Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "kwestionariusz samoopisowy" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Prokrastynacja: dlaczego nadal wiemy za mało?
Procrastination – why do we still know too little
Autorzy:
Dryll, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/961127.pdf
Data publikacji:
2018-04-18
Wydawca:
Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej. Wydawnictwo APS
Tematy:
prokrastynacja
kwestionariusz samoopisowy
analizy jakościowe
procrastination
self-descriptive questionnaire
qualitative analysis
Opis:
Celem niniejszego tekstu przeglądowego jest zwrócenie uwagi Czytelnika na dobór narzędzi używanych do badania prokrastynacji. Prokrastynację, czyli chroniczne odwlekanie realizacji przyjętych na siebie zobowiązań, bada się najczęściej za pomocą kwestionariuszy samoopisowych lub innych narzędzi mających formę zamkniętą. Nie zdarza się, aby osoba badana miała swobodę wypowiedzi na temat tego, dlaczego odkłada realizację zadań. Uzyskanie odpowiedzi na to pytanie mogłoby istotnie przyczynić się do poznania przyczyn, warunków chronicznego zwlekania, a także sposobów uzasadniania tego faktu. W naszej kulturze odraczanie ukończenia pracy łączy się z poważnymi konsekwencjami – osoby badane przyznają się do odczuwania głębokiego wstydu, do stanów lękowych, do wrażenia bezsilności i beznadziei. Deklarują, że mimo wysokiej motywacji, nadal powtarzają utarte, nieracjonalne wzorce zachowań. Biorąc pod uwagę zasięg zjawiska (do chronicznego zwlekania przyznaje się 75–90% studentów), problem dogłębnego poznania złożonych mechanizmów prokrastynacji wydaje się istotny. Tekst kończy się postulatem dotyczącym uzupełnienia dotychczas stosowanych metod o analizy jakościowe.
The aim of the current literature review is to turn the readers’ attention to the methods and tools used when studying procrastination. Procrastination, which is a chronic postponing of our duties, is usually studied with tools such as questionnaires filled by the participants or other tools using closed-end questions. The participants, therefore, cannot openly describe why they procrastinate. Giving them such an opportunity could significantly improve our understanding of the causes and conditions of procrastination as well as ways of justifying it. In our culture, postpoing one’s duties is usually connected with serious consequences – participants admit a deep feeling of shame, anxiety, powerlessness and hopelessness. They declare, that despite own motivation they repeat old, irrational behavioral patterns. Taking into account the scale of this phenomenon (75–90% of students admit to procrastination), the issue of an in-depth understanding of its mechanisms seems vital. The text also postulates a follow-up of the previous methods with qualitative analysis.
Źródło:
Psychologia Wychowawcza; 2017, 54(12); 152-163
0033-2860
Pojawia się w:
Psychologia Wychowawcza
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozpoznawanie depresji u pacjentów z chorobą Parkinsona za pomocą różnorodnych narzędzi diagnostycznych
Depression diagnosis in patients with Parkinson’s disease using various diagnostic tools
Autorzy:
Pękala, Krzysztof
Ponichtera-Kasprzykowska, Monika
Sobów, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030301.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
Parkinson’s disease
choroba Parkinsona
clinical scale
depresja
depression
diagnostic criteria
kryterium diagnostyczne
kwestionariusz samoopisowy
self-report questionnaire
skala kliniczna
Opis:
Parkinson’s disease is a neurodegenerative disorder. Its main symptoms are those from the scope of motor and non-motor functions. Both groups of those symptoms considerably influence the patient’s health-related quality of life. Non-motor symptoms are frequently overlooked, and, as a consequence, poorly treated. It leads to complications in therapy and a decreased level of quality of life of both patients and their caretakers. One of the co-occurring disorders is depression. Many of the symptoms overlap with those of Parkinson’s disease. This presents additional requirements for the clinician/researcher and their psychometric tools. There are many clinical scales and self-report questionnaires successfully used for screening, diagnosis, or checking the progress in the treatment of depression. These include: Center for Epidemiologic Studies Depression Scale (CES-D), Geriatric Depression Scale (GDS), Beck Depression Inventory (BDI), Inventory of Depressive Symptoms – Self-Rated (IDS-SR), Patient Health Questionnaire (PHQ), Unified Parkinson’s Disease Rating Scale (UPDRS-Part I), Hospital Anxiety and Depression Scale (HADS), Zung Self-Rating Depression Scale (SDS), Cornell Scale for the Assessment of Depression in Dementia (CSDD), Inventory of Depressive Symptoms – Clinician (IDS-C), Hamilton Depression Rating Scale (Ham-D), Montgomery–Åsberg Depression Rating Scale (MADRS). The most efficient tools in recognizing depression in Parkinson’s disease are clinical scales, especially Hamilton and Montgomery–Åsberg scales. Their usefulness and effectiveness is high for both the screening process and for measuring the severity of depressive symptoms. Beck Depression Inventory shows similar outcomes. Slightly less research in this area has been carried out on the Inventory of Depressive Symptoms – Clinician, yet this is a promising tool. Questionnaire version of this tool – Inventory of Depressive Symptoms – Self-Rated – does not live up to the expectations in the diagnosis of depression at an appropriate level in patients with Parkinson’s disease. Similar conclusions can be drawn with respect to Unified Parkinson’s Disease Rating Scale – Part I, and the Center for Epidemiologic Studies Depression Rating Scale. For screening purposes, Geriatric Depression Scale, Hospital Anxiety and Depression Scale, Patient Health Questionnaire and Zung Self-Rating Depression Scale are valid in depression in Parkinson’s disease. Cornell Scale for the Assessment of Depression in Dementia seems a promising tool for screening once it has been tested more.
Choroba Parkinsona to zaburzenie neurodegeneratywne, którego głównymi objawami są te z zakresu motoryki i tzw. pozamotoryczne. Obie grupy symptomów w znaczący sposób wpływają na poczucie jakości życia chorego. Zaburzenia pozamotoryczne często bywają pomijane, niewłaściwie diagnozowane i źle leczone, co prowadzi do komplikacji w leczeniu, gorszego funkcjonowania pacjentów i ich opiekunów. Jednym ze współwystępujących zaburzeń jest depresja. Dużo jej objawów pojawia się również w chorobie Parkinsona, co stawia przed klinicystą czy badaczem i używanymi przez nich narzędziami dodatkowe wymagania. Istnieje wiele skal klinicznych i kwestionariuszy samoopisowych z powodzeniem wykorzystywanych w przesiewie, rozpoznaniu czy sprawdzaniu postępów terapii depresji. Należą do nich: Center for Epidemiologic Studies Depression Scale (CES-D), Geriatric Depression Scale (GDS), Beck Depression Inventory (BDI), Inventory of Depressive Symptoms – Self-Rated (IDS-SR), Patient Health Questionnaire (PHQ), Unified Parkinson’s Disease Rating Scale (UPDRS-Part I), Hospital Anxiety and Depression Scale (HADS), Zung Self-Rating Depression Scale (SDS), Cornell Scale for the Assessment of Depression in Dementia (CSDD), Inventory of Depressive Symptoms – Clinician (IDS-C), Hamilton Depression Rating Scale (HAM-D), Montgomery–Åsberg Depression Rating Scale (MADRS). Z rozpoznawaniem depresji towarzyszącej chorobie Parkinsona najlepiej radzą sobie skale kliniczne, szczególnie skala Hamiltona oraz Montgomery–Åsberg. Ich przydatność i skuteczność jest duża zarówno w badaniach przesiewowych czy badaniu nasilenia objawów, jak i w stawianiu diagnozy. Podobne cechy ma kwestionariusz Becka. Nieco mniej badań w tym zakresie przeprowadzono na Inventory of Depressive Symptoms – Clinician, choć jest to narzędzie obiecujące. Wersja kwestionariuszowa tego narzędzia, Inventory of Depressive Symptoms – Self-Rated, nie spełnia oczekiwań w rozpoznawaniu depresji na odpowiednim poziomie w grupie osób z chorobą Parkinsona. Podobne wnioski należy wyciągnąć odnośnie do Unified Parkinson’s Disease Rating Scale – Part I oraz Center for Epidemiologic Studies Depression Rating Scale. Do celów przesiewowych dobrze nadają się zaś Geriatric Depression Scale, Hospital Anxiety and Depression Scale, Patient Health Questionnaire i Zung Self-Rating Depression Scale. Cornell Scale for the Assessment of Depression in Dementia może być obiecującym narzędziem do celów przesiewowych po przejściu większej liczby testów.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2015, 15, 4; 210-216
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies