- Tytuł:
-
Obraz ocalałych z Holokaustu w izraelskich filmach pełnometrażowych powstałych po wojnie sześciodniowej
The Portrayal of Holocaust Survivors in Israeli Feature Films Following the Six‑Day War - Autorzy:
- Steir-Livny, Liat
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/699438.pdf
- Data publikacji:
- 2018
- Wydawca:
- Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
- Tematy:
-
Holokaust
ocaleni z Holokaustu
kultura Izraela
kino izraelskie
konflikt izraelsko-arabski
Holocaust
Holocaust survivors
Israeli culture
Israeli cinema
Arab-Israeli conflict - Opis:
-
W wyniku drugiej wojny światowej około 450 tysięcy osób ocalałych z Holokaustu wyemigrowało do nowopowstającego Izraela. W izraelskich filmach fabularnych skomplikowane relacje nowoprzybyłych z Żydami, którzy już zamieszkiwali te tereny, zostały przedstawione w sposób niezwykle powierzchowny. Ocaleni często byli ukazywani jako ludzie podupadli na ciele i duchu, których rany mogły się zagoić wyłącznie w Izraelu. Po procesie Eichmanna w 1961 roku pojawiły się pierwsze próby kinematograficzne dążące do ukazania bardziej zawiłych obrazów ocalonych. Takie filmy jak In Hamartet czy Eshet Hagibor starały się zbudować taki obraz, przedstawiając ocalałych jako osoby odbudowujące swe życie w cieniu traumy, co przeciwstawiało się reprezentacjom wyniszczonych ludzi, którzy dzięki wsparciu Żydów weteranów mogą stać się „nowymi Żydami”, powielanym w kinie lat 40. i 50. XX wieku. Mit „nowego Żyda” osiągnął punktkulminacyjny po wojnie sześciodniowej. W niniejszym artykule autorka pokazuje, że euforia wywołana wojną z 1967 roku była niezwykle problematyczna dla wizerunku ocalałych z Holokaustu, przywracając ich powierzchowne, a nawet negatywne, reprezentacje znane z lat 40. i 50. Teza ta opatrzona jest analizami dwóch niezwykle wpływowych filmów powstałych w pierwszej dekadzie po wydarzeniach z 1967 roku, mianowicie: Hu halachbasadot (Yosef Millo, 1967) orazMivtsa Yonatan (Menahem Golan, 1977). Artykuł pokazuje, w jaki sposób oba te filmy lokowały ocalałych na marginesie opowieści, umacniając ich antytetyczną pozycję względem heroicznego i wojowniczego „nowego Żyda”.
In the aftermath of World War II, approximately 450,000 Holocaust survivors immigrated to the nascent State of Israel. The complex encounters of the newcomers with the Jews who already lived in the land were reduced to a series of superficial representations in Israeli feature films. Holocaust survivors were often portrayed as people broken in body and in spirit, who could be healed only in the land of Israel. After the 1961 Eichmann trial, first attempts were made at producing feature films which portrayed more complex images of survivors. As opposed to the shallow images of Holocaust survivors portrayed in cinemaof the 1940s and 1950s, in which broken people turn into "new Jews" thanks to the help of veteran Jews, films such as The Cellar and The Hero's Wife tried to shape a more complex image of survivors attempting to build new lives in the shade of the trauma. The myth of the "new Jew" that peaked after the Six-Day War. The article claims that the euphoria that followed the 1967 war had a problematic effect on the image of Holocaust survivors, and brought back the shallow, even negative representations of the 1940s and 1950s. The article discusses this revision through the analysis of two prominent films that were produced in the decade following the 1967 war: He Walked Through the Fields [Hu halachbasadot(Yosef Millo, 1967)] and Operation Thunderbolt [Mivtsa Yonatan, (Menahem Golan, 1977)]. The article shows how these films placed Holocaust survivors on the margins of the narrative, strengthening their role as antithesis to the heroic warrior "new Jew." - Źródło:
-
Narracje o Zagładzie; 2018, 4; 96-112
2450-4424 - Pojawia się w:
- Narracje o Zagładzie
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł