Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "legal archaeology" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Struktura i siedziba Sądu Głównego w Białymstoku (1808–1842)
The Structure and Seat of the High Court in Białystok
Autorzy:
Łopatecki, Karol
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/621451.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
Belostok Oblast, 19th-century judicature, court buildings, legal archaeology, Ignacy Theyls
Obwód Białostocki, sądownictwo XIX w., budynki sądowe, archeolo- gia prawna, Ignacy Theyls
Opis:
This paper presents the structure of the high court that operated in the Belostok Oblast in the years 1808–1842. It consisted of two chambers. One heard penal cases and the other civil cases. The department was managed by a local gentry council (Pol: “sejmik szlachecki”) of the Belostok Oblast. The council elected one assessor and one counsellor from the department. In the paper, the seats of the high court are identified and located on the maps of Belostok from the early 19th century. Organizing the Belostok Oblast, its governor, Ignacy Theyls, planned to locate the high court in an outbuilding lying to the right of Branicki Palace (Fig. 2). However, these plans were not pursued and the court used the former seat of the Prussian regency (Fig. 1). This facility, however, was too small which led to the use of other auxiliary buildings. Probably in the 1830s, there were plans to build the high court at the crossing of Bojarska and Młynowa streets. An architectural design of the building that was to be constructed specifically for this purpose was also published.
Źródło:
Miscellanea Historico-Iuridica; 2017, 16, 2; 21-40
1732-9132
2719-9991
Pojawia się w:
Miscellanea Historico-Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O obrazowaniu idei sprawiedliwości w Rzeczypospolitej połowy XVIII wieku – wokół konfliktu o ordynację ostrogską
Depictions of the Idea of Justice in Mid-18th Century Poland: On the Conflict over the Ostrogski Estate
Autorzy:
Gombin, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1787930.pdf
Data publikacji:
2021-05-10
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
ceremoniał polityczny
archeologia prawna
ordynacja ostrogska
komisja dubieńska
satyra
grafika polska XVIII wieku
political ceremonial
legal archaeology
the Ostrogski estate
the Dubno Commission
satire
Polish illustrations of the 18th century
Opis:
Celem artykułu jest ukazanie wzajemnych relacji sztuk plastycznych, ceremoniału oraz publicystyki w propagandzie politycznej Rzeczypospolitej czasów Augusta III, na kluczowym dla ówczesnego życia publicznego przykładzie – sporze o ordynację ostrogską. W satyrycznej Scenie tragiczno-komicznej zawarcie tzw. transakcji kolbuszowskiej, sankcjonującej podział ordynacji, przedstawione zostało jako akt bezprawia – parodia sądów Rzeczypospolitej. Z przekazu zawartego w rycinach rozprawy Piotra Hadziewicza, Prawda obiaśniona… wynikało, że jedność i ład w państwie muszą być oparte na przestrzeganiu praw, czego gwarantem jest król. August III utworzył obradującą w Dubnie komisję, mającą ocenić zasadność podziału ordynacji. Jej członkowie, akcentując legalność działań, przyjęli porządek obrad wzorowany na ceremoniale Trybunału Koronnego, instytucji silnie zakorzenionej w ówczesnym polskim systemie prawnym. Główni aktorzy „Nowego w Dubnie Trybunału”, jak określił komisję prymas Adam Komorowski, dbali o jednolity dla opinii publicznej przekaz: zgodnej pracy dla odtworzenia ładu prawnego w Rzeczypospolitej, co doskonale korespondowało z treściami ówczesnej grafiki i satyry.
This article aims to show the interrelation between the visual arts, ceremonials and journalistic opinion pieces in the political propaganda of the Polish-Lithuanian Republic during the reign of King Augustus III, using an example which was of vital importance for the public life of that time – the dispute over the entail of the Ostrogski estate. In the satirical Tragic-Comic Scene, the conclusion of the so-called Kolbuszowa Transaction, sanctioning the division of the estate’s entail, was presented as a parody of the courts then operating in the Republic. The illustrations for Piotr Hadziewicz’s dissertation Prawda obiaśniona… conveyed the message that the unity and order of the state must be based upon the observance of its laws, with the King being the guarantor of the legal order. The king established a special commission, known as the Dubno Commission, which was to assess the legal and factual status related to the division of the Ostrogski estate. The committee members strongly emphasised the legality of their actions. They adopted a ceremonial which was modelled on the ceremonies of the Crown Tribunal, an institution deeply rooted in the Polish legal system of that time. The main actors of the “new Tribunal in Dubno”, as Primate Adam Ignacy Komorowski described the Commission, made sure that a uniform message was sent out to the public: that of the harmonious work by the Commission to restore the legal order in the Republic. This message perfectly corresponded with the content of the illustrations and satire of that period.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 4; 185-198
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Improving the legislation on preventive archaeology in Romania – an urgent requirement for the protection of archaeological heritage
Autorzy:
Aparaschivei, Dan
Colţeanu, Petre
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/896927.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
preventive archaeology
Romania
legal framework
protection of archaeological heritage
Opis:
Preventive archaeology in Romania has been only quite recently formally regulated by law. Even though the principles established by the Malta Convention, which regulates the guidelines for the protection of archaeological heritage, are complied with, at least in theory, there are numerous shortcomings at the national level. Based on discussions with several archaeologists and other stakeholders involved in archaeological research and heritage protection in Romania, we would like to present some of the issues raised. We offer recent convincing examples, but also potential solutions to these issues, which clearly affect Romania’s cultural heritage protection and research. We refer to both the difficulties encountered by archaeologists due to the confusion and shortcomings present in the legal texts, but also to the inability of the authorities to enforce the existing laws.
Źródło:
Raport; 2018, 13; 197-201
2300-0511
Pojawia się w:
Raport
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Registers of archaeological heritage in museums following the introduction of the act on museums in 1996
Ewidencja zabytków archeologicznych w muzeach po wprowadzeniu ustawy o muzeach w 1996 roku
Autorzy:
Jaskanis, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1933200.pdf
Data publikacji:
2019-09-18
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
specificity of archaeology
legal amendments
register standard
museum objects
mass finds
value of archaeological monuments
specyfika archeologii
zmiany ustawowe
model ewidencji
muzealia
zbiory masowe
wartość zabytków archeologicznych
Opis:
The Act on Museums of 1996 regulated peculiar challenges faced by museums. At the same time it separated museum preservation of archaeological heritage from the system of the preservation of monuments. From that moment onwards those museums whose collections were movable archaeological heritage were obliged in their museum procedures to comply with the regulations of two acts: the afore-mentioned Act on Museum and the Act on the Protection and Guardianship of Historical Monuments of 2003, together with its implementing regulations. The ordinance of the Minister of Culture and Art on the standard for registering heritage items in museums introduced quite a revolutionary change in the registering of archaeological heritage in those institutions as for object inventorying. The registering was to be from then on applied only to single tangible heritage items, and not to archaeological sites together with all the collections like in previous years. The change implied quite a lot of organizational repercussions, including difficulties in defining the collection’s countability and its financial worth, or the unequivocal item’s identification. The challenges caused are, among others, problems with the decisions how to qualify different historic groups of scientific sources to be entered into museum documents. This is connected with the necessity to differentiate and define what archaeological mass finds versus museum objects are in museum registers. New principles of museum object identification were introduced, and their implementation in the documentation practice forced significant changes in the attitude to the traditionally perceived methodology of creating information on archaeological monuments. Furthermore, the value assessment of archaeological monuments is questionable. It is the lack of standards for assessing the value of this group of monuments that is related to this issue.
Ustawa o muzeach z 1996 r. unormowała specyficzne problemy muzeów. Jednocześnie nastąpiło wydzielenie muzealnej opieki nad zabytkami archeologicznymi z systemu ochrony zabytków. Odtąd muzea kolekcjonujące ruchome zabytki archeologiczne stanęły przed obowiązkiem stosowania w procedurach muzealnych przepisów dwu ustaw, wspomnianej Ustawy o muzeach oraz Ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami z 2003 r., i ich rozporządzeń wykonawczych. Rozporządzenia Ministra Kultury i Sztuki dotyczące sposobu ewidencji zabytków w muzeach wprowadziły – w zakresie przedmiotu inwentaryzacji – rewolucyjną zmianę w stosunku do tradycyjnych metod ewidencji zbiorów archeologicznych w tych instytucjach. Przedmiotem inwentaryzacji miały być już tylko pojedyncze obiekty materialne, a nie stanowiska archeologiczne wraz ze wszystkimi zbiorami, jak w poprzednich latach. Ta zmiana spowodowała wiele reperkusji organizacyjnych, w tym trudności w określaniu policzalności i wartości finansowej zbioru czy jednoznacznej identyfikacji obiektu. Między innymi muzea stanęły przed problemem decyzji o sposobie kwalifikowania różnych grup zabytkowych źródeł naukowych do wpisu do dokumentów muzealnych. Wiąże się to z koniecznością rozróżnienia i zdefiniowania, czym są muzealia, a czym archeologiczny materiał masowy w systemie ewidencji muzealnej. Wprowadzone zostały nowe zasady identyfikacji muzealiów, implementacja ich do praktyki dokumentacyjnej wymusiła znaczące zmiany w podejściu do tradycyjnie rozumianej metodologii tworzenia informacji o zabytkach archeologicznych. Problematyczne jest także określenie wartości muzealiów archeologicznych. Z zagadnieniem tym należy wiązać brak standardów szacowania wartości tej grupy zabytków.
Źródło:
Muzealnictwo; 2019, 60; 246-255
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies