Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "lekarze na Syberii" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Tyfus, ospa, cholera i inne choroby jako doświadczenia polskich zesłańców na Syberii w XIX wieku
Autorzy:
Chrostek, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2029812.pdf
Data publikacji:
2021-12-14
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
Siberia
polish exiles
diseases in Siberia
epidemics
Russian hospitals in the 19th century
doctors in Siberia
typhus
smallpox
cholera
Syberia
polscy zesłańcy
choroby na Syberii
epidemie
rosyjskie szpitale w XIX wieku
lekarze na Syberii
tyfus
ospa
Opis:
Tematem artykułu są choroby polskich zesłańców politycznych na Syberii, metody leczenia oraz związane z tym okoliczności (rola lekarzy, szpitale, pomoc innych Polaków i miejscowej ludności). Z zachowanych pamiętników, dzienników i listów dowiadujemy się, że zesłańcy chorowali zarówno w czasie morderczego marszu na Syberię (tysiące kilometrów pieszo, zima, niedożywienie, fatalne warunki higieniczne w noclegowych barakach), jak i w wyznaczonych im miejscowościach przymusowego pobytu. Padali ofiarą epidemii (tyfus, cholera, ospa, szkorbut) oraz innych chorób, czasami nieznanych europejskiej medycynie. Poznajemy rosyjskie szpitale, w których makabryczne warunki przyspieszały zgon pacjentów (brud, smród, zepsute jedzenie, brak opieki i leków, uśmiercanie chorych w celu ich okradania). Najgorsze były lazarety wojskowe (konające ofiary straszliwej chłosty, najwyższa śmiertelność). Polscy lekarze zesłańcy, znacznie lepiej wykształceni i przygotowani do zawodu od lekarzy rosyjskich, często jako jedyni w różnych zakątkach Syberii umieli wyleczyć wiele chorób, a nawet zwalczyć epidemie. Prowadzili rozległe praktyki lekarskie: rodaków leczyli przeważnie za darmo, pomagali też wielu Rosjanom oraz ludom etnicznym (np. Benedykt Dybowski, Wacław Lasocki). Konwencjonalne metody leczenia, wymieniane przez zesłańców od początku do schyłku XIX w., to upuszczanie krwi, wywoływanie biegunki, wymiotów i silnych potów oraz plastry drażniące skórę, a także leki na bazie ziół i spirytusu. Poznajemy też metody niestandardowe. Tam, gdzie zabrakło lekarzy, odkrywamy tajniki medycyny ludowej. Podziwiamy nastroje i postawy Polaków w obliczu ciężkich chorób – niezwykłą solidarność między zesłańcami, ofiarność, poświęcenie (nieustanne czuwanie przy chorych). 
The article deals with the problem of the diseases suffered by Polish political exiles in Siberia, as well as the associated treatment methods and circumstances (the role of doctors, hospitals, aid from other Polish citizens and the local population). We learn from the preserved diaries, journals and letters that the exiles would fall ill both during the murderous march to Siberia (thousands of kilometers crossed on foot, harsh winters, malnutrition, disastrous hygienic conditions in the sleeping quarters) and in their places of forced settlement. The exiles fell victim to epidemics (typhus, cholera, smallpox, scurvy) and other diseases, some of which unknown to European medicine. Further on, we learn about Russian hospitals whose gruesome conditions only accelerated the death of patients (dirt, stench, spoiled food, lack of care and medications, killing the sick in order to rob them). The worst of all those facilities were military field hospitals (victims dying of terrible flogging, the highest mortality). Polish exiled doctors, much better educated and prepared for the profession than Russian doctors, were often the only ones in various parts of Siberia who were able to cure many of the diseases and even fight epidemics. They would conduct extensive medical practices, treating their compatriots mostly without charge; they also helped many Russians and ethnic peoples (e.g. Benedykt Dybowski, Wacław Lasocki). Conventional methods of treatment, mentioned by the exiles throughout the 19th century, included: bloodletting, causing diarrhea, vomiting and sweats, as well as applying skin-irritating patches or medicines based on herbs and rectified spirit. In the paper, we also learn about non-conventional methods of healing. Where there were no doctors to be found, we discover the secrets of folk medicine. We explore with admiration the moods and attitudes of Poles in the face of serious diseases - the extraordinary solidarity between the exiles, their self-sacrifice and willpower (incessantly caring for the sick).
Źródło:
Tematy i Konteksty; 2021, 16, 11; 315-342
2299-8365
Pojawia się w:
Tematy i Konteksty
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zasługi polskiego lekarza i antropologa Juliana Talko-Hryncewicza dla nauki rosyjskiej
Julian Talko-Hryncewiczs Contribution to the Russian Science
Autorzy:
Supady, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/530551.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Historii Filozofii i Medycyny
Tematy:
Julian Talko-Hryncewicz
lekarze na Syberii
antropologia
lekarze polscy w Rosji
physicians in Siberia
anthropology
polish physicians in Russia
Opis:
Julian Talko-Hryncewicz był z wykształcenia lekarzem, ale oprócz terapii chorych wiele czasu poświęcał na badania archeologiczne. Toteż jego zasługi dla nauki rosyjskiej należy rozpatrywać w obu dziedzinach. Działalność archeologiczną rozpoczął na Ukrainie, gdzie w połowie lat 80. XIX stulecia rozkopał kurhan w Ryżanówce. Na początku lat 90. otrzymał posadę lekarza w Troickosaw- sku na Zabajkalu. Na Syberii prowadził prace antropologiczne i wykopaliskowe. Wówczas, wraz ze światłymi mieszkańcami Kiachty, utworzył Oddział Cesarskiego Towarzystwa Geograficznego, którym kierował przez wiele lat, współredagując „Trudy Otdieła Impierator- skogo Russkogo Gieograficzeskogo Obszczestwa”. Także własne artykuły zamieszczał na łamach rzeczonego czasopisma. W latach 1895-1908 dokonał eksploracji 500 mogił, wyróżniając 5 typów pochówków. Wyniki swoich badań archeologicznych i antropologicznych referował na posiedzeniach Oddziału Towarzystwa Geograficznego. W 1902 r. wygłosił odczyt w Petersburgu pt. Driewnije pamiatniki zapadnogo Zabajkalja, który był podsumowaniem jego dziesięcioletniej pracy naukowej. Na przełomie XIX i XX stulecia od moskiewskiego Towarzystwa Miłośników Przyrody, Antropologii i Etnografii otrzymał J. Talko-Hryncewicz nagrodę pieniężną oraz złoty medal Razewietowa, a kilka lat później został członkiem tej organizacji. W 1904 r. Rosyjskie Towarzystwo Geograficzne przyznało uczonemu Duży Złoty Medal. Ponadto w 1902 r. władze rosyjskie mianowały go członkiem korespondentem Komitetu Międzynarodowego do Badań Azji Środkowej i Wschodniej. Zainteresowania badawcze J. Talko-Hryncewicza dotyczyły także medycyny praktycznej. W okresie pobytu na Ukrainie opublikował w czasopismach polskich i rosyjskich prace na temat problematyki ginekologiczno-przy- rodniczej, na temat błonicy, choroby Bearda, dusznicy bolesnej, kołtuna i innych chorób. Jego szczytowym osiągnięciem w tym okresie była książka pt. Zarysy lecznictwa ludowego na Rusi południowej oraz wydane w języku rosyjskim dwie publikacje: Położnictwo ludowe na Rusi południowej („Ziemskij Wracz” 1889) oraz O medycynie ludowej na Rusi południowej („Wiestnik Jewropy” 1893). Podczas pobytu na Syberii napisał pracę pt. Kilka słów o medycynie tybetańskiej i jej stosunku do folkloru („Wisła” 1898) oraz Przyczynek do spostrzeżeń fizjologicznych życia płciowego u kobiet na Zabajkalu, który ogłosił w „Trudach Troickosawskogo Kiachtinskogo Otdieła Impieratorsko- go Russkogo Gieograficzeskogo Obszczestwa” W okresie pracy na Syberii J. Talko-Hryncewicz publikował przeważnie w języku rosyjskim, czego przykład stanowić może jego elaborat O czumnych zabolewaniach w Mongolii, wydrukowany w Moskwie na początku XX wieku.
Julian Talko-Hryncewicz was a physician, but apart from his medical practice he conducted archeological research. Therefore his contribution to the Russian science should be considered in both disciplines. J. Talko- Hryncewicz begun his archeological activities in Ukraine in the middle of the 1880s, where he explored the burial mound in Ryżanówka. At the beginning of the 1890s, he got the position of a physician in Troickosawsk at Zabajkale. He conducted anthropological research and excavations in Siberia. At that time, along with the edu- cated inhabitants of Kiachta he founded the Department of Imperial Geographical Society. He was in charge of the Society for many years and coedited the magazine Trudy Otdieła Impieratorskogo Russkogo Gieograficzeskogo Ob- szczestwa, where he published his own articles. Between 1895 and 1908 he explored 500 graves and distinguished 5 types of burial. Julian Talko-Hryncewicz reported on the results of his archeological and anthropological research at meetings of the Geographical Society. In 1902 in Petersburg he delivered the lecture “Driewnije pamiatniki zapadnogo Zabajkalja” that was the summary of a decade-long research. At the turn of the 20th century, J. Talko-Hryncewicz received monetary award and Raze- wiet’s golden medal from the Society of Enthusiasts for Nature, Anthropology and Ethnography and a few years later joined the Society. In 1904 the Russian Geographical Society awarded the scholar with Great Golden Medal. In 1902, the Russian authorities nominated him the member correspondent of the International Committee for Research on the Middle and East Asia. J. Talko-Hryncewicz scientific interests also con- cerned practical medicine. During his stay in Ukraine he published articles on gynecological-natural issues, diphtheria, Beard disease, angina pectoris, plica and other diseases both in Polish and Russian magazines. At that time his top achievement was the book ^e Outline of Folk Medicine in South Ruthenia and two publica- tions in Russian: “Folk Midwifery in South Ruthenia” (Ziemskij Wracz 1889) and “About Folk Medicine in South Ruthenia” (Wiestnik Jewropy 1893). During his stay in Siberia he wrote a work entitled “A Few Words on Tibetan Medicine and Its Reference to Folklore” (Wisła 1898) and “Contribution to Physiological Ob- servation of Sexual Life of Women in Zbajkale” which was published in Trudy Troickosawskogo Kiachtinskogo Otdieła Impieratorskogo Russkogo Gieograficzeskogo Obszczestwa. During his stay in Siberia J. Talko-Hryncewicz published mainly in Russian and a good example of that is his work titled “O czumnych zabolewaniach w Mongolii”, printed in Moscow at the beginning of the 20th century.
Źródło:
Archiwum Historii i Filozofii Medycyny; 2012, 75/1; 131-134
0860-1844
Pojawia się w:
Archiwum Historii i Filozofii Medycyny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies