Temat: laity - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Zadania hierarchii kościelnej wobec zrzeszeń religijnych
The tasks of Church hierarchy towards religious associations
Autorzy:: Śmigiel, Wiesław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2038202.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: zrzeszenia religijne
grupy
ruchy
wspólnoty
stowarzyszenia
eklezjalność
hierarchia kościelna
biskup
prezbiter
duchowni
charyzmat
urząd kościelny
duszpasterstwo grupowe
religious associations
groups
movements
communities
societies
ecclesiality
Church hierarchy
bishop
presbyter
clergyman
charism
Church office
group ministry
evangelisation
theology of the laity
KEYWORDS
Opis:: Hierarchia kościelna jest gwarantem trwałości i jedności struktury eklezjalnej, ale potrzebuje zrzeszeń religijnych, aby ubogacać Kościół charyzmatami i ożywczym tchnieniem Ducha Świętego i w ten sposób chronić go przed nadmierną instytucjonalizacją. W Polsce do zrzeszeń religijnych należy około 8% katolików (participanstes), co stanowi znaczną siłę ewangelizacyjną. Zrzeszenia religijne przyczyniają się również do odnowy Kościoła i sprawiają, że jest on żywym organizmem. Natomiast od hierarchii kościelnej zrzeszenia otrzymują potwierdzenie eklezjalne, opiekę i gwarancję wykorzystania otrzymanych charyzmatów dla dobra ludu Bożego. Hierarchia broni zrzeszenia religijne przed anarchią oraz nadaje im eklezjalny kierunek. Posługa hierarchiczna również jest realizacją charyzmatu służebnego wobec innych charyzmatów i darów obecnych w Kościele.
Church hierarchy is the guarantor of permanence and unity of ecclesial structure but it requires religious associations to enrich the Church with charisms and the reviving breath of the Holy Spirit in order to protect Her from extensive institutionalisation. In Poland approximately 8% of Catholics (participanstes) belong to religious associations, which proves to be a significant power when it comes to evangelisation. Religious associations contribute to the renewal of the Church and make Her a living structure. Church hierarchy, in turn, offers ecclesial acknowledgement, care and reassurance of using the received charisms for the good of the people of God. Hierarchy protects associations from anarchy and gives them an ecclesial direction. The ministry of hierarchy is also the realisation of a charism of serving among other charisms and gifts in the Church.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 6; 145-156
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Zadania apostolskie dyplomatów
The apostolic responsibilities of diplomats
Autorzy:: Lipiec, Dariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2038215.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: dyplomaci
katolicy świeccy
laikat
apostolstwo laikatu
świeccy w świecie
diplomats
lay catholics
laity
apostolate of the laity
laity in the world
Opis:: Stolica Apostolska postrzega środowisko dyplomatów jako partnera w wysiłkach na rzecz budowania wspólnoty międzynarodowej. Dyplomaci reprezentują przede wszystkim interesy własnych państw i ich rządów, są oni jednak świadomi, że we współczesnym, zglobalizowanym świecie powodzenie polityczne, gospodarcze i kulturalne jest możliwe jedynie dzięki współpracy między krajami i narodami. Nauczanie Kościoła współczesnego, inspirowane konstytucją Gaudium et spes, wskazuje na trojakie zadania apostolskie dyplomatów: dotyczą one osoby ludzkiej, społeczności własnego kraju i narodu oraz wspólnoty międzynarodowej. W realizacji zadań apostolskich Kościół przedkłada dyplomatom zasady swej nauki społecznej. Są to: zasada dobra wspólnego, sprawiedliwości i solidarności. Mają one zastosowanie do wszystkich płaszczyzn apostolskiego zaangażowania dyplomatów.
The Apostolic See perceives diplomats as partners in the common efforts to build the international community. Diplomats represent, first and foremost, the interests of their own countries and of their governments, however, they are aware that in the modern globalized world successful politics, economy and culture require constant cooperation between countries and nations. The teaching of the contemporary Church, inspired by the Constitution Gaudium et spes, indicates three major apostolic responsibilities of diplomats: they concern the human person, the community of their own country and nation as well as the international community. The Church introduces the rules of her social science to diplomats to help them implement her apostolic obligations. These rules include: the rule of the common wealth, of fair play and of solidarity. They are effective at all levels of the apostolic activity of the environment of diplomats.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 6; 171-183
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Wymiar prawno-liturgiczny stałej kobiecej posługi akolitatu w świetle nowelizacji kan. 230 § 1 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku
The Legal and Liturgical Dimension of the Permanent Female Acolyte Ministry in the Light of the Amendment to can. 230 § 1 of the 1983 Code of Canon Law
Autorzy:: Bider, Marcin
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1797467.pdf
Data publikacji:: 2021-07-21
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: święcenia niższe
posługa
wierny świecki
Kościół rzymsko-katolicki
minor orders
ministry
laity
Roman Catholic Church
Opis:: Artykuł prezentuje z zastosowaniem metody historyczno-prawnej wymiar prawno-liturgiczny stałej posługi akolitatu kobiet w Kościele rzymsko-katolickim. W sposób skondensowany opisuje historię święceń akolitatu. Następnie przedstawia genezę, przebieg i skutki reformy święceń niższych przeprowadzonej w 1972 r. Jednym z jej skutków stało się wprowadzenie stałej posługi akolitatu dla wiernych świeckich mężczyzn. Proces aplikacji reformy święceń niższych w Polsce jest prezentowany w kontekście reformy liturgicznej przeprowadzanej zgodnie z dyrektywami Soboru Watykańskiego II. Nowelizacja kan. 230 § 1 KPK/83 promulgowana przez papieża Franciszka w 2021 r. wprowadza stałą posługę akolitatu dla wiernych kobiet, stanowiąc dopełnienie reformy święceń niższych papieża Pawła VI.
Using the historical and legal method, the article presents the legal and liturgical dimension of the permanent ministry of female acolytes in the Roman Catholic Church. In a condensed way, it presents the legal and liturgical history of acolyte ordination. The author discusses the origin, progress, and consequences of the reform of minor orders instituted in 1972. One of its outcomes was the introduction of a permanent ministry of acolyte for the male laity. The implementation of the reform of minor orders in Poland is set against the background of the liturgical reform carried out in accordance with the directives of the Second Vatican Council. Complementing the reform of the minor orders of Pope Paul VI, the amendment to Can. 230 § 1 of the CIC/83 made by Pope Francis in 2021 introduces a permanent acolyte ministry for female members of the Church.
Źródło:: Kościół i Prawo; 2021, 10, 1; 69-88
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:: Kościół i Prawo
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Wyjazdy katolików świeckich z Polski na obszar poradziecki po 1989 r. jako forma pomocy Kościołowi na Wschodzie
The departures of catholic laity from Poland to the post-Soviet states after 1989 as a way of helping Church in the East
Autorzy:: Lubicz Miszewski, Michał
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/521452.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Uniwersytet Wrocławski. Wydział Nauk Społecznych. Instytut Studiów Międzynarodowych
Tematy:: Catholic Church
USSR
Polish laity
post-Soviet states
Opis:: Religious freedom as it was at the end of the USSR has enabled the revival of the Roman Catholic Church. In addition to the clergy, useful help in this process is played by lay people, coming in to the post-Soviet states, among others, from Poland. The article contains an analysis of surveys conducted among representatives of Polish laity who after 1989 came in to support priests in pastoral work in parishes located just behind the eastern border of the Republic of Poland.
Źródło:: Wschodnioznawstwo; 2017, 11; 313-323
2082-7695
Pojawia się w:: Wschodnioznawstwo
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Wybrane aspekty posłannictwa wiernych świeckich według Kodeksu Prawa Kanonicznego
Selected Aspects of the Mission of Lay People According to the Code of Canon Law
Les certains aspects de la mission des fidèles laïcs selon le Code de Droit Canonique
Autorzy:: Krzywkowska, Justyna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1917267.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: wierny świecki
zdolność kanoniczna
prawa i obowiązki w Kościele
urzędy kościelne
the laity
canonical competency
appurtenances in Church
ecclesiastical offices
Opis:: Wierny to ten, który przez chrzest został włączony do wspólnoty Kościoła. W aspekcie prawnym chrzest oznacza nabycie praw i zaciągnięcie zobowiązań właściwych chrześcijanom. Prawa te i obowiązki zostały określone w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 r. Osobowości prawnej nabytej w Kościele, ze względu na jej charakter sakramentalny, nie można utracić ani jej znieść. Świeccy, odznaczający się odpowiednią wiedzą i nieposzlakowaną opinią mogą być dopuszczeni do pełnienia niektórych urzędów i zadań kościelnych. Na tego rodzaju udział Kodeks Prawa Kanonicznego z 1917 r. nie zezwalał, rezerwując całą władzę jurysdykcji dla duchownych. Wpływ na dopuszczenie wiernych świeckich do kościelnej władzy jurysdykcyjnej miały postanowienia Soboru Watykańskiego II wyrażone przede wszystkim w Konstytucji dogmatycznej o Kościele Lumen gentium oraz Dekrecie o apostolstwie świeckich Apostolicam actuositatem. Przepisy zezwalają wiernym świeckim – zarówno mężczyznom, jak i kobietom – na pełnienie wielu funkcji sądowych. Ponadto katolicy świeccy wchodzą w skład rad duszpasterskich (diecezjalnych i parafialnych), mogą brać udział w synodach diecezjalnych. Z powodu braku duszpasterzy, jeśli tego domaga się konieczność, również wierni świeccy mogą przewodniczyć modlitwom liturgicznym, udzielać sakramentu chrztu św. i Komunii św. Obserwuje się współcześnie rozwój ruchów i stowarzyszeń o charakterze religijnym, które realizują wiele inicjatyw w społeczności lokalnej. Coraz częściej misja świeckich w Kościele jest dostrzegana i uznawana.
The believer is the one who was incorporated into the Church through a baptism. In the legal aspect baptism means the acquisition of rights and incurring commitments typical for Christians. These rights and obligations are set out in the Code of Canon Law of 1983. A legal personality attained in Church, because of its sacramental character, cannot be lost or abolished. The laity, characterized by the appropriate knowledge and unblemished reputation, may be allowed to hold certain offices and ecclesiastical tasks. The Code of Canon Law from 1917 did not grant permission to this kind of participation, reserving all the power of jurisdiction for the clergy. The resolutions of the Second Vatican Council, expressed primarily in the Dogmatic Constitution on the Church Lumen gentium and the Decree on the Apostolate of the Laity Apostolicam Actuositatem, had an impact on the admission of the laity to the power of ecclesiastical jurisdiction. The regulations allow the lay people; both men and women; to serve a number of judicial functions. Moreover, lay Catholics are members of the pastoral councils (diocesan and parish) and can participate in diocesan synods. Due to the lack of priests, if necessary, the laity can preside over liturgical prayers, confer the sacrament of baptism and Holy Communion. Nowadays, there has been the development of movements and associations of a religious nature, which implements many initiatives in the local community. The mission of the laity in Church is more and more frequently perceived and recognized.
Źródło:: Kościół i Prawo; 2015, 4, 2; 39-53
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:: Kościół i Prawo
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Współodpowiedzialność wszystkich ochrzczonych w Kościele. Analiza historyczno-teologiczna przygotowania debaty Zgromadzenia Plenarnego Konferencji Episkopatu Francji z 1973 roku
The Co-Responsibility of all the Baptozed in the Church. The Historico-Critical Analysis of the Preparation of the Debate of the Plenary Assembly of the French Episcopal Conference of 1973
Autorzy:: Kasprzak, Artur
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1051072.pdf
Data publikacji:: 2020-03-24
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: współodpowiedzialność
posługi wiernych świeckich
posługi święceń
prezbiterat
kryzys powołań kapłańskich
konferencje episkopatu Francji
bp François Frétellière
bp Raymond Bouchex
teologia laikatu
teologia duszpasterska
co-responsibility
ministries of the layperson
ordained ministry
presbyter
crisis of priestly vocations
Bishops’ Conference of France
Bp. François Frétellière
Bp. Raymond Bouchex
laity theology
pastoral theology
Opis:: Autor podejmuje analizę genezy pojęcia „współodpowiedzialność” w duszpasterstwie francuskim. Dynamiczność i zakres podejmowania tego zagadnienia we wszystkich francuskich środowiskach kościelnych wiąże się z tematem jesiennej sesji plenarnej episkopatu francuskiego z 1973 roku, zatytułowanej „Wszyscy odpowiedzialni w Kościele? Posługa prezbiteratu w całym Kościele służebnym”. Nasze poszukiwanie dotyczące użycia pojęcia „współodpowiedzialność” w refleksji biskupów francuskich należy odnieść do czasu przygotowania wspomnianego posiedzenia. Analiza zawarta w tym artykule ogranicza się zatem do okresu od grudnia 1972 roku do września 1973 roku. To właśnie wtedy teolodzy, a wśród nich bp R. Bouchex, wysunęli tezę o potrzebie współodpowiedzialności wszystkich wiernych w misji Kościoła wskazując wyrażenie to jako jeden z fundamentalnych elementów przejścia do duszpasterstwa odnowionej wizji Kościoła, bardziej otwartej na zaangażowanie wiernych świeckich w Kościele.
This study proposes an analysis of the genesis of the term ‘co-responsibility’ in French pastoral care. The dynamics and extent of the realization of this expression in all French ecclesial circles is related to the subject of the plenary session of the French Episcopate of 1973: All responsible in the Church? The presbyteral ministry in the whole ‘ministerial’ Church. Our search here for the first use of the expression ‘co-responsibility’ in the reflection of the French bishops must be linked to the period of preparation of this assembly. The analysis of this article is then addressed to the period between December 1972 and September 1973. It is in this period when theologians, and among them Bp. R. Bouchex, proposed the thesis of the need for ‘co-responsibility’ of all the faithful in the mission of the Church, indicating this expression as one of the fundamental elements of the passage to the pastoral of the vision of the renewed Church, more open to the commitment of the layperson faithful in the Church.
Źródło:: Teologia w Polsce; 2018, 12, 1; 109-127
1732-4572
Pojawia się w:: Teologia w Polsce
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Wpływ współczesnej kultury na podjęcie przez ludzi świeckich właściwej im roli w Kościele
The impact of modern culture on lay people taking up their proper role in the Church
Autorzy:: Sarnacki, Andrzej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/40025842.pdf
Data publikacji:: 2024-04-25
Wydawca:: Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
Tematy:: świeccy
Kościół
neomarksizm
ideologia
przywództwo
laity
Church
neo-Marxism
ideology
leadership
Opis:: Artykuł koncentruje się na tle dyskusji o roli świeckich w Kościele, podejmując idee współczesnych prądów kulturowych, które wywierają znaczący wpływ na myślenie o Kościele i potencjalnych zmianach w jego strukturze i organizacji. Podczas gdy rola świeckich jest szeroko dyskutowana i postulowane jest większe przejęcie przez nich odpowiedzialności, istotne wydaje się, by zmiana ta nie dokonywała się według inspiracji i scenariusza obcych Kościołowi koncepcji, które w pewnych formach mogą korumpować przekaz wiary. Kościół na skutek redefinicji niektórych pojęć, dzielenia zachodniego poczucia winy, ale również słabości przywództwa w niebezpieczny sposób przejmuje narracje, które są mu ideowo obce, a czasem szkodliwe. Uwzględnienie tego problemu staje się istotne dla określenia dzisiejszego zaangażowania i odpowiedzialności ludzi świeckich w Kościele.
The article focuses on the background of the discussion of the role of the laity in the Church, addressing the ideas of contemporary cultural currents that are having a significant impact on thinking about the Church and potential changes in its structure and organization. While the role of the laity has been widely discussed and a greater assumption of responsibility by the laity has been advocated, it is important that this change not take place according to the inspiration and script of ideas alien to the Church, which in certain forms can corrupt the transmission of the faith. The Church, as a result of the redefinition of certain concepts, participating in Western guilt, but also weaknesses in leadership, dangerously adopts narratives that are ideologically alien and sometimes harmful to the Church. Addressing this problem is important for defining today's involvement and responsibility of lay people in the Church.
Źródło:: Sympozjum; 2023, 2(45); 27-46
2543-5442
Pojawia się w:: Sympozjum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Wierny świecki jako nadzwyczajny szafarz Komunii świętej (kan. 230 § 3 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku)
Lay Persons as the Extraordinary Minister of Holy Communion (can. 230 § 3 of the Code of Canon Law)
Un fidèle laïc comme un ministre extraordinaire de la sainte Communion (c. 230 § 3 du Code de droit canonique de 1983)
Autorzy:: Zając, Paweł
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1891688.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: officium supplere
upoważnienie
rozdzielanie Komunii św.
nadużycia
udział świeckich w posłudze kapłanów
license
distribution of Holy Communion
abuses
participation of the laity in priestly ministry
Opis:: This article is devoted to the analysis of legal norms regarding the license lay persons to perform task of extraordinary minister of Holy Communion (can. 910 § 2 in conjunction with can. 230 § 3). The author in the first place focused on explaining the concept of officio supplere, used in can. 230 § 3 Code of Canon Law, relative to laity extraordinary ministers of Holy Communion, and then he approached history of the institution of extraordinary minister of Holy Communion in Church. Analysis also covered the regulations on the competence of extraordinary minister of Holy Communion, such as the 1) distribute Holy Communion (can. 910 § 2); 2) bringing the Most Holy Eucharist as Viaticum to the sick (can. 911 § 2); 3) exposition and reposition of the Most Blessed Sacrament (can. 943), with the release of abuses that may appear in this matter.
Źródło:: Kościół i Prawo; 2014, 3 (16) nr 1; 123-139
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:: Kościół i Prawo
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Wierni świeccy w ewangelizacji kultury. Zasady i pola działania
Laity in the evangelization of culture. Principles and areas of engagement
Autorzy:: Hajduk, Ryszard
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2170138.pdf
Data publikacji:: 2012-12
Wydawca:: Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:: evangelization
culture
inculturation
Church
laity
Opis:: The word “culture” refers to everything, “whereby man develops and perfects his many bodily and spiritual qualities; he strives by his knowledge and his labour, to bring the world itself under his control. He renders social life more human both in the family and the civic community, through improvement of customs and institutions. Throughout the course of time he expresses, communicates and conserves in his works, great spiritual experiences and desires, that they might be of advantage to the progress of many, even of the whole human family” (Gaudium et spes No. 53). The Gospel, which assumes the shape of a culture from the beginning, wants to penetrate the culture of today as well. By its nature, it creates such a culture that helps people to reach their full personal development and thus enables them to live peacefully in the community. In the evangelization of cultures, the laity plays a special role. The Church calls upon Catholics “to be present, as signs of courage and intellectual creativity, in the privileged places of culture, that is, the world of education-school and university-in places of scientific and technological research, the areas of artistic creativity and work in the humanities” (Christifideles laici No. 44). It depends on their involvement in the proclamation of Christ and his message of salvation whether people are aware of their dignity and as free beings create spaces where any human person can find the true meaning of life. The Christian laity should be present on “the contemporary Aeropagus” in order to show the people the Divine truth, goodness and beauty which were revealed in the Savior Christ Jesus in full glory. The lay faithful have the task to put into practice their personal charisma and to work in union with the Pastors of the Church.
Źródło:: Studia Elbląskie; 2012, 13; 227-244
1507-9058
Pojawia się w:: Studia Elbląskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Unormowania dotyczące laikatu (KPK 1917 kan. 682-725). W kierunku interpretacji eklezjalnej
Norms on laity (Code of Canon Law 1917 can. 682-725). In search of an ecclesiastical interpretation
Autorzy:: Bach-Golecka, Dobrochna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1371658.pdf
Data publikacji:: 2019-09-07
Wydawca:: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:: prawo kanoniczne
kodeks prawa kanonicznego
laikat
stowarzyszenia wiernych
eklezjologia
Canon law
Code of canon law
laity
associations of the faithful
ecclesiology
Opis:: Kodeks Prawa Kanonicznego z 1917 roku stanowił wielkie osiągnięcie kodyfikacyjne, porządkujące prawo wewnętrzne Kościoła katolickiego u progu XX wieku. Wyrażał dążenie do unormowania reguł funkcjonowania wspólnoty kościelnej skoncentrowanej na wymiarze duchowym, a nie władztwie politycznym i świeckim. W tym zakresie kodyfikacja prawa kanonicznego stanowiła przejaw jego spirytualizacji, wzmocnienia wymiaru duchowego w porównaniu do aktywności Stolicy Apostolskiej przeszłych wieków, wyrażającej także dążenia i działania związane z doczesnym władztwem Państwa Kościelnego. Paradoksalnie, okoliczności związane z tzw. kwestią rzymską37: procesem zjednoczenia Włoch, upadkiem Państwa Kościelnego w 1870 roku i okresem bezterytorialnego interregnum papiestwa, zakończonego powstaniem Państwa Watykańskiego w 1929 roku, przyczyniły się do oczyszczenia regulacji prawno-kanonicznych i silniejszej artykulacji unormowań o charakterze istotnym. Owe istotne unormowania odnoszą się prima facie do reguł funkcjonowania hierarchii kościelnej, zarówno w kontekście jej tworzenia, bieżącego działania, jak i procedur związanych z administrowaniem dobrami duchowymi. Znakomita większość postanowień Kodeksu związana jest właśnie z określeniem zasad aktywności kleru, ukierunkowanej wszak na świadczenie pomocy w osiągnięciu zbawienia przez osoby świeckie, laikat. Czy zasadne jest, zatem stanowisko o „wielkim nieobecnym”, wyrażającym brak bezpośrednich regulacji dotyczących Ludu Bożego, w rozumieniu księgi drugiej obecnie obowiązującego Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku? Czy skromna ilość postanowień zawartych w KPK 1917 odnoszących się wprost do laikatu, stanowiąca wszak jedynie 43 kanony, oznacza swoisty brak i mankament podjętej u progu XX-wiecznej współczesności kodyfikacji? Wydaje się, że poczynione wyżej rozważania skłaniają do udzielenia negatywnej odpowiedzi na postawione pytania; a zastosowana argumentacja może mieć charakter różnorodny. Po pierwsze, mała ilość unormowań części trzeciej księgi drugiej KPK 1917 dotyczącej laikatu nie oznacza, że prawa i obowiązki osób świeckich regulowane są wyłącznie przez zawarte tam 43 kanony. Postanowienia odnoszące się do laikatu rozsiane są, bowiem w różnych częściach Kodeksu; także te normy, które nie dotyczą wprost osób świeckich, mogą dotyczyć ich w sposób pośredni i pomocniczy. Po drugie, także normy odnoszące się do praw i obowiązków hierarchii kościelnej mogą być interpretowane jako regulujące obowiązki i prawa laikatu, rozumianego jako zasadniczy adresat aktywności kleru. Ten sposób rozumienia postanowień Kodeksu może być zilustrowany przykładem fundamentalnego w swej treści kan. 682 statuującego prawo laikatu do otrzymywania dóbr duchowych od hierarchii kościelnej i korespondującego mu zobowiązania duchowieństwa do świadczenia osobom świeckim pomocy koniecznej do osiągnięcia zbawienia. Po trzecie, możliwe jest podjęcie próby legitymizacji skromnych postanowień Kodeksu odnoszących się do laikatu, przez wskazanie, że normują one zasadnicze aspekty materialne i proceduralno-instytucjonalne aktywności osób świeckich w Kościele38. W szczególności, unormowania Kodeksu odnoszące się do stowarzyszeń osób świeckich wskazują na potrzebę ich funkcjonowania, w kontekście słów Chrystusa: „Bo gdzie są dwaj lub trzej zebrani w imię moje, tam ja jestem pośród nich” (Mt 18,20), oraz przydatność w procesie osiągania dojrzałości chrześcijańskiej laikatu39. Po czwarte, możliwe jest zastosowanie argumentu historycznego, odnoszącego się do uwzględniania konkretnych okoliczności i turbulencji danego czasu (epoki). W tym kontekście należy stwierdzić, że w momencie podejmowania i prowadzenia działań nad kodyfikacją prawa kanonicznego, zwłaszcza w okolicznościach toczącej wojny światowej, konieczne było skoncentrowanie aktywności regulacyjnej na kwestiach odnoszących się do hierarchii kościelnej jako podmiotu decyzyjnego w ramach Kościoła. Określenie zasad funkcjonowania duchowieństwa (elit) przyczynić się, bowiem może do prawidłowego działania całej wspólnoty, w ramach której świeccy członkowie stanowią przedmiot aktywności duszpasterskiej hierarchii kościelnej. W ramach tej wizji zarówno duchowieństwo, jak i laikat, stanowią łącznie wspólnotę eklezjalną, podejmując różne zadania wynikające z funkcji pełnionych w Kościele. Podsumowując powyższy argument historyczny należy wskazać, że dalsza ewolucja prawa kanonicznego, a w szczególności przyjęcie nowego Kodeksu Prawa Kanonicznego w 1983 roku, doprowadziło do znacznego zwiększenia postanowień dotyczących osób świeckich w Kościele. W konsekwencji posoborowego otwarcia na świat (aggiornamento), wzmocnienia tendencji demokratycznych i pozycji jednostki w społeczeństwie, idee te znalazły swoje odzwierciedlenie także w unormowaniach Kodeksu. W tym kontekście stanowiły one uzupełnienie i ewolucję postanowień dotyczących laikatu zawartych w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917 roku.
The main subject of the article is focused upon the analysis of the provisions of the Code of Canon Law of 1917 on laity. Those provisions are contained in the third part of the second book on persons and are enlisted in solely 43 canons. The fundamental provision among those seems to be can. 682 stipulating the rights of laity of receiving from the clergy, according to the norm of ecclesiastical discipline, spiritual goods and especially that aid necessary for salvation. Other provisions concerning laity are focused upon procedural aspects of associations of the faithful, like third orders, archconfraternities and confraternities, pious unions (can. 684-725). Moreover, other rights and obligations of the laity provided for in the Code are identified in order to establish the functional ecclesiastic relationship between the clergy and laity. The modest regulation on laity within the Code of Canon Law of 1917 is contrasted to the vast number of provisions of the Code of Canon Law of 1983, whereas the second book of the Code is dealing with the Christ’s faithful. It seems that the abundance of provisions on laity may be explained by the influence of the Second Vatican Council. Within this comparative perspective the laity provisions of the Code of Canon Law of 1917 may be regarded as an evolutionary regulation, necessary in order to establish solid foundations of the Church’s functioning within the modern era. Therefore the codification of canon law of 1917 should be evaluated as an result of the regulatory effort of the Church emerging from the circumstances of the First World War perspective and the dawn of the contemporary period.
Źródło:: Prawo Kanoniczne; 2019, 62, 3; 3-23
2353-8104
Pojawia się w:: Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Udział ubogich w ewangelizacji na przykładzie działalności kościelnych wspólnot podstawowych
Autorzy:: Hajduk, Ryszard
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2041360.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Church
evangelization
laity
the poor
basic ecclesial communities
Kościół
ewangelizacja
laikat
ubodzy
kościelne wspólnoty podstawowe
Opis:: Wierni świeccy są powołani do pełnienia posługi ewangelizacyjnej w Kościele i dla Kościoła. W tym dziele ważną rolę odgrywają kościelne wspólnoty podstawowe, w których formowani są uczniowie Chrystusa i poprzez które rozwija się dzieło ewangelizacji. Wspólnoty te, których działalność została zapoczątkowana w Kościele południowoamerykańskim, są prawdziwym wyrazem kościelnej komunii i ośrodkami ewangelizacji (ChL nr 26). Są one także szczególnym wyrazem opowiedzenia się Kościoła po stronie ubogich, gdyż często tworzą je ludzie pozbawieni sprawiedliwego dostępu do dóbr materialnych i żyjący na marginesie życia społecznego. W działalności kościelnych wspólnot podstawowych ubodzy najpierw sami siebie ewangelizują, karmiąc się słowem Bożym, aby stało się ono dla nich źródłem inspiracji do życia i działania. Wówczas też ubodzy stają się podmiotami w dziele ewangelizacji, głosząc Dobrą Nowinę o zbawieniu nie tylko słowem, ale także świadectwem życia. Jej przekaz następuje dzięki konkretnym spotkaniom międzyosobowym, w których postawa wierzących w Chrystusa wzywa ludzi do przyjęcia wartości chrześcijańskich i przepojenia nimi tworzonej przez nich kultury.
The Christian laity is called to the ministry of evangelization in the Church and for the Church. In this work, basic ecclesial communities play an important role, because they are forming disciples of Christ and preparing them to bear testimony to the Gospel in the world. The communities have been initiated in the Church of South America and are centres of evangelization as a true expression of ecclesial communion (ChL no. 26). They also express the preferential option of the Church for the poor, because they are often created by people deprived of fair access to material goods and live on the margins of society. In the activities of basic ecclesial communities, the poor evangelize themselves first, feeding on the Word of God, to make it a source of inspiration for life and action. At that time, the poor are becoming subjects of evangelization, when they recognize the proclamation of the Good News of salvation as their task, not only with words but also through the testimony of life. The transmission of the Gospel occurs in interpersonal encounters in which the attitude of believers in Christ urges people to adopt Christian values and imbue in them the culture created by them.
Źródło:: Studia Nauk Teologicznych PAN; 2013, 8; 63-76
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:: Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Udział świeckich w synodalności Kościoła. Rozwój nauczania od Soboru Watykańskiego II do papieża Franciszka
Participation of the laity in the synodality of the Church. The development of teaching from the Second Vatican Council to Pope Francis
Autorzy:: Kałuża, Krystian
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31339353.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: Church
laity
ecclesiology
synod
synodality of the Church
synodal structures
Kościół
świeccy
eklezjologia
synodalność Kościoła
struktury synodalne
Opis:: Celem artykułu jest ukazanie roli świeckich w synodalności Kościoła od Soboru Watykańskiego II do papieża Franciszka. Zainicjowana bowiem przez Vaticanum II eklezjologia communio zaowocowała odnową synodalności w życiu i misji Kościoła. W części historyczno-teologicznej wskazano na zależność teologii laikatu od eklezjologii. Dopiero odnowa eklezjologii, która dokonała się pod koniec XIX wieku, przyniosła przełom w postaci nowej wizji roli świeckich w Kościele. Zainicjowało to wieloetapowy proces, którego ostatnim ogniwem jest synodalna wizja Kościoła wspierana przez papieża Franciszka. W części systematycznej ukazano trzy podstawowe aspekty synodalności Kościoła: (1) aspekt teologiczny (synodalność jako konstytutywny wymiar Kościoła), (2) aspekt duszpasterski (synodalność jako mechanizm funkcjonowania Kościoła), (3) aspekt instytucjonalno-prawny (formy realizacji synodalności). Wszystkie one odnoszą się do Kościoła jako Ludu Bożego, a zatem obejmują wszystkich ochrzczonych, tak duchownych, jak i świeckich.
The aim of this article is to show the role of the laity in the synodality of the Church from Vatican II to Pope Francis. The ecclesiology of communio initiated by Vaticanum II resulted in a renewal of synodality in the life and mission of the Church. In the historical and theological section, the dependence of the theology of the laity on ecclesiology was pointed out. It was not until the renewal of ecclesiology, which took place at the end of the 19th century, that a breakthrough was made with a new vision of the role of the laity in the Church. This initiated a multi-stage process, the final link of which is the synodal vision of the Church promoted by Pope Francis. In the systematic section, three basic aspects of the synodality of the Church are presented: (1) the theological aspect (synodality as a constitutive dimension of the Church), (2) the pastoral aspect (synodality as a mechanism for the functioning of the Church), (3) the institutional-legal aspect (forms of implementation of synodality). All of them refer to the Church as the People of God and therefore include all the baptised, both clergy and laity.
Źródło:: Teologia i moralność; 2022, 17, 2(32); 23-45
1898-2964
2450-4602
Pojawia się w:: Teologia i moralność
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Udział świeckich w dziele ewangelizacji. Inspiracje Franciszka
The Participation of the Laity in the Work of Evangelization. Francis’ Inspirations
Autorzy:: Dyk, Stanisław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/29430784.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:: ewangelizacja
Franciszek
świeccy
katechista
Evangelization
Francis
laity
catechist
Opis:: Dla Franciszka ewangelizacja jest kluczem do reformy Kościoła. Wierni świeccy zaś są ważnym i niemożliwym do zastąpienia podmiotem tego dzieła. Niniejsze opracowanie ukazuje wybrane inspiracje papieża odnoszące się do udziału laikatu we współczesnej ewangelizacji. W pierwszej części artykułu wskazano na eklezjologię papieża, która stoi u podstaw jego myśli dotyczącej misyjnego posłannictwa wiernych świeckich. Przedstawiono tu także konkretne przestrzenie ewangelizacji, w których Franciszek postrzega świeckich jako aktywne podmioty. Następnie omówiono dwa najbardziej oryginalne dla Franciszka wezwania, jak przestroga przed klerykalizmem oraz zachęta do realizacji synodalności Kościoła. W końcu ukazano nauczanie Franciszka w perspektywie realizacji prorockiej funkcji Kościoła. Skoncentrowano się tu na teologicznym i pastoralnym odczytaniu ustanowionej przez papieża posługi katechisty. Przeprowadzone analizy pozwoliły stwierdzić, że nauczanie Franciszka, dotyczące udziału świeckich w ewangelizacji, posiada wiele nowych akcentów. W pojmowaniu ewangelizacji obecny papież zachowuje jednak hermeneutykę ciągłości z nauką Soboru Watykańskiego II. Wezwania Franciszka mogą zdynamizować współczesną ewangelizację i przyczynić się do odnowy Kościoła.
For Francis, evangelization is the key to reforming the Church. The lay faithful, on the other hand, are an important and irreplaceable subject of this work. This study presents the Pope’s selected inspirations regarding the participation of the laity in contemporary evangelization. The first part, of the article points to the Pope’s ecclesiology, which underpins his thoughts concerning the missionary assignment of the lay faithful. It also presents specific areas of evangelization in which Francis sees the laity as active subjects. Next, two of Francis’ original exhortations are discussed, namely, his warning against clericalism and an encouragement to implement the synodality of the Church. Finally, the teachings of Francis are presented in the perspective of fulfilling the Church’s prophetic function. The focus here is on the theological and pastoral reading of the catechist’s ministry established by the Pope. The analyzes showed that Francis’ teaching on the participation of the laity in evangelization has many new accents. However, when understanding evangelization, the present pope maintains a hermeneutic continuity with the teachings of the Vatican Council. Francis’ invocations can stimulate contemporary evangelization and contribute to the Church’s renewal.
Źródło:: Polonia Sacra; 2022, 26, 2; 33-51
1428-5673
Pojawia się w:: Polonia Sacra
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Udział księży katolickich i laikatu w profilaktyce presuicydalnej i postsuicydalnej jako wyraz zaangażowania w ochronę życia ludzkiego
Participation of Catholic priests and laity in pre- and post – suicidal prophylaxis as an act of involvement in protection of human life
Autorzy:: Czabański, Adam
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1047520.pdf
Data publikacji:: 2018-01-06
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: priests
laity
suicide
suicide prophylaxis
księża
świeccy
samobójstwo
zapobieganie samobójstwom
Opis:: Skala zjawiska samobójstw prowadzi do stale zadawanych pytań o skuteczność kroków profilaktycznych, które mają ratować zagrożone życie ludzkie. Religia, a dokładniej zaangażowanie religijne chroni ludzi przed popełnieniem samobójstwa. Wydaje się, że ta efektywność mogłaby być nawet większa, gdyby księża katoliccy i silnie zaangażowani w życie świeckich parafii byli zaangażowani w tę działalność. Badania księży katolickich w Polsce, które badały ich pomysły uczestniczenia w ratowaniu niedoszłego samobójcy, nie przynoszą optymistycznych rezultatów. Brak zainteresowania problemem samobójstwa grozi grzechem porzucenia, w tym przypadku porzuceniem niedoszłego samobójcy, który potrzebuje pomocy. Celem tego artykułu jest pokazanie możliwości podjęcia istotnych działań w sytuacjach przed i po syzydobójczych przez duchownych i świeckich w społeczności parafialnej. Ten cel został osiągnięty.
The scale of suicide phenomenon leads to constantly asked questions about efficiency of prevention steps that supposed to save endangered human life. Religion, or more accurately religious involvement protects people from committing suicide. It seems that this efficiency could be even higher if Catholic priests and the strongly involved in parish life laity were involved in this activity. The research of Catholic priests in Poland that studied their ideas of partucipating in rescuing of would–be suicide does not show optimistic results. Lack of interest in the problem of suicides threatens with a sin of abandonment, in this case abandonment of a would-be suicide who needs help.The goal of this article is to show possibility of undertaking of substantial actions in pre- and post – syuicidal situations by clergy and laity in parish community. This goal has been accomplished.
Źródło:: Teologia i moralność; 2017, 12, 2(22); 207-219
1898-2964
2450-4602
Pojawia się w:: Teologia i moralność
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: The Torment of Preaching and Listening in a Pluralistic Society
Udręka głoszenia i słuchania w pluralistycznym społeczeństwie
Autorzy:: Šuráb, Marian
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/28907405.pdf
Data publikacji:: 2021
Wydawca:: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:: homilia
przepowiadanie
cierpienie
świeccy
homily
preaching
suffering
laity
Opis:: The homily is an act of communication that consists of three elements: the preacher, the listener, and the homily. The purpose of homilies is to update the message of salvation and encourage the faithful to live the gospel. The homily as communication should take place in a peaceful environment. If this is not the case, preaching and listening may result in suffering. The paper mentions several reasons why this happens. The preacher may suffer from a new cultural and religious circumstance, authority issues, impaired spirituality, personal difficulties, loss of enthusiasm and fear or excessive stage fright. For listeners, the torment of listening may be caused by unfulfilled expectations, a bad relationship with the preacher, or homilies that lack simplicity, are full of abstract sentences, are long or unprepared.
Homilia jest aktem komunikacji, na który składają się trzy elementy: kaznodzieja, słuchacz i homilia. Celem homilii jest aktualizacja orędzia o zbawieniu i zachęcenie wiernych do życia według Ewangelii. Homilia jako akt komunikacji powinna odbywać się w spokojnej atmosferze. Jeśli tak nie jest, głoszenie i słuchanie może prowadzić do cierpienia. W artykule wymieniono kilka powodów, dla których tak się dzieje. Kaznodzieja może cierpieć z powodu nowych okoliczności kulturowych i religijnych, problemów z autorytetem, osłabionej duchowości, trudności osobistych, utraty entuzjazmu i strachu lub nadmiernej tremy. Dla słuchaczy męka słuchania może być spowodowana niespełnionymi oczekiwaniami, złymi relacjami z kaznodzieją, homiliami, które nie są proste, są pełne abstrakcyjnych zdań, są długie lub nieprzygotowane.
Źródło:: Polonia Sacra; 2021, 25, 4; 115-133
1428-5673
Pojawia się w:: Polonia Sacra
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "laity" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język