good Friday and on Holy Saturday became the faith of the whole arising Church. Until today we have been remembering Mary's faith and we have been learning it from Her every Saturday. But Mary also prepares us for the Messiah's Second Coming and for our Resurrection. As a loving Mother, seeing our sins, She descends to the earth and in Fatima calls us to come to our senses, so that we do not offend God. She again reveals Herself as the Morning Star announcing the Lord's Coming. It is up to each of us if we reply to Her motherly pleas, and if we indicate God's light to other people.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 2; 133-153
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Christ as the Persona Speaking according to Origen’s First Homily on Psalm 15(16)
Autorzy:
Grzywaczewski, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2134453.pdf
Data publikacji:
2022-05-28
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Logos
Syn Boży
Mesjasz
Chrystus
Kościół
Eucharystia
Hades
God’s Son
Messiah
Christ
Church
Eucharist
Opis:
The discovery of Origen’s commentaries on Psalms in 2012 was an event for patristic studies. These commentaries are prepared in the form of homilies. It is said that Origen published them at the end of his life. In preparing his homilies, he applied the allegorical method as he used to do in many of his works. The implied author of Psalm 15(16) speaks in the first person. For Origen, it was evident that the persona speaking in Psalm 15(16) was Christ. Indeed, this Psalm belongs to the messianic Psalms. The article draws attention to three points: 1) Christ as the persona which has seen no corruption after the death in body; 2) Christ speaking about the Church; 3) Christ’s double inheritance corresponding to His double nature: Divine and human. The Son of God (eternal Logos) is connected ontologically to the Father. He is also connected to the people, especially to Christians. The Son of God acts for Christians in the Church. When the Son prays for protection, He prays for Himself and for the faithful. In his commentary on Psalm 15(16), Origen wanted to expose the unity of the Old Testament with the New Testament: God’s Son, Logos, Messiah and Christ is the center of both Testaments.
Odkrycie komentarza Orygenesa do dziesięciu psalmów w 2012 roku było znaczącym wydarzeniem dla studiów patrystycznych. Komentarze te zredagowane są w formie homilii. Przypuszcza się, że Orygenes opublikował je pod koniec życia. Orygenes posługuje się w nich, podobnie jak wielu innych swych dziełach, alegoryczną metodą interpretacji Pisma Świętego. Autor Psalmu 15 mówi w pierwszej osobie. Dla Orygenesa było rzeczą oczywistą, że tą osobą (prosōpon) jest Chrystus. Istotnie, Psalm 15(16) należy do psalmów mesjańskich. Niniejszy artykuł dotyczy trzech rzeczy: 1) Chrystus jako osoba, której ciało nie doznało rozkładu po śmierci; 2) Chrystus mówiący o Kościele; 3) podwójne dziedzictwo Chrystusa odpowiadające dwu naturom – boskiej i ludzkiej. Syn Boży (wieczny Logos) jest związany z Bogiem Ojcem ontologicznie. Jest on także związany z ludźmi, szczególnie z chrześcijanami. Syn Boży działa na rzecz chrześcijan w Kościele. Jeśli Syn prosi Boga Ojca o protekcję, to prosi o nią dla siebie, a także dla wierzących. W swym Komentarzu do Psalmu 15(16) Orygenes chciał podkreślić jedność Starego Testamentu z Nowym: w centrum obu znajduje się Logos jako Syn Boży, Mesjasz i Chrystus.
Źródło:
Collectanea Theologica; 2022, 92, 2; 65-86
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:
Collectanea Theologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies