Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "memory practices" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-12 z 12
    Tytuł:
    Studia nad pamięcią a archeologia późnego paleolitu. O performatywnym wymiarze praktyk pamięci w pradziejowych społecznościach łowiecko-zbierackich
    The studies of memory and archaeology of late Paleolithic. A performative dimension of memory practices in the prehistorical society of hunters-gatherers
    Autorzy:
    Mugaj, Jakub
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1023810.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-15
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    archaeology
    memory
    performative dimension of memory practices
    prehistorical hunter-gatherer societies
    Opis:
    The researches on the Paleolithic society of hunters-gatherers enter into an inspiring perspective, enriching the reflection on memory. The article considers the forms of the collective memory of the hunters-gatherers community of the Paleolithic era. The author postulates to widen the term of memory with the practices of embodiment and habitual memory. It helps to grasp the ways of memorizing by the communities on a deeper level. Cultural memory is deeply rooted in routine activities, which is more or less conscious. The mnemotechnic power that lives in such activities allows for preserving of cultural models. The archaeological analyses of flint working materials present the very concrete examples of such events.
    Źródło:
    Folia Praehistorica Posnaniensia; 2019, 24; 175-189
    0239-8524
    2450-5846
    Pojawia się w:
    Folia Praehistorica Posnaniensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Instytucje filmowe jako instytucje pamięci – przykład Litwy, Łotwy i Estonii
    Film Institutions as Institutions of Memory: The Examples of Lithuania, Latvia and Estonia
    Autorzy:
    Tsibets, Ilya
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/25806638.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    praktyki pamiętania
    kraje bałtyckie
    produkcja filmowa
    instytucje filmowe
    memory practices
    Baltic States
    film production
    film institutions
    Opis:
    Autor opisuje działalność instytucji filmowych krajów bałtyckich (tj. Litwy, Łotwy i Estonii), analizując różnego rodzaju dokumenty normatywne i programy inicjowane przez te placówki. Bazując na rozważaniach Jana Assmanna oraz Astrid Erll o pamięci kulturowej i sposobach jej eksternalizacji, autor wskazuje, że wspierane ze środków publicznych instytucje filmowe spełniają się również jako instytucje pamięci. Przybliżając historię instytucjonalizacji przemysłów filmowych wymienionych państw,  uwypukla ich rolę pamięciotwóczą i tożsamościotwórczą. Bezpośredni przykład stanowią tu programy wprowadzane w ramach obchodów stulecia uzyskania (lub odzyskania) niepodległości omawianych krajów. Szczegółowo opisując normatywną stronę tych programów i ich efekty, autor potwierdza pierwotne założenia dotyczące pamięciotwórczego charakteru instytucji filmowych. Scharakteryzowanie wskazanych zjawisk pozwala też uzupełnić lukę w badaniach kina krajów bałtyckich.
    The article analyses the activity of film institutions in the Baltic States (i.e., Lithuania, Latvia and Estonia) based on various types of normative documents and programs initiated by these institutions. Drawing on the considerations of Jan Assmann and Astrid Erll on cultural memory and the ways of its externalization, the author argues that public film institutions can also act as institutions of memory. By presenting the history of institutionalization of the film industries of the Baltic States, the author emphasizes their memory- and identity-creating function. These functions are clearly exemplified by the programs introduced by Baltic film institutions on the centenery of the independence of the respective countries. The author describes in detail the normative dimension of these programs, as well as their effects, and confirms his initial assumptions on the memory-creating character of film institutions. This article also fills the gap in the research of Baltic States cinema.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2022, 120; 68-91
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rytuały jako praktyki pamięci w transmisji pokoleniowej w refleksji socjologa religii
    Rituals as the memory practices in generational transmission (in the reflection of sociologist of religion)
    Autorzy:
    Sroczyńska, Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/546299.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Religioznawcze
    Tematy:
    rytuały
    praktyki pamięci
    przekazywanie pokoleń
    młodzież
    socjologia religii
    rituals
    memory practices
    generational transmission
    youth, sociology of religion
    Opis:
    In the paper author takes the rituals meaning issues as the memory practices in the sociology of religion perspective. The rituals constitute an important dimension of cultural remember, at the same time they create a “conveyor belt” in supporting of generational continuity. The chosen results of sociological researches, connected with mixedrituals: forgiveness, commemoration and the patriotic ceremonies are the empiricalexemplifications. In these rituals, connected with secular sacrum, often comes out the religious sacrum that enhances their meaning. The results of own, sociological researches conducted among mature young people and their parents, in the end of the first decade of XXIst age, were thebasis of reflection in indirect way, too.
    Nie od dziś wiadomo, że fenomen rytuału wykracza poza możliwości poznawcze jednej dyscypliny naukowej i staje się przedmiotem oglądu, m.in. ze strony antropologii kulturowej, religioznawstwa, socjologii, a także nauk o wychowaniu. Powszechność obecności zjawisk rytualnych, a zarazem złożoność i subtelność ich materii, w szczególny sposób łączących to co biologiczne (cielesne) z tym co kulturowe (światem znaczeń) uwrażliwia na konieczność stosowania różnych optyk teoretycznych i metodologicznych. Zainteresowanie metakategorią transmisji pokoleniowej, absorbującą rytuały jako praktyki pamięci zbiorowej, pociąga za sobąodwołanie się do perspektywy socjologicznej, wzbogaconej o przesłanie antropologii kulturowej.
    Źródło:
    Przegląd Religioznawczy; 2018, 2/268
    1230-4379
    Pojawia się w:
    Przegląd Religioznawczy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Memory in action – Performative practices in a dispute about the past: Serbia and Croatia at the turn of the 20th and 21st century
    Autorzy:
    Giergiel, Sabina
    Taczyńska, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/677735.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    Serbia
    Croatia
    memory
    discourse
    performative practices
    Opis:
    Memory in action – Performative practices in a dispute about the past: Serbia and Croatia at the turn of the 20th and 21st centuryThe article is an attempt to combine in one reflection the elements of two directions of critical thinking: discursive and performative. The starting point of the analysis is the assumption (derived from beliefs common in pre-performative times) that every space (including a city’s territory) can be treated as a text. This means that both static artifacts and activities in a given space communicate a certain message and can be seen as signs or symbols that refer to something outside of them. Our reflection focuses on practices in which the performative potential is fully revealed and which can be interpreted as a kind of rebellion against the present reality and official policies of memory. The analyzed activities are understood here as symbolic and cultural practices and aim to introduce changes on several levels: to change the historical consciousness of community members; to affect the nuances and expansion of national memory (in this case Serbian or Croatian); to modify the nature of memory. We are interested in interventions that are usually undertaken by persons or groups located on the outskirts of the system of power. Pamięć w działaniu – praktyki performatywne w sporze o przeszłość. Serbia i Chorwacja na przełomie XX i XXI wiekuArtykuł stanowi próbę połączenia we wspólnej refleksji elementów dwóch kierunków myślenia krytycznego: dyskursywnego i performatywnego. Punktem wyjścia rozważań jest wywodzące się z przekonań patronujących czasom przedperformatywnym założenie, że każdą przestrzeń (w tym terytorium miasta) można traktować jako tekst. Oznacza to, że zarówno statyczne artefakty, jak i odbywające się w przestrzeni aktywne działania komunikują pewien przekaz i można je rozpatrywać jako znaki bądź symbole odsyłające do czegoś, co jest poza nimi. Nasza refleksja koncentruje się na praktykach, w których z całą mocą ujawnia się potencjał performatywny i które można odczytywać jako rodzaj buntu wobec zastanej rzeczywistości i obowiązujących polityk pamięci. Analizowane działania rozumiane są tutaj jako praktyki symboliczno-kulturowe, które stawiają sobie za cel wprowadzenie przekształceń na kilku poziomach: zmianę świadomości historycznej członków społeczności; wpłynięcie na zniuansowanie i poszerzenie pamięci narodowej (w tym wypadku serbskiej czy chorwackiej); modyfikację charakteru pamięci. Interesują nas interwencje podejmowane zwykle przez osoby bądź grupy sytuujące się na obrzeżach systemu władzy.
    Źródło:
    Slavia Meridionalis; 2019, 19
    1233-6173
    2392-2400
    Pojawia się w:
    Slavia Meridionalis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    An Analysis of Biographies in Collective Memory Research: The Method of Socio-Historical Analysis
    Autorzy:
    Karacan, Elifcan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/623409.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Biographical Research
    Collective Memory
    Mnemonic-Practices
    Narration
    Socio-Historical Analysis
    Opis:
    This article explores the use of biographies in qualitative research about collective memory. It is argued that commemorative ceremonies, as well as changes appearing in macro-level structures within the time-span of individuals’ life histories need to be included when analyzing biographies in collective memory studies. The article suggests enhancement of the biographical case reconstruction method (Rosenthal 1993; 2004) with two additional stages: analysis of the experienced past with more emphasis on socio-historical transformations; and inclusion and analysis of the ethnographical data collected from collective mnemonic practices. By providing empirical data from the research conducted with political exiles in Germany, these analytical steps of the method of socio-historical analysis are demonstrated in detail.
    Źródło:
    Qualitative Sociology Review; 2019, 15, 3; 94-109
    1733-8077
    Pojawia się w:
    Qualitative Sociology Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Практики памяти: Тверь, Медное, Ржев
    Praktyki pamięciowe: Twer, Miednoje, Rżew
    Memorial Practices: Tver, Mednoye, Rzhev
    Autorzy:
    Boushev, Alexander
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/20433562.pdf
    Data publikacji:
    2022-10-19
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    практики памяти
    мемориал
    медиа
    документальный театр
    репрессии
    борьба за пересмотр истории
    praktyki pamięci
    memoriał
    media
    teatr dokumentalny
    represje
    walka o rewizję historii
    practices of memory
    memorial
    documentary theatre
    struggle against historical falsification
    Opis:
    Трагическая история двадцатого столетия уходит в прошлое — не остаётся в живых авторитетных свидетелей истории первой половины XX века. Однако остаются коллективные практики памяти и коммеморации. В работе рассматривается, каковы практики коллективной памяти, касающиеся травматических событий истории XX века. Исследуется этичность современного документального театра о репрессиях, медийное освещение демонтажа памятных досок в Твери, попытки ребрендинга музея в Медном, борьба за подлинную историю военного историка Светланы Герасимовой и создание монумента во Ржеве. Статья заставляет подумать, каковы образы памяти и ее состояние в сознании современников, каковы приемы проникновения в память в литературных и нелитературных текстах или попытки избавиться от нее.
    The tragic history of the first half of the 20th century is receding into annals of history there are hardly any surviving witnesses. However, practices of commemoration and collective memory are still there. Aleksandr Bushev looks at practices of public commemoration of collective consciousness related to the traumatic events in the history of the 20th century. The article focuses on modern documentary theatre concerned with repressions, media coverage of deconstruction of memorial plaques on the former building of Kalinin NKVD, the attempts to rebrand the Mednoye Museum, the struggle against the falsification of military history undertaken by Tver historian Svetlana Gerasimova, and the creation of a Soviet soldier memorial in Rzhev. Bushev’s goal is make us reflect on the images of memory in the consciousness of our contemporaries, on the ways in which this memory can be penetrated via creative and journalistic texts, and on attempts to erase this memory.
    Tragiczna historia XX wieku odchodzi w przeszłość — nie pozostało przy życiu wielu reprezentatywnych świadków dziejów jego pierwszej połowy. Pozostają jednak zbiorowe praktyki pamięci i komemoracji. W artykule omówiono rodzaje praktyk pamięci zbiorowej odnoszące się do traumatycznych wydarzeń z historii XX wieku. Analizie poddane zostały kwestie etyczności współczesnego teatru dokumentalnego o represjach, medialne relacje z demontażu tablic pamiątkowych w Twerze, próby rebrandingu muzeum w Miednoje, walka o prawdę prowadzona przez historyka wojskowości Swietłanę Gierasimową i powstanie pomnika w Rżewie. Artykuł skłania do refleksji nad obliczami pamięci i jej stanem w świadomości współczesnych, technikami wnikania w pamięć w tekstach literackich i nieliterackich czy próbami pozbycia się jej.
    Źródło:
    Rusycystyczne Studia Literaturoznawcze; 2022, 32; 1-20
    0208-5038
    2353-9674
    Pojawia się w:
    Rusycystyczne Studia Literaturoznawcze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rola warstwy afektywnej w doświadczeniu muzealnym. Narracja o zagładzie we współczesnym muzeum historycznym
    Role of emotional layer in museum experience. Narration on the holocaust in contemporary historical museum
    Autorzy:
    Nieroba, E.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/347928.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Akademia Wojsk Lądowych imienia generała Tadeusza Kościuszki
    Tematy:
    zagłada
    muzeum historyczne
    pamięć społeczna
    kultura popularna
    emocje
    holocaust
    historical museums
    social memory
    aesthetization of past
    commemorative practices
    Opis:
    Punktem wyjścia rozważań są koncepcje Pierra Nory oraz Alison Landsberg. Odchodzenie bezpośrednich świadków historii zdaniem P. Nory zrzuca na instytucje archiwizujące (w tym na muzea) obowiązek magazynowania śladów przeszłości. Natomiast A. Landsberg obnaża postępujący proces uzależniania się mechanizmów kształtowania pamięci we współczesnym społeczeństwie od najnowszych technologii i produktów popkultury. Muzea Holokaustu poszukują adekwatnego języka mówienia o Zagładzie w sytuacji, gdy podobnie jak inne instytucje muzealne muszą dopasować się do nowych oczekiwań odbiorców i dostosować swoją przestrzeń i sposób eksponowania do aktualnych warunków kulturowych. W szerszy nurt zmian kulturowych wpisać możemy proces deprofesjonalizacji pamięci oraz nowy paradygmat zdobywania wiedzy. Wyniki badań empirycznych dowodzą, że odbiorca nie oczekuje jedynie intelektualnego kontaktu z przeszłością; najbardziej pożądaną formą poznania minionych wydarzeń jest przekroczenie biernej granicy obserwacji oraz pragnienie zmysłowego doznania historii. W tej perspektywie Miejsce Pamięci i Muzeum Auschwitz-Birkenau jako fizyczny ślad przeszłości, zgodnie z koncepcją Aleidy Assmann o "pamięci miejsca", gwarantuje doznania zmysłowe i afektywne. W dalszej części artykułu przedstawiono strategie wykorzystywania produktów popkulturowych do przetwarzania i opisywania wydarzeń historycznych, sposoby organizowania przestrzeni muzealnej oddziałującej na emocje i wyobraźnię odbiorcy, zachęcającej do indywidualnego odkrywania historii oraz związane z tym obawy przed banalizacją i trywializacją przekazu.
    The starting point for the discussion are the concepts of Pierre Nora and Alison Landsberg. According to P. Nora, the passing away of eyewitnesses to history transfers the obligation to store the traces of the past onto archiving institutions (including museums). A. Landsberg, in turn, reveals the process in which the mechanisms of memory shaping in the contemporary society become dependent on the state-of-the-art technologies and pop-culture products. Museums of the Holocaust are searching for an appropriate language to talk about the Holocaust in a situation where, like other museum institutions, they have to adjust to the new expectations of the audience, and tailor their space and ways of exhibition to the current cultural conditions and new means of learning. Empirical investigations have proven that nowadays receivers do not merely expect to approach the past intellectually, but also to cross the passive boundary of observation, and desire to have sensual experience of history. From this perspective, the Auschwitz-Birkenau Memorial and Museum as a physical trace of the past, in accordance with Aleida Assmann's concept of "a memory of place", provides the visitors with sensual and emotional experience. In its further part, the article presents strategies for using the products of popular culture for processing and describing historical events, the ways of organizing museum space which affects the emotions and the imagination of receivers and invites them to discover history for themselves. Also, it discusses the resulting concerns about the potential trivialization of the communicated message.
    Źródło:
    Zeszyty Naukowe / Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Lądowych im. gen. T. Kościuszki; 2012, 3; 171-185
    1731-8157
    Pojawia się w:
    Zeszyty Naukowe / Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Lądowych im. gen. T. Kościuszki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Історична Пам’ять Та Практики Монументальної Комеморації Першої Світової Війни В Австралії (частина 1)
    Historical Memory and Practices of Monumental Commemoration of World War I in Australia (Part 1)
    Autorzy:
    Zernetska, O.
    Myronchuk, O.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1070485.pdf
    Data publikacji:
    2020-09-29
    Wydawca:
    National Academy of Sciences of Ukraine. Institute of World History
    Tematy:
    historical memory
    monuments
    commemorative practices
    World War I
    Australia
    історична пам’ять
    монументи
    перша світова війна
    австралія
    комеморативні практики
    Opis:
    The authors’ research attention is focused on the specifics of the Australian memorial practices dedicated to the World War I. The statement is substantiated that in the Australian context memorials and military monuments formed a special post-war and post-traumatic part of the visual memory of the first Australian global military conflict. The features of the Australian memorial concept are clarified, the social function of the monuments and their important role in the psychological overcoming of the trauma and bitter losses experienced are noted. The multifaceted aspects of visualization of the monumental memory of the World War I in Australia are analyzed. Monuments and memorials are an important part of Australia’s visual heritage. It is concluded that each Australian State has developed its own concept of memory, embodied in various types and nature of monuments. The main ones are analyzed in detail: Shrine of Remembrance in Melbourne (1928–1934); Australian War Memorial in Canberra (1941); Sydney Cenotaph (1927-1929) and Anzac Memorial in Sydney (1934); Desert Mounted Corps Memorial in Western Australia (1932); Victoria Memorials: Avenue of Honour and Victory Arch in Ballarat (1917-1919), Australian Ex-Prisoners of War Memorial (2004), Great Ocean Road – the longest nationwide memorial (1919-1932); Hobart War Memorial in the Australian State of Tasmania (1925), as well as Villers-Bretonneux Australian National Memorial in France dedicated to French-Australian cooperation during the World War I (1938). The authors demonstrate an inseparable connection between the commemorative practices of Australia and the politics of national identity, explore the trends in the creation and development of memorial practices. It is noted that the overwhelming majority of memorial sites are based on the clearly expressed function of a place of memory, a place of mourning and commemoration. It was found that the representation of the memorial policy of the memory of Australia in the first post-war years was implemented at the beginning at the local level and was partially influenced by British memorial practices, transforming over time into a nationwide cultural resource.
    Дослідницька увага авторів зосереджена на специфіці австралійських меморіальних практик, присвячених Першій світовій війні. Обґрунтовано положення про те, що в австралійському контексті меморіали та військові пам’ятники сформували особливу післявоєнну і пост-травматичну частину візуальної пам’яті про перший австралійський глобальний військовий конфлікт. З’ясовуються особливості австралійської меморіальної концепції, відзначається соціальна функція пам’ятників та їх важлива роль у психологічному подоланні пережитих травм і гірких втрат. Аналізуються різнопланові аспекти візуалізації монументальної пам’яті про Першу світову війну в Австралії. Доведено, що пам’ятники і меморіали є важливою частиною візуальної історичної спадщини Австралії. Зроблено висновок про те, що у кожному австралійському штаті розроблена власна концепція меморіальної пам’яті, втілена у різноманітних за типом та характером монументах. Детально проаналізовано основні з них: Храм пам’яті в Мельбурні (1928-1934); Австралійський військовий меморіал в Канберрі (1941); Кенотаф (1927-1929) та Меморіал АНЗАК в Сіднеї (1934); Меморіал Пустельного кінного корпусу у Західній Австралії (1932); пам’ятні меморіали штату Вікторія: Алея честі та Арка перемоги в Баллараті (1917-1919), Меморіал колишнім австралійським військовополоненим (2004), найдовший загальнонаціональний меморіал пам’яті – Велика океанська дорога (1919-1932); військовий меморіал Хобарта в австралійському штаті Тасманія (1925), а також Меморіал в честь франко-австралійської військової співпраці під час Першої світової війни у Віллер-Бретонне у Франції (1938). Автори демонструють нерозривний зв’язок комеморативних практик Австралії з політикою національної ідентичності, досліджують тенденції започаткування та розвитку меморіальних практик. Відзначено, що переважна більшість меморіальних пам’яток має в своїй основі чітко виражену функцію місця пам’яті, місця скорботи і вшанування. З’ясовано, що репрезентація меморіальної політики пам’яті Австралії в перші повоєнні роки реалізовувалася спочатку на локальному рівні і частково перебувала під впливом британських меморіальних практик, трансформуючись з часом у загальнонаціональний культурний ресурс.
    Źródło:
    Проблеми всесвітньої історії; 2020, 12; 204-220
    2707-6776
    Pojawia się w:
    Проблеми всесвітньої історії
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Історична пам’ять та практики монументальної комеморації Першої світової війни в Австралії (Частина 2)
    Historical Memory and Practices of Monumental Commemoration of World War I in Australia (Part 2)
    Autorzy:
    Зернецька, О.В.
    Мирончук, O.A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22676579.pdf
    Data publikacji:
    2021-03-18
    Wydawca:
    National Academy of Sciences of Ukraine. Institute of World History
    Tematy:
    історична пам’ять
    монументи
    Перша світова війна
    Австралія
    комеморативні практики
    historical memory
    monuments
    World War I
    Australia
    commemorative practices
    Opis:
    Дослідницька увага авторів зосереджена на специфіці австралійських меморіальних практик, присвячених Першій світовій війні. Обґрунтовано положення про те, що в австралійському контексті меморіали та військові пам’ятники сформували особливу післявоєнну і пост-травматичну частину візуальної пам’яті про перший австралійський глобальний військовий конфлікт. З’ясовуються особливості австралійської меморіальної концепції, відзначається соціальна функція пам’ятників та їх важлива роль у психологічному подоланні пережитих травм і гірких втрат. Аналізуються різнопланові аспекти візуалізації монументальної пам’яті про Першу світову війну в Австралії. Доведено, що пам’ятники і меморіали є важливою частиною візуальної історичної спадщини Австралії. Зроблено висновок про те, що у кожному австралійському штаті розроблена власна концепція меморіальної пам’яті, втілена у різноманітних за типом та характером монументах. Детально проаналізовано основні з них: Храм пам’яті в Мельбурні (1928-1934); Австралійський військовий меморіал в Канберрі (1941); Кенотаф (1927-1929) та Меморіал АНЗАК в Сіднеї (1934); Меморіал Пустельного кінного корпусу у Західній Австралії (1932); пам’ятні меморіали штату Вікторія: Алея честі та Арка перемоги в Баллараті (1917-1919), Меморіал колишнім австралійським військовополоненим (2004), найдовший загальнонаціональний меморіал пам’яті – Велика океанська дорога (1919-1932); військовий меморіал Хобарта в австралійському штаті Тасманія (1925), а також Меморіал в честь франко-австралійської військової співпраці під час Першої світової війни у Віллер-Бретонне у Франції (1938). Автори демонструють нерозривний зв’язок комеморативних практик Австралії з політикою національної ідентичності, досліджують тенденції започаткування та розвитку меморіальних практик. Відзначено, що переважна більшість меморіальних пам’яток має в своїй основі чітко виражену функцію місця пам’яті, місця скорботи і вшанування. З’ясовано, що репрезентація меморіальної політики пам’яті Австралії в перші повоєнні роки реалізовувалася спочатку на локальному рівні і частково перебувала під впливом британських меморіальних практик, трансформуючись з часом у загальнонаціональний культурний ресурс.
    The authors’ research attention is focused on the specifics of the Australian memorial practices dedicated to the World War I. The statement is substantiated that in the Australian context memorials and military monuments formed a special post-war and post-traumatic part of the visual memory of the first Australian global military conflict. The features of the Australian memorial concept are clarified, the social function of the monuments and their important role in the psychological overcoming of the trauma and bitter losses experienced are noted. The multifaceted aspects of visualization of the monumental memory of the World War I in Australia are analyzed. Monuments and memorials are an important part of Australia’s visual heritage. It is concluded that each Australian State has developed its own concept of memory, embodied in various types and nature of monuments. The main ones are analyzed in detail: Shrine of Remembrance in Melbourne (1928–1934); Australian War Memorial in Canberra (1941); Sydney Cenotaph (1927-1929) and Anzac Memorial in Sydney (1934); Desert Mounted Corps Memorial in Western Australia (1932); Victoria Memorials: Avenue of Honour and Victory Arch in Ballarat (1917-1919), Australian Ex-Prisoners of War Memorial (2004), Great Ocean Road – the longest nationwide memorial (1919-1932); Hobart War Memorial in the Australian State of Tasmania (1925), as well as Villers-Bretonneux Australian National Memorial in France dedicated to French-Australian cooperation during the World War I (1938). The authors demonstrate an inseparable connection between the commemorative practices of Australia and the politics of national identity, explore the trends in the creation and development of memorial practices. It is noted that the overwhelming majority of memorial sites are based on the clearly expressed function of a place of memory, a place of mourning and commemoration. It was found that the representation of the memorial policy of the memory of Australia in the first post-war years was implemented at the beginning at the local level and was partially influenced by British memorial practices, transforming over time into a nationwide cultural resource.
    Źródło:
    Проблеми всесвітньої історії; 2021, 13; 203-221
    2707-6776
    Pojawia się w:
    Проблеми всесвітньої історії
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Regionalne praktyki pamięci niemieckiej w toku przemian. Uwarunkowania, konteksty, odniesienia
    Regional practices of germany’s memory in the course of changes. Conditions, contexts and references
    Autorzy:
    Wachowiak, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1595434.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    after gernmans artefacts
    warchitecture
    deconstructing the myth of „wicked German”
    regional references to polish- german past
    civic practices of german memory
    poniemieckie artefakty
    dekonstrukcja mitu „złego Niemca”
    regionalne odniesienia do przeszłości polsko-niemieckiej
    Opis:
    Badania nad regionami pełnią istotną rolę, gdyż to właśnie regiony są dzisiaj podstawą identyfikacji tożsamościowych. Na charakterystykę polskich regionów (zwłaszcza tych na Ziemiach Zachodnich i Północnych Polski, ZZiP) wpływ ma m.in. spuścizna postkomunistyczna i konsekwencje braku „otwartej” polityki regionalnej w okresie socjalizmu. Trwające od początków transformacji procesy (w różnym nasileniu), takie jak odzyskiwanie podmiotowości regionów, polegające m.in. na otwarciu się na pluralizację pamięci przeszłości oraz budowaniu kultury lokalnej/regionalnej ze względu na kompetencje wspólnoty regionalnej/lokalnej i jej poszczególnych członków, sprzyjają otwarciu się regionów na wielokulturowość. Może to pozytywnie wpływać na zmianę stosunku do niemieckiego dziedzictwa na ZZiP. Nie oznacza to jednak, że nie powstają tam ruchy, które sprzeciwiają się takiej aktualizacji. Dualizm i dynamika tych opozycyjnych tendencji tworzą dzisiejszą niejednorodną rzeczywistość regionalną na ZZiP.
    Researches on the regions constitute cognitively important role, because just the regions today form the basis for identifying identities. On the characteristic of Polish regions was imposed the fact of postcommunism succession and lack of “open” regional politics during communism. Currently is visible and ongoing (in different intensification) process, connected with recovering the subjectivity of regions. Theirs multilateral opening and such – phenomena as progressive pluralization of memory of the past, promotes openness to multiculturalism. It can significantly has affected on positive changes in approaches into german heritage in North and West regions of Poland. It doesn’t mean that no counterattacks into it are not present. Dualism and dynamic of this oppositional activities creates today’s, heterogeneous in this respect- regional reality in North and West part of Poland.
    Źródło:
    Acta Politica Polonica; 2018, 43, 1; 5-12
    2451-0432
    2719-4388
    Pojawia się w:
    Acta Politica Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przepisywanie pamięci. Performansy piśmienne na murach Stoczni Gdańskiej
    Rewriting Memory: Written Performances on the Walls of the Gdańsk Shipyard
    Autorzy:
    Rakoczy, Marta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040206.pdf
    Data publikacji:
    2021-09-27
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    Stocznia Gdańska
    transformacja 1989
    tożsamość
    performans piśmienny
    praktyki kulturowe
    polityki pamięci
    the Gdańsk Shipyard
    the 1989 transformation
    identity
    written performance
    cultural practices
    the politics of memory
    Opis:
    Stocznia Gdańska pełni wiele funkcji we współczesnych praktykach i dyskursach pamięci. Jest punktem wyjścia różnorodnych poszukiwań animacyjnych, antropologicznych i artystycznych przetwarzających doświadczenie polskiej transformacji oraz jego konsekwencji społecznych i politycznych. Wieloznacznie odczytywane są też mury Stoczni – jako miejsce znaczeniowo szczególnie gęste dla kulturowego imaginarium: symbolizujące inicjatywy obywatelskie pozwalające otwarcie negocjować reguły życia społecznego lub zamknięty i coraz bardziej odległy nam kulturowo świat pracy społeczności fabrycznych skazanych po 1989 roku na społeczną peryferyzację. Autorka tekstu przygląda się działaniom animacyjno-artystycznym związanym z murami Stoczni po 2012 roku, głównie projektowi Stocznia jest kobietą Stowarzyszenia Arteria oraz działaniom animacyjno-muralowym Iwony Zając. Przyjmuje perspektywę antropologii słowa i historii mówionej, aby zadać pytania o inicjowane przez działania artystyczne wokół Stoczni procesy tożsamościowe związane z płcią, klasą, ciałem i techniką oraz o obecność i nieobecność muru jako ważnego katalizatora tych procesów.
    The Gdańsk Shipyard has many functions in contemporary practices and discourses of memory. It is used as the point of departure for various animation, anthropological and artistic explorations which make over the experience of the Polish transformation and its social and political consequences. Similar ambiguity is found in interpretations of the walls of the Shipyard, construed as a place of meaning particularly dense for the cultural imaginarium: symbolizing either civic initiatives that facilitate open negotiations of the rules of social life or, alternatively, the closed and increasingly culturally distant world of the labor of factory communities condemned, after 1989, to live on the periphery of society. In her examination of the animation-artistic activities related to the walls of the Shipyard after 2012, Marta Rakoczy focuses on the Stocznia jest kobietą [Shipyard Is a Woman] project carried out by the Arteria Association and on Iwona Zając’s animation and mural activities. Rakoczy adopts the perspective of the anthropology of the word and oral history in an attempt to ask questions about the identity-fashioning processes initiated by the Shipyard’s artistic activities related to gender, class, the body and technology, and about the presence and absence of the wall as an important catalyst for these processes.
    Źródło:
    Śląskie Studia Polonistyczne; 2021, 18, 2; 1-26
    2084-0772
    2353-0928
    Pojawia się w:
    Śląskie Studia Polonistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Проблеми розмивання та деструкції національної ідентичності
    Problems of Building and Destruction of National Identity
    Autorzy:
    Шершова, Тетяна
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2163433.pdf
    Data publikacji:
    2022-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    самоідентифікація
    національно-культурна ідентичність
    фальшива історична пам’ять
    народно-пісенні практики
    фольклор
    народна пісня
    self-identification
    national and cultural identity
    false historical
    memory
    folk song practices
    folklore
    folk song
    Opis:
    The article analyzes different types of identity and finds that both regional, ethnic and national, belong to the territorial identity, and regional is more volatile and unstable iv contrast to ethnic, which, in addition to territoriality involves in its consideration of historical component – memories, memory of ancestors. The article also traces the influence of cultural memory on the formation of national identity. Studies of cultural memory are interdisciplinary in nature and are the subject of reflection in various scientific discourses (historical (F. Aries, J. Lefebvre, P. Nora, F. Fure), culturological (F. Yates, M. Foucault), sociological (M. Halbwax), philosophical (A. Bergson, E. Durkheim, A. Mole), psychological (W. Wordsworth, Z. Freud), etc.). Cultural memory is formed over the centuries and transmits cultural content in the form of texts, images, inscriptions, monuments, rituals, all indicators of tradition. It is a prerequisite for self-identification, as it connects knowledge about the past and present life situation of a particular social group. The issue of cultural memory is an important research issue. Songwriting transforms the cultural memory of Ukrainians and through the emotional component of the song (folklore) forms different types of identity. Mnemics of modus, decoded and incorporated into regional culture, are stable guardians of traditions that are broadcast not only limited territories, but are able to spread to unlimited areas. Thus, regional culture penetrates into various layers of national culture, supplementing and enriching it with cultural meanings. Cultural memory is most vividly formed in the Diasporas, which is explained by the desire to preserve national identity outside the homeland. The ways of expressing identity by folk songs are outlined. National-cultural identity is defined as a sense of belonging to a national community, consideration of one’s personality through the prism of identification with its symbols, values, history and culture. The significance of folk song practices for the formation of national identity is substantiated. Cultural regional identity in modern conditions is characterized. The region covers the history of Ukrainian culture in a new perspective and contributes to the study of individual territorial centers as unique and inimitable units in not only historical, geographical and art aspects, but also is important in cultural discourse. The appeal to primary source, in particular the folk song, makes a mechanism for the preservation of national integrity, transforming through the emotional component of song performance into cultural memory, which forms the identity itself. Cultural memory combined with historical experience will result in national identity and conscious being.
    У статті проаналізовано різні види ідентичності та з’ясовано, що як регіональна, так і етнічні та національна, відносяться до територіальної ідентичності, при чому, регіональна виявляється більш мінливою та нестійкою на відміну від етнічної, яка, окрім територіальності залучає до свого розгляду ще історичний компонент – спогади, пам’ять про пращурів. У статті простежуємо також вплив культурної пам’яті на формування національної ідентичності. Дослідження культурної пам’яті мають міждисциплінарний характер і є предметом осмислення у різних наукових дискурсах (історичному (Ф. Ар’єс, Ж. Лефевр, П. Нора, Ф. Фюре), культурологічному (Ф. Йейтс, М. Фуко), соціологічному (М. Хальбвакс), філософському (А. Бергсон, Е. Дюркгайм, А. Моль), психологічному (У. Вордсворт, З. Фрейд) та ін.). Культурна пам’ять формується століттями та транслює культурний зміст у вигляді текстів, зображень, надписів, монументів, ритуалів, тобто всіх показників традицій. Вона є обов’язковою умовою самоідентифікації, так як пов’язує знання про минуле та сучасну життєву ситуацію певної соціальної групи. Питання формування культурної пам’яті – важлива дослідницька проблема. Пісенна творчість трансформує культурну пам’ять українців і через емоційну складову пісні (фольклору) формує різні типи ідентичності. Мнемотичні модуси, розкодовані та інкорпоровані до регіональної культури, являються стійкими охоронцями традицій, які транслюються не лише на обмежені території, а здатні поширюватися на необмежені ділянки. Так, регіональна культура проникає у різні прошарки національної культури, доповнюючи та збагачуючи її культурними смислами. Найяскравіше культурна пам’ять формується у діаспорах, що пояснюється прагненням до збереження національної ідентичності за межами Батьківщини. Окреслено способи вираження ідентичності народно-пісенними засобами. Національно-культурна ідентичність визначається як відчуття приналежності до національної спільності, розгляд своєї особистості крізь призму ототожнення з її символами, цінностями, історією та культурою. Обґрунтовано значущість народно-пісенних практик для формування національної ідентичності. Охарактеризовано культурну регіональну ідентичність в умовах сучасності. Регіоніка висвітлює історію культури України у новому ракурсі та сприяє вивченню окремих територіальних осередків як унікальних і неповторних одиниць не лише в історичному, географічному та мистецтвознавчому аспектах, а також має вагоме значення в культурологічному дискурсі. Звернення до першоджерел, зокрема народної пісні, уможливлює механізм збереження національної цілісності, трансформуючись через емоційну складову пісенного виконавства в культурну пам’ять, яка формує власне ідентичність. Культурна пам’ять у поєднанні з історичним досвідом в результаті становитимуть національну ідентичність та усвідомлене буття.
    Źródło:
    Krakowskie Studia Małopolskie; 2022, 4(36); 44-60
    1643-6911
    Pojawia się w:
    Krakowskie Studia Małopolskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-12 z 12

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies