Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "literary influence" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    "Ostatni dzień Don Juana" Stanisława Rzewuskiego. Źródła i inspiracje
    "The Last Day of Don Juan’s Life" by Stanislav Zhevusky. Sources and inspirations
    Autorzy:
    Szymańska, Aleksandra
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22446754.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Don Juan
    Stanislav Zhevusky
    literary influence
    Opis:
    The aim of this article is to analyze possible literary influence on the drama The Last Day of Don Juan’s Life by the Polish writer S. Zhevusky. We took into consideration the biography of Zhevusky and the detailed analysis of his work and we proposed the thesis about the possible influences of French and Russian literature on the drama The Last Day of Don Juan’s life. As we could observed, the drama by Zhevusky showed some similarity (taking into account the language and the plot) to the following literary works: Don Juan by Moliere, Demon by M. Lermontov, The Stone Guest by A. Pushkin and Don Juan by A. Tolstoy.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2013, 6; 91-99
    1427-9681
    2353-4834
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Двойник Ф. М. Достоевского и Двойник Н. Д. Ахшарумова: проблема литературных связей
    The Double of Fyodor Dostoyevsky and the Double of Nikolai Akhsharumov: the Problem of Literary Connections
    Autorzy:
    Володина, Наталья
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/651024.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Литературное влияние
    проблема двойничества
    петербургский текст
    literary influence
    the double (Doppelganger)
    ‘Petersburg text’
    Opis:
    The article is devoted to the historical, literary and intertextual connections between Dostoyevsky’s novella The Double and Nikolai Akhsharumov’s novella of the same title. The research indicates that the two writers’ texts are linked by the dominant of psychological analysis, the theme of duality and the topos of St. Petersburg. However, the protagonists themselves, their doubles and the relationships between them are diametrically opposite in the works of Dostoevsky and Akhsharumov. This demonstrates the complex laws of literary evolution, which encompass not only the influence of a predecessor, but also taking issue with him.
    В статье рассматриваются историко-литературные и интертекстуальные связи повести Ф. М. Достоевского Двойник и повести Н. Д. Ахшарумова с аналогичным названием. Как показывает проведенные исследование, писателей сближает доминанта психологического анализа, тема двойничества и топос Петербурга. Однако как сами герои, так и их двойники, отношения между ними у Достоевского и Ахшарумова являются прямо противоположными. Это свидетельствует о сложных законах литературной эволюции, включающей в себя не только момент влияния предшественника, но и полемику с ним.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2016, 9
    1427-9681
    2353-4834
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Communication Component in the Training of Future Mother-tongue Teachers
    Autorzy:
    Svobodová, Jana
    Gejgušová, Ivana
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28765962.pdf
    Data publikacji:
    2006-03-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    professionalisation of teacher training
    mother-tongue teachers
    dialogic nature of communication in the modern world
    dialogic nature of teaching communication
    literary text as a specific contribution to communication
    models for communication (speech)
    communicative approach to mother-tongue teaching
    cultivation of the linguistic code
    influence of standard and non-standard language
    principle of comprehensiveness
    inseparability of language teaching and language education
    applicability of texts and literary excerpts in communication
    relations between subjects and within subjects
    Opis:
    The paper deals with professionalisation of teacher training with a focus on future mother-tongue teachers, i.e. teachers of the Czech language and literature, with a view to the new National Curriculum and its sections, namely the subject group Language and Linguistic Communication. The authors also stress comprehensiveness and inseparability of language teaching and language education and point to the communicative approach based on the dialogic nature of effective teaching communication. The interconnection of teacher – content of education – pupil is seen through the naturalness of speech contact, respecting the aim of mother-tongue teaching defined as cultivation of the linguistic code in pupils with a teacher characterized as a model for speech.
    Źródło:
    The New Educational Review; 2006, 8; 151-162
    1732-6729
    Pojawia się w:
    The New Educational Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The ‘Archeology’ of historiography as a rhetorical agon. On the juxtaposition of hellenic writers in the Epistula ad Pompeium by Dionysius of Halicarnassus
    „Archeologia” historiografii jako retoryczna gra. O porównaniu greckich autorów w „Liście do Pompeiusza” Dinizjosa z Halikarnasu
    Autorzy:
    Sinitsyn, Aleksandr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2033826.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-28
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    Dionysius of Halicarnassus
    “A Letter to Pompeius”
    historiography
    rhetoric
    early Greek historians Hellanicus
    Charon
    Herodotus
    Thucydides
    Xenophon
    Philistus
    Theopompus
    style
    syngraphers
    Plato
    philosophy
    ancient Greek orators Lysias
    Demosthenes
    literary criticism
    polylogue
    agon
    influence
    Dionizjos z Halikarnasu
    „List do Pompeiusza”
    historiografia
    retoryka
    wcześni historycy greccy – Hellanikos
    Herodot
    Tukidydes
    Ksenofont
    Filistos
    Teopompos
    oratorzy
    Lysias
    Demostenes
    krytyka literacka
    Opis:
    Dionysius of Halicarnassus in his short theoretical treatise entitled “A Letter to Pompeius” (Epistula ad Pompeium) presents an exciting discussion on rhetoric mastership and scholarship written in an epistolary genre. The treatise begins with critical remarks Dionysius once addressed to Plato. The author admits to his addressee (Cn. Pompeius Geminus) that he is enchanted by Plato’s dialogues. From the trio of Greek speech-makers who are recognized as the most brilliant in this respect – Isocrates, Plato, and Demosthenes (such was Dionysius’s selection) – the Halicarnassean rhetorician deliberately dwells on Plato (Lysias, Isocrates, Demosthenes and other Greek orators are the subject of his other aesthetic works). Embarking on a wider discussion, Dionysius repeatedly points out that these studies are always aimed at establishing the truth. The longest chapter, 3 compares works of the first Greek historians and the mastery of their style. Dionysius points out the rivalry of the many masters of the genre, but the main characters of the chapter are Herodotus and Thucydides. The “father of history” (Dionysius’ contemporary and paragon) surpasses the Athenian historian on all counts examined by the author. This article examines συγγραφεύς / συγγραφεῖς or συγγραφή occurring in the Pomp. by Dionysius of Halicarnassus. The rhetorician, when referring to Herodotus, Thucydides (ch. 3), Theopompus (ch. 6), Hellanicus, Charon (3.7) and the Greek historians en masse (6.7), calls them “syngraphers”. Dionysius uses the word συγγραφή only as applied to historical works of Theopompus of Chios (6.2, 3, 6). The article also draws upon the Halicarnassian philologist’s other works in which he mentions syngraphers-historians, who are set off against poets and orators. Dionysius regards the words συγγραφεύς, ὁ ἱστορικός, ἱστοριογράφος as equivalent and interchangeable. In this work, Dionysius examines different styles of ancient writers. Here, by examining the works by the authors of the 5th and 4th centuries BC (written three to four centuries before his time) he seems to be performing a peculiar experiment of theoretical “archaeology”. But the rhetoric and philological “archaeological” study conducted by Dionysius of Halicarnassus reveals not only his scholarly interest in the analysis of works of the writers of the past, but also his focus on the present – both in literary and cultural aspects. Plato is under the influence of Thucydides, but Thucydides is inferior to Herodotus, Herodotus produces works that surpass those of Charon and Hellanicus, while Theopompus is superior in style to Demosthenes himself and surpasses Isocrates – the “most brilliant” rhetoricians of the past. By presenting this gallery of names, Dionysius shows comparison as agon – of styles, genres, authors, their subject matters, intensive narrative, and he himself contends with the writers of the past. Seeing mastery of rhetoric as a peculiar agon stretching over centuries and across the agon of rhetoricians, philosophers and historiographers, Dionysius identifies the circle of best writers, and himself joins it. He claims that in the scholarly rhetoric “the truth is dearer still” and establishes the criteria to judge the classic writers. And the critic realizes that he will be judged according to the same (his own) criteria
    Dionizjos z Halikarnasu w teoretycznym traktacie zatytułowanym „List do Pompejusza” zawarł dyskusję na temat retorycznego mistrzostwa i nauki. Traktat rozpoczynają krytyczne uwagi Dionizjosa, adresowane do Platona. Autor przyznaje jednak, iż jest zachwycony dziełami Platona. Pośród trzech greckich mówców, uznawanych za najwybitniejszych – Izokratesa, Platona, Demostenesa – Dionizjos z Halikarnasu celowo studiuje Platona. Prowadzi szeroką dyskusję. Dionizjos wielokrotnie podkreśla, że wskazani autorzy mają na celu ustalenie prawdy. Najdłuższy rozdział oznaczony jako 3, dotyczy historyków greckich i stylu ich prac. Dionizjos zauważa rywalizacje mistrzów, ale głównymi bohaterami rozdziału stali się Herodot i Tukidydes. Dinozjos zauważa, że „ojciec historii” przewyższa ateńskiego historyka. Prezentowany artykuł dotyczy użycia słowa συγγγραφεύς. Słowa tego retor użył w odniesieniu do Herodota, Tukidydesa, Hellanikosa i innych historyków. Dionizjos wskazuje na styl autorów, tematykę ich prac.
    Źródło:
    Acta Archaeologica Lodziensia; 2021, 67; 89-115
    0065-0986
    2451-0300
    Pojawia się w:
    Acta Archaeologica Lodziensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies