Temat: manuskrypt - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Sztuka rozumienia i sztuka widzenia. Dwie rozmowy – z Danutą Danek i Krzysztofem Hejkem
The art of understanding and the art of seeing. Two interviews: with Danuta Danek
Autorzy:: Danek, Danuta
Hejke, Krzysztof
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1391113.pdf
Data publikacji:: 2013-01-01
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: literatura
fotografia
manuskrypt
Maria Szymanowska
Stanisław Morawski
Opis:: Two interviews: ”The art of understanding”, with the professor of literary history, Danuta Danek, and “The art of seeing”, with the professor of art photography, Krzysztof Hejke, are connected with the issue of the publication of the manuscript written in 1849 by an outstanding writer Stanisław Morawski (1802–1853) preserved in the Polish Library in Paris, entitled “Memoires about Maria Szymanowska” (containing, among other things, a romantic treatise on music, unknown till now), as well as with the set of art photographs taken in Lithuania, in the land estate of the writer.
Źródło:: Przestrzenie Teorii; 2013, 19; 173-181
2450-5765
Pojawia się w:: Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Najstarsze dokumenty pergaminowe (XIV-XVII wieku) w zbiorach rękopisów Biblioteki Uniwersyteckiej KUL
The oldest papyraceous documents in the collection of manuscripts in the Library of the Catholic University of Lublin
Autorzy:: Modlińska-Piekarz, Angelika
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1039391.pdf
Data publikacji:: 2011-06-29
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: biblioteka
zbiory
manuskrypt
historia
library
repertory
manuscript
history
Źródło:: Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2011, 95; 157-185
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:: Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Rękopisy w zbiorach kościelnych, oprac. Tomasz Makowski przy współpracy Patryka Sapały (Zbiory rękopisów w bibliotekach i muzeach w Polsce, t. 2), Biblioteka Narodowa, Warszawa 2014, ss. LII + 556.
Autorzy:: Prokop, Krzysztof R.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1019506.pdf
Data publikacji:: 2021-01-20
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: archiwalia
manuskrypt
dokumenty
Kościół
archives
manuscript
documents
church
Źródło:: Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2017, 107; 441-448
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:: Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Skryptorium podstawą rozwoju bibliotek
Das Skriptorium als Grundlage der Entwicklung von Bibliotheken
Autorzy:: Warda, Elwira
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1039681.pdf
Data publikacji:: 2009-06-29
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Bibliotheke
Manuskript
Geschichte
biblioteka
manuskrypt
historia
library
manuscript
history
Źródło:: Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2009, 91; 75-86
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:: Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Lubelski rękopis "Dekretu Gracjana"
Lublin Manuscript of the "Gratian Decree"
Autorzy:: Burczak, Krzysztof
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/612398.pdf
Data publikacji:: 2008
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Biblioteka KUL
Dekret Gracjana
manuskrypt
Library KUL
Gratian Decree
manuscript
Opis:: The library of the John Paul II Catholic University of Lublin possesses particularly interesting manuscript of "Decretum Gratiani". The work dates from the 13th century and was made in Toulouse. Probably in the 15th century the French Benedictines handed the work over to their brothers in Monte Calvo (= Łysa Góra) in Poland. The manuscript was in the private collection of Piotr Moszyński in Krakow. On May 25, 1923, his son, Count Jerzy Moszyński, donated the work to the library of the University in Lublin. The manuscript is in good condition: contains 308 sheets of parchment and its cover is made of wood bound in leather. The manuscript contains 38 thumbnails. The text of the decree and the glossary of Johannes Teutonicus are in black ink. The headings are in red ink. The initials are written in red and blue ink. The text contains numerous inscriptions from the 18th century. The manuscript is of particular interest to scientists because of the use of paleae. The manuscript of the decree in Lublin contains 73 such paleae.
Biblioteka Katolickiego Uniwersytetu Jana Pawła II w Lublinie posiada szczególnie interesujący manuskrypt Decretum Gratiani. Dzieło pochodzi z XIII wieku i powstało w Tuluzie. Prawdopodobnie w XV wieku francuscy benedyktyni przekazali dzieło swoim braciom w Monte Calvo (= Łysa Góra) w Polsce. Manuskrypt znajdował się w prywatnej kolekcji Piotra Moszyńskiego w Krakowie. 25 maja 1923 r. jego syn, hrabia Jerzy Moszyński, przekazał dzieło Bibliotece Uniwersyteckiej w Lublinie. Rękopis jest w dobrym stanie: zawiera 308 arkuszy pergaminu. Okładka manuskryptu jest wykonana z drewna oprawionego w skórę. Manuskrypt zawiera 38 miniatur. Tekst dekretu i glosariusz Johannesa Teutonicusa są zapisane czarnym atramentem. Rubryki są napisane czerwonym atramentem. Inicjały są napisane czerwonym i niebieskim atramentem. Tekst zawiera liczne napisy z XVIII wieku. Rękopis jest szczególnie interesujący dla naukowców z powodu zawartych paleae. W rękopisie dekretu w Lublinie znajduje się 73 paleae.
Źródło:: Vox Patrum; 2008, 52, 1; 77-86
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:: Vox Patrum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: ROMANTYCZNE ODKRYCIE MANUSKRYPTU JANA CHRYZOSTOMA PASKA (1821). TRZECI POCZĄTEK POLSKIEGO ROMANTYZMU
Autorzy:: Szczeglacka-Pawłowska, Ewa
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/961496.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:: Jan Chryzostom Pasek
Zygmunt Krasiński
manuskrypt Franciszek Grzymała Astrea przełom romantyczny
Opis:: Jan Chryzostom Pasek’s seventeenth-century Pamiętniki [Diaries] has to be regarded an important manuscript for Polish Romanticism. The significance of this text can only be rivalled by Macpherson’s songs of Ossian, the Dvůr Králové Manuscript, or the Poetic Edda, which is attested by a considerable number of editions of this Old-Polish ‘epic work’. The first printing of a substantial part of the text appeared in 1821 in Warsaw in the Astrea magazine. This publication contributed to the complex phenomenon of the Romantic turning point. Pasek’s Pamiętniki should be counted as the third beginning of Polish Romanticism, after Adam Mickiewicz’s Ballady i romanse (first volume of Mickiewicz’s Poezyje) and Antoni Malczewski’s Maria.
Źródło:: Colloquia Litteraria; 2016, 20, 1; 123-139
1896-3455
Pojawia się w:: Colloquia Litteraria
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Współczesne badania nad manuskryptami greckimi Krakowa źródłem nowych rezultatów badawczych
Contemporary Researches on the Greek Manuscripts of Krakow as a Source of New Scientific Results
Autorzy:: Kołakowska, Katarzyna
Łesyk, Lesław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1806916.pdf
Data publikacji:: 2019-10-23
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: paleografia grecka; kodykologia; dyplomatyka; manuskrypt; kopista
Greek palaeography; codicology; diplomatics; manuscript; copyist
Opis:: Współczesna metodologia jest niezwykle ważna dla prowadzenia wszelkich badań, które noszą miano naukowych. Paleografia, która nie jest już jedynie jedną z wielu nauk pomocniczych historii, ma w tym zakresie ogromną rolę do spełnienia. Najistotniejsze w niej jest to, że nowe, całościowe spojrzenie na materiał rękopiśmiennyzwala zweryfikować W artykule zaprezentowano przykładowe wyniki prac prowadzonych nad rękopisami greckimi w zbiorach krakowskich (w Bibliotece Jagiellońskiej UJ oraz Muzeum Książąt Czartoryskich), które odnoszą się do tak istotnych kwestii, jak: identyfikacja skryby, określenie datacji oraz lokalizacji powstania danego manuskryptu (jak również konkretnych tekstów w nich zawartych). Uzyskane informacje wskazują na perspektywy prowadzenia badań nad grecką tradycją rękopiśmienną, a jednocześnie stanowią impuls do nowej refleksji naukowej w obszarze paleografii, kodykologii, a także literaturoznawstwa, również dzięki zastosowaniu współczesnych metod multispektralnych.
Contemporary methodology is crucially important for conducting any research which can be called scientific. This pertains also to the area of literary studies and linguistics in a broad sense. Palaeography, which is no longer just one of the many auxiliary sciences of history, has a major role to fulfil in this respect. The most important issue is that owing to the new approach in the palaeographic and codicological studies it is possible to verify information about dating of a text, as well as the place and background of its creation and its further fate. In this way, several mistakes in the analysed texts have already been corrected. The aim of the presented paper is to indicate, on the basis of the selected examples, a need to undertake studies on Greek palaeography in connection with codicology and diplomatics and to encourage reflection on the links between Greek palaeography and, e.g., history and transmission of the text. Examples of works, analysed with contemporary tools and methods of palaeography (here specifically Greek), present the perspectives in research on texts and point to the need for new reflection on known texts which can be revised today in previously unavailable manuscripts owing to the contemporary multispectral methods, which can cast a new light both on theories of ancient philosophers and on other antique texts.
Źródło:: Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 3; 127-146
0035-7707
Pojawia się w:: Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Parallax: Looking at the Medieval through the Modern Lens
Błąd paralaksy, czyli rozbieżność średniowiecznej i współczesnej perspektywy
Autorzy:: Charzyńska-Wójcik, Magdalena
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1879660.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: manuskrypt
kodykologia
korpusy elektroniczne
tekst średniowieczny
manuscript
codicology
electronic corpora
medieval text
Opis:: Celem pracy było ukazanie głębokiego rozdźwięku pomiędzy średniowiecznym manuskryptem i jego współczesnym wydaniem. Podkreśla się potrzebę studiowania tekstów średniowiecznych w ich naturalnym kontekście, czyli w postaci kodeksu rękopiśmiennego, jako że jedynie wówczas tekst średniowieczny mówi do nas pełnym głosem. Mimo bezspornej przydatności korpusów elektronicznych, badacz pracujący ze współczesnym wydaniem średniowiecznego tekstu musi mieć świadomość, jak daleko odbiega on od tekstu, który w zamierzeniu reprezentuje. Dlatego też, niezwykle ważne jest, aby w miarę możliwości sięgać do rękopisów powszechnie dostępnych na stronach internetowych bibliotek. Bezcenne wskazówki zakodowane w rękopisie jako przedmiocie materialnym, pomogą nie tylko dokonać weryfikacji wniosków wyciągniętych na podstawie analiz tekstu elektronicznego, ale także te wyniki w sposób istotny uzupełnić. Postulat ten jest równie istotny dla historycznych analiz językoznawczych i studiów tłumaczeniowych, jak dla badań literackich.
The objective of the paper was to articulate the gap between the medieval manuscript and its modern editions. It emphasises the need to study medieval texts in their natural context, i.e. against the manuscript codex as only then do they speak in full voice. While the usefulness of electronic editions is indisputable, a linguist working with a modern edition of a medieval text must be aware of how far it departs from the text it intends to represent. Therefore, wherever possible, it is advisable to examine manuscript scans which are now widely accessible on internet sites of the libraries housing manuscript resources. It is of paramount importance not only as a way of verifying corpus examinations but also because manuscript examinations complement the findings based on electronic data by offering invaluable clues encoded in the materiality of the manuscript. This postulate is relevant both for historical linguistic analyses and translation studies, and is equally valid for literary studies.
Źródło:: Roczniki Humanistyczne; 2016, 64, 5; 47-61
0035-7707
Pojawia się w:: Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Mszał Gnieźnieński z Niederaltaich Missale Plenarium ms. 149 Vetusque Antiquissimus
Missal of Gniezno from Niederaltaich Missale Plenarium ms. 149 Vetusque antiquissimus
Autorzy:: Gajur, Jan
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1592037.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:: missale plenarium
ms 149
missal from Gniezno
codex
manuscript
mszał gnieźnieński
kodeks
manuskrypt
Opis:: Missale plenarium ms. 149 to najstarszy kodeks średniowieczny znajdujący się w Katedralnym Muzeum w Gnieźnie. Zapomniany przez wieki, dopiero na przełomie XIX i XX stulecia doczekał się najpierw pierwszych uwag, a później wielu krótkich opracowań. Dopiero jednak w latach 70. ubiegłego wieku ukazało się większe opracowanie na temat ms. 149 autorstwa K. Biegańskiego i J. Woronczaka. W tych też latach kalendarz, będący częścią składową missale, stał się tematem bodajże pierwszej i chyba jak na razie jedynej pracy magisterskiej. Po latach autor wspomnianej pracy podjął się przypomnienia historii związanej z wiekowym zabytkiem dziedzictwa kulturowego Polski, pogłębiając studium o nowe doniesienia na temat całego mszału. Nie w pełni poznany jeszcze pół wieku temu manuskrypt, dzięki wysiłkom badaczy odsłonił po części swoje tajemnice. Analiza paleograficzna i porównawcza z innymi zabytkami tego okresu pozwoliła ustalić w miarę dokładnie datę i miejsce powstania rękopisu oraz okoliczności jego zamówienia i sprowadzenia do Gniezna. Są to niezwykle cenne i ważne informacje, zważywszy na to, że dotyczą początków historii państwa polskiego i jego dziedzictwa kulturowego wniesionego przez Kościół katolicki i pierwszych władców naszego kraju, w tym wypadku monarchy Władysława Hermana, fundatora mszału gnieźnieńskiego oraz głównego donatora remontu katedry. Dzięki naukowym poszukiwaniom źródeł polskiej kultury odzyskujemy dawną, często zapomnianą albo i celowo pomijaną część naszej narodowej i kulturowej tożsamości. Jest nią bez wątpienia mszał gnieźnieński ms. 149, sprowadzony do Polski dla uświetnienia uroczystości konsekracji katedry gnieźnieńskiej, a dziś stanowiący dowód na wkład Kościoła i narodu w zachodnią cywilizację
Missale plenarium ms. 149 is the oldest medieval codex located in the Gniezno Cathedral Museum. It was not until the turn of the nineteenth / twentieth century that it finally came under observation, and was later used in series of short reports. A more comprehensive study on ms. 149 by Biegański and Woronczak was done in the 1970’s. In the same years, the calendar, which is part of the missal, has become the subject of probably the first and perhaps the only master’s thesis so far. After years, the author of the mentioned work has been reminded of the history of the old cultural heritage of Poland, deepening the study of new reports on the whole Missal. This not yet fully known half a century ago manuscript, thanks to the efforts of researchers, has partially uncovered some of its secrets. Paleographic and comparative analysis with other monuments of this period allowed to establish the exact date and place of origin of the manuscript and the circumstances of its order and its being brought to Gniezno. This is extremely valuable and important information, given that it relates to the beginnings of the history of the Polish state and its cultural heritage brought about by the Catholic Church and the first rulers of our country, in this case, Władysław Herman, the founder of the Gniezno Missal and the principal donor for the cathedral renovation. Thanks to the scientific research for sources of Polish culture, we are recovering the old, often forgotten, and deliberately overlooked part of our national and cultural identity of not so long ago. It is without a doubt the Gniezno Missal 149, brought to Poland to celebrate the consecration of the Gniezno Cathedral, and today constitutes proof of the contribution of the Church and the nation to Western civilization.
Źródło:: Colloquia Theologica Ottoniana; 2018, 1; 279-300
1731-0555
2353-2998
Pojawia się w:: Colloquia Theologica Ottoniana
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Decomposing the asylum in Samuel Beckett’s Malone Dies: Genetic criticism and the author
Dekompozycja przestrzeni szpitalnej w Malone umiera Samuela Becketta: autor w świetle krytyki genetycznej
Autorzy:: Little, James
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1204774.pdf
Data publikacji:: 2021-03-30
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: Samuel Beckett
szpital psychiatryczny
krytyka genetyczna
manuskrypt
biografia
asylum
genetic criticism
manuscript
biography
Opis:: This article focuses on Samuel Beckett’s use of the asylum in his novel Malone Dies to explore the role of non-textual elements in genetic criticism (the study of a writer’s creative process through the analysis of their compositional manuscripts), as well as the function of the author in genetic analysis. Taking as its starting point Iain Bailey’s challenge to genetic critics to account for the biographical author which underpins the discipline’s study of written traces in authorial manuscripts, the article contends that genetic criticism must be used in tandem with other approaches such as historicism when studying spaces like Beckett’s asylums. Though Beckett took a scholarly approach when integrating such material into earlier work, making research notes which can be regarded as part of the genetic dossier, the asylum in Malone Dies – based on Dublin’s Saint John of God Hospital – leaves no such trail of textual breadcrumbs. Therefore, we must pay particular attention to the historical function of Saint John of God’s in order to understand how the asylum works in composition and reception. In doing so, an author existing beyond the written traces they leave behind can retake their place in a necessarily incomplete empirical field over five decades after Roland Barthes prematurely declared their death.
Artykuł omawia sposoby przedstawiania obrazów szpitala psychiatrycznego w powieści Samuela Becketta pt. Malone umiera. Jego celem jest analiza pozatekstowych elementów w twórczości autora oraz ich rola w krytyce genetycznej. Dodatkowo artykuł podejmuje refleksję nad pozycją i miejscem autora w krytyce genetycznej. Wyjściowym założeniem artykułu jest teza stawiana przez Iaina Baileya mówiąca o tym, że krytykę genetyczną należy uprawiać w powiązaniu z innymi teoriami jak na przykład historycyzmem. Beckett prowadził niemalże naukowe przygotowania do pisania własnych tekstów, a także dokładał starań, by poczynione obserwacje zintegrować z materiałem stanowiącym podstawę własnego dzieła. Jego rozległe notatki oraz zapiski stanowią zatem doskonałą podstawę do badań genetycznych. Pomimo obfitości materiału dokumentacyjnego obrazy zakładu psychiatrycznego ukazanego w Malone umiera (którego pierwowzorem był dubliński szpital Saint John of God) noszą bardzo niewielkie echa pierwotnych tekstów i zapisków. Znaczenie tego szpitala w biografii Becketta odgrywa więc istotną rolę dla rozumienia jego ostatecznego przedstawienia w powieści, zarówno pod względem jej zakomponowania jak i późniejszej recepcji. Z niekompletnych zapisów empirycznych doświadczeń daje się jednak odtworzyć obraz pisarza istniejącego za zasłoną własnych tekstów i po części chociaż odzyskującego istnienie wiele lat po tym, kiedy Roland Barthes ogłosił śmierć autora.
Źródło:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2021, 60, 1; 65-77
1505-9057
2353-1908
Pojawia się w:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Polskojęzyczne zbiory rękopiśmienne z XVII i XVIII w. w zagranicznych bibliotekach i archiwach. Sprawozdanie z kwerendy
Polish-language manuscript collections from the 17th and 18th centuries in libraries and archives abroad: A report from a library search
Autorzy:: Rodek, Ewa
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31339306.pdf
Data publikacji:: 2024
Wydawca:: Towarzystwo Kultury Języka
Tematy:: kwerenda
polonika
manuskrypt
barok
oświecenie
library search
Polish-related materials
manuscript
Baroque
The Enlightenment
Opis:: W artykule zaprezentowano wyniki kwerendy polskojęzycznych rękopisów z XVII i XVIII w. w czterech zagranicznych ośrodkach: Bibliotece Polskiej w Paryżu, Riksarkivet w Sztokholmie, Bibliotece Uniwersyteckiej w Wilnie i Bibliotece Litewskiej Akademii Nauk. Dokumenty zgromadzone podczas poszukiwań są różnorodne pod względem gatunku oraz miejsca i czasu powstania, dlatego będą dobrym uzupełnieniem planowanego elektronicznego korpusu rękopisów z tego okresu. W opracowaniu omówiono typy tekstów przechowywanych w poszczególnych ośrodkach i podano wskazówki przeszukiwania ich kolekcji, co ułatwi czytelnikowi projektowanie badań i gromadzenie materiału źródłowego.
The paper presents the results of a query concerning Polish-language manuscripts from the 17th and 18th centuries in four centres outside o f Poland, i.e. the Polish Library in Paris, Riksarkivet in Stockholm, the Vilnius University Library, and the Library of the Lithuanian Academy of Sciences. The documents collected during the search diff er with respect to their genre, as well as time and place of origin, making them a valuable addition to the planned electronic corpus of manuscripts from that period. The article discusses the types of texts in each of the collections and provides search guidelines aimed at helping the reader design their own research and collect data.
Źródło:: Poradnik Językowy; 2024, 812, 3; 101-105
0551-5343
Pojawia się w:: Poradnik Językowy
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Kult eucharystyczny na podstawie średniowiecznych mszalnych rękopisów węgierskich
The Eucharistic Tradition on the Basis of Hungarian Medieval Mass Manuscripts
Autorzy:: Adamko, Rastislav
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2036094.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: kult eucharystyczny
średniowieczne Węgry
śpiew gregoriański
manuskrypt
Eucharistic worship
Middle Ages in Hungary
Gregorian chant
Manuscripts
Opis:: W XI i XII wieku w odpowiedzi na spory teologiczne nastąpił znaczący rozwój kultu eucharystycznego, którego kulminacją było ustanowienie w 1264 r. święta Bożego Ciała. Jednym z impulsów do wprowadzenia tego święta był cud eucharystyczny w Bolsenie, warto jednak pamiętać o innym, mniej znanym cudzie eucharystycznym w Koszycach. Miasto to stało się popularnym ośrodkiem pielgrzymkowym, zaś kult eucharystyczny na Węgrzech znacząco się ożywił. Dowodem tego są zachowane księgi muzyczno-liturgiczne, w których odnaleźć można liczne innowacje i nowe pieśni. Wersety allelujatyczne, tropy oraz adaptacje melodii różniły się niekiedy od tych obecnych w Europie zachodniej i środkowej. Odrębność i niezależność tradycji Ostrzyhomskiej (a także mniejszych tzw. tradycji peryferyjnych) przejawiała się również w odmiennym wyborze śpiewów i tekstów psalmowych oraz w licznych wariantach tekstowych i melodycznych.
Eucharistic worship was significantly developed in the 11th and 12th centuries as a reaction to theological disputes. The establishment of the Feast of Corpus Christi in 1264 became the culmination of, and at the same time confirmation of the adoration tendencies in the Eucharistic tradition. In the Middle Ages, Košice was a well-known pilgrimage destination throughout Central Europe. One could see here the relics of the Lord’s Blood as evidence of the Eucharistic miracle that took place in Košice. On the basis of the Eucharistic miracle, there is a mention in the papal bible from 1402, in which Pope Boniface IX granted appropriate indulgences to Košice. Eucharistic worship during the Middle Ages in Hungary was very widespread and alive. This is evidenced by the preserved liturgical and music books regarding the celebration of the Eucharistic liturgy. We find in them numerous innovations of the Mass form by introducing new songs – alleluia verses and tropes, and adaptations of melodies other than those in Western and neighboring Central European countries. Separation and independence of the Ostrihom’s tradition (and possibly smaller so-called peripheral traditions), also manifested itself in a different selection of psalms and texts as well as in numerous textual and melodic variants.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 13; 7-23
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Ex eius tumba. Intrygujący szczegół średniowiecznej liturgii godzin
Autorzy:: Grajewski, Czesław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1195758.pdf
Data publikacji:: 2020-09-30
Wydawca:: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:: Św. Katarzyna Aleksandryjska
Liturgia Godzin
liturgia
manuskrypt
St. Catherine of Alexandria
The Divine Office
liturgy
manuscript
Opis:: Autor analizuje oficja o św. Katarzynie z Aleksandrii. W niektórych oficjach istnieje responsorium Ex eius tumba. Jest to utwór, który istnieje również we wszystkich oficjach o św. Mikołaju. Autor wskazuje, że powodem tej zbieżności jest zjawisko wyciekającego pachnącego i leczniczego oleju z relikwii św. Katarzyny i św. Mikołaja. Artykuł jest próbą odpowiedzi na pytanie o to, czy oba oficja mogły powstać w klasztorze Św. Trójcy w Rouen w połowie XI w. oraz czy ich twórcami mogli być benedyktyni o imionach Isembert i Ainard.
The author analyzes the offices of St. Catherine of Alexandria. In some offices there is a responsory ”Ex eius tumba.” This is a chant that also exists in all offices of St. Nicholas. The author indicates that the reason for this convergence is the phenomenon of the leaking of fragranced healing oil from the relics of St. Catherine and St. Nicholas. He ponders if both offices could have been created in the monastery of the Holy the Trinity in Rouen in the mid-eleventh century and whether the Benedictines: Isembert and Ainard might be their authors.
Źródło:: Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2020, 27, 1; 41-55
1232-1575
Pojawia się w:: Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Dicta Hermetis w manuskrypcie Biernata z Lublina
Dicta Hermetis in the Manuscript of Biernat of Lublin
Autorzy:: Sójka, Tomasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1179639.pdf
Data publikacji:: 2015-12-02
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: hermetic writings
hermetism
humanism
Biernat of Lublin
manuscript
pisma hermetyczne
hermetyzm
humanizm
Biernat z Lublina
manuskrypt
Opis:: Prezentowana publikacja jest efektem badań nad tradycją hermetyczną i początkami polskiego humanizmu. Omawia tekstualną zawartość pierwszej z trzech części rękopisu PAN nr 1717 z Krakowa, w którym Biernat z Lublina spisał wybrane fragmenty pism hermetycznych. Artykuł ukazuje wnioski, jakie pojawiają się na kolejnych etapach analizy filologicznej. Procedura interpretacyjna skupia się na podstawowych zagadnieniach hermetycznych. Wskazuje na dominanty tematyczne wybrane do manuskryptu lub celowo pominięte przez Biernata z Lublina. Oprócz tego zestawia wybrane edycje pism hermetycznych, porównuje konkretne fragmenty, zdania i pojedyncze słowa (dicta Hermetis). Egzegeza ukazuje także filozoficzną tradycję, która warunkowała sposób czytania przez Biernata z Lublina.
Źródło:: Porównania; 2015, 17; 165-196
1733-165X
Pojawia się w:: Porównania
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Rękopiśmienny Antyfonarz Płocki z XIV wieku (Muzeum Diecezjalne w Płocku, B.S.)
Das handschriftliche Antiphonar von Płock aus dem 14. Jahrhundert (Diözesanmuseum in Płock, B.S.)
Autorzy:: Wiśniewski, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1040563.pdf
Data publikacji:: 2005-06-30
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Mittelalter
Manuscript
Denkmal
Liturgie
katholische Kirche
średniowiecze
manuskrypt
zabytek
liturgia
Kościół katolicki
Middle Ages
manuscript
antiquity
liturgy
Catholic Church
Opis:: Neben den Büchern mit liturgischen Texten und notierten Gesängen, die für den Musikwissenschaftler interessant sind, gibt es die besonders im Mittelalter verbreiteten Antiphonäre in denen sich die Vielfalt der liturgischen und musikalischen Traditionen widerspiegelt. Unser Buch - Antiphonar ms. b. s. - dient der Vorbereitung der Liturgie in der Kathedrale in Plock; es befaßt sich ausführlich mit der Zelebration des Stundengebets und bringt Informationen über das Feiern von Andachten. Der Kodex befindet sich zur Zeit im Diözesanmuseum in Plock. Diese Handschrift zählt zusammen 73 Blätter im Format 560 mm x 380 mm. Der Kodex wurde in zwei zerstörte Bretter eingebunden. Aufgrund der Informationen, die innerhalb des Buches stehen, hat man festgestellt, dass der Kodex nochmals im Jahre 1509 eingebunden wurde. Diese Handschrift trägt die Spuren der Beschädigungen in Form von Löchern, Verschmutzungen usw. Der Kodex besitzt aktuell eine Miniatur. Am wahrscheinlichsten besaß er mehrere Miniaturen, weil einige Seiten die Spuren der mechanischen Beschädigungen tragen. Das könnte bedeuten, dass es schon früher Miniaturen gegeben hat. Dieser Kodex wurde durch die kaligraphische Textur geschrieben. Die Texte sind aus dem Heiligenkalender des Monats November entnommen. Der Kodex nennt 10 Heilige. Das bedeutet, dass im Plocker Dom folgende Offizien gesungen wurden: Am 11. November zu Ehren des hl. Martinus, am 13. November zu Ehren des HI. Briccius, am 19. November zu Ehren der HI. Elisabeth, am 22. November zu Ehren der HI. Cecilie, am 23. November zu Ehren des HI. Clementis, am 24. November zu Ehren des HI. Chrisogoni, am 25. November zu Ehren der HI. Katharine und am 29. November zu Ehren der HI. Saturnini, Maurii und Darie. Dieser Kodex war sehr wahrscheinlich einer von vielen Büchern, die während der Liturgie im Dom benutzt wurden. Die Plocker Büchersammlung kennt heute kein ähnliches Exemplar über die Offizien anderer Monate. Dieses Buch zeigt, dass das feierliche Stundengebet im Dom zu Plock das ganze Jahr über gesungen wurde.
Źródło:: Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2005, 83; 375-432
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:: Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 16.

Tytuł:: "Wojna domowa" by Samuel Twardowski. A work in progress
"Wojna domowa" Samuela Twardowskiego – dzieło w procesie
Autorzy:: Kuran, Michał
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2129637.pdf
Data publikacji:: 2022-10-11
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: Twardowski Samuel
"Wojna domowa z Kozaki i Tatary"
zaginiony manuskrypt
problemy edytorskie
Alojzy Franciszek Kowalkowski
lost manuscript
edytorial problems
Opis:: The article presents the problems caused by the destruction in 1944 of the manuscript containing the copy of Samuel Twardowski’s entitled Wojna domowa z Kozaki i Tatary prepared under the author’s control. For the first part of the work, the basis for the edition must be the edition of the first part from 1660, published under the author’s control. For the second to the fourth part, the Kalisz edition was corrected by Alojzy Kowalkowski’s notes. The edition of Kalisz, as it was censored by the Jesuits from Kalisz for the needs of education in the colleges of the order, cannot constitute the basis for a new edition on its own. We only have the notes of Alojzy Kowalkowski, who compiled the manuscript with the Kalisz edition before World War II. As the individual copies of the Kalisz edition differ, relations between them should be established. Moreover, we do not know whether the burned manuscript was the basis for the Kalisz edition, or whether there is a copy of the work that was directly used by Jesuit printers. In the diocesan archives in Pelplin, the notes of Kowalkowski, which may be a handwritten copy of either a lost manuscript or the Kalisz edition. If they were a copy of the manuscript, could they become the basis for a new edition of parts II–IV of the work?
Artykuł przedstawia problemy, jakie wywołało zniszczenie w 1944 roku manuskryptu zawierającego sporządzoną pod kontrolą autora kopię dzieła Wojna domowa z Kozaki i Tatary Samuela Twardowskiego. Dla części pierwszej dzieła podstawą edycji musi być wydana pod kontrolą autora edycja części pierwszej z roku 1660. Dla części II–IV edycja kaliska skorygowana notatkami Alojzego Kowalkowskiego. Edycja kaliska, jako że została przez kaliskich jezuitów ocenzurowana dla potrzeb edukacji prowadzonej w kolegiach zakonu, nie może stanowić samodzielnie podstawy nowego wydania. Dysponujemy jedynie notatkami Alojzego Kowalkowskiego, który przed II wojną światową zestawił manuskrypt z edycją kaliską. Ponieważ poszczególne egzemplarze edycji kaliskiej różnią się, należy ustalić relacje między nimi. Nie wiemy ponadto czy spalony manuskrypt był podstawą edycji kaliskiej, czy też istnieje odpis dzieła, z którego wprost korzystali drukarze jezuiccy. W archiwum diecezjalnym w Pelplinie zachowały się notatki Kowalkowskiego, które mogą być odręcznym odpisem albo zaginionego manuskryptu, albo edycji kaliskiej. Czy gdyby były odpisem manuskryptu, mogą stać się podstawą nowego wydania części II–IV utworu?
Źródło:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2022, 64, 1; 9-38
1505-9057
2353-1908
Pojawia się w:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 17.

Tytuł:: Księga fundacyj klasztorów karmelitanek bosych prowincyjej polskiej Ducha Świętego – projekt historiograficzny, artystyczny, literacki i niezwykła książka rękopiśmienna krakowskich zakonnic z początku XVIII wieku
Księga fundacyj klasztorów karmelitanek bosych prowincyjej polskiej Ducha Świętego: A Historiographical, Artistic and Literary Project and an Unusua l Handwritten Book by Cracow Nuns from the Early 18th Century
Autorzy:: Nowicka-Struska, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/26850544.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Akademia Zamojska
Tematy:: Discalced Carmelite nuns
historiography
manuscript
Cracow order
diarism
poetry
chronicle
karmelitanki bose
historiografia
manuskrypt
zakon krakowski
pamiętnikarstwo
poezja
kronika
Opis:: W artykule omówione są zagadnienia, takie jak: autorstwo, struktura, cel spisania, oprawa artystyczna i całościowa idea, związane z historiograficznym rękopisem XVII-wiecznych karmelitanek bosych: Księga fundacyj klasztorów karmelitanek bosych prowincyjej polskiej Ducha Świętego, znajdującym się w Bibliotece Karmelitanek Bosych w Krakowie, sygn. nr 255. Historiografia zakonna karmelitanek bosych jest w skali piśmiennictwa polskiego epoki staropolskiej wyjątkowym zjawiskiem. Kobiece kroniki pisane były prostym, potocznym i dalekim od wyrafinowanej erudycji językiem, a ich autorki z pasją relacjonowały najważniejsze wydarzenia domowe. Ich zapiski stanowią przykład pamiętnikarstwa domowego, którego bohaterem była zbiorowość. Początkowe części kronik, tzw. małe kroniki, czy krótkie opisania fundacyj miały podniosły i uroczysty charakter. Manuskrypt omawiany w artykule jest zbiorem wszystkich powstałych do 1725 roku kronikarskich „krótkich opisań”, czyli wstępnych części kronik konwentualnych fundacji karmelitańskich w Polsce i na Litwie. Rękopis nr 255 należy do najpiękniejszych manuskryptów zachowanych w zbiorach karmelitanek bosych w Krakowie. Wszystkie elementy rękopisu zdradzają, że został on zaprojektowany jako całościowa, wyjątkowa książka rękopiśmienna, łącząca zróżnicowane techniki graficzne i drukraskie z kluczowymi dla tożsamości zakonnej tekstami założycielskimi. Analiza rękopisu pokazuje zależności manuskryptu z innymi rękopisami z Biblioteki Karmelitanek Bosych i europejskimi tekstami terezjańskimi (Vita effigiata della serafica vergine s[ancta] Teresa di Gesu 1670). Autorka rękopisu projektując książkę, posłużyła się na stronie tytułowej i frontyspisie tekstami poetyckimi. Manuskrypt zawiera krótkie opisy fundacji klasztorów bosaczek w porządku ich powstawania. Różne elementy rękopisu pozwalają wskazać czas jego powstania i twórczynię tej książki, a także proces powstawania i cel pracy. Rękopis ukazuje ambicje twórczyni, środowiska zakonnego i pasję autorki tego pięknego kodeksu.
The article discusses issues such as the authorship, structure, purpose, artistic binding, and overall idea of the 17th-century historiographic manuscript Księga fundacyj klasztorów karmelitanek bosych prowincyjej polskiej Ducha Świętego, kept in the Library of the Discalced Carmelites in Cracow, file No. 255. The monastic historiography of the Discalced Carmelites is a unique phenomenon in the writing of the Old Polish era. The chronicles were written in simple, colloquial language, far from sophisticated erudition, and their authors passionately reported on the most important events in the life of the convent. Their relations are an example of domestic diarism featuring a collective protagonist. The initial parts of the chronicle, the so-called “little chronicles” or “brief descriptions of foundations,” had an elevated and solemn character. The manuscript discussed in the article is a collection of all the “short descriptions,” i.e. the introductory parts of the conventual chronicles of Carmelite foundations in Poland and Lithuania, written up to 1725. Manuscript No. 255 is one of the most beautiful manuscripts preserved in the collection of the Discalced Carmelite nuns in Cracow. All the elements of the manuscript prove that it was designed as a comprehensive, unique manuscript book, combining diverse graphic and printmaking techniques with foundational texts crucial to monastic identity. The analysis of the manuscript reveals the manuscript’s relations with other manuscripts from the Library of the Discalced Carmelites and European Teresian texts (Vita Effigiata Della Serafica Vergine S[aint] Teresa di Gesù, 1670). When designing the book, the author of the manuscript used poetic texts on the title page and frontispiece. The manuscript contains brief descriptions of the foundation of the convents in the order of their creation. Various elements of the manuscript make it possible to determine the time of its creation and its author, as well as the process of creation and the purpose of the work. The beautiful codex shows the ambitions of the convent and reflects the passion of the author.
Źródło:: Facta Simonidis; 2022, 15, 2; 11-27
1899-3109
Pojawia się w:: Facta Simonidis
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 18.

Tytuł:: Tradycja tekstowa i rękopiśmienna legend św. Stefana
Textual and manuscript tradition of St Stephens legend
Autorzy:: Grzesik, Ryszard
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1217972.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
Tematy:: legenda
manuskrypt
rękopis
św. Stefan
średniowiecze
dynastia Apardów
Győr Hartvich
Węgry
legend
manuscript
the Middle Ages
House of Arpad
Hungar
Opis:: Świętość władcy jest fenomenem średniowiecznego chrześcijaństwa. Szczególnie Węgry rozwinęły taki rodzaj patronów Królestwa, podczas gdy idea błogosławiona dynastia pojawiła się w XIII wieku. Trzech członków dynastii Arpadów zostało kanonizowanych w XI i XII wieku: Święty Szczepan, jego syn St Emmerich i św. Władysław. W mojej pracy analizuję hagiografię pierwszego króla węgierskiego, świętego Szczepana (Szt. István). Trzy jego opisy życia o nazwie Legendae zostały napisane na jego kanonizację w 1083 roku a ostatni powstał na początku 12 wieku. Legenda maior, Legenda minor i Legenda skomponował biskup Győr Hartvich, który na początku drugiej połowy XII wieku połączył teksty obu wcześniejszych Legend. Podczas gdy obie pierwsze legendy straciły popularność po około stu latach (3 rękopisy z przełomu XII i XIII wieku i tylko jedna z XV wieku pozostał do czasu dzisiejszego), Legenda Hartvicha była bardzo popularny w całym średniowieczu i czasach nowożytnych i została potwierdzona jako oficjalny tekst liturgiczny przez papieża Innocentego III w 1201 roku. Dlatego zgadzam się z tradycją manuskryptu. Istnieją dwa wczesne kodeksy, w których napisano tekst Legendy. Jednym z nich jest Kodeks Biblioteki Budapeszteńskiej nr 17, który jest w rzeczywistości kompilacją dwóch części. Jednym z nich jest legendarny związany z Kościołem augsburskim i napisany gdzieś w XIII wieku. Druga część to Legenda Hartvicha, napisana prawdopodobnie w XII wieku, tradycyjną minuskułą karolińską. Kodeks ten był podstawą większej liczby krytycznych wydań w nowoczesnej historiografii. Jednak bardziej szczegółowa analiza pokazuje, że ta transmisja tekstu nie jest doskonała, zwłaszcza, że zawiera ogromne interpolacje z Legenda maior. Takie fragmenty jak powielanie informacji o fundacji klasztornej na Górze Świętego Marcina (obecnie Pannonhalma) lub o decyzji Świętego Władysława o wyniesieniu relikwii świętego Króla dowodzi, że były to interpolacje, które nie znalazły swojego miejsca w oryginale Hartvicha. Również drugi wczesny Kodeks klasztoru cystersów w Reun (początek XIII wieku) jest daleki od doskonałości. Wynika z niego, że dwa z tych manuskryptów powinny być podstawą redakcyjną następnego wydania. Ten artykuł jest pierwszym sygnałem przygotowania takiej edycji przez polsko-węgierski zespół wspierany zarówno przez Akademie Nauk: Polską i Węgierską.
The ruler-holiness is a phenomenon of the medieval Christianity. Especially Hun-gary developed such kind of the Kingdom patrons, while the idea of the beata stirps (the blessed dynasty) occurred in the 13th century. Three members of the Arpadian dynasty were canonized in the 11th and 12th centuries: St Stephen, his son St Em-merich and St Ladislas. In my paper, I study the hagiography of the first Hungarian King, St Stephen (Szt. István). Three of his life descriptions called Legendae were written for his canonization in 1083 and close after, at the beginning of the 12th cen-tury. It was Legenda maior, Legenda minor and Legenda composed by the Bishop of Győr Hartvich, who at the beginning of the second decennial of the 12th century combined the texts of both earlier Legends. While both first Legends lost their popu-larity after about a century (3 manuscripts from the turn of the 12th and 13th century and only one from the 15th century remained until the present time), Legenda Hartvici was very popular during the whole Middle Ages and Modern Time and was pro-claimed as an official liturgical text by Pope Innocent III in 1201. Therefore I concentrate on its manuscript tradition. There are two early codices where the Legend text was written. One of them is the Code of the Budapest Széchényi Library, No. 17, which is in fact a compilation of two parts. One of them is a Legendary connected to the Augsburgian Church and written somewhere in the 13th century. The second part is the Hartvich Legend, written probably in the 12th century yet with a very conservative Carolingian minuscule. This Code was a basis for a greater number of the critical editions in the modern historiography. However, a more detailed analysis shows that this text transmission is not perfect, especially, as it contains huge interpolations from Legenda maior. Such fragments as duplication of information about the monastery foundation at the St Martin’s Mount (now Pannonhalma) or about St Ladislas’ deci-sion of St King’s relics’ elevation proves that it were interpolations, which did not find their place in the Hartvich’s original. Also the second early Code of the Cistercians monastery in Reun (beginning of the 13th century) is far from perfect. It shows that two of these manuscript should be the editorial basis for the next edition. This article is the first signal of preparation of such an edition by the Polish-Hungarian team supported by both Academies of Sciences: Polish and Hungarian.
Źródło:: Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2016, 125; 127- 145
0137-3218
2720-0590
Pojawia się w:: Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 19.

Tytuł:: Eucologio Kyiviano della Biblioteca Apostolica Vaticana, 15 del fondo Borgio-Illirico rimane uno dei più importanti codici slavi che rappresenta la vita liturgica della Chiesa della Rus’ di Kyiv (XV-XVI sec.)
Autorzy:: Sabat, Petro
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1369151.pdf
Data publikacji:: 2020-11-10
Wydawca:: Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:: Euchologion Kijowski
rękopis
manuskrypt
pochodzenie
tradycja
okres
redakcja
numeracja
treść
opis
Kiev Euchologion
manuscript
origin
tradition
period
editing
numbering
content
description
Opis:: The article examines the history of the manuscript of the Kiev Euchologion (15th-16th century) located in the Vatican Apostolic Library (collection Borgio-Illirico No. 15). The places are given where this manuscript has survived, and how it has been used over the centuries. A historiographic analysis of previous studies was made and the descriptions of the manuscript that were made in earlier scientific studies were presented. In addition, paleographic and codicological aspects of this manuscript were given, and its uniqueness as well as its importance as one of the important sources for the history, language and culture of the Ukrainian nation were indicated and confirmed.
W artykule zbadano historię pochodzenia rękopisu Euchologionu Kijowskiego (XV-XVI w.) znajdującego się w Watykańskiej Bibliotece Apostolskiej (kolekcja Borgio-Illirico nr 15). Podano miejsca, w których zachował się ten rękopis, oraz sposoby jego wykorzystania na przestrzeni wieków. Dokonano analizy historiograficznej dotychczasowych badań oraz opisu tego manuskryptu we wcześniejszych opracowaniach naukowych. Ponadto podano paleograficzne i kodykologiczne aspekty niniejszego rękopisu oraz wskazano i potwierdzono jego unikalność, a także doniosłość jako jednego z ważnych źródeł dla historii, języka i kultury narodu ukraińskiego.
Źródło:: Studia Bobolanum; 2020, 31, 1; 253-278
1642-5650
2720-1686
Pojawia się w:: Studia Bobolanum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 20.

Tytuł:: Biblioteka Trinity College - irlandzka skarbnica wiedzy i mądrości
The Library of Trinity College - Irish treasury of knowledge and wisdom
Autorzy:: Twardy, Elżbieta
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/972759.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:: Biblioteka Trinity College w Dublinie Księga z Kells
średniowiecze
manuskrypt
The Library of Trinity College Dublin “Book of Kells”
Middle Ages
manuscript
Opis:: Początki Biblioteki Trinity College w Dublinie wiążą się z założeniem tamtejszej uczelni w 1592 r. W 1801 r. biblioteka jako pierwsza w całej Irlandii otrzymała prawo do egzemplarza obowiązkowego publikacji wydawanych w całym Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii. Najstarszy budynek biblioteki, nazywany obecnie Starą Biblioteką, stanowi życiowe osiągnięcie architektoniczne Thomasa Burghsa. Stara Biblioteka wraz z znajdującym się w niej Długim Pokojem jest jedną z największych atrakcji turystycznych w Irlandii i przechowuje tysiące starych oraz niezwykle rzadkich woluminów. Biblioteka znajduje się w posiadaniu m.in. harfy Briana Boru, narodowego symbolu Irlandii, kopii Proklamacji Republiki Irlandzkiej z 1916 r, a także słynnej Księgi z Kells.
The Library of Trinity College Dublin began with the founding of Trinity College in 1592. In 1801, the Library was given legal deposit rights, making it the only library in Ireland to have such rights for the United Kingdom at that time. The oldest library building, now known as the Old Library, is Thomas Burgh’s magnum opus. Also incorporating the Long Room, the Old Library is one of Ireland's biggest tourist attractions, and holds thousands of rare, and in many cases very early, volumes. The Library is the permanent home to the Brian Boru harp which is a national symbol of Ireland, a copy of the 1916 Proclamation of the Irish Republic, and the Book of Kells.
Źródło:: Biblioteka i Edukacja; 2020, 17; 53-61
2299-565X
Pojawia się w:: Biblioteka i Edukacja
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 21.

Tytuł:: Analiza zawartości rękopisu o sygnaturze 2141 z Biblioteki Jagiellońskiej
Content analysis of the manuscript no. 2141 from the Jagiellonian Library
Autorzy:: Dziemski, Wiktor
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1179547.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Uniwersytet Jagielloński. Biblioteka Jagiellońska
Tematy:: kodykologia
rękopis
manuskrypt
Uniwersytet Jagielloński
sztuki wyzwolone (artes liberales)
nauczanie w średniowieczu
codicology
manuscript
Jagiellonian University
liberal arts (artes liberales)
medieval teaching
Opis:: The paper is devoted to analysis and description of the item no. 2141 from the manuscript collection of the Jagiellonian Library. It consists of several separate parts bound together in the 15th century at the earliest. The individual texts, especially those less known, are briefly discussed. During the analysis, a number of discrepancies between the actual manuscript and its descriptions in Katalog rękopisów Biblijoteki Uniwersytetu Jagiellońskiego compiled by Władysław Wisłocki were found. Taking into account paleographic and codicological data, the author attempted to determine an approximate date when each of the parts was created, as well as to establish the origin of the manuscript and how it was actually used.
Źródło:: Biuletyn Biblioteki Jagiellońskiej; 2018, 68; 7-33
0006-3940
2450-0410
Pojawia się w:: Biuletyn Biblioteki Jagiellońskiej
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 22.

Tytuł:: Manoscritti inclassificabili della Vita S. Pauli Monachi Thebaei di San Girolamo
Unclassified Manuscripts of St. Jerome’s Vita S. Pauli Monachi Thebaei
Autorzy:: Degórski, Bazyli
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/612849.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Hieronim
Paweł Mnich
paleografia
kodykologia
żywot św. Pawła
Paweł z Teb
manuskrypt
Jerome
Paul the First Hermit
Life of St. Paul the Hermit
paleography
manuscript
Paul of Thebes
Opis:: Manuscripts which cannot be included in any of the families of the manuscript tradition of St. Jerome’s Vita Sancti Pauli Primi Eremitae, examined by John Frank Cherf, O.S.B., are the following: Bernensis Lat. 111, Bruxellensis 64, Cameracensis 864 (767), Dresdensis A 62 cod. D, Laurentianus pl. 19, cod. 16, Matritensis 10007, Parisinus Lat. 3784, Parisinus Lat. 5314, Parisinus Lat. 5385, Parisinus Lat. 9741, Vaticanus Lat. 5411, Vaticanus Lat. 7014, Vaticanus Barberinianus Lat. 586, Basilicanus A. 2, Vindobonensis Lat. 420 and Vindobonensis S. Mariae ad Scotos 409 (324). To these can be added the following ones, found by the author: Iagellonicus Cracoviensis 2265 AA XII 9, Casanatensis Codex 718 (B.I.3), Lateranensis Codex A. 79, Farfensis 5 (270), Sessorianus 5 (XXIX), Vallicellanus Tomus III, Vaticanus Lat. 600, Vaticanus Lat. 5257, Vaticanus Lat. 9309, Vaticanus Lat. 13393, Vaticanus Barberinianus Lat. 469, Vaticanus Urbinas Lat. 396, Basilicanus A. 4.
Artykuł omawia te kodeksy Hieronimowej Vita S. Pauli Monachi Thebaei, które nie można jeszcze zaliczyć do żadnej z rodzin rękopiśmiennej tradycji tegoż dzieła. Już John Frank Cherf, O.S.B., uznał następujące kodeksy za niezdolne do zaliczenia do jakiejkolwiek rodziny rękopiśmiennego przekazu Hieronimowej Vita: Bernensis Lat. 111, Bruxellensis 64, Cameracensis 864 (767), Dresdensis A 62 cod. D, Laurentianus pl. 19, cod. 16, Matritensis 10007, Parisinus Lat. 3784, Parisinus Lat. 5314, Parisinus Lat. 5385, Parisinus Lat. 9741, Vaticanus Lat. 5411, Vaticanus Lat. 7014, Vaticanus Barberinianus Lat. 586, Basilicanus A. 2, Vindobonensis Lat. 420 oraz Vindobonensis S. Mariae ad Scotos 409 (324). W niniejszym zaś studium dołączyliśmy do tychże rękopisów następujące kodeksy, których Cherf nie przebadał: Iagellonicus Cracoviensis 2265 AA XII 9, Casanatensis Codex 718 (B.I.3), Lateranensis Codex A. 79, Farfensis 5 (270), Sessorianus 5 (XXIX), Vallicellanus Tomus III, Vaticanus Latinus 600, Vaticanus Lat. 5257, Vaticanus Lat. 9309, Vaticanus Lat. 13393, Vaticanus Barberinianus Lat. 469, Vaticanus Urbinas Lat. 396, Basilicanus A. 4.
Źródło:: Vox Patrum; 2019, 71; 131-154
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:: Vox Patrum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 23.

Tytuł:: EWOLUCJA JĘZYKA URZĘDOWEGO W KOREI
EVOLUTION OF OFFICIAL LANGUAGE IN KOREA
Autorzy:: OH, Kyong-geun
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/920616.pdf
Data publikacji:: 2016-11-24
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: znaki chińskie
pismo koreańskie
manuskrypt Hunmin-jeongeum
pismo dla ludzi prostych
pisanie pożyczonymi znakami chińskimi
Gugyeol
Hyangchal
Idu
konfucjanizm
uczony mąż konfucjański
mieszany styl koreańskiego z chińskimi znakami
nowa powieść
Chinese characters
Korean alphabet
Hunmin-jeongeum Manuscript
a profane name of the Korean alphabet
writing with borrowed Chinese characters
Confucianism
Confucian nobleman
Korean and Chinese mixed up style
new-style novel
Opis:: Pismo chińskie razem z księgami buddyjskimi dotarło do Korei około III w.n.e. Od tego momentu Korea oficjalnie została włączona do obszaru kultury i cywilizacji chińskiej (Cheon So-yeong 2007, 362). Mimo że ideograficzne pismo chińskie nie nadawało się do zapisu języka koreańskiego, Koreańczycy, którzy nie mieli swojego pisma, przyjęli znaki chińskie. Ideograficzne pismo chińskie stało się podstawą życia piśmiennego Koreańczyków aż do połowy XIX w. Początkowo pisma były formułowane w języku chińskim, czyli pisano nie tylko znakami chińskimi, lecz także stosowano szyk typowy dla tego języka. Jednocześnie należy zaznaczyć, że Koreańczycy czytali teksty pisane ideograficznym pismem chińskim, adaptując wymowę chińską do zasad języka koreańskiego. Z czasem zaczęły się pojawiać różne style piśmiennicze, np. gugyeol czy idu. Gugyeol był stylem, który charakteryzował się szykiem wyrazów typowym dla języka chińskiego. Był jedynie wzbogacony o morfemy gramatyczne (np. końcówki fleksyjne) nieobecne w języku chińskim, a istotne dla języka koreańskiego. Kolejnym etapem rozwoju języka pisanego było pisanie wciąż chińskimi znakami, ale z zastosowaniem szyku typowego dla zdania sformułowanego w języku koreańskim, a nie w języku chińskim, np. czasownik w funkcji orzeczenia został przesunięty na koniec zdania. Styl urzędowy, w którym widoczne są te zmiany, nazywany jest idu (이두, 吏讀). Prób zapisywania języka koreańskiego zapożyczonymi znakami chińskimi było wiele, ale żadna z metod nie była efektywna. W związku z tym król Sejong stworzył hangeul – alfabet dostosowany do perfekcyjnego zapisywania języka koreańskiego.
Chinese characters and Buddhist books reached Korea about third century of the Common Era. From that moment Korea became the official part of the Chinese culture and civilization (Cheon So-yeong 2007, 362). Despite the fact that ideographic Chinese characters were not fit for the Korean language, Koreans, having no writing system of their own, adopted the script. Chinese characters became the basis for the Korean writings and official documents till mid-19thcentury. Initially, texts were formulated in Chinese. The sentence order typical of the Chinese language was used in them too. At the same time Koreans read out such texts adapting the pronunciation of Chinese characters to the rules of Korean phonetics. With the flow of time, new styles of writing started emerging including gugyeol and idu. Gugyeol was a style in which the sentence word order was still typical of the Chinese language. It was, however, enriched with Korean grammatical morphemes which were absent in Chinese but were vital for Korean. The next stage in the development of Korean writings is called idu. What is typical of idu is the fact that the sentence word order changed into typical of Korean spoken language (e.g. the verb was transferred at the end of the sentence). None of the methods was fully efficient. Therefore, the most significant breakthrough was the invention of the Korean alphabet called hangeul by the king Sejong.
Źródło:: Comparative Legilinguistics; 2015, 22, 1; 65-76
2080-5926
2391-4491
Pojawia się w:: Comparative Legilinguistics
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "manuskrypt" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język