Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "liturgy of the word" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Archetyp liturgii słowa w liturgii synagogalnej
The Archetype of the Liturgy of the Word in the Synagogal Liturgy
Autorzy:
Nowak, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/949485.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Teologiczne
Tematy:
aklamacja
ambona
liturgia słowa
liturgia synagogalna
acclamation
ambo
liturgy of the word
synagogal liturgy
Opis:
One should look for the roots of the Christian liturgy of the word in the Bible, as this is where the synagogal liturgy comes from. This paper consists of three parts: (1) The Liturgy of the Word, (2) Acclamations, and (3) The Ambo.  It shows sets of readings for different holidays as well as the gestures and responses of lectors and the faithful. In the liturgy of the word, the Torah was the most important book; the prophets’ texts were of a lesser importance. The homily and the singing of psalms were also crucial elements of the liturgy. The gathered assembly ended with a blessing. Acclamations: Amen and Alleluia have also been adopted into the Christian liturgy. In a synagogue there is an ambo, whose Biblical roots can be found in Neh 8 : 4. These synagogal elements have been adopted into Christianity. Taking into consideration 2 Cor 13–18, some differences between the synagogal liturgy and the Christian liturgy can be noticed. The archetype of the liturgy of the word refers only to the external characteristics of the liturgy. In times of the Old Testament, people addressed only God, whereas in the liturgy of the Church, Christ is also present during the proclamation of the word of God (cf. Vatican Council II, Sacrosanctum Concilium, 7, 33). Therefore, in the Christian liturgy of the Word, man finds the Spirit and life (cf. J 6 : 63).
Genezy chrześcijańskiej liturgii słowa należy upatrywać w Biblii, ponieważ z niej wywodzi się liturgia synagogalna. Artykuł jest podzielony na trzy części: (1) Liturgia słowa, (2) Aklamacje, (3) Ambona. Pokazane są zestawy czytań w zależności od święta, a także zachowania lektorów i wiernych. Największe znaczenia miała Tora. Mniejsze znaczenie miało czytanie proroków. Do istotnych momentów liturgii słowa należy w synagodze także homilia i śpiew psalmów. Zgromadzenie kończyło się udzieleniem błogosławieństwa. Liturgia chrześcijańska przyjęła również aklamacje: Amen i Alleluja. W synagodze znajduje się także ambona, która bierze swoją podstawę biblijną z Ne 8, 4. Te synagogalne elementy przechodzą do chrześcijaństwa. Biorąc pod uwagę 2 Kor 13–18, widać różnicę pomiędzy liturgią synagogalną a liturgią chrześcijańską. O archetypie można mówić tylko w zewnętrznej formie. W czasach Starego Testamentu zwracano się tylko do Boga. W liturgii Kościoła podczas proklamacji słowa Bożego jest obecny Chrystus (por. Sobór Watykański II, konst. Sacrosanctum Concilium, 7, 33). Tak więc w chrześcijańskiej liturgii słowa człowiek odnajduje ducha i życie (por. J 6, 63).
Źródło:
Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2018, 71, 1
2391-8497
0209-0872
Pojawia się w:
Ruch Biblijny i Liturgiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Biskup jako pasterz w tekstach liturgii słowa w obrzędach święceń biskupich
The Bishop as Shepherd in the Liturgy of the Word in the Rite of Ordination of Bishops
Autorzy:
Papuziński, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/585153.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
biskup
pasterz
liturgia słowa
święcenia biskupie
bishop
pastor
liturgy of the word
ordination of bishops
Opis:
Pismo Święte, zawierające objawioną przez Boga prawdę, ma fundamentalne znaczenie w refleksji teologicznej nad rolą biskupa w Kościele. Wybrane fragmenty skrypturystyczne odczytywane w liturgii nie tylko stanowią przywołanie Bożego Słowa, ale mają również za zadanie wyjaśniać znaczenie celebracji i związanej z nią rzeczywistości. Stąd wydaje się słusznym oparcie analizy podjętej w niniejszym opracowaniu właśnie na czytaniach zaczerpniętych z obrzędu święceń biskupich. Ze względu na ich dużą ilość analizie poddano tylko niektóre z nich (dwa czytania ze ST i osiem z NT), tj. te, które najlepiej odpowiadały postawionemu w artykule tematowi. Przeprowadzona analiza, opierając się na Słowie Bożym, ukazuje rolę biskupa jako pasterza oraz wskazuje na znaczenie pełnionej przez niego posługi. Jako pasterz biskup jest przede wszystkim głosicielem Dobrej Nowiny oraz przewodnikiem i strażnikiem powierzonych mu wiernych. Ma być sługą gotowym oddać życie w obronie Ludu Bożego, zaś cała jego posługa musi wzorować się na przykładzie Jezusa Chrystusa – Dobrego Pasterza (por. J 10,11).
The Bible has a fundamental place in the theological reflection on the bishop’s role in the Church. Selected biblical readings read during liturgy, are not only the word of God, but also clarify meaning of the celebration and of the reality manifested during different liturgical actions of the Church. For this reason, while reflecting on the pastoral mission of the bishop, it is worthwhile to analyze the readings of the liturgy of the word selected for the rite of ordination of bishops. In this study, due to the large number of proposed readings, only some examples have been analyzed (two taken from the OT, and eight from the NT). The analysis, in the light of word of God, shows both the bishop’s role as pastor and the meaning of his ministry. As pastor the bishop is primarily a proclaimer of the Good News and protector of the faithful entrusted to him. His entire pastoral service must follow the example of the true Good Shepherd - Jesus Christ (cf. J 10,11).
Źródło:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2016, 22, 47; 87-103
1234-4214
Pojawia się w:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Charytologia liturgiczna Ps 118 (117) w uroczystości, święta i wspomnienia świętych Pasterzy
Liturgical Charitology of Psalm 118 (117) on Solemnities, Feasts and Memorials of Saint Pastors
Autorzy:
Rutkowski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32062663.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Pascha
rok liturgiczny
święci
łaska
charytologia
przymierze
pojednanie
kamień węgielny
psalmy
psalm responsoryjny
Liturgia słowa
liturgical year
saints
grace
charitology
covenant
reconciliation
corner stone
psalms
responsorial psalm
Liturgy of the Word
Opis:
Putting Psalm 118 (117) in the Liturgy of the Word on solemnities, feasts and memorials of saint Pastors contributes to transmitting the teaching about grace and to actualizing grace, experiencing it, accepting and implementing its fruit. The concept of liturgical charitology means here charitology in liturgical texts and in the way it is formed, especially in joining the Psalm with the passage 2 Cor 5,14-20 and its subject of service and conciliation thanks to the passion, death and resurrection of Jesus Christ. In this way charitology of Psalm 118 (117) is concerned with three memorials of saint Pastors and monks, and especially when the memorials are elevated to the rank of a solemnity (sollemnitas) or a feast (festum). The solemnities or feasts refer to Saint Clemens Maria Hofbauer — on 15th March, Saint Szymon of Lipnica — on 18th July, and Saint John of Capistrano — on 23rd October. In this form of Liturgy of the Word on these feasts or celebrations grace is revealed first of all in God’s dynamic action. In the service of grace of reconciliation especially the Saints’ activity is inscribed that aims at preaching God’s Word and at the work of salvation, teaching faith and involvement in the development of one’s own religious orders, but also in one’s own conversion or in harmony between towns or countries. In God’s grace of paschal kindness, His faithfulness and glory, the Saints’ experience of help and protection is inscribed, especially in their childhood years, and then the power of their effect on others that is owed to following God’s kindness in their lives. In the grace of joy, victory and light, the Saints’ way is inscribed of searching for their vocation, their fight with themselves, trust in God and service for the defense of faith. In the grace of rejection, building and perseverance, the Saints’ faithfulness is inscribed to the foundations of faith, to unity of the Church, despite adversities, as well as service to the poor, sick and suffering.
Źródło:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2011, 2; 101-116
2082-8586
Pojawia się w:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Connotazione giuridica e teologica del diaconato permanente alla luce del Nuovo Codice di Diritto Canonico, del Catechismo della Chiesa Cattolica e del Motu Proprio ‘Omnium in mentem’
Juridical and Theological implication of the Permanent Diaconate in the light of the New Code of Canon Law, the Catechism of the Catholic Church and the 292 Motu Proprio ‘Omnium in mentem’ .......
Autorzy:
Selejdak, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1006341.pdf
Data publikacji:
2020-11-20
Wydawca:
Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:
Code of Canon Law
Eucharist
Word of God, Sacrament of Holy Orders
Grades of the Sacrament of Holy Orders
Diaconate, Presbyterate, Episcopate
Common Priesthood
Acting in the person of Christ the Head
Permanent Diaconate
Diaconal Functions
Diaconal service of the Liturgy
Word and Charity, Diocesan Bishop
Extraordinary Minister
Catechism of the Catholic Church
Opis:
The Code of Canon Law (1983), the Catechism of the Catholic Church (1992; 1997) and the Motu Proprio, Omnium in mentem (2009) of Pope Benedict XVI, seek to give a clearer definition of the juridical and theological implication of the Diaconate, specifically that exercised in a permanent way. Prior to the modifications brought about by the Motu Proprio, Omnium in mentem, the Code (cann. 1008-1009), aligns the diaconate to the priesthood and the episcopate, without sufficiently highlighting the nature of their distinctiveness. Canon 1008 affirms thatthrough the Sacrament of Holy Orders, some among the faithful are constituted sacred ministers in the Church, are marked by an indelible character and deputised to fulfil, in the Person of Christ the Head, the pastoral munus of Christ, subdivided by the now traditional terminology of the Second Vatican The Code of Canon Law (1983), the Catechism of the Catholic Church (1992; 1997) and the Motu Proprio, Omnium in mentem (2009) of Pope Benedict XVI, seek to give a clearer definition of the juridical and theological implication of the Diaconate, specifically that exercised in a permanent way. Prior to the modifications brought about by the Motu Proprio, Omnium in mentem, the Code (cann. 1008-1009), aligns the diaconate to the priesthood and the episcopate, without sufficiently highlighting the nature of their distinctiveness. Canon 1008 affirms that through the Sacrament of Holy Orders, some among the faithful are constituted sacred ministers in the Church, are marked by an indelible character and deputised to fulfil, in the Person of Christ the Head, the pastoral munus of Christ, subdivided by the now traditional terminology of the Second Vatican Council, into the 150 triple munus of teaching, sanctifying and governing. Canon 1009, §1, limits itself toCouncil, into the 150 triple munus of teaching, sanctifying and governing. Canon 1009, §1, limits itself to
Źródło:
Warszawskie Studia Teologiczne; 2020, 33, 1; 122-151
0209-3782
2719-7530
Pojawia się w:
Warszawskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Druga edycja Lekcjonarza Mszalnego
The second edition of the Mass Lectionary
Autorzy:
Pleskaczewska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/585159.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
liturgia słowa
psalm responsoryjny
aklamacja
Lekcjonarz mszalny
acclamation
Mass Lectionary
liturgy of the word
responsorial psalm
Opis:
Słowo Boże jest bardzo ważnym elementem w celebracji liturgii, dlatego Lekcjonarz mszalny uważa się za jedną z podstawowych ksiąg liturgicznych. Artykuł został podzielony na trzy części i stanowi próbę ukazania genezy lekcjonarzy. W pierwszej części została przedstawiona historia rozwoju lekcjonarzy. Początkowo słowo Boże, celebrowane w liturgii, odczytywano z Pisma Świętego. Z biegiem czasu tworzą się najpierw zestawy z perykopami ewangelicznymi, a potem i same lekcjonarze. Następuje również połączenie czytań i tekstów euchologijnych w jednej księdze. Druga część ukazuje prace prowadzone przez Radę ds. Wykonywania Reformy po Soborze Watykańskim II. Zadaniem tej Rady było podzielić Mszał na dwie księgi, czyli sakramentarz i lekcjonarz. Przedstawione zostały również prace tejże Rady nad doborem perykop, które miały wejść do łacińskiej wersji Lekcjonarza mszalnego oraz prace prowadzone nad powstaniem pierwszego polskiego wydania Lekcjonarza mszalnego na zlecenie Prymasa Wyszyńskiego.W ostatniej części ujęto prace Komisji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów Konferencji Episkopatu Polski nad przygotowaniem drugiego wydania Lekcjonarza mszalnego. Oprócz nowego Wprowadzenia, bardziej rozbudowanego, zostało wprowadzono szereg zmian. Teksty w Lekcjonarzu mszalnym oparto na Biblii Tysiąclecia, wyd. V. Uwzględniono nową pisownię słownictwa religijnego oraz uwspółcześnienie języka czytań. Zmodyfikowano także niektóre psalmy responsoryjne oraz aklamacje. Dostosowano również Lekcjonarz mszalny do wytycznych podanych przez Ordo Lectionum Missae (z 1981 r.)
Since the proclamation of the word of God is an important element of the liturgical celebration, the Mass Lectionary is considered one of the chief liturgical books. The paper consists of three parts in which it attempts to show the genesis of lectionaries. The first part shows the history of the development of lectionaries. At first, the word of God celebrated during the liturgy was read from the Bible. With time, sets of Gospel periscopes, and later lectionaries, were created. Euchological readings and texts were also combined in one book. The second part of the paper describes the work of the Committee for the Implementation of the Second Vatican Council’s Reform. The Committee’s task was to divide a Missal into two books, namely a sacramentary and a lectionary. The article also presents the Committee’s work on the choice of pericopes which were to be included in the Roman version of the Mass Lectionary, as well as efforts to create the first Polish edition of the Mass Lectionary, the taskcommissioned by Primate Wyszyński. The final part of the paper shows the works on the second edition of the Mass Lectionary. In addition to a new, extended introduction, a series of alterations have been made in the lectionary. The passages in the Mass Lectionary come from Biblia Tysiąclecia (5th edition). The language of the readings has been revised and updated, and a new spelling of religious vocabulary words has been included. Some acclamations and responsorial psalms have also been changed. The second edition of the Mass Lectionary has been adopted to the Ordo Lectionum Missae guidelines of 1981.
Źródło:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2016, 22, 47; 137-149
1234-4214
Pojawia się w:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Duchowe zaangażowanie wiernego w przeżywanie Eucharystii
Spiritual involvement in experiencing the Eucharist
Autorzy:
Wejman, Henryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2233635.pdf
Data publikacji:
2022-10-15
Wydawca:
Teologiczne Towarzystwo Naukowe Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku
Tematy:
Eucharist
liturgy of the word
sacrifice
communion
service to neighbours
Eucharystia
liturgia słowa
ofiara
komunia
służba bliźnim
Opis:
Głównym celem przedłożenia było ukazanie wartości duchowego zaangażowania się wiernego w przeżywanie Eucharystii. Określony w ten sposób cel zrealizowano w czterech etapach, które odpowiadają składowym elementom Liturgii Eucharystycznej, tj.: przygotowaniu, liturgii słowa i misterium ofiary, komunii oraz misji. Efektem analiz materiału źródłowego było stwierdzenie, że na każdym z etapów duchowe nastawienie wiernego w przeżycie Eucharystii owocuje w jego życiu głębokim doświadczeniem więzi z Chrystusem eucharystycznym i jego gotowością do ofiarnej służby Bogu i bliźnim.
The main purpose of the presentation was to show the value of the spiritual commitment of the faithful to the experience of the Eucharist. The goal defined in this way was achieved in four stages, which correspond to the constituent elements of the Eucharistic Liturgy, i.e. preparation, the Liturgy of the Word and the mystery of sacrifice, communion and mission. The result of the source material analysis was a statement that at each stage the faithful’s spiritual attitude to the experience of the Eucharist results in his life in a deep experience of the bond with Eucharistic Christ and his readiness to sacrificial service to God and neighbours.
Źródło:
Studia Włocławskie; 2022, 24; 213-234
1506-5316
2449-8777
Pojawia się w:
Studia Włocławskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ewangelia J 19,25–27 w liturgii Mszy o Najświętszej Maryi Pannie Bolesnej, Pani Skrzatuskiej
Gospel Jn. 19.25–27 in the liturgy of the Mass about the Holy Mary, painful Lady of Skrzatusz
Autorzy:
Tomaszewski, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/570828.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Biblioteka Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej
Tematy:
Jezus Chrystus
Matka Jezusa
Najświętsza Maryja Panna Bolesna
Skrzatusz
umiłowany uczeń
Kościół
krzyż
macierzyństwo
liturgia słowa
Ewangelia św
Jana
Jesus Christ
the Mother of Jesus
Virgin Mary Painful
the beloved disciple
the Church
cross
maternity
the Liturgy of the Word
the Gospel of St
John
Opis:
Perykopa J 19,25−27, nazywana często testamentem z krzyża, nie zawiera jedynie ostatniej dyspozycji Syna dotyczącej dalszych losów Jego Matki. W godzinie śmierci Jezusa Maryja zostaje ogłoszona Matką Kościoła, czyli Matką wszystkich wierzących, których pod krzyżem uobecnia umiłowany uczeń Jezusa. Taka interpretacja nie pozbawia tej sceny elementów cierpienia i boleści Maryi, lecz zwraca uwagę na jej jeszcze głębszy sens mesjański i eklezjalny.
The pericope J 19,25–27, often called the testament from the cross, does not contain only the last commandment of the Son on future life of his Mother. In the hour of Jesus’s death Mary has been pronounced the Mother of the Church, which means Mother of all believers, who under the cross are embodied by the believed disciple of Jesus. Such an interpretation does not deprive the scene of some elements of Mary’s pain and grief, but rather points at even deeper Messianic and ecclesiastical sense.
Źródło:
Rocznik Skrzatuski; 2019, 7; 13-25
2300-8296
Pojawia się w:
Rocznik Skrzatuski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ewangelia Łk 2,33–35 w liturgii Mszy o Najświętszej Maryi Pannie Bolesnej, Pani Skrzatuskiej
Gospel Luke 2:33–35 in the liturgy of the Mass about the Holy Mary, painful Lady of Skrzatusz
Evangelium Lk 2: 33–35 in der Liturgie der Messe der Heiligen Jungfrau Maria der Leiden, Lady Skrzatuska
Autorzy:
Tomaszewski, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/570907.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Biblioteka Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej
Tematy:
Jezus Chrystus
Matka Jezusa
Najświętsza Maryja Panna Bolesna
święty Józef
Symeon
ofiarowanie w świątyni
cierpienie
liturgia słowa
Ewangelia św
Łukasza
Skrzatusz
Jesus Christ
Mother of Jesus
Blessed Virgin Mary
Saint Joseph
Simeon
sacrifice in the temple
suffering
liturgy of the word
Gospel of Saint Luke
Opis:
Perykopa Łk 2,33–35, która stanowi fragment ewangelicznej sceny ofiarowania Jezusa w świątyni jerozolimskiej, zawiera drugą część słów wypowiedzianych przez Symeona. Mają one charakter prorocki i zapowiadają los, który spotka Jezusa. Syn Boży doprowadzi wielu ludzi do upadku i do powstania oraz stanie się dla nich znakiem sprzeciwu. Bezpośrednim adresatem proroctwa Symeona jest Maryja, której życie jednoczy się ściśle ze zbawczym posłannictwem Jej Syna. Dlatego, jako Matka Bolesna, będzie doświadczała cierpienia, które jak miecz przeniknie Jej duszę.
Pericope Luke 2:33–35, which is a part of the Gospel scene of Jesus’ sacrifice in the Jerusalem temple, contains the second part of the words spoken by Simeon. They are prophetic and foretell the fate of Jesus. The Son of God will lead many people to fall or rise and become a sign of opposition to them. The direct addressee of Simeon’s prophecy is Mary, whose life connects closely with the salvific mission of her Son. Therefore, as a Sorrowful Mother, she will expe¬rience suffering that will penetrate her soul like a sword.
Źródło:
Rocznik Skrzatuski; 2020, 8; 37-51
2300-8296
Pojawia się w:
Rocznik Skrzatuski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Il Direttorio Omiletico. Presentazione e riflessioni
The Homiletic Directory. A Presentation and Critical Evaluation
Dyrektorium homiletyczne. Prezentacja i ocena
Autorzy:
Biscontin, Chino
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037963.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Dyrektorium homiletyczne
interpretacja Pisma Świętego
słowo Boże
homilia
liturgia
lectio divina
Homiletic Directory
interpreting Sacred Scripture
the Word of God
homily
liturgy
Opis:
Artykuł składa sie z trzech części. W pierwszej autor przedstawia zawartość rzeczową Dyrektorium homiletycznego uwypuklając zasadnicze tematy teologiczne tego dokumentu, a w szczególności problem natury homilii oraz kryteriów poprawnej interpretacji Pisma Świętego. Kryteria te zostały zaczerpnięte z adhortacji Verbum Domini: interpretacja perykopy w jej kontekście biblijnym, uwzględnienie zasady hierarchii prawd wiary oraz wierność Tradycji. W drugiej części autor wydobywa pozytywne aspekty Dyrektorium: stwierdzenia na temat wagi i godności homilii, przypomnienie nauki Soboru na temat homilii jako aktu celebracji liturgicznej, wezwanie do wierności nauce Kościoła poprzez odniesienie do Katechizmu Kościoła katolickiego. Część trzecia artykułu podkreśla niektóre braki i ograniczenia Dyrektorium. Zdaniem autora chodzi tu o zbyt enigmatyczne uwzględnienie adresata homilii, o brak informacji na temat aspektów komunikacyjnych przepowiadania. W dokumencie nie znalazły się także nowatorskie inspiracje papieża Franciszka zawarte w adhortacji Evangelii gaudium. Zabrakło także głębszej recepcji wskazań natury historiozbawczej obecnych w soborowej Konstytucji Dei Verbum. Il Direttorio Omiletico. Presentazione e riflessioni L'articolo comprende tre parti. La prima descrive il contenuto del Direttorio Omiletico e ne delinea i temi teologici che fanno da trama al documento e in particolare la natura dell'omelia, i criteri per una corretta interpretazione delle Scritture. Dell'omelia viene sottolineata la sua natura di mediazione sacramentale dell'evento della Parola di Dio. I criteri di interpretazione delle Scritture vengono desunti da Verbum Domini: e la comprensione di ogni pericope nel contesto dell'intera Scrittura, l'applicazione del principio della gerarchia delle verità di fede e la fedeltà alla comprensione nella Tradizione. La seconda parte mette in risalto l'apporto positivo di questo Documento: una vigorosa affermazione dell'importanza e della dignità dell'omelia, la fedeltà al dettato conciliare della sua appartenenza alla celebrazione di cui è parte integrante, l'affermazione della fedeltà alla dottrina della Chiesa, mediante il rimando al Catechismo della Chiesa Cattolica. La terza parte intende segnalare alcuni limiti del Direttorio, e cioè una inadeguata attenzione ai destinatari dell'omelia e alle esigenze di una comunicazione efficace, la non incorporazione degli impulsi di novità contenuti nella Evangelii Gaudium, l'insufficiente recezione delle indicazioni storico-salvifiche della Dei Verbum.
The article is composed of three parts. In the first part, the author presents the subject contents of the Homiletic Directory while pointing out the essential theological topics contained in this document, and particularly the nature of the issues of a homily and the criteria for correctly interpreting Sacred Scripture. These criteria were taken from the exhortation Verbum Domini: interpreting a pericope in its biblical context, taking into account the principle of hierarchy of truths of the faith and faithfulness to Tradition. In the second part, the author derives the positive aspects of the Directory. This includes its statements on the topic of the homily's importance and dignity, reference to the Council's teachings on the topic of the homily as an action in the liturgical celebration and a call to being faithful to the Church's teachings by referring to the Catechism of the Catholic Church. The third part of the article stresses some breeches and limitations in the Directory. According to the author, here we are referring to a rather enigmatic account of the homily's audience and a lack of information on the topic of aspects of communication in delivering. The document does not contain the unique inspirations of Pope Francis included in his exhortation Evangelii Gaudium. There is also a lack of a deeper reception of the nature of the historical and salvific recommendations present in the Council's Constitution Dei Verbum.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 12; 5-21
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kilka uwag o języku współczesnych pieśni i piosenek religijnych
Some observations on language of contemporary religious songs and lyrics
Autorzy:
Woźniak, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2007960.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
the Word of God
liturgy of the Eucharist
language
the song of religion
religious song
Słowo Boże
liturgia eucharystyczna
język
piosenka religijna
pieśń religijna
Źródło:
Colloquia Theologica Ottoniana; 2015, 1; 171-190
1731-0555
2353-2998
Pojawia się w:
Colloquia Theologica Ottoniana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kryteria interpretacji czytań w lekcjonarzu mszalnym
Criteria for Interpretation of Readings in the Lectionary
Autorzy:
Megger, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037229.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
lekcjonarz
liturgia słowa
harmonizacja
czytanie półciągłe
liturgia
misterium
Lectionary
Liturgy of the Word
harmonisation
semicontinuous reading
liturgy
mystery
Opis:
Opracowana po Soborze Watykańskim II księga liturgiczna, którą jest „Lekcjonarz mszalny”, przedstawia bogaty skarbiec tekstów Pisma Świętego, które zostały wybrane i uporządkowane zgodnie z określonymi kryteriami, z których pierwszym jest cel duszpasterski. Aby przyjąć i doświadczyć żywotności i skuteczności słowa Bożego aktualizującego się w czynnościach liturgicznych, należy wziąć pod uwagę zasady ogólne i szczegółowe interpretacji lekcjonarza. Jest to przede wszystkim zasada pozwalająca uchwycić związek między słowem Bożym a celebracją liturgiczną, a następnie zasada jedności misterium, chrystologiczna oraz szczegółowe, takie jak harmonizacji i czytania półciągłego.
Prepared after the Second Vatican Council, the Lectionary is a treasury of biblical readings, which were selected and organised in accordance with certain criteria, the main criterion being pastoral. To accept and experience the vitality and efficacy of the Divine Word, which is actualised in liturgical acts, we need to consider general and detailed rules for the interpretation of the lectionary. The main principle will be the one permitting us to capture the connection between the Word of God and liturgical celebration. Next, there is the principle of continuity of the Mystery, the Christological principle and more detailed ones, such as that of harmonisation and semicontinuous reading.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2017, 64, 8; 67-82
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
La figura e la missione del diacono permanente secondo ‘Direttorio per il ministero e la vita dei diaconi permanenti
The Figure and Mission of the Permanent Diaconate according to the ‘Directory for the Ministry and Life of Permanent Deacons
Autorzy:
Selejdak, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035597.pdf
Data publikacji:
2020-12-05
Wydawca:
Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:
diakonat
diakoni stali
inkardynacja
obowiązki i prawa diakonów
diakonia Słowa
liturgii i miłosierdzia
misja kanoniczna
duchowość diakońska
formacja stała diakonów
Diaconate
Permanent Diaconate
Incardination
Obligations and Rights of Deacons
Service of the Word
the Liturgy and of Charity
Canonical Mission
Diaconal Spirituality
Ongoing Formation of Permanent Deacons
Opis:
On 22 February 1998, the Congregation for the Clergy published the Directory for the Ministry and Life of Permanent Deacons. The document, which is divided into four parts, presents the juridical status of the Deacon, together with his ministry, spirituality and ongoing formation. According to the Directory, the diaconate has its source in the consecration and mission of Christ, wherein the Deacon is called to participate. Through the imposition of hands and the prayer of consecration, he is constituted a sacred minister and a member of the hierarchy. This condition determines his theological and juridical status in the Church. At the moment of Admission to Candidacy, all prospective Deacons are obliged to clearly express, in writing, their intention to serve the Church for the rest of their lives in a given territorial or personal circumscription, or in an Institute of Consecrated Life, or a Society of Apostolic Life, who have the faculty to incardinate. Acceptance of this written request is reserved for the competent Ordinary of the candidate. Incardination is a juridical bond that has ecclesiological and spiritual value in that it expresses the ministerial commitment of the Deacon to the Church. By virtue of the Order received, Deacons are united together in sacramental fraternity. The status of Deacons also comprises specific obligations and rights, envisioned in cann. 273- 283 of the Code of Canon Law, where it speaks about the obligations and rights of clerics. The Directory recalls the tri-partite description of diaconal ministry given at the Second Vatican Council: service of the Liturgy, the Word and of Charity. Deacons can preside at the Liturgy of the Word, administer Baptisms, conserve and distribute the Eucharist, assist at and bless marriages in the name of the Church, bring Viaticum to the dying, read the Scared Scriptures to the faithful, instruct and exhort the People of God, preside at worship and prayer services, administer sacramentals, preside over funeral and burial rites, together with performing works of charity and support. The document by the Congregation for the Clergy underlines that diaconal spirituality has its foundation in the sacramental grace that is engraved in the Deacon’s soul, calling him to a complete gift of his person in the service of God in the Church. This spirituality is eminently Christological as it is intimately characterised by a spirit of service. With the diaconate, one seeks to imitate Christ who came to serve and not to be served. The Directory for the Ministry and Life of Permanent Deacons highlights the importance of ongoing formation for Deacons. Commitment is required here in continuity with the supernatural calling to a ministry of service in the Church, which together with initial formation, form part of a singular and organic Christian and diaconal journey. The document delineates four stages of formation: human, spiritual, intellectual and pastoral. The ecclesiastical norms recall that ongoing formation has the following characteristics: obligatory, universal, interdisciplinary, profound, scientific and propaedeutic of apostolic life. Deacons themselves are the primary agents of their ongoing formation, along their perennial journey of conversion. By their side stand the bishop and his Presbyterate, who have the task of helping them overcome any dualism or rupture between their secular lives and their diaconal spirituality, whilst also aiding them to respond generously to the demands and the responsibilities that the Lord has entrusted to them through the Sacrament of Holy Orders.
Źródło:
Warszawskie Studia Teologiczne; 2020, 33, 2; 46-69
0209-3782
2719-7530
Pojawia się w:
Warszawskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Liturgia „zmediatyzowana” w świetle Dyrektorium Konferencji Episkopatu Polski w sprawie celebracji Mszy świętej transmitowanej przez telewizję
“Mediatized” liturgy in light of the Directory of the Polish Bishops’ Conference on the Celebration of the Holy Mass Broadcast on Televisionn
Autorzy:
Bartocha, Waldemar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/502456.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
Tematy:
Msza święta
mediatyzacja
telewizja
transmisja
liturgia słowa
liturgia eucharystyczna
The Mass
mediatization
television
transmission
liturgy of the Word
Eucharistic liturgy
Opis:
The aim of the article is to discuss the main assumptions of the Directory of the Polish Bishops’ Conference on the Celebration of the Holy Mass Broadcast on Television published on 14 March 2017 and to answer the question about the difference between watching the Holy Mass on television and direct participation in the Eucharist. The liturgy is the work of the Holy Trinity, a constant “sacred exchange” of blessings, a dialogue in which the people of God participate. The dialogical (relational) structure of the liturgy demands, therefore, an authentic relationship between man and God. God “needs,” as it were, the human “you” to whom He speaks and who responds to Him. The recipient of the broadcast liturgy, unlike the members of the liturgical congregation, who form a real community, does not participate directly in the anamnestic narration of the events of the Cenacle and Golgotha, because ritual anamnesis demands the unity of place and time, that is, the current, physical presence in the place of remembrance. There is, therefore, a fundamental difference on the ontological-sacramental level between the Holy Mass in which we participate and the transmitted image of it. The “mediatized” Eucharist is not and never will be the Holy Mass. Listening to and watching the Mass is not tantamount to direct participation in it, and therefore does not allow one to fulfill the obligation to participate in the Mass on Sundays and the prescribed feasts. Nevertheless, the broadcasts of the Mass have pastoral value, since they enable the sick and elderly who are unable to go to the place where the Eucharist is celebrated to establish a spiritual bond with the faithful who participate in the Eucharist in a particular church. They are, therefore, an integral part of the pastoral care of the sick. The broadcasts of liturgy in media also have evangelistic and formative dimensions since they are a carrier of evangelical content and can also serve as a bridge for people who do not know the Church or who have lost contact with it, enabling them to have contact with the Word of God and with the liturgy. The preparation of a Mass broadcast on television requires multifaceted, harmonious and creative collaboration of both those involved in the liturgy itself and the media team so that it can fulfill its pastoral purpose.
Źródło:
Łódzkie Studia Teologiczne; 2019, 28, 4; 55-69
1231-1634
Pojawia się w:
Łódzkie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Liturgia sakramentu bierzmowania w pracach nad „Ordo Confirmationis” 1971
The liturgy of confirmation sacrament in the works on ordo confirmationis of 1971
Autorzy:
Krakowiak, Czesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/496232.pdf
Data publikacji:
2014-05-31
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
Tematy:
Liturgia bierzmowania
Ordo Confirmationis
prezentacja kandydatów
odnowienie przyrzeczeń chrztu
Pierwsza Komunia św
Msza św
liturgia słowa Bożego
Consilium
Coetus a Studiis XX
Praenotanda
Paweł VI
Kongregacje Rzymskie
Confirmation liturgy
presentation of candidates
renewal of baptismal promises
the First Holy Communion
the Holy Mass
the Liturgy of the Word
Paul VI
Roman Congregations
Opis:
The article deals with the works carried out on the reformation and renewal of Confirmation sacrament, Ordo Confirmationis, promulgated in 1971. The reform of the book was postulated in votes and suggestions by bishops, Roman Congregations and catholic universities and presented to the Holy See before the Council. Editorial works on Ordo Confirmationis were carried out by Consilium ad exsequendam Constitutionem de Sacra Liturgia and a special work team appointed especially for this task, namely, Coetus a Studiis XX, which consisted of experts on Confirmation liturgy history, theology and legal issues. The team prepared successive schemes of De Confirmatione, which were then discussed and consulted with the members of relevant Congregations and submitted to Pope Paul VI for assessment. Ordo Confirmationis is mainly the work of Coetus a Studiis XX, whereas Praenotanda were prepared by The Congregation for Divine Worship in cooperation with other discasteria of the Holy See. The final version of Ordo Confirmationis was preceded by a special Apostolic Constitution, Divinae consortiun naturae, in which the Pope approved of the rites and defined a significant sacramental sign of Confirmation (substance and formula). Since then, Confirmation is usually bestowed during the Holy Mass and, in other cases, it is always combined with the Liturgy of the Word.
Źródło:
Seminare. Poszukiwania naukowe; 2014, 35, 2; 47-59
1232-8766
Pojawia się w:
Seminare. Poszukiwania naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Miejsce świadectwa w przepowiadaniu homilijnym
The Place of Testimony when Preaching a Homily
Autorzy:
Dyk, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1621660.pdf
Data publikacji:
2015-11-25
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Homilia
świadectwo
obecność Chrystusa
słowo Boże
liturgia
życie wierzących
historia zbawienia
homily
witness
testimony
Christ’s presence
Word of God
the liturgy
life of believers
salvation history
Opis:
Homilia jest naturalnym jest miejscem chrześcijańskiego świadectwa. Objawienie Boże, którego kontynuacją jest przepowiadanie słowa Bożego, ma bowiem charakter dialogiczny. Bóg udzielając siebie samego w głoszeniu Słowa daje świadectwo o sobie oraz oczekuje na odpowiedź człowieka, która rodzi się z doświadczenia osobowego spotkania z Nim. Odpowiedź ta przyjmuje zatem charakter świadectwa o spotkaniu człowieka z Bogiem. Świadectwo chrześcijańskiego życia jest potwierdzeniem mocy słowa Bożego, jego weryfikacją i ilustracją. W przepowiadaniu homilijnym świadectwo wiary może dojść do głosu w różny sposób, zawsze jednak z ust homilisty. Głosiciel słowa Bożego może w sposób pośredni przekazać doświadczenie Boga kogoś z wierzących lub swoje własne. Homilista ma zaświadczyć o tym, że „widział i słyszał” (doświadczył) Boga w słowie Boże, w liturgii i w życiu wiernych. Homilia jest bowiem słuchaniem Chrystusa obecnego w Piśmie Świętym, oglądaniem Go w ramach liturgii oraz zaświadczaniem o Jego działaniu w życiu wierzących.
The homily is a natural place to give Christian witness. God’s self-revelation – the continuation of which is found in the preaching of God’s Word – is characterized by dialogue. God, in giving Himself through the preaching of the Word, witnesses about Himself and waits for man’s reply, which is born from man’s personal experience of meeting God. This response then takes on the character of man’s own witness about meeting God. The witness of a Christian’s life is the confirmation of the power of God’s Word, it’s verification and illustration. When preaching a homily, witnessing to the faith can be voiced in different ways, but is always to be proclaimed by the homilist. The preacher of God's Word can indirectly deliver experiencing God through one of the believers, or in his own words. The homilist is to witness that he "saw and heard" (experienced) God – in the Word of God, in the liturgy, and the lives of believers. Thus, the homily is listening to Christ who is present in Sacred Scripture, perceiving Him in the framework of the liturgy, and giving witness about His work in the life of the believer.
Źródło:
Verbum Vitae; 2015, 28; 401-422
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies