Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "macierzystych" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-10 z 10
    Tytuł:
    Późny nawrót przewlekłej białaczki szpikowej po alogenicznym przeszczepieniu komórek macierzystych – opis przypadku
    Late relapse of chronic myeloid leukemia after allogeneic stem cell transplantation – a case report
    Autorzy:
    Wichary, Ryszard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1067898.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Medical Education
    Tematy:
    aloprzeszczepienie komórek macierzystych
    przewlekła białaczka szpikowa
    większa remisja cytogenetyczna
    Opis:
    Chronic myeloid leukemia now is a disease which in the most cases is well manageable with tyrosine kinase inhibitors treatment. Still however the only potentially curable therapeutic approach is for chronic myeloid leukemia allogeneic stem cell transplantation. 30-years old woman was diagnosed as a relapse 18 years after sibling matched donor allotransplantation. After a short cytoreductive treatment imatinib was given in standard dose. Then due to hematological toxicities the dose was diminished to 100 mg. The patient has maintained major molecular response since 2,5 years.
    Przewlekła białaczka szpikowa obecnie w większości przypadków jest chorobą dobrze poddającą leczeniu inhibitorami kinazy tyrozynowej. Nadal jednak jedyną procedurą leczniczą dającą możliwość wyleczenia jest aloprzeszczepienie komórek macierzystych. U 30-letniej pacjentki 18 lat po aloprzeszczepieniu od dawcy rodzinnego z powodu przewlekłej białaczki szpikowej stwierdzono wznowę choroby. Po leczeniu cytoredukcyjnym włączono standardową dawkę imatynibu. Z powodu toksyczności hematologicznej zmniejszano ją do obecnej – 100 mg/24 h. Po 2,5 roku leczenia u pacjentki utrzymuje się pogłębiająca się większa odpowiedź molekularna.
    Źródło:
    OncoReview; 2012, 2, 4; 276-278
    2450-6125
    Pojawia się w:
    OncoReview
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ przebiegu odchowu stada reprodukcyjnego kur mięsnych na wybrane wskaźniki reprodukcyjne
    Influence of rearing course of chicken broiler parent stock on selected reproductive parameters
    Autorzy:
    Domagała, S.
    Trela, M.
    Kędzia, R.
    Lis, M. W.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/93190.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Tarnowie
    Tematy:
    kurczak
    zapas komórek macierzystych
    wylęgowość
    zapłodnienie
    chicken
    parental stock
    hatchability
    fertilization
    Opis:
    Celem pracy była analiza przebiegu wychowu stada rodzicielskiego Ross 308 w kontekście uzyskiwanych wyników wylęgowości. Badania wykonano w warunkach produkcyjnych. Przez cały okres wychowu i produkcji stada przy pomocy systemu ważenia automatycznego JOTAFAN kontrolowano masę ciała ptaków. Wskaźniki reprodukcyjne określano na podstawie wyników zapłodnienia jaj i ich wylęgowości. Stwierdzono, że masa ciała podczas wychowu i produkcji była zgodna ze standardami dla tego zestawu hodowlanego. Ponadto wysokie wartości uzyskanych wskaźników reprodukcyjnych (zapłodnienie jaj i wylęgowość z jaj zapłodnionych powyżej 90% w okresie pomiędzy 28 a 56 tygodniem życia stada) świadczy o właściwych warunkach środowiskowych i żywieniowych.
    The aim of study was to analyse the rearing of the Ross 308 parental stock in the context of hatching results. The study was carried out in production conditions. The body weight of birds was monitored using the JOTAFAN automatic weighing system during whole rearing and production period. Reproductive indicators were determined based on the results of eggs fertilization and hatchability. There was found that the body weight during rearing and production was in line with the standards for this breed. Moreover obtained reproductive indicators (fertilization of eggs and hatchability of fertilized eggs were higher than 90% between 28 and 56 week of parental stock life) indicate that environmental and nutritional conditions were proper.
    Źródło:
    Science, Technology and Innovation; 2018, 3, 2; 43-47
    2544-9125
    Pojawia się w:
    Science, Technology and Innovation
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ultrasound imaging as the basis of a clinical diagnosis of systemic bartonellosis in a patient after bone marrow transplantation. A case report
    Obrazowanie ultrasonograficzne podstawą klinicznego rozpoznania narządowej bartonellozy u pacjentki po transplantacji szpiku kostnego. Opis przypadku
    Autorzy:
    Krasowska-Kwiecień, Aleksandra
    Goździk, Jolanta
    Woźniak, Magdalena
    Czogała, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1052469.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    niedobór odporności
    transplantacja macierzystych komórek krwiotwórczych
    ultrasonografia
    zakażenie
    hematopoietic stem cell transplantation
    Opis:
    Infections in immunocompromised patients after hematopoietic stem cell transplantation can have a severe and atypical course. Some opportunistic pathogens are difficult to detect in microbiological tests, and that is why treatment success depends on an accurate clinical diagnosis. This article presents a case of a 7-year-old girl with severe aplastic anemia treated with bone marrow transplantation with post-transplantation period complicated by persistent, hectic fever, with peak episodes of 39–40°C, lasting several weeks. Repeated microbiological tests failed to reveal the etiological agent, and empirical anti-infective treatment was ineffective. In the fourth week of fever, imaging showed multiple foci resembling abscesses in the patient’s internal organs and, subsequently, in soft tissues. The characteristics of these changes and data concerning environmental exposure led to the clinical diagnosis of cat scratch disease (bartonellosis) with multi-organ involvement and enabled the targeted treatment to be implemented. Fever subsided and organ lesions regressed. In this case, repeated ultrasound imaging was the basic diagnostic tool that helped arrive at a correct diagnosis and implement effective treatment of this life-threatening complication after hematopoietic stem cell transplantation.
    Zakażenia w warunkach upośledzonej odporności po transplantacji komórek krwiotwórczych mogą mieć ciężki, nietypowy przebieg. Niektóre patogeny oportunistyczne są trudne w detekcji mikrobiologicznej i powodzenie leczenia zależy od właściwego rozpoznania klinicznego. W niniejszej pracy przedstawiono przypadek 7-letniej dziewczynki z ciężką anemią aplastyczną leczoną przeszczepieniem szpiku kostnego, u której w przebiegu potransplantacyjnym przez kilka tygodni występowały uporczywe, hektyczne stany gorączkowe z epizodami szczytowymi do 39–40°C. Powtarzane badania mikrobiologiczne nie wskazały czynnika etiologicznego, empiryczne leczenie przeciwzakaźne było nieskuteczne. W czwartym tygodniu trwania gorączki w badaniach obrazowych wykazano obecność mnogich ognisk o obrazie ropni w narządach wewnętrznych, następnie w tkankach miękkich. Charakterystyka zmian oraz informacja o ekspozycji środowiskowej dały podstawę do klinicznego rozpoznania narządowej postaci choroby kociego pazura (bartonellozy) i wdrożenia ukierunkowanego leczenia. Uzyskano ustąpienie gorączki i ograniczenie zmian narządowych. W omówionym przypadku powtarzane badania ultrasonograficzne były podstawowym narzędziem diagnostycznym w celu właściwego rozpoznania i zastosowania skutecznego leczenia w zagrażającym życiu powikłaniu po transplantacji krwiotwórczej.
    Źródło:
    Journal of Ultrasonography; 2016, 16, 65; 204-209
    2451-070X
    Pojawia się w:
    Journal of Ultrasonography
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Źródła komórek macierzystych krwiotworzenia dla potrzeb transplantacji
    Sources of hematopoietic stem cells for transplantation
    Autorzy:
    Rzepecki, Piotr
    Gawroński, Krzysztof
    Młot, Beata
    Oborska, Sylwia
    Pielichowski, Wojciech
    Waśko-Grabowska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031036.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    bone marrow
    growth factors
    hematopoietic stem cells transplantation
    mobilization of hematopoietic stem cells
    peripheral blood
    umbilical cord blood
    czynniki wzrostu
    krew obwodowa
    krew pępowinowa
    mobilizacja komórek macierzystych krwiotworzenia
    przeszczepianie krwiotwórczych komórek macierzystych
    szpik kostny
    Opis:
    Bone marrow transplantation dates back to the ‘50s, but greatest progress in this therapeutic modality applied successfully in the treatment of several conditions took place mostly during the past 25 years. Among all organ transplantations, bone marrow transplants are second only to kidney transplants. In Poland this therapeutic technique also undergoes a rapid development. During the past 10 years, absolute numbers of various forms of transplantation increased 100-fold, starting from 6 procedures in 1989 to over 700 at present. Essentially, the term bone marrow transplantation (BMT), present in names of international associations and registers, is in fact a colloquialism (e.g. European Group for Blood and Marrow Transplantation). A much more appropriate term would be hematopoietic cell transplantation (HCT). This is because progenitor cells for transplantation may be obtained not only from bone marrow, but also from peripheral blood and umbilical cord blood. The term hematopoietic cell transplantation has a much broader meaning and includes: classic transplantation of bone marrow obtained at surgery, transplantation of peripheral blood stem cells (PBSCT) and umbilical cord blood-derived stem cells. All hematopoietic stem cells express on their surface the CD34+ antigen and glycosylated transmembrane protein, a member of the family of adhesion molecules. In healthy persons, expression of this antigen in bone marrow cells is at the level of 1-3%, while in peripheral blood – 0.01-0.1%, and in umbilical cord blood – 0.1-0.4%. The first source (transplantation material) of hematopoietic progenitor cells was bone marrow, while transplantation of stem cells obtained from peripheral blood and umbilical cord blood started much later (during the ‘80s of the past century).
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2011, 9, 3; 186-198
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Próby wykorzystania komórek macierzystych w terapii wybranych chorób układu nerwowego
    The attempts to use stem cells in the therapy of selected disorders of the nervous system
    Autorzy:
    Kacperska, Magdalena Justyna
    Książek-Winiarek, Dominika
    Jastrzębski, Karol
    Głąbiński, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1053521.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    neurogeneza
    komórki macierzyste
    ośrodkowy układ nerwowy
    regeneracja
    pozyskiwanie komórek
    macierzystych
    neurogenesis
    stem cells
    central nervous system
    regeneration
    stem cell isolation
    Opis:
    Until the second half of the twentieth century there was a view that central nervous system, after its evolution, was unable to any further regeneration. Moreover, it was said that neurogenesis (the development of nerve tissues) of an adult (postnatal) did not exist. However, in the course of time, some findings indicated that the process of new neurons was continuously formed in mature brains of primates as well as human beings. A breakthrough discovery of active, proliferating neural stem cells existing in a fully developed brain has given grave possibilities to modern neuroscience. The process of neurogenesis among adults is an extraordinary phenomenon. It plays an important role in a few processes. There is also evidence that neurogenesis may help answer the hippocampus to stress and prevent any onset of depression. Nowadays, it is identified to be three areas in the adult mammalian brain where processes of cell proliferation take place. These areas are: subventricular zone (SVZ), subgranular zone (SGZ) and posterior periventricular area (PPv). By excessive formating new tissues circulatory system is the opposite to the nervous system. Although the latter is the complex biological system with its cytostructure, neural network, the location of the functional centers and its integration it has a poor ability to regeneration. Because of the complexity of the central nervous system a few disorders can be distinguished such as: multiple sclerosis, ischemic stroke, Alzheimer’s disease, Parkinson’s disease or brain tumors. At present stem cells are matters of interest to scientists. Not only are stem cells being observed by researchers but also they are to be conducted studies on. The end result of these findings could be primarily usable for CNS regenerative therapies.
    Do drugiej połowy XX wieku panował pogląd, że po okresie rozwoju ośrodkowy układ nerwowy pozbawiony jest jakiejkolwiek zdolności regeneracyjnej, a neurogeneza (neurogenesis, „narodziny neuronów”) wieku dorosłego (postnatalnego) z całą pewnością nie istnieje. Odkrycie w dojrzałym mózgu aktywnych proliferacyjnie nerwowych komórek macierzystych (neural stem cells, NSCs) otworzyło nowe możliwości między innymi dla neurologii. Proces neurogenezy osób dorosłych jest unikatowym zjawiskiem i odgrywa znaczącą rolę w różnych procesach. Wiele obserwacji wskazuje także na to, że proces neurogenezy może wspomagać odpowiedź formacji hipokampa na stres i zapobiegać między innymi wystąpieniu depresji. W chwili obecnej w mózgu dorosłych ssaków zidentyfikowano trzy obszary, gdzie mają miejsce procesy proliferacji komórkowej. Są to: strefa przykomorowa (subventricular zone, SVZ), strefa przyziarnista (subgranular zone, SGZ) oraz tylna strefa okołokomorowa (posterior periventricular area, PPv). Tkanką podlegającą bardzo sprawnej regeneracji jest układ krwionośny. Jest to przeciwieństwo układu nerwowego, który przez to, że jest bardzo skomplikowanym systemem biologicznym pod względem cytoarchitektury, sieci neuronalnej, lokalizacji ośrodków funkcjonalnych oraz integracji, posiada słabą zdolność do regeneracji. Zaburzenia tak złożonego systemu są widoczne w takich schorzeniach ośrodkowego układu nerwowego, jak: stwardnienie rozsiane, udar niedokrwienny mózgu, choroba Alzheimera, choroba Parkinsona, stwardnienie zanikowe boczne czy guzy mózgu. Naukowcy nie poprzestali na identyfikacji komórek macierzystych w mózgu, prowadzonych jest obecnie wiele badań poświęconych potencjalnemu wykorzystaniu komórek macierzystych o różnym pochodzeniu w nowych terapiach regeneracyjnych chorób ośrodkowego układu nerwowego.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2013, 13, 2; 145-156
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Perspectives of pharmacological intervention promoting liver regeneration
    Perspektywy farmakologicznej interwencji w promowaniu regeneracji wątroby
    Autorzy:
    Danilova, Irina
    Kalota, Hanna
    Abidov, Musa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2097693.pdf
    Data publikacji:
    2018-06-22
    Wydawca:
    Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Tarnowie
    Tematy:
    terapia komórek macierzystych
    przeprogramowanie makrofagów
    farmakoterapia chorób wątroby
    regeneracja wątroby
    liver regeneration
    stem cells therapy
    macrophage reprogramming
    pharmacotherapy of liver diseases
    Opis:
    Effective drug therapy promoting liver regeneration is a challenging goal in pharmacotherapy of liver diseases. Several plant phytochemicals recommended in traditional medicine from over hundred plants have been investigated for its use in various liver disorders. Regeneration of injured liver depend on a proliferative potential of mature hepatocytes as well as different subsets of intrahepatic and extrahepatic stem/progenitor cells. In clinical trials a stem cell therapy resulted in a limited improvement of liver functions. Animal studies have demonstrated the involvement of bone marrow-derived stem/progenitor cells in liver regeneration. For this reason, the pharmacological activation of endogenous stem cells and pharmacological control of macrophage phenotypic polarization could be an effective method of mobilizing progenitor cells to injured liver.
    Wyzwaniem dla współczesnej farmakoterapii są skuteczne leki wspomagające regenerację wątroby. Wiele substancji z ponad stu roślin zalecanych w tradycyjnej medycynie przebadano w celu ich zastosowania w chorobach wątroby. W procesie regeneracji wątroby biorą udział subpopulacje wewnątrz-wątrobowych i poza-wątrobowych komórek macierzystych/progenitorowych oraz dochodzi do proliferacji dojrzałych hepatocytów. Dane kliniczne wskazują na ograniczoną skuteczność terapii komórek macierzystych w polepszeniu funkcji wątroby. W badaniach modeli zwierzęcych regeneracji wątroby wykazano udział komórek macierzystych/ progenitorowych, pochodzących ze szpiku kostnego. Z tego powodu, rozważa się możliwość wprowadzenia farmakologicznej aktywacji endogennych komórek macierzystych oraz farmakologiczną kontrolę fenotypowej polaryzacji makrofagów, jako skutecznej metody mobilizacji komórek progenitoworych dla uszkodzonej wątroby.
    Źródło:
    Health Promotion & Physical Activity; 2018, 2, 1; 1-4
    2544-9117
    Pojawia się w:
    Health Promotion & Physical Activity
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Krwotoczne zapalenie pęcherza moczowego
    Hemorrhagic cystitis
    Autorzy:
    Młot, Beata
    Gawroński, Krzysztof
    Oborska, Sylwia
    Pielichowski, Wojciech
    Waśko-Grabowska, Anna
    Rzepecki, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031084.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    chemioterapia
    chemotherapy
    hematopoietic stem cell transplantation
    hemorrhagic cystitis
    krwotoczne zapalenie pęcherza moczowego
    niewydolność nerek
    przeszczepianie krwiotwórczych komórek macierzystych
    radioterapia
    radiotherapy
    renal failure
    Opis:
    Hemorrhagic cystitis (HC) is a common complication in oncologic patients undergoing chemotherapy, radiotherapy or auto- and allotransplantation of hematopoietic stem cells. Cytostatics most prone to cause diffuse inflammation of the urinary bladder with concomitant bleeding include alkylating agents (e.g. cyclophosphamide and ifosfamide). The direct toxic agent are their metabolites, mainly acrolein. Nearly 20% of patients undergoing radiotherapy for pelvic malignancies experience bladder-associated complications, including HC. On the other hand, HC caused by cytostatics administered in the scope of conditioning protocol, affects 1-25% of patients undergoing transplantation. There are two forms of HC – early and delayed. The former is a result of preparatory protocols preceding graft injection or previous therapy and the flatter has usually viral etiology. Traditional means to prevent HC include adequate hydration, implementation of the so-called forced diuresis and administration of mesna, which contributed to a significant reduction of incidence of early HC. Effective treatment of delayed HC appears to rely on timely administration of antiviral drugs. Delayed diagnosis of HC or inadequate treatment may lead to urine retention with subsequent renal failure and even death. This paper presents, based on current literature, guidelines concerning prevention, diagnosis and treatment of HC.
    Krwotoczne zapalenie pęcherza moczowego (HC) jest częstym powikłaniem występującym u chorych z chorobą nowotworową leczonych chemioterapią, radioterapią, jak również poddawanych procedurze auto- lub alotransplantacji krwiotwórczych komórek macierzystych. Do cytostatyków, które najczęściej wywołują rozlany stan zapalny pęcherza moczowego z krwawieniem, należą leki alkilujące, m.in. cyklofosfamid i ifosfamid. Bezpośrednim czynnikiem toksycznym są ich metabolity, zwłaszcza akroleina. Około 20% chorych poddawanych radioterapii z powodu nowotworów miednicy małej doświadcza różnego stopnia powikłań ze strony pęcherza moczowego, m.in. HC. Z kolei krwotoczne zapalenie pęcherza moczowego wtórne do podawanych w ramach reżimu kondycjonującego cytostatyków dotyczy 1-25% chorych poddanych transplantacji. Wyróżniamy wczesne i późne HC – wczesne jest wynikiem stosowania reżimów przygotowawczych przed podaniem przeszczepu lub wcześniejszej terapii, późne ma najczęściej etiologię wirusową. Tradycyjnym sposobem zapobiegania HC jest nawodnienie chorego, stosowanie tzw. diurezy forsowanej oraz podawanie mesny, dzięki której znacząco spadła częstość występowania wczesnego krwotocznego zapalenia pęcherza moczowego. Skuteczna terapia późnego HC wydaje się opierać na stosowaniu leków przeciwwirusowych. Zbyt późne rozpoznanie krwotocznego zapalenia pęcherza moczowego bądź zastosowanie niewłaściwego leczenia może doprowadzić do retencji moczu z następczą niewydolnością nerek, a nawet zgonem chorego. W niniejszej pracy autorzy przedstawili, opierając się na aktualny doniesieniach, wytyczne dotyczące profilaktyki, diagnostyki oraz terapii krwotocznego zapalenia pęcherza moczowego.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2012, 10, 1; 71-87
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Z-BEAM jako nowy reżim przygotowawczy w przeszczepianiu komórek krwiotwórczych – prezentacja przypadku
    Z-BEAM: a novel conditioning regimen in hematopoietic stem cell transplantation. Case report
    Autorzy:
    Krzysztof, Gawroński
    Piotr, Rzepecki
    Sylwia, Oborska
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031078.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    chłoniaki nieziarnicze
    conditioning
    hematopoietic stem cell transplantation
    ibritumomab tiuxetan
    ibrytumomab tiuksetanu
    kondycjonowanie
    non-Hodgkin lymphoma
    przeszczepianie krwiotwórczych komórek macierzystych
    radioimmune therapy
    radioimmunoterapia
    rituximab
    rytuksymab
    Opis:
    Low-grade lymphomas pose a considerable therapeutic problem, as they yield to treatment very reluctantly. Not infrequently we are faced with resistance to chemotherapy. This type of lymphomas are usually seen in persons of middle or advanced age, rarely in people under 30. Due to the presence of CD20+ receptor on cell membranes of lymphoma originating from B-cells, monoclonal antibody anti-CD20+ (rituximab) has been introduced to the therapy. This has certainly resulted in improved outcomes. Of value in consolidation treatment of low-grade lymphomas is also autologous or allogenic hematopoietic cell transplantation (autoHSCT, alloHSCT). As escalation of dose of cytostatics as myeloablative treatment prior to autoHSCT or alloHSCT may not guarantee total eradication of residual lymphoma cells, research focuses on treatment modalities which might improve late outcomes in this tumor type. In this setting useful proved radioimmunotherapy with 90Y-ibritumomab tiuxetan (Zevalin). Zevalin combined with high-dose chemotherapy can be used now as a component of myeloablative treatment prior to autoHSCT. Reduced intensity conditioning (RIC) contributes to reduced mortality associated with standard conditioning protocol administered prior to transplantation, but may facilitate disease recurrence. Radioimmunotherapy using ibritumomab may reduce recurrence rate and, as a conditioning measure, may be initiated on the outpatient setting, prior to admission to bone marrow transplantation center. Labeling of antibodies and their application must take place at a Nuclear Medicine Unit, observing all necessary precautions and regulations concerning radiation protection. Administration of ibritumomab is preceded by application of two doses of rituximab: 250 mg/m2, 7 days and 4 hours prior to the RIT procedure. The dose of rituximab administered one week before, according to recommended protocol of ibritumomab use, initially preceded dosimetry (administration of indium-labeled antibodies).
    Chłoniaki o niskim stopniu złośliwości stanowią istotny problem terapeutyczny, gdyż bardzo trudno poddają się leczeniu. Nierzadko spotykamy się z opornością na chemioterapię. Zazwyczaj chłoniaki tego typu występują u ludzi w średnim lub starszym wieku. Rzadziej u chorych młodszych (poniżej 30. roku życia). W związku z obecnością ekspresji receptora CD20+ na błonach komórkowych komórek chłoniaka wywodzącego się z komórek B zaczęto stosować poza chemioterapią przeciwciało monoklonalne antyCD20+ (rytuksymab). Oczywiście udało się dzięki temu przeciwciału poprawić efekty terapeutyczne. Swoją wartość w leczeniu konsolidującym chłoniaków o niskim stopniu złośliwości ma też przeszczepienie autologicznych bądź alogenicznych komórek krwiotwórczych (autoHSCT i alloHSCT). Ponieważ eskalacja dawek cytostatyków jako leczenie mieloablacyjne przed autoHSCT i alloHSCT może nie zapewniać pełnej eradykacji resztkowych komórek chłoniaka, poszukuje się metod terapeutycznych, które poprawiłyby odległe efekty leczenia tego typu nowotworów. Tutaj swoje miejsce znalazła radioimmunoterapia za pomocą 90Y-ibrytumomabu tiuksetanu (Zevalin). Zevalin wraz z wysokodawkową chemioterapią można obecnie stosować jako jeden ze składników leczenia mieloablacyjnego przed autoHSCT. Kondycjonowanie o zredukowanej intensywności (RIC) zmniejsza śmiertelność związaną ze schematem przygotowawczym stosowanym przed podaniem przeszczepu, ale mogą zdarzać się nawroty choroby. Radioimmunoterapia z zastosowaniem ibrytumomabu jest procedurą, która może zmniejszyć częstość nawrotów choroby i może być jako kondycjonowanie rozpoczynana ambulatoryjnie, zanim chory zostanie przyjęty do ośrodka przeszczepiania szpiku. Samo przygotowanie (znakowanie) przeciwciał i ich podanie musi się odbyć w Zakładzie Medycyny Nuklearnej, z zachowaniem niezbędnych środków ochrony radiologicznej. Podanie ibrytumomabu poprzedza infuzja dwóch dawek rytuksymabu: 250 mg/m2, 7 dni i 4 godziny przed samą procedurą RIT. Dawka rytuksymabu podana tydzień wcześniej, zgodnie z zalecanym schematem podania ibrytumomabu, pierwotnie poprzedzała dozymetrię (podanie przeciwciała znakowanego indem).
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2012, 10, 2; 165-175
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rola przeszczepiania autologicznych krwiotwórczych komórek macierzystych w leczeniu guzów litych
    Autologous hematopoietic cell transplantation in the treatment of solid tumors
    Autorzy:
    Młot, Beata
    Gawroński, Krzysztof
    Oborska, Sylwia
    Pielichowski, Wojciech
    Rzepecki, Piotr
    Waśko-Grabowska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031041.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    autologous hematopoietic stem cell transplantation
    germ cell tumors
    high-dose chemotherapy
    neuroblastoma
    solid tumors
    guzy lite
    guzy zarodkowe
    nerwiak płodowy
    przeszczepianie autologicznych krwiotwórczych komórek macierzystych
    wysokodawkowa chemioterapia
    Opis:
    High-dose chemotherapy (HDC) followed by autologous stem cell transplantation (ASCT) has been used in the treatment of solid tumors since the ‘80s. Standard indications include breast cancer, ovarian cancer and germ cell tumors. Results of several phase II trials confirmed a beneficial effect of this therapeutic strategy on recurrence-free survival and total survival compared with conventional chemotherapy. Unfortunately, in most types of solid tumors, this effect has not been confirmed by phase III trials. Subsequently, the number of autologous transplantations in breast cancer decreased considerably. There is no evidence for any favorable effect of HDC in brain tumors and small cell lung cancer. According to 2006 EBMT recommendations, HDC followed by administration of hematopoietic cells is a therapeutic option in cases of therapy-resistant or recurrent primarily extragonadal germ cell tumors. A matter of debate is the use of this technique with similar indications in patients with germ cell tumors originating in the gonads. The first report on the effectiveness of HDC as first-line treatment of non-epithelial soft tissue tumors was by Pritchard et al. (1998). They documented improved event-free survival and total survival after administration of high doses of melphalan in children with stage IV neuroblastoma, achieving complete or very favorable partial remission after completed induction chemotherapy and surgical treatment. To date, neuroblastoma remains the only neoplasm, where randomized trials in children confirmed a favorable effect of transplantation of autologous hematopoietic cells on final treatment outcome.
    Wysokodawkowa chemioterapia (HDC) z następowym przeszczepieniem autologicznych komórek krwiotwórczych (ASCT) jest stosowana w leczeniu guzów litych od lat 80. Najczęstszymi wskazaniami były: rak sutka, rak jajnika i guzy zarodkowe. Wyniki wielu badań drugiej fazy wskazywały na korzystny wpływ tej metody leczenia na przeżycie wolne od nawrotu i całkowite przeżycie w porównaniu z konwencjonalną chemioterapią. Niestety, dla większości typów guzów litych efekt ten nie został potwierdzony w badaniach trzeciej fazy. Znacząco spadła liczba autologicznych przeszczepień w raku sutka. Nie znaleziono dowodów o wyższości HDC w guzach mózgu i raku drobnokomórkowym płuca. Według stanowiska EBMT z 2006 roku wysokodawkowa chemioterapia z następową podażą komórek krwiotwórczych stanowi opcję terapeutyczną w przypadkach opornych bądź nawrotowych guzów zarodkowych o pierwotnym punkcie wyjścia pozagonadalnym. Dyskusyjna jest sprawa zastosowania tej metody w podobnych wskazaniach u chorych z guzem zarodkowym wywodzącym się z gonad. Pierwszym doniesieniem potwierdzającym skuteczność zastosowania wysokodawkowej chemioterapii w leczeniu pierwotnym nowotworów nienabłonkowych tkanek miękkich była praca Pritcharda i wsp. z 1998 roku. Autorzy udokumentowali w niej poprawę przeżycia wolnego od zdarzeń i całkowitego przeżycia (ES i OS) po zastosowaniu wysokich dawek melfalanu u dzieci w stadium IV neuroblastoma, które uzyskały całkowitą lub bardzo dobrą częściową remisję po zakończeniu chemioterapii indukcyjnej i leczeniu operacyjnym. Do chwili obecnej neuroblastoma pozostaje jedynym nowotworem, w przypadku którego w badaniu randomizowanym (u dzieci) wykazano korzystny wpływ przeszczepienia autologicznych komórek krwiotwórczych na ostateczne wyniki leczenia.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2011, 9, 3; 169-185
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Leczenie sterydoopornej ostrej choroby przeszczep przeciwko gospodarzowi
    Treatment of steroid-resistant acute graft-versus-host disease
    Autorzy:
    Rzepecki, Piotr
    Gawroński, Krzysztof
    Młot, Beata
    Oborska, Sylwia
    Pielichowski, Wojciech
    Waśko-Grabowska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031062.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    acute graft-versus-host disease
    allogeneic hematopoietic stem cell transplantation
    extracorporeal photopheresis
    leczenie ratunkowe
    mesenchymal stem cells
    mezenchymalne komórki macierzyste
    ostra choroba przeszczep przeciwko gospodarzowi
    przeszczepienie alogenicznych krwiotwórczych komórek macierzystych
    salvage treatment
    zewnątrzustrojowa fototerapia
    Opis:
    Use of allogeneic hematopoietic stem cell transplantation is increasing continuously as a consequence of continuing progress of medical techniques, allowing implementation of this procedure even in patients where previously it was considered contraindicated. It is successfully used in the treatment of both several hematologic malignancies and other conditions. Still, a major concern remains the development of graft-versus-host disease (GvHD) as a complication of this kind of therapy. Treatment of choice in acute forms of stage II-IV GvHD are steroids (prednisolone, 1-2 mg/kg/d) combined with calcineurin inhibitors (cyclosporine A or tacrolimus). Steroid-resistant patients constitute a considerable therapeutic challenge, as they require enhanced immunosuppression. Standard management of these patients depends on experiences of particular center and usually an individual therapeutic strategy is warranted. No controlled clinical trials are available, documenting a favorable effect on survival of a particular salvage procedure in the setting of a steroid-resistant GvHD. In this situation, the following agents may be used: mycophenolate mofetil, methotrexate, pentostatin, mTOR inhibitors, anti-TNF-α and anti-IL-2 antibodies as well as mono- and polyclonal anti-T-lymphocyte antibodies. Non-pharmacological options include the use of extracorporeal photopheresis and infusion of allogeneic mesenchymal stem cells. In order to improve its effectiveness, salvage therapy should be instituted as quickly as possible, at best during the first 2 weeks after diagnosis of GvHD. Nevertheless, overall effectiveness and toxicity of most therapeutic modalities are far from satisfactory. Current research focuses on regulatory T-lymphocytes and small molecules affecting signal transmission between antigen-presenting cells and effector cells.
    Zastosowanie przeszczepiania alogenicznych komórek macierzystych krwiotworzenia stale wzrasta z uwagi na stały postęp technik medycznych, pozwalających na kwalifikację do wykonania tej procedury u chorych, którzy uprzednio mieli do niej przeciwwskazania. Jest ona z powodzeniem stosowana w leczeniu wielu nowotworów hematologicznych oraz innych schorzeń. Nadal poważnym problemem pozostaje rozwój choroby przeszczep przeciwko gospodarzowi (GvHD) jako powikłanie użycia tej formy terapii. Leczeniem z wyboru ostrej postaci GvHD w stopniu II-IV są glikokortykoidy (prednizolon) w dawce 1-2 mg/kg/dziennie, w połączeniu z inhibitorami kalcyneuryny (cyklosporyna A lub takrolimus). Chorzy stery-dooporni stanowią bardzo poważny problem terapeutyczny, wymagają bowiem nasilenia immunosupresji. Standard postępowania u tych pacjentów zależy od doświadczeń ośrodka leczącego i zazwyczaj obowiązuje indywidualne podejście do chorego. Brakuje kontrolowanych badań klinicznych udowadniających wpływ na przeżycie konkretnego postępowania ratunkowego w leczeniu sterydoopornej ostrej GvHD. Można zastosować w tej sytuacji: kwas mykofenolowy, metotreksat, cyklofosfamid, pentostatynę, inhibitory mTOR, przeciwciała przeciwko TNF-a czy IL-2 oraz mono- i poliklonalne przeciwciała skierowane przeciwko limfocytom T. Opcje niefarmakologiczne obejmują użycie zewnątrzustrojowej fotote-rapii czy alogenicznych mezenchymalnych komórek macierzystych. W celu poprawy jego skuteczności leczenie ratunkowe w przypadku stwierdzenia sterydooporności powinno być zastosowane jak najszybciej, najlepiej w ciągu 2 tygodni od rozpoznania GvHD. Niemniej jednak ogólna skuteczność i toksyczność większości podejść terapeutycznych są niezadowalające. Przyszłość to zastosowanie regulatorowych limfocytów T czy użycie małych cząsteczek wpływających na przekazywanie sygnału pomiędzy komórkami prezentującymi antygen a komórkami efektorowymi.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2011, 9, 4; 253-263
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-10 z 10

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies